สังเกตได้จากหลายกระทู้ พวกที่มาตอบแบบต่ำๆจะมีปมเก็บกด อยากรวยแต่ไม่ทำอะไร อยากมีชีวิตดีๆแต่ไม่ทำอะไร
คนรวยซื้อของแพงก็บอกว่าโง่ แต่ไม่ดูว่าทำไมเขาถึงรวยได้ ดูแค่ รวยว่ะ แล้วมานั่งอิจฉา เกรียนติ่งในเนต
บางคนมาตั้วกระทู้เล่า. เจตนาดีมาก กระทู้มีสาระ  แต่จะมีติ่งที่ชีวิตไม่ดี ไม่พอใจในชีวิตตนเองแล้วยังอยู่เฉยๆมาเหน็บเสมอ

ยกตัวอย่าง
1.กระทู้นานแล้วน่าจะห้องชายคา ที่แม่สร้างบ้านใหญ่โต มีสระว่ายน้ำ บอกสร้างเก็บให้ลูก เขาก็รีวิวมาให้ดูสวยๆ ก็มีติ่งชีวิตเก็บกดมาบอกว่าฟุ้งเฟ้อ ลูกผมพาขี่จักรยาน จับแมลงปอแถวบ้าน ไม่ต้องมีสระน้ำ บ้านหลังเล็กผมก็มีความสุขได้
อ่าว เวน ก็เรื่องของเขา คุณมาว่าเขาฟุ้งเฟ้อได้ไง เขาสร้างบ้านแบบนี้ได้ต้องมีธุรกิจเกือบร้อยล้าน จู่ๆมาว่าเขาฟุ้งเฟ้อ มึนแทน แล้วเขาอยากสร้างให้ลูกผิดตรงไหน พ่อแม่ก็รักลูกอยากให้สิ่งดีๆกับลูกอยู่แล้ว แล้วคนรวยขนาดนี้ไม่คิดเหรอว่ากว่าจะรวนได้เขาลำบากขนาดไหน หรือถ้าสืบทอดกิจการมาจากพ่อแม่ บ้านรวยอยู่แล่ว เขาก็ต้องแบกรับภาระ
อะไรๆมากเหมือนกัน

2.อีกกระทู้ที่มีเด็กเตรียม จบจุฬา เกียรตินิยมมาเล่า จบใหม่สอนพิเศษ5เดือนเก็บเงินได้แสนนึงเออ ที่อ่านน้องเขามาบอกวิธีเก็บเงิน ให้เด็กจบใหม่ประหยัด ก็มีติ่งเก็บกดมาบอกว่า ก็ใช่สิจบที่ดีๆมา ต้นทุนชีวิตดีก็ต้องได้เงินเร็วกว่าคนอื่น จะมาบอกทำไม คนอื่นต้นทุนชีวิตต่ำ เอ๋า แล้ว ตอนเรียนคุณตั้งใจแบบน้องเขาไหม เคยเห็นไหมกว่าจะเรียนจบน้องเขาเรียนหนักขยัน ขนาดไหนคนนึงตั้งใจเรียนมาเหนื่อยได้เงินดี คนนึงตอนเรียนเป็นติ่งดอทเอ ก็ต้องได้อะไรช้ากว่าธรรมดา

3.มีออีกกระทู้ห้องแป้ง เด็กอายุ23-24ถอยกระเป๋าหลุยส์อะไรซักอย่างมา น้องเขาก็บอก ทำเพื่อความชอบ ได้เงินมาจากธุรกิจที่ตัวเองทำ. ก็มีติ่งอิจฉามาบอก อายุเท่านี้ถอยกระเป๋าแพงๆฟุ้งเฟ้อนะคะ พี่อายุสามสิบกว่ายังไม่เคยซื้อเลย ประะมาณปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ยังเกาะพ่อแม่กินมาฟุ้งเฟ้อ  เปลืองเงินพ่อแม่ทำนองนี้ค่ะ ทั้งที่น้องเขาบอกแล้วว่าทำธุรกิจตัวเองอ๋า แล้วไม่คิดหรือ เด็กอายุ23ทำไมเขาเก่งขนาดซื้อกระเป๋าราคาเป็นแสนได้ เขาอาจจะประหยัดอดออม ขยันทำงานทำธุรกิจมากๆ จะไปติ่งใส่เค้าทำไม

4.กระทู้อีกหลายห้อง ถ้ามีคนซื้อของดีๆแพงๆจะมีติ่งมาบอกว่า รวยไม่พอต้องโง่ด้วย โอ้ ว่าเขาโง่ แต่เคยรู้ไหมกว่าเค้าจะรวยได้เขาทำยังไง ศึกษาสิจ๊ะแล้วทำ ไม่ใช่ว่าเขาโง่

ไม่ต้องมาเรียนเก่ง เรียนดีอะไรก็ได้ อยากรวย อยากมีชีวิตที่ดีก็ทำสิจ๊ะ ไม่ใบ่มานั่วอิจฉาคนในเนตญาติดิฉัน พ่อแม่เป็นหนี้ เข้าขั้นยากจน กู้เรียน เรียนอ่อนมาก ตอนเรียนตเกรด1-2ต้นๆตลอด. ทั้งที่ไม่เกเรแต่หัวไม่ไปทางนี้ มาจบราม เขาก็ไม่เห็นมาตีโพยตีพาย ต้นทุนขีวิตต่ำ ด่าประชดคนเรียนดี ต้นทุนชีวิตดี
แต่เขาทำไงรู้ไหม ตอนแรกทำงานบริษัทเล็กๆแบบครอบครัว ถูกใช้งานกด เงินเดือนน้อย ไม่พอส่งพอ่แม่ เขาทำไงรู้ไหม ทำได้ปีนึงเจ้าของบริษัทเขาให้เสื้อผ้ามือสองของเขามาเป็นบัง บอกเอาไปแจกไปขายอะไรก็ได้. ตอนแรกพี่แกเอาไปขายกับเพื่อนก่อนนอกเวลางาน
จนตอนหลังพอรู้ลู่ทาง ออกจากงานขายแต่เสื้อผ้ามือสอง ตะเวนตลาดนัด ทำงานวันนึง15-20ชั่วโมง ขายตอนกลางคืนก็ขาย จนตอนนี้รวยแล้วอายุเพิ่ง30 เปิดร้านตัวเอง ปลูกบ้านให้พ่อแม่ได้

พี่อีกคนที่รู้จักท้องตั้งแต่17 เป็นแม่บ้านในโรงแรม มีลูกคนเดียว สามีทิ้งไป เขาทำไงรู้ไหม พอเวลาเข้ากะฝากลูกไว้กับแม่ พอเลิกกะเขาอยากทำวานเพิ่ม แต่กลัวไม่มีเวลาให้ลูก เขาทำไงรู้ไหมพอเลิกกะเขารับรีดผ้าแถวบ้าน ทำอยู่บ้าน อยู่กับลูก ได้เงินเพิ่มมาอีกเดือนละสองสามหมื่น จนตอนนี้ซื้อทาวน์เฮ้าส์อยู่กับแม่กับลูกได้

นี่คือตย.คนต้นทุนต่ำเขาก็สู้ในแบบของเขา ไม่ใช่มาเที่ยวเกรียนติ่งในเนต วันๆนั่งว่าชาวบ้านแต่ตัวเองไม่กระตือรือร้น ไม่พัฒนาอะไรให้ตัวเองสักอย่าง