"แอมป์.....ฉันว่าเรื่องของเรา
เกินไปแล้ววะ"
ฉันลุกออกจากเตียงด้วยร่างกายที่เปือยปล่าว
"ก็เอาไปแล้วให้ทำไงว่ะ"
ฉันแต่งตัวเดินออกมา ทิ้งคำถามไว้เบื้องหลัง โดยไม่มีคำตอบ แอมป์ผู้ชายที่เพียบพร้อม มีฐานะดี หน้าตาดี การงานที่ดี และมีภรรยาที่ดี ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด 17ปี เมื่อคืนฉันเมามาก เป็นวันปกติที่หลังเลิกงานฉันกับแอมป์จะมาดื่มด้วยกัน แต่คืนนั้นไม่เหมือนคืนที่ผ่านมา แอมป์พากิ๊พ ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายมาด้วย เขาแต่งงานมาปีกว่า แต่ยังไม่มีลูก มันคือปัญหาของเขา คืนนั้นกิ๊พกลับบ้านก่อนพร้อมฝากสามีไว้กับฉันซึ่งเธอก็รู้ว่าเราสนิทกันมาก แต่ฉันก็ทำร้ายเธอ ทำร้ายความไว้ใจของเธอเพียงเพราะ เมา
"คุณแม่ข๋า ลุมแอมป์เอาแม่ไปซ่อนใช่ไหมค่ะ เพราะว่าเมื่อวานหนูกินนมที่โรงเรียนไม่หมด"
เสียงลูกสาววัย3ขวบเรียกสติฉันคืนมา ฉันนั่งลงลูบหัวเขาเบาๆ
"ใช่จ๊ะ ถ้าหนูมิลมิลดื้อลุงแอมป์ก็จะเอาแม่ไปซ่อน เราก็จะไม่ได้นอนด้วยกัน" มิลมิลเจ้าหญิงตัวน้อยเข้ามากอดฉัน
"มิลมิลจะเป็นเด็กดี มิลมิลไม่ชอบพี่เมล์ พี่เมล์ไม่เล่นกับมิลมิลเลยเล่นแต่โทรศัพท์"
ฉันมองเข้าไปในห้อง ที่เมย์เด็กพาสไทม์ที่ทำงานกับฉันกำลังเดินออกมา
"เจ้ป้อนข้าวอาบน้ำเรียบร้อย 200" ฉันควักตังให้
"ขอบใจนะเมย์ " ฉัน
"ถ้าห้องเจ้ไม่มีwifiฉันไม่มานะจะบอกให้ " เมย์เดินออกห้องไป
ฉันจูมมือมิลมิลขึ้นแทกซี่ไปส่งที่โรงเรียน
"คุณแม่ข๋าวันนี้ลุงแอมป์ จะไม่ไปส่งหนูหลอค่ะ" มิลมิล
"ลุงแอมป์ก็ต้องทำงานดูแลป้ากิ๊พ ไงป้ากิ๊พจะได้มีน้องเป็นเพื่อนมิลมิล" ฉัน
"ป้ากิ๊พบอกว่าป้ากิ๊พจะไม่มีน้องค่ะ ป้ากิ๊พบอกว่าจะอยู่กับมิลมิล"มิลมิล
"ถ้ามิลมิลอยู่กับป้ากิ๊พแล้วคุณแม่ข๋าล่ะ"ฉัน
"มิลมิลจะอยู่กับคุณแม่ ว่างแล้วค่อยให้ป้ากิ๊พมารับไงค่ะ" มิลมิล
"ถึงโรงเรียนแล้วต้องเป็นเด็กดีนะ เดี๋ยวลุงแอมป์จะเอาแม่ไปซ่อนอีก" ฉัน
"สัญญาค่ะ บ๊ายบาย" มิลมิล
ฉันมีลูกเมื่อ3ปีที่แล้ว ฉันเลิกกับแฟนนักเรียนแพทย์ปี4 ฉันไม่อยากขวางอนาคตของเขา แอมป์และกิ๊พช่วยเหลือฉันมาตลอด ฉันไม่มีหน้ากลับบ้านไปสู้หน้าพ่อแม่ได้
ฉันกลับไปทำงานสภาพไม่เต็มร้อย ฉันเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยเล็กๆ ที่เป็นเงินทุนของแอมป์ เพื่อนรัก เด็กในร้านกล่าวทักทาย ฉันเดินหน้ามุ้ยเข้าไปในห้องทำงานและพักสายตาลง สักพักเด็กในร้านเปิดประตูเข้ามา
"พี่มัดค่ะ ลูกค้าขอพบค่ะ"
ฉันหันไปมองนาฬิกา บอกเวลา09:30
"เขาสั่งอะไรกิน"ฉัน
"แพนงฉอต ทอดมันออมเล็ด ขนมหวานเป็น สลิ่มเย็นกับน้ำใบบัวบกค่ะ" เด็กเสริฟ
"เดี๋ยวพี่ออกไป"ฉัน
ฉันฉีกยิ้มเดินไปยังโต๊ะลูกค้าคนเดียวในร้าน คนที่อยากเจอหน้าผู้จัดการ
"อาหารของเราถูกใจรึปล่าวค่ะ"ฉัน
ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอ
"ทอดมันออมเลต กัฟคิดว่ามัดจะทำให้กัฟกินคนเดียวซะอีก"
ฉันพงะไปกัฟคือผู้ชายที่ฉันทิ้งเขา และคือพ่อของมิลมิล
เพดานกั้นฟ้า
ฉันลุกออกจากเตียงด้วยร่างกายที่เปือยปล่าว
"ก็เอาไปแล้วให้ทำไงว่ะ"
ฉันแต่งตัวเดินออกมา ทิ้งคำถามไว้เบื้องหลัง โดยไม่มีคำตอบ แอมป์ผู้ชายที่เพียบพร้อม มีฐานะดี หน้าตาดี การงานที่ดี และมีภรรยาที่ดี ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด 17ปี เมื่อคืนฉันเมามาก เป็นวันปกติที่หลังเลิกงานฉันกับแอมป์จะมาดื่มด้วยกัน แต่คืนนั้นไม่เหมือนคืนที่ผ่านมา แอมป์พากิ๊พ ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายมาด้วย เขาแต่งงานมาปีกว่า แต่ยังไม่มีลูก มันคือปัญหาของเขา คืนนั้นกิ๊พกลับบ้านก่อนพร้อมฝากสามีไว้กับฉันซึ่งเธอก็รู้ว่าเราสนิทกันมาก แต่ฉันก็ทำร้ายเธอ ทำร้ายความไว้ใจของเธอเพียงเพราะ เมา
"คุณแม่ข๋า ลุมแอมป์เอาแม่ไปซ่อนใช่ไหมค่ะ เพราะว่าเมื่อวานหนูกินนมที่โรงเรียนไม่หมด"
เสียงลูกสาววัย3ขวบเรียกสติฉันคืนมา ฉันนั่งลงลูบหัวเขาเบาๆ
"ใช่จ๊ะ ถ้าหนูมิลมิลดื้อลุงแอมป์ก็จะเอาแม่ไปซ่อน เราก็จะไม่ได้นอนด้วยกัน" มิลมิลเจ้าหญิงตัวน้อยเข้ามากอดฉัน
"มิลมิลจะเป็นเด็กดี มิลมิลไม่ชอบพี่เมล์ พี่เมล์ไม่เล่นกับมิลมิลเลยเล่นแต่โทรศัพท์"
ฉันมองเข้าไปในห้อง ที่เมย์เด็กพาสไทม์ที่ทำงานกับฉันกำลังเดินออกมา
"เจ้ป้อนข้าวอาบน้ำเรียบร้อย 200" ฉันควักตังให้
"ขอบใจนะเมย์ " ฉัน
"ถ้าห้องเจ้ไม่มีwifiฉันไม่มานะจะบอกให้ " เมย์เดินออกห้องไป
ฉันจูมมือมิลมิลขึ้นแทกซี่ไปส่งที่โรงเรียน
"คุณแม่ข๋าวันนี้ลุงแอมป์ จะไม่ไปส่งหนูหลอค่ะ" มิลมิล
"ลุงแอมป์ก็ต้องทำงานดูแลป้ากิ๊พ ไงป้ากิ๊พจะได้มีน้องเป็นเพื่อนมิลมิล" ฉัน
"ป้ากิ๊พบอกว่าป้ากิ๊พจะไม่มีน้องค่ะ ป้ากิ๊พบอกว่าจะอยู่กับมิลมิล"มิลมิล
"ถ้ามิลมิลอยู่กับป้ากิ๊พแล้วคุณแม่ข๋าล่ะ"ฉัน
"มิลมิลจะอยู่กับคุณแม่ ว่างแล้วค่อยให้ป้ากิ๊พมารับไงค่ะ" มิลมิล
"ถึงโรงเรียนแล้วต้องเป็นเด็กดีนะ เดี๋ยวลุงแอมป์จะเอาแม่ไปซ่อนอีก" ฉัน
"สัญญาค่ะ บ๊ายบาย" มิลมิล
ฉันมีลูกเมื่อ3ปีที่แล้ว ฉันเลิกกับแฟนนักเรียนแพทย์ปี4 ฉันไม่อยากขวางอนาคตของเขา แอมป์และกิ๊พช่วยเหลือฉันมาตลอด ฉันไม่มีหน้ากลับบ้านไปสู้หน้าพ่อแม่ได้
ฉันกลับไปทำงานสภาพไม่เต็มร้อย ฉันเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยเล็กๆ ที่เป็นเงินทุนของแอมป์ เพื่อนรัก เด็กในร้านกล่าวทักทาย ฉันเดินหน้ามุ้ยเข้าไปในห้องทำงานและพักสายตาลง สักพักเด็กในร้านเปิดประตูเข้ามา
"พี่มัดค่ะ ลูกค้าขอพบค่ะ"
ฉันหันไปมองนาฬิกา บอกเวลา09:30
"เขาสั่งอะไรกิน"ฉัน
"แพนงฉอต ทอดมันออมเล็ด ขนมหวานเป็น สลิ่มเย็นกับน้ำใบบัวบกค่ะ" เด็กเสริฟ
"เดี๋ยวพี่ออกไป"ฉัน
ฉันฉีกยิ้มเดินไปยังโต๊ะลูกค้าคนเดียวในร้าน คนที่อยากเจอหน้าผู้จัดการ
"อาหารของเราถูกใจรึปล่าวค่ะ"ฉัน
ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอ
"ทอดมันออมเลต กัฟคิดว่ามัดจะทำให้กัฟกินคนเดียวซะอีก"
ฉันพงะไปกัฟคือผู้ชายที่ฉันทิ้งเขา และคือพ่อของมิลมิล