ความคิดเห็นที่ 2   คุยต่อเนื่องจากกระทู้ก่อน  http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8048490/K8048490.html ยาคูลท์ และ nikanda กำลังหยิบ ลับแลลายเมฆ มากะจะอ่านข้อนี้เลยล่ะ สารภาพว่าไม่เคยอ่านงานของปิยะพร แต่ชอบดวงตะวัน ^^ peiNing พอบอกว่ามีบางอย่างที่ไม่ชอบ เราก็กระดิกหูอยากรู้ทันทีว่าตรงไหนที่ไม่ชอบ ฮี่ จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 14:00:39

ความคิดเห็นที่ 3   เย้ เย้..ในที่สุด...ก็ขึ้นกระทู้ใหม่เสียที กระทู้เก่ายาวไป..เลื่อนขึ้นเลื่อนลงจนตาลาย แต่ตามอ่านรีวิวและคำตอบที่ทู้เก่าแล้วนะ..รับทราบค่ะ ว่าคุณไอซ์ไม่อยู่..ไม่เป็นไรค่ะ..เดี๋ยวหยิบเล่มอื่นๆมาอ่านก็ได้ #คุณ peiNing ขอบคุณมากค่ะ.สำหรับน้ำใจที่จะให้หนังสือ แต่อยู่ไกลมาก ไม่สะดวกเลยที่จะไปรับ แต่ยังไงก็ขอบคุณอยู่ดี ปล.อยากทราบนิดนึงค่ะ..ส่วนไหนคะที่คุณรุ้งอ่านแล้วไม่ชอบ #คุณ : TaMaChAN (narumol_tama) ..รับทราบค่ะ.. #คุณส้ม.."แม่สายสะอื้น" ตอนอ่านแต่ชื่อ ดันนึกไปถึง"แม่อายสะอื้น" หน้านุ่นกับการรำดาบปาดคอตัวเองลอยมาวิ้งๆเลย..เดี๋ยวต้องขอไปอ่านรีวิวอย่างละเอียดก่อน #คุณอั๊งอังอา ..ความเห็นส่วนตัวนะคะ เราชอบปิยะพรกับดวงตะวันเกือบเท่าๆกัน แต่ว่าให้คุณปิยะพรมากกว่านิดนึง เพราะชอบตระกูลเชิญฯ..แต่ของดวงตะวัน เราชอบชุดธิโมส์ ปล.กดลบให้แล้วนะคะ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 14:32:43 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 14:17:47

ความคิดเห็นที่ 4   มาขอตอบคุณยาคูลท์ในกระทู้นี่ละกันครับ เล่มแรกรีวิวไปอาทิตย์ที่แล้วครับ เล่ม2 หมายถึง เล่มที่สองที่อ่านจบน่ะครับ ส่วนเล่มแรกรีวิวไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วครับ จากคุณ : poser เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 14:42:09

ความคิดเห็นที่ 5   คห.3 คุณแจง ตอนแรกส้มก็อ่านชื่อเรื่องเป็น "แม่อายสะอื้น" เหมือนกัน คิดว่าเนื้อเรื่องเดียวกันด้วยซ้ำ พอมาดูปกหลังอ้าว..เกี่ยวกับครูบนดอยนี่นา คนละเรื่องกับที่นุ่นเล่นเลยค่ะ คนเขียนบอกว่าเรื่องนี้จะคล้าย "สาวเครือฟ้า" แต่ต่างกันตรงนางเอกของเรื่องจะเข้มแข็งกว่าค่ะ จากคุณ : ส้มแช่อิ่ม เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 14:44:15

ความคิดเห็นที่ 6   คุณ peiNing - ทำเราหูกระดิกดิ๊กๆ อีกคนนะเนี่ย จริงๆ ระยะหลังเราก็ไม่ได้หยิบงานของคุณปิยะพรหรือคุณดวงตะวันนะ แต่สาเหตุหลักๆ คือกลัวอ่านเยอะไปแล้วจะอ่านนิยายทั่วไปไม่สนุกน่ะ นิยายที่จัดเป็น "ของตาย" จะโดนซื้อมาเก็บไว้อ่านตอนไม่อยากเสี่ยง คุณ poser - รับทราบค่ะ คุณส้ม - เรามีเล่มนั้นเวอร์ชั่นเก่าค่ะ  ไว้คราวหน้าลองเปิดเช็คดีกว่า แต่เจองานพิมพ์ไม่ดีนี่เสียความรู้สึกนะ  ฮึ่ม จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 15:12:24

ความคิดเห็นที่ 7   โจทย์ : 10-10 [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับหนังสือหรือนักเขียน หนังสือ :หวานใจ ผู้เขียน : ดวงตะวัน สำนักพิมพ์ : พิมพ์คำ จำนวนหน้า : 120 หน้า ราคา : 80 บาท (หรือแถมฟรี เมื่อซิ้อ 'กาลครั้งหนึ่งของหัวใจ' และ 'แสงเงารัก' ในงานหนังสือเดือนมีนาคม 2549) 'หวานใจ' เป็นเรื่องราวของ 'นังเอ' เพื่อนของพวงชมพู (นางเอกเรื่องรักร้อยพันใจ) ซึ่งได้รับการไหว้วานให้มาเฝ้าร้านหนังสือลายคราม แทนเพื่อนสาวที่ควงแฟนหนุ่มไปดูเทนนิสไกลถึงประเทศอังกฤษ และที่ร้านหนังสือเล็กๆแห่งนี้ เอก็ได้รู้จักกับ 'พี่ดี' หรือ 'สวัสดี' ซึ่งมาเฝ้าสำนักพิมพ์งามตาแทนเพื่อนเช่นกัน สำหรับคน 'โครตเกลียดหนังสือ' อย่างเอ แค่มานั่งเฝ้าร้านหนังสือเฉยๆก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว เพื่อนรักยังไม่วายทิ้ง 'โครงการหนูน้อยรักภาษาไทย' ไว้ให้หล่อนอีกด้วย... คนเดียวที่พอจะพึ่งพาได้ก็คือ 'พี่ดี' ...ผู้ชายเรียบร้อย ชอบกินขนมหวาน และรักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 'นิยายน้ำเน่า' ที่เอเกลียดแสนเกลียดนั่นแหละ! ความคิดเห็นส่วนตัว : เห็นคำโปรยบนปกเขียนว่า 'รักของยายตัวร้ายกับนายแสนดี' คิดว่าต้องกุ๊กกิ๊กแน่ๆ แต่พอได้อ่านจนจบ ถึงเข้าใจว่า 'รัก' ในที่นี้ น่าจะหมายถึง 'รักหนังสือ รักภาษาไทย' มากกว่า ***สปอยล์*** - ผู้เขียนได้เริ่มต้นโดยสร้างความขัดแย้งทางความคิดและอุปนิสัยของตัวละคร 'นังเอ' เป็นผู้หญิงเปรี้ยว ทันสมัย ตรงไปตรงมา และมีความคิดฝังหัวว่าหนังสือเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ โดยเฉพาะนิยายน้ำเน่า ประเภทพระเอกหล่อรวย นางเอกสวยแสนดี แล้วก็ต้องลงเอยด้วยความสุขหวานชื่น เอเชื่อว่าเรื่องราวแบบนี้เป็นเพียงสิ่งเพ้อฝัน ไม่มีอยู่ในชีวิตจริง 'พี่ดี' เป็น 'ตัวละครปริศนา' บุคลิกสุภาพเรียบร้อย ชอบนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ และติดนิสัยต้องกินขนมหวานหลังอาหาร ทุกครั้งที่เอถามว่าเขาเป็นใคร มีอาชีพอะไร พี่ดีมักตอบว่า เขาเป็นเพียงตัวละครตัวหนึ่งในนิยายเรื่องไหนสักเรื่อง ...ความเป็นปริศนานี้ดำเนินมาตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังไม่มีคำเฉลยที่แน่ชัด (แต่คาดว่า ในอนาคต เขาจะต้องปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะ 'พระเอก' นิยายเรื่องใหม่ของดวงตะวัน เพราะผู้เขียนแอบหยอดเอาไว้คำโต ซ้ำยังเกริ่นๆในบอร์ดอีกหลายครั้ง) - ส่วน 'โครงการหนูน้อยรักภาษาไทย' เป็นเหตุการณ์ที่รวบรวมตัวละครเด็ก 7 คน จากนิยายเรื่อง 4 เรื่อง (แผ่นดินหัวใจ, แก้วตาหวานใจ, กลางทะเลใจ และแหวนดอกไม้) เข้าไว้ด้วยกัน นอกจากนี้ยังมีแขกพิเศษมาเป็นดารารับเชิญอีก 4 คน ซึ่งได้แก่ บอกอแว่น บรรณาธิการบริหารของพิมพ์คำ และสามนักเขียน ดวงตะวัน กรมาศ และคีตาญชลี - ถามว่าอ่านสนุกไหม?... คงต้องตอบว่าอ่านได้เพลินดี และแอบอมยิ้มที่ได้พบตัวละครเก่าๆจากนิยายหลายเรื่องที่โผล่กันมาเข้าฉากสร้างสีสัน แต่สิ่งที่ชอบที่สุด ก็คือ คำถามที่พี่ดีถามเอว่า "อ่านหนังสือไปเพื่ออะไร?" ...สำหรับเอ อ่านหนังสือเพื่อหลับ สำหรับพี่ดี อ่านหนังสือเพื่อเติมความหวานให้หัวใจ คำถามนี้เราตอบไม่ได้แฮะ เพราะหนังสือบางเล่มที่อ่านก็เป็นยานอนหลับได้จริงๆ ในขณะที่บางเล่มเป็นขนมหวาน บางเล่มเป็นยาขม บางเล่มเป็นหัวหอม และบางเล่มเป็นยาเสพติด... สรุปก็คือ เราอ่านเพราะอยากอ่าน (ตอบแบบกำปั้นทุบดิน) อ่านไปเรื่อยๆไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเป็นพิเศษหรอก - ปิดท้ายด้วยอีกคำถามหนึ่งซึ่งผุดขึ้นในความคิดของเอว่า "ระหว่างพระเอกในนิยาย กับ ผู้ชายธรรมดา เราควรจะเลือกใคร?" นิยายรักส่วนใหญ่เกือบ 90% มักนิยมเรียกใช้บริการพระเอกประเภทหล่อมาดแมน ร่ำรวยล้นฟ้า รักมั่นคงปานหินผา เพราะคาแร็กเตอร์แบบนี้ 'ขายได้' ทั้งในอดีตและปัจจุบัน จัดอยู่ในข่ายตัวละครคลาสสิค เป็นชายในฝันของสาวๆทั้งหลาย ...ที่สำคัญคือ 'หายาก' ในโลกแห่งความเป็นจริง แต่ในแง่ของนักเขียน การปั้น 'ผู้ชายธรรมดาๆ ไม่หล่อ ไม่รวย ไม่งมงายในความรัก' ให้ครองใจคนอ่านได้สำเร็จ นั่นจึงจะนับเป็นพัฒนาการขั้นสูงของอาชีพนักประพันธ์ เราคิดว่าปัจจุบันนี้มีนักเขียนจำนวนไม่น้อยนะคะ ที่กำลังพยายามพัฒนางานเขียนของตนเองไปในทิศทางนั้น เช่นเดียวกับดวงตะวัน และนักเขียนชั้นครูอีกหลายๆท่านค่ะ จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 15:49:35

ความคิดเห็นที่ 8   # คุณแจง, คุณ TaMaChaN เรื่องบันได 13 ขั้นฯ กับคนขุดสุสาน เราอ่านแล้วทั้งสองเล่ม อ่านบันไดฯก่อน แต่ค่อนข้างผิดหวัง เพราะคาดหวังกับคำโปรยและแรงโปรโมทมากเกินไป เนื้อเรื่องไม่มีอะไรซับซ้อน เดาง่าย แต่ยังดีที่มีการชูประเด็นเรื่องโทษประหารชีวิตขึ้นมาเป็นสารให้แก่ผู้อ่าน ส่วนคนขุดสุสาน เห็นรีวิวในบล็อกบอกว่าสนุก ก็เลยลองซื้อมาอ่านดู ปรากฏว่าสนุกจริงๆ ลุ้นระทึกไปกับพระเอกตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นงานเขียนที่เก็บรายละเอียดต่างๆได้ดี อันเป็นคุณสมบัติสำคัญของนิยายที่มี Timeline สั้นๆค่ะ จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 15:59:40

ความคิดเห็นที่ 9   ทั้งธรรมะติดปีก ภูมีศาสตร์ และหวานใจ ชวนอ่านทุกเล่มเลยค่ะ เพิ่มในลิสต์อีกแล้ว (จะซื้อจริงได้สักกี่เล่มเนี่ยตรู ) คุณนัทธ์ หนังสือปลาย่างนี่เราชอบมากๆ นะคะ อ่านครั้งแรกแล้วน้ำตาร่วงเลยแหละ สำหรับเรา มันโดนในลักษณะที่ว่า สำหรับคนบางคน (ปลาบางตัว) เพียงเพื่อความฝันจะเป็นจริง ก็ยินดีกระทั่ง "ตาย" น่ะค่ะ คุณยาคูลท์ ใช่ค่ะ ที่เราอ่านคือเทวดาโกงอสูร เลยไปจับข้างหาง ให้อสูรจับข้างหัว พอพญานาคคลายพิษก็โดนอสูร ก็เลยสงสัยว่าทำไมเชิงอรรถของเล่มเทวกำเนิดตรงนั้นถึงบอกสลับกัน (ยังคิดว่า หรือมีตำราอื่นที่บอกเป็นอย่างนี้หรือเปล่าหว่า?) เรื่องรูปปั้น เดี๋ยวว่าจะลองหาข้อมูลเพิ่มค่ะ ถ้าเจอที่ไหนยังไงจะบอกอีกทีนะคะ จะได้ไปดูกัน แหะๆ อ่านศิวาลัยจะจบแล้วค่ะ (มีสองเล่ม) แต่พอหลังจากเล่มนี้ สปีดการอ่านคงลดลงแล้วนะคะ เพราะต้องเตรียมอ่านข้อมูลสำหรับงานที่จะมีวีคหน้าน่ะค่ะ แหะๆ เสร็จงานแล้วถึงจะได้มาตะลุยอ่านกันอีกทีค่า ป.ล.แก้ไขเพิ่มคำค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:03:42 จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:02:51

ความคิดเห็นที่ 10   ง่า..เสนอให้ใส่ลิงค์ที่มีรีวิวหนังสือในกระทู้ก่อนๆ ไว้ด้วยจ้า เผื่อจะมีใครเข้าไปอ่านกันน่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:08:19

ความคิดเห็นที่ 11   คุณสาวไกด์ฯ หวานใจ ยังไม่ต้องเพิ่มในลิสต์ก็ได้ค่ะ เพราะหมดสต็อคของพิมพ์คำตั้งแต่ปีก่อนแล้ว ต้องรอของสำนักพิมพ์ดวงตะวันพิมพ์ใหม่ ...ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่ตุลาคมปีนี้คาดว่า ...คาดว่านะคะ น่าจะมี "รักสราญใจ" "ภูแสนดาว" แล้วก็ ธิโมส์เรื่องใหม่ (ยังไม่ทราบชื่อเรื่อง) ^^ เก็บตังค์ต่ออีกแล้ว... แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:14:30 จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:13:56

ความคิดเห็นที่ 12   #7 คุณยุ้ย..รับทราบค่ะ เรื่องบันไดฯ กับสุสาน ส่วนเรื่อง"หวานใจ" ขอกรี๊ด....ด..ด..ด..ก่อนนะ 55555+ ที่หัวเราะแบบนี้ ไม่ใช่ว่าชอบอะไรนะคะ แต่หัวเราะตัวเอง..เอ..ไม่รู้ว่า ตอนที่เราอ่าน"ร้อยรักพันใจ"ไป..เราอ่านตรงไหนข้ามไปรึเปล่านะ??? เพราะตอนอ่านตอนนั้น.."นังเอ" เพื่อนของพวงชมพู..เราเข้าใจว่าคุณเธอเป็นผู้ชายนะย๊ะเสียอีก เพราะจากการเม้าท์ทางมือถือของคุณเพื่อนสองคนนี้ออกรสออกชาติมากๆ..เราก็นึกว่า"เพื่อนสาว" ใครอ่านเรื่องนั้นแล้ว ช่วยบอกเราหน่อยสิ ว่าในเล่ม"ร้อยรักพันใจ" เขาได้เขียนไว้ไหม ว่า"นังเอ"เป็นหญิง..ถ้ามี อยู่ตรงหน้าไหนคะ?? ถ้ามี สงสัยเราอ่านข้ามไปแน่ๆเลย คำถาม -อ่านหนังสือไปเพื่ออะไร...ตอบว่า..ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่ชอบ -ระหว่างพระเอกในนิยาย กับ ผู้ชายธรรมดา เราควรจะเลือกใคร? ถ้าเลือกได้..ก็ขอพระเอกในนิยายค่ะ..แหม หล่อมาดแมน ร่ำรวยล้นฟ้า รักมั่นคงปานหินผา..ขนาดนั้น..ใครจะไม่อยากได้บ้าง แต่ว่าชีวิตจริงเลือกไม่ได้นี่นา เวลารัก มันก็คือรัก..ผู้ชายธรรมดานี่แหล่ะ คือคำตอบ จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:18:28

ความคิดเห็นที่ 13   แอบตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรกค่ะ เข้ามาเห็นรีวิวของคุณภาวันต์แล้วถูกใจมาก หนังสือของคุณดวงตะวันมีเสน่ห์ตรงที่สามารถสร้างผู้ชายธรรมดาให้คนอ่านหลงรักโดยไม่มีเงื่อนไขได้เลยจริง ๆ (เริ่มตั้งแต่ปลาวาฬในความรักเจ้าขา ที่แทบจะกลายเป็นพระเอกธรรมดาโดยสมบูรณ์ หากไม่ได้เป็นเจ้าของสนพ.ในตอนท้าย ซึ่งแทบจะไม่มีผลกับความกรี๊ดพระเอกไปแล้ว หรือแม้แต่มหัศจรรย์แห่งรักที่เด่นมากในความธรรมด๊าธรรมดาของพระเอกจริง ๆ เป็นความสามารถในการเขียนงานอย่างหนึ่งเลยจริง ๆ) หวานใจยังไม่เคยอ่านค่ะ และหาซื้ออยู่นานเลยยังหาไม่ได้เช่นกัน ขอบคุณสำหรับการรีวิวค่ะ ปล. ส่วนงานของคุณปิยะพรชอบมากตรงความละมุน อบอุ่นและอ่อนหวานในเนื้อเรื่อง เป็นงานที่มีเสน่ห์มาก ๆ แม้ไม่ต้องมีความหวือหวาอะไรเลย ชอบทั้งคุณดวงตะวันและคุณปิยะพรเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:23:38 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:21:19 จากคุณ : ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:20:30

ความคิดเห็นที่ 14   อ๊ะ... แต่เราคิดว่านังเอเป็นผู้หญิงมาตั้งแต่ตอนอ่านรักร้อยพันใจแล้วนะคะ คริคริ (หัวเราะแบบนังเอ) # คุณฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว เห็นด้วยว่ามหัศจรรย์แห่งรักเป็นเรื่องที่ท้าทายสำหรับนักเขียนค่ะ เพราะไม่แค่ความธรรมดา แต่เป็นข้อบกพร่องที่คนในสังคมควรจะยอมรับ และอยู่กับมันให้ได้ อ้อ...นอกจากปลาวาฬแล้ว พี่ปาณก็เป็นผู้ชายเดินดินธรรมด๊า...ธรรมดา ที่มีเสน่ห์ เหมาะกับบทพระเอกเช่นกันค่ะ ส่วนชุดธิโมส์นี่เลือกไม่ถูกเลย ...ผู้ชายแจ่มๆทั้งประเทศ! แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:33:42 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:26:50 จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:22:24

ความคิดเห็นที่ 15   ภาวันต์ จะให้แต่กิฟเค้าหมดไม่รู้ตัว แง้   เอาใ[โคลเวอร์ไปดูเล่นแทนนะ พระเอกของดวงตะวันน่ารักทุกเรื่องเลยเนอะ น่ารักๆ nikanda แหม  ชอบคำตอบจัง  รักก็คือรักแล้วแหละ มันเลือกได้ที่ไหนเนอะ ถ้าเลือกได้ก็วุ่นายใจไปอีกแบบ  หล่อรวยเท่กันซะทุกคน ^^ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 16:45:07 จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 16:44:42

ความคิดเห็นที่ 16   #15 คุณ : อั๊งอังอา  ..ฮา ฮา..จริงค่ะ แต่มีนักเขียนท่านนึงนะคะ..ที่อาจเลือกพระเอกไม่ยากเท่าไหร่(คุณอั๊งฯคงเคยอ่าน) คือคุณลินน์ กราแฮม..พระเอกของเธอแต่ละคน อย่างกับโขกออกมาจากบล็อกเดียวกัน เรียกว่าเลือกใครก็คงได้ เพราะแทบจะเหมือนกันไปหมดนในทุกรายละเอียด สูงเกินร้อยแปดสิบห้าขึ้นไป หล่อเข้ม มีเสน่ห์เหลือล้น มองใครแล้วก็ทำให้ใจละลายได้ทั้งนั้น ร่ำรวยมหาศาล มีธุรกิจเป็นพันล้านหมื่นล้าน เอาแต่ใจตัวเอง ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ชอบบีบบังคับหัวใจนางเอก..รักนางเอกมากแต่ปากแข็ง..เลยใช้วิธีทำร้ายจิตใจให้นางเอกเจ็บๆ ชอบทำให้นางเอกต้องเจ็บปวดด้วยคำพูดเชือดเฉือนก่อน..แล้วง้อด้วยเครื่องเพชรมูลค่ามหาศาล ต่างกันนิดเดียว..ที่เชื้อชาติ บางคนเป็นกรีก บางคนเป็นอิตาเลี่ยน ฝรั่งเศส.. ตอนเด็กๆอ่านนิยายของเธอ..เราพร่ำเพ้อไปเลย..(แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นยุโรปแถบนี้ตลอด??) แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 17:01:27 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 17:00:08

ความคิดเห็นที่ 17   กลับมาจากงานหนังสือเด็กรอบสอง ...ยังไม่ up blog ขอทำภาระกิจเก็บคะแนนก่อน เล่มนี้..เป็นหนังสือที่หยิบมาอ่านสลับกับเล่มหลักที่ประกาศไว้ค่ะ ###### 10-5. [อั๊งอังอา] อ่าน fiction ที่ตัวเอกเกี่ยวข้องกับเกษตรกรรมทางใดทางหนึ่ง หรือชื่อเรื่องมีคำว่า ทุ่ง นา สวน ไร่ ฟาร์ม หรือที่เกี่ยวกับการเกษตร ห้องเรียนกลางทุ่งกว้าง ผู้เขียน : ถวัลย์ มาศจรัส สำนักพิมพ์ธารอักษร พิมพ์ครั้งที่ 1 : ตุลาคม 2544 ราคา  90 บาท / 126 หน้า ในท้องทุ่งนาชนบท ...เป็นห้องเรียนกว้างใหญ่ของเด็กๆ ทั้ง 5 คน คือ จ๊อด จุก แก่น แก้ว และเปีย ครูของเด็กเหล่านี้ คือ พ่อ แม่ ลุง หลวงพี่ และชาวตำบลบ้านเหนือหลายต่อหลายคน วิชาที่เด็กๆ ได้เรียน คือ วิชาเพื่อทำมาหากิน เช่น การทำเตาไฟ การตกปลาหมู ดักปลาไหล การทำเบ็ด การช้อนกุ้ง การล่อ-จับปลาช่อน การเลี้ยงควาย การทอผ้า และอื่นๆ อีกมากมาย สิ่งเหล่านี้เป็นวิชาที่พวกเรา รู้ได้จากการอ่านหนังสือ แต่ไม่ได้ลงมือปฏิบัติ อ่านแล้วย้อนรำลึกชีวิตวัยเยาว์ ที่แม้เราจะไม่ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตแบบพวกเค้า แต่เรานับถือในความรู้และภูมิัปัญญาของชาวบ้าน เรื่องราวเรียบง่าย สนุกสนาน และซุกซน ถ้อยคำ สำนวนของผู้เขียน ทำให้เรามองเห็นแสงแดดยามเช้า สายน้ำไหลเื่อื่อย  ทุ่งข้าวเหลืองอร่าม .... อยากใช้ชีิวิตเรียบง่ายแบบชาวชนบทจัง....ไม่ต้องรีบเร่งแข่งขันแบบคนกรุง หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มต่อจาก "ในทุ่งกว้าง" แต่เป็นการต่อที่ทิ้งระยะห่างกันนานมาก เอาไว้จะไปเล่าต่อใน Blog เพราะชุดนี้ อยากเขียนถึงอยู่แล้วล่ะ ##### คุยต่อ ระหว่าง "ดวงตะวัน" กับ "ปิยะพร" เราชอบพอๆ กันเลยล่ะ อ่านรีวิวนิยายเรื่องใหม่แล้ว ...เห็นทีว่าคงได้สอยในเร็ววันนี้ เรื่องแม่สายสะอื้น ...เป็นอีกเล่มที่อยากอ่านมากนะ เพราะเป็นหนังสือดีที่ควรอ่าน แต่คงต้องหาฉบับพิมพ์ของสนพ.อื่นแล้วล่ะ ไม่งั้นคงสะดุด เหมือนกับ "ห้องเรียนกลางทุ่งกว้าง" เล่มนี้ ...มีจุดพิมพ์ผิดอยู่บ้างเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 17:03:58 จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 17:01:00

ความคิดเห็นที่ 18   กรี๊ดดด ขอโทษที่หายไปเลยนะคะ อินเตอร์เน็ตที่บ้านเดี้ยงไปหลายวัน เพราะ router เสียค่ะ เพิ่งไปซื้อมาใหม่ ยังไม่ได้อ่านกระทู้เลยนะคะ ขอตอบคำถามที่พี่ๆ เพื่อนๆ ส่งไปทางหลังบ้านก่อนว่า ตอนที่ตั้งโจทย์ว่าให้อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับตำนานนี่ จริงๆ แล้วไอซ์อยากได้ตำนานที่มีจริงๆ และมีตำนานเกี่ยวข้องหรือเป็น "ธีม" ของเรื่องอะค่ะ เพราะอยากรู้ว่ามีตำนานอะไรน่าสนใจอีก เผื่อจะไปตามหามาอ่าน สำหรับเรื่องบัลลังแสงเดือน ไอซ์อนุโลมละกันค่ะ ... ใจดีป่าว ฮา ... เห็นพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ อ่านหนังสือกันอย่างรวดเร็วแล้วก็ได้แต่ทึ่ง ช่วงนี้ยุ่งวุ่นวายมากมาย เพิ่งอ่าน The White Masai จบไปเล่มเดียวเองค่ะ แถมยังไม่ได้คะแนนด้วย เพราะข้อนี้ต้องอ่านสามเล่ม ฮา ยังไม่ได้รีวิวด้วยอ่า >_< จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 19:18:18

ความคิดเห็นที่ 19   #14 คุณยุ้ย..ชุดธิโมส์ เราได้อ่านแค่ไม่กี่เล่ม เลยยังไม่รู้จักพระเอกของชุดนี้มากนัก..แต่เท่าที่อ่านมา เรา..รักมัตเต..หลงเคช เคเชรี..และบูชากาย กามาเนตค่ะ #17 คุณนัทธ..บ้านเราเป็นสังคมต่างจังหวัด ถึงจะไม่ถึงขนาดหนังสือที่คุณรีวิวมา แต่นึกถึงการช้อนกุ้ง การดักปลาไหล การจับปลาช่อน..อิอิ ..คิดถึงความหลังจัง ถ้ามีการวิดน้ำออกจากสระเพื่อจับปลา..การไปจับกบตอนดึกหลังฝนตกด้วย..แจ่มเลย ปล.โจทย์นี้..ยังไม่ได้หาเลยค่ะ ว่าจะอ่านเล่มไหน แต่เมียงมองดูชั้นหนังสือตัวเอง..เหมือนจะไม่มีอ่ะ #18 คุณไอซ์..รับทราบค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 19:31:36 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 19:28:15 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 19:18:23

ความคิดเห็นที่ 20   อ๊ะ ไอซ์ยังอยู่เหรอจ๊ะ นึกว่าไปเที่ยวแล้วซะอีก กระจายข่าวผิดเลย โทษทีจ้ะ (ตกลงไปเดือนนี้หรือเดือนหน้านะ) จากคุณ : . (Il Maze) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 19:29:30

ความคิดเห็นที่ 21   คุณ nikanda - ไม่อยากบอกเลย (เขิลล์) ถึงนิยายของลินน์จะพล็อตเดิมๆ แต่หมูชอบมากๆเลยค้า ตามอ่าน ตามเก็บเกือบทุกเล่ม ส่วนใหญ่จะชอบตอนจบที่นางเอกหนี แล้วพระเอกต้องไปตามง้อ (ถ้าเล่มไหนนางเอกท้องแล้วหนี จะชอบมากเป็นพิเศษ) *-* คุณ อั๊งอังอา  - ชอบนิยายของดวงตะวัน(โดยเฉพาะพระเอก) และไม่เคยอ่านของปิยะพรเหมือนกันค่ะ ชอบคิดไปเองว่าต้องเป็นนิยายที่บรรยายเยอะ อ่านยากแน่ๆ อะไรประมาณนี้ค่ะ คุณ TaMaChaN / ภาวันต์ - ทำไมเราชอบเรื่องบันได 13 ขั้นฯ มากกว่าอยู่คนเดียวเลย เราว่ามันลุ้นดีนะ Y-Y เรื่องคนขุดสุสานมันหลอนไปนิดนึงอ่ะ แต่ก็สนุกทั้งสองเรื่องนั่นแหละ (พูดจาชวนสับสนในตัวเองเหลือเกิน) จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 19:48:20

ความคิดเห็นที่ 22   #21 คุณหมูยอมสี  555+ เหมือนกันเลยค่ะ ถึงใครจะว่าพล็อตน้ำเน่ายุงชุม..แต่เราก็ชอบเหมือนกัน เล่มมันบางๆ อ่านเพลินดี..บางเรื่อง อ่านเรื่องย่อแล้ว เรายังนึกไม่ออกว่าเรื่องอะไรก็มี..เพราะพล็อตเหมือนกันเกิน ที่ชอบเป็นพิเศษ..ก็ ราตรีที่ผูกพันธ์,วิวาห์จำยอม.. วิวาห์อสูรและก็หัวใจในกรงทอง..ส่วนเรื่องที่เหลือ ก็ชอบเท่าๆกัน จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 20:13:16

ความคิดเห็นที่ 23   10-8. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่เกี่ยวกับหรือตัวละครเกี่ยวข้องกับการข้ามมิติ/ภพภูมิ/เวลา (ที่เอาข้อนี้เพราะข้อที่เป็นภาษาจีนเอาไปแล้ว และก็คิดว่าไอ้โรงรับจำนำนี่คงจะอยู่ในอีกมิติหนึ่งแหละ) โรงรับจำนำหมายเลขแปด by Zita Law ขอลอกของคุณ nikanda นะคะ เพราะอ่านรีวิวแล้วรู้สึกดี ^^ และที่สำคัญอ่านแล้วประทับใจมากๆ เพราะไม่มีหนังสือเรื่องไหนในปีนี้ที่ทำให้รุ้งมี feel sick เลย มีเล่มนี้นี่แหละ ขอบอกก่อนว่าที่ว่า feel sick ไม่ใช่ไม่ดีนะคะ มันดีมากๆ ขนาดว่าติดอยู่ในหัว คือมันสะเทือนอารมณ์และทำให้สมองปั่นป่วนประมาณคอยคิดว่า ทำไม ทำไม ทำไม และเนื่องจากจะพูดถึงเรื่องนี้ในเชิงลึกนิดนึง (และขี้เกียจไปแปะบล็อก) หลังจากนี้ก็จะคาดว่าเป็น spoiled ล้วนๆ ใครยังไม่อ่านแล้วอยากอ่าน ข้ามไปดีกว่าค่ะ ^^" เนื่องจากคำโปรยปกหลัง คุณnikanda แปะไปเรียบร้อยแล้ว เพราะงั้นก็คงไม่ต้องพูดอะไรมากมาย ในเรื่องนี้ ทำให้รุ้ง feel sick มาก เพราะว่า ทุกคนคือคนโลภหมด ความชั่วของตัวละคร (ถ้ามองว่าความไม่รู้จักพอคือความชั่ว) มันฟุ้งกระจายไปทั่วหนังสือ แล้วมันก็ทำให้รุ้งเศร้าหมองพอสมควรในเชิงหนึ่ง ว่าความชั่วมันช่างหอมหวาน คนที่มาโรงรับจำนำนี้ครั้งนึงแล้ว ก็จะต้องมาอีกเรื่อยๆ แม้ว่าคนที่คิดว่าจะ control ทุกอย่างได้ แต่สุดท้ายก็ต้องจำนำไปจนหมดแม้กระทั่งวิญญาณ คนเขียนละเอียดมากๆ คือเหมือนการล่อลวงคนมาในทางชั่วร้าย ก็เริ่มจากสิ่งง่ายๆ ก่อน ค่อยๆ ล่อไปเรื่อยๆ จนสุดท้าย คนๆ นั้นจะไม่เหลืออะไร (ทำให้นึกถึงเรื่อง 13 ขึ้นมา ที่ใน condition 13 ข้อ จะเริ่มจากความชั่วง่ายๆ ก่อน) เรื่องนี้เบสออนความเชื่อในศาสนาคริสต์ จากประวัติ ลูกของเถ้าแก่ก็คือหัวหน้าของความชั่วร้าย ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับฝั่งพระเจ้า เพราะฉะนั้นวิญญาณใดใด ที่ขายให้กับโรงรับจำนำ ก็ย่อมไม่ได้ไปสู่สถานที่ที่ดีแน่นอน คนที่ดูแลโรงรับจำนำนี้ก็คือ เถ้าแก่ กับอาจิง อาจิงนี่เราก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าเธอมีความอยากอันมหาศาล ที่สิ่งใดก็ไม่สามารถมาขวางกั้นเธอได้ แต่เถ้าแก่ดูเหมือนจะเป็นคนดีกว่าซึ่งสิ่งที่รุ้งประหลาดใจก็คือ ทำไมคนที่จะได้รับพรจากสวรรค์ กลับเป็นอาจิง ไม่ใช่เถ้าแก่ แต่พอมาคิดๆ ดูอีกทีก็พอรู้ว่าเป็นเพราะอะไร ในเมื่อเรื่องนี้เบสออนศาสนาคริสต์ ซึ่งถือในเรื่องความรักเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด สำหรับเถ้าแก่ที่ไม่มีความรัก นั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด เพราะฉะนั้นก็พอเข้าใจได้ว่าทำไมเถ้าแก่ถึงไม่ได้รับโอกาสนั้น ทั้งๆ ที่ดูจะเป็นคน(เกือบจะ)ดีก็ตาม แต่อาจิงยังมีความรักอยู่ (แม้ว่ามันจะ...) แม้แต่ในตอนจบ รุ้งก็ไม่เชื่อว่าสิ่งที่อาจิงมีเป็นความรักจริงๆ จากสิ่งที่เธอประสบมาตลอด รุ้งเชื่อว่าเธอไม่เคยเปลี่ยน สิ่งที่เธออยากได้เธอต้องได้ตลอด และสิ่งที่เธออยากได้มานานคือ เถ้าแก่ จริงๆ รุ้งสงสารเธอที่สุด เพราะอาจิงไม่เคยได้รับการสั่งสอน ชีวิตเธอเกิดมาเพื่อยื้อแย่ง ถ้าหากว่าเธออยู่ในสภาพที่ดีกว่านี้ มีศีลธรรมในใจมากกว่านี้ ทางเลือกของเธออาจจะมีมากกว่านี้ก็ได้ ซุนโจวก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่รู้จักพอ รุ้งไม่ค่อยสงสารเธอเหมือนกับที่คุณ nikanda เท่าไหร่นัก เพราะเธอได้แลกสิ่งนั้นไปกับความสำเร็จ ถ้าเถ้าแก่ไม่เอาไปใช้ เธอก็ไม่มีสิทธิได้มันอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เถ้าแก่เอาความรักของเธอไปใช้เป็นสิ่งที่ดี เถ้าแก่อยู่กับความเลวร้ายมานาน ทำให้เขามีสภาพจิตใจที่เย็นชา (psychic numbing) และไม่รู้สึกว่าสิ่งที่ทำคือความเลวร้ายใดใดแล้ว ตัวละครหนึ่งเดียวที่รุ้งประทับใจก็คือ เมียของเถ้าแก่ เป็นตัวละครตัวเดียวที่มีความดีอยู่ในใจ ตอนแรกรุ้งก็คิดว่าเป็นเพราะว่าเธอได้รับ "พร" ที่เถ้าแก่ได้แลก ของให้เธอมีความสุขกับคนที่เธอรัก มีคนที่รักเธอ แต่ชั่วชีวิตของเธอก็สามารถมีความสุขได้โดยไม่มี "พร" นั้น เธออยู่ได้ด้วยความรักที่มีให้เถ้าแก่และเถ้าแก่มีให้เธอ รุ้งประทับใจมาก มันเหมือนกับเป็น irony เลยทีเดียว เพราะมีคนมากมายมาของ "พร" แต่คนที่มีความสุขจริงกลับหันหลังให้กับ "พร" นั้น ตัวละครในเรื่องเกือบทุกตัว ได้รับสิ่งนอกกายมากมายมหาศาล แต่ทว่าพอสุดท้าย ทุกคนก็หันมาหาความรักกันเกือบหมด ซึ่งก็กลับไปเข้าคอนเซ็ปของความรัก ในศาสนาคริสต์อีก เนื่องจากรุ้งก็ค่อนข้างมีจิตใจโน้มเอียงไปในทางศาสนาพอสมควร (ดูจากหัวข้อที่ตั้งก็ได้) ทำให้อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกหดหู่ และก็ตอนเตือนใจเอาไว้ว่า ความชั่วมันเหมือนขนมหวานล่อลวงให้เราหลงเข้าไปได้โดยใช้วิธีที่แนบเนียนจริงๆ สิ่งที่เราจะทำได้ก็คือมีสติตั้งมั่น เพราะสุดท้ายสิ่งใดใดในโลกก็ไม่มีอะไรที่เป็นของเราเลย (จบดีมั้ย555) --------------------- แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 20:26:01 จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 20:25:13

ความคิดเห็นที่ 24   ทำไมทุกคนจำชื่อตัวละคร(หนุ่มๆ) ได้อ่า?  เราอ่านแล้วลืมตลอด บางเล่มเพิ่งอ่านจบ วันสองวันก็ลืมแล้ว T__T ถ้าไปอ่าน "หวานใจ" นี่คงงงตึ้บรึเปล่าเนี่ย ไอซ์ - แท้งค์กิ้วจ้า  ตกลงนี่ยังอยู่กทม. เหรอ?   (เหลือบไปทางพัท ... อิอิ) หนังสือที่คุณนัทธ์รีวิวน่าสนดีค่ะ  เดี๋ยวงานหนังสือไปลองมองหาดู คุณถวัลย์นี่ใช่คนที่ชอบเขียนเรื่องเกี่ยวกับชนบท (มักจะอีสาน) หรือเปล่า  คุ้นๆ พิกล ตอบบ้าง-อ่านหนังสือไปเพื่ออะไร... อ่านเพื่ออ่านเหมือนกันค่ะ  ตามันอ่านไปเองอ่ะ -ระหว่างพระเอกในนิยาย กับ ผู้ชายธรรมดา เราควรจะเลือกใคร? อะไรหลุดมาให้เลือกก็เลือกอันนั้นแหละ อิอิ แวะมาสั้นๆ  แล้วจะพยายามมารีวิวค่ะ (ถ้าไม่โดนนิยายดึงความสนใจไปเสียก่อน) จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 20:25:39

ความคิดเห็นที่ 25   เอ่อ ลืมคุย ^^" คือสิ่งที่ไม่ชอบเกี่ยวกับนิยายปิยะพรนี่ บอกไปก็อายนะเนี่ย เพราะรุ้งว่ามันติงต๊องมากๆ คิดว่าทั่วๆ ไปน่าจะไม่คิดมากอย่างรุ้งหรอก รู้แล้วอาจจะมาด่าว่ารุ้งเรื่องมากก็ได้ 555 เพราะงั้น อย่าดีกว่าค่ะ ให้ทุกๆ คนอ่านอย่างมีความสุขดีกว่าค่ะ เดี๋ยวถ้ามาเห็นด้วยกับรุ้งแล้วเลิกอ่านนี่จะเสียดายเปล่าๆ เหมือนรุ้งต้องตัดปิยะพรออกไปจากลิสต์หนังสือที่อ่านเลย แย่ชะมัด ตอนนี้ที่อ่านจบอีกเรื่องก็คือ A Q Zheng Zhuan หรือ บันทึกจริงของอาคิว ของหลู่ซิ่น เข้าใจว่าอยู่ในข้อคลาสสิกได้ แต่ต้องหาอ่านอีกเล่ม เดี๋ยวดูก่อนว่าจะอ่านอะไร แต่ตอนนี้ขอรีวิวฟรีให้เล่มนึงค่ะ เพราะอยากแนะนำให้อ่าน โดยเลือกข้อ 15 คะแนนของรุ้งก็ได้ค่ะ เข็มทิศชีวิต โดย ฐิตินาถ ณ พัทลุง ถ้าใครอยากเริ่มสนใจธรรมะแล้วรู้สึกว่ามันยาก ถ้าใครรู้สึกว่า ทำไมชีวิตมันทุกข์จัง แล้วไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไร ถ้าใครรู้สึกว่าชีวิตมันรวดเร็ว แล้วอยากจะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท หนังสือเล่มนี้ช่วยคุณได้ค่ะ รุ้งไม่อยากให้ธรรมะเป็นสิ่งที่ดูเหมือนเข้าถึงยาก เพราะจริงๆ ธรรมะก็คือวิธีการจัดการกับความทุกข์ ในชีวิตคนๆ หนึ่ง มีความทุกข์เข้ามาเยอะแยะมากมาย ไม่แบ่งชนชั้น ไม่แบ่งเชื้อชาติ ไม่แบ่งอายุ ไม่แบ่งศาสนา เราเลี่ยงความทุกขไม่ได้ค่ะ แต่สิ่งที่เราทำได้คือ เราควรจะฝึกตัวเองให้รับกับสถานการณ์นั้นได้ ความทุกข์เกิดจากจิตใจล้วนๆ สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น มันจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม ถ้าเราไม่เอาใจไปจับ มันก็ไม่ทุกข์ พูดง่ายมากๆ แต่ทำยากสุดๆ ด้วยเหตุนี้ การฝึกจิตใจจึงต้องทำกันบ่อยๆ คิดง่ายๆ ว่า ถ้าเราอยากให้ร่างกายแข็งแรง ก็ต้องฝึกร่างกายเป็นเวลานาน การฝึกจิตใจก็ไม่ต่างกัน เวลาความทุกข์เข้ามา มันไม่มีสัญญาณบอกหรอกค่ะว่ามันจะมาเมื่อไหร่ และพูดตรงๆ ว่า มันเป็น moment เสี้ยววินาทีจริงๆ มันเข้ามาเหมือนรถพุ่งเข้าใส่ รวดเร็ว แม่นยำ ถ้าหากว่าจิตใจไม่ได้รับการฝึกฝน บางคนก็รับสถานการณ์นั้นไม่ได้ รุ้งเคยอ่านหนังสือชื่อว่า The Road Less Traveled ของหมอเป๊ก สก็อต (มั้ง เรียกแต่หมอเป๊ก) คุณหมอบอกว่า Life is difficult. ชีวิตคือทุกข์ แต่สิ่งที่ทำให้ทุกข์ยิ่งกว่า คือการยอมรับประโยคนี้ เพราะฉะนั้น เราจึงเห็นคนที่หนีจากความจริงอันนี้มากมาย ตั้งแต่เบสิกคือ การกินเหล้าให้เมา การติดยา จนไปถึงการฆ่าตัวตาย เพราะฉะนั้นการฝึกจิตใจให้แข็งแรงเป็นสิ่งจำเป็น รุ้งเชื่อว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นประโยชน์กับทุกๆ คน และถ้าใครอยากจะอ่านหนังสือเล่มนี้ และสะดวกมาเอาที่แถวๆ สาธร (แถวๆ ที่ทำงานรุ้ง) รุ้งยินดีให้มารับไปอ่านได้นะคะ ^^ จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 20:44:46

ความคิดเห็นที่ 26   ทั้งกระทู้เก่า กระทู้ใหม่ ยาวมากๆ เลยค่ะ มีหลายคนพูดถึงคุณปิยะพร ศักดิ์เกษม อยากจะบอกว่าตูนเพิ่งอ่าน "รากนครา" จบวันนี้เองค่ะ วันพุธดึกๆ จะมารีวิว รีวิว จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 20:54:23

ความคิดเห็นที่ 27   #24 คุณถวัลย์เป็นครู และชอบเขียนเรื่องชนบทนั่นแหละ แต่ไม่ใช่แถวอีสานหรอกจ๊ะ เป็นชนบทภาคกลาง เป็นชีวิตชาวนา อ่ะนะ เพราะคนเขียนเป็นคนอยุธยา เราเห็นงานเขียนของเค้าหลายเรื่องแล้วล่ะ แต่ได้อ่านจริงๆ ก็แค่ 2 เล่มนี้แหละ ... เพราะชอบมาก...ตอนที่ได้อ่านเรื่อง "ในทุ่งกว้าง" เป็นช่วงที่ วรรณกรรมเยาวชนจากประเทศหลั่งไหลเข้ามาให้อ่านมาก มาเจอะเล่มนี้เข้า ทำให้เราหันมาอ่านวรรณกรรมเยาวชนแบบไทยๆ มาขึ้นเลยล่ะ จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 21:00:07

ความคิดเห็นที่ 28   โจทย์ 20 คะแนน 20-4. [ยาคูลท์] อ่านหนังสือ 2 เล่มที่ชื่อเรื่องมีคำเหมือนกัน - หมีเลือกอ่าน "ไต่ฟ้ากระชากฝัน" และ "สู่ฝันสุดขอบฟ้า" ทั้งสองเล่มนี้ เป็นหนังสือที่อยู่ในกระบะลดราคามหาวินาศของมติชน เล่มแรกเป็นเรื่องของมนุษย์ผู้ปรารถนาจะขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดของโลก เล่มหลังเป็นกึ่งๆ นิยาย กึ่งๆ ชีวประวัติ ออกแนวผจญภัยนิดๆ แต่ัทั้งสองเล่มมีจุดที่เหมือนกันคือ เป็นการ "เดินทาง" ตามรอยความฝันของตัวเอง หมีค่อนข้างชอบเล่มแรกค่ะ อ่านแล้วกระชากหัวใจมาก โดยเฉพาะถ้าใครที่ชื่นชอบการไต่เขาหรือเอเวอร์เรสท์ ขอแนะนำ ป.ล. poser - ไว้นัดคืนหนังสือเล่มหลังนะ อิอิ โจทย์ 25 คะแนน 25-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสืออะไรก็ได้ 1 เล่ม ที่จำนวนหน้า 500+ หน้า - เปลี่ยนหนังสือจากลิสต์เดิมมาเป็น "กุหลาบรัตติกาล" จำนวน 623 หน้า นิยายเรื่องนี้เขียนโดยพงศกร คุณหมอนักเขียนคนโปรดของเราเอง โฮะๆ พล็อตเรื่องยังเป็นแนวลึกลับ ขอเล่าเรื่องย่อแบบไม่สปอยล์ละกัน เปิดเรื่องมาที่นางเอก "ภวารี" สาว นร นอก ปุบปับได้มรดกบ้านจากยาย หล่อนก็กะขายทิ้งซะฉิบ -*- แต่แล้วที่บ้านหลังนี้กลับมีดอกไม้ที่คนทั้งโลกถือว่าเป็นดอกไม้มหัศจรรย์ นั่นคือ ดอกกุหลาบสีน้ำเงิน ซึ่งยายของภวารีเป็นคนเพาะขึ้นมาสำเร็จ เจ้าดอกไม้นี้แหละที่นำความซวยมาสู่ทุกผู้ทุกคน... ได้หนังสือนี้มาจากร้านที่อยุธยา อ่านตอนแรก นึกหมั่นไส้นางเอกมาก แต่พออ่านไปๆ ก็เพลินกับการบรรยายเรื่องกุหลาบ การคุ้มครองพันธุ์พืช ฯลฯ พล็อตเรื่องก็น่าสนใจดี ฉากในเชียงใหม่ไม่มั่ว 55 ที่ชอบอีกอย่างคือ เรื่องนี้ตัวละครทุกคนดูสมจริงดีน่ะ มีด้านงี่เง่าและด้านดีไม่เวอร์มาก จากคุณ : แพนด้ามหาภัย เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 22:39:44

ความคิดเห็นที่ 29   #คุณภาวันต์ เห็นด้วยเรื่องบันไดกับคนขุดสุสานค่ะว่าชอบเล่มหลังมากกว่า เล่มแรกดูเนือยๆไปนิดนึง เรื่องเรียบง่ายไปหน่อย คงเพราะความคาดหวังสูงมั้งด้วยคะ #คุณหมูย้อมสี จริงๆก็ดีทั้งสองเรื่องนะคะทั้งบันไดกับคนขุดสุสาน เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ จากคุณ : TaMaChAn (narumol_tama) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 22:39:51

ความคิดเห็นที่ 30   # คุณนัทธ์ กรณีปลาย่าง... ในงานเขียนของญี่ปุ่น (โดยเฉพาะการ์ตูน) มักเจอแนวความคิดทำนองนี้บ่อย ประมาณว่า "เพื่อความฝัน เพื่อสิ่งที่ปรารถนา แม้รู้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิต ก็ยอมเพื่อให้ได้มา" # คุณส้มแช่อิ่ม แม่สายสะอื้น  ทำให้รู้สึกคล้ายๆ สาวเครือฟ้า มะเมี๊ยะ ดรรชนีนาง หรือแม้กระทั่งโจโจ้ซัง ซึ่งเป็นประเภทสาวท้องถิ่น หลงรักหนุ่มต่างแดน แล้วมีอันต้องพรากจากกันน่ะค่ะ แต่เรื่องปัญหาการจัดพิมพ์ และตรวจปรู๊ฟทำให้เซ็งจริงๆนั่นแหละ -*- # คุณอั๊งอังอา ขอบคุณสำหรับใบโคลวเวอร์ค่ะ ^___^ # คุณหมูย้อมสี อันนี้มันแล้วแต่ความรู้สึกของคนอ่านนะคะ แต่ละคนก็แตกต่างกันไป ซึ่งจะว่าไปแล้ว บันได 13 ขั้นฯ น่าจะโด่งดังและมีคนชอบมากกว่าด้วยซ้ำ เมื่อดูจากคำนำสำนักพิมพ์ และประวัติผู้เขียน # คุณ peiNing โรงรับจำนำหมายเลข 8 นี่เราชอบตัวละครหลักทั้งสามตัวเลยนะ (เถ้าแก่ อาจิง ซุนโจว) แต่สงสารอาจิงที่สุดเหมือนกัน ยิ่งชีวิตช่วงแรกๆน่าเห็นใจมาก # คุณยาคูลท์ -ระหว่างพระเอกในนิยาย กับ ผู้ชายธรรมดา เราควรจะเลือกใคร? อะไรหลุดมาให้เลือกก็เลือกอันนั้นแหละ อิอิ ^ ^ ตอบได้ฮามาก 555+ # คุณตูน รออ่านรีวิวรากนคราอยู่นะคะ # คุณแพนด้ามหาภัย งานเขียนของหมอพงศกรมาแรงนะ กุหลาบรัตติกาล น่าสนใจตรงความลึกลับนี่แหละ แต่ยังไม่ได้อ่านค่ะ เพราะมันหนา แหะ แหะ จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 22:50:35

ความคิดเห็นที่ 31   #30 จริงค่ะ...ความมุ่งมั่นของคนญี่ปุ่นให้ได้จากนิยาย การ์ตูน และซีรี่ย์หลายๆ เรื่อง บ้านเมืองของเค้าจึงเจริญเพราะประชากรมีความมุ่งมั่น และทำจนสำเร็จซะด้วย #28 ข้อดีของ กุหลาบรัตติกาล อีกอย่างคือ ภาพประกอบสวยมากกกกกกกกก จะซื้อเล่มนี้ ...เพราะฉะนั้นจนป่านนี้ก็เลยยังไม่ได้อ่านซะที แล้ว 2 เล่มแรกคุณหมีจะรีวิวละเอียดๆ ที่ blog ด้วยรึป่าว #26 รออ่าน รีวิวรากนครา นะคะ เรื่องนี้อ่านแล้วเสียน้ำตา... จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 23:11:25

ความคิดเห็นที่ 32   รีวิวก่อน ค่อยตามอ่านกระทู้ทีหลังค่ะ ^ ^ เล่มนี้มาแบบลัดคิวเรื่องยังมีดอกไม้ในอรุณกับมาลีสีเลือด เพราะหยิบมาอ่านแล้วเกิดติดพัน แถมยังอยู่ในโจทย์อีกต่างหาก ความจริงอ่านเรื่องนี้มามากกว่าสองรอบแล้วละค่ะ แต่หลังจากรอบสุดท้ายก็ทิ้งช่วงไปเป็นปีแล้ว เลยเอามาอ่านใหม่อีกที --------------------------------------------------------- 10-9. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือ 1 เล่มเกี่ยวกับหรือตัวละครเกี่ยวข้องกับประเทศเพื่อนบ้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ The Comfort Zone ผู้เขียน : Christopher G. Moore   สำนักพิมพ์ : Book Siam (พิมพ์ครั้งที่ 2 ,1997)   จำนวนหน้า 315 หน้า   คำโปรยบนปกหลัง In a murder mystery with a plot better executed than any C.I.A. black operation, the Bangkok expatriate crowd have moved to boomtown Saigon, better known since the end of the Vietnam War as Ho Chi Minh City . Businessmen are doing battle in a former warfields under the spying eyes of cyclo drivers in “a city with two names; two identities; two people; living side-by-side, the winners and losers.” Two murders. One in Bangkok another in Saigon. P.I. Vincent Calvino goes to Vietnam to track down the killers, leaving behind the archipelago of bars and massage parlors of Bangkok.   เรื่อง The Comfort Zone นี้เป็นเรื่องในชุด Vincent Calvino, P.I. ของ Christopher G. Moore อดีตอาจารย์สอนกฎหมายชาวแคนาดา ซึ่งเปลี่ยนมาเป็นนักเขียนเต็มตัว และอยู่ในเมืองไทยมานาน จนกระทั่งออกหนังสือภาษาอังกฤษเกี่ยวกับสำนวนไทยเกี่ยวกับคำว่า ‘ใจ’ ทั้งเล่ม ในชื่อ ‘Heart Talk’ มาแล้ว หนังสือชุดนี้ มีฉากหลังหลักอยู่ในกรุงเทพฯ แต่ก็มีบางเล่มที่ออกไปยังประเทศเพื่อนบ้านด้วย เช่น Cut Out มีฉากอยู่ที่ประเทศกัมพูชา ส่วน The Comfort Zone เล่มนี้ มีฉากอยู่ที่ประเทศเวียดนาม ซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของเรา  (ตามโจทย์เป๊ะ) วินเซนต์ คัลวิโน พระเอกของเรื่องนี้เป็นนักสืบเอกชน ชาวอเมริกัน เชื้อสายอิตาเลียน-ยิว แต่เพราะความปากเสีย เถรตรงเกินไปทำให้มีปัญหากับอาชีพทนายความ แถมยังถูกฟ้องหย่าอีกต่างหาก เขาจึงตัดสินใจมาทำงานที่เมืองไทย ซึ่งเป็นประเทศที่ พ.ต.ท. ประชัย (Pol. Lt.Col. Prachai) หรือแพรตต์ (Pratt) เพื่อนสนิทที่เรียกว่าตายแทนกันได้ ซึ่งรู้จักกัน ช่วยเหลือกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยทำงานเป็นตำรวจอยู่ คัลวิโนรับงานจาก แฮร์รี่ มาร์เคิล (Harry Markle) ให้สืบหาตัวผู้ต้องสงสัยว่ามีความเกี่ยวข้องกับ การตายของดรูว์ มาร์เคิล (Drew Markle) น้องชายซึ่งเสียชีวิตจากเหตุระเบิดหน้าสถานทูตสหรัฐในกรุงโฮจิมินห์ เนื่องจากเข้าไปเกี่ยวข้องกับขบวนการคอร์รัปชั่นการการฉ้อโกงที่เกิดขึ้นในการทำธุรกิจในเวียดนาม ในเวลาเดียวกัน พ.ต.ท. ประชัย หรือ แพรตต์ก็ถูกหน่วยงานต้นสังกัดกดดันให้รีบคลี่คลาย คดีฆาตกรรมมาร์ก หวัง (Mark Wang) นักธุรกิจชาวเวียดนาม ซึ่งมาเสียชีวิตโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพฯ คดีฆาตกรรมสองคดีแต่ต่างสถานที่ได้นำคัลวิโนและแพรตต์ไปยังโฮจิมินห์ ที่นั่นนักสืบชาวอเมริกันได้พบมาย (Mai) สาวเวียดนามผู้อ่านวรรณกรรมคลาสสิกและเรียนภาษาอังกฤษจากเพลงรัก ภาพความรัก เป็นห่วงเป็นใยกันของแพรตต์กับมานี ภรรยาของแพรตต์ที่เขาได้เห็นก่อนมาเวียดนาม ได้ทำให้เขาเริ่มคิดถึงการรักใครสักคน และการมีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ อย่างจริงจังอีกครั้งหนึ่ง ผู้คนที่คัลวิโนพบปะและสืบเสาะข้อมูลตามที่ได้จากมาร์เคิล ผู้พี่ ทำให้เขาพบข้อมูลบางอย่าง ที่มีความเชื่อมโยงกับสิ่งที่เพื่อนตำรวจชาวไทยของเขาสืบสวนว่า ฆาตกรอาจเป็นคนกลุ่มเดียวกัน   และทำให้การสืบคดีธรรมดากลายเป็นการพาตัวเข้าไปเสี่ยงอันตรายกับกลุ่มอิทธิพลในต่างแดน แนวเรื่องชุดนี้เป็นแนวสืบสวนสอบสวน ที่ค่อนไปทาง Hard-boiled หรือรหัสคดีบู๊ มีฉากหลังส่วนใหญ่เกิดขึ้นในกรุงโฮจิมินห์ เมืองหลวงของเวียดนาม มีการพูดถึงอาคารสถานที่ สภาพบ้านเมือง และแง่มุมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเมืองนี้เอาไว้เห็นภาพทีเดียว และมีการกล่าวถึงสงครามเวียดนามเอาไว้เป็นช่วง ๆ เนื่องจากช่วงเวลาของเรื่องนี้ เกิดขึ้นหลังจากสงครามเวียดนามยุติลงประมาณ 20 ปี แต่สิ่งที่หลงเหลือจากสงครามยังไม่หายไปไหน ไม่ว่าผู้คนที่เกี่ยวข้องทั้งทางเวียดนาม เวียดกง ทหารอเมริกัน หรือความรู้สึกของผู้คนที่มีต่อเหตุการณ์นั้น ความไม่ไว้ใจ ความเกลียดชังและหวาดกลัวลึก ๆ ต่อกันของอดีตทหารผ่านศึกอเมริกันและชาวเวียดนาม ความพยายามในการทำให้ประเทศที่ผ่านสงครามมาได้ไม่นานก้าวไปข้างหน้า รวมไปถึง การมองโลกในแง่ดี ความเป็นมิตร และความเข้มแข็งในตัวของสาวเวียดนามอย่างมาย นางเอกของเรื่องนี้ด้วย ในด้านตัวละคร พระเอก วินเซนต์ คัลวิโนเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์และมีความเป็นคนธรรมดาสูงมากค่ะ   อ่านแล้วรู้สึกว่าหมอนี่น่าคบดีเหมือนกัน ถึงจะปากเสีย มองโลกในแง่ร้าย แต่ลึก ๆ แล้วขี้สงสาร เห็นอกเห็นใจคนอื่น บทจะห้าวก็น่าดูเอาเรื่อง แต่ก็ไม่ได้เก่งไปทุกอย่าง วางแผนแล้วพลาดก็มี ที่ได้ดีเพราะฟลุคก็เยอะ ที่ชอบอีกเรื่องหนึ่ง คือ บทเพื่อนพระเอกที่เป็นคนไทยไม่ได้ด้อยไปกว่าพระเอกตัวจริง ถึงจะคิดอะไรนอกกรอบได้ไม่เท่าคัลวิโน แต่สารวัตรแพรตต์ก็คิดทันกัน และเป็นคนคอยรั้ง ๆ เพื่อนเอาไว้ คอยเคลียร์ คอยช่วยแก้ไข คอยอุดรูรั่วให้คัลวิโนได้ตลอด (มีเพื่อนแบบนี้สักคนละก็รักตายเลย)   แถมยังเป็นแฟนพันธุ์แท้เชคสเปียร์ที่ Quote ได้ทุกเรื่องและถูกสถานการณ์ อ่านแล้วก็ขำ แต่ก็เท่ไปอีกแบบ :) ส่วนตัว ชอบเรื่องชุดนี้ของ Moore ในเรื่องของสำนวนการเขียนเป็นพิเศษ เพราะสำนวนที่ไม่เหมือนใครจริง ๆ อ่านง่าย แต่แปลออกมาเป็นภาษาไทยให้ได้อรรถรส กัดนิด งับหน่อยแบบในต้นฉบับได้ยากมาก แถม Moore เองก็เป็นคนที่เล่นมุกภาษา ไม่ว่ามุกภาษาอังกฤษ หรือไทยกับอังกฤษเทียบกันเก่งและเล่นบ่อย เวลาแปลออกมาเป็นภาษาไทยก็จะแปลให้ตรงกับต้นฉบับได้ลำบาก ฉบับแปลที่ออกมา ยังไม่เจอสำนวนที่ชอบค่ะ ไม่แนะนำหนังสือเล่มนี้สำหรับคนที่ยังไม่อยากยอมรับว่า ประเทศไทยยังคงมีสาวบาร์และอาบอบนวดนะคะ แต่สถานที่ที่ว่ามานี่แหละ เป็นสถานที่ที่ผู้เขียนใช้เล่นกับชื่อเรื่อง คือ The Comfort Zone ในหลายความหมาย ความหมายทางกายภาพของสถานที่ให้ความสบายอย่างอาบอบนวด ซึ่งผู้คนเข้าไปแสวงหาความสบายตัว ส่วนในทางจิตวิทยาจะหมายถึง กลไกทางด้านจิตใจที่บุคคลจะสร้างสิ่งแวดล้อมหรือเขตแดน และกระทำในสิ่งที่ ทำให้ตัวเองรู้สึกสบายใจ ไม่รู้สึกว่าตนเองต้องเสี่ยงภัยหรือกดดัน ซึ่งเป็นการจัดการปัญหาด้านจิตใจแบบหนึ่ง หรือ อาจจะหมายถึง ใครสักคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจจนอยากจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตก็ได้ ในตอนจบ ผู้เขียนได้ย้ำความหมายเหล่านี้ไว้ชัดทีเดียว เพราะเมื่อผ่านเหตุการณ์ที่ถึงความเป็นความตายมาได้ คัลวิโนตรงดิ่งเข้าไปหาสถานที่ที่เต็มไปด้วย ผับ บาร์ อาบอบนวดเพื่อจัดการกับปัญหาด้านจิตใจ แต่ทำไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉุดเขาออกจาก Comfort Zone ทางกายภาพนั้นได้ กลับเป็นคำถามไม่กี่คำของมานี ภรรยาของแพรตต์ ที่ถามให้เขาเป็นคนคิดเอง  และเข้าใจทุกอย่างจากคำตอบของตัวเอง กระทั่งนำไปสู่บทสรุปของเรื่อง ส่วนตัวแล้ว ชอบบทสนทนาช่วงนี้มาก ๆ ค่ะ โดยเฉพาะคำถามสุดท้ายของมานีที่ให้คัลวิโนตัดสินใจ (ไม่ใช่แต่คัลวิโนหรอกที่ต้องถามตัวเอง แต่คำถามนี้ มีไว้สำหรับคนที่กำลังเริ่มหมดกำลังใจหลาย ๆ คนด้วยละ) “...It’s up to you to decide. Where to go, what to do, who to be with. No one will stop you or question you. This is the way things are in Thailand. But only you have to look in the mirror and ask where is the dignity in my life? Do I have the courage to let go and start again? Or do I just keep falling and falling?” ส่วนพระเอกของเรื่องจะตัดสินใจอย่างไร บอกไม่ได้ค่ะ ต้องลองอ่านเอาเอง ^__^ สรุปว่า เรื่องนี้มีหลายรสในเล่มเดียว ทั้งสืบสวน บู๊ล้างผลาญ ความรัก และฉากในเมืองหลวงของเวียดนาม เวลาอ่านอาจจะมึนกับชื่อตัวละครบ้างนิดหน่อย แถมยังมีตัวละครค่อนข้างเยอะเสียด้วย ป.ล. ฉบับที่พิมพ์ใหม่กับสำนักพิมพ์ Heaven Lake Press จะแพงหน่อยนะคะ เล่มหนึ่งเกือบ ๆ 600 บาท (คนนี้กัดฟันซื้อมาอ่านหลายเล่มแล้ว แต่ยังได้ไม่ครบ ไม่งั้นต้องกินมาม่าสามมื้อเป็นเดือนแหง T T) ป.ล. (อีกที) ปีก่อนมีข่าวแพลม ๆ ว่า หนังสือชุด Vincent Calvino, P.I. จะถูกซื้อไปทำเป็นหนังฮอลลีวู้ด โดยวางตัวแสดงให้ Keanu Reeves เป็น Vincent Calvino แต่คนเขียนเองบอกไว้ในบล็อกว่า "โปรเจ็คท์ของฮอลลีวู้ดก็เหมือนกับลูกโป่งใกล้เปลวเทียนแค่นิ้วเดียวนั่นแหละ"   ตอนนี้ข่าวนี้ก็เงียบไปแล้วละค่ะ ไม่รู้ว่าลูกโป่งจะโดนไฟแล้วก็ระเบิดตูม หายเกลี้ยงไปกับสายลมหรือเปล่าเนอะ ... ^ ^" ภาพปกจาก heavenlakepress.com ค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 01:33:57 จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 01:18:53

ความคิดเห็นที่ 33   # nikanda, หมูย้อมสี มาช้าแต่อยากเมาท์ เรื่องลินน์ เกรแฮม พระเอกบล็อกเดียวกันหมดจริงๆด้วย พล็อตก็ไม่ค่อยต่างกัน แต่ก็ยังอ่านได้เรื่อยๆนะคะ ถึงเดาเรื่องได้ก็อ่านค่ะ (ฮา) ตั้งแต่อ่านมา มีคนเดียวนี่ล่ะค่ะ ที่เขียนแนวๆนี้แล้วยังตามอ่านอยู่ พล็อตซ้ำก็ยังอ่าน เพลินดี เป็นความสามารถพิเศษ อ่านเรื่องน้ำเน่ายุงชุมทีไร ใครเขียนก็ไม่ติดเท่าลินน์ค่ะ ^^ จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:11:51

ความคิดเห็นที่ 34   รีบมารีวิวในขณะที่ยังมีเวลา 15-10. [LMJ] 12 สิงหา วันแม่แห่งชาติ: ให้อ่านหนังสือที่ชื่อจริงหรือนามปากกาของนักเขียนขึ้นต้นด้วยพยัญชนะเดียว กับชื่อจริงหรือชื่อเล่นของคุณแม่ เลือกศิวาลัยเล่ม 1-2 ของคุณทมยันตีค่ะ ศิวาลัย ผู้เขียน - ทมยันตี สนพ. - ณ บ้านวรรณกรรม จำนวนหน้า เล่มหนึ่ง 320 หน้า เล่มสอง 300 หน้ารวม 620 หน้า ราคา 440 บาท (2 เล่ม) เรื่องย่อ การค้นหาข้อสงสัยที่ติดอยู่ในใจวามริน นางแบบระดับแนวหน้าที่มีสถานะเป็นลูกของท่านฑูตคนหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้พบกับรุทระ ชายหนุ่มที่มีทีท่าแปลก แตกต่างไม่เหมือนใคร กับความหวาดกลัวมีดสั้นอย่างไม่รู้สาเหตุ พร้อมกับปาน? ที่เหมือนรอยแผลเป็นเหนือท้องของวามริน ทั้งคู่และคณะเดินทางสู่ประเทศอินเดีย เพื่อถ่ายแบบ และที่นั่น ตัวละครเอกทุกคนก็ได้พบกับกรรมะที่ตัวเองสงสัย ความรู้สึกที่ได้อ่าน ไม่ได้อ่านหนังสือของคุณทมยันตีมาพักหนึ่งได้แล้วค่ะ เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ชอบนิยายของคุณทมยันตีมาก ส่วนปัจจุบันก็แบ่งใจให้นักเขียนคนอื่นไปบ้างแล้ว ตัวเรื่อง ผู้เขียนใช้วิธีค่อยๆ สร้างความรู้จักระหว่างคนอ่านกับตัวละครให้ค่อยๆ เพิ่มขึ้น และคอยทิ้งข้อสงสัยในสาเหตุที่ทำให้แต่ละคนเป็นเช่นนั้นอยู่เรื่อยๆ แต่กว่าจะไปเฉลยก็โน่นค่ะ บทที่ 40 เป็นต้นไปเลยค่ะ ตัวละครของผู้เขียน ก็ยังคงเป็นสไตล์คุณทมยันตีค่ะ คือ ค่อนข้างมีบุคลิกที่ constant พอสมควร ความลึกในเชิงลักษณะนิสัยตัวละครไม่ได้มีมากนักนะคะ มีการแทรกเรื่องของการฝึกจิต การกำหนดจิต การแสดงถึงพลังของผู้มีความ "พิเศษ" เหนือคนอื่น (อ่านแล้วนึกถึงบางเรื่องที่เคยอ่าน เรื่อง ฝึกจิตแล้วรักษาโรคค่ะ ซึ่งเรื่องนี้จะใช้ฐานข้อมูลด้านนี้เยอะเหมือนกัน) อ่านแล้วอยากหาประวัติพระเจ้าอโศกมหาราชมาอ่านว่าเคยได้สมญา "จันฑาโศก" (อโศกผู้เหี้ยมโหด) จริงหรือไม่ เคยฆ่าญาติวงศ์ 101 พระองค์จริงหรือเปล่า แล้วกลับมานับถือศาสนาพุทธได้โดยคนคนหนึ่งอย่างในนิยายนี้หรือเปล่า (คืออยากรู้ว่าแต่งเพิ่มเติมหรือว่ามีเค้าความจริงน่ะค่ะ) มีติดๆ ขัดๆ อยู่บ้างก็ได้แก่ 1. การสะกดคำผิดๆ ซึ่งก็ชักจะกลายเป็นปกติของสนพ.นี้ไปแล้ว เล่มนี้ก็ยังถือว่าน้อยกว่าเล่มอื่น แต่ก็ยังมีอยู่ค่ะ อย่างหน้า 531 ในย่อหน้าเดียวกัน สะกดชื่อตัวพระเอกผิด คือจาก รุทร เป็น รุทธ 2.สงสัยว่า ช่างภาพดังๆ จริงๆ สามารถทำอย่างชาดิศได้ด้วยใช่มั้ย? คือ วางคอนเซปต์เอง ติดต่อห้องเสื้อเอง ติดต่อหาคนนำทางเอง ฯลฯ เพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยอะค่ะ 3.การใช้คำพูดบางอัน (นิดหน่อยค่ะ) อย่างตอนที่ฝ่ายบริการของคอนโดฯ ยกกระเป๋าให้นางเอกที่กำลังจะเดินทางไป โดยใช้ประโยคว่า "อย่าลืมปิดทีวีหรือเครื่องเสียง" น่าจะใช้ประโยคว่า "ไม่ลืมปิดทีวีหรือเครื่องเสียงนะครับ?" มากกว่า เพราะประโยคอย่าลืมฯ น่าจะใช้กับการเตือนขณะที่อยู่หน้าห้องพักมากกว่าเมื่อถึงรถแล้วสิ แต่ตอนนั้นมันเดินทางแล้วน่ะ ใช้ประโยคนั้นแล้วมันดูแหม่งๆ อะค่ะ 4.ตอนทั้งสามคนเดินทางสู่ศิวาลัย ในหน้า 456 รุทระบอกว่าจะให้คนเตรียมหมอนผ้าห่ม แล้วก็มีบรรยายต่อว่า ห้องดูจะจัดอย่างรวดเร็ว มีพรมขนสัตว์แท้ หมอนขาว ผ้านวมหุ้มสีขาว แต่พอหน้า 472 ชาดิศกลับไม่มีผ้าห่ม จนต้องอาศัยการสอนให้เพ่งกสิณไฟเอา ก็เลยงงว่า..ตกลงจัดผ้าห่มให้มั้ยเนี่ย? ส่วนที่ชอบอีกอย่างก็คือ (สปอยล์เล็กน้อยค่ะ) ณ จุดสำคัญ การให้นางเอกเลือกระหว่าง จะปล่อยให้ "เป็นไปตามกรรม" หรือ "อโหสิกรรม" ซึ่งน่าสนใจดีค่ะ จะมีสักกี่คนที่ "อโหสิกรรม" ได้ หรือควรปล่อยให้เป็นไปตามกรรมกัน แถมมีหักมุมอีกด้วยการ "กรรมะร่วมกัน มิมีใครเป็นผู้กระทำหรือผู้ถูกกระทำ ฉะนั้นมิต้องมีแม้คำอโหสิกรรม" เจ๋งดี ชอบที่จบแบบนี้ค่ะ โดยรวมเป็นนิยายที่เน้นเรื่องกรรมะ การฝึกจิต และมีเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับอินเดียและพระเจ้าอโศกฯ ค่ะ อ่านแล้วก็ทำให้กลัวการทำบาปกรรมดี ^^ อ่านสนุกเพลินๆ ถ้าใครชอบงานเขียนของคุณทมยันตีอยู่แล้วก็น่าหามาอ่านค่ะ ปิดท้ายด้วยปกหนังสือเล่มนี้นะคะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 10:41:24

ความคิดเห็นที่ 35   สวัสดีตอนสาย ๆ ค่า...(ง่า ใกล้เที่ยงแล้ว) หายไปสองวันกระทู้วิ่งฉิวมาก ยังไม่ได้ตามอ่านกระทู้ก่อนย้อนหลังแต่มารายงานตัวก่อน โอย...มีใครให้กู้กิ๊ฟมั่งไหมเนี่ย กิ๊ฟหมดแล้วอ่ะ ตอนนี้กำลังอ่านหนังสือตามโจทย์ - 30-2. [ยาคูลท์] อ่านนิยายหลายเล่มจบหรือซีรี่ส์ที่จำนวนหน้าทั้งหมดรวมกัน 900+ หน้าขึ้นไป ...อยู่ค่ะ อ่าน"อีสา" จบไปแล้ว กำลังจะเริ่ม"รวีช่วงโชติ" ไว้จบแล้วจะมาเล่านะคะ ทักทายและให้กำลังใจทุกคนค่ะ จากคุณ : แม่ไก่ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 12:02:03

ความคิดเห็นที่ 36   ^ ^ เพิ่งหมดเหรอคะ? เราน่ะหมดไปนานแล้วง่ะ อยากให้มีกู้กิฟได้มั่งจัง หรือเอาพอยท์แลกกิฟก็ได้ จะได้มีใช้อ้ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 12:23:56

ความคิดเห็นที่ 37   ^ ว้าว นึกถึงตอน "อีสา" เป็นละครขึ้นมาทันใด เป็นช่วงที่เรายังทนดูละครทีวีได้นะ ช่วงนั้น   เดี๋ยวนี้ดูละครแล้วปวดหัว อะไรก็ไม่รู้  ดูซีรี่ส์ฝรั่งดีกว่า คุณสาวไกด์ ไปเสริชมา พระเจ้าอโศกเป็นมหาราชผู้เหี้ยมโหดจนได้สมญานามนั้นจริงค่ะ ส่วนที่ทรงเริ่มหันมานับถือพุทธศาสนานั้น อ่านเจอว่าเพราะได้ฟังเทศนาจากพระภิกษูที่เคยเป็นพระญาติของพระองค์เอง ... จริงๆ อยากแนะนำให้อ่านเรื่องของพระเจ้าอชาตศัตรูที่เป็นการ์ตูนของอมรินทร์ค่ะ   เล่มนี้เราอ่านแล้วสนุกดี  (ปกติจะอ่านอะไรธัมมะธัมโมไม่ค่อยรอด) หูยยย พิคซี่  ตอนอ่านงานของลินน์แรกๆ นะ เราด่ายับเลย เดี๋ยวนี้เหรอ?  5555   คุณปิยะรักษ์ ถ้าได้เคียนู รีฟส์มาเล่นเป็นหนังใหญ่จริงก็คงดีนะคะ  อยากดูจัง คุณนัทธ์ ขอบคุณค่ะ สงสัยเราจำผิด (อันเป็นเรื่องปกติสามัญ) อ่านเจอที่พูดถึงความมุ่งมั่นของคนญี่ปุ่น ทำให้นึกถึงหนังสือ Japan's Longest Day ที่เปิดอ่านไปหน่อยวันก่อน คนแปลเขาสรุปไว้ว่าคนญี่ปุ่นปิดเกาะเลยสนใจแต่ประโยชน์ตัวเอง อะไรของตัวเองดีหมด ไม่สนคนนอก พระเจ้าหลายชาติสร้างโลก  พระเจ้าญี่ปุ่นสร้างเฉพาะเกาะญี่ปุ่น ไม่สร้างแผ่นดินอื่น ถือเป็นคนละพวกกัน เทพเจ้าญี่ปุ่นจึงคุ้มครองคนญี่ปุ่น ไม่คุ้มครองแผ่นดินและคนชาติอื่น ..โดยส่วนตัว คิดว่านี่น่าจะเป็นนิสัยคนญี่ปุ่นในสมัยมหาสงครามเอเชียบูรพาเสียมากกว่า  สมัยนี้น่าจะเปิดกว้างขึ้นแล้ว คนแปลยังวิเคราะห์อีกว่า พระจักรพรรดิญี่ปุ่นเป็นลูกหลานพระอาทิตย์  คนญี่ปุ่นก็เป็นเชื้อสายพระอาทิตย์   จุดนี้จะต่างกับจีน ซึ่งฮ่องเต้เป็นโอรสสวรรค์  ประชาชนเป็นลูกคนธรรมดา ทำให้ความผูกพันต่อพระเจ้าแผ่นดินลึกซึ้งต่างกัน อ่านช่วงบทนำเล่มนี้ยังสนุกกว่าตัวเรื่องเลยค่ะ (กระดืบๆ ไปอย่างเชื่องช้า จำชื่อไม่ค่อยได้) ตอนแรกว่าจะอ่านมาเอาคะแนน แต่มีสิทธิ์วางแฮะ   คุณ peiNing รออ่านรีวิวบันทึกจริงของอาคิวค่ะ  เล่มนี้ซื้อมาและหาไม่เจอ (เรื่องปกติของหนอน)  อ่านรีวิวแทนละกัน จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 12:51:57

ความคิดเห็นที่ 38   25-4. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มของสมาชิกบล็อกแก๊งค์ 2 คน (เอาเฉพาะคนที่มีการสมัครและอัพบล็อกก่อนเดือนกรกฎาคม 2552 เท่านั้น) โดยเลือกจากสมาชิกที่มีชื่อล็อกอินเป็นภาษาเดียวกัน เช่น Clear Ice กับ Il Maze หรือ ฯคีตกาลกับศรีสุรางค์ เลือกตอบเป็นหนังสือของสมาชิก ศรีสุรางค์ กับ สาวน้อยเกวลิน ค่ะ เรื่อง : เล่ห์ร้ายนิยายรัก ผู้แต่ง : ศรีสุรางค์ สนพ: 1168 ราคา: 169 บาท เรื่องย่อ: เขา...มาดเท่ยิ่งกว่าชายกลางของพจมาน รวยกว่าท่านชายของปริศนา หล่อเหลายิ่งกว่าพี่ภาคย์ของดาวพระศุกร์ และเขา ก็กำลังจะขอฉันแต่งงาน... ใครก็ได้ช่วยบอกที ว่านี่ไม่ใช่นิยายรัก!! เรื่องราวของหลงบุหลัน ที่มีญาติหนุ่ม "ป่าไม้" สุดแสนเพอร์เฟคมาขอแต่งงานด้วย เนื่องจากพินัยกรรมของคุณพ่อ หลงบุหลันจะทำอย่างไร มีเรื่องราวซับซ้อนเพียงใด ติดตามอ่านในเรื่องนะค่ะ (ไม่อยากบอกหมด เดียวไม่สนุก) รีวิว : เรื่องนี้เขียนมาในแนวนางเอกเป็นคนเล่าเรื่อง (หลงบุหลันเป็นนักเขียนนิยายพาฝัน) คล้ายๆอ่านไดอารี่แต่ก็ไม่ทั้งหมด จะมีการอ้างถึงพล๊อตนิยายดังๆหลายเรื่องเหมือนกันทั้ง ดาวพระศุกร์ พจมานฯ แอบเหน็บนิดๆหน่อยๆ ที่ชอบสุดก็คือจะมีการสอดแทรกธรรมะลงไปด้วย บางสำนวนก็จะใช้คำที่จะอ่านเจอในหนังสือธรรมะเป็นส่วนใหญ่ เช่น "คอยเฝ้าเลี้ยงอารมณ์โกรธให้มันใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น" ชอบการตั้งชื่อของบ้านพระเอกมากเลยค่ะ ป่าไม้ ป่าสัก ป่ารัก ป่าไทร ไม่รู้ว่าจะมีนิยายของนายป่าอื่นๆไหม ส่วนโครงเรื่องมีการหักมุมเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้แต่สุดท้ายก็จบดีนะ เรื่องนี้อ่านไปยิ้มไปเลยละค่ะ เรื่อง : สาวน้อยเกวลิน ตอน บักสีดา ผู้แต่ง : อลินา สนพ: อรุณ ราคา: 129 บาท เรื่องย่อ: บักสีดา” แปลว่า ฝรั่งในภาษาถิ่นอีสาน จึงเป็นคำที่ คนภาคอีสานใช้เรียกชาวต่างชาติไปด้วยโดยปริยาย จึงแน่นอนว่า สาวน้อยเกวลิน เล่มนี้ต้องมีฝรั่งต่างชาติเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย และแก๊งก.ข.ค.ก็มีเรื่องให้ต้องขบต้องคิดเพื่อสืบสาวหาสาเหตุของ การฆาตกรรมในครั้งนี้ ให้ได้ สถานที่เกิดเหตุในครั้งนี้คือร้านส้มตำแถวๆแฟลตที่แก๊งก.ข.ค.อาศัยอยู่ และที่งานนี้ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยก็เพราะหนึ่งในแก๊งถูกกล่าวหา ว่าเป็นฆาตกร ข้อหาร้ายแรงขนาดนี้ ชาวแก๊งจะอยู่เฉยได้อย่างไร รีวิว: อ่านตอนนี้แล้ว ไม่ชอบขบูรเลยอ่ะ  อ่านแล้วรำคาญ เหมือนคนอยู่ในโลกเพ้อฝัน ตอนอื่นๆยังรับได้ดูไม่มากเกิน ส่วนการสืบสวนมันจบเร็วเกินไปนะ ตอนนี้อ่านแล้วผิดหวัง ไม่สนุกเลย จากคุณ : MiKi (Sichon) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 14:28:48

ความคิดเห็นที่ 39   ...รูปไม่ขึ้นอ่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 14:32:00 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 14:31:15 จากคุณ : MiKi (Sichon) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 14:30:08

ความคิดเห็นที่ 40   เอาใหม่ จากคุณ : MiKi (Sichon) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 14:32:32

ความคิดเห็นที่ 41   คุณยาคูลท์ โอ้..ถ้าตำนานพระเจ้าอโศกฯ เป็นอย่างที่เล่า ก็เหมือนในนิยายเด๊ะๆ เลยค่ะ คีย์หาด้วยคำภาษาไทยนี่จะเจอเลยเหรอคะ? เดี๋ยวจะได้ลองเซิร์ชหาดูบ้างน่ะค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 16:44:47

ความคิดเห็นที่ 42   ^ คีย์ภาษาไทยก็เจอค่ะ แต่อาจต้องเปิดหลายลิ้งค์ถึงจะเจอที่ไม่ได้ก๊อปข้อความมาแบบซ้ำกันเป็นพิมพ์เดียว มาบอกเพิ่ม:  เราติดใจเรื่องรูปปั้นพญานาคที่คุณสาวไกด์ถาม  หาไปหามา ปรากฏว่ามีตำนานของเทพเจ้าที่ส่วนบนเป็นคน ส่วนล่างเป็นหางงูด้วยค่ะ (บางลิ้งค์ก็ว่าเป็นเงือก แต่บางลิ้งค์มีรูปและบอกเลยว่าเป็น Serpent-Goddess) ลองเสริชด้วยคีย์เวิร์ด Fu Hsi กับ Nu Kua นะคะ   หรือใน "เล่าเรื่องมังกร" ของ ส. พลายน้อย (พอดีรื้อมาเผื่ออ่านตอบโจทย์) ก็มีเล่าถึงตำนานมนุษย์มีลูกกับมังกร (เหมาว่าเป็นพญานาคละกัน) ในหลายชาติ แต่เล่มนี้เล่าแบบสรุปความ และมีหัวข้อย่อยอื่นอีกมาก เลยได้ความไม่กระจ่างเท่าไหร่ในประเด็นนี้ คุณ MiKi เราก็เล็ง "เล่ห์ร้ายนิยายรัก" อยู่ค่ะ เคยอ่านในบล็อกไปนิดนึง นี่ก็แอบๆ คิดว่าจะเข้าข้อไหนดี  โจทย์บล็อกเกอร์สองคน หรือน้ำเน่าต้นตำรับ เพราะพล็อตนี่น้ำเน่าขนานแท้และดั้งเดิม จำได้ว่าชื่อเดิมตอนลงบล็อก คนแต่งยังตั้งชื่อไว้เสียตลกเชียว แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 20:25:15 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 20:23:24 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 20:14:40 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 19:40:57

ความคิดเห็นที่ 43   ยังตามอ่านรีวิวอยู่เรื่อยๆนะคะ แต่ขอโทษที่ไม่ได้โพสตอบเลย เนื่องจากโนสบุคต์มีปัญหาค่ะ เข้าเนตได้ อ่านได้ ล็อคอินได้ แจกกิ๊ฟได้ แต่โพสไม่ได้เลย!!!!!! เป็นมาตั้งแต่ล้างเครื่อง ลงโปรแกรมใหม่เมื่อเดือนพฤษภาคม บล็อคก็เป็นเหมือนกัน เข้าได้แต่เข้าไปแก้ไขไม่ได้เลย ก็เลยปิดบล็อคไปก่อน ช่วงนี้ถ้าต้องโพสต้องไปหาคอมนอกห้อง ลำบากลำบนพอสมควร... จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 21:12:25

ความคิดเห็นที่ 44   คห. ๓๐ คุณภาวันต์ คห.๓๑ คุณนัทธ์ รากนคราน่าจะมารีวิววันพุธค่ะ คห. ๓๔ คุณสาวไกด์ ไม่ได้อ่านงานคุณทมยันตีมานานแล้วเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้มีสองเล่มอยู่ที่บ้าน "สรวงฟ้า" คห. ๓๕ คุณแม่ไก่ อ่านนิยายโจทย์ข้อเกิน ๙๐๐ หน้าอยู่เหรอคะ สู้ๆๆๆ // คห.๓๘ และ ๔๒ อ่านเล่ห์ร้ายนิยายรักจบแล้วเหมือนกันค่ะ แต่ก็ยังลังเลใจอยู่ดีว่าจะเป็นโจทย์ข้อไหนดีหนอ จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 22:53:46

ความคิดเห็นที่ 45   ย่องๆ มาแปะรีวิวบ้าง 10-3. [Clear Ice] เรื่องเกี่ยวกับตำนาน จะเป็นนิยายหรือไม่ก็ได้ น้ำท่วมเมฆ : อลังการกวี ตำนานน้ำท่วมโลกและการกำเนิดโลกใหม่ของชนเผ่าหยี  ชนกลุ่มน้อยในทิเบต ผู้แปลและเรียบเรียง: เจน สงสมพันธุ์ (จากเรื่องเล่าพื้นบ้านของชนเผ่าหยี  แปลจาก Seventh Sister and the Serpent) สำนักพิมพ์นาคร, พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2548 ราคา 80 บาท พฤกษาแห่งฤดูใบไม้ผลิประทานน้ำอดน้ำทนแก่พลโลก หน้าเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ผลินำความสุขมามอบให้ เรียวรวงแห่งท้องทุ่งคือน้ำเนื้อแห่งชีวิต เก็บเกี่ยวไว้เต็มสามฉาง ในคอกสามคอก วัวควายและแกะอ้วนพีแข็งแรง เงินทองใส่ไว้สามกำปั่นใหญ่ ดำรงชีพอยู่ด้วยเรียวรวง ดำรงชีพอยู่ด้วยวัวควายและแกะ ดำรงชีพอยู่ด้วยทองคำและเงิน ดำรงชีพอยู่ด้วยแรงงานของตนเอง * * * * * * * สนใจเล่มนี้เพราะมันเป็นกลอนตำนานน้ำท่วมโลกของชนเผ่าหยี..ชนกลุ่มน้อยของดินแดนหลังคาโลก ปลุกต่อมอยากรู้ว่าจะมีเนื้อหาสอดคล้องกับพระคัมภีร์ไบเบิ้ลของฝรั่งแค่ไหน เนื้อเรื่องเริ่มจากเจ้าฟ้านาคา บุตรของพญามังกรได้ขึ้นมาเที่ยวบนพื้นพิภพแล้วหลงรักทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นยิ่งนัก เมื่อกลับวังไปก็เงียบเหงาเศร้าซึมจนพญามังกรห้ามไม่ให้ขึ้นมาอีก จากนั้นก็สั่งให้น้ำท่วมโลกจนทุกอย่างหายวับไปหมด   เจ้าฟ้านาคาเพ่งมองไปทุกทิศ และเห็นว่าที่สุดขอบฟ้า มีสิ่งมีชีวิตรอดอยู่บนต้นไม้บนภูเขาสูงลิบ เป็นมนุษย์ชายหญิงหนึ่งคู่ และสัตว์นานาอีกอย่างละคู่ เมื่อเวลาผ่านและน้ำลดลง คนก็ลงมาใช้ชีวิตข้างล่างและให้กำเนิดลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวเจ็ดคน ... แล้วเจ้าฟ้านาคาก็ตกหลุมรักน้องนุชคนสุดท้อง หลังจากอ้อนวอนให้ผึ้งเป็นพ่อสื่อจนประสบผลสำเร็จ พ่อแม่และลูกทุกคนก็พาเจ้าสาวเดินทางข้ามภูเขาเขียวไปยังแดนไกล ระหว่างที่พ่อแม่และพี่ชายเศร้ากับการลาจาก  พี่สาวทั้งหกกลับหัวเราะ “แต่งงานกับนาค แต่งกับ..(ชื่อสัตว์)..ดีกว่า” แล้วเลือกแต่งไปกับสัตว์ต่างๆ คือ ชะมด ลิง กระต่าย ไก่ฟ้า เสือดำ เสือโคร่ง ตามลำดับ ฝ่ายน้องเจ็ดกับเจ้าชายนาคาก็ครองคู่กันอย่างราบรื่น ขยันขันแข็งในหน้าที่ของตนจนมีสัตว์เลี้ยงและผ้าไหมเงินทองครบบริบูรณ์ ทั้งยังให้กำเนิดลูกชายคือทอง ลูกหญิงคือเงิน จึงได้เดินทางกลับไปเยี่ยมพ่อแม่และพี่ชาย พร้อมของฝากมากมาย บังเอิญพี่สาวทั้งหกก็พาเขยกลับบ้านไล่หลังกันมา ทั้งครอบครัวจึงได้อยู่ครบหน้า พี่สาวคนโตแต่งไปกับชะมดมีสภาพทรุดโทรมจนพ่อแม่เห็นแล้วแทบจำไม่ได้ เมื่อนางเห็นน้องสาวใส่ชุดผ้าต่วนสวยงามก็เกิดริษยา  จึงวางแผนการร้ายไว้ (ซึ่งจะขอไม่เล่าต่อ อิอิ) อ่านต่อได้ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ http://people.cohums.ohio-state.edu/bender4/courses/7html/ (อยากแอบพิมพ์เก็บไว้คู่กับเล่มที่มีจัง  ของเขามีภาพวาดสวยๆ ด้วยอ่า) โดยรวมแล้ว เรื่องนี้ยังขาดเหตุผลในหลายฉาก แต่เพราะเป็นตำนานเล่าต่อๆ กันมาจนหาต้นตอไม่ได้ จึงไม่ใช่ประเด็น เพราะจริงๆ แล้วชนเผ่าหยีคงตั้งใจสอนให้คนรุ่นหลังขยันทำมาหากิน พึ่งตัวเองเท่านั้น   เล่มแปลไทยจะมีบทความเขียนโดยคุณวินัย สุกใส พูดถึงแผนที่โลกในอนาคตของ Gordon-Michael Scallion ซึ่งทำนายว่าระหว่างปี 1998-2012 จะเกิดแผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด อันเนื่องจากเปลือกโลกเคลื่อนตัว และเกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ที่ส่งผลให้บางส่วนของโลกจมอยู่ใต้น้ำ บทความส่วนที่สองพูดถึงตำนานน้ำท่วมโลกอื่น เช่น “มหากาพย์กิลกาเมช” ของชาวสุเมเรี่ยน (อุตนาปิชทิม บรรพบุรุษคนแรกของมนุษยชาติ ผู้รอดตายจากน้ำท่วมโลกได้ช่วยชีวิตคนและสัตว์ขึ้นเรืออาร์คหนีภัยน้ำท่วม)  ซึ่งตรงกับเรื่องของโนอาห์ในคัมภีร์ไบเบิ้ล นอกจากนั้นยังมีคัมภีร์ “เซ็นต์อเวสตา” ของอิหร่าน (ผู้อาวุโสแห่งเปอร์เซียได้รับคำสั่งจากเทพให้เตรียมอพยพหนีน้ำท่วมโลก)   “มหาภารตะ” ของอินเดีย (พระพรหมแปลงร่างเป็นปลาไปเตือนพระมนูถึงน้ำท่วมโลกที่จะเกิดขึ้น และแนะให้พระมนูพาฤาษีทั้งเจ็ดและเมล็ดพันธุ์นานาชนิดลงเรือเก็บรักษาไว้)   หรือวรรณคดี “ไตรภูมิพระร่วง”  ก็มีกล่าวถึงโลกและจักรวาลไว้ในนวมกัณฑ์ และทสมกันต์   โดยกล่าวถึงการล่มสลายของโลกอันเกิดจากดวงอาทิตย์ขึ้นพร้อมกันเจ็ดดวง กลายเป็นไฟประลัยกัลป์เผาผลาญทุกสรรพสิ่ง ต่อมาจึงเกิดฝนห่าใหญ่ติดกันเจ็ดวันเจ็ดคืน เกิดเป็นน้ำท่วมโลกสูงถึงชั้นพรหม ...อ่านแล้วก็เปิดหูเปิดตาดีค่ะ  แต่คงไม่มีความเห็น(หรือความรู้)มาเสริม  เพราะไม่เชี่ยวชาญด้านนี้เอาเลย เพิ่มเติม [เอามาจากลิ้งค์บน] : กลอนถูกเขียนเป็นประโยคห้าคำ เพื่อให้ชาวหยีร้องเป็นนิทาน เรียกว่า ah se ฉบับภาษาอังกฤษบางประโยคจะลงท้าย na! ah! wa!  เพื่อให้ครบคำ ซึ่งภาษาไทยบางทีก็ข้ามไป (คงกลัวคนอ่านงง) แต่พอลองอ่านแล้วจะขำๆ ดีค่ะ  เพราะมันก็เข้ากับเสียงไทยดี เช่น ยังมีเสืออยู่...น๊า! (รูปปกนี่เอามาจากลิ้งค์ข้างบน  ปกไทยหาไม่เจอและตอนนี้ไม่มีกล้องค่ะ) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 03:43:14 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 00:52:25

ความคิดเห็นที่ 46   5-2. [Il Maze] หนังสือที่มีสัตว์เลี้ยงอะไรก็ได้เป็นตัวชูโรง สร้อยทอง ผู้แต่ง: นิมิตร ภูมิถาวร สำนักพิมพ์บรรณกิจ, 2533 (ฉบับที่อ่านเป็นพิมพ์ 2540), 139 หน้า ...เนื้อเรื่องคร่าวๆ... สร้อยทอง เป็นนกแสนรักของ ลอย พ่อม่ายที่ใช้ชีวิตอยู่กันอย่างสมถะกับลูกชายชื่อ รวย     ชีวิตสองพ่อลูกเป็นวิถีชีวิตแบบคนบ้านนอกสักหลายสิบปีก่อน  หิวขึ้นมาก็หาอาหารจากธรรมชาติใกล้ตัว กินแค่อิ่ม ไม่ฟุ้งเฟ้อกับสิ่งสมมติ   ลอยเป็นนักเลงนกคนหนึ่ง จึงสนใจและพยายามต่อนกป่าเสียงเสนาะที่เพิ่งโผล่มาหากินในละแวกบ้าน  ใจเขาหวังได้นกป่าตัวนี้มาเลี้ยงคู่กับสร้อยทอง อีกอย่างที่ลอยแอบหวังไว้คือ อังกาบ ม่ายสาวนิสัยดีในที่นาติดกันไว้ แต่ไม่กล้าเอ่ยปากเสียที ถ้าได้นกป่าตัวนี้มา ลุงแฉ่ง..พ่อของอังกาบ..คงต้องนับถือเขา  แต่ปัญหาคือ ปลัดผัน ก็แสดงท่าทีสนใจอังกาบ แม้ม่ายสาวจะไม่ตาโตไปกับยศศักดิ์ของปลัดผู้มีภรรยาแล้ว แต่ลูกน้องจอมสอพลอของปลัดผันก็ยังแวะเวียนมาแสดงสิทธิ์..ทั้งในตัวอังกาบและนกป่าที่ลอยหมายตาไว้ หากในที่สุด ลอยก็อยู่อย่างสงบท่ามกลางธรรมชาติอย่างเก่าไม่ได้ เมื่อลูกชายต้องสมัครเรียนและมีปัญหาเรื่องเอกสาร   นอกจากนั้น ปลัดผัน (ซึ่งคิดเอานกไปประจบเจ้านายอีกต่อ) ยังเรียกเขาไปสั่งให้จัดการต่อนกเขามาให้ได้ ไม่เช่นนั้นก็จะเอาสร้อยทองไป เครดิต: หนังสือเล่มนี้ได้รางวัลในฐานะนวนิยายดีเด่นจากการประกวดงานสัปดาห์หนังสือประจำปี 2519 และได้รับคัดเลือกไปชิงรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์แห่งอาเซียนในปี 2520 ************ ตอนเห็นโจทย์สัตว์เลี้ยง นึกถึง "สร้อยทอง" ขึ้นมาทันที   จำได้ว่าสมัยเด็ก เคยอ่านหนังสือใช้ฉากชนบทที่มีคนเอานกชื่อสร้อยทองไปต่อนกป่าเสียงดี   ..จำได้แค่นั้น แต่ประเด็นหลักในเรื่องแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างข้าราชการกับคนบ้านนอกไร้การศึกษา โดยเฉพาะคนสมัยก่อนที่มักจะถูกปลูกฝังให้เคารพและเกรงกลัว ‘เจ้านาย’ จากอำเภอ โดยในภาพความสัมพันธ์นี้จะมีทั้งผู้มีอำนาจ  คนซื่อที่ต้องยอมเขาตลอด  คนที่รู้ทันแต่ช่วยได้ไม่มาก  คนที่ช่วยผู้มีอำนาจเบียดเบียนคนอื่นเพื่อประโยชน์ของตัวเองบ้าง แต่ละฉากแต่ละตอนในเรื่องนี้จะสะท้อนเรื่องความเหลื่อมล้ำนี้ และแสดงภาพสังคมชนบทได้อย่างสวยงาม คนอ่านที่เป็นเด็กเมืองกรุงจะชอบฉากที่บรรยายถึงชีวิตง่ายๆ ในชทบทเป็นพิเศษ   อีกอย่างที่ชอบคือคนเขียนไม่ได้ยัดเยียดฉากหนักๆ เกินไป  เช่น อ่านไปบทนึงก็ซึ้งกับชีวิตเรียบง่ายกลางธรรมชาติ  พลิกไปอีกบทก็อยากจะโดดขาคู่ใส่พวกตัวร้ายที่ออกมารีดไถชาวบ้านชัดๆ  บทต่อมาพากลับไปผ่อนคลายกับวิถีชีวิตง่ายๆ อีกครั้ง  แล้วก็ใส่ปัญหาหนักใจมาอีกละ  สับกันไปมาตลอด ระหว่างที่อ่าน จะแอบปลื้มตัวเอกในเรื่อง คนอะไรเก่งรอบด้าน ลอยอยู่กับธรรมชาติมาจนร่างกายแข็งแกร่ง ทนแดดทนฝนไม่กลัวป่วย  ฝีมือติดตัวมีรอบด้าน ทั้งการสร้างที่อาศัยหรือสิ่งของเครื่องใช้รอบตัว  หรือการหาอาหารที่ต้องพลิกผันไปตามสภาพรอบตัว  (ฝนตกออกไปจับกบ  เดินทางแล้วหิวก็ตีมิ้มมากิน เป็นต้น)   ... นี่ถ้ามีเหลี่ยมรู้จักหือรู้จักอือบ้างก็คงดี  อย่างที่มีคำกล่าวจีนว่าเอาไว้ว่า “ไร้พิษมิใช่ชายชาญ” เล่มนี้เป็นเรื่องที่ทั้งเขียนดี ทั้งสื่อดีมีสาระ  เสียอย่างเดียวคือจบห้วนไปหน่อย (รูปจากเว็บสุหนังสือเก่าค่ะ) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 02:22:49 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 00:57:13

ความคิดเห็นที่ 47   มาเร็วค่ะคราวนี้ โจทย์ 25-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสืออะไรก็ได้ 1 เล่ม ที่จำนวนหน้า 500+ หน้า หนังสือที่เลือกมา ร่างพระร่วง โดย เทพศิริ สุขโสภา ความหนา 548 หน้า ก่อนอื่นบอกก่อนว่าไม่เคยอ่านนิยายของคุณเทพศิริมาก่อน เคยอ่านแต่ที่เป็นนิทานของมูลนิธิเด็ก ขนาดบึงหญ้าป่าใหญ่ก็ไม่เคยอ่าน (เชยมั้ยเนี่ยเรา) ตอนปี 2549 ที่หนังสือเล่มนี้ได้ชิงซีไรท์ ขอบอกว่าแอบเชียร์ ตามคำเอ่ยอ้างที่ว่าหนังสือเล่มนี้เขียนเพื่อท่านพุทธทาส แบบว่าชื่นชมท่านพุทธทาส แม้ว่าตัวเองจะเป็นคนเข้าวัดไม่ได้ ร้อน อิอิ สบโอกาสเลยสอยหนังสือมาเชยชม ตอนแรกคิดว่าหนังสือจะจำลองเรื่องของท่านพุทธทาสมาเป็นนิยายเสียอีก มาบัดนี้เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มจริง .. เอ่อ .. นะ ตอนซื้อหนังสือมีคนเปรยว่ารูปประโยคเทพศิริอ่านยาก ตอนนั้นเคยอ่านแต่นิทาน ก็เลยว่าไม่ยากหรอก แต่เมื่ออ่านเล่มจริง .. สำนวนเทพศิริไม่ใช่อ่านยาก แต่อ่านแล้วแหม่งๆ คือบางที่มีคำบุพบทบ้างก็ได้ ไม่จำเป็นต้องละมากมายขนาดนี้ หนังสือพูดถึง ดอน คนสุโขทัย ในช่วงปี 2490 - 2536 ที่มีเหตุให้ต้องออกจากโรงเรียนแต่ยังเล็ก จึงอ่านเขียนไม่ได้ ได้เป็นเด็กเดินตามพระธุดงค์ไปที่ต่างๆ ที่สุดก็บวชเณร บวชพระ ในช่วงที่เป็นเด็ก หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ พร้อมทั้งท่านพุทธทาสภิกขุ ได้ไปที่เมืองสุโขทัย ในครั้งนั้น ท่านพุทธทาสไม่ได้เทศน์ แต่เดินทางไปตามวัด ร้างบ้างไม่ร้างบ้าง เพื่อศึกษาทรงเจดีย์ต่างๆ ก็ได้พ่อน้อมของเด็กชายดอนพายเรือพาไป เด็กดอนก็ตามไปด้วย พ่อน้อมบอกดอนว่าหลวงพ่อรูปนี้ดี ทำให้ดอนจดจำท่านได้ ต่อมาในช่วงหนึ่งของการบวชพระ พระดอนได้ไปถึงสวนโมกข์ มีโอกาสได้ฟังคำสอนก็ท่านพุทธทาสบ้างเล็กน้อย (จริงๆ นะ) แต่คำสอนดูประทับจิตตรึงตาพระดอนอยู่ว่าท่านพุทธทาสนี้ดี ดอนลาสึกพระแล้วกลายมาเป็นคนจัดทำพระเครื่อง พระเกจิ ด้วยคิดว่าการทำพิธีดังกล่าว เป็นการช่วยวัดระดมทุน ชาวบ้านใช้เงินไม่มากนัก ก็ช่วยวัดได้ ตัวชาวบ้านก็ได้พระดีไปคุ้มตน ที่สุดกลายเป็นผู้ชำนาญด้านการดูพระ ขนาดแค่พูดก็ทำให้ราคาพระขึ้นได้ว่าเซียนดอนรับรองแล้ว เขาได้ใช้ความสามารถของตน รวบรวมเก็บพระร่วง (หมายถึงพระสุโขทัย) หวังให้พระไม่ตกกระจัดกระจายไปทั่ว นอกจากนั้น ในระหว่างติดตามพระธุดงค์ตอนเป็นเด็ก หรือบวช ติดต่อหลวงปู่หลวงตาเกจิอาจารย์มาปลุกเสกพระ ทำให้ดอนได้อาถาอาคมมามากมาย จึงเข้าไปในป่าขึด(ป่าอาถรรพ์)เพื่อกำจัดภูติผีวิญญาณร้าย เมื่อผ่านมาออกมาได้ ก็รู้สึกว่าตนช่างเก่งกล้า บวกความชำนาญด้านพระเครื่อง ดอนก็อหังการ์ สุดท้าย ดอนประสบวิบากกรรม และมีคำถามที่อยากกลับไปถามพระที่ดอนจำฝังใจว่าดี แต่ร่างของดอนไม่สมประกอบเสียแล้ว จึงใช้เวลานานเกินไป .. นานเกินกว่าที่จะไปทัน (หลวงพ่อพุทธทาสสิ้นปี 2536) ปริศนาว่าใครที่สู้ใช้เวลากว่า 3 ปีพาดอนไปหาท่านพุทธทาส เก็บไว้ให้ค้นหาเองเอง อาจจะอึ้งเหมือนคนนี้ก็เป็นได้ บอกเรื่องย่อๆ ของหนังสือแล้ว ขอถอนหายใจ 1 เฮือก เฮ้อ ต้องบอกว่าอ่านแล้วผิดหวังไม่น้อยค่ะ เนื่องจากได้ยินคำลือมาว่าเกี่ยวกับท่านพุทธทาส แต่เมื่ออ่าน ไม่ค่อยเห็นคำสอนของท่านเท่าไหร่เมื่อเทียบกับความหนา หนังสือพูดถึงพระเครื่องพอสมควร หลายที่ที่น้ำท่วมทุ่ง เยิ่นเย้อ ที่สำคัญแฟนตาซีมากมาย (น่าจะรู้จากนิทานของผู้เขียนนะเนี่ยว่าจินตนาการล้นเหลือ) แม้ว่าผู้เขียนจะเขียนคำอธิบายไว้ว่าตั้งใจจะโยงเรื่องไสยศาสตร์และพุทธศาสตร์ก็เถอะ และที่รำคาญมาก คือ ผู้เขียนเขียนให้ดอนรำพึงบ่อยๆ ว่า ดอนไม่เข้าใจ คือนะ .. มันไม่ได้เข้าใจยากเล้ย แถมเขาได้ทั้งติดตามพระ บวชเณร บวชพระ ทำไมจึงหลงในกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ได้มากมายขนาดนี้ แม้ว่านี่จะเป็นกลอุบายในการนำเสนอ และแม้ว่านี่จะเป็นความจริงว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่เข้าใจในหลักธรรม แม้จะใกล้ชิดพระธรรมเพียงใด แต่ว่า .. ถ้าเป็นหนังสือเพื่อจะพูดถึงหลักธรรมคำสอน มันใช้จำนวนหน้าเยอะมายกว่าที่จะเข้าถึงประเด็นนั้น กว่าจะอ่านแล้วเริ่มรู้สึกว่าเข้าท่า ก็โน่น หน้าที่ 430 ได้ เฮ้อ (ขออีกเฮือก) ผู้เขียนบอกว่าตั้งใจให้ตัวเอกไม่รู้หนังสือ เพื่อจะได้เป็นคนธรรมดา แต่มีช่วงเวลามากมายที่ดอนจะหัดอ่านเขียน ทำไมจะทำไม่ได้หนอ คือผู้เขียนเลือกถ่ายทอดเป็นหนังสือนะ คนอ่านก็ต้องอ่านหนังสือได้สิ การจะอ้างว่าเข้าถึงคำสอนท่านพุทธทาสไม่ได้เท่าที่ควร เพราะอ่านไม่ออก (ซึ่งเป็นปมหนึ่งของหนังสือ) เลยดูจะเลื่อนลอยไร้น้ำหนัก เมื่อเทียบกับความตั้งใจในการเสนอเรื่องท่านพุทธทาส คุณเทพศิริแอบแตะยุด 6 ตุลาด้วยเล็กน้อย ด้วยการให้นักศึกษาที่ดอนเคยอุปการะกลับมาหา ส่วนตัวรู้สึกว่าช่วงนี้ดี ชอบ ที่จริงหนังสือมีดีๆ หลายช่วงค่ะ แต่ว่าเสียดายที่จินตนาการเพริศแพร้ว จนออกจะเกินกว่าที่มุ่งมั่นปั้นหมายเชิดชูคำสอนของท่านพุทธทาส และออกจะฟุ่มเฟือยการเขียนเกินไป ก็เลยไม่สมกับที่แอบลุ้นให้ได้ซีไรท์ (ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่ได้อ่าน ฮ่าๆ) รู้สึกคล้ายๆ โดนลวงหลอกด้วยคำโปรยด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น จะว่าไปก็คงแค่เพราะไม่ถูกจริตของผู้อ่านอย่างคนนี้แค่นั้นเองค่ะ อีกประการ คนอ่านคนนี้ก็อาจเข้าไม่ถึงนัยยะที่ผู้เขียนสื่อเองก็เป็นได้ ปล. แต่ว่าก็ยังคิดว่าร่างพระร่วงมีอะไรมากกว่าความสุขของกะทิที่คว้าซีไรท์นะ สำหรับชุดความสุขของกะทิ ชอบเล่ม 2 มากกว่าเล่มแรก (เพิ่มเติมข้อความเล็กน้อยค่ะ) ------------------------------ อ่านรีวิวแล้วอยากอ่านไปหมดเลย เกิดกิเลสมากมาย งือๆ แต่ข้าพเจ้ายังไม่ได้บวชเรียน ไม่ได้ใกล้วัด มีกิเลสได้ คิกๆ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 01:16:43 จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 01:04:13

ความคิดเห็นที่ 48   ลืมแปะรูปปกหนังสือค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 01:12:10

ความคิดเห็นที่ 49   งืม ๆ งั้นตัดร่างพระร่วงออกจากลิสต์ละกันค่ะ ไปยืมห้องสมุดอ่านเอาดีกว่า เรื่องสร้อยทองเคยเห็นแวบ ๆ จำชื่อเรื่องได้ แต่ลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว แต่สนใจเรื่อง น้ำท่วมเมฆ จังค่ะ สงสัยต้องหาอ่าน ฮือ หนังสือน่าสนใจเยอะมาก ที่มีชื่ออยู่ในกองดองของตัวเองก็มี จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 02:14:00

ความคิดเห็นที่ 50   ย่องมาอีกรอบ ดูหนังจบละ 5-1. [Il Maze] หนังสือที่เกี่ยวกับการเดินทาง ฟ้าฝันตะวันหนาว ผู้แต่ง: ปริญญ์ สำนักพิมพ์แจ่มใส, พิมพ์ครั้งแรก 2552, ราคา 169 บาท แม้จะล่วงเลยมาถึงสองปี เจ็ดเดือน กับสิบหกวัน... แต่หัวใจรักมั่นของ ‘รัมภ์รพี’ ที่มีต่อพี่ชายเพื่อนซี้ที่ชื่อ ‘นภัสภ์’ ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ทว่าแม้จะส่งผ่านความรักอย่างเปิดเผยผ่านทั้งสายตา การกระทำ และคำพูดไปมากเพียงไร สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาก็คือเธอยังครองคำว่า ‘น้องน้อย’ สำหรับเขาไม่เปลี่ยนแปลง แต่เพราะถือคติตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก บวกกับได้รับการอนุเคราะห์จากเพื่อนซี้ รัมภ์รพีเลยสบโอกาสได้ติดสอยห้อยตามเขาไปไกลถึงแคชเมียร์ ดินแดนที่ถูกขนานนามว่าสวิตเซอร์แลนด์แห่งเอเชีย “ไชโย! โอกาสงามๆ มาเยือนแบบนี้ รัมภ์รพีจะงัดทุกกลเม็ดที่มีมาพิชิตใจพี่ฟ้าให้ได้...” * * * * * * * เล่มนี้เป็นพล็อตรักข้างเดียว พาเที่ยวจนรักสมหวังค่ะ แนวการเขียนและตัวละครออกมาใสๆ น่ารัก  ห่วงใยกันไปมา   ยิ่งเนื้อเรื่องส่วนใหญ่เกิดขึ้นระหว่างเที่ยวด้วย เลยอ่านแล้วได้อารมณ์แจ่มใส๊แจ่มใส ในส่วนของการเที่ยว  อ่านแล้วไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่  รู้แต่หนาวมาก แต่ที่นั่นมีวิวเด่นอะไรยังไง มีตำนานหรือเกร็ดอะไรสนุกๆ ไหม ไม่ค่อยพูดถึง (จำได้แต่ย้ายที่พักที ก็จะต้องเน้นว่าสองสาวพัก/อาบน้ำสบายไหม) มีจุดเดียวที่อ่านแล้วได้รายละเอียดดีและชอบ คือตอนพูดถึงมหาตมะคานธี ในส่วนของความรัก คนแต่งบรรยายลักษณะรักข้างเดียวแบบเฉียดจะหลงไหลของพิมพ์รพีให้ออกมาได้น่ารัก   อาจจะเพราะเราวาดภาพเธอเป็นสาวน้อยใสกิ๊งด้วย เลยเข้าใจว่าหัวใจสาวน้อยก็แบบนี้แหละ ...มาเริ่มขัดใจเอาตอนท้าย  เมื่อแฟนเก่าของพระเอกกลับมาป่วน นางเอกเรื่องนี้รับมือปัญหานี้ได้แย่มาก  ไม่รักษาสิทธิ์ของคนเป็นแฟนเท่าที่ควร เธอไม่มีชั้นเชิงเลย ทำตัวเป็นคุณหนูมาดผู้ดีที่แอบมาฟุ้งซ่านลับหลัง ที่เรื่องโอเคได้นี่เพราะคนรอบข้างช่วยเชียร์ และพระเอกไม่เปลี่ยนใจเอง จากนี้ไปจะ สปอยล์ นะคะ โดยเฉพาะเมื่อรพีตัดสินใจไม่ไปเรียนต่อแล้ว เพราะกลัวแฟนเปลี่ยนใจ! อ่านแล้วภาพพจน์นางเอกที่ตอนแรกเป็นคุณหนูใสๆ  เพิ่มคำว่า "ไร้สมอง" ขึ้นมาทันที ตัวพระเอกก็บื้อพิกล ขอหมั้นให้เธอวางใจก่อนก็ได้นี่ หรือวางตัวดีกว่านี้ ... สรุปคือ ช่วงท้ายๆ นี่ตอกย้ำมากว่าความรักของคู่นี้ยังไม่มั่นคงพอน่ะ โดยรวมแล้ว เป็นเล่มอ่านเพลินๆ  น่ารักใสกิ๊ง แต่ไม่ใช่ตัวละครรู้จักคิดอย่างที่เรานิยมค่ะ (ภาพปกจากเว็บแจ่มใส) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 03:27:12 จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:15:33

ความคิดเห็นที่ 51   10-5. [อั๊งอังอา] อ่าน fiction ที่ตัวเอกเกี่ยวข้องกับเกษตรกรรมทางใดทางหนึ่ง หัวใจกระซิบรัก ผู้แต่ง: รุ่งแก้ว สำนักพิมพ์กรีนมายด์, พิมพ์ครั้งแรก 2552, ราคา 239 บาท พฤกษา หนุ่มโสดมาดดี ลูกเศรษฐีใหญ่ ใช้ชีวิตอิสระ กระทั่งเขาได้รู้จักกับสัตวแพทย์ตฤณ หญิงสาวร่างเล็ก ผู้มีความสดใส สุดแสนน่ารัก แต่นิสัยดุชะมัดยาด ในทีแรกเขาอยากจะเอาชนะ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดและรู้จักความเป็นตัวตนของเธอ...เขาจึงต้องคิดใหม่ และอยากจะกระซิบบอกด้วยหัวใจที่มั่นคงว่า...รักเธอ * * * * * * * เนื้อเรื่องคร่าวๆ ... พฤกษา หรือเคียว ติดใจที่ ตฤณ ไม่สนความหล่อของเขา เลยปลอมตัวไปเป็นลูกน้องเธอ เพราะบังเอิญเธอทำงานในไร่ธัพนีของ วสุวี รูมเมทที่เพิ่งกลับจากนอกด้วยกัน แถมยังกู้เงินจากพ่อเขาด้วย   แม้ตอนแรก ตฤณจะแกล้งให้ลูกน้อง (ที่จำใจรับมา) ไปทำงานใช้แรงหนัก เคียวก็สู้ไม่ถอย  ดังนั้น เมื่อผ่านไปสักพัก ทั้งคู่ก็เริ่มสนิทกัน ช่วยกันทำเพื่อไร่ เคียวรู้ตัวว่าหลงรักสาวดุเข้าแล้ว  และจีบจนตฤณเริ่มมีใจให้เช่นกัน แต่เมื่อรู้เข้า พริม น้องสาวของเคียวกลับพยายามขัดขวางคู่นี้ทุกวิถีทาง เพราะในอดีต เพื่อนของพริมเคยแย่ง วรา แฟนของตฤณไป แต่ต่อมาก็หย่ากัน ปลัดวราย้ายไปทำงานในจังหวัดเดียวกับตฤณ  ทั้งคู่จึงมองตฤณในแง่ร้าย นอกจากพล็อตรักของคู่เอก ยังมีคู่รองคือทิวลิป (ลูกสาวไร่ติดกัน) กับหมอเพียร ทิวลิปแอบชอบหมอเพียรที่มาช่วยดูแลวัวในไร่  แต่หมอสนแต่งานจนสาวไม่กล้าจีบ แถมด้วยพล็อตพ่อได้แฟนเก่าลูกเป็นเมีย  แล้วเมียก็คิดจะงาบลูกเลี้ยงอีก เนื้อเรื่องใช้ฉากฟาร์มวัวของไร่ธัพนีเสียส่วนใหญ่  มีเรื่องของงานแทรกมาเป็นช่วงๆ ให้ความรู้สึกว่าตัวละครมีการมีงานทำจริง  ไม่ได้เอาแต่ป้อหรือหึงหวงกันไปมา แถมยังมีตัวประกอบที่เป็นคนงานโผล่มาสร้างบรรยากาศรักบ้านไร่ดี ตัวละครอ่านแล้วยอมรับได้  เช่น ตฤณกำพร้าเลยนิสัยเอาจริงเอาจัง เคียวถูกพ่อตามใจเพราะเป็นลูกรัก เลยมีนิสัยบางแง่ที่เป็นเด็กโดนสปอยล์ ตัวน้องสาวก็เช่นกัน (ลูกเศรษฐีตัวจริงต้องมีนิสัยเสียบ้าง ถูกต้อง) แต่ที่ชอบคือพระเอกกวนโอ๊ยดี  พูดจาลดเลี้ยว กวนโทโสนางเอกตลอด นางเอกก็ใจร้อน แหย่นิดก็เดือดละ  ยังดีที่เธอเป็นคนมีเหตุผล โกรธไม่นานก็หาย การเดินเรื่องค่อนข้างไปเรื่อย ๆ  คิดว่าคอนิยายยุคเก่าน่าจะอ่านได้สบายค่ะ เพียงแต่ด้วยความที่เป็นหนุ่มสาวยุคนี้  เลยมีฉาก ‘ไม่งาม’  นิดหน่อย (ไม่ใช่เรทนะ) เล่มนี้เริ่มหยิบตอนงานยุ่ง อ่านแล้ววางหลายครั้ง พอมีเวลาอ่านยาวถึงรู้สึกว่าให้อารมณ์น่ารักเหมือนกันแฮะ สำนวนคนแต่งก็น่าสนดี  บางวูบเหมือนสำนวนนิยายเก่า แต่ตรงบทสนทนาก็ยียวนแบบยุคใหม่  แปลกดี จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 04:55:58

ความคิดเห็นที่ 52   ^ ทำไมกรอบมันบีบอย่างงั้นล่ะ?  -_-a ถามสามออหน่อยว่าเล่มข้างบนโอเคเปล่า?   ไม่แน่ใจว่าเกษตรกรรมที่ว่านี่รวมฟาร์มวัวไหม อ่านรีวิว "ร่างพระร่วง" แล้วก็คิดหนักว่าหยิบดีไหม ตอนแรกเคยอยากอ่านมาก เกี่ยวกับพระเครื่อง น่าจะสนุก แต่เท่าที่ฟังเสียงมา หลายคนพูดคล้ายๆ กันเลย โบกพู่เชียร์คุณแม่ไก่อีกคนค่ะ  สู้ซู่! อ่านปัญหาเครื่องของคุณ January Friend แล้วก็งงตาม ถ้าล็อคอินได้ แปลว่าพิมพ์ได้  แล้วทำไมโพสต์ไม่ได้หว่า?  งง ขอให้แก้ไขได้เร็วๆ นะคะ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 05:03:44

ความคิดเห็นที่ 53   เราซื้อร่างพระร่วงให้อาเราอ่านนะ ...อาเราบอกว่า ดีมาก สนุกมาก แต่อ่านจากรีวิวนี้แล้ว ชักไม่แน่ใจ ... จำได้ว่า เรื่องบึงหญ้าป่าใหญ่ เป็นหนังสือนอกเวลาสมัยเรียนมัธยม ...ตอนนั้นอ่านแล้วก็งงๆ เหมือนกันล่ะ   แล้วก็มาได้อ่าน นิทานสั้นประกอบภาพ จากไดอารี่ของมูลนิธิเด็ก เออ...อันนี้เข้าใจได้ง่ายกว่า เราก็เลยติดภาพว่า "เทพศิริ" เป็นนักเล่านิทานและวาดภาพประกอบรึป่าวนะ เคยไปพบตัวจริงถึงบ้านท่านที่เชียงใหม่ เมื่อนานมาแล้ว (กับนายคนก่อนโน้น) เป็นคนอารมณ์ดีและคุยสนุก สมแล้วที่ทำงานให้เด็กๆ อ่าน เรืองสร้อยทอง ก็เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาเช่นกัน ...แต่เป็นเล่มที่เราไม่ได้เลือกอ่าน จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 07:22:04

ความคิดเห็นที่ 54   20-1. [อั๊งอังอา] อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับปัญหาสังคม เช่น ปัญหาครอบครัว ปัญหาการค้าประเวณี อื่นๆ ไม่ต้องเกี่ยวตรงๆ ก็ได้ แต่ให้อธิบายว่าเกี่ยวอย่างไร ไม่เน้นประเภทหนังสือ น้ำเพชร โดย ปิยะพร ศักดิ์เกษม ขอลอกทั้งโจทย์ ทั้งหนังสือที่คุณ MiKi รีวิวเลย (ความชั่วร้ายเข้าสิง) จริงๆ แล้วไม่ได้อ่านงานของปิยะพรมานาน เข้าใจว่าเรื่องสุดท้ายเป็นเรื่องใต้เงาตะวัน (เพิ่งรู้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้เมื่อวาน) ถ้าไม่นับในวารวันที่สไตล์มันฉีกออกไป เรื่องนี้ได้ไปยืนอ่านที่ร้านหนังสือจนจบ (เพราะเห็นหนังสือมันไม่ได้ซีล เป็นความชั่วร้ายระลอกสอง) แต่ก็คงไม่ได้รายละเอียดมากเท่าที่ควร ข้างล่างสปอยด์นะคะ เห็นคุณ MiKi จัดการเล่าเรื่องย่อแล้ว ก็คงไม่ต้องเล่าอะไรมาก สำหรับรุ้ง เรื่องนี้สนุกดี จุดเด่นของนิยายของปิยะพรในทุกเรื่องก็คือ ความขัดกันในตัวละคร ถ้าผู้ชายหลั่นล้า ผู้หญิงจะเคร่งขรึม ถ้าผู้ชายเคร่งขรึม ผู้หญิงจะหลั่นล้า และสุดท้าย คนที่เคร่งขรึมก็จะได้เรียนรู้ความหลันล้า เพราะตัวละครที่หลั่นล้าจะหลั่นล้าอย่างมีคุณภาพ แต่ตัวละครที่หลันล้า ไม่ต้องเรียนรู้ความเตร่งขรึม เพราะเขาหลันล้าอย่างมีคุณภาพแล้ว เท่าๆ ที่ดูๆ ส่วนใหญ่พระเอกจะหลั่นล้า เพราะมันจะน่ารัก ถูกใจคนอ่านเป็นอย่างยิ่ง ^^ แพทเทิร์นนี้ ใช้ได้ดี เข้ากับไคล์แมกซ์ของเรื่องที่ต้องการให้ตัวละครมีการเรียนรู้ เรื่องนี้พระเอกหลั่นล้า นางเอกเคร่งขรึม (เข้าแก๊ปคนอ่านชอบพอดี รุ้งก็ชอบ) เท่าที่อ่าน ตัวละครกลมมนหมดทุกตัว ซึ่งเป็นที่เข้าใจได้จริงๆ นะ แต่ตัวละครที่ขโมยซีนที่สุดสำหรับรุ้งคือ อาสะใภ้ (มั้ง จำชื่อไม่ได้) ที่คุยกับคุณพิมตอนสุดท้าย และน่าจะเป็นคนเดียวกะที่คุยกับนางเอกในเรื่องใต้เงาตะวัน รุ้งว่าเขาขโมยซีน คาแรกเตอร์น่าสนใจ แต่ รุ้งไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ (เรื่องมากอีกแล้วเรา) ถ้ามองในทางดีๆ คนๆ นี้ก็เป็นตัวละครที่อยู่เหนือปัญหา มองเห็นทุกอย่างแล้วมาไกด์ไลน์ให้กับตัวละครอีกตัวที่มีปัญหา ตามแพทเทิร์นปกติอีกเช่นกัน แต่ถ้ามองในทางร้าย ตัวละครตัวนี้ร้ายพอสมควร สามารถใช้ความสามารถในการโน้มน้าวจิตใจ พูดเพื่อยังประโยชน์สูงสุดให้กับคนในครอบครัวตัวเอง แล้วรุ้งก็ให้เปอร์เซนต์ในด้านดี 30 ร้าย 70 ซะด้วยสิ -_-' ที่ให้แบบนี้ก็เพราะว่า ปกติ ตัวละครที่อยู่เหนือปัญหา มักจะโดดเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ เข้าใจสถานการณ์ และตัวละครเป็นอย่างดี คือยืนมองอยู่ห่างๆ แต่ใช้กล้องส่องทางไกลอยู่ประมาณนี้ แต่สำหรับตัวละครตัวนี้ รุ้งไม่เซ้นส์ว่าเขาวนเวียนอยู่รอบๆ (หรือว่าเราอ่านไม่เจอเองนะ) คือเหมือนกับเราไม่เห็นเขา แล้วอยู่ดีๆ มาอยู่เหนือปัญหา รุ้งก็เลยเชื่อยากหน่อย แน่นอนว่า เรื่องนี้พระเอกน่ารักกินขาด ^^ ไม่ว่านางเอกจะออกมาแล้วทำให้คนอ่านรู้สึกกดดันแค่ไหน พอคุณเกื้อออกมา บรรยากาศก็ปิ๊งปั๊งสดใสทันที 555 ปล. ทำไมเด๋ยวนี้ทั้งปิยะพรทั้งกิ่งฉัตร ต้องเขียนอะไรให้เป็นคดีๆ ด้วย เมื่อก่อนนี้ก็ไม่เป็นนี่นา รุ้งว่าถ้าหากว่าเรื่องมันเดาตัวร้ายได้ง่ายขนาดนี้ (ประเภท โผล่มาปุ๊ปก็รู้ปั๊ป) จริงๆ ไม่ต้องมีคดีก็ได้ ทำเป็นปกติให้มีสถานการณ์สะเทือนใจเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ก็ไม่เลวนะ ปล 2. เอ๊ะ หรือว่าไอ้นี่เขาจะเรียกว่า Romantic Suspense ที่หน้าปกไม่ กึ้งกึ้งๆ นะ จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 08:41:25

ความคิดเห็นที่ 55   ๓๘.MiKi เล่ห์ร้ายนิยายรัก ผู้แต่ง : ศรีสุรางค์ เคยอ่านในเนทจนจบเลย..เรื่องราวน่ารักดีค่ะ อ่านได้เพลินๆ จิดกัดความน้ำเน่าได้พอประมาณ ควบคู่ไปกับความน้ำเน่าของชีวิตของนางเอกเสียเอง อ่านแล้วรักพระเอกพอประมาณ แต่รักน้องพระเอกมากกว่า เราว่าออกมาทีไร ขโมยซีนด้วยความสดใสและปากจัดทุกที (เอ..ไม่รู่ว่าจำบุคลิกตัวละครผิดไปรึเปล่านะ..อ่านนานแล้ว) ๔๖. สาวไกด์ อ่านรีวิวทั้งสองเรื่อง ก็บ"สร้อยทอง"ไว้ในลิสอีกเรืองแล้วกัน ได้ยินชื่อมานาน แต่ก็ไม่เคยลองอ่านสักที..หนังสือบนโลกนี้มีเยอะเกิน..ตามไม่ทัน.. ๕๑. ยาคูลท์ อิอิ..หัวเราะอย่าเอียงอาย หนังสือที่คุณรีวิวมา ไม่เคยอ่านเลยค่ะ ไม่รู้จักด้วย ๕๔. คุณรุ้ง แฟนพี่เกื้อคุณ มารายงานตัวอีกครั้งค่ะ รอมานานแล้วเรื่องนี้..ตอนนี้ก็รอโอกาสที่จะไปสอยมาอ่าน สำนักพิมพ์เขาไม่จัดเรทให้..แต่ถ้าถามเรา เราก็ว่ามันน่าจะเป็นRomantic Suspense เหมือนกันนะ เพราะหลายเรื่องเลย ที่ก้ำกึ่ง..เช่น ใต้เงาตะวัน(ปิยะพร ศักดิ์เกษม) ของดวงตะวันแนวสืบสวน..เลื่อมพรายลายรัก,เพลงรักริมขอบฟ้า(ก็น่าจะ) ห้าวันแล้วที่ไม่ได้รีวิวเลย...เดี๋ยวอ่านหนังสือจบเมื่อไหร่ จะมาขอรีวิวบ้างนะคะ จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 14:28:22

ความคิดเห็นที่ 56   โจทย์ : 5-10. [piccy] หนังสือที่ตัวเอกในเรื่องสามารถใช้เวทย์มนต์ได้ [b]หนังสือ : โรงรับจำนำหมายเลข 8 + ทาสกุหลาบ ผู้เขียน : Zita Law ผู้แปล : รำพรรณ รักศรีอักษร สำนักพิมพ์ : นานมีบุ๊คส์ จริงๆต้องการใช้ 'ทาสกุหลาบ' มาตอบโจทย์เล่มเดียวค่ะ เพราะ 'โรงรับจำนำหมายเลข 8' คุณ nikanda กับ คุณ peiNing รีวิวไปแล้ว จึงแค่อยากหยิบยกมาคุยด้วยเฉยๆ ^^ หนังสือ 2 เล่มนี้จะว่าไปแล้ว ก็ใช้ตอบโจทย์ได้หลายข้อนะคะ ไม่ว่าจะเป็นข้อวิญญาณ, ข้อเวทมนต์, ข้อข้ามมิติ และข้อเกี่ยวกับจีน (ส่วนข้อตำนาน ไม่ค่อยแน่ใจ) เข้าเรื่องเลยดีกว่า... เริ่มต้นที่ 'โรงรับจำนำหมายเลข 8' โรงรับจำนำแห่งนี้ตั้งอยู่ในโลกต่างมิติ แต่ผู้ที่ปรารถนาจะไป ย่อมไปถึงได้อย่างง่ายดาย ลูกค้าสามารถนำสิ่งใดก็ได้มาจำนำ ทั้งดวงตา มือ เท้า อวัยวะภายในภายนอก สติปัญญา อนาคต หรือแม้กระทั่ง 'ความรักและวิญญาณ'... พล็อตเรื่องทำนองนี้ คล้ายกับบทละครเรื่อง 'Faust' ของ โยฮัน วูล์ฟกัง ฟอน เกอเธ่ นักเขียนชาวเยอรมันซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในช่วงศตวรรษที่ 18 พูดถึงตรงนี้ต้องขอโยงไปอีกหน่อยว่า Faust คืออะไร? Faust ก็คือ 'ตำนาน' ของชาวตะวันตกในสมัยศตวรรษที่ 16 ค่ะ เนื่องจากคนในยุคนั้นเชื่อเรื่องแม่มด ปีศาจ วิญญาณ จนก่อให้เกิดลัทธิบูชาซาตานมากมาย ร่ำลือกันว่ามี Alchemist คนหนึ่งชื่อว่า Faust ได้ตกลงยอมเป็นทาสรับใช้ของซาตาน เพื่อแลกกับความสำเร็จ และความสุขชั่วชีวิตของตนเอง ทว่าสุดท้าย เมื่อถึงเวลาที่ซาตานมาทวงวิญญาณ Faust จึงสำนึกได้ว่า เขาตัดสินใจผิดพลาดตั้งแต่แรก 'โรงรับจำนำหมายเลข 8' จึงเปรียบเสมือน Faust Theme ของชาวตะวันออกนั่นเอง ---(สปอยล์นิดหน่อย)--- ตัวละครหลักในนิยายเรื่องนี้คือ เถ้าแก่ อาจิง และซุนโจว 'เถ้าแก่' เป็นคนดีมีคุณธรรม ดูแลกิจการอย่างตรงไปตรงมา ไม่แสวงหากำไร หากลูกค้ายื่นข้อเสนอที่ขัดต่อหลักศีลธรรมจรรยา เขาจะปฏิเสธทันที แต่หัวใจของเถ้าแก่กลับด้านชา ด้วยว่าเขาได้จำนำความรักของตนเอง เพื่อแลกกับความสุขชั่วชีวิตของผู้เป็นภรรยา 'อาจิง' เป็นตัวแทนของมนุษย์ที่ไม่รู้จักคำว่า เพียงพอ ด้วยความที่เธอเคยยากไร้ ขาดแคลนทุกสิ่งทุกอย่างมาก่อน เมื่อมีโอกาส 'ได้รับ' เธอจึงร้องขอสิ่งที่ปรารถนาอย่างไม่มีสิ้นสุด ถึงกระนั้น อาจิงก็ไม่มีความสุขอยู่ดี... เพราะเธอหลงรักเถ้าแก่ และต้องการให้เขารักเธอตอบ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาให้เธอไม่ได้ 'ซุนโจว' เป็นลูกค้าคนสำคัญของโรงรับจำนำแห่งนี้ เธอต้องการความสำเร็จในชีวิต จึงนำความรักไปจำนำ ซุนโจวกลายเป็นนักไวโอลินที่โด่งดังระดับโลก เพียบพร้อมทั้งความงาม เกียรติยศ อำนาจ เงินตรา และผู้ชายมากมายที่มาหลงใหลเธอ แต่ซุนโจวไม่รักใคร อีกทั้งยังเชื่อด้วยว่า เถ้าแก่หลงรักเธอ จนกระทั่งนาทีสุดท้ายของชีวิต ซุนโจวจึงรู้ว่า แท้จริงแล้วเหตุผลที่เถ้าแก่ 'ดี' ต่อเธอเป็นพิเศษนั้นเป็นเพราะอะไร... บุคคลสำคัญที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวของทั้งสามก็คือ 'ผู้ยิ่งใหญ่' เขาเป็นดวงวิญญาณอายุกว่าหมื่นปี ผู้มองเห็นความละโมบในจิตวิญญาณของมวลมนุษย์ และพร้อมที่จะดึงกิเลส ความชั่วร้าย ความเห็นแก่ตัวเหล่านั้นให้ปรากฏชัดออกมา โดยใช้ชื่อเสียง เกียรติยศ เงินทอง ความสำเร็จ เป็นตัวล่อ ...กิจการโรงรับจำนำของ 'ผู้ยิ่งใหญ่' มีหลายสาขา แม้จะสูญเสียเถ้าแก่กับอาจิงไป แต่ก็ยังมีดวงวิญญาณอื่นอีกมากมายยอมตัวเป็น 'ทาสรับใช้' ชั่วนิรันดร์ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 16:06:33 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 15:47:57 จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 15:45:11

ความคิดเห็นที่ 57   ***(ต่อ)*** ...พันธนาการใด ที่มองไม่เห็น แต่มีอยู่จริง ...พันธนาการใด ที่แม้จะทำให้เจ็บปวด แต่ยินดียอมรับ ...พันธนาการใด ที่เต็มใจถูกผูกมัด เป็นทาส ...พันธนาการนั้น ชื่อว่า ความรัก 'ทาสกุหลาบ' ถูกเรียกว่าเป็นนิยายภาคต่อของโรงรับจำนำหมายเลข 8 แต่ความจริงแล้วเนื้อเรื่องและตัวละครแยกกันเป็นเอกเทศ ไม่เกี่ยวเนื่องกัน ดังนั้น ถึงจะไม่เคยอ่านโรงรับจำนำฯ มาก่อน ก็สามารถหยิบมาอ่านได้รู้เรื่องค่ะ จุดร่วมที่ทำให้นิยายเรื่องนี้ถูกเรียกว่าเป็น 'ภาคต่อ' ก็อยู่ที่การใช้ 'โรงรับจำนำ' เป็นธีมหลักของเรื่องนั่นเอง ---(สปอยล์นิดหน่อย)--- 'ดุ๊ก' เป็นเถ้าแก่ของโรงรับจำนำหมายเลข 7 ผู้มีรอยสักรูปดอกกุหลาบนับไม่ถ้วนบนแผ่นหลัง ดอกกุหลาบคือความรักที่เบ่งบานอยู่ท่ามกลางความร่วงโรยของ 'เสี่ยวเหมย' ความรักของดุ๊กเป็นอมตะ เฉกเช่นเดียวกับร่างกายของเขา แต่ความรักนั้นสามารถกำชัยชนะเหนือวิญญาณของเขาได้ตลอดกาล ไม่ว่าจะสั่งสมภูมิปัญญาความรู้ไว้มากมายเพียงใด มีมนต์สะกดกล้าแกร่งเพียงไหน ดุ๊กก็ยังคงตกเป็น 'ทาส' ของความรักอยู่วันยังค่ำ 'มิสซิสบี' เป็นเถ้าแก่ของโรงรับจำนำหมายเลข 11 หญิงสาวผู้เลือดเย็น โหดเหี้ยมกับทุกคน แม้กระทั่งตนเอง หากกุหลาบคือความรัก เธอก็กำลังหลงวนเวียนอยู่ในทุ่งกุหลาบมนตราอันกว้างใหญ่ ถูกหนามทิ่มตำครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างมิอาจหลุดพ้น และไม่มีวันรู้ว่า ดอกกุหลาบดอกไหนกันแน่คือ 'ความรัก' ที่เธอเสาะแสวงหา 'อาเซินกับจีนี' คู่รักหนุ่มสาวที่กล้าเสี่ยงนำโชคชะตาและความรักมาแลกกับ 'ความสุขของเราสองคน' ... ถ้า 'สาร' ในโรงรับจำนำหมายเลข 8 บอกผู้อ่านว่า "ไม่มีอะไรสำคัญและยิ่งใหญ่ไปกว่าความรักอันบริสุทธิ์" แล้วล่ะก็ 'สาร' ในทาสกุหลาบ ก็กำลังจะบอกถึงสิ่งที่ขัดแย้งกัน นั่นคือ 'ความรักมีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้เราทนทุกข์ทรมาน และตกเป็นทาสของมัน" ดังนั้นบทสรุปสุดท้ายของทาสกุหลาบ (ตั้งแต่หน้า 232-240) จึงบอกว่า "ความรักต้องอยู่คู่กับเกียรติยศศักดิ์ศรี และตั้งอยู่บนบรรทัดฐานของเหตุผลและความถูกต้อง คนจึงจะเป็นคนโดยสมบูรณ์" นอกจากนี้ยังกล่าวอ้างถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า "คนเราล้วนเป็นอนัตตา ...ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนเป็นของนอกกาย ล้วนเป็นอนิจจัง และความอนิจจังนี้เองที่ทำให้เกิดทุกข์ หากไม่ยึดมั่นถือมั่น ก็จะปล่อยวางได้ ...ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนไม่จีรัง ไม่มีสิ่งใดเป็นของเราอย่างยั่งยืน" ***จบแล้ว แอบคิด... - โรงรับจำนำหมายเลข 7 และ 11 ยุบกิจการรวมกัน แล้วกลายเป็น 7- eleven ใช่ไหม? ...มีทุกสิ่งที่คุณต้องการ แต่ต้องเอาเงิน (หรือแสตมป์ หรือแต้มสะสม) ไปแลกมา -*- - อาเซินกับจีนี สิ้นคิดมากๆ ...ตอนแรกชีวิตก็ดี (แบบเรื่อยๆ) อยู่แล้ว ดันหาเรื่องใส่ตัวจนพังแท้ๆ น่าจะเดาได้นะ ว่าผลลงเอยมันจะเป็นยังไง ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มา 'ฟรี' หรอก - ชอบ 'โรงรับจำนำหมายเลข 8' มากกว่า เพราะน้ำหนักของเรื่องกำลังดี บวกกับกลิ่นอายของความลี้ลับที่ผสานกันได้อย่างลงตัว ทำให้น่าสนใจยิ่งขึ้น แต่สำหรับ 'ทาสกุหลาบ' ความลี้ลับเป็นประเด็นซ้อนทับกับเล่มแรกไปแล้ว จุดนี้จึงไม่สามารถดึงดูดผู้อ่านซ้ำได้อีก เมื่อหันมาโฟกัสที่เนื้อเรื่องกับตัวละครแทน ก็รู้สึกว่าหนักเกินไป เพราะตัวละครทุกตัวถูกความรักทำร้าย (หรือไม่ก็หาเรื่องทำร้ายตัวเอง) จนหลักธรรมะตอนท้ายเรื่องดูเหมือนจะแก้ไขอะไรไม่ทันเสียแล้ว ถึงกระนั้น โดยรวมก็นับว่าสนุกทั้งสองเล่ม หยิบมาอ่านซ้ำได้โดยไม่รู้สึกเบื่อ (แต่ต้องทิ้งช่วงนานๆหน่อยนะ) - สงสัย...สงสัย... จะมีเล่ม 3 ต่ออีกไหม? เห็นในตอนท้ายของทาสกุหลาบหยอดไว้เป็นทำนองว่าจะมีต่อ ...แต่นี่ผ่านไปตั้งหลายปีแล้วนะ ยังไม่มีวี่แววเลย - อ่าน 2 เล่มนี้แล้วทำให้นึกถึง xxxHolic ของ CLAMP ...เล่มใหม่ทำไมไม่ออกสักที วิบูลย์กิจจะดองไปถึงไหน? จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 15:46:38

ความคิดเห็นที่ 58   โห...คุณยาคูลท์ รีวิวมาเป็นชุดเลย... เดี๋ยวคืนนี้ค่อยมาคุยกับเพื่อนๆนะคะ แอบแวบมาโพสทิ้งไว้ก่อน จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 16:16:26

ความคิดเห็นที่ 59   ^ ^ ก๊าก  7-11  คิดได้ไงน่ะ ยาคูลท์ ได้สิ  "ไร่" ตามโจทย์เป๊ะ จากคุณ : อั๊งอังอา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 16:55:39

ความคิดเห็นที่ 60   เพิ่งรู้ว่าโรงรับจำนำมีแฟรนไชน์หลายร้าน ^^" เอ๊ะ คุณศรีสุรางค์ นี่ใช้คนเขียน วินธัยรึเปล่าคะ (หรือว่าจำผิด) เพราะชอบเรื่องวินธัยมาก และสไตล์ไม่ค่อยเหมือนกับเรื่องเล่ห์ร้ายนิยายรักเลย ถ้าหากว่าใช่ จะไปลองหาอ่านดู (อาจจะไปยืนอ่านเหมือนเคยเพราะตังค์หมดแล้ว) ^^" เอ๊ะ ที่ 2 เหมือนคุ้นๆ ว่าใครในนี้บอกว่ากิ่งฉัตรเป็นคนเขียนเรื่องสาวน้อยเกวลินหรือคะ ถ้าหากว่าใช่ละก็ ถือว่าเกวลินเล่มใหม่ออกมาได้เสียหายมาก ^^" จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 17:14:26

ความคิดเห็นที่ 61   #54 คุณรุ้ง ตัวละครที่โผล่มาตอนท้ายเป็น คุณป้าใหญ่ค่ะ ถ้าอ่านนิยายของคุณปิยะพรมาทุกเล่ม ก็จะเข้าใจลักษณะของตัวละครตัวนี้ คิดว่าเล่มที่ คุณป้าใหญ่มีบทบาทมากที่สุดน่าจะเป็น ทางสายธาร แล้วก็อย่างที่คุณรุ้งว่า บทของเธอโผล่เข้ามาก็ท้ายๆเรื่องแล้ว (ไม่ได้อ่านไม่เจอ ^__^) เกือบทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคนในบ้านนี้ก็จะมี คุณป้าใหญ่คนนี้ออกมาแนะนำ ชักจูงและแก้ไขปัญหาให้ค่ะ แล้วก็ใช่ค่ะ ที่คุณศรีสุรางค์เขียนเรื่องวินธัย และ สาวน้อยเกวลินคือกิ่งฉัตร แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 17:27:20 จากคุณ : MiKi (Sichon) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 17:26:02

ความคิดเห็นที่ 62   #61 คุณป้าใหญ่คือนางเอกตัวจริงของคุณปิยะพรเลยล่ะ ...เพราะเธอเป็นใหญ่ในครอบครัวเชิญอิสสราชัย อ่านรีวิว "น้ำเพชร" แล้วอยากอ่านหนังสือบ้างแล้ว ...ไปสอยในงานอัมรินทร์ปลายเดือนดีกว่า เนอะ สาวน้อยเกวลินเที่ยวนี้ โดยหลายคนโจมตี ...แต่ยังไงเราก็คงต้องติดตามอ่านต่อไปแล้วล่ะ ตามมาหลายเล่มแล้วนี่นา ความคืบหน้า เล่มหลัก อ่านได้เกือบ 200 หน้าแล้ว แต่ก็มีเล่มเล็กๆ น้อยๆ แบบ 3 เล่ม 3 สัญชาติ แทรกประปราย พอให้เก็บคะแนนบ้างแล้ว แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 19:55:42 จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 17:58:03

ความคิดเห็นที่ 63   - ขอบคุณค่ะ สรุปว่าเป็นคุณป้าใหญ่ที่โผล่มาตอนจบ โอเค แปลว่าเราไม่ได้หาไม่เจอ ^^" - ตำนานเรื่อง Faust นี่คุ้นๆ เหมือนกัน เหมือนกับนักวรรณคดีชอบเอาธีมนี้มาแต่งเป็นกลอน แต่ปกติไม่ค่อยคุ้นกับวรรณคดีที่ไม่ใช่ของอังกฤษและเมกันนัก เลยไม่แน่ใจ เดี๋ยวลองไป search กุ๊กกูดูว่ามันประมาณไหน - พอมาอ่านรีวิว ทำให้เราอ่านหนังสือใหม่ๆ เยอะขึ้นเยอะ เพราะปกติเป็นพวก risk averse ไม่ค่อยชอบเสี่ยง พอมาอ่านรีวิว ก็ทำให้ได้อ่านหนังสือที่ตัวเองไม่คิดจะหยิบมาอ่าน - และอยู่ดีๆ ก็นึกได้ว่า เหมือนคลับคล้ายคลับคราว่า คุณ nikanda ไม่ได้อยู่เมื่องไทยนี่หน่า แล้วจะมาเอาหนังสือได้ไง ^^" (ขี้ลืมสุดๆ) ถ้าคุณ nikanda อยากอ่านรากนคราจริงๆ รุ้งส่งไปให้ก็ได้นะ เวลาอยู่ต่างประเทศ แล้วมักจะหาหนังสือยากจริงๆ (หรือว่าอยู่เมืองไทยหว่า เริมสับสนในชีวิต เอาเป็นว่าให้คุณ nikanda มาคอนเฟิร์มดีกว่าเนอะ) - ตอนนี้กำลังคิดว่าจะอ่านคลาสสิกอะไรอีกเรื่อง จะได้เอามารีวิวพร้อมอาคิว แต่ยังนึกไม่ออกเลย เดี๋ยวต้องลองๆ ไปด้อมๆ มองๆ ที่ชั้นหนังสือว่ามีอะไรน่าสนใจมั่ง จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 18:36:15

ความคิดเห็นที่ 64   คุณ nikanda ง่า..สร้อยทองเราไม่ได้รีวิวนะคะ พิมพ์ชื่อผิดอ๊ะเปล่า > < คุณยาคูลท์ เราก็ยังติดใจอยู่ค่ะ แต่ถ้าคุณยาคูลท์ยังหาไม่เจอ แล้วเราจะหาเจอมั้ยเนี่ย - -" เดี๋ยวถ้าได้ข้อมูลเพิ่มอย่างไร จะบอกไปนะคะ เพราะที่จริงในหนังสือเทวกำเนิด มีรูปภาพในลักษณะที่จำลองคล้ายรูปปั้นที่ท่านสั่งให้สร้างค่ะ เป็นคน แล้วหัวเป็นนาคแหละค่ะ อ่าน ๑๐๐ ปี จุลจักรพงษ์จบแล้วค่ะ คงเป็นเล่มสุดท้ายที่จะมาเก็บคะแนนสำหรับสัปดาห์นี้ จะได้เริ่มอ่านเล่มอื่นๆ สำหรับ RRR คือสัปดาห์หน้าเลยแหละค่ะ แหะๆ ขอไปอ่านหนังสือที่ต้องใช้ทำมาหากินก่อน แฮ่.. จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 19:22:24

ความคิดเห็นที่ 65   ^ ^ ^ อ่า..ผิดจริงด้วย คุณยาคูลท์นี่เองที่รีวิว ขอโทษค่ะคุณสาวไกด์ แบบว่ากระทู้เริ่มยาว เลือนขึ้นเลื่อนลง..เลยสับสนไปหน่อย..อิอิ จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 19:33:42

ความคิดเห็นที่ 66   10-3. [Clear Ice] เรื่องเกี่ยวกับตำนาน จะเป็นนิยายหรือไม่ก็ได้ เรื่อง : ตำนานเทพเจ้าและวีรบุรุษกรีก - โรมัน ผู้เขียน : ธนากิต จำนวน : 232 หน้า สำนักพิมพ์ : ปิรามิด ราคาปก : 120 บาท ในความมืดมนอนธการของจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลหาที่สุดมิได้ เวิ้งว้างและว่างเปล่า เรียกนามหรือคำจำกัดความของสิ่งที่กล่าวมานี้โดยสมมติว่า “เคออส” อยู่ต่อมาอีกนานนัปกัปกัลป์ โลกหรือแผ่นดินหรือแม่พระธรณีได้ถือกำเนิดขึ้นมา โดยไม่มีผู้ใดหยั่งรู้ถึงเหตุที่มาหรืออุบัติกาล เรียกนามตามภาษากรีกว่า “กีอา” หรือ “เทลัส” ในภาษาโรมัน และในกาลครั้งนั้น ณ เบื้องบนเหนือแม่พระธรณีกีอา สวรรค์หรือท้องฟ้าสีคราม ได้ถือกำเนิดขึ้นเช่นเดียวกัน เรียกนามตามภาษากรีกว่า “อูรานอส” หรือ “ยูเรนัส” ในภาษาโรมัน ************************* อ่านเรื่องนี้แล้วนอกจากจะเพลิดเพลินยังได้ความรู้เพียบเลยค่ะ ว่าโลกเกิดขึ้นยังไง มนุษย์เกิดจากอะไรมาก่อนและใครเป็นผู้สร้างขึ้น เรื่องราวจะไล่มาเรื่อยๆ ตั้งแต่กำเนิดเทพเจ้ารุ่นแรกที่เป็นพี่น้องกันแล้วมาจับคู่กันเอง จนมีลูกหลานเทพตามมาจนนับไม่หวาดไม่ไหว แต่เทพที่ถือว่ายิ่งใหญ่ที่สุดคือมหาเทพซีอุส ที่ปกครองดูแลทั่วทั้งจักรวาล และมีมเหสีมากด้วยเนื่องจากพระองค์เจ้าชู้ เห็นเทพธิดาองค์ใดสวยเป็นเอาหมด ไม่เว้นแม้แต่ลูกหลานเหลนโหลน แต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เฉพาะมหาเทพซีอุสเพียงองค์เดียวหรอกเทพองค์อื่นก็เจ้าชู้ ส่วนเทพธิดาก็ไม่แพ้กัน ตอนที่อ่านจะสับสนพอสมควรเพราะเทพทุกองค์ล้วนเกี่ยวข้องกันหมด เดี๋ยวเป็นลูกองค์โน้น เดี๋ยวเป็นหลานองค์นั้น เดี๋ยวเป็นสามีของมารดาตัวเอง เดี๋ยวก็ไปสู้รบกันเพื่อแย่งเมือง แย่งเทพธิดา แย่งเทพบุตร ซึ่งล้วนแต่ฆ่าฟันญาติพี่น้องกันเองทั้งนั้น แล้วชื่อก็คล้ายๆ กันด้วย แต่ดีว่าเนื้อเรื่องมันน่าสนใจกว่าชื่อเทพเจ้าเลยอ่านได้สนุก ผู้เขียนเค้าจะเล่าว่าบทนี้เกี่ยวกับเทพองค์นี้นะ พอมีชื่อเทพอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องก็ขึ้นบทใหม่เล่าถึงเทพองค์ใหม่ แล้วโยงเรื่องไปเรื่อยๆ ตอนท้ายมีเรื่องเกี่ยวกับเมืองทรอยซ์ด้วย ว่าเพราะอะไรจึงเกิดสงครามนี้ขึ้น จำได้ว่าเมื่อเสาร์ที่แล้วช่อง 7 ก็มีบิ๊กซีนีม่าเรื่องนี้มาฉาย แต่ไม่ได้ดู ตอนหนังเข้าโรงก็ไม่ได้ดูเช่นกัน เลยไม่รู้ว่าจะเหมือนที่อ่านรึเปล่า ก็เลยว่าจะไปเช่ามาดูซะหน่อย นอกจากได้รู้จักกำเนิดของโลกใบนี้และเทพเจ้าต่างๆ แล้ว ยังรู้ถึงตำนานไก่ขันในตอนเช้า, ตำนานดอกอโดนิสหรือดอกอะนีโมนิ, ตำนานที่ผลหม่อนมีสีแดงดั่งเลือด, ตำนานกำเนิดปลาโลมา, ตำนานนำเงินใส่ปากคนตาย, ตำนานนำขนมปังใส่โรงศพ, ตำนานฤดูใบไม้ผลิ-ใบไม้ร่วง, ตำนานดอกทานตะวัน, ตำนานนกดุเหว่ามีขนสีดำ, ตำนานกำเนิดต้นชัยพฤกษ์, ตำนานกำเนิดผักตบชวา และอื่นๆ อีกมากมาย ... แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 20:40:04 จากคุณ : ส้มแช่อิ่ม เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 20:36:15

ความคิดเห็นที่ 67   แว้บเข้ามาดูค่ะ กระทู้ยาวมาก -"- กำลังอ่านสะสมอยู่ค่ะ แต่ไปไม่ค่อยถึงไหนเลย ยุ่งๆอยู่เนี่ย กระซิกๆ แถมไอ้ที่อ่านจบแล้ว ดันหาที่ลงไม่ได้ ฮือๆ จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 20:37:53

ความคิดเห็นที่ 68   ชุดใหม่น่าอ่านอีกแล้ว ซีรีส์โรงรับจำนำหมายเลขต่างๆ น่าสนใจจัง (7-11 คิดได้ไงเนี่ย) สร้อยทองก็ชวนอ่าน ชอบอ่านเรื่องชนบท สาวน้อยเกวลินเขียนโดยกิ่งฉัตรจริงๆ หรือนี่ เล่มล่าสุด เธอลงบล็อคด้วยนะ ไม่น่าเชื่อเลย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 20:53:24

ความคิดเห็นที่ 69   ถามเจ้าของโจทย์ (คุณสาวไกด์ฯ) ค่ะ... 25-4. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มของสมาชิกบล็อกแก๊งค์ 2 คน (เอาเฉพาะคนที่มีการสมัครและอัพบล็อกก่อนเดือนกรกฎาคม 2552 เท่านั้น) โดยเลือกจากสมาชิกที่มีชื่อล็อกอินเป็นภาษาเดียวกัน เช่น Clear Ice กับ Il Maze หรือ ฯคีตกาลกับศรีสุรางค์ ^ ^ หมายความว่า สามารถจับคู่ 'นักเขียน' กับ 'นักแปล' ได้ใช่ไหมคะ? หรือว่าต้องเป็น 'นักเขียน' กับ 'นักเขียน' เท่านั้น... # คุณส้มแช่อิ่ม โจทย์นี้เราเลือกตำนานกรีก-โรมันเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าจะคนละเล่มนะ เพราะผู้แปลกับสนพ.ไม่เหมือนกัน เดี๋ยวลองอ่านดู แล้วจะมารีวิวว่า เหมือนหรือต่างกันยังไงบ้าง ^___^ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 22:24:53 จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 22:20:16

ความคิดเห็นที่ 70   รีวิวข้อนี้เป็นเชิงบ่น ทนเอาหน่อยนะคะ ต้องหาที่ระบาย ไม่งั้นคืนนี้นอนไม่หลับแน่ๆ 25-3. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มที่เขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกัน (อาจใช้นามปากกาต่างกันก็ได้) แต่เป็นหนังสือคนละแนว เช่น นิยายกับบทความ, นิยายกับวรรณกรรมเยาวชน หรือจะเป็นนิยายกับเรื่องแปลก็ได้ เรื่องแรก : โคกอีเลิ้งหรรษา รวมเรื่องสั้น ผู้แต่ง : พงศกร เป็นเรื่องสั้นที่รวมเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชุมชน "โคกอีเลิ้ง" มีทั้งหมด 12 เรื่องด้วยกัน ก็ขำๆ สนุกดีค่ะ อ่านแล้วต้องแอบอมยิ้ม ชอบตอน "โคกอีเลิ้ง ออนไลน์" ที่สุดเลย ^o^ แต่ด้วยความที่จำฝังใจมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ตลกมากๆ ฮาอุจจาระแตกอุจจาระแตน พออ่านจบเลยค่อนข้างผิดหวังนิดหน่อยเพราะคาดหวังไว้สูง มันไม่ได้ตลกขนาดนั้น (อย่างที่บอกว่าเป็นความเข้าใจผิด จำมาแบบผิดๆของเราเอง) ************************************************ เรื่องที่สอง : นางร้ายรายปักษ์ ผู้แต่ง : พงศกร โปรยปกหลัง : ใคร ๆ ก็ว่า มาฬิน ร้าย แต่หลายคนก็ว่า ฟ้าคราม ร้ายกว่า แต่พอทุกคนเจอเธอ...ปิ่นปินัตถ์...ก็ยากที่จะตัดสินว่าใครร้ายที่สุด พบกับเรื่องราวเชือดเฉือนของสาวสาม ในวงการนิตยสารสุดฮ็อต ที่โด่งดังมาแล้วจากนิตยสารวอลลุ่ม และกำลังจะกลายเป็นละครจอแก้วในเร็วๆนี้ เป็นนิยายที่เกี่ยวกับวงการนิตยสาร เล่าเรื่องโดยบุรุษที่หนึ่งระหว่าง มาฬิน ฟ้าคราม ปิ่นปินัตถ์ และธมน สลับกันไป แค่เปิดมาบทแรกก็เข้มข้นแล้ว ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ไปกับการหักเหลี่ยมเฉือนคม ชิงไหวชิงพริบ (รวมทั้งสารพัดวิธีงัดมาชิงนายแบบไปขึ้นปก) สนุกมากกกกก แต่...พออ่านไปได้ซักครึ่งเล่มเริ่ม "เอ๊ะ??" "อ๊ะ??" จนกระทั่งจบ ฮือๆๆๆ จบแบบนี้ รับไม่ได้จริงๆ ก็เข้าใจว่านี่แหละแสดงให้เห็นถึงชีวิตจริง แต่เรามันพวกลัทธิสุขนิยม ชอบจบแบบ Happy Ending มากกว่า สารภาพตามตรงว่าถ้ารู้ว่าจะจบแบบนี้ ถึงครึ่งแรกจะสนุกเร้าใจแค่ไหน ก็ขอไม่อ่านเรื่องนี้แน่นอนค่ะ เฮ้อ...ถอนหายใจดังๆหนึ่งที คงฟุ้งซ่าน เหงาหงอย หดหู่ไปอีกสามวันแน่ๆ ป.ล. ได้ข่าวว่าเรื่องไฮโซฯ โอ้ลัลล้า มีตัวละครเรื่องนี้ไปแจมด้วย มีใครอ่านแล้วบ้างคะ อยากรู้ว่าพวกเขาเหล่านี้จะเป็นยังไงต่อไป แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 22:28:48 จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 22:26:57

ความคิดเห็นที่ 71   ^ เข้าใจความรู้สึกของการคาดหวังไว้มาก แล้วไม่เป็นอย่างที่หวังค่ะ ส่วนกรณีตอนจบที่รับไม่ได้ ...อันนี้ไม่ค่อยเจอเท่าไหร่ ถ้าเจอก็แบบประเภททิ้งคาเอาไว้ให้คิดต่อเอาเองมากกว่า และสุดท้าย อาการหดหู่รักษาได้ด้วยนิยายรักหวานๆก่อนนอนสักเล่มค่ะ ^^ ปล.ไฮโซฯ โอ้ลัลล้า ยังไม่เคยอ่านค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 22:37:43 จากคุณ : ภาวันต์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 22:36:53

ความคิดเห็นที่ 72   ^ ^ ขอบคุณที่แนะนำค่ะ ก็ว่าจะไปเอาการ์ตูนมาอ่านแก้เครียดเหมือนกันค่ะ ไม่งั้นมันยังคาใจ นอนไม่หลับแน่ๆ ตอนจบที่รับไม่ได้ ไม่ใช่เพราะมันแย่นะคะ แต่เพราะมันไม่ใช่แบบที่เราชอบ คือ  นิยายเรื่องไหนถ้าเรารู้มาก่อนว่าจบเศร้า ไม่ Happy Ending เราจะไม่อ่านเลยค่ะ เช่น เลือดขัตติยา เป็นต้น จากคุณ : หมูย้อมสี เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 22:56:23

ความคิดเห็นที่ 73   กระทู้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 23:07:18

ความคิดเห็นที่ 74   คห.๗๒ ทำใจไม่ค่อยได้กับนิยายที่ตอนจบเศร้าเหมือนกันค่ะ รู้สึกเหมือนยิ่งอ่านยิ่งโดยดูดพลังงาน แต่นิยายหลายเล่มแม้จะจบเศร้า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ค่ะว่าเนื้อเรื่องควรค่าแก่การอ่าน ก็เลยพยายามอ่านนิยายเศร้า ให้จบต่อไป จากคุณ : ปณาลี เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 23:13:55

ความคิดเห็นที่ 75   7-Eleven ..  ก๊ากกก เข้าใจคิดมากค่ะ อาจจะมีเซเว่นบางสาขาที่มีประตูลับ เปิดเข้าไปเป็นโรงรับจำนำก็ได้นะ สามออ   แท้งค์กิ้วจ้า ตกลงไม่ต้องเปลี่ยน จะได้หยิบเรื่องที่ไม่รู้จักคนแต่งมาอ่านบ้าง คุณ peiNing พูดถึง Faust แล้ว  อยากรู้จังค่ะว่ามีนิยายอะไรบ้างที่ใช้ธีมนี้ เท่าที่นึกออกตอนนี้ก็มี โรงรับจำนำหมายเลขแปด แล้วก็เรื่องของมารี คอเรลลี (ไม่แน่ใจว่า "ขุนคลัง" หรือ "กงเกวียน"  เดี๋ยวค่อยไปหาดู) คุณนัทธ์ อ่า.. (กระซิบ) เพิ่งไปเจอน้ำเพชรในร้านครึ่งราคาเมื่อกี้นี้เองค่ะ โทรหาคนโน้นคนนี้ว่ามีใครอยากได้บ้าง  ปรากฏว่าทุกคนซื้อหมดแล้ว   ได้แต่มอง..เสียดาย ต้องมีคน(ที่เราไม่รู้จัก) อยากได้แน่เลย คุณสาวไกด์ ที่เราติดใจเรื่องนาค เพราะคุ้นๆ เหมือนเคยอู้งาน เสิร์ชอ่านโน่นนี่ไปตามบอร์ดที่ไม่รู้จัก แล้วมีคนเขียนกระทู้หลังไปเที่ยว  สุดท้ายก็แนะนำวัดหรือสถานที่บางแห่ง ให้ทายว่ามีอะไรแปลก ซึ่งก็คือนาครูปคนหรือคนรูปนาค อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ   ... แล้วก็รู้ๆ อยู่ว่าเราเป็นพวกปลาทอง  พอเจออะไรที่คล้ายๆ จะเคยรู้นี่เลย..อ๊าก คาใจอ่ะ คุณ nikanda จำชื่อผิดเป็นเรื่องปกติในกระทู้ยาวๆ ค่ะ   เรายังอ้างชื่อคนผิดเลย แต่ขึ้นไปลบทัน ตอนรวมคะแนนรอบแรก  เราแอบทำสรุปคะแนนเล่นๆ ลับหลังสามออ ปรากฏว่าผิดตรึม! เพราะจำชื่อผิดบ้าง (ให้คะแนนเจ้าของโจทย์แทนคนอ่าน)  จำเลขข้อผิดบ้าง (ลืมเช็ค) ดังนั้น จำชื่อผิดเป็นเรื่องธรรมชาติ~   ^o^ (เตรียมไว้อ้างตอนสรุปคะแนนพลาดรอบนี้ 555) คุณหมูย้อมสี เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ  ถ้าเรื่องไหนจบไม่ดี เราก็อยากรู้ก่อนนะ จะได้ทำใจก่อนหยิบ เห็นด้วยกับคุณปณาลี  หลายเรื่องที่จบเศร้าเนี่ย เป็นเรื่องน่าอ่านจริงๆ จากคุณ : ยาคูลท์ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 00:10:30

ความคิดเห็นที่ 76   ตาลายจัง..เดี๋ยวต้องค่อยๆไล่รีวิวลงมาช้าๆก่อน ๕๖. คุณยุ้ย ดีจังเลยค่ะ เวลารีวิวซ้ำๆกันแบบนี้ จะได้มองเห็นมุมมองของคนอื่นๆ ว่าเขาอ่านและมีความคิดเห็นแล้วรู้สึกอย่างไร กับหนังสือเล่มเดียวกัน รีวิวได้เห็นชัดเจนดีจังเลย..ส่วนเรื่องทาสกุหลาบ ที่หลายคนว่าสนุกน้อยกว่า ใจเลยเอนเอียงไม่ค่อยอยากอ่านแล้ว..แต่ต้องยอมรับว่าชื่อเรื่อง..มันดึงดูดใจจริงๆ ๖๖. คุณส้ม แจงมาตามอ่านรีวิวค่ะ เห็นคุณส้มว่าอ่านแล้วเพลิดเพลิน ก็น่าสนใจดีค่ะ แต่น่าปวดหัวจัง กับชื่อของภาษากรีก ภาษาโรมัน ๗๐.คุณหมูย้อมสี นางร้ายรายปักษ์ ..เล่มนี้เคยอ่านที่หลายคนรีวิวที่บล็อก ยอมรับนะ ว่าพล็อตและชื่อเรื่องชวนอ่านมากๆ..แต่เราก็เหมือนคุณ ชอบอะไรที่ค่อนข้างจบลงอย่างมีความสุข..อิอิ..ว่าแต่ว่า..ช่วยสปอยล์หน่อยสิคะ ว่าเรื่องนี้ใครเป็นนางเอก..แล้วที่ว่ากำลังจะลงจอแก้ว..ได้ใครมาเป็นดารานำคะ?? ๗๕.คุณ ยาคูลท์ คุณจำผิดจริงๆ หรือแกล้งปลอบใจเรากันแน่คะ ฮา ฮา..แต่ก็นะ อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย..ตอนแรกแบบรู้สึกเขินๆ แกมรู้สึกผิด ที่จำชื่อผิด เพราะเราอ่านรวดเร็วเกินไปหน่อย..(เม้นท์คราวนี้ผิดอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฮา ฮา) จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 04:31:07

ความคิดเห็นที่ 77   ชวนคุยอีกนิดก่อนรีวิว.. พอดีมีซีรี่ย์อยู่ชุดนึง..ชื่อชุดบอร์ดี้การ์ด พอดีเรามีอยู่แค่สามเล่ม คือองค์รักษ์หัวใจ,ปมรักปมพยาบาท,แล้วก็รักที่หวนคืน ซีรี่ย์ชุดนี้ เคยอ่านแล้ว..รักที่หวนคืน มีเรื่องราวเกี่ยวกับนางเอกถูกจับตัวไปกักขังที่ฟิลิปปินส์ด้วย ไอ้เราก็หวานหมูเลย..กะว่าอ่านชุดนี้ชุดเดียว..จะได้โจทย์ตั้งสองข้อ...คือ สองเล่มแรก...โจทย์30คะแนน อ่านซี่รี่ย์เกิน900+หน้า และอีกเล่ม เป็นโจทย์20คะแนน..เกี่ยวกับประเทศเพื่อนบ้านแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เหอะ เหอะ..เพื่อความชัวร์ เอาเครื่องคิดเลขมาบวกก่อน สรุปว่าเล่มแรก 450 หน้า อีกเล่ม 440 หน้า..ไม่ถึง900+ ไม่ย๊อม..ม..ม เฮ้อ.อ.อ.อ.. เลยต้องเบนเข็มไปหาซีรี่ย์ชุดอื่นแทน..โจทย์ข้อนี้เลยไปตกอยู่ที่ชุดนี้แทน ... ... ... 30-2. [ยาคูลท์] อ่านนิยายหลายเล่มจบหรือซีรี่ส์ที่จำนวนหน้าทั้งหมดรวมกัน 900+ หน้าขึ้นไป ดูสิ..ห้าวันที่ผ่าน..เราได้อะไรมาบ้าง..THE MISSION :: TARA JENZEN Crazy Hot :: ร้อนนักรักนี้ ราคา 225 บาท จำนวน 476 หน้า คำโปรย.. เพลิงรักไม่เคยดุเดือด อันตราย และเร่าร้อนเท่านี้อีกแล้ว... ต้องเรื่องด่วนสุดๆเท่านั้น ถึงจะทำให้ ผู้เชี่ยวชาญด้านซากดึกดำบรรพ์ อย่างรีแกน แมคคินนีย์ ขับรถข้ามตะวันตกมาตามหาผู้ชายคนหนึ่ง แต่คุณปู่ของหล่อนหายตัวไป และควินน์ ยังเกอร์ก็เป็นเพียงเงื่อนงำเดียวที่มี ทว่าปริศนาที่ยิ่งกว่านั้น คือนายวัยรุ่นตัวร้ายที่กลายมาเป็นวีรบุรุษของชาติมาทำอะไรอยู่ในเมืองเปลี่ยวร้างกลางทะเลทราย จนกระทั่งเมื่ออันตรายตามรีแกนเข้ามาในซิสโก ยูทาห์ และอดีตนักบินคนเก่งแสนเซ็กซี่ ของกองทัพอากาศสหรัฐฯกลายมาเป็นความหวังเดียวที่จะช่วยให้หล่อนรอดตาย... ควินน์คิดว่าคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่า การติดอยู่ในเมืองเล็กๆอย่างซิสโก เพราะปฏิบัติการพิเศษที่ไม่ประสบผล แต่แล้วหลานสาวดอกเตอร์ไดโนเสาร์ก็ขับรถตะบึงเข้ามาในเมืองน้อยแห่งนี้ โดยมีเหล่าร้ายเกาะติดมาเป็นหาง การผจญอันตรายพร้อมกับแม่สาวเครื่องร้อนคนนี้ มีแต่ทำให้ฮอร์โมนหนุ่มฉีดพล่านไม่หยุด โดยเฉพาะเมื่อสองหนุ่มสาวเกิดตกหลุมรักกันอย่างคลั่งไคล้ พร้อมด้วยชีวิตที่แขวนร่องแร่งอยู่บนเส้นด้าย... .. .. ความเห็นส่วนตัว เล่มนี้เป็นเล่มแรกของชุดนี้ แล้วก็เป็นเล่มแรก ที่ทำให้รู้จัก ทาร่า เจนเซ่น ถ้าถามว่าชอบไหม..ตอนที่เคยอ่านครั้งแรกนั้น..ยอมรับเลยค่ะ ว่าเริ่มติดใจชุดนี้เข้าแล้ว สนุกนะ ถือว่าเป็นนิยายที่สนุกสนานมากทีเดียว..สืบสวน ผจญภัยพอควร เลิฟซีนร้อนฉ่า เรียกว่า..ร้อนและฮ็อตสมชื่อเรื่องจริงๆ เปิดตัวพระเอกคนแรกออกมา คือควินน์ เท่ห์ระเบิด เก่งเหลือหลาย เรียกว่าไม่ผิดหวังแน่นอน สำหรับคนอ่านที่นิยมพระเอกแนวนี้ เรื่องความรักก็แอบลึกซึ้งนะ แบบว่ารักตั้งแต่วัยเยาว์ ที่แอบฝังใจของทั้งสองฝ่าย เล่มนี้ชอบมากค่ะ..ให้เต็มห้าดาว.. จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 05:15:58

ความคิดเห็นที่ 78   อ้าว..กรรม ลืมรูป จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 05:16:44

ความคิดเห็นที่ 79   อีกเล่ม Crazy Cool :: ทั้งหัวใจไมไว้รักเธอ ราคา :: 235 บาท จำนวน :: 541 หน้า คำโปรย.. เขาเรียกเธอว่า เดกเกอร์ "ตัวอับโชค" แม่สาวสังคมเลิศหรู ที่พ่วงเรื่องเดือดร้อนมาด้วย คริสเตียน ฮอร์กินส์ น่าจะรู้อยู่แล้วเชียว เมื่อสิบสามปีก่อน..เขาช่วยแคท เดกเกอร์ เอาไว้ เพียงเพื่อจะต้องมาติดคุกสองปี..เพราะอาชญากรรมที่เขาไม่ได้ก่อ และตอนนี้...เหตุการณ์ย้อนวนมาใหม่..อีกครั้ง เมื่อเขาช่วยแคท จากเหตุการณ์ระเบิดที่อุบัติขึ้นในงานประมูลศิลปะในเดนเวอร์ คราวนี้ คริสเตียน..ซึ่งกลายมาเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการหน่วยพิเศษของกองทัพสหรัฐฯ ตั้งใจจะเก็บหล่อนไว้ใกล้ตัว..จนกว่าเขาจะพบว่าใครกันแน่ที่อยากจะฆ่าหล่อน ถ้าเขายังพอทำตัวเป็นน้ำแข็งได้..เมื่ออยู่ใกล้หญิงสาวที่ร้อนซาบซ่าขนาดนั้น แคท..ไม่เคยลืมค่ำคืนในฤดูร้อน ที่ระอุพร่างด้วยเพลิงพิสวาส...จากอ้อนแขนของคริสเตียน ก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็น...ความผิดพลาด บัดนี้..ท่ามกลางอันตราย องครักษ์หนุ่มสุดเซ็กซี่ ได้หวนกลับมาสู่ชีวิตหล่อนอีกครั้ง...และลักพาตัวหล่อนไป แต่การอยู่ให้ห่างจากอันตราย.กลายเป็นความยากสำหรับคนสองคน ที่ต่างฝ่าย ต่างเร่าร้อนเข้าหากัน...บ้าคลั่งนิดๆและรักกันสุดๆ .. .. ความเห็นส่วนตัว โอย..ย..ย.. เล่มนี้ มันไม่ยักกะเย็นสมชื่อ เรียกว่าร้อนฉ่ายิ่งกว่าเล่มแรกเสียอีก อ่านแล้วชอบมากมาย..เคยรีวิวไว้ที่บล็อกตัวเองด้วย..ขออนุญาตยกมาเพิ่มเติม..นิดนึงนะคะ "Crazy Cool...ทั้งหัวใจ มีไว้รักเธอ..ฉายา"ซุบเปอร์แมน " ที่เย็นเป็นน้ำแข็งก็ร้อนเป็นไฟได้...เมื่อต้องเจอกับ"ตัวอับโชค"อย่างแคท เดกเกอร์ ความรัก-ความหลัง ที่ตราตรึงใจ...เมื่อความผิดพลาดในอดีตจากความรัก กลายมาเป็นความแค้น..ที่หลายคนคาดหวังจะได้อ่านนิยายรัก..เชือดเฉือนแก้แค้น อาจต้องผิดหวัง...เพราะการแก้แค้นของคริสเตียน เป็นอะไรที่น่ารัก..น่าชังเหลือเกิน และคำว่าที่"ตัวอับโชค" ก็กลายเป็นคำเรียกที่ฟังดูน่ารัก...เมื่อมันออกมาปากเค้าล่ะ"ฮอร์กินส์" ต่อๆ..เล่มนี้น่ารักมากเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะบอกว่าอย่างไรดี รู้แต่ว่า พออ่านเล่มนี้ เราลืมควินน์ พระเอกจากเล่มแรกไปหมดใจเลย..อ่านจบเพ้อถึงแต่พ่อซุปเปอร์แมนสุดหล่อ ถึงตอนนี้..ถ้ามีผู้ชายซักคนอย่าง คริสเตียน มาเรียกเราว่า"ตัวอับโชค" ก็ยอมหมดใจ..ฮา ฮา หวานจัง..เมื่ออกมาจากปากเขา เพิ่มเติมอีกนิดนึง.. นิยายชุดนี้...เป็นเรื่องราวของสายลับSDFที่ทำงานให้รัฐบาล โดยมีสมาชิกหนุ่มทั้งหมดหกคน...ที่หล่อเหลา ห้าวหาญ เก่งกาจเชี่ยวชาญ อดีตแก็งค์ขโมยรถชื่อกระฉ่อน ถึงความร้ายกาจ..อันได้แก่ ควินน์ ยังเกอร์, คริสเตียน ฮอร์กินส์,ครีด ริเวียร่า,คิด โคโนโพลัส ดีแลน ฮาร์ท,และทราวิส เจมส์ จำชื่อเหล่านี้ไว้..เพราะว่าคุณอาจจะหลงรักพวกเขา เพราะเมื่อเราอ่านจบไปแล้วแค่สองเล่มข้างบน.. ต้องบอกว่า crazyไปเลย..แบบว่ามีรายชื่อเล่มต่อไปของชุดนี้มานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสไปสอยเล่มอื่นๆเลย ชวนคอโรมานซ์อ่านค่ะ สนุกสนาน ซาบซ่า ร้อนฉ่า ไม่แพ้นักเขียนคนไหนๆแน่นอน ปล.ชุดนี้ดังพอสมควรนะ ใครเคยอ่านแล้ว มาลงชื่อเสียดีๆ..ส่วนใครยังไม่เคยอ่าน..ชวนอ่านค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 52 05:39:22 จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 05:34:27

ความคิดเห็นที่ 80   ตื่นมาเกาะกระทู้ก่อนไปทำงานค่ะ #75 ทำไม่เรื่องนี้เข้าร้าน 50% ไว้จัง เรื่องไฮไซโอลัลล้า เหมือนจะเคยอ่าน ...ออกแนวเฮฮาหน่อยนะ แต่เราไม่ได้อ่านนางร้ายรายปักษ์มากก่อน   พอรู้ว่ามีตัวละครต่อกัน ก็ไปลองเปิดอ่านที่ร้านเช่า คือ...เปิดตอนจบนิดนึง เปิดกลางๆ เล่มนิดนึง ...แล้วก็ยังไม่ไดเช่ามาอ่านอยู่ดีล่ะ จากคุณ : นัทธ์ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 07:29:03

ความคิดเห็นที่ 81   คุณภาวันต์ ได้ค่ะ นักเขียนกับนักแปลก็ได้ค่ะ เน้นที่ล็อกอินสะกดด้วยภาษาเดียวกันเป็นหลักค่ะ ^^ คุณยาคูลท์ อ๊า..ถ้าตามที่เล่ามา มันก็น่าคาใจจริงๆ แหละค่ะ วัดไหนๆๆ เนี่ยยยยยยย ทำเอาเราเกิดความติดข้อง สงสัย อยากรู้เพิ่มขึ้นเลยอะค่ะ ถามหน่อยสิคะ กรุงศรีอยุธยาในแผนที่ฝรั่งนี่ พอจะเข้ากับโจทย์นี้ได้มั้ยคะ? 15-9. [อั๊งอังอา] ให้อ่านหนังสือ 1 เล่ม ที่เกี่ยวกับช่วงสมัยสุโขทัย หรืออยุธยา หรือธนบุรี หรือถ้าเนื้อเรื่องคาบเกี่ยวหลายยุคสมัยก็ได้ ถ้าไม่ได้ จะเอาไปเข้ากับโจทย์นักเขียนที่ไม่เคยอ่านซักหน่อย ครือ..หนังสือเล่มนี้ต้องอ่านเพื่อทำมาหากิน แต่เห็นว่า..เอ๊ะ..พอจะเอาเข้าโจทย์ได้นี่หว่า เลยเอามาถามก่อน RRR เข้าเส้นเลือดไปแล้น เดี๋ยวจะรีวิวอีกเล่มแล้วนะคะ สำหรับ ๑๐๐ ปีจุลจักรพงษ์ค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 08:21:05

ความคิดเห็นที่ 82   # nikanda มายกมือว่าอ่านชุด Crazy แล้วค่ะ เพิ่งอ่านเล่มล่าสุดจบไปหมาดๆเลย (แต่หาที่ลงไม่ได้ กระซิกๆ) จะบอกว่า กรี๊ดที่สุดก็เล่มของสกีตเตอร์ค่ะ เล่มของคิทก็ชอบเหมือนกัน แต่ SO HOT จริงๆล่ะค่ะ ชุดนี้ ^^ จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 09:13:26

ความคิดเห็นที่ 83   25-5. [พุดน้ำบุศย์] หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไทย ประวัติต้นตระกูล เกร็ดเรื่องราวเจ้านายสมัยก่อนที่เขียนจากเรื่องจริง ไม่ใช่นิยาย เช่น เรื่องเล่าเจ้านายสยาม เกิดวังปารุสก์ เป็นต้น ก่อนอื่นเตือนก่อนนะคะว่า รีวิวนี้จะยาวมั่กๆ เลย แหะๆ ๑๐๐ ปี จุลจักรพงษ์ ๑๙๐๘-๒๐๐๘ สำนักพิมพ์ ริเวอร์ บุ๊คส์ เรียบเรียงโดย อรสม สุทธิสาคร และสุธาทิพย์ โมราลาย จำนวนหน้า 120 หน้า ราคา ไม่ทราบราคาค่ะ ได้มาจากการเสียค่าเข้าชมบ้านจักรพงษ์คนละ 500 บาทค่ะ หนังสือเล่มนี้เกิดขึ้นมาเนื่องจากม.ร.ว.นริศรา (อ่านว่า นะ-ริด-สา ค่ะ) ต้องการจัดตีพิมพ์ เพื่อเป็นที่ระลึกถึงพระองค์จุลฯ ในวาระครบรอบ 100 ปีค่ะ อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว คงต้องไปกวาดต้อนหาหนังสืออื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับพระองค์จุลฯ มาอ่านเพิ่มเติมแน่นอน ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆ หลายอย่างค่ะ ไม่ว่าจะเป็นบาดแผลของคนในตระกูลนี้ที่มักคิดว่า พ่อหรือแม่ไม่รักตัวเอง (พระองค์จุลฯ ประสบกับเหตุการณ์หย่าร้างระหว่างพ่อกับแม่ และแม่จากไปโดยไม่ได้บอกกล่าว ม.ร.ว.นริศรา ได้ทราบว่า ที่จริงแล้วพระองค์จุลฯ ไม่ได้ต้องการที่จะมีลูก) ม.ร.ว.นริศรา เสียท่านพ่อไปตอนอายุ 7 ขวบ 5 เดือน และพูดถึงว่า เพื่อนรักของท่านพ่อเล่าให้ฟังว่า พระองค์จุลฯ เคยกล่าวว่า จะสนใจลูกก็ต่อเมื่ออายุ 8 ขวบเท่านั้น (ใครก็ได้ช่วยบอกหน่อยว่าทำไมต้อง 8 ขวบง่ะ? เป็นธรรมเนียมฝรั่งว่าโตแล้วหรือว่าไง) แต่พอดีท่านมาสิ้นพระชนม์ไปก่อนค่ะ ทว่าพอมีเรื่องเล่าว่า ท่านพ่อเคยกู้ตุ๊กตาหมีลิซี่แบร์จากสระว่ายน้ำให้กับม.ร.ว.นริศรา เราก็เลยรู้สึกว่า น่ารัก แล้วก็จริงๆ ท่านก็ใส่ใจอยู่มิใช่น้อย (ซึ่งม.ร.ว.นริศราเองก็ได้เข้าใจในภายหลังแล้วค่ะ ว่าที่จริงแล้วท่านพ่อก็รักท่าน)) ม.ร.ว.นริศรากำเนิดมาหลังการแต่งงาน 18 ปี โดยมีคนเลี้ยงดูชื่อนินนิน ซึ่งจบจากโรงเรียนฝึกอบรมการเป็นพี่เลี้ยงมาโดยเฉพาะ (อ่านถึงตรงนี้แล้วเกิดไอเดียแฮะ เมืองไทยมีหรือเปล่าหว่า? ถ้าเราตั้งร.ร.อย่างนี้บ้างก็น่าจะดีนะ สกรีนพี่เลี้ยงดีๆ ที่ไว้ใจได้ อบรมให้ถูกต้อง เพราะประเทศไทย นับวันพ่อ-แม่ก็ทำงานนอกบ้านน่ะ ไม่มีเวลาที่จะเลี้ยงดูลูกเองแล้ว แล้วถ้าเราทำได้ ก็ทำให้มีบุคลากรดีๆ ในการดูแลเด็กด้วย น่าสนใจแฮะ อืมม์...) ที่เล่าๆ มาทั้งหมดนี่ยังอยู่ในบทนำของหนังสือเล่มนี้นะคะ คือ..เล่มนี้จะมีส่วนที่ม.ร.ว.นริศราเขียนสองบทคือ บทนำกับบทส่งท้ายค่ะ ในส่วนที่ม.ร.ว.นริศราเขียน จะมีการใช้ภาษาแปลกๆ ค่ะ อาจะเป็นเพราะท่านไม่ค่อยได้เขียนภาษาไทยเป็นหลัก เช่น แม้ว่า ฉันจะดีใจว่าพ่อพาไปด้วย อาหารกลางวันที่โรงแรมของพวกผู้ใหญ่ทั้งหลายนั้น แสนจะน่าเบื่อ รวมทั้งเก้าอี้เหล็ก... คือ..มีการใช้สันธานแปลกๆ น่ะค่ะ อ่านแล้วงงๆ นิดหน่อย หรืออย่างจับปูดำขย้ำปูนา คือ..ร้องอย่างนี้จริงๆ หรือพิมพ์ผิดหว่า? (ที่สงสัยว่าอาจพิมพ์ผิด เพราะหนังสือเล่มนี้พิมพ์ผิดเยอะมาก ซึ่งจะแจกแจงต่อไปค่ะ) นอกจากนั้นก็มีเรื่องชวนยิ้มอย่างตอนที่เคยมีงานแต่งแฟนซีบนเรือ และม.ร.ว.นริศราซึ่งอายุ 5-6 ขวบ โดนท่านพ่อบังคับให้แต่งเป็นชาวนาไทย ถือเคียวไม้และร้องเพลงเกี่ยวเถอะนะแม่เกี่ยวด้วย นอกจากบทนำแล้วบทอื่นๆ จะเป็นเรื่องราวของพระองค์จุลฯ ค่ะ (แต่ก็มีเท้าความถึงเจ้าฟ้าจักรพงษ์ฯ ด้วยนะคะ) ซึ่งแบ่งเป็นทั้งหมด 10 บท ได้แก่ 1. ค่ำคืนสุดท้ายที่เทรเดซี่ (พระตำหนักของท่านที่อังกฤษ) 2. รักข้ามขอบฟ้า 3. วัยเยาว์อันแสนสุข 4. หลานรักของสมเด็จย่า 5. โลกใหม่ของนักเรียนนายร้อยประถม 6. ชีวิตที่ต้องพลัดพราก 7. โลดแล่นไปไกลสุดขอบฟ้า 8. ผู้จัดการคอกหนูขาว - เจ้าดาราทอง 9. เจ้าชายนักประพันธ์ 10. กุหลาบอังกฤษ - เจ้าชายไทย ซึ่งก็ทำให้รู้จักพระองค์จุลฯ ในหลายแง่มุมดีค่ะ ความยากลำบากในการใช้ชีวิตของท่านที่แม่ก็หย่าร้างไปอยู่ไกล ไม่นานสมเด็จย่าซึ่งเป็นผู้ที่รักท่านอย่างเหลือเกินและดูแลมาตลอดก็มาสวรรคต ไม่นานท่านพ่อของท่านก็สิ้นไปอีก (แถมด้วยเรื่องเล่าที่น่าหาอ่านต่อเป็นยิ่งนักว่า มีข้อสงสัยว่าน่าจะเป็นการลอบปลงพระชนม์ ซึ่งเหตุการณ์แวดล้อม เหตุการณ์ที่เกิดต่อเนื่องก็ชวนให้สงสัยจริงๆ แหละค่ะ) การต้องไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ยังเล็ก โดยไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดไปอยู่ดูแลด้วย อ่านแล้ว..อดสงสารท่านไม่ได้จริงๆ นะคะ การเติบโตเป็นคนที่เรียนเก่ง ชอบการเล่นกีฬา รักสุนัขจนมีการสร้างที่ดื่มน้ำสำหรับสุนัขให้ (และทางเมืองเคมบริดจ์ก็ยังเก็บรักษาไว้อีกต่างหาก น่าไปหาดู พอๆ กับน่าไปดูที่ร.ร.นายร้อยมหาดเล็ก Corps des Pages ซึ่งมีจารึกพระนามเจ้าฟ้าจักรพงษ์ฯ เป็นแผ่นศิลาติดข้างฝาห้องประชุม เนื่องจากสอบได้ที่ 1 ได้แต้ม 11.75 คะแนนเมื่อเม.ย.2445) อ่านแล้ว..อืมม์..รู้สึกว่าประวัติอยู่ที่ใครเขียนจริงๆ เพราะในแต่ละขณะ ต่อให้คนเขียนอยู่ร่วมในเหตุการณ์ อยู่ร่วมในช่วงระยะเวลานั้น ก็อาจจะมีประสบการณ์ที่ไม่เหมือนกันก็เป็นได้ อย่างในหน้า 30 ก็มีระบุว่า แม้กระทั่งล้นเกล้ารัชกาลที่ 7 ก็ว่า ล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 ไม่เคยให้พระองค์จุลฯ เฝ้าเลย ทั้งที่ตามความเป็นจริงแล้ว เคยเฝ้า เพราะพระองค์จุลเฝ้าสมเด็จย่าที่วังพญาไท จึงได้เฝ้าทูลหม่อมปู่ด้วย และยังเรียกพระองค์จุลฯ ว่า อ้ายเล็ก นอกจากนั้นพระองค์จุลฯ ก็ยังเคยถวายช้อนส้อมใหญ่ (ซึ่งถือว่าเป็นของเล่น) ให้ทูลหม่อมปู่ที่ประทับในรถยนตร์ด้วย การได้รับรู้ว่า การรักการประพันธ์ของท่าน น่าจะเกิดจากการ input ทั้งเรื่องเล่าชาดกต่างๆ ประวัติพระราชวงศ์จักรี ฯลฯ จากสมเด็จย่า การได้เรียนกับครูภาษาไทยที่ดีทั้ง 2 คนคือ ครูลอง สุนทานนท์ และ ครูนวล ประจิณพยัคฆ์ (คนหลังภายหลังเป็นพันเอกหลวงสารานุประพันธ์) สายเลือด และการได้เห็น "ท่านลุง" (ล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖) ผู้เป็นนักประพันธ์ ขณะเดียวกัน อ่านแล้ว หลายๆ อันก็เกิดข้อสงสัยว่า มี hidden agenda อยู่หรือไม่? เช่น ภายหลังจากบรรยายการทิวงคตของเจ้าฟ้าจักรพงษ์ฯ แล้ว ก็บอกว่า ในงานศพของเจ้าฟ้าจักรพงษ์ฯ สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิต ไม่ได้เสด็จไปรับพระศพของพระองค์เมื่อมาถึงกรุงเทพฯและทรงขาดอีหนึ่งวัน เมื่อวันงานพระเมรุ เพราะทรงประชวร (อ่านแล้วมันแปลกๆ อะค่ะ - -") หรืออย่างตอนที่พระองค์จุลฯ เริ่มจะสนิทกับพระองค์พีระฯ ทั้งทูลหม่อมอาเอียด (ล้นเกล้ารัชกาลที่ ๗) และพระบิดาของพระองค์พีระฯ ถึงไม่อยากให้คบหากัน โดยกลัวว่าจะเสียเด็ก (หน้า 7) (แต่ภายหลังจากชี้แจงไป พระบิดาของพระองค์พีระก็ให้คบหากันได้) คือ..คงต้องหาอะไรมาอ่านเพิ่มค่ะ เพราะในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้บอกสาเหตุหรือที่มาที่ไปเลยว่า อะไรที่ทำให้ "ผู้ใหญ่" ทั้งสองพระองค์คิดเช่นนั้นค่ะ นอกจากนั้นจากลายพระหัตถ์ที่ล้นกล้ารัชกาลที่ ๖ ทรงตอบแก่พระองค์จุลฯ ก็ทำให้เห็นคำแปลกๆ ด้วยค่ะ เช่น พะเอิน (เผอิญ) อันฃาด (อันขาด) ละเลิง (ระเริง) ต่อไปฃ้างน่า (ข้างหน้า) เฃ้าใจ (เข้าใจ) แต่พอเห็นเขียนขอไข่เป็นฃอฃวดเยอะๆ เลยไม่แน่ใจว่า เขาสะกดด้วยฃอฃวดจริงๆ หรือว่า ลักษณะการเขียนของท่าน ทำให้เราเห็นขอไข่คล้ายฃอฃวดหรือเปล่าหว่า? นอกจากการอ่านหนังสือเล่มนี้จะทำให้อยากไปหาหนังสือเรื่องอื่นๆ มาอ่านแล้ว ทำให้อยากไปทั้งสองเมืองที่มีสิ่งอันเป็นที่ระลึกของเจ้าฟ้าจักรพงษ์ฯ และพระองค์จุลฯ แล้ว ก็ทำให้คิดว่า ไปหัวหินคราวหน้า จะลองไปหาห้องสมุดประจำตำบลหัวหิน ซึ่งมูลนิธิ "จุลจักรพงษ์บุญนิธิ" บริจาคเงินสร้าง อยู่ที่ไหน ยังอยู่ดีมั้ยหนอ สิ่งที่ขัดอกขัดใจ และสร้างความเสียดายอยู่ไม่น้อยก็คือ "คำผิด" ในหนังสือเล่มนี้ค่ะ มันมากมายจริงๆ (จะไล่เรียงไปตามที่ตัวเองพบนะคะ) คือ..เสียดายว่า หนังสือสวยมาก ควรค่าแก่การเก็บไว้เป็นสมบัติ แต่ไฉนจึงปล่อยให้มีการผิดพลาดอย่างนี้ เสียดายน่ะค่ะ ถ้าตีพิมพ์คราวหน้าก็อยากให้แก้ไขข้อผิดพลาดนี้ซะน่ะค่ะ หน้า 7 เราจะพบหลุมฝังศพของเหล่าสุนัขตัวโปรดของท่านพ่อ เปน โจนนี่และเฮิร์ค หน้าเดียวกัน แต่งตัวหรูหรา กินเดื่มอย่างสนุกสนานโดยไร้ฉัน หน้า 9 ในย่อหน้าต่อกัน แปลจดหมาย มีทั้งสะกดชื่อว่า ลิสบา และสิสบา (ที่ถูกคือลิสบา) หน้า 10 ครอบครัวอของแม่ไม่สบายใจเลยในการสมรสกับเจ้าชายไทย หน้า 11 แม่ได้รักษาคำพูดทีให้ไว้กับท่านพ่อว่า หน้า 12 นักการศึกษา นักปาฐกา และนักอะไรอีกสารพัด หน้า 15 เอลิซะเบธ (ตรงอื่นสะกดว่า เอลิสะเบธ หน้า 19 (วันที่ 13 กุมภาพันธ์) วัดราชบพธ (ตกสระอิ) หน้าเดียวกัน บำเพ็ญกุลถวาย หน้า 30 ทั้งแแคทยาและโอรสชอบคุณข้าหลวงผู้นี้แต่แรก หน้าเดียวกัน ราช วงศ์สยาม (เว้นวรรคระหว่างราชวงศ์) หน้า 31 วังปารุ (ตกบรรทัดใหม่) สกวัน (อันนี้ไม่แน่ใจว่า สอเสือควรอยู่บรรทัดเดียวกันหรือเปล่า หรือควรเอารุมาอีกบรรทัด?) หน้า 39 หล่อหลอมเป็นลักษณนิสัย (ตกสระอะ) หน้า 47 ใน ที่สุดก็ได้รับการยอมรับ (เว้นวรรคผิด) หน้า 50 แม่จึงทอดทิ้งไปเหมือนไม่ใยดี หน้าเดียวกัน ไม่นานจากนั้นเ ธอก็แยกไปเช่าบ้านอยู่ (เว้นวรรคผิด) หน้า 56 พระองค์จุลฯ ริ่มมีชีวิตโลดแล่นไปข้างหน้า (ตกสระเอ) หน้า 57 และได้รับพระ ราชทานตอบหลายครั้ง (เว้นวรรคผิด) หน้า 96 ความจริงแคทยาอาจรู้สึกอิจฉาลิสบา ม่ใช่เพราะปัญหา (ตกไม้มลาย) หน้า 98 ในภาพยนตร์ที่พระองค์จุลฯ ทรงถ่ายไวจะเป็นหลักฐานถึงปัจจุบันนั้น หน้าเดียวกัน นอกจากนั้น ยัสนใจการศึกษาภาษาไทย (ตกงองู) หน้า 107 ทุกคนจะตกตลึงว่า (ตกสระอะ) หน้า 112 รูปซ้ายล่าง ตัว สผ กลับด้าน ซึ่งน่าจะเป็นเพราะผู้ทำกลับฟิล์มรูปผิดด้าน หน้า 118 ลูกได้ทำตู้ใหม่เพื่อไส่บรรดาเครื่องถ้วยเบญจรงค์ แต่โดยรวมแล้ว ก็ถือว่าเป็นหนังสือที่ใครที่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับพระญาติวงศ์ เรื่องราวส่วนหนึ่งทางประวัติศาสตร์ และสำหรับคนรักหนังสือที่อยากมีหนังสือดีๆ เก็บไว้ ก็ควรอ่านหรือซื้อเก็บไว้ค่ะ บอกแล้ว..ว่ามันยาว  (นี่ตัดบางอันออกแล้วนะ ) จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 09:26:25