ใช่เลย ถูกต้อง

อย่าคิดว่าออกมาทำเองแล้วจะสบาย เพราะเป็นลูกจ้างสบายกว่าเป็นนายตนเอง

ไม่มีโบนัส ไม่มีลาพักร้อน ไม่มีสวัสดิการ ไม่มีโอที ไม่มีเสาร์-อาทิตย์ ไม่ได้เลิกงาน 5 โมงเย็น เหนื่อยกว่าเป็นลูกน้องหลายเท่า
คุณได้แค่ความอิสระทางความคิด และ ทำทุกอย่างเพื่อตนเองไม่ใช่เพื่อคนอื่น ทุ่มเทมากได้มาก ทุ่มเทน้อยได้น้อย
ทุกบทเรียนและประสบการณ์แลกมาด้วยทุนเงินตนเอง รวยเอง เจ๊งเอง เจ็บเอง เรียนรู้เอง

แต่ใช้ว่าจำเป็นต้องผูกมัดตนเองไว้ร้านค้า หรือกฎระเบียบที่ตนเองตั้งกำหนดไว้
มีเปิดร้านได้ ก็มีปิดร้านได้ ไปธุระจำเป็นได้ หยุดงานได้ตามความพอใจและเหมาะสม ทุกอย่างอยู่ที่คุณกำหนด
ดีไซน์ชีวิตตนเองได้ อยากได้แบบไหน

แต่อย่างหนึ่งนะ รูปแบบธุรกิจจะกำหนดชีวิตคุณด้วย ว่าช่วงเวลาใดคือช่วงเวลาตักตวง และช่วงเวลาใดควรพักผ่อน
บางครั้งเราคิดไว้อย่างและลักษณะธุรกิจเป็นอีกอย่าง เราก็อาจจะจำเป็นต้องคล้อยตามรูปแบบธุรกิจที่เราทำอยู่
ปรับตนเองใช้ชีวิตให้เข้ากับลักษณะงานที่ทำ  แน่นอนชีวิตต้องขาดอะไรไปบางอย่าง และมีอะไรบางอย่างเพิ่มเติมเข้ามาแทน

ไม่ใช่ทุกคนที่เหมาะกับการเป็นเจ้าของกิจการค่ะ .... เราเองก็เป็นหนึ่งในนั้น 555

แต่ถ้าใครคิดจะทำ....เราไม่ห้าม-ไม่ค้านนะจ๊ะ ออกจะเชียร์ด้วยซ้ำ เพราะการได้แต่ฝันถึงมัน
มาตลอดชีวิตโดยไม่ลองลงมือทำซักที......เราถือว่าบาป  ฮ่า ฮ่า ฮ่า  ^^

แต่อยากให้ถามตัวเองดีดี และช่วยชัดเจนกับตัวเองก่อนค่ะว่า อยากจะทำมันจริงๆ
เพราะในช่วงเริ่มต้น ต้องเรียกว่า เป็นบ้า-เป็นหลัง และวนเวียนอยู่ในทุกลมหายใจเข้าออกเลยล่ะ ^^


....และจากประสบการณ์ของเรา สิ่งเหล่านี้จะช่วยลดอาการบาดเจ็บที่อาจจะเกิดขึ้นได้จ้ะ :

- หากอยากลอง ควรเริ่มเมื่ออายุไม่มากนัก จะดีกว่าไปเริ่มตอนเกษียณนะคะ
- รู้จักและได้คลุกคลีกับกิจการที่จะทำมากพอสมควร จนตกผลึกกะมันแล้ว
- อย่าเอาเงินเก็บทั้งชีวิตชนิดเทหมดหน้าตัก หรือกู้หนี้ยืมสินเค้ามาลงทุน
- ถ้าไม่แน่ใจ อย่าเพิ่งมีหุ้นส่วน
- ถ้าไม่จำเป็น อย่าเอาเงินของครอบครัวหรือดึงคนในครอบครัวมาทำด้วย (ยกเว้นแตกไลน์ธุรกิจของที่บ้าน)
- อย่าทำอะไรในสเกลใหญ่เกินตัว ค่อยๆ และ ค่อย ๆ
- อดทน
- อดทน
- และ อดทน

^^

นอกจากขาดทุนและกำไรแล้ว....การได้เป็นเจ้าของกิจการ จะช่วยให้คุณ
ได้รู้จักตัวเอง ข้อดี ข้อเสีย และ.....ตบะคุณจะแก่กล้าขึ้นด้วยจ้ะ 5 5 5  




*-*

ผมก็เข้าใจความรู้สึกนั้นครับ เหมือนขาดหายไปหลายอย่างในชีวิต ....
ผมทำงานประจำกินเงินเดือนจันทร์-ศุกร์ ต้องตื่นตั้งแต่ตี 5 ครึ่ง ตอนเย็นก็มาเปิดร้านของตัวเองจนดึก 4 ทุ่มปิดร้าน กว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืน....
เหนื่อยจริงๆครับ แต่เพราะเราอยากทำงานเพื่อตัวเอง อยากหาเงินให้ตัวเอง อยากสร้างความมั่งคั่งให้ครอบครัว สุดท้ายก็ต้องทนครับ....
หลายครั้งที่คิดว่าคุ้มมั้ย แล้วเมื่อไรวันนั้นจะมาถึง...
ทุกวันนี้เลิกงานเพื่อนชวนไปเที่ยวชวนไปดื่มก็ต้องขอโทษปฏิเสธไป ดูหนังก็งด (เพราะไม่อยากเสียเงิน ขนาดยูบีซีที่จ่ายไปแทบไม่ได้ดู) กาฟงกาแฟแก้วละ 100+ นานได้แตะที ตอนนี้เจอรถขายกาแฟต้องรีบโบก 5555 เหนื่อยล้า แต่มีเป้าหมาย มีความฝัน  มันก็ยังยิ้มได้

ตอนนี้จัดสรรชีวิตและเวลาใหม่หมด เพราะเวลามีน้อย พลังชีวิตก็น้อย ส่วนใหญ่ก็พักผ่อนครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคน สู้ๆครับ

นี่แหล่ะค่ะ ..ชีวิตจริงเจ้าของกิจการขนาดเล็ก
ที่มนุษย์เงินเดือนผู้ใฝ่ฝันอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง ไม่เคยตระหนักถึงมาก่อน ^^