การเดินทางของคิโนะ

เพราะโลกไร้ซึ่งความงดงาม ฉะนั้นมันจึงงดงาม
- The world is not beautiful. Therefore, it is. -

นักเดินทางวัยรุ่นนามว่าคิโนะ ออกเดินทางไปตามเมืองต่างๆ และพักอยู่คราวละสามวันเพื่อเรียนรู้เรื่องราวของเมือง โดยมีมอเตอร์ราด (รถสองล้อแบบที่ไม่บินอยู่บนฟ้า) คันหนึ่งเป็นทั้งพาหนะและเพื่อนร่วมทาง ปกป้องตนเองด้วยปืนสองกระบอกนาม “คานอน” กับ “โมริโนะฮิโตะ”

ในแต่ละเมือง...หรือแม้แต่ระหว่างทาง...คิโนะ ซึ่ง “ไม่ใช่ฮีโรผู้กอบกู้ ไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือ หรือทำสิ่งใดเพื่อคนเหล่านั้น เพียงแต่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น และเมื่ออยู่ครบสามวันก็จากไป” ได้พบเจอผู้คนและเรื่องราวของโลกที่ “เพราะไม่ได้งดงาม จึงงดงาม” ใบนี้

ได้ยินว่าเรื่องการเดินทางของคิโนะเป็นไลท์โนเวลของญี่ปุ่นที่สร้างยอดขายกว่า 5 ล้าน 6 แสน เล่ม ได้รับการแปลในอเมริกา เยอรมนี ไต้หวัน เกาหลี นอกจากนี้ยังมีการสร้างเป็นภาพยนตร์แอนิเมชัน เกม และดราม่าซีดี ปัจจุบันไลท์โนเวลในชุดการเดินทางของคิโนะในญี่ปุ่นได้ดำเนินไปถึงเล่มที่ 12 แล้ว น่าจะเป็นเครื่องยืนยันความโด่งดังและความนิยมของเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี

ผมเคยได้ยินเรื่องอนิเมที่ฉายทางเคเบิลทีวี แต่ก็ไม่มีโอกาสดู ไม่ได้รู้เรื่องราวมาก่อน การอ่านการเดินทางของคิโนะ ฉบับแปลเล่มแรกของเจบุ๊คไลท์โนเวล สำนักพิมพ์บลิสพับลิชชิง จึงถือเป็นประสบการณ์ใหม่ที่มีกลิ่นอายของความคุ้นเคย และความสดใหม่คละเคล้ากันไปในตัว

ความคุ้นเคยเริ่มมาจากว่า...เรื่องของการเดินทางในโลกสมมติที่สะท้อนเรื่องราวของโลกในความเป็นจริงไม่ใช่เรื่องใหม่ เมื่อหลายร้อยปีก่อน ยูโทเปีย (Utopia) ของเซอร์ โทมัส มอร์ ที่เกี่ยวกับโลกในอุดมคติก็ใช้คำบรรยายของนักเดินทางที่ไปยังเมืองสมมตินั้นเป็นเครื่องถ่ายทอดความคิด ยังมี การเดินทางของกัลลิเวอร์ (Gulliver’s Travel) ของโจนาธาน สวิฟท์ ที่ให้ตัวเอกมีเหตุต้องพลัดหลงไปยังประเทศเกาะต่างๆ ทั้งดินแดนของพวกคนแคระ ยักษ์ นักวิทยาศาสตร์ที่วิจัยโดยไม่ได้สาระอันใด หรือที่แรงสุดก็เมืองที่ม้ารู้จักใช้ความคิด ใช้เหตุผล มีมารยาททางสังคมและความศิวิไลซ์ยิ่งกว่ามนุษย์ที่ป่าเถื่อน ถูกครอบงำโดยสัญชาตญาณและเป็นข้ารับใช้ของพวกม้า!

หรือจะหยิบยกเรื่องในสมัยใหม่มาหน่อย ก็ยังมี เจ้าชายน้อย (Le Petit Prince) ของอองตวน เดอ แซง-เตกซูเปรี ว่าด้วยการเดินทางของเจ้าชายน้อยสู่ดาวแต่ละดวง พบเจอผู้คนและเรื่องราวที่แตกต่างกันไป

เรื่องแนวการเดินทางมักเป็นเรื่องที่ เด็กอ่านได้ (เพราะตื่นตาตื่นใจกับดินแดนในจินตนาการ) ผู้ใหญ่อ่านดี (ได้คิดวิเคราะห์ว่าแต่ละเมืองหมายถึงอะไร) การเดินทางของคิโนะ ก็เป็นเช่นนั้น แต่น่าจะเหมาะกับวัยรุ่นตอนต้นขึ้นไปมากกว่า เพราะในบางตอนมีภาพของความโหดร้าย และสะท้อนด้านมืดของมนุษย์ออกมาอย่างชัดเจน

เมืองที่คิโนะเดินทางไปในหนังสือมีชื่ออยู่ในสารบัญ พร้อมทั้งภาพประกอบหนึ่งภาพให้คาดเดาเกี่ยวกับเมืองนั้นๆ ทั้งสิ้น ในเล่มแรกมี...

นครซึ่งผู้คนเข้าใจความเจ็บปวดของกันและกัน -I See You-
...หากคนเราเข้าใจความเจ็บปวดของกันและกัน...ก็น่าจะเป็นสิ่งที่ดีมิใช่หรือ...
...แล้วเหตุใด...เมืองแห่งนี้จึงดูเหมือนจะดำเนินงานเพียงโดยเครื่องจักร...และผู้คนไร้ปฏิสัมพันธ์กันอย่างสิ้นเชิง...

นครระบบเสียงข้างมาก - Ourselfish-
...การลงเสียงข้างมาก...น่าจะเป็นระบอบการปกครองที่ทำให้ประชาชนได้เลือกสิ่งที่ตนเองต้องการมิใช่หรือ...
...แล้วเหตุใด...เมืองแห่งนี้จึงเหลือประชากรเพียงคนเดียว...และหลุมศพเรียงรายหลังอดีตพระราชวังของราชวงศ์ที่ล่มสลาย...

ชายสามคนบนรางรถไฟ – On the Rails – (ไม่ใช่เมือง แต่เป็นรางรถไฟที่คิโนะผ่านไปในระหว่างทาง)
...บนทางรถไฟที่ไม่มีรถไฟวิ่ง...ชายสามคนทำงานมาเป็นเวลานาน...
...ขัดราง...รื้อราง...สร้างราง...
...งานของพวกเขานั้นขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง...
...แล้วพวกเขายังคงทำงานอย่างเดียวดายไม่หยุดหย่อนด้วยเหตุผลอะไรกัน...

โคลอสเซียม – Avenger –
...ผู้ชนะในการประลองเท่านั้นที่จะสามารถเข้าเมือง...และได้สิทธิ์เป็นพลเมือง...
...ผู้แพ้...หากมิต้องจากเมืองนี้ไป...ก็จากโลกนี้ไป...
...ผู้คนมากมายร่วมประลองด้วยหวังจะได้เป็นพลเมือง...ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา...
...แต่มีสองคนที่ไม่ได้หวังเช่นนั้น...
...หนึ่งมิอาจเดาจุดประสงค์...ส่วนอีกหนึ่ง...ต้องการ “ล้างแค้น”....

นครของผู้ใหญ่ – Natural Rights –
...“เด็ก” ต้องกลายเป็น “ผู้ใหญ่” เมื่อมีอายุถึงจุดจุดหนึ่ง...
...การเป็น “ผู้ใหญ่” มาจากการ “ผ่าตัดสมอง”...
...เมื่อเด็กหญิงผู้มีชื่อเป็นดอกไม้คนหนึ่ง...ลังเลกับการเป็น “ผู้ใหญ่”...
...“นักเดินทาง” ที่บังเอิญผ่านมา...จะให้คำตอบและหนทางกับเธอ...

นครแห่งสันติ – Mother’s Love –
...ความรักของ “แม่” ที่มีต่อลูกน้อย...เป็นสิ่งที่สวยงามบริสุทธิ์ที่สุด...
...ความรักของ “แม่”...ทำให้เกิดสันติในนครที่เคยรบราฆ่าฟันกันมายาวนาน...เพื่อชีวิตของลูกๆ ของตน...
...แต่ในความรักของ “แม่”...กลับลืมไปว่า...
...“แม่” คนอื่นๆ ...หรือแม้แต่คนอื่นๆ ที่มิใช่ “แม่” ก็มีความรักในชีวิตของตนและคนรอบข้างเช่นกัน!

เรื่องราวของเมืองเหล่านี้ถูกบอกเล่าโดยมีปฐมบท ‘กลางป่า – b’ – ‘Lost in the Forest – b’ กับบทส่งท้าย ‘กลางป่า – a’ – ‘Lost in the Forest – a’ ปิดท้าย ให้เข้าใจว่าบทส่งท้ายซึ่งแทนที่ด้วย a น่าจะเกิดก่อนปฐมบทซึ่งแทนที่ด้วย b

ลำดับเหตุการณ์ของเรื่องนี้เท่าที่ดูในเล่มแรกคือไม่มีลำดับในแต่ละตอนชัดเจน (เหตุการณ์แต่ละตอนจบสมบูรณ์ในตัวของมันเอง) หรือมิเช่นนั้นก็ใช้การเปิดเรื่องด้วยวิธีที่เรียกเป็นภาษาละตินว่า in medias res หรือเริ่มต้นที่กลางเรื่อง สี่บทแรกว่าด้วยคิโนะในระหว่างการเดินทาง บทที่ห้าเปิดเผยความเป็นมาในการเริ่มเดินทางของคิโนะ ก่อนจะกลับเข้าสู่การเดินทางของคิโนะต่อไปในบทที่เหลือ

ความสดใหม่แอบซ่อนอยู่ในแนวเรื่องราบเรียบ ในช่วงแรกให้บรรยากาศเหมือนการเดินทางเพียงลำพังของคิโนะกับเฮอร์เมส ซึ่งมีแขวะกัน กัดกันบ้างเป็นบางครั้งอย่างเป็นมิตร ความสดใหม่เริ่มขึ้นจากจุดนี้ การเดินทางของคิโนะไม่ได้เกิดจากการบรรยายบุคคลที่หนึ่งผ่านสายตาของคิโนะเอง แต่คลับคล้ายฉากในละครที่กำลังดำเนินไปตรงหน้า ในบางครั้งเราไม่ทราบความคิดเห็นของคิโนะโดยตรง แต่ก็สังเกตได้จากคำพูดหรืออากัปกริยาที่เปลี่ยนไป...ว่าคิโนะมีความรู้สึกอย่างไรกับเรื่องราวของเมืองนี้

การเดินทางของคิโนะ อาจจะมีอีกเป็นสิบเล่มรออยู่เบื้องหน้า แต่ด้วยเล่มหนึ่งที่จบลงไป ก็ทำให้รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่ต้องอ่านต่อเนื่องกันก็เข้าใจได้ และอยากรู้ว่าเมืองต่อๆ ไปที่คิโนะจะไปเยือนเป็นเมืองเช่นไร และภาวนาขออย่าให้เป็นเมืองที่ดูงดงามในเปลือกหน้า...แต่มีความมืดดำซ่อนอยู่เสียที

แต่หากมองในทางกลับกัน ความมืดดำที่ซ่อนอยู่คือความไม่งดงามของโลก...ในแต่ละเมืองก็ยังมีมุมของความงดงามที่ถูกเผยให้เห็น เช่นเดียวกับโลกที่งดงามและไม่งดงามของเราใบนี้

...มาเริ่มเดินทางไปกับคิโนะกันเถอะ...

(ภาพปกของการเดินทางของคิโนะ มาจากเว็บไซต์วิกิพีเดียภาษาอังกฤษ)

จากคุณ : Anithin - [ 31 ต.ค. 51 11:10:49 ]