เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้มีความยาวตั้งแต่มหาลัยปีที่หนึ่งมาถึงปัจุบันที่เป็นวัยทำงาน อาจจะมีเนื้อหาที่ตกหล่นไปบ้าง แต่จะพยายามเรียบเรียงให้อ่านเข้าใจง่ายค่ะ โดยเฉพาะการเรียงลำดับเรื่อง

ป.ล. ทุกชื่อในกระทู้เราขอใช้เป็นนามสมมุตินะคะเพื่อไม่ให้มีใครเสียหาย เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์อันวุ่นวายของชีวิตเรา ที่มันยืดยาวมาเป็นเวลาหลายปีให้ฟังค่ะ


(สมมุติว่าเราชื่อเนสละกันนะคะ)

เราเป็นเด็กที่นิสัยห้าวๆมาตั้งแต่เด็กๆ ชอบตัดผมสั้น ซน(มากๆ) เกเร ลุยๆ เล่นอะไรแผลงๆสกปรกได้โดยไม่แคร์สื่อ ซึ่งต่างกับเด็กผู้หญิงทั่วไปค่ะ เลยทำให้ตอนเราเด็กๆคบแต่เพื่อนผู้ชาย

เบสเป็นหนึ่งในเพื่อนชายที่เราคบตอนนั้นค่ะ เบสกับเรารู้จักกันตั้งแต่อนุบาล โตมาด้วยกันแบบสนิทมากๆ เบสตอนเด็กๆเป็นเด็กน่ารักค่ะ ผิวเข้ม หน้าแขกๆ จัดว่าหน้าตาดีในระดับนึงเลย เบสเองก็เคยรับงานถ่ายแบบถ่ายโฆษณาตอนเด็กๆ (เป็นนายแบบโนเนม ไม่มีชื่อเสียง) นิสัยเบสก็จะคล้ายๆเราค่ะ ซน ชอบเล่นสกปรก เบสชอบไล่จับกิ้งก่า อันนี้เราจำได้แม่นเลย

แน่นอน ในเมื่อเราสนิทกับเบส เราก็ต้องรู้จักพ่อแม่เค้าเป็นธรรมดาค่ะ สมัยนั้นช่วงประถม แม่เราทำงานหนักค่ะ บางวันก็จะมารับเราเย็นๆเลยที่โรงเรียน กว่าเราจะได้กลับบ้านก็นาน พ่อแม่เบสที่มารับเบสถ้าเห็นเราก็มักจะอาสาไปส่งเราที่บ้านเราค่ะ แล้วเราก็จะปีนรั้วเข้าบ้านตัวเองเป็นปกติ(เด็กๆไม่ได้พกกุญแจบ้าน)

และเหมือนโชคชะตาจะทำให้เราได้เจอเบสบ่อยๆ เพราะตอนขึ้นม.หนึ่ง เบสก็ยังไปเข้าเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน ตอนนั้นโรงเรียนประถมของน้องเบสจะอยู่ใกล้ๆบ้านเราค่ะ เวลาแม่เบสมาส่งน้อง ก็จะให้เราติดรถไปลงที่โรงเรียนพร้อมเบสด้วย ทำให้เรากับครอบครัวนั้นเจอหน้ากับเป็นปรกติเลยค่ะ
ตอนขึ้นมัธยม ทุกอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง เราสนิทกับเบสมาก เรายังห้าวๆซนๆเหมือนเดิม เพื่อนผู้หญิงไม่ค่อยชอบคบ เลยไม่เล่นกับผู้ชายแล้วก็เบสที่เรารู้จัก

แต่เมื่อเราเรียนไปได้ไม่นาน ก็เกิดเรื่องให้เราต้องย้ายไปเรียนต่อที่ต่างประเทศในวัย12ค่ะ ตอนนั้นเราไปแบบไม่บอกกล่าวที่โรงเรียน ไม่ได้ลาออก ไม่ได้บอกครู มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่อง แน่นอน เราบอกเบสไว้ว่าเราจะไป

หนึ่งวันก่อนที่เราจะไปเมืองนอก เราก็ไปเรียนปกติค่ะ ตั้งใจไปบอกลาเพื่อนหลายคน (แต่ครูก็ยังไม่รู้ว่าจะไป)
วันนั้นเบสเอาหมอนรูปหัวใจมาให้เรา บอกว่า "แม่ฝากมาให้" เราก็หัวเราะกับเบส เพราะรู้ดีว่าไอหมอนรูปหัวใจเนี่ย ยังไงเบสก็ไม่มีทางให้เราเด็ดขาด เหมือนเรากับเบสรู้ๆตัวแหละ ว่าแม่เบสจงใจจะจับคู่ให้เราสองคนคบกัน เราก็บอกเบสว่าเราเป็นเพื่อนกันนะ เบสก็บอกว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด (ตอนนั้นบริสุทธิ์ใจทั้งคู่ค่ะ ยังเด็กด้วยกันทั้งคู่ รู้ตัวว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน ไม่มีอะไรเกินเลย)

แล้วเราก็จากไปเมืองนอก..... โดยทิ้งหมอนหัวใจไว้ที่ไทย ไม่ได้เอาไปด้วย 5555555


เรากลับมาเยี่ยมเมืองไทยปีละครั้งค่ะ ช่วงวัยรุ่นเนี่ย บอกได้เลยว่าห่างหน้าเพื่อนไปแป๊ปเดียว ทุกคนดูเปลี่ยนไปมากค่ะ (ก็วัยกำลังโตนี่เนอะ)
เราได้มาเจอเบสอีกในช่วงที่เราอายุประมาณ15ค่ะ ถ้าจำไม่ผิด กลับไปเจอเบสครั้งนั้น เบสก็ต้องเริ่มโตเป็นหนุ่มแล้วแน่นอน (บอกก่อนว่าเราเริ่มโตก่อนเบส ตอนเด็กๆเราดูเป็นสาวกว่า สูงกว่าหน่อย ดูโตกว่า เราเลยมองเบสว่าเป็นน้องตลอด) มาเที่ยวนี้เราเจอเบสที่ไล่เราทันแล้ว เบสตัวสูงกว่าเราแล้ววว อายุตอนนั้นเบสเป็นคนหน้าตาดีคนนึงเลยค่ะ หน้าแขกๆหน่อบ จมูกโด่ง ผิวสวย ที่รู้คือมีรุ่นน้องมาตามชอบตามจีบมากมาย
แต่ช่วงที่เรามาเยี่ยมไทย เบสจะไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับรุ่นน้องค่ะ เบสมักจะมานั่งคุยกับเรามากกว่า คิดถึงอย่างนั้ คิดถึงอย่างนี้ แล้วเบสชอบพูดย้ำว่า "เนสรู้ไหม เนสเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเบสเลย"

เปล่าค่ะ ไม่ได้หวานกัน เพราะเที่ยวนี้มีตัวละครมาเพิ่ม "โบ"

โบเป็นเด็กใหม่ที่มาเรียนโรงเรียนเก่าเราค่ะ เรารู้จักโบตอนไปเยี่ยมโรงเรียนเนี่ยแหละ โบเป็นเด็กหน้าตาหมวยๆ อ้วนๆ คล้ำๆ ดูลุยๆห้าวๆหน่อย

โบเป็นเด็กเก่าโรงเรียนนานาชาติ แต่ย้ายไปโรงเรียนรัฐฯที่เราเคยเรียน แล้วเป็นฝ่ายเข้ามาทักเราก่อน ทำทีว่าพูดเป็นภาษาอังกฤษเพราะว่าโบอยากฝึกภาษา เราก็ตอบๆไปเป็นอังกฤษแค่บางประโยคเพราะเขินหน่อยๆ เลยคุยต่อเป็นภาษาไทย เราเป็นคนที่ถ้ามีใครมาคุยด้วยเราก็คุยได้อะค่ะ ไม่ได้คิดอะไร เราก็นั่งคุยตามประสาคนเพิ่งรู้จักแหละค่ะ ตอนที่โบเข้ามาทัก ตอนนั้นเบสไม่ได้อยู่ที่นั่น เราก็เลยไม่รู้ว่าโบกับเบสรู้จักกันยังไง

วันนึงเรากะว่าจะไปห้างกับเบสตอนเลิกเรียน (รรเก่าเราอยู่ใกล้ห้างค่ะ นั่งรถเมล์ไปก็ถึง) เราก็ไปที่โรงเรียนเก่าเราแล้วก็เจอกับโบค่ะ คุยกันปรกติ โบก็มารู้ว่าเรากำลังจะไปห้างกับเบสเนี่ยแหละ เราไม่ได้ตั้งใจจะไปกันสองคน ก็เลยชวนโบด้วย

โบหยิบโทรศัพท์มาตามเบสค่ะ เราก็งงๆนิดนึงตอนนั้น รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยเหรอ... แล้วโบก็บ่นๆๆๆเรื่องที่เบสมาช้าทางโทรศัพท์ แล้วก็วางสาย "ไอ่แฟนชั่ว"

ห๊ะ? อะไรนะ? แฟน?? เราก็เลยถามโบไปว่า "โบเป็นแฟนกับเบสเหรอ?" เค้าก็ตอบว่า "อืม" เราเลยถามย้ำอีกครั้ง "เป็นแฟนกันจริงๆเนี่ยนะ??" โบก็ยืนยันคำเดิมแน่นอนค่ะ ว่าโบเนี่ยแหละ แฟนเบส

ตอนที่เบสมา เราก็ถามเบสอีกรอบค่ะ(ตื้อจริง555) "นี่สองคนคบกันจริงๆเหรอ???" เหมือนเค้าเริ่มรำคาญ "ก็เอออดิ!"

งงค่ะ ฮา งงมาก ทำไมคบกัน ไม่บอกกันเลย.... การไปห้างครั้งนั้นของเราจึงรู้สึกเหมือนกขค.  เห็นสองคนเดินจับมือกัน พูดจาเหน็บกันเบาๆประสาแฟน

ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ออกจะงงมากตอนนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เราก็กลับเมืองนอกค่ะ และกลายเป็นว่า เราแฮปปี้เรื่องที่สองคนนั้นคบกันมากกก เพราะเบสเป็นคนหน้าตาดี กับโบที่อ้วนๆคล้ำๆ ไม่ใช่คนที่ผู้ชายมาหลงรักอะไรง่ายๆ แต่เรานั่งดูHi5ของเบส อัพรูปคู่บ่อยๆ เรามีความสุขค่ะ รู้สึกว่าเบสรักโบที่เป็นโบ ไม่ได้คบที่หน้าตา คิดอย่างนี้แล้วเรามีความสุขจริงๆค่ะ เราก็แอดHi5ของโบไว้ ไม่ได้สนิทกัน แต่ก็เอาไว้ดูรูปความหวานทั้งคู่ เป็นคู่จิ้นเราไปเลย 555
รวมถึง MSN ด้วย(เด็กยุคนั้นค่ะ ฮา) เราแอดไว้ทั้งของโบและของเบส เอาไว้คุยเวลาเราไปเมืองนอก ซึ่งชาติละครั้งเราจะคุยกับโบ แค่คุยกับเบสค่อนข้างเยอะ

เบสชอบย้ำกับเราว่า "เนสเป็นเพื่อนที่เรารักที่สุดนะ" แม้กระทั่งโบก็เคยแสดงอาการหึงตรงนี้ค่ะ แต่ไม่ได้มาโวยวายอะไรกับเรา
เรื่องก็ผ่านมา4ปี 4ปีที่ผ่านมา มีช่วงที่เบสถามคำตอบคำบนMSNค่ะ บางทีทักก็ไม่ตอบ บางทีก็ตอบส่งๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไร เข้าใจว่าคนมันเริ่มโตกันแล้ว ก็ต้องเริ่มห่างกันเป็นธรรมดา แล้วก็เข้าสู่ยุคเฟสบุ๊ค เราแอดทั้งสองไว้เหมือนเดิมค่ะ คุยกันน้อย กับโบเนี่ยไม่ต้องพูดถึง แทบจะไม่คุยกันเลย ก็ไม่ได้สนิทกันหนิ เจอหน้ากันจริงๆนับครั้งได้เลย น้อยมาก

และแล้ววันนึง โบก็ทักเฟสเรามา.... เป็นการทักที่เงิบๆๆๆๆมากค่ะ

โบทักเรามาว่า

"เลิกกันแล้ว"


(เดี๋ยวมาต่อ)