ความคิดเห็นที่ 1   กระทู้แรก เปิด RRR ตอบคำถาม คุยกันทั่วไป ยังไม่มีรีวิว http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8020687/K8020687.html กระทู้สอง วันที่ 1-5 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8032206/K8032206.html กระทู้สาม วันที่ 5-11 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8048490/K8048490.html กระทู้สี่ วันที่ 12-17 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8072958/K8072958.html กระทู้ห้า วันที่ 17-26 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8094480/K8094480.html กระทู้หก วันที่ 27-31 ก.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8127789/K8127789.html กระทู้เจ็ด วันที่ 1-6 ส.ค. ได้แชมป์เดือนแรก http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8150310/K8150310.html กระทู้ที่แปด วันที่ 6-15 ส.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8170715/K8170715.html กระทู้ที่เก้า วันที่ 16-25 ส.ค. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8206874/K8206874.html กระทู้ที่สิบ วันที่ 26-31 ส.ค. แชมป์เดือนสิงหา http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8246178/K8246178.html กระทู้ที่สิบเอ็ด วันที่ 1-5 ก.ย. เริ่มนับใหม่ กันยา http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8268985/K8268985.html กระทู้ที่สิบสอง วันที่ 6-15 ก.ย. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8287666/K8287666.html กระทู้ที่สิบสาม วันที่ 16-26 ก.ย. http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8325788/K8325788.html จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 10:16:57

ความคิดเห็นที่ 2   ขอยกคะแนนในท้ายกระทู้ก่อนมาแปะอีกทีค่ะ อัพเดทคะแนนถึงวันที่ 15 ก.ย. 2552 ค่ะ ผิดพลาดประการใด โปรดทักท้วงได้ ^^ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 10:18:44

ความคิดเห็นที่ 3   กะลังคอยอยู่เลยค่ะว่าใครจะตั้งกระทู้ใหม่ จะได้เอาภาค 2 ของโจทย์ข้อ 30-2 มาต่อ 30-2 [ยาคูลท์] อ่านนิยายหลายเล่มจบหรือซีรี่ส์ที่จำนวนหน้าทั้งหมดรวมกัน 900+ หน้าขึ้นไป ตะวันเบิกฟ้า ผู้เขียน ปิยะพร ศักดิ์เกษม พิมพ์ครั้งแรก สิงหาคม ๒๕๕๐ สำนักพิมพ์อรุณ ๔๙๔ หน้า คำโปรยท้ายเล่ม  โมหะคือหลุมแรกและหลุมลึกที่สุดของกิเลส เมื่อมองโลก มองผู้คน มองชีวิตด้วยความหลง ความหลงนั้นย่อมพาเราไปตกหลุมแห่งความโลภกับหลุมแห่งความโกรธได้อย่างง่ายดาย หลุมลึกทั้งหลายนี้มีแต่ธรรมะในใจตนเท่านั้นที่จะฉุดให้ตนเองหลุดพ้นขึ้นมาได้ มิใช่มือที่ฉุดดึงของผู้ใดเลย หากต้องการพบแสงอ่อนอุ่นของดวงตะวันเมื่อยามเบิกฟ้า มนุษย์เราก็ต้องเพียรปีนป่ายให้พ้นจากเงามืดในหลุมลึก เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกรุ่นหลานของแม่วันจาก ในวารวัน ค่ะ เรื่องยุ่งเหยิงมากเพราะหลานมีทั้งเป็นคนดี ไม่เคยสร้างปัญหาอะไรให้ กับหลานที่มีแต่จะก่อปัญหา แถมยังมีปัญหาลูก ปัญหาจากเขย สะใภ้ อย่างสะใภ้เช่นตรีทิพย์ซึ่งชอบใช้ชีวิตหรูหรา แต่เลี้ยงลูกไม่เป็น ตะวันวาดคือหลานสาวคนหนึ่งของแม่วันที่เกิดจากลูกชายคือทิวา กับตรีทิพย์ ลูกสาวพ่อเลี้ยงเมืองเหนือผู้ร่ำรวย ทิวาตาย ตรีทิพย์ก็เลยเลี้ยงลูกบ้าง ไม่เลี้ยงบ้าง เวลาไหนที่เห็นการมีลูกเป็นของโก้หรู ก็เอาลูกมาเลี้ยง แต่ไม่เลี้ยงเอง กลับส่งเข้าโรงเรียนประจำ จนตะวันวาดทนไม่ไหวก็เลยหนีไปอยู่กับย่าคือแม่วัน เมื่ออยู่กับย่า ท่ามกลางญาติผู้ใหญ่ ตะวันวาดก็มีความสุข ตะวันวาดเหมือนแม่วันหลายๆ อย่าง คือมองโลกในแง่ดี มีจิตใจโอบอ้อมอารี ต่อมาคุณนภ หลานของลูกผู้พี่ของพ่อเทิดมาลาแม่วันเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็เลยได้รู้จักกับตะวันวาด ลูกสาวคนเล็กของแม่วันคือทวินันท์ ซึ่งเกิดหลังลูกคนอื่นๆ นับสิบปี ทวินันท์ก็เลยมีอายุไม่ห่างจากหลานคือตะวันวาดมากนัก ทวินันท์ชอบสังคมหรูหราในกรุงเทพ ก็เลยอยู่กรุงเทพมากกว่าเมืองชลที่แม่อยู่ ต่อมามีเศรษฐีหนุ่มมาติดทวินันท์ แต่พอไปเห็นตะวันวาดเข้า ได้รู้ว่าเป็นหลานรักของแม่วันซึ่งมีฐานะระดับเศรษฐี แถมยังเป็นหลานของพ่อเลี้ยงเมืองเหนือผู้ร่ำรวยเสียอีก ก็เลยหันเหความสนใจมาทางตะวันวาดแทน ทำให้ทวินันท์โกรธและกลั่นแกล้งตะวันวาดต่างๆ นานา ย่าวันก็เลยอยู่ในฐานะลำบากหน่อยเพราะอยากปกป้องหลานก็อยาก เกรงใจลูกสาวซึ่งเป็นลูกคนสุดท้องก็เกรงใจ แต่ในที่สุดตะวันวาดก็เอาชนะเรื่องเลวร้ายทุกอย่างไปได้ด้วยความดีของตัวและการประคับประคองของย่า ก็สนุกดีค่ะเรื่องนี้ บรรยากาศสมัยใหม่กว่าเรื่องก่อนเยอะ คือประมาณปี พ.ศ. ๒๔๙๐ กว่าๆ ถ้าเทียบกัน เรื่องนี้ตัวละครเยอะเยอะมากๆ จนอ่านจบแล้วบางครั้งก็ยังงงว่าคนนี้เกี่ยวข้องกับคนนั้นแล้วเกี่ยวข้องกับคนโน้นยังไง คือง่ายๆ ว่าแม่วันมีลูกชายหญิง ๖ คน หลานอีกนับไม่ถ้วน แถมยังมีพี่น้องทางฝ่ายพ่อเทิดผู้สามีอีก คือพ่อของพ่อเทิดมีภรรยาหลายคนตามแบบฉบับชายไทยสมัยก่อน ก็เลยมีเมียหลวงเมียรองหลายคน แต่ละคนมีลูกมีหลานต่อๆ ไปอีก ทำให้เรื่องนี้สนุกน้อยลงนิดนึงก็ตรงนี้แหละค่ะ คือจำตัวละครไม่ได้ว่าใครเป็นใคร ตัวละครที่มีบทบาทมากๆ ไม่มีปัญหา แต่บางตัวที่เอ่ยถึงไม่บ่อย พอมาพูดถึงอีกทีก็ต้องย้อนนนนกลับไปดูแต่ต้นว่าคนนี้คือใคร สรุปว่าก็สนุกดีค่ะ แต่ ในวารวัน สนุกกว่าหลายเท่า ในวารวัน ๗๐๕ หน้า + ตะวันเบิกฟ้า ๔๙๔ หน้า อีก 5 วัน จะตอบโจทย์ได้อีกข้อค่ะ เตรียมหนังสือไว้แล้ว อาจเป็น 2 ข้อถ้ามีเวลา แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 22:01:43 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 11:09:21 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:03:43

ความคิดเห็นที่ 4   ช่วงนี้ไม่ได้ดูละครภาคค่ำเท่าไหร่ ไม่มีสนุกเลยซักเรื่อง เราเลยไปดูพวกแนวชีวิตๆ ช่องทีวีไทยค่ะ จากคุณ : ส้มแช่อิ่ม เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 12:10:20

ความคิดเห็นที่ 5   ดีใจจังตามอ่านจนครบทุกคห.ซะที อาทิตย์ที่ผ่านมางานเข้าค่ะ งานแบบงานจริงๆ เลยไม่ว่างอ่านรีวิว เพิ่งมีเวลาว่างอ่านก็สองสามวันที่ผ่านมาแต่ก็อ่านไม่จบสักที พออ่านเหลืออีกนิด กะว่าอีกวันจะมาอ่านให้จบ ก็มีคห.มากมายเพิ่มขึ้นมาอีก เหมือนจะบ่นแต่ดีใจที่มีเพื่อนๆร่วมสนุกกันเยอะขนาดนี้นะคะ อยากคุยเรื่องนิยายโรแมนซ์+นิยายของวลัย เหมือนกันค่ะ ว่าเมื่อก่อนก็เคยอ่านเจอที่เล่มที่เหมือนกันเป๊ะๆ (ไม่ใช่เรื่องที่ยกมานี้นะคะ จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว) แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าคุณวลัยเขาเอานิยายมาแปลงด้วย ก็ตกใจคิดว่าไปลอกเค้ามา แต่หลังๆก็เริ่มชิน ชอบแบบที่แปลงมาแล้วมากกว่าเหมือนกัน คุณไอ้มู๋ไร้อม เรื่องลำนำแห่งห้วงธาราสนุกเหรอคะ เราอ่านภาคแรกยังไม่จบเลยค่ะ อ่านไปได้นิดนึงก็ดองยาวเลยค่ะ น่าเบื่อมาก สงสัยได้เวลาเอามาปัดฝุ่นอ่านใหม่ซะแล้ว เผลอแป๊บเดียวจะสามเดือนแล้วเหรอเนี่ย ตอนแรกยังคิดเลยว่าถ้าอ่านครบทุกโจทย์แล้วจะทำยังไง คิดว่าไม่ยาก แต่สามเดือนผ่านไป ยังไม่ได้ทำโจทย์อีกเพียบเลย มันยากกว่าที่คิดนะเนี่ย (ถ้าไม่มีใครเซอร์ไพรส์วันสุดท้าย แอบเห็นหน้าแชมป์รำไรแล้วนะคะเนี่ย) เหมือนคนเก็บกด บ่นซะยาวเลยค่ะ ขอตัวแว๊ปไปโหวตขวัญใจก่อนนะคะ จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 12:14:36

ความคิดเห็นที่ 6   ^ คุณกุลธิดา หนังสือชื่อตะวันเบิกฟ้าค่ะ เมื่อวานเน็ตพังค่ะ เลยมาส่งรีวิววันนี้แทน 5-5. [Clear Ice] นิยายที่เนื้อเรื่องเกี่ยวกับ มาเฟีย / ยากูซ่า / ผู้ก่อการร้าย ตอบโจทย์นี้ด้วย... "ไม่มีวันก้มหัวให้" โก้วเล้ง /ประพันธ์ น.นพรัตน์ /แปล สนพ.สยามอินเตอร์บุคส์/พิมพ์ เรื่องเดียวของโก้วเล้งที่วางกระบี่มาจับปืน เรื่องย่อ : สาวน้อยชื่อน่ารัก(แต่ฟังพิลึก) "ปิ้นปิ้น" เดินทางสู่นครซี่ยงไฮ้ด้วยหมายมั่นจะติดตามหาผู้เป็นบิดา แต่ก่อนที่จะได้พบพ่อ เธอกลับได้พบกับเพื่อนเก่าเสียก่อน "เฮยเป้า(เสือดำ)" ได้เข้ามาช่วยหญิงสาวจากพวกนักเลงแห่งเมืองใหญ่ไว้อย่างหวุดหวิด ...ทั้งคู่เป็นเพื่อนจากหมู่บ้านเดียวกันตั้งแต่สมัยเด็ก โดยมีอีกหนึ่งหนุ่มคือ"หลอลี่" หรือที่พวกเขาเรียกว่า "ตุลาการ" เฮยเป้านั้นได้จากหมู่บ้านมาก่อน และได้มาร่วมงานกับผู้มีอิทธิพลอย่างท่านรองจิน เป็นนักสู้ฝีมือฉกาจนัก...ในขณะที่หลอลี่นั้นเพิ่งจากมาทีหลัง และได้หมั้นหมายกับปิ้นปิ้นไว้ก่อนที่จะจากไป... เฮยเป้าแอบรักปิ้นปิ้นมาเนิ่นนาน เมื่อได้มาพบกันอีกครั้ง ได้ร่วมชะตากรรมเดียวกัน ทั้งคู่ก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน... ปิ้นปิ้นนั้นแม้จะคิดถึงหลอลี่ แต่ก็พยายามตัดใจ เมื่อเฮยเป้าดีต่อเธอ เธอจึงควรทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับเขา... แต่เธอหารู้ไม่ว่า...แท้จริง เธอเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่เฮยเป้าตั้งใจจะใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นบิดาของเธอ...เท่านั้น... แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเธอก็ไม่มีวันตายอย่างก้มหัว... *********** อ่านสนุกค่ะ เป็นนิยายแนวใหม่ของโก้วเล้งที่ครบรสจริง ๆ บู๊ ดุเดือดเลือดพล่าน มีรักมีเศร้าซึ้งสะเทือนใจ ฉากของเรื่องผู้ประพันธ์ก็เลือกใช้นครเซี่ยงไฮ้อันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นเมืองแห่งเจ้าพ่อ เต็มไปด้วยอิทธิพล อำนาจมืดและสิ่งผิดกฏหมาย ไม่แปลกเลยหากที่นี่จะร้อนระอุไปด้วยเรื่องราวการตามล่าตามล้าง...ฉาบทาด้วยเสียงปืนและกลิ่นคาวเลือด จากคำนำ "...เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจตามแบบฉบับของโก้วเล้ง เพียงแต่คราวนี้เปลี่ยนจากเหล่าจอมยุทธเลื่องชื่อ มาเป็นบรรดานักเลงเจ้าพ่อทั้งหลาย อีกทั้งยังสะท้อนให้เห็นคุณค่าของชีวิตกับอำนาจและเงินตรา..." จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:11:53

ความคิดเห็นที่ 7   15-9. [อั๊งอังอา] ให้อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่เกี่ยวกับช่วงสมัยสุโขทัย หรืออยุธยา หรือธนบุรี หรือถ้าเนื้อเรื่องคาบเกี่ยวหลายยุคสมัยก็ได้ ตากสิน มหาราชชาตินักรบ : LE ROI DES RIZIERES ผู้เขียน : Claire Keefe-Fox / ผู้แปล :  กล้วยไม้ แก้วสนธิ สำนักพิมพ์ นานมีบุ๊คส์ พิมพ์รวมเล่ม ครั้งแรก : มีนาคม 2549 คำนำสำนักพิมพ์(บางส่วน) : 6 เมษายน 2325 เป็นวันที่กรุงธนบุรีศรีมหาสมุทรสิ้นสลาย จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลา 224 ปี เรื่องราวของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช พระมหากษัตริย์พระองค์เดียวของกรุงธนบุรีก็ยังคลุมเครืออยู่ มีงานเขียน มีคำกล่าวอ้าง คำซุบซิบถึงเรื่องราวของพระองค์มากมาย ทั้งจากผู้คนที่เป็นเจ้านายเชื้อพระวงค์ที่อยู่ร่วมสมัย และคนรุ่นหลัง แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งพระองค์ท่านทรงเป็นที่เคารพ ศรัทธา อาณาประชาราษฎร์ได้ร่วมจิตร่วมใจกันสร้างพระบรมราชานุสาวรีย์เพื่อสักการะบูชา และเทิดพระเกียรติคุณของพระองค์มากที่สุด ในทุกที่ทุกแห่งที่พระองค์ทรงม้าไปถึง อีกทั้งยังมีการสร้างศาล สร้างรูปเทวดาทรงฉลองพระองค์ และพระบรมรูปของพระองค์อีกหลายแห่ง เพื่อเป็นอนุสรณ์เฉลิมพระบรมราชกฤษดาภินิหาร และแสดงความกตัญญูต่อพระองค์ ตากสิน มหาราชชาตินักรบเป็นนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่เขียนโดยนักเขียนชาวฝรั่งเศส ฉายภาพสมเด็จพระเจ้าตากสินท่ามกลางชาวฝรั่ง(เศส) ซึ่งยังไม่มีผลงานเรื่องใดนำเสนอมาก่อน ชาวฝรั่งที่แวดล้อมพระองค์มีทั้งฝรั่งลูกครึ่งญี่ปุ่นผู้เป็นเชื้อสายของคอนสแตนติน ฟอนคอล ซึ่งเป็นสหายสนิทของพระองค์ ผู้ทำหน้าที่เป็นพ่อค้าช่วยเหลือด้านการเงิน และการซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์จากต่างชาติ ฝรั่งที่เป็นบาทหลวง และฝรั่งเป็นมหาดเล็กผู้รักษาความปลอดภัยที่อยู่เคียงข้างพระองค์จนวาระสุดท้าย เรื่องราวเหล่านี้แม้แต่งแต้มด้วยจินตนาการ แต่มิได้หลุดออกนอกกรอบของหลักฐานอันพบได้จากบันทึกของชาวฝรั่งเศสที่ใช้ชีวิตร่วมสมัยกับพระองค์ตั้งแต่ปลายสมัยอยุธยาจนถึงสมัยกรุงธนบุรี นวนิยายเรื่องนี้มีชีวิตชีวาและอารมณ์ที่ไม่อาจดูดซับได้จากงานเขียนเรื่องราวของพระองค์จากที่อื่น ไม่ว่าจากราชสำนัก หรือแวดวงวิชาการ ทำให้เห็นวิถีชีวิตของสมเด็จพระเจ้าตากนท่ามกลางผู้คนหลากชนชั้น หลายบทบาทและหน้าที่ และ ต่างวัฒนธรรมที่โลดแล่นอย่างมีชีวิตชีวา ผู้คนเหล่านี้ต่างเข้ามาเกี่ยวข้องสัมพันธ์ ผูกพันกับพระองค์ตามจังหวะของสถานการณ์ และ กาลเวลา อีกทั้งยังเข้าใจได้ถึงวิธีการใช้เหตุผลและอารมณ์ของพระองค์ต่อผู้คนเหล่านั้น และของผู้คนเหล่านั้นต่อพระองค์ ***************** เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ไทย แต่เขียนโดยฝรั่งที่อ่านสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ ตอนแรกดองหนังสือเล่มนี้ไว้เพราะตั้งใจจะรออีกเล่มหนึ่งที่เขียนโดยนักเขียนคนเดียวกัน ซึ่งเป็นภาคแรกของหนังสือเล่มนี้ และไม่ได้คาดหวังความบันเทิงเริงใจอะไรมากมายจากการอ่าน เพียงต้องการศึกษาทัศนคติและมุมมองของ"ฝรั่ง"ที่มีต่อประวัติศาสตร์ไทยเท่านั้น แต่ปรากฏว่าเมื่อหยิบขึ้นมาอ่านแล้วติดใจค่ะ เป็นนิยายที่มีชีวิตชีวา สมจริง เล่าด้วยสำนวนที่ลื่นไหล ไม่รู้สึกแม้สักนิดว่ากำลังอ่านเรื่องแปล... มาธิว-ชาร์ล เดอ แคร์แอรเว หนุ่มฝรั่งเศส อดีตนายร้อยเอกราชองครักษ์ของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 ได้เดินทางออกจากฝรั่งเศสเพราะมีคดีติดตัวมาหาพี่ชายที่เป็นบาทหลวงอยู่ในสยาม และได้พบกับชวง ฟอลคอน - เหลนของเจ้าพระยาวิชาเยนทร์(คอนสแตนติน ฟอลคอน -ในเรื่องจะออกเสียงเป็นกองสตองแต็ง ฟอลคอน)ซึ่งเป็นพ่อค้า ทำการค้าขายกับฝรั่งชาติอื่น ๆ รวมทั้งคนไทยในกรุงศรีอยุธยา ชวงนั้นแอบคบหาเป็นมิตรสนิทกับ "สิน" - ทหารเอกของพระเจ้าเอกทัศน์ เมื่อมาธิวมาทำงานกับชวง ก็ได้รู้จักและคุ้นเคยกับสิน เมื่อสินได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองตากจึงชวนมาธิวให้ติดตามไปด้วย และเมื่อเสียกรุงศรีอยุธยาแก่พม่า มาธิวก็ได้ร่วมมือกับพระเจ้าตากในการรวบรวมไพร่พลและฝึกซ้อมทหารจนสามารถกู้เอกราชคืนได้สำเร็จ และตั้งกรุงธนบุรีเป็นราชธานีในเวลาต่อมา มาธิวได้รับการไว้วางพระทัยอย่างสูงจากพระเจ้าตากถึงขั้นแต่งตั้งให้เป็นทหารรักษาพระองค์ แต่ในบั้นปลายรัชสมัยของพระองค์ พระองค์กลับถูกเกลียดชังจากผู้คนเพราะการลงอาญาผู้ที่ปฏิบัติขัดพระทัยอย่างโหดร้ายทารุณ และถูกกล่าวหาว่าพระสติฟั่นเฟือนไป ... ในวันที่พระเจ้าตากถูกประหารชีวิต... "มาธิวพลอยนั่งคุกเข่าลงโดยไม่รู้ตัว สองมือไพล่หลัง ดวงใจอยู่ร่วมกับผู้ที่เคยเป็นสหายของเขา ผู้ที่เขาเคยให้สัตย์สาบาน เขาเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าตากสิน มาธิวหดคอเมื่อท่อนไม้นั้นฟาดที่พระศอ เขาเองก็รู้สึกด้วย ลมหายใจขาดสะบั้น...ทันใดนั้น เขารู้สึกเป็นอิสระ...จบสิ้นแล้ว พระเจ้าตากสินสิ้นแล้ว..." (เป็นอีกหนึ่งเล่มที่มาร์กไว้ว่าจะรีวิวขึ้นบล็อกโดยละเอียดอีกที...แหะ ๆ ดองบล็อก ดองรีวิวจนบล็อกเค็มได้ที่แล้วมั่งเนี่ย...) จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:25:55

ความคิดเห็นที่ 8   25-5. [พุดน้ำบุศย์] หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไทย ประวัติต้นตระกูล เกร็ดเรื่องราวเจ้านายสมัยก่อนที่เขียนจากเรื่องจริง ไม่ใช่นิยาย เช่น เรื่องเล่าเจ้านายสยาม เกิดวังปารุสก์ เป็นต้น "แม่เล่าให้ฟัง" พระนิพนธ์ในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ จัดพิมพ์โดย สนพ.ซิลค์เวอร์ม ในพระนิพนธ์ "แม่เล่าให้ฟัง" ทรงปรารภไว้ในหน้า "คำปรารภ"ว่า "หนังสือเล่มนี้ข้าพเจ้าคิดจะทำขึ้นตั้งแต่ปีพ.ศ. 2515 ในโอกาสที่แม่ครบ 72 พรรษา อันที่จริงในเวลานั้นตั้งใจจะให้มีแต่ส่วนที่เป็นภาค 2 ในเล่มนี้เท่านั้น จะให้ผู้อ่านเข้าใจนิสัยใจคอของแม่ โดยทำความรู้จักกับ 'เพื่อน อาจารย์ของแม่และผู้ที่แม่นับถือ' โดยอ่านคำแปลจากข้อความสั้น ๆ ที่ตัดมาจากผลงานของท่านเหล่านี้ ส่วนประวัติของแม่นั้นก็จะมีเพียงเล็กน้อย ระหว่างนั้นข้าพเจ้าก็บันทึกเรื่องแม่เมื่อเด็ก ๆ ไว้เพื่อมิให้ลืมและเพื่อให้ถูกต้องโดยมิได้มีเจตนาอื่น ต่อมาแม่ได้ยกอัลบั้มเก่า ๆ ของแม่เมื่อยังสาวให้ จึงเกิดความประสงค์ที่จะเขียนประวัติเมื่อแม่เด็ก ๆ อย่างถูกต้องประกอบด้วยภาพ .......... แต่ความตั้งใจเดิมนั้นมิได้เปลี่ยน คือข้าพเจ้ามิได้ออกความเห็นใด ๆ เกี่ยวกับแม่ข้าพเจ้าเพียงแต่เล่าเหตุการณ์และนำข้อเท็จจริงที่ได้มาจากแม่หรือจากหลักฐานที่แน่นอน...ในหนังสือเล่มนี้ข้าพเจ้าจึงเพียงนำข้อมูลต่าง ๆ มาให้ผู้อ่านพิจารณาและให้ผู้อ่านตีความเอาเองจากทั้งสองภาค โดยหวังว่าจะได้รับความรู้(หรือทวนความจำ)และความเพลิดเพลินบ้าง..." ******************** หนังสือแบ่งออกเป็นสองภาคด้วยกัน ในภาคแรกนั้นเป็นพระราชประวัติสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ระหว่างปีพ.ศ. 2443-2481 (ค.ศ. 1900-1938) ค่อนข้างอ่านง่าย เนื่องจากองค์นิพนธ์ไม่ได้ทรงใช้คำราชาศัพท์แต่อย่างใด ดังที่ทรงเกริ่นนำไว้ว่า..."ในการเขียน ข้าพเจ้าไม่ได้ใช้ราชาศัพท์กับแม่เลย เพราะได้เขียนถึงในระยะที่แม่เป็นคนธรรมดาสามัญเช่นเดียวกันเมื่อเขียนถึงญาติที่สนิท ที่เป็นเจ้านายแห่งราชสกุลวงศ์ แต่ยังเด็กอยู่ ข้าพเจ้าก็ไม่ใช้ราชาศัพท์..." ส่วนในภาคที่สองจะกล่าวถึงด้านความคิดจิตใจ โดยเน้นให้เห็นถึงความนึกคิดและอุดมคติในชีวิตของ "แม่" ซึ่งส่วนใหญ่จะผ่านการกลั่นกรองจากการอ่านและคิดวิเคราะห์ตาม มีหลักคิดที่สำคัญ ๆ ของนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่หลายท่านที่ทรงนำมาแปลไว้ในภาคนี้ อย่างเช่นเดโมคริต นักปรัชญากรีก...เรอเน่ เดสคาร์ตส์ นักปรัชญาฝรั่งเศส...ฯลฯ ทั้งนี้ก็เป็นไปตามวัตถุประสงค์ขององค์นิพนธ์ที่เขียนไว้ว่า..."ข้าพเจ้าอยากให้ผู้อ่านรู้จักแม่ตามภาษิตฝรั่งเศสที่ว่า..."บอกสิว่า เธอสนิทสนมสมาคมกับใคร แล้วจะบอกให้ว่าเธอเป็นคนอย่างไร" นั่นเอง เล่มนี้เป็นการอ่านทวนค่ะ หลังจากอ่านรอบแรกไปเมื่อหลายปีก่อน จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:27:20

ความคิดเห็นที่ 9   คุณกุลธิดา พิมพ์ชื่อหนังสือผิดปะคะ? เห็นที่ภาพปกเขียนตะวันเบิกฟ้า แต่ชื่อหนังสือที่พิมพ์เองเป็นตะวันส่องฟ้าค่ะ ในวารวันน่าอ่านมาก อยู่ในคิวอยากอ่านเหมือนกันค่ะ คุณธาร นาวา คุยสองเรื่องนะคะ ปราสาททราย เห็นแล้วนึกออกว่า อ่านไปไม่กี่บทนี่หว่า แล้วหายไปไหนแล้วเนี่ย เหมือนๆ เอาเดินทางไปไหนด้วย แล้วเอาไปไว้ไหนแล้วเนี่ย เรื่องที่สอง เราชอบงานเขียนของพิพัทธ์พรนะคะ เราว่าเธอเขียนสารคดีได้น่าอ่านดี มีความร่าเริงและมีเสน่ห์เฉพาะตัวค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 16:43:16

ความคิดเห็นที่ 10   คุณกุลธิดา มีเรื่องจะต่อว่า...   อ่านจบแล้วค่ะ ที่นี่ไม่มีรัก ทำให้เราปวดหัว ร้องไห้เป็นเผาเต่าเชียว และต่อไปจะต้องหางานของ ม. มธุการี มาอ่านเพิ่ม เป็นภาระอีก   ว่าเข้านั่น..  ล้อเล่นนะคะ  ชอบมากๆ   มีเรื่องไหนแนะนำอีกไหมคะ  เราจะทำตาบอด มองข้าม "ฟิต"  "เฮิร์ท"  ไปซะ รีวิวเลยก็แล้วกัน  สั้นๆ นะ เพิ่งอ่านจบ  ยังมึนอยู่เลย อินจัด 15-4. [ยาคูลท์] หนังสือที่ชื่อผู้แต่งมีตัวย่อ (เช่น ก. สุรางคนางค์, พ. เนตรรังษี) และหนังสือต้องหนา 100 หน้าขึ้นไป ที่นี่ไม่มีรัก   ม. มธุการี สนพ ดอกหญ้า  (215 บาท) แต่ได้มาจากร้านมือสอง ซึ่งซื้อมาด้วยเชื่อคำคุณกุลธิดาแท้ๆ  ไม่เคยอ่านงานของ ม. มาก่อนเลย  ชื่อเรื่องไม่เพราะน่ะ ปกก็ไม่สวย แหะๆ ปกหลัง ครอบครัวเป็นเบ้าหลอมใหญ่ พ่อแม่อาจจะสร้างและทำลายลูกได้เท่ากันโดยไม่รู้ตัวและจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์   วันคืนช่างผ่านไปแสนเชื่องช้า และทุกข์ทรมาน เมื่อบ้านทั้งหลังไม่เคยมีความรัก และมีความหมายเพียงแค่ที่ซุกหัวนอน  ช่างเป็นความรู้สึกที่ย่าใจหาย ถ้าคนเราเกลียดบ้านเสียแล้ว จะมีอะไรหลงเหลืออยู่ในชีวิต หรือว่า ... ทุกสิ่งมันมาถึงจุดแตกแยกเสียแล้วอย่างแท้จริง ความรวมของเรื่องสรุปไว้แล้วตามปกหลัง แต่อ่านจบไม่ได้ทำให้อยากอ่านเล้ยย  เอาใหม่นะ เวอร์ชั่นเราเอง ธิติ จิตแพทย์หนุ่มหล่อ ที่ดูเหมือนผู้ชายไม่มีพิษภัยอะไร มีคลินิกในสภานที่ เดียวกับร้านของ พรรเอิญ ซึ่งได้ พรรคานต์ น้องสาวมาช่วยงาน  ธิติสนใจพรรคานต์ แต่ไม่ได้สานต่อมากนัก ขณะที่ แคทลียา คนไข้สาวสวยของเขาเริ่มสนใจเขา และอยากจะเลิกกับพิจัย ซึ่งแต่งงานแล้วแต่ก็ไม่ยอมเลิกกับภรรยาแต่ง  แคทลียาแวะมาหาเขาในคืนวันเกิดของเธอ  เธอเหงาจับใจ ธิติเองก็ปล่าวเปลี่ยว ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันโดยสมัครใจ แคทรักธิติ แต่เขาไม่แน่ใจตัวเอง ไม่ว่ากับพรรคานต์หรือแคท เพราะตัวเองก็มีปมจิตใจที่ไม่อยากผูกสัมพันธ์ตกร่องปล่องชั้นกับผู้หญิงคนไหน ปมในใจซึ่งเกิดจากพ่อและแม่ของเขาแยกทางกันตั้งแต่เขายังรุ่น ร้านผ้าไหมของพรรเอิญทำรายได้ค่อนข้างดี ทั้งเธอและสามี จุลภาค หาเงินเก่งทั้งคู่  ทั้งสองมีลูกสาววัยแรกรุ่นคือผึ้ง  ผึ้งหัวทึบ แต่ถูกเคี่ยวเข็ญให้เรียนในโรงเรียนดีๆ มาตลอด จนต้องพยายามไม่ให้ได้ที๋โหล่ทุกครั้งที่สอบ  จุลภาคเป็นชายเจ้าชู้  น้องคนเล็กของพรรเอิญคือ พรฌา คบหากับลิลิต แฟนหนุ่ม ลิลิตเกิดปัญหาติดคุก แต่จุลภาคช่วยไว้  จุลภาคมีความสัมพันธ์กับน้องเมียจนเธอท้อง  พรรเอิญทราบเรื่องจึงโกรธมาก อาละวาดใหญ่โต พูดจาหยาบคายเสียหาย ดุด่าผึ้ง  ผึ้งไม่อยากอยู่บ้านจึงพยายามแวะไปหา วิม เด็กหนุ่มข้างบ้านซึ่งเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก วิม เป็น ลูกชายของกรวิก อาสาวของ ธิติ  ครอบครัวของกรวิกและวิม เคยมีีปัญหาหนักที่ทำให้ทั้งแม่และเด็กหนุ่มย้ายไปอยู่เมืองนอก  กรวิกวางกรอบมาตรฐานให้ลูกจนเด็กกระิดิกไม่ได้ ิติพยายามจะช่วยเหลือ แต่กรวิกไม่เคยเห็นสิ่งที่เธอปฏิบัติต่อลูกเป็นปัญหา จนเรื่องร้ายยแรงเกิดขึ้นเกินแก้  ฝ่ายธิติเองก็หนักใจกับแคทลียา จนต้องไปพักตากอากาศ เขาชวนวิมและพรรคานต์ซึ่งพาผึ้งไปด้วย  ทุกคนมีความสุขมากทางเหนือ   พรรเอิญต้องการเอาคืนจุลภาคด้วยการคบหากับลิลิตซึ่งเลิกจากพรฌา แต่ก็ยังใช้อำนาจกับลูกบ่อยๆ  ผึ้งเครียดจึงแอบไปคุยกับวิม พรรเอิญไม่ชอบ เพราะเห็นว่าครอบครัวของวิมไม่ปกติ  ฝ่ายวิมก็มีปัญหากับแม่  วิมตัดสินใจไปทำงานและเรียนด้วยทางเหนือ ผึ้งขอตามไปด้วย  พรรเอิญโกรธที่ลูกหนีไป ไม่เชื่อฟัง  ให้จุลภาคจัดการกลับมา วิมและผึ้งถูกจับเมื่อไปถึงที่หมาย ผึ้งถูกขังในห้องเมื่อกลับมาถึงบ้าน ฝ่ายวิมถูกตำรวจซ้อมก่อนปล่อยตัว   พรรคานต์เลี่ยงธิติเพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะมาหวังกับผู้ชายคนเดียวที่ยังไม่เลือกเธอ  ฝ่ายธิติก็กำลังถูกแคทลียาพยายามสานสัมพันธ์   รายละเอียดเยอะกว่านี้มากค่ะ แต่เล่าไปจะต้องสปอยล์แหลกราญ  ใครชอบเรื่องหนัก สะท้อนความคิดและปํญหาสังคม แนะนำอย่างยิ่ง  เป็นนิยายที่อ่านจบแลัวไม่ลังเลที่จะเก็บขึ้นชั้น "For keep"  เนื่อเรื่องเดินดี กระชับ แทรกความรู้เกี่ยวกับจิตเวชบ้าง พอให้เข้าใจตัวละคร (และตัวเอง  นั่นก็บ้า นี่ก็บ้า แล้วเราไหมเนี่ย..)  ถูกใจทั้งสำนวนและแนวคิด ของ ม.มธุการี มาก  กลายเป็นแฟน ม. มธาการีไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 17:51:59 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 17:50:38 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 17:49:31 จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 17:42:44

ความคิดเห็นที่ 11   [คุณหมูย้อมสี] อืม.. ถ้าใน 3 ภาค ชอบภาค 3 ภาคที่ยังไม่ได้ตีพิมพ์มากที่สุดค่ะ ลำนำค่อนข้างจะเฉยๆ เรื่อง ก็ออกฮาๆ ตามสไตย์คนเชียน แต่จริงๆ ก็แล้วแต่รสนิยมคนชอบนะคะ (กลัวคุณจะปัดฝุ่นแล้ว ไม่ชอบจับกลับไปหมกฝุ่นเหมือนเดิม แหะๆ) จากคุณ : ไอ้มู๋ไร้อมฯ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:09:06 A:124.120.232.185 X:

ความคิดเห็นที่ 12   คุณแม่ไก่ เรื่องพระเจ้าตากน่าอ่านมากเลยล่้ะ อันที่จริง ได้อ่านงานที่ฝรั่งเขียนถึงคนไทยบ้าง ก็เป็นการย้อนมองประเทศตัวเองด้วยตาคนอื่นบ้าง จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:42:46

ความคิดเห็นที่ 13   คุณกุลธิดา (kdunagin) เห็นด้วยค่ะว่า .. ในวารวัน สนุกกว่า ตะวันเบิกฟ้า .. ไม่ก็ใช่ว่าไม่สนุก เพียงแต่ในวารวัน สนุกเกินไปนั่นเอง คุณแม่ไก่ "ไม่มีวันก้มหัวให้" กะ "ตากสิน มหาราชชาตินักรบ" น่าสนมาก ๆ คุณอั๊งอังอา งานของคุณ ม.มธุการี เราไม่ได้อ่านมานานแล้ว..สำหรับตอนนั้น เราว่ามันเครียดเกิน .. แต่ตอนนี้ ว่าจะกลับไปอ่านอีกรอบ เพราะคิดว่า วุฒิภาวะ น่าจะถึงแล้ว .. 555 จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 20:01:34

ความคิดเห็นที่ 14   UNO !! ********************* 5-10. [piccy] หนังสือที่ตัวเอกในเรื่องสามารถใช้เวทย์มนต์ได้ ***ลำนำต่างภพ*** จุฑารัตน์ แต่ง สำนักพิมพ์อรุณ 411 หน้า ราคา 235 บาท ปกหลัง : ร่วมผจญภัยไปกับจินตนาการไร้ขีดจำกัดในดินแดนมหัศจรรย์ พร้อมพิสูจน์ความรักสุดแสนโรแมนติก ระหว่างเธอและเขา .. อันธิกา .. หญิงสาวจากมนุษยโลกที่หลุดไปอยู่ในอีกภพหนึ่ง ด้วยแรงดึงดูดของอำนาจมนตร์ดำ .. ฟารุค .. นักฆ่าหนุ่มรูปงามแห่งดินแดนประหลาดนั้น ที่ยอมรับจ้างพาเธอกลับสู่โลกมนุษย์ ตอบโจทย์ : ฟารุค + รอย + แม่มดต่าง ๆ  สามารถร่ายมนต์ต่าง ๆ ได้ ความรู้สึกหลังอ่าน จะพูดอย่างไรดี .. พลอต นางเอกหลุดไปอยู่อีกภพ ที่เป็นสถานที่แปลก ๆ แล้ววิ่งหนีสัตว์ประหลาด แล้ว พระเอก ก็มา ฟันฉับ ๆ ... เสร็จนางเอกก็ตามพระเอกไปค้นหาทางกลับบ้าน แล้วสุดท้าย พระเอกกลายเป็น "..." ให้นางเอกต้อง "..."  เล่มนี้เป็นเล่มที่ 3 แล้วอ่ะ ไม่นับการ์ตูน .. ถ้าคุณไม่รู้ว่า อิซัค คือใคร เล่มนี้ถือว่าอ่านสนุกค่ะ .. จินตนาการบรรเจิดดีอยู่ มีแม่มด มีสัตว์ประหลาด ฝ่ายดำ ฝ่ายขาว .. อ่านเพลิน ๆ ได้อีกเล่มค่ะ แต่ถ้ารู้จัก และ รักอิซัค ล่ะก็ .. ก็อ่านได้อีกแหล่ะค่ะไม่หงุดหงิด(แล้วจะพูดทำไม) .. การดำเนินเรื่อง มีเหมือนบ้าง ไม่เหมือนบ้าง คละเคล้ากันไป .. ความหวานมีน้อยไปนิด น่าจะหวานได้มากกว่านี้ .. .. .. ฟารุค .. เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงสง่า ผมสีดำยาวตรงจรดกลางหลัง ครึ่งบนมัดเรียบเปิดดวงหน้าคมเข้มเด่นชัด ผมครึ่งล่างปล่อยปรกหลัง.. ชุดที่สวมใส่เป็นเนื้อผ้าธรรมดาสีน้ำตาลและเทา จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 20:26:49

ความคิดเห็นที่ 15   ^ มีคนกำลังจะอ่านโจทย์ครบทุกข้อแล้วค่ะ  (UNO นี่พูดก่อนครบหรือครบอ่ะ?) ช่วยกันโห่สกัดหน่อยเร้ว~  555 อ๊ะ ลำนำฯ นี่เองที่จำได้ว่าเหมื๊อนเหมือนการ์ตูน (คิดว่าการ์ตูนสนุกกว่านะ  ตอนแรกๆ นั่งเปิดอ่านเล่มแรกตั้งหลายรอบ อิซัคขา~  เท่ได้อีกค่ะ) คุณแม่ไก่ เกือบอ่านเล่มเดียวกันแล้ว วันก่อนว่าจะลองอ่านงานของ Claire คนนี้ดูพอดีเลยค่ะ  เล่มก่อนหน้านี่ใช่เรื่องฟอลคอนฯ หรือเปล่าคะ?  หรือมีเรื่องอื่นอีก? ...จดลิสต์ "ไม่มีวันก้มหัวให้" ก่อน  พลาดเล่มนี้ไปได้ไงเนี่ย เคยอ่าน "ที่นี่ไม่มีรัก" นะ จำปกได้ แต่จำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้ว อ่านเรื่องย่อก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี สงสัยได้เวลารื้อนิยายรุ่นเก่ามาอ่านใหม่จริงๆ ด้วย คุณมู๋ไร้อมฯ ตกลงภาค 3 นี่จะมีพิมพ์เป็นเล่มไหมคะ?  เรื่องนี้ดองสองภาคแรกไว้อ่านรวดเดียวจบน่ะ...นานกี่ปีแล้วเนี่ย? ขอดองรีวิวไว้ก่อนค่ะ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 21:05:23

ความคิดเห็นที่ 16   ลำนำต่างภพ..ยังไม่ทันได้เริ่มอ่าน ก็แว่วเสียงติติงมาก่อนว่า เหมือนการ์ตูน... ไอ้เราก็ติดภาพอิซัคกับโนริโกะ...เลยไม่อ่านนิยายเลยล่ะ กลัวภาพการ์ตูนไปบดบังภาพจินตนาการจากนิยาย ค่ำนี้เอาการบ้านเล่มที่ 2 มาส่ง จากโจทย์ 25-3. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มที่เขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกัน (อาจใช้นามปากกาต่างกันก็ได้) แต่เป็นหนังสือคนละแนว เช่น นิยายกับบทความ, นิยายกับวรรณกรรมเยาวชน หรือจะเป็นนิยายกับเรื่องแปลก็ได้ เล่มแรกรีวิวเมื่อกระทู้ที่ก่อนหน้านี้คือ "นิยายนิรภัย-แก้วเก้า" เป็นนิยาย เล่มที่ 2 นี้เดิมเลือกวรรณกรรมเยาวชนไว้ ..แต่ชนกับคุณยาคูลท์แบบจังๆ ก็เลยเปลี่ยนเป็น นิยายแปล แทน บัลลังก์รัก - ว. วินิจฉัยกุย สำนักพิมพ์ดอกหญ้า พิมพ์ครั้งที่ 2 เมษายน 2538 ราคา 115 บาท / 284 หน้า นิยายเรื่องนี้แปลจากเรื่อง Proxy Wedding ของเบลินดา เกรย์ ซึ่งอาศัยฉากเหตุการณ์ประวัติศาสตร์อังกฤษในช่วงปีค.ศ.1493 - 1503 ช่วงปลายสงครามดอกกุหลาบ ระหว่างราชตระกูลยอร์กกับราชตระกูลลันคาสเตอร์ เมื่อเซอร์อดัม เดอ แคลนซี ได้พบหน้าเลดี้จีดา รูน เป็นครั้งแรกในคราวที่ติดตาม ดยุคแห่งบักกิงแฮมมาแวะเยี่ยมเซอร์โธมัส รูนนั่น เขาประทับใจในความซื่อตรงและกล้าหาญของสาวน้อย เพียงให้หลังแ่ค่วันเดียว เขาก็ส่งสาส์นมาขอแต่งงานทันที จีดา ไม่อาจปฏิเสธการสู่ขอได้เลย เมื่อพ่อของเธอเห็นว่า การผูกสัมพันธ์กับเดอ แคลนซี ก็คือการกระชับสัมพันธ์กับดยุคแห่งบักกิงแฮมให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น การแต่งงานที่ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก เป็นเสมือนม่านบางๆ ที่กั้นขวางระหว่างเขาและเธอ แล้วยังเหตุการณ์สับสน ชิงบัลลังก์ ก็เข้ามาแทรกด้วย เรื่องราวความรัก ที่เหมือนจะง่ายๆ ก็กลับยากขึ้นไปอีก แต่สุดท้ายแล้ว ก็ happy ending ไปตามระเบียบ นิยายโรมานซ์..เรื่องนี้ละเมียดละไมด้วยถ้อยคำสละสลวย บทรักไม่รัญจวนใจเหมือนสำนวนแปลของนามปากกาอื่นๆ ... และก็ให้ภาพเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์อังกฤษช่วงนั้นชัดเจน เห็นทีเราต้องไปแสวงหาผลงานแปลของอ.ว.เรื่องอื่นๆ ที่สนพ.ดอกหญ้าเคยพิมพ์ มาเก็บไว้ใน collection ให้ครบแล้วล่ะ ถ้าช่วงที่ซื้อหนังสือนี้ เรามีเงินมากพอ..คงเก็บได้ครบนานแล้วล่ะ จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 21:40:44

ความคิดเห็นที่ 17   มาส่งคะแนนโค้งสุดท้ายก่อนจบเกมค่ะ พยายามอ่านหนังสือเรียนเพราะอยู่ในช่วงสอบ แต่ไม่รู้ทำไม รู้สึกเหมือนอ่านนิยายได้ในจำนวนมากกว่าหนังสือเรียน ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ เลยขอมารีวิวเก็บคะแนนโค้งสุดท้ายและนั่งรอชมผู้ชนะ ด้วยคนค่ะ ^^ 15-8. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือ 1 เล่ม ของนักเขียนที่ไม่เคยอ่าน หรือนักเขียนใหม่ที่มีผลงานตีพิมพ์ชิ้นแรกในช่วงปี 2552 ฝันร้ายกลางฤดูร้อน โดย หมอกมุงเมือง ถึงไม่งามทั่วหล้า นงพงาก็ยิ่งกว่านางใด ถึงไม่ดีเกินใคร   เจ้าหัวใจก็คือนาง จริงฤา ถึงบ้าพี่ก็รักนงพงา ถึงฝันร้ายชั่วชีวาก็ยินยอม เพราะหัวข้อวิทยานิพนธ์ก่อนที่จะกลายเป็นมหาบัณฑิตหนุ่มใน สาขาจิตวิทยาทำให้นายชโยดม วรวัฒน์ที่หลวมตัวต้องไปเป็น ลูกทีมของอาจารย์อย่างด็อกเตอร์รวีลาวัณย์(หรือที่นักศึกษาขนาน นามว่าราวีรายวัน) ซึ่งถูกกล่างขานว่าเขี้ยวสุดๆต้องพยายามเค้น สมองเพื่อมิให้กลายเป็นหนึ่งในทำเนียบบัณฑิตห้าปีของอาจารย์ และช่างเป็นคราวเคราะห์ดีอะไรของเขาเช่นนี้ เมื่อเพื่อนเก่าที่ ติดต่อมาอย่างชิตวีร์นั้นทำงานเป็นจิตแพทย์อยู่ในโรงพยาบาลสราญ รักษ์พอดี การหาข้อมูลเพื่อทำงานของเขาก็คงไม่ยากเกินไปนัก และเป็นเช่นนั้นจริงๆเมื่อเพื่อนของเขาสามารถช่วยให้เขาหาข้อมูล ต่างๆได้อย่างละเอียดทีเดียว โดยการช่วยแอดมิทเขาเข้าไปเป็น คนป่วยในโรงพยาบาลมันซะเลย! และที่นั่น....ชโยดมได้พบกับหล่อน...บัวบุญ สาวน้อยคนนั้น สาวน้อยที่แม้ไม่ได้งามเลิศเหนือใครแต่กลับจับใจเขาประหลาด สาวน้อยที่สวมชุดคนไข้ของที่นี่ที่และบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วหวาน ที่แฝงแววระคนหวาดกลัว "บัวถูกใส่ร้าย.... ไม่มีใครเชื่อว่าบัวปกติ พวกมัน..พวกมันทำบัว ทำให้ทุกคนเชื่อว่า...บัวเป็นบ้า พวกมันอยากได้ตัวบัว คุณเป็น ความหวังเดียวที่จะพาบัวออกไปจากนรกแห่งนี้!" "บัวไม่ต้องกลัว ผมจะช่วยบัวเอง" แล้วบัดนั้น ฝันร้ายกลางฤดูร้อน ณ ที่แห่งนั้นก็ เริ่มขึ้น! เรื่องนี้หยิบมาอ่านด้วยความบังเอิญค่ะ มีรุ่นพี่บ่นอยากอ่านงานของ นักเขียนคนนี้แล้วฝากให้หาๆให้หน่อย เลยว่าจะเอาไปฝาก แต่ด้วย นิสัยส่วนตัวเลยต้องขอเปิดสแกนดูบ้างค่ะ  ลงท้ายก็เลย "เผลอ" อ่าน ไปจนจบเล่มค่ะ (ฮา) ต้นเรื่องเปิดมาด้วยความฮาค่ะ ไม่ใช่อะไรอื่นด้วยตัวละครกับคำพูด ที่บางทีเราสามารถอินเข้าไปได้สบายๆอย่าง "ปากคาบMean ตีนเหยียบF" หรือการให้ฉายาอาจารย์ของพระเอกนี่เอาไปคุยกับใคร ทุกคนจะพร้อมใจกันหัวเราะเหอๆเลยค่ะ แต่นั่นมันหลอกลวงค่ะ T^T เรื่องนี้อาจมีอะไรหลายๆอย่างฮาก็จริง แต่ในเรื่องแอบหนักและแทรกความรู้สึกที่อาจเป็นหดหู่ไว้ในเรื่อง อย่างไม่สะดุดด้วยค่ะ เช่นในโรงพยาบาลที่มีชีวิตของคนป่วยหลายๆ คนที่มีอายุอานามแย้มฝาโลงกันทั้งนั้น แต่ก็มีการแสดงออกหลาก หลายซึ่งดูไม่สมวัยสักอย่าง อาจดูฮาก็จริง แต่ในความคิดหรือสิ่งที่ ตามมา บางทีก็แฝงกลิ่นอายความเศร้าเอาไว้ด้วย อย่างบางทีการ รักษาผู้ป่วยด้วยการช็อตไฟฟ้า ถึงจะเข้าใจกระบวนการ แต่พอ ตัวละครเป็นคุณยายอายุ 70 กว่าๆ แถมหลังจากนั้นยังบรรยาย ความคิดคุณยายไว้ให้อีกก็อดรู้สึกห่อเหี่ยวไม่ได้จริงๆค่ะ และคำเตือนก่อนอ่าน...เรื่องนี้จะว่าจบมีน้ำตาเล็กน้อยก็ได้ค่ะ ถึงตัวละครในเรื่องจะยังไม่มีใครหลั่งน้ำตาและเป็นการจบที่ "ดี" แล้วสำหรับทุกคนก็ตาม ปล.แถมท้าย .......เรื่องนี้พอเอาไปให้ปรากฏว่าพี่คนที่อยากอ่าน กรีดร้องไม่ยอมอ่านค่ะ บอกเรื่องมันหนักไป ให้ไปหาเรื่องอื่นมา ต่างหาก เลยได้แต่กระซิกๆไปตามหาเรื่องอื่นของคนนี้คราวหน้าค่ะ ไม่ใช่อะไรค่ะ แอบติดไปซะเองเรียบร้อยแล้ว! แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 21:56:07 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 21:55:42 จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 21:54:45

ความคิดเห็นที่ 18   ขอบคุณค่ะคุณแม่ไก่ คุณสาวไกด์ เรื่อง ตะวันเบิกฟ้า ค่ะ ถูกตัวละครเกือบล้านตัวในเรื่องนั้นน็อคค่ะ มึนเลยตอนรีวิว ตากสิน มหาราชชาตินักรบ น่าอ่านมากเลยค่ะ เพิ่งพิมพ์ได้ไม่นาน คงยังพอหาซื้อได้นะคะ คุณอั๊งอังอา นิยายของ ม. มธุการี ที่ชอบมากและเป็นทำนองเดียวกับ ที่นี่ไม่มีรัก นี่เยอะมากเลยค่ะ เหมาะสมกับการเก็บสะสมจริงๆ ค่ะ เอาเท่าที่พอนึกออกตอนนี้นะคะ หลงในรัก คนละโลก วันนี้ที่ยังเหลืออยู่ ทางสายใหม่ ไร้แรงบิน เมฆสลาย เมฆสีกุหลาบ เมฆหลงฟ้า หัวใจสองภาค ความรักสองคม ขอรักในฝัน ภาพลวงตา ริษยา ยังมีอีกเยอะค่ะ นึกเรื่องพวกนี้ออกก่อนเรื่องอื่นเพราะอ่านมากกว่ารอบเดียวค่ะ มีปากกา เพชรน้ำค้าง ด้วยค่ะ นามปากกา เพชรน้ำค้าง นั่นมักเป็นเรื่องเหนือจริงค่ะ คล้ายๆ นามปากกา ว .วินิจฉัยกุล กับ แก้วเก้า น่ะค่ะ คือนามปากกา ม. มธุการี จะเป็นเรื่องแบบสมจริง นามปากกา เพชรน้ำค้าง เรื่องจะทำนองคล้ายของ แก้วเก้า ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:17:49

ความคิดเห็นที่ 19   แนวแบบ ม.มธุการี..เราได้อ่านแค่ไม่กี่เืรื่องเอง เช่น หัวใจสองภาค น้ำตาหยดสุดท้าย (?) อ่านแต่ละเรื่อง ก็ออกแนวเครียดๆ ก็เลยไม่ค่อยได้อ่าน ตอนนี้วัยเปลี่ยนแล้ว ...น่าจะหามาอ่านบ้าง เพราะแต่ละเล่มที่ไ้ด้อ่านรีวิวมา..น่าสนใจหลายเรื่องเลยล่ะ จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:23:06

ความคิดเห็นที่ 20   20-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับปัญหาสังคม เช่น ปัญหา ครอบครัว ปัญหาการค้าประเวณี อื่นๆ ไม่ต้องเกี่ยวตรงๆ ก็ได้ แต่ให้อธิบายว่าเกี่ยวอย่างไร ไม่เน้นประเภทหนังสือ ฟ้ากระจ่างดาว โดย กิ่งฉัตร ชีวิตของมีคณา นักข่าวสาวหนึ่งใน "สามทหารเสือสาว" แห่งสยามสาร เหมือนยังหยุดที่วันนั้น...วันที่หล่อนกลับจากบ้านมารดาที่เหนือด้วย ความรู้สึกเจ็บช้ำและมืดมนเหมือนฟากฟ้าที่ไร้แสงดาวใดๆคอยส่องนำ ทางให้ และความรู้สึกนั้นยังฝังแน่นมาจนถึงบัดนี้ เพาะปลูกกลายเป็นปมให้ หญิงสาวจ่อมจมอยู่กับความรู้สึกที่ผู้หญิงต้องตกเป็น "เหยื่อ" พร้อมๆ กับพยายามอำพรางอดีตที่ขมขื่นของตัวเองไว้ด้านหลังจากสายตาของ คนอื่นๆด้วยความกลัว.... จนกระทั่งวันที่ผู้ชายสองคนก้าวเข้ามา คนหนึ่งคือสารวัตรหนุ่มที่พร้อม จะรอคอยเวลาและค่อยๆเอื้อมไปลบแผลในใจด้วยความเข้าใจและอ่อน โยน กับอีกคน...คือหลานชายที่เหมือนตัวแทนจากอดีตให้หล่อนได้ เผชิญหน้าเพื่อเรียนรู้เพื่อปัจจุบันกับอนาคตของตัวเองมากขึ้น! คิดว่าหลายๆคนคงรู้จักเรื่องนี้กันแล้วค่ะ ^^ เคยไปเป็นละครโทรทัศน์ ของช่องเจ็ดด้วย แต่ไม่ได้ดูละครค่ะ อ่านฉบับเป็นนิยายมาก่อนจะเป็น ละครหลายปีเหมือนกันและเป็นเรื่องที่ชอบที่สุดในชุดสามทหารเสือ สาวที่ประกอบด้วยมายาตวัน มนต์จันทรา และฟ้ากระจ่างดาวเลยค่ะ ความจริงเรื่องนี้ก็วางไว้บนชั้นหลังไปซื้อมาเก็บสะสมพักใหญ่ๆเหมือน กันค่ะ ครั้งนี้ที่หยิบมาอ่านขอสารภาพว่าเกี่ยวกับการเรียนเรื่องนิยาย กับสังคมพอดี เลยหยิบเรื่องนี้ไปซะเลย แล้วก็ถือโอกาสมารีวิวใน RRR ไปด้วยเลยค่ะ (เอาให้คุ้ม ฮา) ปัญหาสังคมที่สะท้อนชัดที่สุดในฟ้ากระจ่างดาวคือเรื่องค้าประเวณีค่ะ เพราะตัวเอกมีคณาเหมือนวนเวียนอยู่กับเรื่องพวกนี้ด้วยปมในใจ ของเธอเองมาตลอด เลยเป็นทุกข์เพราะความคิดของตัวเองทั้งที่ยัง ไม่มีใครว่าอะไรซะด้วยซ้ำ ส่วนที่ทำให้ชอบมากๆในเรื่องนี้คือตัว ละครอื่นๆที่ปรากฏถึงจะมีตัวไม่ดี (ซึ่งดันเป็นคนที่มีคณาพบเจอตอน วัยรุ่นแล้วเลยค่อนข้างฝังใจจนกลายเป็นอคติไปเสียอย่างนั้น) แต่ คนดีๆก็มีค่ะ แถมยังมอบแง่คิดหลายๆอย่างให้คนอ่านด้วย โดยเฉพาะ พ่อของเด็กที่เป็นเพื่อนกับหลานชายนางเอกซึ่งพูดคุยเกี่ยวกับเรื่อง ที่เด็กชอบเอาปูมหลังพ่อแม่มาล้อกันนั้น รู้สึกให้แง่คิดดีค่ะ อีกอย่างหนึ่งคือมีคณานางเอกในเรื่องนี้...เป็นคนมีปมและออกจะดื้อ ด้วยอคติค่อนข้างมากทีเดียวค่ะ แต่เลยทำให้ชอบเรื่องนี้เข้าไปใหญ่ เพราะว่านางเอกดูเป็นคนปรกติดีค่ะ ไม่ได้สมบูรณ์แบบหรือไปทาง ด้านไหนผิดมนุษย์มนาเขา อ่านไปถึงจะเผลอถอนใจให้เธอเป็นบาง ขณะแต่พอเธอคิดอะไรได้ก็อดยิ้มไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะมีคณา เป็นคนที่รับความผิดของตนเองเช่นกัน เช่นตอนที่เธอปล่อยวางอดีต ของตัวเองลงเมื่อคราวหลานชายหายไปนั่น ว่าคนอื่นเขาไม่ได้สนใจ อดีต มีแต่ตัวเองที่สนโครงกระดูกในตู้มากกว่าหลานชายที่ยังมีลมหาย ใจ! แต่ถึงอย่างนั้น ตัวละครที่แอบชอบที่สุดจริงๆเล่มนี้ดันไปเป็นผู้หมวด วิมลินแทนค่ะ เธอออกมาทีไรจะมีเรื่องให้แอบฮาได้ทุกครั้ง โดย เฉพาะตอนงานแฟชั่นที่พอสารวัตรเราถามถึงเธอ ปรากฏว่าเธอเห็น ท่าไม่ดีเผ่นไปตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่องแล้ว ขำมากค่ะ ว่าจะไปหารหัสหัวใจ ที่เป็นเรื่องของเธอมาอ่าน แต่ยังไม่ได้อ่านสักที T^T จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:30:42

ความคิดเห็นที่ 21   หวัดดีค่ะ..ทุกคน ของรีวิวของตัวก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวตามเก็บรีวิวของคนอื่นๆ ว่าเอาอะไรมาแนะนำกันบ้าง ความจริงเดือนนี้..ช่วงที่ผ่านมา อ่านหนังสือไปหลายเล่มเลย เป็นโรมานซ์ของลินดา โฮเวิร์ด,ลิซ่า เคย์พาส,นอร่า โรเบิร์ต แต่ยังหาข้อลงไม่ได้..เลยเอาที่เพิ่งอ่านจบไปเมื่อกี้มารีวิวแทน อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ รีวิวซ้ำบ้างก็อย่าว่าเลย เพราะหนังสือน้อยจริงๆ เล่มนี้..ความจริงน่าจะลงโจทย์สร้างความอบอุ่นในครอบครัวแล้ว..แต่ว่า ข้อนั้นเราดันตอบไปแล้ว ก็เลยขอลงข้อเดิมที่คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วกันนะ 10-3. [Clear Ice] เรื่องเกี่ยวกับตำนาน จะเป็นนิยายหรือไม่ก็ได้ เรื่อง บัลลังก์แสงเดือน ผู้แต่ง ปิยะพร ศักดิ์เกษม จำนวน 646 หน้า ราคา 425 บาท สำนักพิมพ์อรุณ "ความรักไม่ใช่สิ่งที่ควรมองข้าม มันสร้างได้ทุกสิ่งทุกอย่าง สร้างปราสาทได้จากซากปรักหักพัง เยียวยาได้ทุกบาดแผล ไม่ว่าแผลนั้นจะสาหัสสากรรจ์สักแค่ไหน" ความเห็นส่วนตัว..คงไม่ต้องบรรยายมาก เพราะว่าคอนิยายอาเอียดน่าจะทราบดีอยู่แล้ว ว่าภาษาสวย การดำเนินเรื่องไม่มีสะดุด อ่านเพลิน ฉากสวยงาม พล๊อตเรื่อง เล่นเรื่องความขัดแย้งทางการเมือง และความขัดแย้งทางจิตใจ..ซึ่งนิยายของอาเอียด จากที่อ่านผ่านตามา ปมขัดแย้งมักเป็นปมในใจของนางเอก และพระเอกจะเป็นผู้ช่วยคอยเปิดมุมมองใหม่ๆให้ นิยายอาเอียด..เพิ่งสังเกตว่านางเอกคล้ายกันมากๆ คือเป็นผู้หญิงสวย เพรียว บอบบางเหมือนน่าถนอม แต่ใจแกร่ง บางคน..ดื้อเงียบ มากน้อยว่ากันไป แต่นางเอกเรื่องนี้..คือ"เดือน" ออกจะเรียกว่าดื้อด้านเลยทีเดียว..อ่านแล้วหงุดหงิดกับนางเอก จริงๆ..เราเข้าใจนางเอกมากนะ..ทุกอย่างมันมีเหตุผลมารองรับ ว่าทำไมนางเอกต้องเย็นชาอย่างนี้ ทำไมนางเอกจุดเดือดต่ำมาก พระเอกพูดอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด..แต่ถ้ามากเกินไปเราก็รำคาญ ตั้งแต่เริ่มต้นจนครึ่งเรื่อง..ไม่มีวันไหน ฉากไหนเลยที่นางเอกไม่หงุดหงิด ทุกฉากบิ้วให้คนอ่านรุ้สึกว่านางเอกเจ็บปวดกับอะไรบ้าง..เคียดแค้น บลา บลา บลา อ่านแล้วสงสารนางเอกอย่างเดียว..ว่าถ้าไม่มีเพื่อนน่ารักๆ ขำๆแบบนิด นางเอกต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ เพราะจิตใจหมกมุ่น เฝ้าครุ่นคิดถึงแต่สิ่งที่ทำให้ตัวเองปวดใจ..ทำร้ายตัวเองด้วยความคิดของตัวเอง สรุปว่าสนุกดีค่ะ..ถ้ามองข้ามสิ่งเหล่านี้ไปได้ ส่วนพระเอกไม่ต้องพูดถึง พระเอกนิยายของอาเอียด ส่วนมากจะอบอุ่น เป็นผู้นำ ช่างมีน้ำอดน้ำทนกับนางเอกเสียจริงๆ หน้าตาไม่ต้องพูดถึง..อุอุ หล่ออยู่แล้น..น.น อ่านแล้ว..อยากมีคนสอนเล่นว่าวซักคน อารมณ์แบบหวิวๆ ว้าว..ถ้าเราเป้นนางเอก จะไม่สะบัดสะบิ้งใส่พระเอกเลย..ฮื้อ.อ..อ ไม่ได้ดั่งใจ เราเอามาตอบโจทย์นี้..เนื่องจากในเรื่อง มีการเล่าถึงตำนานที่ถูกดัดแปลงมาจาก "Red Indian Folk Tales ของ RUth manning"(นิทานอินเดียนแดงเรื่องดาราเทวี) แม้จะกล่าวถึงไม่มาก เป็นเรื่องราวที่คล้ายๆกับพระเอกนำมาเปรียบเทียบกับตัวนางเอก..คนรักและพระเอก(เนอะ) แต่เราคิดว่ามีความสำคัญอยู่นะ   และก็น่าจะเป็นที่มาของชื่อเรื่องด้วย(มังคะ) ที่ตอนแรกเราสงสัยว่า "บัลลังก์แสงเดือน" คืออะไร ทำไมต้องชื่อนี้ จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:42:25

ความคิดเห็นที่ 22   [คุณยาคูลท์ ] ภาค 3 ยังไม่ได้ตีพิมพ์ค่ะ เห็นว่าสนพ.ไม่ให้พิมพ์ต่อ ตอนนี้คนเขียนมีผลงานออกกับอรุณ อยู่แต่ไม่แน่ใจว่าภาค 3 จะได้ออกกะอรุณหรือเปล่า ถ้าอายกอ่านหาอ่านได้จากในเว็บ JJ และเด็กดีค่ะ อ้อ ภาค 3 ก็ยังไม่จบ ฮา... ว่าแล้วก็อยากเอามาตอบโจทย์ข้อนี้แฮะ 25-3. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มที่เขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกัน (อาจใช้นาม ปากกาต่างกันก็ได้) แต่เป็นหนังสือคนละแนว เช่น นิยายกับบทความ, นิยายกับวรรณ กรรมเยาวชน หรือจะเป็นนิยายกับเรื่องแปลก็ได้ แฟนตาซี กะ เรื่องร่วมสมัยได้ป่าวหน่อ แต่ที่สำมะคัญ ครือ ตรูจาอ่านทันหม๊ายยยย จากคุณ : ไอ้มู๋ไร้อมฯ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:44:19 A:124.120.232.185 X:

ความคิดเห็นที่ 23   15-4. [ยาคูลท์] หนังสือที่ชื่อผู้แต่งมีตัวย่อ (เช่น ก. สุรางคนางค์, พ. เนตรรังษี) และหนังสือต้องหนา 100 หน้าขึ้นไป เล่นง่ายๆเลย อย่าว่ากันเลยนะคะ เมียงมองหาหนังสือที่นักเขียนที่มีชื่อย่อแบบนี้..ไม่มีอ่ะ มีเล่มนี้อยู่ มันสั้นมากๆ แล้วก็อ่านง่ายดี เป็นธรรมะของการทำงาน ให้ประสบความสำเร็จ..ไม่มีอะไรยากเกินไป ประกอบด้วยส่วนต่างๆมากมายแต่ยิบย่อยเป็นข้อเล็กข้อน้อย..สำหรับคนที่ไม่ชอบอ่านแนวนี้เหมือนเรา คิดว่าน่าจะพออ่านได้ค่ะ..เล่มเล็กๆๆๆ พกพาไปอ่านตามที่ต่างๆได้สะดวก สีสัน ภาพประกอบก็น่ารักดี.. เป้นหนังสือที่เล่มเล็ก..แต่คุณภาพไม่เล็กค่ะ อ่านแล้วได้อะไรดีๆๆเพียบ..อยู่ที่ว่าจะหยิบไปใช้ได้มากน้อยแค่ไหน จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:52:41

ความคิดเห็นที่ 24   ถามนิดนึงค่ะ โจทย์ข้อนี้ค่ะ 25-3. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มที่เขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกัน (อาจใช้นามปากกาต่างกันก็ได้) แต่เป็นหนังสือคนละแนว เช่น นิยายกับบทความ, นิยายกับวรรณกรรมเยาวชน หรือจะเป็นนิยายกับเรื่องแปลก็ได้ เล่มหนึ่งเป็นนิยาย อีกเล่มเป็นรวมเรื่องสั้นได้หรือเปล่าคะ จะถือว่านิยายกับเรื่องสั้นเป็นคนละแนวได้ไหมคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:54:36

ความคิดเห็นที่ 25   25-4. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มของสมาชิกบล็อกแก๊งค์ 2 คน (เอาเฉพาะคนที่มีการสมัครและอัพบล็อกก่อนเดือนกรกฎาคม 2552 เท่านั้น) โดยเลือกจากสมาชิกที่มีชื่อล็อกอินเป็นภาษาเดียวกัน เช่น Clear Ice กับ Il Maze หรือ ฯคีตกาลกับศรีสุรางค์ ขอถามนิดนึงค่ะ..ว่าข้อนี้ต้องเป็นหนังสือที่ตีพิมพ์อย่างเดียวใช่ไหมคะ??? เป็นนิยายออนไลได้ไหมคะ..ถ้ามีคนเคยถามแล้ว..ขอโทษด้วยนะคะ แบบว่าจำไม่ได้คำตอบคืออะไร แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 23:00:59 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:57:46

ความคิดเห็นที่ 26   15-2. [LMJ] 3 กันยา วันสารทจีน: อ่านหนังสือเกี่ยวกับประเทศจีน คนจีน หรือแปลจากภาษาจีน หน้ากากลวง แต่งโดย เจี๋ยเกิ่ง แปลโดย พวงหยก เขาถามซ้ำ "ใช่ ข้าอัปลักษณ์หรือเปล่า" "นายท่านไม่อัปลักษณ์แม้แต่นิดเดียวเจ้าค่ะ" นางคลี่ยิ้มสดใสไร้ซึ่ง การเสแสร้ง "ข้าไม่อัปลักษณ์" เป็นไปได้อย่างไรกัน เขาออกจะเชื่อมั่นว่าใบหน้านี้ ของตนเรียกได้ว่าอัปลักษณ์เป็นอันดับสองในแผ่นดิน และเมื่อเขาอ้าง ว่าตนเป็นอันดับสอง ก็มักจะไม่มีใครกล้าอวดอ้างว่าตัวเองเป็นที่หนึ่ง แต่ทำไมตอนนี้ถึงมีคนบอกว่าเขาไม่อัปลักษณ์ได้นะ อย่างนี้เท่ากับ หยามน้ำหน้ากันชัดๆ! และนั่นคือจุดเริ่มต้นระหว่างสุ่ย์ลี่ว์สาวน้อยในอุปการะของสกุลเจิน ที่ กำลังจะมีชะตาต้องโดนขายให้ชายที่ความประหลาดในความคิดเขาช่าง น่าพิศวงยิ่งกว่าหน้าตาเขาเสียอีกอย่างหลันลิ่น! ^ ^ ^ ด้านบนนั่นความคิดส่วนตัวระหว่างที่ขำไปอ่านไปเลยค่ะ แต่ถ้าจะเอา แบบหวานหยดก็ต้องบรรยายว่านี่คือเรื่องรักของชายหนุ่มผู้ต้องเจ็บช้ำ เพราะใจของมนุษย์ที่มองแต่รูปกายภายนอกจนกระทั่งเขามาพบปะกับ สาวน้อยที่มีจิตใจบริสุทธิ์อย่างเธอ.... (แต่โดยส่วนตัวแล้ว อารมณ์ระ- หว่างอ่านมันเป็นอย่างข้างบนมากกว่านะคะ ฮา) สาวน้อยผู้ใสซื่อ ชายหนุ่มที่เจ็บช้ำเพราะอดีตจนกลายเป็นคนที่ดูกักขฬะ เรื่องนี้มีตามสูตรนั้นเลยค่ะ แต่ปัญหาคือความเห็นตัวละครในระหว่าง นั้นที่ยังอยู่ในคาแรคเตอร์แบบนี้สิคะ เช่นนางเอก...เธอรู้ตัวดีค่ะว่าเธอ ไม่ได้ใสซื่ออย่างเดียว แต่เธอซื่อบื้อด้วย แถมยังคิดอะไรซับซ้อน เหมือนคนอื่นเขาไม่ได้ก็ประกาศมาตรงๆ ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ยังดู "พอดี" ค่ะ ไม่ได้ดีจนน่าหมั่นไส้หรือน่ารำคาญเกินไปเลย น่ารักและ ฮาซะมากกว่า ส่วนพ่อพระเอกของเรา (หลายๆคนคงพอเดาสูตรเกี่ยวกับความหน้า ตาอัปลักษณ์ของพระเอกได้ค่ะ ใบ้ไปเลยว่าตามชื่อเรื่องแหงอยู่แล้วค่ะ!) ....ที่นางเอกของเราไม่ดูน่าหมั่นไส้ อาจจะเพราะหลันลิ่นก็ได้ค่ะ หมอนี่เป็นคนที่ถ้าไม่ขาดก็เกิน ความพอดีช่างหามีไม่จริงๆค่ะ วันไหน ถ้าไม่ได้ฟังใครว่าอัปลักษณ์หรือไม่มีใครหน้าซีด (เกือบ)กรีดร้อง หรือ กินข้าวไม่ลงเพราะหน้าตาตัวเอง หลันลิ่นจะกินไม่ค่อยได้และนอนไม่ ค่อยหลับเท่าไรค่ะ หนำซ้ำยังมีปัญหาหนักอกที่ต้องพยายามให้สุ่ยลี่ว์พูด ว่าตัวเองอัปลักษณ์อีก ชีวิตของหลันลิ่นจึงลำบ๊ากลำบากค่ะ นิยายเรื่องนี้เล่มบางๆค่ะ อ่านแปบเดียวก็จบ ความจริงแอบอยากให้ ยาวกว่านี้ด้วย เพราะตัวละครแต่ละตัวมีเสน่ห์น่าสนดีค่ะ โดยเฉพาะพี่ ร่วมสาบานอีก 4 คนของพระเอก (พระเอกเป็นน้องเล็กคนที่ห้าค่ะ) แต่ ละคนแปลกๆเฮี้ยนๆกันทั้งนั้น มีทั้งคนที่ถ้าไม่วนเวียนอยู่แถวสถานที่นัด พบก็จะหลงทางไปไม่ถึงที่นัดแน่ๆ หรือคนที่ชอบพิสูจน์ใจคนแบบพระเอก... แต่ทำโดยการแต่งตัวเป็นหญิงแทน........ เรียกได้ว่าสมเป็นพี่น้องกันจริงๆ ค่ะ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเบาสมองเรื่องหนึ่งทีเดียวค่ะ เสียอย่างเดียวสงสัย เรื่องนี้คงมีภาคต่อเป็นเรื่องของพี่ๆพระเอกแน่ๆค่ะ ต้องตามอ่านต่อไป T^T จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:10:42

ความคิดเห็นที่ 27   คุณกุลธิดา ข้อ 25-3. เขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกัน แต่เป็นหนังสือคนละแนว นิยาย กับ เรื่องสั้น  ได้ค่ะ ผ่านฉลุย คุณแจง ข้อ 25-4.  2 เล่มของสมาชิกบล็อกแก๊งค์ 2 คน ถ้าเป็นนิยายออนไลน์์ และจบแล้ว ก็ใช้ได้ค่ะ จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:19:36

ความคิดเห็นที่ 28   คุณยาคูลท์ UNO บอกตอนเหลือไพ่อีก 1 ใบค่ะ เหลือ โจทย์ผี .. ยังทำใจอ่านไม่ได้เลย นี่ก็ดึกแล้วด้วย คุณอมราวตี อ่านรหัสหัวใจ แล้วจะฮา แฟนผู้หมวดวิมลินค่ะ โก๊ะ สุด ๆ หมอกมุงเมือง สำนวนเป็นยังไงบ้างคะ อยากลองอ่านมานานแล้ว แต่ใจยังไม่กล้าพอ คุณกุลธิดา เคยอ่าน ของ ม. มธุการี ติด ๆ กัน (เป็นพวกบ้า อ่านนักเขียนเป็นคน ๆ ไป ไม่ค่อยสลับนักเขียน) หน้ามืดไปเลย เครียดมาก ๆ คุณอั๊งอังเอา แนะนำ ให้อ่าน หัวใจสองภาค(เสี่ยชัค) กะ คนละโลก 2 เรื่องนี้ เราชอบสุดแล้วค่ะ ** แก้ไข ริษยา(หม่อมชุลี) ของ จุลลดา ภักดีภูมินทร์  เผอิญเหลือบไปเห็น นึกว่า ของ ม. มธุการี ซะอีก เห็นเครียด ๆ คุณแจง ตอนแรกที่ให้ทาย นึกว่า อ่านเรือนศิรา รึไม่ก็ น้ำเพชร .. ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย เพราะนางเอกเรื่องนี้ดื้อเฉพาะ แม่ กะ พระเอกเท่านั้น..พระเอกเรื่องนี้ฉลาด จอมวางแผน แต่เก่งเฉพาะเรื่องคนอื่นเท่านั้น พอเรื่องตัวเอง แทบเอาตัวไม่รอด ขึ้นมาเชียว แต่ก็น่ารักเนอะ อยากนั่งรถเล่น รอบทะเลสาบ รอดูพระจันทร์สวย ๆ ด้วยเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 23:59:51 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 23:56:05 จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:49:41

ความคิดเห็นที่ 29   ^ ^ ^ ปลายทางจองสายรุ้ง หัวใจสองภาค..อยากอ่านมั่กๆๆๆ เห็นว่าตอนนี้ เรื่องนี้กำลังถ่ายทำอยู่ นำแสดงโดยปอและแต้ว..แว๊ก..ก..ก ช่วยบอกที่เถิด ว่าเสี่ยชัคลุคแบบปอนี่หรือ? เรายังไม่ได้อ่านหรอกนะ..แต่จินตนาการ ว่าพระเอกของหัวใจสองภาคน่าจะเข้มกว่านี้ จะว่าไป..บทละครโทรทัศน์ไม่เคยแคสได้ถูกใจเลย โหย..ย..ย.."น้ำเพชร"นี่ นางเอกจะดื้อกว่านี้อีกหรือคะ? สามออ..ขอบคุณค่ะ..ว้าว อย่างนี้เราก็คงจะมีนิยายมารีวิวต่อแฮะ เพราะเห็นว่ามีหลายเรื่องเลย..ที่ลงจบแล้ว เดี๋ยวไปหาอ่านเสียหน่อย..ที่อ่านเดือนนี้ก็มี แต่ว่ามันยังไม่จบ..หุหุ..อ่านทางเนท เซ็งอย่างเดียว ต้องรอ..ปวดตาด้วย จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 00:26:02

ความคิดเห็นที่ 30   เสี่ยชัคนี่ออกจะจีนๆ หน่อยค่ะคุณแจง ว่าตามที่อ่านแล้วจินตนาการเอาเองล้วนๆ เลยนะคะ คือขาวๆ สูงๆ ค่ะ ส่วนปอคือใครก็ไม่ทราบ แหะๆ ตกยุคไปไกลเลยค่ะ เรื่องนักแสดงเมืองไทยนี่ยังติดอยู่ที่สมัย สรพงษ์ ชาตรี กับ จารุณี สุขสวัสดิ์ อยู่เลยค่ะ นั่นคือพระเอกนางเอกยอดนิยมยุคสุดท้ายเท่าที่จำได้ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 00:50:14

ความคิดเห็นที่ 31   เข้ามาอ่านรีวิว + แจกกิ๊ฟค่ะ (กิ๊ฟเหลือเฟือ -_-") อิซัคนี่จำได้ว่าอ่านตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ม.ต้น ชอบนะ แต่อ่านไม่จบค่ะ จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ตอนนี้สะสมนิยายของอ.วินิตาอยู่ค่ะ บัลลังก์รัก น่าสนใจมาก คงต้องรอว่าเมื่อไหร่เพื่อนดีจะได้ลิขสิทธิ์มาตีพิมพ์ใหม่ ของดอกหญ้า ปี 38 คิดว่าคงจะหายากน่าดู... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 00:59:41 จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 00:58:16

ความคิดเห็นที่ 32   ^ เพราะอิซัค มันมาจบเอาตอนมหาลัย ซิคะ ... คุณกุลธิดา 555 ยุคกลาง ค่ะ ยังไม่หลง .. ถ้ายังไ่ม่ไกลถึง มิตร ชัยบัญชา เคยดูตอน อาตู่นพพล ค่ะ .. ชอบมากมาย แต่จำนางเอกไม่ได้ จำได้แค่ อาตู่ กะ พงษ์พัฒน์  เท่านี้เอง ส่วนปอ นั่น ก็เหมาะกะ ผู้ใหญ่ลี นั่นล่ะค่ะ อยู่ดี ๆ จะมาเป็นเสีย ซะแล้ว นางเอกน้ำเพชร ดื้อไม่มากค่ะ พอดีเพิ่งอ่านจบ เลยคิดถึงก่อนเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 01:03:06 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 01:01:19 จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 00:59:56

ความคิดเห็นที่ 33   และแล้วก็ได้เวลารีวิวซะที 4 เล่มนี้ใช้เวลาหนักมากจิงๆ 30-2. [ยาคูลท์] อ่านนิยายหลายเล่มจบหรือซีรี่ส์ที่จำนวนหน้าทั้งหมดรวมกัน 900+ หน้าขึ้นไป The Omen : ศึกผู้พิทักษ์คัมภีร์มหาเวท K.T. Youcharoen สนพ.กู๊ดมอร์นิ่ง ; 428 หน้า ครั้งหนึ่ง ณ ดาวเอออร์ต้า ได้มีคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เล่มหนึ่งชื่อว่า "คัมภีร์โอเมน" คัมภีร์ซึ่งถูกบัญญัติขึ้นโดย "เทพออเกอรี่" ในคัมภีร์มีคาถาศักดิ์สิทธิ์มากมาย ผู้ใดท่องคาถานี้ได้จะกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ มีอำนาจ ดังนั้นเทพออเกอรี่จึงได้ลงคาถาป้องกันคัมภีร์ จากบันทึกช่วยเตือนของเทพออเกอรี่กลายเป็นคัมภีร์ที่เหล่ามนุษย์ผู้มีกิเลส ตัณหา กระหายอำนาจต้องการ เทพออเกอรี่จึงจำเป็นต้องรักษาเนื้อความในคัมภีร์ให้เป็นความลับโดยการเข้าถึงเนื้อหาในคัมภีร์ต้องมีกุญแจ พร้อมเปลี่ยนภาษาในคัมภีร์ให้เป็นภาษาเทพและตั้งมนุษย์พิเศษขึ้นมาเป็นผู้พิทักษ์คัมภีร์ 7คน มนุษย์พิเศษของดาวเอออร์ต้าจะมีพลังอำนาจพิเศษในการควบคุมธาตุ วัตถุหรือสสารบางอย่างได้แต่การที่จะเป็นมนุษย์พิเศษได้ต้องผ่านการสอบเข้าโรงเรียน S.O.S โรงเรียนสำหรับมนุษย์พิเศษ ซึ่งในแต่ละปีจะมีเพียง 49 คนเท่านั้นที่จะผ่านการทดสอบเข้าเป็นนักเรียนของโรงเรียนพิเศษแห่งนี้ เอลไลย่า // เจมิไน // นาธาน // เมอลินด้า // จูปิไต // แอมเบอร์ // เคอัส คือนักเรียนที่สอบผ่านในปีนี้และทั้งหมดได้อยู่บ้านสีน้ำเงิน ชีวิตของการเป็นนักเรียนพิเศษเริ่มต้นเหมือนทั่วๆไป คือต้องเรียนรู้และฝึกปรือพลังที่ตัวเองมี จนวันหนึ่งในการประกาศรับสมัครตัวแทนโรงเรียนเพื่อเข้าร่วมแข่งขันประลองเวทจตุรภาค ด้วยความกดดัน เจมิไนจึงต้องตัดสินใจลงสมัครเพื่อรับคัดเลือกเป็นตัวแทนของโรงเรียนในการแข่งขันครั้งนี้ การประลองเวทผ่านไปด้วยดีและผลคือทีมตัวแทนจากสีน้ำเงินเป็นผู้ชนะการแข่งขัน แต่เรื่องราวหลังจากนั้นได้เปลี่ยนชีวิตของนักเรียนพิเศษปี 1 อย่างพวกเค้าไปโดยสิ้นเชิง เมื่อมีการบุกรุกชิงคัมภีร์โอเมนที่ได้ถูกเก็บรักษาไว้ที่โรงเรียนแห่งนี้มาเป็นเวลา 40 ปีโดยที่ไม่มีใครรู้ เมื่อคัมภีร์ถูกขโมยไปอยู่ในมือของคนชั่วร้ายกางเขนศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นเครื่องแสดงถึงการเป็นผู้พิทักษ์คัมภีร์จีงปรากฏขึ้นที่ข้อมือด้านซ้ายของนักเรียนสีน้ำเงินยกเว้น เอลไลย่า เมื่อคัมภีร์อยู่ตกอยู่ในอันตราย เหล่าผู้พิทักษ์จึงต้องปกป้อง แต่ภารกิจของพวกเค้านอกจากตามหาคัมภีร์โอเมนแล้ว เค้ายังต้องร่วมมือกันตามหาผู้พิทักษ์คนสุดท้ายที่เหลืออยู่พร้อมกับกุญแจในการเปิดคัมภีร์ ใครคือผู้พิทักษ์คนสุดท้าย อะไรคือกุญแจที่พวกเค้าตามหา และเอลไลย่ามีความเกี่ยวข้องอย่างไรในเรื่องนี้.... ********************************************** ครึ่งเล่มแรกอ่านไปแล้วรู้สึกว่าอ่านแฮร์รี่อยู่อย่างไงอย่างงั้นเลย เรียกว่าทุกอย่างคล้ายซะจนน่าตกใจ อะไรจะตั้งใจให้เหมือนได้ขนาดนั้น ตั้งแต่ โรงเรียนพิเศษสำหรับคนพิเศษ // ในการทดสอบเข้าบ้านต้องผ่านด่านเกม ในเขาวงกตซึ่งคล้ายๆกับเกมทดสอบที่แฮร์รี่ต้องผ่านด่านก่อนไปหาศิลาอาถรรพ์ // บ้านที่แบ่งเป็นสี [ The Omen 7 สี - แฮร์รี่ 4 สี ] // บรรยากาศ หอพักสี มีส่วนที่เป็นห้องนั่งเล่นรวมอยู่ตรงกลาง หอพักชาย-หญิง แยกซ้าย-ขวา // แพททริก เซบาสเตียน - เดรโกร มัลฟอย // บรรยากาศของห้องโถงรวม // การประลองเวทจตุรภาค - การประลองเวทไตรภาคี สำหรับคนที่ชอบแฮร์รี่อยู่แล้วอาจจะมีอคติว่าทำไมถึงตั้งใจเหมือนได้ขนาดนี้แล้วอาจจะทำให้ตัดสินใจปิดหนังสือเล่มนี้แล้ววางลงโดยไม่สนใจเนื้อหาในครึ่งเล่มหลัง อีกส่วนที่คิดว่าขัดใจสุดๆคือเรื่องเวลาในเรื่อง เริ่มจากการสอบเข้าโรงเรียนหลังจากเรียนได้สักพักก็เป็นวันเกิดของเมอลินด้า 5 สิงหาคม หลังจากเลี้ยงฉลองสุขสันต์วันเกิดให้เมอลินด้าไปแล้วก็เป็นการประกาศรับสมัครทีมตัวแทนในการประลองเวทจตุรภาค ภายในวันที่ 13 พฤษภาคม (_ _!) แล้วการประลองจริงมีขึ้นวันที่ 15 พฤศจิกายน หลังจากนั้นก็เป็นการเริ่มต้นตามหาคัมภีร์และการทำสงคราม ... สงครามเกิดขึ้น 10 เมษายน หลังสงครามจบทั้ง 7 คนกลับมาสอบปลายภาค สรุปคือ 1 ปีของพวกเค้า ตอนแรกเข้าใจว่าพิมพ์ผิดสำหรับเวลารับสมัครประลองเวทฯแต่ดูจากความสมเหตุสมผลแล้วไม่น่าจะเพราะหลังจากรับสมัครแล้วต้องมีการพิจารณาคัดเลือกซึ่งตอนแรกทีมของเจมิไนไม่ได้รับคัดเลือก จึงต้องใช้เวลาพิจารณาใหม่ แล้วต้องมีเวลาในการฝึกซ้อมด้วยเพราะฉะนั้นคงไม่มีทางที่จะให้สมัครภายในวันที่ 13 พฤศจิกายน แล้วแข่งวันที่ 15 พฤศจิกายนหรอก แต่ในส่วนของครึ่งหลังต้องยอมรับว่าสนุก ทำให้สามารถมองข้ามครึ่งเล่มแรกที่ทำให้เสียความรู้สึกมาได้โดยเฉพาะตอนทำสงครามบรรยายซะเห็นภาพตามไปได้อย่างง่ายดาย ต้องบอกว่าจินตนาการล้ำลึก อ่านไปก็มีความรู้สึกไปว่าถ้าหากเราคือมนุษย์พิเศษเราอยากควบคุมสิ่งใดได้ในโลกนี้ สำหรับผม ออลซอร์ทเสียง น่าจะไม่เลวนะ =i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i= The Omen 2 : Abdrakazakk K.T. Youcharoen สนพ.กู๊ดมอร์นิ่ง ; 416 หน้า "อันดราคาซัคค์" สร้อยไข่มุกโทรมๆ เก่าๆ กลับกลายเป็นของวิเศษที่สามารถให้พรใดๆที่ผู้สวมใส่ปรารถนาได้ทุกประการ เอลไลย่าฝันถึงสร้อยไข่มุกเส้นนี้พร้อมกับแม่ลูกคู่หนึ่งรวมถึงคัมภีร์โอเมนที่คิดว่าหายไปแล้ว ทั้งหมดเกี่ยวข้องกันได้อย่างไร ??? ความสงสัยยังไม่คลายก็มีเรื่องใหม่มาให้ปวดหัวกันเหมือนเดิม เมื่อเอลไลย่าไปพบกับโพรงในต้นไม้บริเวณพิพิธภัณฑ์จึงได้ชวนเพื่อนๆเข้าไปสำรวจ แล้วเผอิญไปเล่นเปียโนที่พบภายในนั้นทำให้เกิดการสลับวิญญาณกัน มีเพียงบทกลอนที่ปรากฏตอนบรรเลงเพลงจบเป็นเบาะแสวิธีแก้ไขให้กลับมาเป็นอย่างเดิม พวกเขามีเวลาเพียง 3 วัน 3 คืนในการสลับวิญญานกลับคืนไม่เช่นนี้จะเป็นอย่างนี้ตลอดกาล "พริ้งไพเราะเสนาะนั้นนั่นดนตรี ดั่งวารีรินหรี่ระรื่นไหล ดั่งสายลมระริ้วพลิ้วพัดไป กึกก้องไกล "เพลงสลับกลับวิญญาน" 3 ทิวาวันวารผ่านพ้นโพย 3 ราตรีร่วงโรยโพยพ้นผ่าน ข้ามเข้าคืน 4 แล้วนั้นไม่ทันกาล ย้อนวิญญานกลับไม่ได้ตลอดไป ร่างของเจ้าเป็นของใครมิใช่เจ้า ร่างของเขาเป็นของเจ้ามิใช่ใคร ที่สลับย้อนกลับรับคืนได้ หากว่าไม่อยากอาศัยร่างใครครอง เสียงดนตรีกึกก้องต้องกับกรรณ เพลงอาถรรพ์นั้นใช่หนึ่งหากถึง 2 ทั่งทั้ง 4 ทิศาเซ็งแซ่ซ้อง ท่วงทำนอง 4 ท่อนทั้งสองเพลง ก้มลงเล่นบรรเลงตามรหัส ที่ซึ่งจัดไว้ให้จงรีบเร่ง ใช้สมองตรึกตรองมองพิศเพ่ง เล่นบรรเลงเพลงกลับก่อนสายเกิน" เมื่อถอดรหัสจากบทกลอนได้แล้วพวกเขาก็กลับมาบรรเลงเพลงสลับวิญญานอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เอลไลย่าดันเล่นโน้ตผิดไปทำให้ตัวเธอเองกลายเป็นเด็กอายุเพียง 7 ปี ระหว่างที่คิดหาวิธีกลับคืนร่างเดิมเอลไลย่าก็ยังฝันเห็น สร้อยไข่มุกเส้นนั้ แม่ลูกคู่นั้น และยังเห็นคัมภีร์ที่ตกอยู่ในอันตราย !!! แต่คราวนี้คงไม่ใช่ฝันไปอย่างแน่นอนเพราะทันทีที่ฝันว่าคัมภีร์ตกอยู่ในอันตราย ข้อมือด้านซ้ายของผู้พิทักษ์ทั้ง 6 ก็ปรากฏสัญลักษณ์ที่รู้จักกันดี "กางเขนศักดิ์สิทธิ์" การตามหาผู้พิทักษ์คนที่ 7 การค้นหากุญแจเปิดคัมภีร์โอเมน วิธีคืนร่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม พร้อมปริศนาภาพฝันที่เชื่อมโยงไปถึงคัมภีร์ การเดินทางครั้งใหม่จึงเริ่มต้นขึ้น !!!! ************************************************ ถือเป็นความลงตัวที่สุดของซีรี่ย์เรื่องนี้ มีการผูกเรื่องที่ซับซ้อนมากขึ้น แสดงถึงความสามารถในการจินตนาการของผู้เขียน เนื้อหาน่าติดตามชวนให้คาดเดาตามไปด้วย แต่ปัญหายังเหมือนๆเดิม พิมพ์ผิดเยอะมาก ตกบ้าง สลับที่บ้าง ทำให้อรรถรสความสนุกสะดุดได้พอสมควร แต่โดยรวมก็ถือว่าโอเคใช้ได้ ผ่านครับ !!!! =i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i= The Omen 3 : Omenrah K.T. Youcharoen สนพ.กู๊ดมอร์นิ่ง ; [ Omenrah 266 หน้า - ภาคอวสาน 320 หน้า ] ตอนสุดท้ายของซี่รี่ย์นี้แบ่งออกเป็น 2 Part ถือว่าเป็นการสิ้นสุดของเรื่องราวยุ่งยากจากคัมภีร์โอเมน แต่กว่าจะสิ้นสุดได้เล่นเอาอดีตผู้พิทักษ์ของเราเหงื่อตกกันไป ว่าด้วยอัคมุนเรห์บุตรแห่งโอเมนราห์ได้ขอเป็นผู้ดูแลคัมภีร์โอเมนแต่ดันถูกปฏิเสธทำให้อัคมุนเรห์ไม่พอใจเทพออเกอรี่ที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ดูแลคัมภีร์เล่มนั้นและด้วยการเป่าหูด้วยมนต์ดำของ 3 แฝด คูมิน คิน คุเร เทพแห่งปิศาจทำให้อัคมุนเรห์เริ่มเปลี่ยนแปลงไปจนทำให้โดนเนรเทศออกจากความเป็นเทพ อัคมุนเรห์ได้เดินทางตามหาคัมภีร์โอเมนที่เชื่อว่าเทพออเกอรี่นำมาซ่อนไว้ในดาวเอออร์ต้าด้วยวิธีการฆ่าต่อเนื่อง ทุกครั้งที่เค้าฆ่าเหยื่อจะทิ้งสัญลักษณ์กางเขนศักดิ์สิทธิ์ สัญลักษณ์แห่งเทพออเกอรี่ไว้ที่ข้อมือด้านซ้ายของเหยื่อเพื่อป้ายความผิดให้เทพออเกอรี่และเป็นการหลอกล่อให้เหล่าอดีตผู้พิทักษ์ออกมาเจอเค้าและนำไปสู่คัมภีร์โอเมน จากนิมิตของเอลไลย่าที่เชื่อมต่อกับกุญแจของคัมภีร์โอเมนทำให้เธอเห็นภาพฝันของอัคมุนเรห์ฆาตกรรมต่อเนื่องที่ฆ่าคนและทิ้งปริศนาแห่งกางเขนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ ภารกิจของอดีตผู้พิทักษ์คัมภีร์คือการทำให้อัคมุนเรห์หันหน้ากลับสู่แสงสว่าง พร้อมกับการทำลายล้างคัมภีร์โอเมนจากความเห็นชอบจากสุริยเทพ คัมภีร์โอเมนจากนี้ไปจะเหลือเพียงเรื่องเล่าในตำนาน เล่าขานเพียงคำพูด.....สุดท้ายล่องลอยไปกับสายลม ************************************************ ยังคงไว้ซึ่งจินตนาการต้องขอปรบมือให้สำหรับมันสมองของเด็กไทยที่กลั่นกรองออกมาโลดแล่นเป็นตัวอักษร ถ่ายทอดความสนุกให้ทุกคน ถึงแม้จะอารมณ์เสียอยู่กับปัญหาเดิมๆนั่นคือการพิมพ์ขาด ตกหล่น สลับที่ พิมพ์ผิดอยู่หลายจุดทีเดียว เก็บตก !!! "ไม่เป็นไรนะนาธาน เราอย่าไปโกรธเขาเลย" "จะไม่ให้โกรธได้ยังไง?!...ในเมื่อ...." "นาธาน....ขอทานน่ะ...มีสิทธิโกรธคนที่ไม่บริจาคเงินได้เหรอ?" เมอลินด้าถามขัดขึ้น "เธอหมายความว่ายังไง?" "ฉันหมายความว่า น้ำใจคนน่ะ ไม่ใช่สิ่งที่เราจะมีสิทธิไปเรียกร้องได้....ก็เหมือนลาภลอยอย่างหนึ่งน่ะ....บางครั้งเราเจอคนใจดีมีเมตตา เราก็โชคดีได้ลาภลอย ได้น้ำใจ...แต่มันเป็นความบังเอิญที่ทำให้เราเคยตัวเพราะเวลาเราเจอคนอื่น เราก็คิดว่าเขาจะต้องมีเมตตาเหมือนกันกับคนอื่นหรือเหมือนกับเราที่มีต่อคนอื่น คิดว่าเขาก็จะต้องให้ลาภลอยนั้นแก่เราเหมือนกันแต่พอเขาไม่ให้อย่างที่เราคิด เราก็โกรธ" "สรุปแล้วเป็นเราเองที่ตั้งความหวังว่าจะได้ลาภลอยนั้น พอไม่ได้ดั่งใจตัวเองก็ไม่พอใจสินะ" "อื้อ"เมอลินด้าพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มในขณะที่นาธานถอนหายใจยาว =i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i==i= จากคุณ : นายหน้าหวาน (PTNCenter) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:18:21

ความคิดเห็นที่ 34   คุณปลายทางฯ หมอกมุงเมืองสำนวนใช้ได้ดีทีเดียวค่ะ เรียบรื่นอ่านแล้วไม่มีสะดุด และมีความเป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ ในเซ็ตใหม่ๆของ ณ บ้านฯ อ่านมา ชอบของคนนี้มากที่สุดค่ะ เพราะของนักเขียนคนอื่นๆในชุดเดียวกัน บางทีอ่านไปแล้วค่อนข้างเห็นกลิ่นอายเหมือนงานป้าทมฯชัดไปหน่อย แต่ของคนนี้ไม่ค่อยมีเท่าไรค่ะ งานของคุณปิยะพรนี่อยากอ่านเหมือนกันค่ะ แต่ระยะนี้ไม่ควรอย่างแรง เพราะอ่านไปแล้ว ถ้าอาการกำเริบ วางไม่ได้ล่ะยุ่งแน่ T^T ปล.แอบสงสัยค่ะ อย่างพวกสาบนรสิงห์ หรือนางทิพย์เอย อะไรเทือกนี้ นับเป็นโจทย์ผีได้หรือเปล่าคะ????  (โดยส่วนตัวชอบเจ้าสิงหทัยค่ะ แต่จะ ให้ทำใจเอาท่านมาเป็นผีน่ารักนี่ก็...อือ.....) จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:20:32

ความคิดเห็นที่ 35   ู^ สาบนรสิงห์ ไม่เคยอ่านค่ะ แต่นางทิพย์นี เท่าที่จำได้ไม่ใช่ผี ไม่ใช่เหรอคะ?? เป็น นางฟ้า มาเกิด อะไรแบบนี้อ่ะ จำไม่ได้แล้ว รอคนอื่นคอนเฟริม์ อีกทีละกัน :D สำหรับ The Omen นี่ ดอง สุด ๆ ๆ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่ดองอ่านนะคะ คิดว่าจะซื้อ จะซื้อ มาตั้งแต่ออกใหม่ ๆ ยังไม่ได้ซื้อเลยค่ะ อยากสนับสนุนเด็กไทยอยู่เหมือนกัน จากคุณ : ปลายทางของสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:42:39

ความคิดเห็นที่ 36   สวัสดีค่ะ....จวนจะจบเกมอยู่แล้ว  สายลมฯ เพิ่งว่างมาเล่นเกมต่อ ช่วงเดือนที่ผ่านมางานยุ่งมาก  จนไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย รู้สึกตัวอีกทีน้องๆ ก็มาสะกิดว่า เจ๊ๆ เขาจะเลิกเล่นเกมกันแล้ว มารีวิวหน่อยเร็ว  จะว่าไปแป๊บเดียวนี่จะ 3 เดือนแล้ว รู้สึกว่า ปีนี้ผ่านไปเร็วนะคะ   หลังจากอู้รีวิวมานานวันนี้เอามาฝาก 3 เล่มค่ะ เรื่องผีล้วนๆ 3 เล่มเลยล่ะ  ทุกเล่มนางเอกเป็นผีหมด  แก้วราหู นี่มาแนว ประวัติศาสตร์  พิษสวาท มาแนวปลุกจิตสำนึกให้รักสมบัติของชาติ ส่วน รักนี้(แค้น)ต้องชำระ มาแนวตลกขำกระจายคลายเครียดค่ะ ใครชอบแนวไหนก็เลือกเอานะคะ ========================================== 15-9. [อั๊งอังอา] ให้อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่เกี่ยวกับช่วงสมัยสุโขทัย หรืออยุธยา หรือธนบุรี หรือถ้าเนื้อเรื่องคาบเกี่ยวหลายยุคสมัยก็ได้ แก้วราหู โดย แก้วเก้า สนพ.ทรีบีส์ ปกติอ่านหนังสือได้ทุกประเภทแต่จะชอบอ่านนิยายแนว ลึกลับฆาตกรรมมากกว่าทั้งไทยและเทศค่ะ  ของไทย แต่เดิมที่เคยอ่านจะเป็นของจินตวีร์ วิวัธน์ รุ่นใหม่ ขึ้นมาหน่อยก็เป็นของสรจักร ส่วนแก้วเก้าเพิ่งอ่านไปไม่ กี่เรื่องสิ่งที่พบก็คือจากนิยายของแก้วเก้า คือเสน่ห์ ดึงดูดสูงอ่านแล้วแทบวางไม่ลง สำหรับแก้วราหูในความรู้สึกส่วนตัวแล้วรู้สึกว่ามีความเป็น นิยายน้อยไปนิด ในส่วนความโรแมนติกระหว่างพระเอก นางเอกหรือนางรองก็ตาม เรียกว่าขาดน้ำตาลไปนิด จะเปรียบไปก็คล้ายกาแฟ Espresso คือเข้มจัด มีความสม จริงสูง ในแง่การใส่ข้อมูลเรื่องเมืองภูแสน การวิจารณ์การ เมืองยุคโบราณ ความเป็นกาแฟEspresso ทำให้นิยาย เรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่ชอบกาแฟ Espresso คือผู้อ่าน ที่ชอบสาระและมีวัยวุฒิพอที่จะเข้าใจชีวิตในระดับหนึ่ง เพราะถ้าเป็นผู้อ่านวัยรุ่นให้เดานะ คงรู้สึกเหมือน อ่านตำราไปหน่อยและจะรู้สึกจบไม่อิ่ม แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าอ่านจบแล้วอิ่มเป็นบทจบที่ลงตัวดี แต่อดคิดไม่ได้ว่าพระเอกนี่ให้ความรู้สึกเป็นคนธรรมดา สามัญชนไปหน่อย เลยคิดต่อไปอีกว่าว่าถ้าพระเอก มีความเก่งหรือออร่าอะไรที่ให้คนสะดุดตากว่านี้ หรือมีสาวๆ มาติดตรึมบ้างน่าจะดูเป็นนิยายเพิ่มมา หน่อย รู้สึกพระเอกติดดินมากไปนิดนะคะ แถมไม่ ค่อยทำให้ผู้อ่านรู้สึกเลยว่าพระเอกน่าจะหน้าตาดีพอ จะดึงสายตาสาวๆบ้างเลย แต่ให้อารมณ์สมจริงของ คนธรรมดาเลยรู้สึกเหมือนอ่านเรื่องเล่าที่เป็นเรื่องจริง ของใครบ้างคนนะคะ แต่ก็สนุกมากและชอบจนอดสงสัยไม่ได้ว่าเอาเรื่องจริง มาเขียนหรือเปล่านี่? จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:46:23

ความคิดเห็นที่ 37   30-5. [ปลายทางของสายรุ้ง] หนังสือ (นิยาย การ์ตูน เรื่องสั้น อะไรก็ได้ ที่ไม่ผิดกฏ RRR) สยองขวัญ (ผีเท่านั้น)  และต้องเป็น เรื่องแต่ง 2 เล่มหรือมากกว่า กี่เล่มก็ได้  รวมจำนวน 500++ หน้า   โดยต้องครอบคลุมต่อไปนี้.. 1. ผีน่ากลัว (เอาคนอ่านกลัวนะคะ ถ้าหากอ่าน ซาดาโกะ แล้วมารีวิว แบบ...อี๊.. ฉันไม่เห็นกลัวเลย... อันนี้ไม่ได้ ให้ ไปเข้าผีน่ารักแทน แต่ถ้าอ่าน คิวทาโร่ แล้วกลัวโพ่ด ก็รีวิวมาค่ะ ทำได้ ก็ทำมาเลย) 2. ผีน่ารัก (หมายเหตุเหมือนข้างบน แต่กลับกัน) ผีน่ากลัว กะ ผีน่ารัก ห้ามเป็นเล่มเดียวกัน ขอเป็นตัวเด่นเลยนะคะ ผีผู้ช่วย แว๊บ ไป มา ไม่เอา ======================================== เล่มแรก....ผีน่ากลัว พิษสวาท เขียนโดย ทมยันตี สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เป็นเรื่องที่ทั้งลึกและน่ากลัว  น่ากลัวในที่นี้ไม่ใช่ความหลอน นางเอกของเรื่องเป็นผี "อุบล" หรือ "สโรชินี" ไม่ใช่ผีแบบ สยองขวัญ  แต่ทำให้รู้สึกหวั่นเกรง สอนใจ ให้คนรักษาคำพูด ของตัวเองสัจจะไม่ได้มีให้พูดพล่อยๆ รวมไปถึงเรื่องสมบัติ ของชาติสมบัติของแผ่นดิน ผู้ใดก็ไม่สามารถลักไปเป็นสมบัติ ของตัวเองได้จะต้องถูกทวงคืนให้แผ่นดิน   ดูอาจจะน่ากลัวแต่ก็น่าสงสารนางเอกไปพร้อมๆ กัน เพราะเธอเองต้องทำหน้าที่รักษาสมบัติของแผ่นดิน โดยไม่อาจไปผุดไปเกิดได้  แถมยังถูกหลอกมาให้เฝ้า สมบัติด้วย  ส่วนตัวคนหลอกมาก็ดันไปเกิดแล้ว   อุบลจึงทั้งรักทั้งแค้นคนรักที่ทำให้เธอต้องมาทำหน้าที่นี้ ถ้าอ่านนิยายของทมยันตีมาหลายเรื่อง จะได้ยินพูดถึง เรื่องนี้อยู่หลายครั้ง  ในคำนำของนิยายหลายๆ เรื่อง โดยเฉพาะแนวศาสนาและจิต  ว่ากันว่าอุบลชื่อ บัว และมีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง  วิญญาณของเธอมีอยู่จริง ก็ไม่รู้ว่าพวกละโมบขโมยสมบัติของชาติ  จะได้อ่านนิยาย เรื่องนี้กันบ้างหรือเปล่า  อ่านแล้วจะรู้จักกลัวบาปกรรมหรือไม่ ถ้ามีส่วนกระตุ้นจิตสำนึกบ้างก็ดีค่ะ  หาไม่แล้วอุบลคงจะต้อง ผจญกับคนบาปพวกนี้ไปอีกนานแสนนานเลยทีเดียว   ผีสาวในเรื่องนี้จึงทั้งน่าสะพรึงกลัวและน่าเห็นใจไปพร้อมๆ กันค่ะ เป็นหนึ่งในเรื่องเอกของทมยันตีที่น่าเก็บสะสมเลยทีเดียวค่ะ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:47:10

ความคิดเห็นที่ 38   เล่มต่อมา....ผีน่ารัก รักนี้(แค้น)ต้องชำระ เขียนโดย แก้วกังไส สำนักพิมพ์ไฟล์บุ๊คส์ อยากบอกว่าปกติจะไม่ชอบอ่านนิยายแนววัยรุ่นปกการ์ตูนเลย เพราะคนละวัยเลยวัยรุ่นไปนานโข เลยไม่ค่อยเข้าใจภาษาของเด็กๆ รุ่นใหม่สักเท่าไร โดยเฉพาะพวกที่ใช้พวกอีโมค่อนทั้งหลาย  ที่มี ตัวหน้าตาแบบนี้แทนคำบรรยาย--> ^_^  -_+" T^T @o@ *q* เคยเปิดของหลานๆ ที่บ้านมีแต่ตัวแบบนี้ เห็นแล้วปวดตามาก แต่เด็กกับคนเขียนเขาคงจะวัยเดียวกัน เห็นอ่านแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พอมาถึงเล่มนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองก็อคติกับนิยายแนววัยรุ่นไปนิด ที่ไปเหมารวมเข่งแบบนั้น นิยายเรื่องนี้อ่านสนุกดีเล่มที่ดูหนาๆ แต่อ่านไปไวมากให้อารมณ์ออกแนวการ์ตูน คือ ไม่เครียดไม่งง ไม่ต้องตีความทางภาษา  ก็อ่านไปเรื่อยๆ เพราะสื่อสารแบบง่ายๆ นางเอกเป็นผีที่..น่ากลัวอยู่ประมาณ 3 ชั่วโมงแรก หลังจากนั้น ก็เฉยๆ ยิ่งพระเอกเจอทุกวันหลอกมุกเดิมเลยชินชา หลังจากนั้น หาประโยชน์จากผีเสียเลย  อ่านไปๆ จะชักสงสารผี โถ..หลอก ได้แค่เนี้ย...ตายแล้วยังต้องกลายมาเป็นคนใช้พระเอกเฉยเลย ด้านการดำเนินเรื่องและการพัฒนาในส่วนของความสัมพันธ์ ระหว่างพระเอกและนางเอก ถือว่าทำได้ดีพอสมควร มีความ สมเหตุผลและความเป็นไปได้ และเรื่องนี้แม้พระเอกจะเป็นไอดอล แต่ตัวเรื่องไม่ได้เน้นที่ความหล่อ ความป๊อบปูล่า ความเจ้าเสน่ห์ ขี้วีนให้ทำให้นางเอกต้องตามหึงตามประสานิยายโทนนี้  แต่กลับ ทำให้รู้ว่างานของบอยแบนด์ก็หนักไม่แพ้กรรมกรแบกหามเลยแฮะ ออกแนวทำให้รู้สึกหัวอกดารา เออ...น่าเห็นใจเหมือนกัน(ยิ่งตอน ที่พระเอกโดนแฟนคลับรุมบีบจุ๊กกรู  น่าสงสารนะ...แต่หัวเราะน้ำตา จะไหล) ทำให้รู้สึกว่าดาราก็เป็นคนธรรมดาหนึ่ง ที่ทำอาชีพดาราเท่านั้น ตัวละครในเรื่องจึงรู้สึกจับต้องได้  และมีชีวิตชีวาเหมือนมนุษย์ค่ะ เรื่องนี้มีความฮาสูงสำหรับคนเส้นตื้น และมักจะมีอะไรประหลาดๆ ที่นึกไม่ถึงโผล่มา จนคิดว่าคนเขียนคิดได้ไงเนี่ย  และถ้าใครที่ผ่าน วัยกรี๊ดบอยแบนด์มาก่อนคงจะชอบเล่มนี้ค่ะ  ไม่เด็กเกินไปอย่างที่คิด ไว้ทีแรก อย่างน้อยก็เรียกเสียงฮาจากคนเส้นปานกลาง และรอยยิ้ม จากคนเส้นลึก สรุปหนังสือเล่มนี้เหมาะสำหรับอ่านคลายเครียด ได้ทุกเพศทุกวัย ถ้าจะให้เรทแบบหนัง(ภาพยนตร์)คือ comedy เรท PG ค่ะ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:47:59

ความคิดเห็นที่ 39   รีวิวแล้วขอเก็บรีวิวพี่ๆน้องๆหน่อยนึง ^^ ( ดองไว้นาน ) พูดถึงงานคุณปิยะพร เห็นบ่อยเพราะพี่สาวเป็นแฟนตัวยง เมื่อก่อนเฉยๆ ( เพราะไม่เคยอ่านเลย ) แต่พอเข้ามาใน RRR รู้สึกว่าน่าสนใจเยอะแฮ่ะ ก็เลยลองๆ หาๆ ตามๆ มาเก็บบ้าง เพิ่งไปได้ ใต้ร่มไม้เลื้อย มาจากร้านมือสอง ก็เลยซื้อเก็บมาก่อน ไปถามพี่สาวบอกว่าชุดนี้ต้องเริ่มจาก รากนาครา แล้วค่อยมาใต้ร่มไม้เลื้อย แล้วค่อยปิดท้ายด้วย เรือนศิลา สงสัยคงต้องจิงๆจังๆกับงานคุณปิยะพรดูสักหน่อยหันไปหันมาเห็น ทรายสีเพลิง ที่ซื้อมาดองไว้นานแล้วววว แต่ดูความหนาเลยต้องวางไว้ก่อน ขออ่านตอบโจทย์อีกสักข้อส่งท้ายเดือนแล้วกะว่าจะไปหยิบมาโซโล เหอๆๆๆ แถมท้ายจด ในวารวัน+ตะวันเบิกฟ้า ลงในลิสต์เพิ่มเติม ไม่มีวันก้มหัวให้ใคร+ตากสินมหาราชชาตินักรบ จดๆๆๆเพิ่มไปอีก 2 ขอบคุณ นะครับคุณแม่ไก่ คุณอมราวดี ถูกชะตาฝันร้ายกลางฤดูร้อนจัง ไว้ไปหามาอ่านซะหน่อย หน้ากกากลวงก็น่าสน ปกติไม่ค่อยอ่านแนวนี้แต่มีพี่ที่รู้จักเค้าเอาแนวนี้มาให้ลองอ่านเคยอ่านไป 3 เล่มก็ฮาดีใช้ได้ จดเพิ่มในลิสต์อีก 1 ส่วนฟ้ากระจ่างดาวไม่อยากจะบอกเลยว่าหยิบมาจ่อต่อคิวไว้แล้วกะตอบโจทย์ 30-4. แต่ไม่รู้จะทันรึป่าวอีก 3-4 วันเอง (_ _!) ว่าแล้วก็ชะแว่บๆๆๆๆ ไปอ่านต่อดีกว่า โจทย์ต่อไปรออยู่ เด๋วม่ะทัน อ่านยันเช้าวันนี้เพราะพรุ่งนี้ม่ะทำงานแต่ก็มีนัดดูงานตอนบ่าย 3 อิอิ ฝันดีรอบบอร์ดครับ (^/l^) จากคุณ : นายหน้าหวาน (PTNCenter) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 02:03:19

ความคิดเห็นที่ 40   เพิ่มเติมอีกนิด คุณอมราวดี The Omen แนะนำครับ ส่วนตัวผมชอบนะยังแนะนำให้เพื่อนอ่านเลย เพื่อนก็บอกว่าโอเคนะ คุณสายลมที่พรื้วไหว 3 เล่มที่แนะนำมาน่าอ่านมากโดยเฉพาะ 2 เล่มแรก ถูกคอผมเลยล่ะ ^^ สรุปคืนนี้ลิสต์เพิ่มเติมไปอีก 10 กว่าเล่ม ไม่ไหวล่ะ อีก 4 วันของอีกสัก ข้อ-สองข้อ ขอตัวไปปั่นการบ้านก่อนนะคร๊าฟฟฟ ^^ จากคุณ : นายหน้าหวาน (PTNCenter) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 02:14:49

ความคิดเห็นที่ 41   ยกข้อความไว้รวมกับรูปที่ความเห็นถัดไปจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 08:24:07 จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 08:19:57

ความคิดเห็นที่ 42   อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์ค่ะ... เหลือเวลาอีกไม่กี่วันแล้ว เร่งทำคะแนนกันหน่อยนะ... เรารอจด list ....ตอนนี้ที่จดไว้ก็ยาวมากแล้วล่ะ ..ยังยาวได้อีก ^^ เพื่อนๆ อ่านแต่หนังสือใหม่ หาง่าย เรากลับไปหยิบแ่ต่หนังสือเก่าๆ ที่เกือบจะกลายเป็นของหายากมาอ่าน ซะงั้น ... ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ..หนังสือที่บ้านเยอะมากมาย ซื้อเก็บ ซื้อเก็บอยู่เรื่อย น้อยเล่มมาก ที่ซื้อปุ๊บ อ่านปั๊บ ให้อยากได้ อยากอ่านแค่ไหน พอซื้อมา เราจะคิดว่า ...ได้มาแล้ว เก็บไว้ก่อนก็ได้ เรื่อยไป ขอบคุณ RRR ที่ให้รื้อหนังสือเก่าเก็บมาอ่านได้เพียบเลย.... กรุณาเล่นกันต่อในฤดูหนาวด้วยนะ...ไอ้ที่รื้อมาไว้ตอบโจทย์แต่อ่านไม่ทัน จะไ้ด้อ่านต่อ เก็บคะแนนช่วงสุดท้ายอีกนิด... 5-10. [piccy] หนังสือที่ตัวเอกในเรื่องสามารถใช้เวทย์มนต์ได้ แม่มดจิ๋ว อ๊อดฟรายด์ เพรสเลอร เขียน ปทุมวรรณ แปลและเรียบเีรียง สำนักพิมพ์ดอกหญ้า พิมพ์ครั้งที่ 2 มิุถุนายน 2525 ราคา 10 บาท / 121 หน้า วรรณกรรมเล่มแรกที่เฉียดเงินซื้อเอง...ปฐมบทการสะสมหนังสือของเราเลยล่ะ เป็นหนังสื่อประเภทซื้อปุ๊บอ่านปั๊บซะด้วย... เรื่องราวของแม่มดสาวน้อยวัย 127 ปี ที่่แอบไปงาน วัลเพอร์จิล ของบรรดาแม่มดรุ่นหญ่ายยยยยยยยยย แล้วก็ถูกจับได้ ...ท่านหัวหน้าแม่มดสั่งลงโทษให้เธอทำตัวเป็นแม่มดที่ดีและฝึกฝนเวทมนต์ตลอด 1 ปี คืนก่อนวันงานในปีต่อไป จะทำการทดสอบความสามารถก่อน แล้วดูความประพฤติว่าเธอจะได้เข้าร่วมงานหรือไม่ แม่มดจิ๋วกับสัตว์เลี้ยงแสนรัก กาดำ ชื่อ อะบราซัส ก็เลยช่วยกันขยันท่องคาถาในหนังสืิอเวทมนต์ แล้วก็ทำความดีด้วยการช่วยเหลือคนแก่เก็บฟืน เด็กน้อยที่หลงป่า สาวน้อยขายดอกไม้ และใครต่อใครอีกมากมาย แต่ว่า แม่มดที่ดี ต้อง "สารเลว" ไม่ใช่หรือ แล้วสภาแม่มดจะตัดสินยังไงล่ะ..แล้วสุดท้ายแม่มดจิ๋วจะได้เข้าร่วมงานรึป่าว ก็ต้องไปอ่านกันต่อใน Blog ละกันนะ ....จะไปเฉลยที่นั่น วรรณกรรมเยาวชนเล่มนี้ หยิบมาอ่านใหม่ ก็รู้สึกติดขัดกับสำนวนการแปล ซึ่งผู้แปลออกตัวแรกในคำนำแล้วว่า เป็นมือใหม่ แต่ถ้าทำใจให้เป็นเด็กประถม..สำนวนง่ายๆ แบบนี้แหล่ะ อ่านแล้วเข้าใจเลย ไม่ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ... จบไปอีกเล่ม ไปหาหนังสือเล่มบางๆ อ่านเก็บคะแนนต่อ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 14:58:34 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 08:23:26 จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 08:22:46

ความคิดเห็นที่ 43   มีใครเจอปัญหาโพสกระทู้นี้ยากบ้างมั๊ยค่ะ จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 09:50:42

ความคิดเห็นที่ 44   แอบแวะมายกมือค่ะ ว่าเมื่อคืนนี้เข้ากระทู้อยู่ แล้วปรากฏว่าค้างสองสามรอบ เลยตัดใจไปนอนค่ะ แต่วันนี้ยังไม่พบอาการนะคะ คุณปลายทางฯ แฮะๆ พยายามลองเนียนๆไปอยู่น่ะค่ะ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ^^" สองเรื่องนั้น จัดได้ว่าตัวเอกถือเป็น "อมนุษย์" ด้วยกันทั้งคู่น่ะค่ะ โดยเฉพาะนางทิพย์ นี่ในสภาวะน่าจะค่อนข้างใกล้เคียงกับผี แต่ระดับของนางทิพย์เขาคงสูง กว่าเยอะอยู่แล้ว แต่พออ่านโจทย์เลยลองถามน่ะค่ะ ว่าถือว่าเข้าสูตรไหม ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ สาบนรสิงห์นี่งานของคุณจินตวีร์ฯค่ะ ขึ้นชื่อว่างานคุณจินตวีร์ค่อนข้างออก แนวผีๆอยู่แล้ว แต่จะให้มาระบุว่าเป็นผีไปเลย บางเรื่องก็ดันไม่ใช่เสียด้วย ^^" คุณสายลมฯ รีวิวเรื่องผีไปซะสามเล่มรวดเลยนะคะ ^^  ในสามเรื่องนั้นถือว่าเป็นผีคน ละแนวเลยนะคะ อุบลดูจะซึ้งๆที่สุด ส่วนว่าน....ฮาเกินไปค่ะ - - สงสารผี มากกว่าคนจริงๆ แต่แก้วราหูนี่เห็นว่าบางทีแอบเน้นไปทางสมบัติโบราณ มากกว่าด้วย มีแอบหลอนเหมือนกันค่ะ - -" คุณนายหน้าหวาน เชียร์ฝันร้ายกลางฤดูร้อนเลยค่ะ ส่วนหน้ากากลวงนี่พูดจริงๆเหมือนกันค่ะ ว่าบางทีไม่ได้อ่านเรื่องแนวหวานๆซึ้งๆมากเท่าไร เรื่องนี้พลิกไปดูด้านใน แล้วฮาค่ะ เลยทำให้ว่าจะลองอ่านเรื่องอื่นๆในชุดนี้ดูอยู่ The Omen นี่มีลิสต์ไว้เหมือนกันค่ะ เจ้าเพื่อนตัวแสบก็เคยพยายามเอามา ล่ออยู่ เดี๋ยวว่าจะลองหาอ่านจริงๆจังๆดูเหมือนกันค่ะ ^^ คุณนัทธ์ แอบสนใจตรงที่ว่า "แม่มดที่ดีต้องสารเลว" แต่นางเอกดันไปช่วยคน... นั่นสิคะ ชักอยากอ่านขึ้นมาแล้ว แต่สงสัยหนังสือหายากมากแน่ๆ T^T เก็บคะแนนต่ออีกเล็กน้อยค่ะ ^O^ 10-6. [LMJ] หนังสือที่เพื่อนสนิทแนะนำให้อ่าน เฉพาะเล่มที่ยังไม่ เคยอ่าน Soul Playing Game เกมล่าพลังวิญญาณ โดย Finch ขอต้อนรับสู่ปี 2649 กับโลกที่วิวัฒนาการขึ้นด้วยอารยธรรมที่เพิ่มพูน และเชิญร่วมสนุกกับเกมที่กำลังเป็นที่นิยม ด้วยเกมที่จะสร้าง "โซล"ของ ผู้เล่นให้ออกมาในรูปร่างของสัตว์ต่างๆที่เคลื่อนไหวได้ดังใจคิด และมี คุณสมบัติเหมือนวิญญาณ.....ซึ่งของที่เป็นรูปธรรมไม่อาจทำร้ายโซลได้ ต้องใช้โซลด้วยกันเท่านั้น.... คำอธิบาย...ที่คล้ายๆแบบนั้น แต่ฟังดูไม่น่าเชื่อใจกว่าเมื่อออกมาจากปาก เพี้ยนๆของเพื่อนสนิท ทำให้ "วิริยะ" รู้สึกสนใจเกมโซลขึ้นมาบ้าง และ นั่นต่างหาก...ที่จะเป็นจุดเริ่มของเรื่องราวทั้งหมดต่อไป.... บอกได้เลยค่ะว่าเป็นเรื่องที่สนุกกว่าที่คาดเอามากๆ ฮาท้องคัดท้องแข็ง จนคนที่อยู่แถวนั้นเกือบคิดว่าบ้าไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนอ่าน = =" เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีอะไรมากกว่าเป็นแฟนตาซีและการผจญภัยของคน ที่ได้รับถูกเลือกค่ะ มีทั้งแง่มุมหนึ่งของโลกที่เจริญแล้วแต่อาชญากรรม ไม่เปลี่ยน หนำซ้ำมีแต่จะพัฒนาไปตามเทคโนโลยีนั่นแหละ และบางที สิ่งที่เราเห็นว่ามันเป็นเพียงแค่เกม แต่บางทีใครจะรู้ว่ามันสร้างมาเพื่อ อะไรกันแน่?? หลายๆอย่างที่คนเขียนใส่ไว้ในเรื่องเป็นอะไรที่ชอบมากค่ะ เรื่องฮาและ สนุกอย่างที่อ่านไปอาจมัวแต่หัวเราะจนลืมคิดอะไรไปได้ก็จริง แต่ความ จริงคือมีการสอดแทรกความคิดต่างๆโดยไม่ขัดอารมณ์ในการอ่านมา ตลอดเวลา โดยเฉพาะเน้นประเด็นเกี่ยวกับโลกใบนี้ ไม่ว่าจะทั้งพลัง หรือเทคโนโลยีที่ก้าวเพิ่มขึ้น แต่สุดท้ายคนเราก็ต้องอยู่กับโลกใบนี้ พลังหรืออะไรก็ตามเป็นของที่มีมาเพื่อให้เราเดินเคียงโลกใบนี้ได้อย่าง ไม่ลำบาก แต่คนเราหลายคนก็มักจะหลงลืมเรื่องนี้ไป และคิดว่าตัวเอง จะเป็นเจ้าของโลก ทั้งที่ความจริงเราก็เป็นผู้อาศัยคนหนึ่งเหมือนกัน เพราะสาระที่มีมาให้กับความสนุกที่คนเขียนใส่ไว้ เลยกลายเป็นนิยาย แฟนตาซีติดอันดับในใจไปเรียบร้อยแล้วค่ะ นอกจากสาระแล้ว ส่วนที่ ทำให้เรื่องนี้มีเสน่ห์ ปฏิเสธไม่ได้เลยค่ะว่าเป็นที่ตัวละคร ถึงจะบอกว่า มีความคิดแปลกๆ แต่ก็ไม่ใช่คนที่จะหาไม่ได้ในชีวิตประจำวันเลย กลับ เป็นคนที่บางทีหันไปมองอาจจะพบว่าเพื่อนเราก็เป็นคนแบบนั้น แต่ใน ความที่ดูเหมือนเพี้ยนๆก็มีข้อดีอย่างที่ทำให้เราสบายใจได้ หรือไม่...บาง ทีเราก็แปลกได้ไม่แพ้กันเสียด้วย (ฮา) เช่น....สองบี (ชื่อรวมวงที่ชาวบ้านมอบให้บิ๊กกับบอย) สองหนุ่มที่แนะ นำให้ยะรู้จักกับเกมโซล ในขณะที่เรามักคาดหวังให้โซลของเราน่าจะ เป็นอะไรที่เท่ๆหรือออกมาต้องเก่งกาจ โซลของสองคนนี้คนหนึ่งเป็น วอลรัสยังพอทำเนา...แต่อีกคนนี่สิ ดันเอาโซลออกมาเป็นตัวเงินตัวทอง เสียได้ -*- ..... (แต่ยังไม่ถึงที่สุดค่ะ นอกจากนี้ยังมีโซลปลิงดำ กับตัวร้าย ที่ดันใช้โซลทากกล้วยอีก!) สรุปแล้ว...พยายามเชียร์เล่มนี้ในการรีวิวสำหรับคนที่สนใจจะอ่าานแฟน ตาซีที่เข้าข่ายแนวนี้นะคะ สนุกจริงๆค่ะ ^^ หมายเหตุ : หนังสือเรื่องนี้.....จะว่าเพื่อนแนะก็ใช่ค่ะ แต่เป็นหนังสือแห่ง ความแค้นซะมากกว่า เพราะเจ้าเพื่อนตัวดียื่นมาให้แล้วบอกว่าอ่านสิๆๆ เราเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ ว่าอ่านดีไหม อ่านไปสามหน้าเพิ่งบ่นเพราะเจอ ตัวพิมพ์ผิด แต่หลังจากนั้นบ่นไม่ออกค่ะ มัวแต่อ่านเพลินแถมหยุดไม่ได้ หลังจากนั้นเลยเพิ่งมารู้เพราะอ่านจบแล้วหันไปกรีดร้องใส่คนเอามาให้ อ่าน เจ้าเพื่อนตัวแสบก็หัวเราะโฮะๆด้วยความพึงใจอย่างล้นเหลือว่า ตกเหยื่อ(?)ได้แล้ว เรื่องอะไรจะยอมกรีดร้องคนเดียว ไม่มีคนร้องกรี๊ด ด้วยกันล่ะ ในที่สุดก็มีเหยื่อแล้ว..... แถมเรื่องนี้ ความจริงยังมีเรื่องต่ออีกค่ะ คนเขียนผลิตออกมาเพิ่มอีก ให้ได้แต่กัดฟันกล้ำกลืนน้ำตาลากคอกันไปซื้อที่บูทสนพ.เมื่องานหนังสือ ที่ผ่านมาค่ะ พูดแล้วยังเจ็บช้ำไม่หาย แค้นค่ะ!!!! จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 14:38:45

ความคิดเห็นที่ 45   เราไปลองโพสต์กระทู้อื่นที่ห้องสมุดก็ได้ โพสต์ห้องอื่นก็ได้ พยายามโพสต์กระทู้นี้อยู่สองวันเต็มๆ สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนเครื่อง ............................................... 25-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสืออะไรก็ได้ 1 เล่ม ที่จำนวนหน้า 500+ หน้า A short history of nearly everything ประวัติย่อของเกือบทุกสิ่งจากจักรวาลถึงเซลล์  โน่นนิด...   นี่หน่อย...   ย่อยสารพัดเรื่อง เขียน   :    Bill   Bryson แปล    :   โตมร    ศุขปรีชา  /  วิลาวัลย์   ฤดีศานต์ สำนักพิมพ์วงกลม   :   พิมพ์ครั้งที่   3 พฤษภาคม   2551 จำนวน   605 หน้า  /  ราคา   360  บาท จากปกหลัง เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องน่าทึ่ง นักวิทยาศาสตร์คิดค้นเรื่องต่างๆออกมาได้อย่างไร ทำไมถึงมีใครรู้ว่าโลกเราหนักเท่าไหร่   หินเก่าแก่แค่ไหน และมีอะไรอยู่ใต้โลกลึกลงไปได้ขนาดนั้น พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าจักรวาลเริ่มต้นเมื่อไหร่ แล้วมันเป็นอย่างไรในตอนนั้น เข้าไปภายในอะตอมได้อย่างไร และที่อาจจะเหนือเรื่องอื่นๆก็คือ นักวิทยาศาสตร์ที่ดูเหมือนจะรู้ไปเสียเกือบทุกเรื่องนั้น ทำไมพวกเขาถึงยังทำนายแผ่นดินไหวไม่ได้ แถมยังบอกมวลมนุษยชาติทั้งมวลไม่ได้ด้วยว่า ควรจะเอาร่มออกจากบ้านในพุธหน้าหรือเปล่า ดังนั้นผมก็เลยตัดสินใจว่า ผมจะทุ่มเทเวลาของชีวิตส่วนหนึ่ง ซึ่งก็ปรากฏว่านานสามปี ในการอ่านหนังสือและวารสาร และค้นหาพูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญที่มีความอดทนพอจะคุยกับผม เพื่อหาคำตอบให้กับคำถามที่เห็นๆกันเลยว่าโง่ๆจำนวนมาก แนวคิดก็คือ จะดูกันว่าเป็นไปได้ไหมที่เราจะสามารถเข้าใจ และชื่นชมความมหัศจรรย์และความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์ ในระดับที่ไม่ต้องใช้เทคนิคหรือความรู้มากมายนัก แล้วก็ไม่ใช่แค่ในระดับที่ผิวเผินเท่านั้น... บิล ไบรสัน -- ผู้เขียน .......................................................................................... ซื้อมาดองไว้นานพอควร เพราะหนังสือแนววิทยาศาสตร์ตัวหนังสือเน้นๆไม่มีภาพประกอบเลย บวกกับความหนา 600 กว่าหน้านั้น เป็นอะไรที่....ต้องใช้พลังมากพอสมควร   ที่จะหยิบออกมาจากกองดองบนชั้นหนังสือได้ จนไปอ่านเจอว่าคนเก่งคนดังห้องหว้ากอเค้าเชียร์หนังสือเล่มนี้กันเยอะมาก หยิบมาอ่านแล้วสมคำร่ำลือ เนื้อหาสาระแน่นเอี๊ยด  สมกับชื่อเรื่อง เขียนย่อยเรื่องวิทยาศาสตร์ยากๆให้เข้าใจง่ายๆ มีหยอดมุขอยู่เรื่อยๆ อ่านเพลินมาก เล่มนี้เหมาะกับทุกเพศทุกวัยค่ะ คนที่มีใจรักวิทยาศาสตร์อยู่แล้ว หรือคนที่คิดจะ “เริ่มต้นกันใหม่”แบบเรา ย้ำอีกทีว่าแนะนำอย่างแรงงงง...... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 15:06:46 จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 15:00:18

ความคิดเห็นที่ 46   ^ เล่มบนนี่เชียร์อีกเสียงค่ะ เป็นหนังสือสาระดีมากๆ เลย (แต่อ่านไม่จบล่ะ ข้ามไปข้ามมา เปิดเฉพาะเรื่องที่กำลังสนใจอยู่) กระทู้นี้เราเข้าได้ปกตินะ กระทู้ก่อนสิที่โหลดนานมากกกกกก ได้หนังสือน่าสนจดไว้ในใจอีกหลายเรื่องเลยค่ะ T^T ไม่อยากเล้ยยย งานหนังสือคราวนี้ซื้อเยอะไม่ได้อ่า เพิ่งอ่าน "หัวใจสองภาค" จบไปเดือนก่อน  ชัคต้องออกเสี่ยๆ ขาวตี๋หน่อย ไม่รู้จักปอ เลยไม่รู้ว่ารับบทได้เข้ากับคาแรคเตอร์ไหม "ดิ โอเมน", "เกมล่าวิญญาณ" กับ "ลำนำฯ" นี่ ตกลงมีโอเมนจบแล้วเรื่องเดียวใช่ไหม?  ที่เหลือจะได้ทำเป็นไม่เห็นไปก่อน  เบื่อรอมากมาย  ยิ่งพวกแฟนตาซีของสถาพร ค้างอยู่ตั้งหลายเรื่อง  บางทีออกเล่มใหม่มา ก็ลืมเนื้อเรื่อง/ตัวละครไปเยอะแล้ว  อ่านไม่สนุกเลย :(   ... อย่าว่าแต่บางเรื่องหายข้ามปี  คนอ่านอยากจะกรี๊ด ชอบเรื่องแปลของ ว. วินิจฉัยกุล ที่ดอกหญ้าพิมพ์ออกมาเหมือนกันค่ะ คุณนัทธ์  ความจริง เราซื้อตอนออกใหม่ไว้นะ แต่หาไม่เจอ (เศร้า) เลยค่อยๆ หามือสองมาเก็บอยู่เหมือนกัน  ชอบรูปเล่มเวอร์ชั่นดอกหญ้าอ่ะ แว่บมาสั้นๆ ค่ะ  ขอปั่นงานสักชิ้น แล้วจะซุ่มอ่านเก็บคะแนนกับเขาบ้าง อิอิ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 16:20:51

ความคิดเห็นที่ 47   ^ ^ ^ คุณยาคูลท์ เกมพล่าพลังวิญญาณจบแล้วค่า ^^" ความจริงเรื่องนี้ทำออกมาเหมือนเป็น เรื่องจบในเล่มอยู่แล้วค่ะ แต่ละเล่มจะจบในตัวของมันเอง พอขึ้นภาคใหม่ ก็เป็นเหตุการณ์ใหม่ที่บางทีอาจมีเล่าถึงเหตุเก่าๆบ้าง แต่ก็ไม่ติดขัดอะไรค่ะ อ่านได้เรื่อยๆสบายๆค่ะ ^O^ จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 16:42:29

ความคิดเห็นที่ 48   ส่งการบ้านก่อน เดี๋ยวค่อยไปตามอ่านรีวิวต่อ 15-10. [LMJ] 12 สิงหา วันแม่แห่งชาติ: ให้อ่านหนังสือที่ชื่อจริงหรือนามปากกาของนักเขียนขึ้นต้นด้วยพยัญชนะเดียว กับชื่อจริงหรือชื่อเล่นของคุณแม่ รักโอเวอร์โหลด ผู้แต่ง : อรพิม (นอกจากจะชื่อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรเดียวกับแม่แล้ว แค่เปลี่ยนตัวสุดท้ายก็ชื่อเดียวกับแม่เลยค่ะ) สำนักพิมพ์ : พิมพ์คำ โปรยปก : เพราะนิสัยปากเสียแท้ๆ ที่ทำให้ ชญานิศ นางแบบสาวชื่อดัง เผลอไปพูดจาดูถูกคนอ้วนอย่าง ลลนา เข้าที่วัดแห่งหนึ่ง สาวเจ้าของร้านข้าวขาหมูโมโหจัด นึกอยากให้อีกฝ่าย ได้ลิ้มรสชาติการมีชีวิตแบบคนอ้วนดูบ้าง สิ่งศักดิ์สิทธิ์จึงบันดาลให้ทั้งคู่สลับร่างกัน เรื่องราวอลหม่านจึงเกิดขึ้นเมื่อทั้งคู่ต้องเปลี่ยนชีวิตชนิดสุดขั้ว สาวอ้วนในร่างผอมต้องไปเดินแบบและเล่นละคร ส่วนสาวผอมในร่างอ้วนต้องทุกข์ทรมานอยู่ในรูปกายที่ตนชิงชัง มิหนำซ้ำยังมีรักหลายเส้าเข้ามาพัวพัน จนทั้งคู่ต้องหาทางคืนร่างเดิมให้เร็วที่สุด ก่อนทุกอย่างจะสายเกินแก้... ************************************************ สำหรับ “อรพิม” เรื่องนี้โดยรวมก็พอใช้ได้นะคะ พล็อตมาแหวกแนวดี(ชอบ) เรื่องภาษาก็ไม่ต้องพูดถึง(ผ่านนานแล้ว) แต่ความสนุกยังอยู่ในระดับปานกลางค่ะ การดำเนินเรื่องช่วงแรก+ช่วงหลังปลายๆสนุก แต่รู้สึกว่าช่วงกลางๆจะอืดนิดนึง สงสัยว่าเราจะชอบแนวลึกลับของอรพิมมากกว่าพล็อตรักๆมั้ง   อุตส่าห์รีบลัดคิวเอาเรื่องนี้มาอ่านเพราะเห็นว่าตัวละครเกี่ยวข้องกับเรื่องเพลิงพราย หวังจะได้เห็นศมนกับพฤกษ์บ้าง แต่กว่าจะโผล่มาก็โน่นนนน ตอนจบ แถมออกมาแค่แป๊ปเดียว ยังไม่จุใจเลย   ป.ล. แอบชอบตอนจบ สะใจฉากที่นางเอกเอาคืนพระเอก จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:00:22

ความคิดเห็นที่ 49   ^ ^ ไม่ได้รีวิวนาน ลืมใส่รูปซะงั้น แถมใส่รูปผิดอีกต่างหาก -*- แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 18:04:47 จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:01:03

ความคิดเห็นที่ 50   ^ ^ เอาใหม่ ขอโทษที่เปลืองเนื้อที่กระทู้นะคะ */\* จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:05:57

ความคิดเห็นที่ 51   5-6. [พุดน้ำบุศย์] นิยายน้ำเน่าต้นตำรับ ปมเสน่หา (An insatiable passion) ผู้แต่ง ลินน์ เกรแฮม ผู้แปล วาลุกา สนพ.แก้วกานต์ โปรยปกหลัง : แปดปีที่แล้วเธอได้หนีออกจากบ้าน อยู่ให้ไกลจากอาการหัวใจสลายที่เจคเป็นผู้ก่อ บัดนี้ เมื่อคิตตี้กลับมาเยือนสุสานของผู้เป็นยาย เธอตัดสินใจที่จะละวางอดีตที่หลอกหลอนเสีย ถึงอย่างไรเธอก็ได้สร้างชีวิตอันรุ่งเรืองให้แก่ตัวเองในฐานะนักแสดงชื่อดัง แต่เหตุใดความมั่นใจของเธอจึงหนีหายไป เมื่อเธอพบเจคอีกครั้ง เขาดูหล่อคมสันเช่นเคย แต่เป็นเพราะเธอรู้สึกได้ว่าเขาอันตรายยิ่งขึ้นจริงๆใช่หรือไม่ *********************************************** เรื่องนี้ระดับความน้ำเน่าปานกลางค่ะ แต่ก็ยังสนุกสนานตามสไตล์เจ้าแม่น้ำเพาะยุง (ถ้าใครไม่ชอบแนวนี้ คงอ่านไปด่าไป) นานๆอ่านแนวนี้สักทีก็สนุกดีเหมือนกัน เล่มนี้เรียกน้ำตาจากหมูได้สองรอบ ตั้งแต่บทที่สองที่เล่าถึงเหตุการณ์ในอดีตก็เริ่มแล้ว (สงสารนางเอกมาก) และจุดไคลซ์แม็กตอนใกล้จบอีกรอบ จุดที่น้ำเน่า (จะเริ่มสปอยล์แล้วนะคะ ) -  พระเอกรู้จักกับนางเอกตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวพระเอกรวย ส่วนนางเอกเป็นลูกไม่มีพ่อ แม่ตายตอนคลอด ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี เช่าที่ดินของบ้านพระเอกทำไร่ (ความแตกต่างทางชนชั้น) แต่พระเอกก็ใจดี นางเอกเลยยิ่งหลงใหล บูชาพระเอก -  แม่พระเอกก็คอยห้าม ไม่ให้สองคนนี้คบกัน กีดกัน (ปัญหาว่าที่แม่สามี+ลูกสะใภ้) -  แต่แล้วสองคนนี้ก็เผลอไป “มีอะไรกัน” และนางเอกก็ท้อง (ตามสูตร) แต่เพราะแม่พระเอกโกหกว่าพ่อนางเอกคือพ่อของพระเอก พระเอกก็เลยจะตัดใจจากนางเอก บอกไปว่าถ้าเธอท้อง ชั้นจะรับผิดชอบ(พาเธอไปทำแท้ง) และแน่นอนว่านางเอกโกหก -  พ่อพระเอกตาย ครอบครัวล้มละลาย พระเอกต้องออกจากมหาลัย ขายบ้าน และไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น (ในเมื่อชั้นรักเธอไม่ได้ จะแต่งกับใครก็เหมือนกัน)   -  ตา+ยาย จับได้ว่านางเอกท้อง เลยไล่ออกจากบ้าน ให้ไปอยู่กับพ่อในเมือง ซึ่งพ่อที่แท้จริงเป็นนักแสดงชื่อดังและ “รวย” (กลับตาลปัตร พระเอกยากจน นางเอกรวย) -  นางเอกเห็นว่าพระเอกไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นก็เฮิร์ทหนักจนแท้ง (เน่ากว่านี้มีอีกมั้ย) -  8 ปีผ่านไป นางเอกถูกพ่อปลุกปั้นจนเป็นนักแสดงชื่อดังและรวย แต่ไม่มีใครรู้ว่าสองคนนี้เป็นพ่อลูกกัน คนภายนอกเข้าใจว่าเป็นคู่รัก -  ถึงแม้จะสวย รวย และมีชื่อเสียง แต่นางเอกก็ไม่เคยลืมพระเอกได้เลย ส่วนพระเอกก็มาเฉลยทีหลังว่าไม่เคยลืมนางเอกเหมือนกัน ต่างก็เป็นรักแรกและรักเดียวของทั้งคู่ (แหวะ เน่าได้อีก เขียนเอง ขนลุกเอง) -  นางเอกทะเลาะกับพ่อ หนีกลับมาอยู่บ้านเดิม และได้เจอพระเอกอีกครั้ง ก็เหมือนถ่านไฟเก่าจะคุ (ถ่านไฟเก่ามันร้อนนนนน รอวันรื้อฟื้นนนน) พระเอกเมียตายไปแล้ว นางเอกก็เลิกกับแฟน (พระเอกเชื่อตามข่าวบันเทิงที่ว่านางเอกเลิกกับพ่อแล้ว) -  ถึงแม้จะรักกันแต่ก็ปากแข็ง ถือศักดิ์ศรีกันทั้งคู่ และต่างคนก็คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายที่เจ็บปวดอยู่คนเดียว เลยพูดจาทิ่มแทงกัน หวังให้อีกฝ่ายเจ็บบ้าง (มันก็เจ็บกันทั้งคู่นั่นแหละ สงสัยเป็นพวกมาโซคิสต์ รักความเจ็บปวด) นางเอกก็หึงเมียเก่าพระเอก พระเอกก็หึงพ่อนางเอก (ยังไม่รู้เรื่องพ่อนางเอก แต่รู้ว่านางเอกไม่ใช่น้องสาวตัวเองแล้ว) -  ไม่รู้ทะเลาะกันยังไง เอาเป็นว่า แล้วทั้งสองคนก็แต่งงานกัน โดยที่นางเอกยังปิดบังความจริงอีกหลายอย่าง เช่น เป็นเจ้าของบ้านเก่าพระเอก -  พอพระเอกรู้ความจริงก็โกรธ ไล่นางเอกออกจากบ้าน -  นางเอกกลับไปอยู่กับพ่อ พระเอกตามไปง้อ ความจริงเรื่องสองคนนี้เป็นพ่อลูกกันก็ปรากฏ จบแฮปปี้ เอ็นดิ้ง อ้อ! แถมท้ายว่าแล้วพระเอกก็รวยขึ้นมาจากมรดกที่จะได้รับเมื่ออายุครบ 30 ปีพอดี (สรุปแล้วก็รวย-รวยกันทั้งคู่ ไม่ต้องกังวลเรื่องศักดิ์ศรีกันอีก) นิยายน้ำเน่า พล็อตก็ประมาณนี้แหละค่ะ ^o^ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 18:10:01 จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:08:54

ความคิดเห็นที่ 52   เข้ามาเชียร์สุดตัวอีกเสียงเรื่องที่คุณปิยะรักษ์รีวีว เรื่องประวัติย่อของดวงดาว แปลดีมาก อ่านร้อยแก้วเหมือนร้อยกรอง ภาพประกอบจินตนาการบรรเจิด อ่านจบแล้วรีบไปหาต้นฉบับมาอ่านต่อ เล่มนี้เราอ่านบนรถทัวร์สายใต้ตอนช่วงสงกรานต์เมษาที่ผ่านมา อันนี้ภาพถ่ายบนรถทัวร์ค่ะ จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:21:11

ความคิดเห็นที่ 53   คุณ ไอ้มู๋ไร้อมฯ - จะลองพยายามอ่านอีกสักรอบค่ะ ถ้าไม่ไหวจริงๆคงเก็บเข้ากรุดองยาวไปเลย คุณ ปลายทางของสายรุ้ง - ตอนอ่านเรื่องลำนำต่างภพ ช่วงแรกๆก็มี "เอ๊ะ" "อ๊ะ" คุ้นๆเหมือนกันค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งมีภาพอิซัคลอยมาเลย คุณ สายลมที่พริวไหว - ตอนเห็นโจทย์ "ผีน่ารัก" ของคุณปลายทางฯ นึกถึงเรื่อง รักนี้(แค้น)ต้องชำระ เลยค่ะ ตลกจริงๆ อ่านไปขำไป ดีใจที่มีคนชอบเรื่องนี้เหมือนกัน จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:37:05

ความคิดเห็นที่ 54   คุณหมูย้อมสี "ปมเสน่หา (An insatiable passion)" ใครจะว่าเน่าก็ช่าง..แต่เราจะเอาเรื่องนี้ หุหุ อ่านรีวิวแล้ว..รู้นะว่าเรื่องราวมันจะไปทางไหน แต่ก็อยากให้มาอ่านค่ะ..ชอบทำร้ายจิตใจตัวเอง แบบว่พล็อตมันไม่ใหม่..แต่งานของลินน์มันทิ่มแทงใจ เนื้อเรื่องวนๆๆๆ พระเอกนางเอกทะเลาะ สาดโคลนใส่กัน แต่แหม..แต่ละประโยค แต่ละเหตุผลที่ยกมาทุ่มเถียงกัน มันเจ็บจิ๊ดๆๆๆๆๆๆ..เน่ายิ่งกว่าละครหลังข่าวของไทยอีก.. ยกใจให้เจ๊ลินน์ กราแฮมไปเลยค่ะ..ถูกจริตอย่างแรง จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 19:03:57

ความคิดเห็นที่ 55   หวัดดีทุกท่านค่ะ หลังจากดองรีวิวไว้มากมายก่ายกอง วันนี้ได้ฤกษ์ยามงามดีมาปล่อยของ อิอิ ขอรีวิวสั้นๆ เหมือนเคย (รู้สึกละอายใจยังไงก็ไม่รู้) 5-1. [Il Maze] หนังสือที่เกี่ยวกับการเดินทาง เที่ยวทั่วไทยไปกับนายรอบรู้ “ภูเก็ต” กุศล เอี่ยมอรุณ/จตุพร มีสกุล ผู้เขียน สำนักพิมพ์สารคดี ๒๐๘ หน้า บางส่วนบางตอนจากหน้าหนังสือ คำขวัญประจำจังหวัดภูเก็ต ไข่มุกอันดามัน สวรรค์เมืองใต้ หาดทรายสีทอง สองวีรสตรี บารมีหลวงพ่อแช่ม ความรู้สึกของคนอ่าน คนอ่านจะไปภูเก็ตต้นปีหน้าก็เลยเตรียมตัวไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ (นานมาก) ความจริงค้นหาข้อมูลในโลกอินเตอร์เน็ตอย่างเดียวก็ได้ แต่ก็เกรงว่าจะไม่ชัวร์ก็เลยไปซื้อหนังสือมาอ่านซะ ข้อมูลหนังสือกับข้อมูลบนเน็ตขัดแย้งกันอยู่หลายๆ ประเด็นเชียวค่ะ เช่น ในหนังสือบอกว่าหาดนี้เล่นน้ำไม่ได้ แต่ในเน็ตบอกว่าเล่นได้ เดี๋ยวไปเจอสถานที่จริงๆ ก็รู้ จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 20:48:47

ความคิดเห็นที่ 56   5.4. [LMJ] หนังสือในหมวด Romantic Suspense เงาใจใต้เงาจันทร์ คริสติน่า ดอดด์ เขียน สุดา วโนทยาโรจน์ แปล แพรวสำนักพิมพ์ ๓๒๖ หน้า บางส่วนบางตอนจากหน้าหนังสือ ขอยกมาหนึ่งย่อหน้าจากปกหลัง “นาตาลี เมโดว์ ซาร์วาส ศิลปินสาวแสบถูกจับได้คาหนังคาเขาว่าบุกรุกเข้าไปขโมยภายเขียนในคฤหาสน์หรูที่กำลังเปลี่ยนเป็นโรงแรม และในทันทีที่ได้สบสายตาคมเข้มและเห็นสีหน้าแข็งกร้าวของวายร้ายใจโหดอย่างเดฟลิน ฟิตซ์วิลเลียม เธอก็รู้ตัวว่างานนี้คงไปไม่รอด” ความรู้สึกของคนอ่าน คาดหวังไว้มากมายกับหนังสือเล่มนี้ทั้งจากโปรยปกหลัง และรีวิวที่อ่านจากในโลกอินเตอร์เน็ตแต่แล้วก็รู้สึกผิดหวังอย่างแรง หนังสือสนุกแค่สักประมาณสิบบทแรก ถัดไปจากนั้นมันก็เรื่อยๆ มาเรียงๆ  ไม่รู้ว่าคนอ่านหรือหนังสือกันแน่ที่หมดแรง ... จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 20:55:10

ความคิดเห็นที่ 57   10-6. [LMJ] หนังสือที่เพื่อนสนิทแนะนำให้อ่าน เฉพาะเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน โบยบินแล้วไม่หวนคืน (เรื่องส่วนตัว) ‘ปราย พันแสง สำนักพิมพ์ฤดูร้อน ๒๘๖ หน้า บางส่วนบางตอนจากหน้าหนังสือ บาดแผลบนปีกผีเสื้อ อย่าหวั่นไหว กับบาดแผลบนปีกผีเสื้อ วันเวลาเพียงแต่ทักทายนักเดินทาง และฝากความระลึกถึง มากับริ้วรอย ความรู้สึกของคนอ่าน “โบยบินแล้วไม่หวนคืน (เรื่องส่วนตัว)”ถูกส่งผ่านมาถึงมือฉันทางไปรษณีย์จากกัลยาณมิตรต่างวัยท่านหนึ่ง ท่านส่งหนังสือมาให้ฉันห้าเล่มแล้วและนี้ก็เป็นเล่มแรกที่ฉันหยิบขึ้นมาอ่าน นอกนั้นโดนดอง โดนจับแช่อิ่มไว้เป็นอย่างดี ฉันชอบสีปกของหนังสือเล่มนี้เป็นอย่างยิ่ง สีเขียวน้ำทะเลให้ความรู้สึกสบายๆ สอดคล้องกับตัวอักษรในหนังสือที่รวมมิตรเอาไว้ทั้งกลอนเปล่า บทสัมภาษณ์ เรื่องสั้น นึกอยากให้หนังสือรุ่นใหม่ “รวมมิตร”ไว้แบบนี้บ้าง แต่คงขายยากน่าดู จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 21:15:44

ความคิดเห็นที่ 58   ^ ^ ^ คุณตูน..เราไม่แปลกใจเท่าไหร่นะ ความเห็นและความชอบส่วนตัวล้วนๆ เคยอ่านงานของคริสติน่า ดอดด์ ประมาณหกเรื่อง ทุกเรื่องให้อารมณ์เดียวกัน..คือมันควรจะจบตั้งแต่ครึ่งเรื่องแล้ว พล็อตเรื่อง การดำเนินโอเคนะ ถามว่าสนุกไหม มันก็สนุกนั่นแหล่ะ เริ่มต้นสนุกลุ้นมากๆ พอถึงกลางๆเรื่องก็เจอไคลแม็ก..และน่าจะจบลงได้แล้ว บทหลังๆ เรื่อยเปื่อย ออกแนวประคองให้นิยายเรื่องนั้นมีความยาวเพิ่ม..แค่นั้นเอง บางคนอาจจะชอบมาก..เราค่อนข้างเฉยๆ คือชอบแต่ไม่มาก อ่านซ้ำได้..แต่ไม่ถึงกับเป็นนักเขียนคนโปรด ปล.เงาใจใต้เงาจันทร์..เราไม่ได้อ่านค่ะ แต่เราอ่านชุด"บัญญัติรัก"หกเล่ม แล้วก็ซีรีย์ลูกพี่ลูกน้อง"หนี้ปรารถนากับหนี้เกีรติยศ"..เป็นโรมานซ์ยุคกระโปรงสุ่ม(พล็อตไม่หนัก)ค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 21:45:24 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 21:28:34

ความคิดเห็นที่ 59   ^ ^ ^ ดีใจจังคุณแจงคิดคล้ายๆ กันกับตูนเลย มันควรจะจบตั้งแต่ครึ่งเรื่องแล้ว จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 21:37:26

ความคิดเห็นที่ 60   ขอรีวิวิสองข้อควบนะคะ เกรงเปลืองพื้นที่ 15-7. [peiNing] หนังสือธรรมะหรือมีเนื้อหาในเชิงธรรมะ มีความหนา 100 หน้าขึ้น (อาจจะเป็นหนังสือธรรมะจริงๆ นิยาย หรือ non-fiction ในเชิง meditation) หักหอกเป็นดอกไม้ พระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณโณ สำนักพิมพ์ดีเอ็มจี  ๒๑๒ หน้า บางส่วนบางตอนจากหน้าหนังสือ พลิกวิกฤตมองให้เห็นเป็นโอกาส ผู้ฉลาดหักหอกเป็นดอกไม้ ผู้โง่เขลาซึมเศร้าเฝ้าทุกข์ใจ เห็นดอกไม้เป็นหอกชอกช้ำทรวง ความรู้สึกของคนอ่าน ชื่อหนังสือเล่มนี้กลายเป็นคติประจำใจของฉันไปแล้วค่ะ “หักหอกเป็นดอกไม้” หนังสือธรรมะหน้าปกสีชมพู รูปเล่มขนาดกะทัดรัดเหมาะเป็นอย่างยิ่งสำหรับมนุษย์คิดลบอย่างฉัน ผู้ที่ชอบหักดอกไม้ให้กลายเป็นหอก เนื้อหาด้านในอ่านง่ายยกกรณีศึกษาให้เห็นชัดเจน มีภาพประกอบเป็นตัวการ์ตูนน่ารักๆ ไว้สำหรับพักสายตาให้คนอ่าน 15-10. [LMJ] 12 สิงหา วันแม่แห่งชาติ: ให้อ่านหนังสือที่ชื่อจริงหรือนามปากกาของนักเขียนขึ้นต้นด้วยพยัญชนะเดียวกับชื่อจริงหรือชื่อเล่นของคุณแม่ เหนือฝั่งมหานที เพ็ญ ภัคตะ สำนักพิมพ์มติชนวรรณกรรม ๒๑๓  หน้า บางส่วนบางตอนจากหน้าหนังสือ น้ำตายโสธรา .................................................. .................................................. อับอายทั่วแผ่นฟ้า ผืนดิน ชนหมิ่นแคลนติฉิน แม่หม้าย เทวีแห่งนครินทร์ เลอลักษณ์ ความรักสิโหดร้าย บ่แม้นสามัญ พี่ยามุ่งบ่ายหน้า แสวงบุญ แต่อกน้องดั่งจุณ โปรดรู้ อาลัยสวาทละมุน สวามิ กลับบอกให้น้องสู้ ฝ่าสิ้นกระแสกรรม ความรู้สึกของคนอ่าน เป็นหนังสือที่หยิบมาอ่านบ่อยครั้งมากๆ ชอบลีลา และถ้อยคำของบทกวีที่อยู่ในเล่ม ที่ประทับใจสุดคงจะเป็นมุมมองของกวิณีผู้ประพันธ์ ผู้เขียนมีแง่ “มุม”ในการ “มอง”เห็นเรื่องราวของโลกไม่ธรรมดาเลย พยายามตามหาหนังสือเล่มอื่นๆ ของผู้เขียนอยู่ แต่หายากคงเป็นเพราะหนังสือเก่ามากแล้ว จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 22:50:00

ความคิดเห็นที่ 61   เกี่ยวกับการเข้ากระทู้...เราเข้าไปปกติดี ไม่มีปัญหาอะไร เว้นแต่ว่า ถ้าเริ่มยาวขึ้น จะอืึดเล็กน้อย หนังสือประวัติย่อฯ นั้นก็เล็งไว้อยู่ค่ะ...มีเสียงสนับสนุนให้อ่าน (หรือควรมีเก็บไว้อ่าน) หลายเสียงแล้วล่ะ แล้วก็ไล่เก็บรีวิวของเพื่อนๆ ไว้ใน list อีกหลายเล่ม (ตามเคย) จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 23:27:50

ความคิดเห็นที่ 62   รีบเขียนก่อนลืมดีกว่า 25-2. [อั๊งอังอา] 26 มิ.ย. เป็นวันสุนทรภู่: ให้อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่ท่านแต่งหรือดัดแปลงมาจากเรื่องที่ท่านแต่ง ลายแทงของสุนทรภู่ ผู้แต่ง: ทศพร วงศ์รัตน์ สำนักพิมพ์ วันทูปริ้นท์, พิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน 2552, ราคา 230 บาท หนังสือเล่มนี้ถือเป็นข้อมูลจากการค้นคว้าของ "ศ.ดร.ทศพร วงศ์รัตน์ ราชบัณฑิต"  โดยผู้เขียนบอกว่าได้ศึกษาค้นคว้าจากงานประพันธ์ของสุนทรภู่ ที่เขียนไว้ในหนังสือหลายๆ เล่ม แต่ส่วนใหญ่จะมาจากเรื่อง พระอภัยมณี ที่เขียนไว้เป็นคำกลอน   ในเล่มจะให้ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสภาพบรรยากาศในสมัยที่สุนทรภู่ได้เขียนขึ้นมา และเพื่อให้งานชิ้นนี้มีความเข้าใจลึกมากขึ้น ผู้เขียนได้นำเอาภาพถ่ายและภาพวาดโบราณของสถานที่ต่างๆ มาลงไว้ให้เห็นกันด้วย จึงทำให้การอ่านหนังสือเล่มนี้มีมิติในการอ่านที่ค่อนข้างจะลึกซึ้งกว่าการได้อ่านเพียงแค่ตัวอักษรธรรมดา * * * * * * * * หนังสือเล่มนี้เป็นการค้นคว้าต่อยอดที่เน้นเมืองเพชรบุรีว่าเกี่ยวข้องอย่างไรกับพระอภัยมณีคำกลอน นิราศเมืองเพชรและนิราศอื่นๆ   สารบัญมีดังนี้: - เมืองเพชรและพระอภัยมณี - ข้อมูลเบื้องต้น - ต้นเหตุของการแต่งนิราศเมืองเพชร - เพชรบุรี นิราศเมืองเพชรกับพระอภัยมณีคำกลอน - ระยะเวลาของการเดินทางไปเพชรบุรี - เค้าของนิราศเมืองเพชรในพระอภัยมณีคำกลอน - การค้นหาปีแต่งนิราศเมืองเพชร - สรุป เดือน ปี ของการแต่งนิราศเมืองเพชร สามบทแรก ผู้เขียนจะโน้มน้าวว่าชื่อสถานที่ ตัวละครและเหตุการณ์ในชีวิตสุนทรภู่หรือเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ใดที่น่าจะถูกนำมาดัดแปลงหรือปรากฎในงานประพันธ์ชิ้นไหนของสุนทรภู่   แต่ทั้งนี้ นี่ยังไม่ใช่ข้อสรุปแน่ชัด เพราะบางจุดก็ยังแย้งกับที่เขาคิดกัน เช่น ผู้เขียนคิดว่าเมืองรัตนาคือกรุงเทพ เมืองผลึกกับลังกาอยู่แถวเพชรบุรี เกาะแก้วพิศดารคือเกาะภูเก็ต แต่งานค้นคว้าเดิมว่าอีกแบบ บท "เพชรบุรี นิราศเมืองเพชรกับพระอภัยมณีคำกลอน" เป็นบทที่ยาวและต้องใช้สมาธิที่สุด เพราะเท้าความถึงการไปเยือนเมืองเพชรหลายครั้ง อ้างอิงจุดสังเกตมากมาย (คนอ่านไม่ใช่ผู้สนใจด้านนี้ จึงมึนมาก)   สรุปความได้ว่า ผู้เขียนมีความเห็นว่าสุนทรภู่ในขณะที่ยังเป็นภิกษุเดินทางไปเพชรบุรีเพียงคนเดียวเพื่อสวดศพขุนแพ่งในปีพ.ศ. 2374 แล้วเดินทางกลับทันที   สุนทรภู่ไปเมืองเพชรอีกครั้งหลังสึกแล้วในช่วงปีพ.ศ. 2388-2892  โดยครั้งนี้เดินทางพร้อมลูก 3 คน และได้แต่งนิราศเมืองเพชรเพื่อถวายเจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์   ความนี้ขัดกับที่นายฉันท์ ขำวิไล (2498) เลือกให้พ.ศ. 2374 เป็นปีที่สุนทรภู่แต่งนิราศเมืองเพชร ขณะไปสวดศพขุนแพ่ง โดย ล้อม เพ็งแก้ว (2547) เห็นด้วย เนื่องเพราะสำนวนกลอนเรื่องนี้ยังไม่ได้ระดับ อ่อนประสบการณ์ แต่ผู้เขียนได้นำเบาะแสที่ค้นจากพระอภัยมณีคำกลอนและนิราศเมืองเพชรมาชี้แจงถึงวัน เดือน ปีของการเดินทางในบทต่อมา ท้ายเล่มนี้ยังรวมถึงผลงานอีกชุดของผู้เขียน นั่นคือ "ลายแทงของสุนทรภู่และนางงิ้วในนิราศอิเหนา"   เนื้อหาช่วงแรกจะคล้ายกับที่อ่านไปแล้ว  ส่วนที่เหลือจะอธิบายถึง "นางงิ้ว" ว่าเป็นหญิงคนเดียวที่สุนทรภู่โหยหาและคำนึงถึงมากที่สุด ปรากฎชื่อในงานของท่านมากที่สุด ทั้งที่ไม่ได้มีบุตรด้วยกัน (และยังไม่รู้ว่าเป็นใคร) ในเล่มจะมีภาพประกอบมากมาย ทั้งภาพวาดและแผนที่โบราณที่น่าจะหาดูได้ยาก  การแทรกภาพมักจะใส่ทั้งหน้าเลย หน้านี้เป็นภาพก็ภาพหมด  ข้อเสียคือบางทีอ่านเนื้อหาหรือกลอนค้างอยู่ พอเจอภาพก็จะเสียสมาธิไปหน่อย  (แล้วบางครั้ง ภาพก็ไม่ได้ช่วยให้เข้าใจเนื้อหามากขึ้น  เอาไปไว้รวมกันท้ายบทก็ได้) ขอสารภาพว่าเราอ่านเล่มนี้แล้วงงตรงส่วนแผนที่นิดหน่อย  ยิ่งพวกแผนที่โบราณนี่ยอมแพ้ค่ะ ดูไม่ออกจริงๆ  ดังนั้น ช่วงที่บอกว่าเมืองไหนเป็นอะไรนี่ก็อ่านไปเฉยๆ  ไม่ค่อยเก็ทหรอก (หนูตกภูมิศาสตร์) ผู้เขียนเคยมีผลงานก่อนหน้านี้เล่มนึงชื่อ "พระอภัยมณี..มาจากไหน?"  จำได้ว่าเป็นการตามรอยสถานที่และบุคคลจริงมาเทียบกับบทประพันธ์แบบนี้แหละ  ใครที่สนใจสืบสาวหาประวัติท่านสุนทรภู่ น่าจะชอบเล่มนี้ค่ะ   (ภาพปกจากเว็บศูนย์หนังสือจุฬา) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 02:20:31 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:57:09

ความคิดเห็นที่ 63   30-1. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือไทยกับต่างประเทศ (แปลหรือภาษาต้นฉบับ) ที่มีแนวเรื่องค่อนข้างคล้ายคลึงกันมากๆ หรือได้แรงบันดาลใจมา   ดันเลือกแนวหนัก Poor People กับ สงครามชีวิต เกือบเปลี่ยนไปอ่านแนวรักหลายรอบแล้ว T__T สงครามชีวิต ผู้แต่ง: ศรีบูรพา พิมพ์ครั้งแรก 2475  พิมพ์โดยสำนักพิมพ์มติชน 2548, ราคา 135 บาท โศกนาฏกรรมของความรักที่นำเสนอในรูปแบบการโต้ตอบทางจดหมายของคู่รักที่มีอุปสรรคอยู่ที่ความจน  ระหว่างบรรทัดนั้นได้แฝงการต่อต้านเรื่องชนชั้นและยังแสดงถึงแง่คิดเรื่องการให้เกียรติผู้หญิง  นอกจากนี้ยังแสดงถึงความคิดก้าวหน้าของนักเขียนที่หยิบเรื่อง Poor People ของ ฟิโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี มากล่าวไว้ในเรื่องทั้งที่สมัยนั้นนักเขียนอื่นยังแต่งเรื่องรักใคร่ทั่วไปอยู่ * * * * * * * * * ต้องบอกว่าโชคดีที่หยิบงานคนไทยมาอ่านก่อนค่ะ  ทำให้ได้คอนเสปต์กว่าการเริ่มจากของฝรั่ง (ซึ่งคิดว่าถ้าอ่านเล่มนั้นก่อน คงจะเอ๋อเล็กน้อย) ในคำนำฉบับพิมพ์ครั้งแรก ผู้ประพันธ์บอกว่าได้ความคิดในการเขียน "สงครามชีวิต" จากสองทาง  หนึ่งคือเพื่อนที่ปรารถอยากเห็นเรื่องอ่านเล่นที่ไม่แสดงบทบาทตัวละครเลย นอกจากจดหมายโต้ตอบของสองคน  ต่อมา ผู้ประพันธ์ได้อ่าน Poor People ที่บรรยายความเป็นอยู่ของคนจนได้อย่างจับใจ จึงเกิดความคิดขึ้น การเดินเรื่องเป็นจดหมายโต้ตอบระหว่าง รพินทร์ กับ เพลิน  จดหมายค่อยๆ เผยความเป็นมาของทั้งคู่ให้รู้ว่ารพินทร์เป็นคนยากไร้เพราะเป็นกำพร้าตั้งแต่เด็ก  ก่อนแม่ตายได้ขอให้ญาติส่งเสียให้เขาได้เล่าเรียน เขาจึงได้รับการศึกษาดีกว่าคนจนทั่วไป แต่ก็แลกกับการรับใช้ครอบครัวญาติคนนั้นที่ประหยัดค่าจ้างได้มากกว่าค่าเล่าเรียนเขาเสียอีก  ส่วนเพลินเป็นสาวเฉิดฉายในสังคมที่ตกอับหลังพ่อต้องคดียักยอกเงิน  พ่อเธอหนีไปต่างประเทศ  แม่เธอตรอมใจตาย  คู่หมั้นบอกเลิกเธอ  ปัจจุบันเพลินอยู่อย่างสมถะกับน้า จดหมายโต้ตอบจะแสดงความสัมพันธ์ว่าทั้งคู่เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น มีน้ำเสียงฉะอ้อนฉอเลาะกันจนกลายเป็นฝากอนาคตไว้กับกันในที่สุด  ระหว่างนั้นก็มีการเล่าถึงเพื่อนหรือสิ่งที่ประสบมาบ้างเป็นครั้งคราว  เรื่องเหล่านี้เองที่ผู้แต่งแทรกข้อคิดไว้อย่างชาญฉลาด ให้คนอ่านได้คิดถึงชีวิตคนจน หลักการเกี่ยวกับการทำบุญ การเห็นอกเห็นใจกัน ฯลฯ แน่นอน เรื่องหักมุมจบให้ตัวเอกต้องผิดหวัง..ตามสไตล์นิยายทำนองนี้  (แนวนี้จบแฮปปี้ไม่ได้เหรอ? ไม่เข้าใจ)  พูดตามตรงว่าถ้าไม่เพราะจบแบบนี้ จะกล้าเชียร์ให้คนอ่านมากกว่านี้นะ  ตอนนี้เชียร์แค่ 2/3 ส่วนแรกของเล่ม  ส่วนตอนท้าย..ต้องแล้วแต่จริตคนอ่าน จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 01:14:48

ความคิดเห็นที่ 64   มาการ คนยากไร้ (Poor People) ผู้แต่ง: ฟีโอดอร์ ดอสโตยเยียฟสกี้ / ผู้แปล: รติกร กีรติ สำนักพิมพ์สมิต, พิมพ์ครั้งแรก เมษายน 2543, ราคา 145 บาท นิยายสะท้อนสังคมเล่มแรกของรัสเซีย นิยายขนาดสั้นเรื่องแรกที่ทำให้ชื่อเสียงฟีโอดอร์ ดอสโตยเยียฟสกี้เป็นที่ประจักษ์ ต่อวงการวรรณกรรม * * * * * * * * เล่มนี้เดินเรื่องด้วยจดหมายโต้ตอบระหว่าง มาการ กับ วารวารา  คนอ่านจะรู้เลาๆ ว่ามาการเป็นญาติห่างมากๆ ของวารวารา  ในเรื่องเขาจะเพิ่งย้ายมาอยู่ในห้องเล็กๆ ในครัวของบ้านเช่า เพราะห้องนี้มองเห็นหน้าต่างห้องเช่าของเธอ และค่าเช่าถูกดี จดหมายโต้ตอบของคู่นี้ไม่ฉอเลาะกันไปมาเท่า "สงครามชีวิต"   จุดแรกที่ต่างกันคือมาการเป็นชายแก่อายุ 47 ปีแล้ว  (รพินทร์อายุ 25)  แต่ฝ่ายหญิงยังสาวอยู่ทั้งสองเรื่อง  ดังนั้น ความรักใน "สงครามชีวิต" จึงเบ่งบานได้เป็นธรรมชาติกว่า  ขณะที่เล่มนี้ให้อารมณ์เหมือนชายแก่เริ่มทวีความหลงไหลในตัวสาวอ่อนวัย  คนอ่านจะยังไม่แน่ใจว่าวารวารารักเขาหรือเปล่า  (หรือไม่ก็เพราะเข็ดมารยาหญิงจากเวอร์ชั่นไทย) อีกจุดที่ต่างคือรพินทร์เป็นพระเอ๊กพระเอก เป็นคนจนที่ฝันอยากเป็นนักเขียน ยิ่งเขามีความฝันจะสร้างฐานะครองคู่กับเพลินก็ยิ่งดูไฟแรง ทะนุถนอมเธอและเรารู้สึกว่าคู่นี้มีอนาคต (น่าจะแฮปปี้เอนดิ้งได้)  ในขณะที่มาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย  บางช่วงก็ตัวเองสละบางอย่างส่งของกำนัลไปให้สาว (จุดนี้จะเหมือนรพินทร์)  แต่บางช่วง เขาก็กลับเมาเหล้าไปมีเรื่องกับนายทหาร เดือดร้อนให้วารวาราที่ไม่ค่อยมีเงินอยู่แล้วต้องส่งเงินมาให้เขาอีก  รู้สึกว่าแมนไม่คงเส้นคงวาพิกล ดังนั้น ตอนจบของ Poop People จึงเป็นอะไรที่ไม่แปลก เพราะไม่ค่อยรู้สึกแต่แรกแล้วว่าฝ่ายหญิงรักฝ่ายชาย สรุปความเหมือน-ความต่าง  (อาจสปอยล์) - พระเอก Poor People แก่แล้ว ขณะที่พระเอก "สงครามชีวิต" ยังหนุ่มแน่น  แต่ทั้งคู่ให้ความสำคัญและทะนุถนอมฝ่ายหญิงทั้งคู่ - ทั้งสองเรื่องเดินเรื่องด้วยจดหมายโต้ตอบ  แต่กันนิดนึงตรงที่ Poor People มีสองบทที่เป็นไดอะรี่ของวารวานา (ไม่แน่ใจว่าแทรกมากับจดหมายหรือว่ายังไง) ใน "สงครามชีวิต" ก็มี แต่เป็นการแทรกข้อความในบันทึกของรพินทร์แทรกไว้ในจดหมายเลย - ทั้งสองเรื่อง ทั้งคู่ไม่ได้กัน ลักษณะการแยกทางเหมือนกัน  และจดหมายฉบับสุดท้ายของฝ่ายหญิงจะเขียนเหมือนเธอเศร้าสร้อยมาก  ตามด้วยจดหมายฉบับสุดท้ายของฝ่ายชายที่เหมือนยังจับต้นชนปลายไม่ได้  แล้วก็จบแบบดุ่ยๆ  คนอ่านต้องคาดเดาเองว่าชีวิตที่เหลือของพวกเขาเป็นอย่างไร - ฝ่ายชายทั้งสองเรื่องได้พบเพื่อนที่เป็นนักเขียน ซึ่งเขานับถือ และพาเขาเข้าสู่โลกวรรณกรรมมากขึ้น - ทั้งสองเรื่องแทรกเรื่องราวของคนยากจนไว้ โดยมีตัวอย่างคนจนที่ต้องเสียชีวิตไปอย่างน่าอนาถ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 01:33:32

ความคิดเห็นที่ 65   15-1. [ยาคูลท์] นิยายไทยหรือต่างประเทศที่เนื้อเรื่องเกิดขึ้นในช่วงผลัดแผ่นดิน หรือเปลี่ยนระบอบการปกครอง คนดีศรีอยุธยา ผู้แต่ง: เสนีย์ เสาวพงศ์ สำนักพิมพ์มติชน, พิมพ์ครั้งที่ห้า กุมภาพันธ์ 2549, ราคา 250 บาท วีรกรรมของชาวบ้านธรรมดาทั้งชายและหญิง "ต้นหญ้า" และ "ต้อยติ่ง" ย่อมมีบทบาทในการกู้ชาติบ้านเมือง (บางส่วนจากหน้า "ขอสารภาพ" ของผู้แต่ง) “เมื่อเดินย้อนรอยถอยหลังไปในแผ่นดินของประวัติศาสตร์ที่ส่วนใหญ่ว่างเปล่า เลาะเล็มไปตามต้นไม้ใหญ่ที่ได้รับการบรรจุอยู่ในประวัติศาสตร์แน่นอนแล้ว บนอาณาบริเวณที่รกร้างว่างเปล่า ที่ไม่มีการกล่าวถึงแม้สักวรรคเดียว มีพืชคลุมดินอีกมากหลายที่ดูก็เหมือนไม่มีความสำคัญมันขึ้นอยู่และเหี่ยวแห้งตายไปตามกาลเวลา แต่ก็มีการเกิดขึ้นใหม่เข้ามาทดแทนอย่างจต่อเนื่องยาวนานไม่ขาดสาย ผมพยายามขุดหารากเหง้าของสิ่งเหล่านี้ด้วยจินตนาการที่มีอยู่อย่างจำกัด         ท่ามกลางป่าละเมาะที่มีไม้แก่นที่แกร่งกล้าของบางระจัน คงจะมีต้นหญ้าหรือต้อยติ่งขึ้นอยู่บ้าน ผมไม่ได้ค้นพบอะไรใหม่ในประวัติศาสตร์และผมเชื่อว่า ผมไม่ได้ปลอมประวัติศาสตร์” * * * * * * * * เล่มนี้เป็นเหตุการณ์ในช่วงรอยต่อหลังกรุงศรีอยุธยาแตก บ้านเมืองระส่ำระสาย ชาวบ้านแบ่งกันเป็นก๊กเป็นเหล่า โจรผู้ร้ายชุกชุม แม้คนในชาติก็ปล้นกันเอง บ้างก็กลายเป็นข้ารับใช้พม่ามาข่มเหงคนชาติเดียวกัน ตัวละครเอกในเรื่องเป็นสามพี่น้องบุญธรรมคือ โต น้อย เล็ก ซึ่งเรียนวิชามาจากอาจารย์เดียวกัน ก่อนลากันใต้ต้นไทรข้างเจดีย์ อาจารย์สั่งว่า "เอ็งทั้ง 3 คนต้องไปช่วยกู้บ้านกู้เมือง..." ...ไม่ปรากฎในเรื่องว่าอาจารย์ผู้นี้เป็นใคร  ทั้งที่เราคิดว่าเป็นจุดน่าสนใจมาก   ตอนแรก สามคนเดินทางร่วมกัน และได้แวะไปขออาหารจากก๊กของนายทองขาว  จากนั้นก็เดินทางต่อและได้ พะยอม มาร่วมกลุ่ม ทั้งสี่ไปปักหลักอยู่ที่บ้านนางเจิม ช่วยดูแลโน่นนี่ให้กลับสู่สภาพปกติ เพื่อนบ้านที่ต้องอยู่อย่างผวาจึงได้ความคิดว่าน่าจะมาปลูกเรือนอยู่ใกล้กัน กลายเป็นกลุ่มที่พอจะป้องกันตนเองได้ แล้วแผนก็เริ่มด้วยการที่โตและเล็กแยกไปตั้งกลุ่มของตัวเองแยกคนละที่  แต่ละคนเผชิญเรื่องราวต่างๆ นาๆ พบปะทั้งมิตรและศัตรู  และสุดท้าย ทั้งสามพี่น้องต่างก็ได้ทั้งพวกพ้องและสาวคนรัก ตัวละครในเรื่องเป็นคนดีหรือเลวแยกแยะชัดเจน  แต่ผู้แต่งได้แทรกคติ "ในชั่วมีดี ในดีมีชั่ว" ไว้ด้วย  นอกจากนี้ ผู้แต่งยังขึ้นต้นแต่ละบทด้วยกลอนจากงานประพันธ์มีชื่อ ...ซึ่งตอนอ่าน เรานึกว่าใส่ไว้เท่ห์ๆ เท่านั้น จนมาอ่านบทตามท้ายเล่มโดย วัลยา วิวัฒน์ศร ถึงเข้าใจว่านั่นเป็นปุริมกถาเพื่อบรรยายฉาก ตัวละครหรือการกระทำในบท   จุดที่ชอบคือเรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงบุคคลในประวัติศาสตร์มาเป็นตัวเด่น  ตัวเด่นในเรื่องเป็น "ต้อยติ่ง" "รากหญ้า" ชาวบ้านทั่วไปที่ลุกขึ้นมาสู้เพื่อชาติบ้านเมือง  จบแล้วก็ลากลับไปทำไร่ไถนาตามเดิม ไม่ได้คำสรรเสริญหรือลาภยศเป็นสิ่งตอบแทน ด้วยเหตุนี้ บวกกับเมื่อเข้าใจถึงเสน่ห์ของกลวิธีการเดินเรื่อง การไม่บรรยายหน้าตาตัวละครไว้แล้ว  ทำให้อ่านแล้วฮึกเหิมดีในช่วงท้าย โดยเฉพาะเวลาที่คนแต่งใส่เพลง แม่ศรีเมือง ไว้ ทั้งในตัวเนื้อเรื่องและฉากจบ อ่านนิยายแนวนี้ พอหันมาดูคนไทยสมัยนี้ แล้วก็...เฮ้อ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 02:06:49 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:03:03

ความคิดเห็นที่ 66   โห จบพวกเล่มอ่านยากไปแล้ว โล่งอกไปเยอะเลยค่ะ ที่เหลือเป็นพวกอ่านง่ายทั้งนั้น  สบายล่ะ (ได้ข่าวว่ามีงาน? ) อ่า "เงาใจใต้เงาจันทร์" นี่กะจะอ่านข้อเดียวกับคุณปณาลีเลย ไม่สนุกเหรอ  (ทำหูตก) ... อุตส่าห์ดองไว้เป็นเดือนแล้วนะ มันน่าจะสนุกขึ้นตามความเค็มสิ ฮา คุณอมราวตี ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวไปส่องๆ ดูในงานหนังสือหน่อย จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:16:23

ความคิดเห็นที่ 67   30-1. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือไทยกับต่างประเทศ (แปลหรือภาษาต้นฉบับ) ที่มีแนวเรื่องค่อนข้างคล้ายคลึงกันมากๆ หรือได้แรงบันดาลใจมา เช่น สมบัติพระศุลี กับเพชรพระอุมา เป็นต้น ตอนโพสต์ ให้บอกความเหมือนของสองเล่มนี้ด้วย บันทึกท่านหญิง แปลจาก The Treasured One: The Story of Rudivoravan Princess of Siam Ruth Adams Knight เขียนจากคำบอกเล่าของ ม.จ. หญิงฤดีวรวรรณ พิมพ์ ค.ศ. 1957 "แก้วสุวรรณ" แปล พิมพ์ครั้งที่สาม มีนาคม ๒๕๔๘ ขอเล่าประวัติส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องนี้นิดนะคะ เมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้วตอนที่ทำวิจัยเรื่องหนึ่งทำให้ต้องค้นฐานข้อมูลของมหาวิทยาลัยที่ทำงานอยู่อยู่หลายวัน ระหว่างที่ค้นๆ ก็เกิดอยากรู้ว่าห้องสมุดนี้มีหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับเมืองไทยสักกี่เล่ม ก็สุ่มๆ ใส่ keyword หลายๆ ตัวลงไป ปรากฏว่าเล่มหนึ่งที่โผล่ขึ้นมาคือ The Treasured One มีคำอธิบายสั้นๆ น่าสนใจก็เลยยืมมาอ่าน ทีนี้เมื่อประมาณ 2 ปีมาแล้ว ตอนนั้นไปงานหนังสือที่เมืองไทย กำลังค้นข้อมูลเพื่อเอามาเขียนเรื่อง ในงานก็ไปเจอเล่มนี้เข้า ก็เลยซื้อมาโดยไม่รู้ที่มาที่ไป ปกติเป็นคนไม่อ่านคำนำค่ะ พอเปิดเล่มไหนอ่านก็อ่านบทที่ 1 เลย พอเอามาอ่านอีกรอบก็เลยเพิ่งจะเห็นคำนำของผู้แปลนี่แหละค่ะว่าผู้แปลก็พบ The Treasured One ในลักษณะเดียวกัน แต่เป็นลักษณะที่ผู้แปลชอบค้นหนังสือในห้องสมุดมาอ่านเป็นงานอดิเรก และไปพบหนังสือเล่มนี้ที่ห้องสมุดประจำเมือง Middle Town ในรัฐ New Jersey หนังสือเล่มนี้ต่างจากหนังสือที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทยเล่มอื่นๆ ตรงที่มาจากคำบอกเล่าของเจ้าของเรื่องเอง เป็นลักษณะชีวประวัติซึ่งเจ้าของเรื่องเล่าโดยแทรกความรู้สึกและความคิดเห็นส่วนตัวตลอดทั้งเรื่อง เล่าถึงชีวิตของตัวเองที่มีทั้งความสุข ความทุกข์ ความเศร้า สมหวัง และผิดหวัง การดำเนินชีวิตที่เป็นไปตามขนบประเพณีและขัดแย้งกับธรรมเนียมที่สังคมกำหนดให้คนระดับราชนิกุลควรเป็น เป็นคล้ายๆ คงเทียบได้กับเรื่องเล่าของพระองค์เจ้าจุลจักรพงศ์นะคะ ท่านหญิงฤดีวรวรรณเป็นพระธิดาในพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ พระโอรสในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ และหม่อม สุ่น เพ็ญกุล หม่อมสุ่นเป็นหม่อมคนหนึ่งในบรรดาชายาและหม่อมในพระองค์เจ้านราธิปฯ จัดว่าเป็นหม่อมที่สวยที่สุด ทรงประสูติในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเล่าถึงวัยเด็กที่เข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวที่พระที่นั่งจักรีมหาปราสาท ทรงมีกระแสพระราชดำรัสเรียกชื่อ และได้รับพระราชทานสายสร้อยเงินร้อยจี้เสมาฝังเพชรมีพระปรมาภิไธยย่อ พอท่านหญิงอายุ ๓ เดือน หม่อมแม่ก็ต้องทิ้งไว้ที่วังเพื่อตามเสด็จท่านพ่อของท่านหญิงไปสิงคโปร์และปีนัง นั่นเป็นความเจ็บปวดครั้งแรกของท่านหญิง พอท่านอายุ ๑๐ ขวบก็ถูกส่งไปเรียนหนังสือที่อังกฤษอีก ชีวิตวัยเด็กเกี่ยวกับเมืองบ้านเกิดจึงมีเพียงน้อยนิด แต่ท่านก็ได้เล่าความเป็นไปในสังคมสยามจากสายตาที่ท่านเห็นในสมัยนั้น ไม่ว่าจะเป็นบ้านเรือนผู้คน สันทนาการเท่าที่มี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการไปนมัสการพระบาทสระบุรี (เกร็ดนิดนึงค่ะ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ เป็นเจ้าของรถไฟสายเดียวที่ไปถึงพระบาทในเวลานั้นค่ะ) เมื่อทรงกลับเมืองไทยหลังจากไปอยู่อังกฤษหลายปีก็เท่ากับเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เพราะตอนนั้นคุ้นเคยกับอิสระภาพที่เคยมีเสียแล้ว ค่านิยมในสังคมก็ต่างกันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสังคมตะวันตกให้สิทธิเสรีภาพแก่สตรีมากกว่า เท่ากับทรงต้องเรียนรู้วัฒนธรรมไทยใหม่หมด เมื่อทรงรู้สึกอึดอัดกับกรอบที่ถูกจำกัด ก็หาทางออกด้วยการอภิเสกสมรสกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักได้ไม่นาน การสมรสนั้นคงอยู่ในช่วงเวลาเพียงสั้นๆ จนในที่สุดก็ทรงทำในสิ่งที่ผู้หญิงไทยสมัยก่อนนั้นไม่กล้าแม้แต่จะคิด คือทรงขอหย่าจากสามี และต่อมาก็ทรงมีความรักอีกครั้ง คราวนี้เป็นความรักจริงๆ ทรงเลือกแต่งงานกับผู้ชายสามัญ มีลูกด้วยกัน และตัดสินใจครั้งใหญ่อีกครั้งคือเดินทางเพื่อหาทางไปตั้งหลักปักฐานอยู่ที่สหรัฐอเมริกา ไปอย่างคนไทยสามัญที่ต้องดิ้นรนทั้งเพื่อหางานทำเพื่อเลี้ยงชีพและเพื่อให้มีสิทธิอาศัยอยู่อเมริกาได้อย่างถูกต้องตามกฎหมายด้วยค่ะ หลังจากอยู่อเมริกาด้วยความหวาดกลัวว่าวันหนึ่งจะต้องกลับเมืองไทยเพราะหางานทำไม่ได้และเงินที่ติดตัวมาก็ร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็ทรงได้งานทำกับ Voice of America และได้อาศัยอยู่อเมริกาอย่างถาวรค่ะ ชอบมากเลยค่ะเล่มนี้ ชอบตรงที่เป็นการเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ต้นๆ เรื่องได้เห็นสภาพชีวิตในรั้วในวังจากสายตาของคนในจริงๆ อีกส่วนก็ได้เห็นการดิ้นรนต่อสู้ของผู้หญิงคนหนึ่งที่จะสร้างความเป็น 'ปกติธรรมดา' มองเห็นด้วยว่าปัญหาที่ท่านหญิงมีเกิดจากอะไร การที่เหมือนถูกพ่อแม่ทิ้งแต่เล็กๆ เห็นเลยค่ะว่ามีผลระยะยาวต่อผู้เป็นลูกยังไง อ้อ! ท่านหญิงฤดีวรวรรณเป็นคนแรกที่ริเริ่มอะไรหลายๆ อย่างนะคะ คือท่านเป็นผู้หญิงที่ทันสมัยมากในยุคนั้น ท่านเป็นเชื้อพระวงศ์พระองค์แรกที่หย่าพระสวามี เป็นคนเปิดร้านตัดเสื้อร้านแรกในประเทศไทยที่มีจัดแฟชั่นโชว์ด้วย เป็นเจ้าของโรงเรียนสอนเต้นรำแห่งแรก และเป็นผู้จัดประกวดนางสาวไทยครั้งแรกด้วยค่ะ เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษนี่ไม่ทราบเมืองไทมีหรือยัง แต่ถ้าสนใจจะอ่าน Library of Congress ของที่อเมริกานี่ digitize เรื่องนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ อ่านฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ http://www.archive.org/stream/treasuredonethes010403mbp/treasuredonethes010403mbp_djvu.txt แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 03:33:41 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 03:29:38 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 03:26:54

ความคิดเห็นที่ 68   มาทักทายทุกท่านนะคะ ตอนนี้พยายามอ่านรุกสยามฯ อยู่ค่ะ ไม่รู้ว่าจะทันโพสต์ก่อนจบเกมมั้ย (เพราะยังอ่านไม่ถึงครึ่งเลย ไปเที่ยวมาสามวัน ก็แทบไม่ได้อ่านเลยค่ะ ) มาอ่านแต่รีวิวแล้วกันน่อ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:55:03

ความคิดเห็นที่ 69   คุณแจง...ทั้งตัวและหัวใจ หมูยกให้เจ๊ลินน์ไปนานแล้วค่ะ (ฮิ้วววว เน่าได้อีก) แต่ยังไงก็อ่านติดๆกันไม่ไหวค่ะ ไม่งั้นจะเกิดอาการ "อี๊ แหวะ" ใกล้จะหมดเขตชิงโชค เอ๊ย..หมดเวลาเล่นเกมแล้ว เริ่มเห็นหน้าแชมป์อยู่รำไร (ตื่นเต้นจัง) 3เดือนผ่านไปไวเหมือนในการ์ตูน ไม่น่าเชื่อเลย อยากยืดเวลาไปอีกซักเดือนได้มั้ยเนี่ย การบ้านยังเหลืออีกเพียบเลย จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:18:13

ความคิดเห็นที่ 70   คุณกุลธิดา ขอบคุณรายชื่อหนังสือนะคะ  จะไปหามาอ่านเพิ่ม ^^ บันทึกท่าหญิงน่าสนใจค่ะ  สารภาพว่าปกติไม่ชอบอ่านแนวเจ้านาย  แต่คงยกเว้นท่านนี้   January Friend ป่านนี้เล่มที่เรามีคงเค็มพอตัวแล้ว ดองไว้ซะนาน - -"   ยาคูลท์   แค่คำนำของคุณเสนีย์ ก็ทำให้อยากอ่านแล้วล่ะ  วันก่อนเปิดๆ ความรักของวัลยาอีกรอบ ********************************************* 10-10 [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับหนังสือหรือนักเขียน เดินไปให้สุดฝัน วินทร์ เลียววาริณ เป็นบันทึกรวบรวมประสบการณ์และการเดินทาง ในโลกศิลปะและความคิดสร้างสรรค์ของ วินทร์ เลียววาริณ  เล่าชีวิตตั้งแต่วัยเด็ก สมัยเป็นนักเรียนที่หาดใหญ่ ขึ้นมาเรียนต่อที่กรุงเทพ ไปจนถึงการใช้ชีวิตในต่างแดน คุณวินทร์เล่าประสบการณ์การเป็นนักเขียนนิยายภาพเล่มละบาท สถาปนิก นักออกแบบปกหนังสือ การ์ดอวยพร  คนโฆษณา  และนักเขียน เน้นประสบการณ์การทำงานพาณิชยศิลป์ แต่ก็แทรกชีวิตส่วนตัวปประปราย ซึ่งช่วยให้เราใกล้คุณวินทร์มากขึ้น   คุณวินทร์เน้นเรื่องการทำงานศิลปะค่อนข้างเยอะ แต่สิ่งที่เราได้จากหนังสือเล่มนี้กลับเป็นกำลังใจ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฝันอะไร ขอให้ออกไปทำมันซะ ทำอย่างหนัก ไม่เชื่อว่าทำไม่ได้  หรือตอนที่เล่าถึงสมัยเรียนอยู่อเมริกา กลางวันทำงานสถาปนิก เน้นเขียนภาพเปอร์สเป็กตีฟ กลางคืน ไม่ว่าผนตก หิมะตก หรืออย่างไร  ไปเรียนศิลปะทุกคืน  ถามว่าหนักไหม เทียบกับตอนที่พ่อมาจากเมืองจีน เริ่มงานโดยไม่รู้ภาษาไทยแม้แต่ตัวเดียว หรือตอนที่พี่ทำงานตอนกลางวัน เพื่อส่งน้องเรียน ที่คุณวินทร์เรียนด้วย ทำงานด้วย เทียบไม่ได้สักกระผีกริ้น สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือการพิมพ์นิยายภาพสมัยแรก ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณวินทร์เคยอายเมื่อปราบดาขอดู (ตอนนี้คงไม่อายแล้ว จึงพิมพ์ลงหนังสือ)  นิยายภาพเรื่องนั้น พล็อตอ่อน สะกดผิด เต็มไปด้วยเรื่องบังเอิญ  จัดว่า "อ่อน"  แต่ไม่ว่าใครที่เริ่มอะไรใหม่ ย่อม "อ่อน" ทั้งนั้น  การนำงานสมัยนั้นมาให้อ่านดู จึงเป็นกำลังใจให้คนที่เริ่มอะไรใหม่ได้ดีพอสมควร อีกส่วนที่ได้ใจไปเต็มๆ คือที่เล่าเรื่องการเปลี่ยนเส้นทางชีวิตในวัยกลางคน  เปรียบชีวิตเหมือนมาถึงทางแยก และฝันเหมือนกับความรัก มีจืดจางลงได้ อยู่ที่เราที่จะเลือกทางเดิน ทำฝันใหม่ให้เป็นจริง  ซึ่งเราว่าเป็นความคิดที่ซื่อสัตย์ต่อหัวใจ อะไรก็จืดลงได้ อยู่ที่เราเองที่จะปรับและทำมันให้สดใหม่ ไม่ใช่มัวแต่ก่ินด่าชะตาชีวิต ลุกขึ้นยืนแล้วออกไปสู้ให้หนักขึ้น อย่างนิยายภาพที่เป็นที่ต้องการของตลาดซึ่งไม่ใช่แนวที่ิยากทำ แนวไซไฟที่อยากทำ ก็ไม่มีคนซื้อเรื่อง หลังจากลองเขียนตามตลาดสองสามเรื่อง ก็หมดใจจะเขียนต่อ แต่ไม่ล้มเลิก เปลี่ยนทิศทางไปทำงานศิลปะด้านอื่นแทน จนมาเขียนหนังสือทุกวันนี้ รูปประกอบจิ๊กมาจากเวบคุณวินทร์ค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 12:45:13 จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 12:01:58

ความคิดเห็นที่ 71   5-3. [LMJ] เด็กเปิดเทอม: หนังสือที่ตัวเอกยังเรียนอยู่ เกาะลอย หมู่บ้านประหลาด BY ไพบูลย์ พันธุ์เมือง สนพ.ประพันธ์สาส์น เกาะลอยหมู่บ้านประหลาด เป็นจินตนิยายใน หมวดเยาวชนค่ะเหมาะสำหรับเยาวชนและผู้ที่ชอบ หนังสือแนวเยาวชนผจญภัยค่ะ แต่เล่มนี้มีความ เป็นไทยอยู่สูงทีเดียว เรื่องนั้นเริ่มต้นด้วยเด็กชายชื่อ"เย็น" เป็นชาวหมู่บ้านปากพะยิง แกเกิดในสมัยก่อน สงครามโลกครั้งที่สอง(ในเรื่องไม่ได้ระบุวันเวลา แน่ชัดนัก) เป็นยุคสมัยที่ความเจริญยังเข้าไปไม่ถึง บ้านของเย็นเป็นบ้านป่าบ้านเขาอย่างแท้จริง ชาวบ้านดำเนินชีวิตไปตามวิถีชาวชนบท คือตื่น แต่เช้าเข้านอนแต่หัวค่ำและเคารพพุทธศาสนา ชีวิตเป็นไปอย่างเรียบง่ายและเงียบสงบ ความ บันเทิงในสมัยนั้นมีเพียงคณะแสดงที่ผ่านเข้ามา อย่างมโนราห์ ลิเก หนังตะลุง เพราะยังไม่มี มโหรสพอย่างอื่น รวมทั้งไม่มีโทรทัศน์อีกด้วย พอคณะแสดงเดินทางผ่านเข้ามา ชาวบ้านจะ ตื่นเต้นดีใจกันมาก ใกล้ๆ บ้านของเด็กชายเย็นนั้น มีศาลาพักสำหรับคนเดินทาง เป็นที่มาของชื่อ อ.ศาลาบางปู(ซึ่งปัจจุบันไม่มีศาลานี้แล้ว) คณะแสดงต่างๆ ถ้ามาถึงจะแวะพักที่ศาลาแห่งนี้ และตีฆ้องร้องเป่าให้รู้ว่าเดินทางมาถึง เผื่อหมู่บ้านใด สนใจจ้างไปแสดง หรืออย่างน้อยๆ แม้ไม่จ้างก็จะหา ข้าวปลามาเลี้ยงต้อนรับ ยิ่งอ่านก็จะยิ่งเห็นชีวิตและวัฒนธรรมของคนสมัยนั้น ซึ่งคุณลุงผู้เขียนวาดภาพให้เห็นผ่านตัวอักษร ให้ง่ายแก่การเข้าใจไม่ซับซ้อน และลงรากลึก ให้กับสถานที่อันเป็นฉากเดินเรื่อง เพื่อผู้อ่าน ที่เป็นคนยุคใหม่จะได้คล้อยตามโดยง่าย วิถีชีวิต ของคนยุคนั้นถูกแทรกไว้เป็นระยะๆ ผ่านครอบครัว ของเด็กชายเย็น ให้ได้คนอ่านได้ซึมซับกัน และมีศัพท์กันงงระหว่างทางด้วยค่ะ วันหนึ่งคณะมโนราห์เดินทางมาถึงศาลาบางปู ก็ตีกลองบอกเช่นเดียวกับคณะอื่นๆ เด็กชายเย็น รู้เข้าก็ดีใจวิ่งมาหาคณะมโนราห์ถึงศาลา ระหว่างนั้นก็มีชายแปลกหน้าสองคนมาว่าจ้าง ให้ไปแสดงที่หมู่บ้านใกล้ๆเย็นนึกแปลกใจว่ามี หมู่บ้านในละแวกนั้นที่เขาไม่รู้จักด้วยหรือ แต่ด้วยความเป็นเด็กอยากดูมโนราห์มากกว่า ก็เลยติดตามไปเงียบๆ หมู่นั้นลึกลับนั้นมีชื่อว่า "หมู่บ้านปัญจศีลคาม" ดูเผินๆ ก็เป็นหมู่บ้านทั่วๆ ไป แต่ที่ประหลาดนั้นคือคนหมู่บ้านนี้ถือศีล 5 อย่าง เคร่งครัด และกินมังสวิรัติไม่รับประทานเนื้อสัตว์ แต่การแต่งกายขอคนในหมู่บ้านออกจะโบราณๆ เด็กๆ ยังผูกจุก นุ่งผ้าหยักรั้งกันอยู่ เย็นได้เพื่อนใหม่เป็นเด็กๆ ในหมู่บ้านนั้นอีก 1 โขยง โดยหัวโจกเป็นลูกชายนายบ้านชื่อเด็กชายไกวัล และเพื่อนๆ ของเขาอีกหลายคนเย็นนอนค้างใน หมู่บ้าน 1 คืน ก็ถูกส่งกลับออกมาพร้อมกันกับ คณะมโนราห์ที่จบการแสดงแล้ว ทว่าชาวบ้าน ออกตัวว่าเป็นหมู่บ้านยากจน จึงขอจ่ายค่าจ้าง เป็นหัวขมิ้น 1 เข่ง ซึ่งบรรดามโนราห์ทั้งหลาย ออกอาการรังเกียจรังงอน จะมีแต่หัวหน้า คณะชื่อชิต และ ลูกคณะชื่อแจ้ง รับหัวขมิ้นไว้ 7-8 ลูกเป็นสินน้ำใจ เย็นเองก็ได้หัวขมิ้นติดมือ ไปฝากพ่อแม่ด้วย 4-5 ลูก แต่เมื่อออกมาพ้น หมู่บ้านแล้ว หันกลับไปก็ไม่เห็นหมู่บ้านอีก มันหายวับไปกับตา ราวกับว่าไม่เคยมีหมู่บ้าน มาก่อน สร้างความตกใจให้คณะมโนราห์มาก เมื่อควักเอาหัวขมิ้นออกมาดู ก็พบว่าหัวขมิ้น พวกนั้นกลายเป็นทองคำทั้งหมดตีความเอาเอง ว่าหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านชาวลับแล ไม่ใช่มนุษย์ อย่างแน่นอน เย็นแยกกับคณะกลับบ้านไป ไม่นานก็ได้ข่าวว่า คณะมโนห์ราแย่งทอง จนฆ่ากันตายหมดคณะ เหลือแค่นายแจ้ง ที่หนีรอดไปได้ แต่ก่อนนายชิตจะตายนี่สิ กลับบอกชาวบ้านเรื่องหัวขมิ้นกลายเป็นทอง และยังบอกว่าเด็กชายเย็นเป็นคนหนึ่งที่ได้ เข้าไปในหมู่บ้าน ลุงแย้มพ่อของเย็นได้ยินเข้า ก็มาคาดคั้นลูกชาย เด็กชายเลยค้นเอาหัวขมิ้น ที่พกใส่กางเกงกลับมาดูบ้าง ก็มีทองอยู่ใน กระเป๋ากางเกงจริงๆแต่เหลือแค่ท่อนนิ้วเท่านั้น เพราะล่วงหล่นหายไประหว่างทาง บรรดาชาวบ้านที่รู้เรื่องนี้ทั้งหมู่บ้านเดียวกันและ หมู่บ้านข้างๆก็แห่กันมาที่บ้านของเย็นด้วยความ โลภมาก แถมยังล่ำลือเสริมแต่งไปเกินกว่าเรื่องจริง กลายเป็นว่าเด็กชายเย็นพกทองกลับบ้านมาเป็นเข่ง ร้อนถึงกำนันเทิ้มต้องมาห้ามชาวบ้านแต่ไปๆ มาๆ กำนันเทิ้มเองนี่แหละ โลภกว่าใครเพื่อนและกลาย เป็นตัวร้ายของเรื่อง พยายามบีบบังคับให้เย็นพาไป ที่หมู่บ้านลับแลนั้นอีก ทั้งลักพาตัว ทั้งข่มขู่ เด็กชายเย็นต่างๆ นานา ร้อนไปถึงเพื่อนๆ ที่หมู่บ้าน ปัญจศีลคามต้องมาช่วยเหลือ แล้วการผจญภัย ต่อสู้กับผู้ใหญ่ใจร้ายแถมโลภมากก็เริ่มขึ้น เด็กๆทั้งเด็กมนุษย์ทั้งเด็กชาวลับแล ต่างช่วยกัน ปกป้องรักษาทรัพย์ของแผ่นดิน ด้วยวิธีการของ เด็กๆ (ไม่มีความรุนแรงในเรื่องนะจ๊ะ) มีหลวงพ่อแดงพระอริยงฆ์ผู้ดีงามในศีลธรรม คอยให้คำปรึกษาและชี้ให้เห็นบาปบุญคุณโทษ หลวงพ่อแดงเป็นตัวละครที่เชื่อมระหว่างสองโลก และช่วยขยายความให้คนอ่านเข้าใจเรื่องประวัติ คนเมืองลับแล เรื่องราวจบลงน่ารักเกินกว่าที่คาดไว้ อ่านจบ ต้องอมยิ้มเลยทีเดียวค่ะคาดว่าคุณลุงไพบูลย์ ผู้เขียน ตั้งใจจะเขียนให้เด็กๆ เยาวชนอ่านจึง ไม่ค่อยมีฉากสยองขวัญหรือน่าหวาดเสียว ตามประสานิยายที่แนวอาถรรพ์สมบัติโบราณ ทั่วๆ ไป แต่ก็ได้ข้อคิดที่ดีทีเดียวค่ะ เจ้าแก้ว คิดว่าน่าเอาไปทำละครโทรทัศน์ให้เด็กๆ ดู มากๆ เลยค่ะ หมดเขตสปอยล์ตรงนี้นะคะ ลองหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านดูสิคะ ราคามันถูก เกินคุ้มสำหรับคุณค่าในเรื่อง(ซื้อลดราคาค่ะ ได้มาในราคา 20 บาท) ต่างกับนิยายลูกกวาด บางเล่มที่อ่านไปแค่หน้าแรกก็อยากจะปาทิ้งแล้ว จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:02:11

ความคิดเห็นที่ 72   20-2. [LMJ] หนังสือที่ตัวละครเด่นมีชื่อเป็นสัตว์ (ไก่ นก ผึ้ง ฯลฯ) หรือแปลว่าสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่ง (ไอยรา ภุชงค์ สกุณา ฯลฯ) มา(ร)ยา By ลีฬวรา สนพ.พิมพ์คำ อธิบายโจทย์ก่อนนะคะเรื่องนี้นางเอกชื่อเล่นชื่อ "นก" ค่ะ   แต่ในใช้ชื่อในวงการว่านิกกี้  เอาล่ะเข้าสู่โหมดเนื้อหาเลยค่ะ "มา(ร)ยา" เป็นเรื่องราวอินเทรนทันยุคสมัยเป๊ะๆ เลยค่ะ โดยการหยิบเอาเรื่องของนักร้องสาววงเกิร์ลแบนด์ 5 คน ในนามไฟว์แองเจิ้ล ที่ชนะประกวดเรียลลิตี้ในรายการ ยอดฮิตมา  5 สาวมารวมวงกัน แต่เอาเข้าจริงๆ ก็แข่งขันกันเองภายในวง  สาวๆแข่งกัน ตั้งแต่เรื่องงานจนไปถึงเรื่องหัวใจ เรื่องถูกขมวดปมให้เข้มข้น ขึ้นเมื่อมีสมาชิกคนหนึ่งของวงถูกฆาตกรรม และนางเอก ของเราตกเป็นผู้ต้องหาทำให้เธอต้องหาทางพิสูจน์ตัวเอง ระหว่างนั้นก็ได้พิสูจน์น้ำใจคนรอบข้างไปด้วย ว่ายามที่ ตกต่ำใครกันที่อยู่เคียงข้าง มิตรภาพและความรักที่ได้มา หลังเกิดคดีจึงเป็น มิตรแท้ในสถานการณ์อันเลวร้าย ถ้ามองในแง่ดีก็ทำให้ ณภัทรได้เห็นสัจจะธรรมของชีวิต และลุกขึ้นยืนได้ใหม่อย่างเข้มแข็ง เป็นนิยายที่แสดง นิสัย และกิเลสคนค่ะ และมีซ่อนเซอร์ไพร์เล็กๆ ไว้ท้ายเรื่องด้วยค่ะ เรื่องราวย่อๆ ก็อย่างที่เล่าไปล่ะค่ะ ทีนี้มาถึงความรู้สึก หลังอ่านของเจ้าแก้วกันบ้างดีกว่า เรื่องวิธีเล่าเรื่องนั้น ช่วงต้นๆ นั้นเน้นปูพื้นฐานโลกของตัวละครให้ผู้อ่านรู้จัก เรื่องเลยอืดๆ ไปสักนิด อาจเพราะตัวละครเยอะด้วย ผู้เขียนคงจะกลัวว่าถ้าปูบุคลิกไม่ชัด ผู้อ่านจะงงมั้งคะ ดังนั้นก็จะเป็นเรื่องของสาวๆ ทั้ง 5 คน จึงมีบทบาท มากกว่าพระเอกและหนุ่มๆ ในเรื่องนี้เลยไม่ค่อยเด่นค่ะ ช่วงครึ่งหลังของเรื่องหลังจากผ่านการปูพื้นไปแล้ว เรื่องดำเนินได้รวดเร็วน่าสนใจ ผู้เขียนสอดแทรก แง่คิดไว้ตลอดทั้งในบทบรรยาย และคำพูดของ ตัวละครซึ่งบางทีบทพูดมันดูจัดวางไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ข้อติอะไรค่ะ พอจะเข้าใจสิ่งที่ผู้เขียน ต้องการสื่อ ว่าด้วยใจมนุษย์นั้นยากแท้หยั่งถึง ปูมหลัง มีผลกับชีวิตปัจจุบัน และการแสดงออก รวมถึงสายตาของสังคมอีกด้วย จุดเด่นในการเขียนของลีฬวราคือตัวละครมีมิติ ไม่แบน มีที่มาที่ไป ไม่ใช่ร้ายแบบจัดตั้ง เอาล่ะ เรื่องนี้ต้องการนางอิจฉา โอมเพี้ยง! นางอิจฉา ไปยืนกรี๊ดหน่อยสิ ปุ้ง!! ทันทีที่เสกเสร็จ นางอิจฉา ก็จะไปยืนนมโต แต่งตัวโป๊ แต่งหน้าหนา ณ ที่ ทำงานพระเอกพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องดังโหยหวน เหมือนคนป่วยโรคประสาท อย่างที่นิยาย สำเร็จรูปหลายเรื่องที่เคยผ่านตาค่ะ แต่อย่างที่เล่าไปน่ะค่ะ เรื่องนี้ตัวละครเยอะ และผู้เขียนพยายามกระจายบทให้สม่ำเสมอกัน ดังนั้นจะปูพื้นตัวละครทั้งหมดก็ไม่ได้ ดังนั้น บางตัวก็จะเรียบๆ เฉยๆ อย่างเช่น พระเอก เป็นต้น เมนหลักของเรื่องนี้ไม่ใช่ความรัก ผู้เขียนเลยไปเน้นเรื่อง อารมณ์ความรู้สึก ความผิดถูกของจิตสำนึก และความ ทะเยอทะยาน กิเลศและความละโมบโลภมากเสียมากกว่า เรื่องรักๆ จึงเป็นรสชาติที่พร่องไป อันที่จริงเจ้าแก้วไม่ใช่คนที่ ชอบนิยายรักหวานแหววที่หวานเชื่อมหรือแนวพ่อแง่:-)อนนัก แต่ก็อยากให้ผู้เขียนเติมน้ำตาลลงไปอีกสักนิดค่ะ อยากให้มีบทความประทับใจระหว่างกันของพระเอกนาง ให้ซาบซึ้งซึ่งกันและกัน น้ำตาลและฟองสบู่ก็ยัง จำเป็นสำหรับนิยายอยู่ดีค่ะ ถ้าได้เพิ่มอีกนิดจะดีมาก เพราะ มา(ร)ยา ไม่ใช่นิยายฆาตกรรมสืบสวนสอบสวน เพียงแต่มีฆาตกรรมเข้ามาเป็นปูมสะท้อนให้เห็น พฤติกรรมของตัวละครในเรื่อง และมีความรักความ เห็นใจดำเนินเคียงคู่กันไป สรุปแล้วในความเห็นเจ้าแก้ว "มา(ร)ยา" เล่มนี้ เวิร์คดีค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:03:29

ความคิดเห็นที่ 73   20-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับปัญหาสังคม เช่น ปัญหาครอบครัว ปัญหาการค้าประเวณี อื่นๆ ไม่ต้องเกี่ยวตรงๆ ก็ได้ แต่ให้อธิบายว่าเกี่ยวอย่างไร ไม่เน้นประเภทหนังสือ คือ...เธอ By พิมลพัทธ์ สนพ.แจ่มใส คือ..เธอ เป็นเรื่องของการสลับร่างสร้างรักประมาณนั้น แต่ไม่ใช่สลับคนหนึ่งกับอีกคนหนึ่งนะคะ แต่เป็นการสลับ ถาวรโดยอีกคนหนึ่งหายไปเลย เริ่มเรื่องมาที่ “อรกานต์” ประสบอุบัติเหตุถูก “ธีร์วรา หรือ ไทร่า” สาวสวยไฮโซที่ เหม็นหน้ากันอยู่ขับรถชนชีวิต แต่เมื่อฟื้นขึ้นมาก็พบว่า หล่อนกลายเป็นธีร์วรา หรือ ไทร่า คนสวยแต่รูปจูบไม่หอม ไปเสียแล้ว อรกานต์ก็เลยทำเนียนรับสภาพเป็นธีร์วรา ไปจนได้  แถมยังต้องแบกรับผลการกระทำของที่ไทร่า ตัวจริงเคยทำมาด้วยความจำยอม...ก็ทำไงได้ล่ะเนอะ อยู่ในร่างเขาแล้วนี่ แต่ความซวยก็ดำเนินมาคู่กับความรัก อรกานต์ ต้องถูก “กฤติน” พระเอกของเรื่องที่เข้ามาจีบ คอยพิสูจน์ข่าวลือกับเจ้าตัวซึ่งนิสัยไกลข่าวฉาวนั้น เหลือเกิน แต่นิยายเรื่องนี้ไม่ได้จบลงที่พระเอก นางเอกแต่งงานกันแล้วแฮปปี้เหมือนเรื่องอื่นๆ เรื่องราวในชีวิตก็ยังคงดำเนินไป   พล็อตเรื่องอาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่นัก แต่ว่าอ่าน สนุกเพลินเลยล่ะค่ะ สำนวนผู้เขียนไม่ยืดเยื้อกระชับ ได้ใจความ กระตุ้นอารมณ์คนอ่านด้วยเป็นระยะๆ พร้อมทั้งเฉลยเหตุผลในการกระทำต่างๆ ของตัวละคร ให้มีมิติ ไม่สักแต่ใส่ความร้ายหรือความโชคร้ายให้ ตัวละครเกินกว่าเหตุ ซีนที่เจ้าแก้วชอบที่สุดเห็นจะเป็นตอนที่อรกานต์ ฝันเห็นอดีตของไทร่า ชะตากรรมอันขมขื่นที่เจ้าของร่าง ตัวจริงนั้นเผชิญมา  การถูกข่มขืนโดยบุคคลที่ไว้ใจนั้นเป็น ภัยใกล้ตัวที่ร้ายแรงสำหรับเด็กผู้หญิงเลยล่ะค่ะ  และมัน ส่งผลต่อบุคลิกภาพทำให้ไทร่าตัวจริงขาดความเชื่อใจ ต่อมนุษย์ด้วยกันและต่อต้านสังคมอยู่กลายๆ  สิ่งที่เธอ แสดงออกเพื่อปกป้องตัวเองนั้นมันกลับทำให้คนอื่นคิดว่า ไทร่าเป็นคนนิสัยไม่ดีในสายตาคนอื่นค่ะ ช่วงที่อ่านแล้วก็รู้สึกสงสารไทร่ามากๆ เลย มันชี้ได้ชัดว่า เธอไม่ได้รับการเอาใจใส่จากคนรอบข้าง  ที่แม้ห้อมล้อม แต่ไม่สังเกตความผิดปกติของเธอเลยสักนิด  ขนาด ครอบครัวของเธอเองว่าเกิดอะไรขึ้น  ก็ยังไม่รู้มันเป็นอะไร ที่น่าสะท้อนใจมาก  อาจไม่ใช่ปัญหาสังคมโดยตรงแต่มัน ทำให้รู้สึกว่าสังคมขาดการเอาใจใส่สมาชิกร่วมสังคม   ซึ่งแม้แต่สังคมระดับปฐมภูมิอย่างครอบครัวหรือโรงเรียน ก็ยังมองข้ามนี่มันน่าเศร้ามาก  เมื่อคนอย่างไทร่าเติบโตขึ้น และออกไปสู่สังคมที่กว้างขึ้นหากไม่ทำร้ายคนอื่นก็ทำร้าย ตนเอง  ไม่ทางกายก็ทางใจเพื่อให้ตนเองอยู่ได้   โดยสรุปแล้วนิยายเรื่องนี้อยู่ในเกณฑ์อ่านสนุกค่ะ ได้แง่คิดและมุมมองหลายอย่าง ผู้เขียนเก่งในเรื่อง ดึงอารมณ์คนอ่านให้ขึ้นเขาลงห้วยไปกับนางเอก รวมถึงความรู้สึกที่ว่า...คนอื่นจะมองเรายังไงไม่สำคัญ ที่การปฏิบัติตัวของเราจะเป็นจริงดังคำวิจารณ์หรือไม่ การกระทำเป็นตัวพิสูจน์นี่เองค่ะ เช่นเดียวกับอรกานต์ ในร่างของไทร่าที่การกระทำพิสูจน์ความดี จนคนรอบ ข้างพากันลืมอดีตที่เจ้าของร่างคนเก่าทำเอาไว้ค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:04:52

ความคิดเห็นที่ 74    คุณ nikanda :  บัลลังก์แสงเดือน เป็นเรื่องเดียวของคุณปิยะพรที่อ่านไม่จบ เนื่องจากรำคาญนางเอกค่ะ =_=" ส่วนบันทึกท่านหญิง ทรงเปรี้ยวมากค่ะ สำหรับผู้หญิงในยุคนั้นถือว่าแรงเลยทีเดียว คุณกุลธิดา : ในวารวัน-ตะวันเบิกฟ้า เป็นเรื่องที่ชอบมากเลยค่ะ โดยเฉพาะ ในวารวัน...หวานซ้า...ชอบคุณปิยะพรเขียนนิยายย้อนยุคมากกว่าเรื่องร่วม สมัยน่ะค่ะ คุณปลายทางของสายรุ้ง : เจ้าแก้วชอบจอมคนแดนฝันมากค่ะ เลยไม่อ่าน ลำนำต่างพิภพ  จริงๆ นิยายของคุณจุฑารัตน์ไม่ได้อ่านมานานมากแล้ว ตั้งแต่เรื่องพิภพมนตราเรื่องนี้ไม่ปลื้ม  หลังๆ การ์ตูนมากๆ รู้สึกว่าไม่สนุก เหมือนเรื่องแรกๆ   คุณสายลมที่พลิ้วไหว คุณหมูย้อนสี :  ขอบคุณสำหรับคำติชม ผลงานของเจ้าแก้วนะคะ January Friend : ประวัติย่อของทุกสิ่ง  นี่ได้ยินจากเพื่อนมานานแล้วว่า สนุกแต่ยังไม่มีได้อ่านสักที  ไว้ต้องหามาอ่านมั่งแล้ว อีกสองวันจะหมดเกมแล้ว...โอ้ ทุกท่านขยันกันจัง  หลังจบเกมแล้ว จัดมีทติ้งกันท่าจะดีนะคะ อ้อ! หลังจบเกมอยากให้กรรมการช่วยรวบรวมรายชื่อหนังสือที่รีวิว แบ่งตามหมวด  แล้วแปะให้ดูอีกทีค่ะ  เพราะมันเยอะมาก เผื่อใครที่สนใจ จะได้มาจดลิสทีเดียวแล้วไปซื้อในงานหนังสือได้เลยน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 15:18:56 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:15:38

ความคิดเห็นที่ 75   สวัสดียามบ่ายค่ะ... คุณยาคูลท์...ฟอลคอนแห่งอยุธยาเป็นภาคแรกของเล่มนี้ค่ะ เป็นนิยายอิงชีวิตจริงของเจ้าพระยาวิชาเยนทร์ที่ค่อนข้างแตกต่างจากที่เราได้เรียนรู้จากประวัติศาสตร์มากมาย บัลลังก์รัก ก็เพิ่งอ่านไปเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้จะใช้ตอบโจทย์ไหนได้เลยอ่านเล่น ๆ คุณอออ. ถ้าสนใจนิยายม.มธุการี ที่บล็อกแม่ไก่มีรีวิวไว้หลายเล่มเหมือนกันค่ะ ไม่ถึงกับเป็นแฟนเหนียวแน่นเหมือนคุณกุลธิดา แต่ก็อ่านไปหลายเล่มอยู่... เหมือนกันค่ะคุณ Jan ฯ เน็ตที่บ้านหลังเขาของแม่ไก่ก็เจ้าปัญหามาก ๆ กับกระทู้ที่คอมเมนต์เยอะ ๆ ทักทายทุกคนรอบกระทู้ค่ะ วันนี้มาส่งการบ้านอีกสามโจทย์ สี่เล่มค่ะ (หมดล็อตนี้ดูเหมือนว่าจะเหลือการบ้านแค่สองข้อ...) 5-7. [หมูย้อมสี] หนังสือที่เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ เช่น วิญญาณ มนุษย์ต่างดาว อาเธอร์ กับปริศนาในดินแดนมินิมัวส์ (Arthur et les Minimoys)             ผู้เขียน : Luc Besson (ลุก แบชชอง) แปลโดย ไข่มุก พิมพ์ที่ เพิร์ล พับบลิชชิง จก. (ครั้งแรก มี.ค. 2547) เรื่องย่อ : อาร์เธอร์ เด็กชายวัยสิบขวบต้องฉลองวันเกิดครบรอบสิบปีของเขากับคุณยายที่บ้านในชนบท เพราะพ่อกับแม่ยังคงติดงานอยู่ในเมือง อาเธอร์เป็นเด็กช่างคิดช่างจินตนาการ เขารบเร้าให้คุณยายเล่าเรื่องคุณตาของเขาที่หายสาบสูญไปเมื่อสี่ปีก่อนให้ฟังอยู่เสมอ ๆ เขาครุ่นคิดถึงการติดตามคุณตาไปยังดินแดนลึกลับที่ชื่อดินแดนมินิมัวส์ ที่ผู้คนมีรูปร่างขนาดเล็ก มีส่วนสูงเพียงสองมิลลิเมตรเท่านั้น... เขาได้แลเห็นรูปภาพของเจ้าหญิงเซเลเนียแห่งมินิมัวส์แล้วรู้สึกตรึงตาตรึงใจยิ่งนัก... และข้อสำคัญ...เขามีความจำเป็นต้องค้นหาสมบัติที่คุณตาของเขาฝังไว้ที่ใดที่หนึ่งในสวนอย่างเร่งด่วน ไม่เช่นนั้น สวนของของคุณยายอาจจะถูกยึดโดยเจ้าหนี้... และบริเวณนั้นทั้งหมดก็จะถูกรื้อทำลาย นั่นหมายถึงการสูญพันธุ์ของชนเผ่ามินิมัวส์ที่มีดินแดนแฝงตัวอยู่ภายใต้สวนของเขานั่นเอง... มีเพียงสมบัติที่คุณตาซ่อนไว้เท่านั้นที่จะช่วยพวกเขาได้...ซึ่งสมบัติเหล่านั้น อาจจะอยู่ในดินแดนแห่งนั้น เขาคิดเสมอว่าคุณตาคงจะทิ้งร่องรอยอะไรไว้บ้าง... แล้ววันนั้นเขาก็ค้นพบหนทางที่นำเขาเข้าไปสู่ดินแดนแห่งนั้น อาร์เธอร์ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ด้วยความที่เป็นหลานชายของคุณตา เพราะคุณตาเป็นผู้ทีพระคุณของชนเผ่านั้นมาก่อน แต่เขามีเวลาที่จะทำภารกิจของเขาให้ลุล่วงเพียง 36 ชั่วโมงเท่านั้น... มาช่วยกันลุ้นดีกว่าว่าอาร์เธอร์จะสามารถผ่านเข้าไปยังดินแดนมินิมัวส์หรือไม่ ..ด้วยวิธีใด...? แล้วเขาจะได้พบกับเจ้าหญิงเซเลเนีย...เจ้าหญิงตัวน้อยผู้เป็นรัชทายาทแห่งดินแดนมินิมัวส์ ผู้ที่เขาประทับใจเมื่อแรกเห็นภาพ...และสามารถเอาชนะใจเธอได้หรือไม่...อย่างไร? ************** โห...หนังสือเด็กค่ะ เป็นแฟนตาซีที่เด็กมาก ๆ ในความรู้สึกของคนอ่านอย่างเรา มันเหมือนกับเขาจับเอาแฟนตาซีหลาย ๆ เรื่องมาผสมผสาน (ภาษาเราเรียกว่า"ยำ") แต่เขามีวิธียำที่ค่อนข้างเนียนทีเดียว มีสอดแทรกการประชดประชัน เสียดสีอยู่ประปราย มีเรื่องราวของการต่อสู้ ผจญภัยที่น่าตื่นเต้น ที่ให้พ่อหนุ่มน้อยอาร์เธอร์ได้แสดงบทพระเอ๊ก-พระเอกอยู่อย่างเหลือเชื่อทีเดียวเชียว... มีฉากซาบซึ้งใจระหว่างพระ-นางที่...ดูจากภาพปกแล้วมันขัด ๆ ความรู้สึกชอบก๊ล แหะ ๆ  สรุปว่าพออ่านได้ เข้าข่ายเป็นเรื่องลึกลับได้เรื่องหนึ่งแล้วกันค่ะ (หนังสือเล่มนี้มีภาคต่อค่ะ ชื่อ "อาเธอร์กับการผจญภัยในเมืองต้องห้าม" ตอนที่ได้มาจัดเป็นเซ็ทอยู่ในกล่องสวยงามเชียว แต่เล่มนั้นหลานชายหยิบไปอ่านแล้วไม่รู้เอาไปวางไว้ที่ไหนแล้ว หาไม่เจออ่ะ แต่เรื่องราวก็จบในตอนค่ะ) จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:20:16