[CR] ภูมิแพ้กรุงเทพฯ หนีไปพึ่งเชียงคาน


ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ครับที่จะมารีวิว คราวนี้พาไปเที่ยวเชียงคาน จังหวัดเลยครับ อำเภอเล็กๆน่ารักๆ มีแม่น้ำโขงไหลผ่านกั้นกลางระหว่างไทย-ลาวครับ แล้วคุณจะรู้ว่าวิถีชีวิตแบบเรียบง่ายมันมีความสุขยังไงครับ

เราเดินทางจากกรุงเทพฯมาที่จังหวัดเลย ใช้เวลาประมาณ 5-6 ชั่วโมงครับ แวะกันมาเรื่อยๆ ผ่านโคราช ชัยภูมิ ขอนแก่น แล้วมาถึงที่เลยระยะทางประมาณ 500 กว่าๆกิโลครับ ขับไปถึงเชียงคานอีกประมาณร้อยกว่าโลครับ เชียงคานเป็นเมืองเล็กๆครับ ผู้คนน่ารักครับ สามารถเดินเที่ยวหรือหาจักรยานสักคันขี่เที่ยวก็ได้ครับไม่ไกลกันมาก วันนี้เรามาพักบ้านหลังเล็กๆครับชื่อว่า บ้านรวมมิตร ตั้งอยู่ในซอยศรีเชียงคาน ซ.11 ครับ ไม่ใกล้ไม่ไกลทำเลกำลังดีครับ อยู่ตรงกลางระหว่างซอยต่างๆจะไปทางไหนก็สะดวกครับ อ๋อที่นี่มีจักรยานให้ใช้ฟรีครับ ปั่นไปเที่ยวได้เลยครับ


ที่นี่เป็นสไตล์แบบโฮมสเตย์นะครับ พักกันแบบง่ายๆ แบบพี่แบบน้องอาศัยกันครับ สบายๆคิดว่าอยู่บ้านตัวเองกันเลย ใครจะกินอะไร กาแฟสด หรือไอศกรีม หรืออาหารเช้าแบบเบาๆก็มีให้บริการครับ ที่สำคัญรสชาติโอเคครับ


ส่วนใครที่ชอบโปสการ์ด ที่นี่ก็มีขายครับ ส่วนใหญ่เจ้าของร้านจะวาดหรือไม่ก็ถ่ายรูปเองครับ ใครชอบใจรูปไหนก็หยิบมาขีดๆเขียนๆแล้วส่งกันได้เลยครับ


เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆนะครับ ผมเองก็ยังชอบเขียนส่งกลับไปให้ตนเองเลย ไม่พลาดเลยสักครั้งไม่ว่าจะไปที่ไหน หรือจะส่งให้คนรู้ใจก็ได้นะครับ น่าจะถูกอกถูกใจคนที่ได้รับแน่นอนครับ บางทีการเขียนข้อความผ่านทางจดหมายก็ให้ความรู้สึกที่ดีๆนะครับ ทุกอย่างมันมีเรื่องราวของตัวมัน ไม่ว่าความรู้สึกจากใจของคนเขียน เรื่องราวระหว่างการเดินทางของจดหมาย และเรื่องราวของความรู้สึกของผู้รับ ทำให้เรารู้ว่าบางทีการที่มีชีวิตแบบช้าๆก็มีความสุขได้


ใครอยากลองวาดๆเขียนๆก็ลองได้นะครับ ที่นี่มีให้ลอง หรืออยากจะลองแกะไม้ก็มีให้นะครับ ใช้สิ่วแกะไม้หรือ Woodcut แกะลงไปบนไม้ เซาะเอาร่องที่เราไม่ต้องการออก เหลือไว้แต่ส่วนที่เป็นผิวนูน ลงสี แล้วจะกดทับลงบนกระดาษก็ได้ครับ เทคนิคแบบนี้เขาเรียกว่า กระบวนการแกะไม้ อยู่ในส่วนของภาพพิมพ์ผิวนูนครับ พอดีผู้เขียนเรียบจบมาทางด้านศิลปะครับ เลยรู้ดี แฮะๆ



ด้านในบ้านเป็นเค้าเตอร์ กาแฟ อาหารครับ ผมชอบที่ใส่ลูกอมฮอลล์ครับ ทำให้นึกถึงอดีต สมัยก่อนซื้อเม็ดโตๆ 5 เม็ด 1 บาท ปรับมาเป็น 3 เม็ด 1 บาท 2เม็ด 1 บาท ตอนนี้เท่าไรแล้วเนี่ย เศร้าเศร้า



ขึ้นไปดูห้องด้านบนกันบ้าง ที่นี่มีประมาณ 4 ห้องนะครับ ด้านบน 3 ห้อง ล่าง 1 ห้อง ห้องน้ำรวมอยู่ด้านล่างครับ เป็นไม้ๆไม่หรูหราครับ ให้ความรู้สึกคล้ายๆตอนผมกลับไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดครับ สำหรับผมความเป็นไม้มันดูคลาสสิคครับ มีเรื่องราวในตัวของมันเอง


ผมชอบประตูขัดแบบโบราณๆแบบนี้ครับ ดูเรียบๆง่ายๆครับ แต่ปลอดภัยนะครับ โจรไม่สามารถเข้ามาเอากุญแจไขเข้ามาห้องเราได้ครับ เพราะไม่มีรูกุญแจจะไขหัวเราะ นับเป็นความหลักแหลมของคนโบราณอย่างแท้จริง อิๆ


ข้างในห้องไม่มีอะไรมากครับ เสื่อผืนหมอนใบ กับมุ้งไว้กันยุง ความจริงเป็นที่นอนนิ่มๆครับ ไม่มีอุปกรณ์ไฟฟ้าใดๆนอกจากพัดลมครับ อย่างที่บอก ที่นี่เป็นโฮมสเตย์ครับ เขาอยากให้เราอยู่แบบเรียบง่ายครับ แต่ที่นี่มีสัญญาณ 3G นะครับ ไม่ต้องห่วงถ้าคุณขาด Facebook หรือ Line ไม่ได้ครับ เชียงคานเขาเจริญแล้วครับ


การตกแต่งห้องไม่มีอะไรมากมายเลยครับ แต่ละห้องจะมีรูปวาดไม่เหมือนกัน แต่ห้องที่ผมอยู่นี่ เป็นรูปนี้ครับ "ชีวิตเราก็เหมือนกับการปั่นจักรยาน ถ้าคุณอยากให้ชีวิตสมดุลย์ก็จงปั่นมันต่อไปข้างหน้า"


มองออกไปตรงหน้าต่างด้านนอกก็จะเห็นวิวประมาณนี้ครับ ใครอยากมาสัมผัสชีวิตจริงๆให้มาวันธรรมดาจะดีกว่าครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่พักด้วย จบกันด้วยรูปใบนี้ก่อนครับ เดี๋ยวจะกลับมา พาออกไปข้างนอกบ้านกันบ้างครับ รอกันสักนิดครับ
ชื่อสินค้า:   อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย
คะแนน:     
**CR - Consumer Review : ผู้เขียนรีวิวนี้เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง ไม่มีผู้สนับสนุนให้สินค้าหรือบริการฟรี และผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนในการเขียนรีวิว

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่