เอาล่ะ ทำใจกันก่อน คุณเพิ่งรู้ตัวว่าฮาร์ดดิสก์ของคุณสิ้นชีวิตไปเมื่อ 5 นาทีก่อน และแน่นอนเหมือนดังเช่นผู้ใช้ทั่วๆ ไปที่เคยมาก่อน.....คุณไม่ได้ทำการสำรองข้อมูล (Backup) เอาไว้  และไม่ว่าคุณจะอ้อนวอนร้องขอต่อพระเจ้าขนาดไหนก็ตาม ไฟล์ต่างๆ อันทรงคุณค่าไม่ว่าจะเป็นรูปถ่าย ไฟล์งาน เกมต่างๆ เพลง และทุกๆ อย่างสูญสลายไปอย่างที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีกรอบ  สิ่งที่คุณจะต้องเผชิญต่อจากเหตุการณ์ดังกล่าวก็คงเหมือนๆ กันกับผู้เคราะห์ร้ายและสูญเสียข้อมูลทั่วโลก (ผมก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น) ซึ่งสิ่งที่ผมว่านั้นก็คือ 5 สภาวะทางอารมณ์โศกที่คุณจะพบเจออย่างแน่นอน และอันดับแรกนั้นได้แก่
    
    1. สภาวะแรก : ปฎิเสธความจริง

    ไม่ ไม่ ไม่ ม๊ายยยยย ! มันไม่เป็นอะไรหรอก มันเป็นเรื่องของซอฟท์แวร์น่ะ Windows มันต้องเจ๊งแหงๆ, เอาล่ะ ถ้าลองบูทเครื่องหรือรีสตาร์ทอีกครั้งเดี๋ยวมันก็หาย ใจเย็นๆ, ใช้มันมาตั้งนานหลายปีประกันก็เพิ่งหมดเมื่อวานนี้เองมันไม่เจ๊งง่ายๆ หรอก..., หากท่านมีความคิดแนวๆ นี้เมื่อเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้นก็อย่าได้คิดว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด เนื่องจากมันเป็นสภาะกลไกลทางอารมณ์ของบุคคลทั่วไปนั่นเองที่ต้องออกมาปฎิเสธความจริงอันโหดร้ายในขั้นต้นเหมือนเป็นภูมิคุ้มกันของร่างกาย แต่หลังจากพยายามบูทเครื่องไปอีกนับสิบรอบ หรือพยายามรัวปุ่มรีสตาร์ทอย่างเมามันโดยนึกเอาเองว่ามันอาจจะเหมือนกับการปั้มหัวใจก็เป็นได้ แต่ถึงกระนั้นก็ตามสิ่งที่ตอบสนองตามความต้องการของคุณก็ดูเหมือนจะมีแค่ CD Drive เพียงเท่านั้นเอง...

    2. สภาวะที่สอง : โกรธเกรี้ยว

    ปั๊ดโธ่เว้ย ! นี่ล้อกันเล่นรึไง ! ซื้อมาเเพงนะเว้ย  ห่วยแตกจริงๆ WD  (Seagate) เสียใจนะเนี่ยที่อุตสาห์เชื่อใจ รู้งี้ซื้อ Seagate (WD) ดีกว่าเว้ย ! ไม่น่าหลงเชื่อไอ้บริษัทที่ทำของห่วยๆ ออกมาหลอกขายประชาชนตาดำๆ เลย, สคบ. เคยช่วยอะไรได้มั้ย ? เกลียดตัวเองจริงๆ ที่เผลอตัวไปใช้ของห่วยๆ อย่างนี้ เซ็งจิตจริงๆ ผับผ่า ! ....  ในขั้นตอนสภาวะดังกล่าวคุถณอาจจะต้องพบบเจอกับอารมณ์โมโหโทโสของตนเองย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะขัดหูขัดตาไปหมดไล่ตั้งแต่ความผิดพลาดในการเลือกซื้อยี่ห้อของฮาร์ดดิสก์ตั้งแต่ 3 ปีที่แล้ว หรืออาจจะพาลไปถึงยี่ห้อของ UPS และการจัดการสายไฟ อาจรวมไปถึงการทำร้ายตัวเองด้วยในกรณีที่คุณไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

    3.สภาวะที่สาม : ต่อรอง

    โอเค, มันก็อาจจะมีทางแก้ไขความผิดพลาดที่เกิดขึ้นก็ได้ เราน่าจะลองโหลดโปรแกรมกู้ไฟล์ต่างๆ มาลองให้มากขึ้น หรือลองใช้ฮาร์ดดิสก์ตัวนี้ตั้งเป็น Secondary Drive ดูดีกว่า, หมายถึง เอ่อ...เราน่าจะลองออกไปหาซื้อฮาร์ดดิสก์อีกตัวมาอยู่เป็นเพื่อนมัน เอ๊ย มาใช้เป็นฮาร์ดดิสก์หลักดูและลองลงโปรแกรมกู้ข้อมูลทั้งหลายเผื่อที่ว่ามันจะพอกู้ข้อมูลอะไรได้บ้าง ถึงจะไม่รู้ว่ามันใช้งานยังไงก็เถอะ แต่ถ้าไม่ลองมันก็ไม่รู้หรอกน่า หรือถ้ามันไม่เวิร์คจริงๆ ค่าใช้จ่ายกู้ข้อมูลของสำนักผู้เชี่ยวชาญก็ถูกลงมากแล้วนี่ เราจ่ายได้แน่นอน ไม่มีอะไรต้องเป็นกังวลหรอก...,  หลังจากที่คุณเริ่มเจ็บตัวและรู้ตัวว่าการโมโหไปก็ไม่ทำอะไรขึ้นมา คุณจึงเริ่มที่จะใช้เหตุผลต่างๆ มากขึ้น เริ่มที่จะตรึกตรองถึงความเป็นไปได้ในการหาทางแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นในทุกวิธีทาง จนเอคุณได้รับรู้ว่าสุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงการต่อรองกับตัวคุณเองอันไร้ประโยชน์เพียงเท่านั้นและคุณก็จะเริ่มเข้าสู่สภาวะต่อไปนั่นก็คือ

    4.สภาวะที่สี่ : หดหู่

    รูปภาพทั้งหมดตั้งแต่มัธยมยันรับปริญญา เพื่อนๆ ทั้งหลายที่กอดคอกันมา รูปสาวๆ ที่เคยสะสมไว้ โอว.. นี่เราจะไม่ได้เห็นหน้าของคนพวกนั้นอีกแล้วหรือนี่, แล้วงานเจ๋งๆ เรียงความเด่นๆ รวมถึงอะไรต่อมิอะไรที่จะเอาไว้อวดลูกหลานก็มลายหายไปสิ้น และ โอ....ไฟล์เพลงโปรดที่ตั้งหลายปีกว่าจะหาสะสมจนครบ และไฟล์หนัง หนัง หนัง....ต่างๆ ในคอลเลคชั่นที่กว่าจะเพียรหามาจนได้ที่ อ่าห์....มันช่างน่าหดหู่โศกาอาดูรเสียนี่กระไร ความรู้สึกอย่างนี้เหมือนกับว่าเวลาหว่า 10 ปีที่ผ่านมาในชีวิตนั้นถูกลบหายไปอย่างไร้ค่าเสียจริงๆ ...., หลังจากที่คุณรู้ว่าไม่ว่าจะแก้ไขยังไงผลลัพท์ที่ได้ก็ไม่ต่างอะไรจากจุดเริ่มต้น คุณก็จะเริ่มหดหู่ เสียใจและท้อใจไปกับเหตุการณ์สูญเสียที่เกิดขึ้นแบบปัจจุบันทันด่วน คุณอาจจะเริ่มพร่ำพรรณาถึงสิ่งที่หายไปไม่ว่าจะเป็นไฟล์ฟอร์แมตนั้นๆ หรือเรื่องที่เกี่ยวข้องกับไฟล์นั้นๆ เช่นความทรงจำต่างๆ หรือผู้คนที่เกี่ยวข้องกับไฟล์ชนิดนั้นๆ ไปสักพักจนกว่าคุณจะเข้าสู่สภาวะสุดท้ายนั่นก็คือ....
    
    5.สภาวะที่ห้า : ยอมรับความจริง

       ฮ่า....เอาน่าอย่างน้อยๆ รูปเด็ดๆ ทั้งหมดนั้นส่วนใหญ่เราก็อัพโหลดไว้บนเว็บไซต์ไปเยอะแยะแล้วนี่ Flickr เอย, Picasa เอย, Hi5, Facebook รวมไปถึงเว็บรวมรุ่นค่อยๆ ตามเก็บไม่ก็ขอจากเพื่อนๆ ก้ได้หรอกมั้งเอาอย่างนั้นกว่า ส่วนเพลงทั้งคอลเลคชี่นจริงๆ ก็ไม่ค่อยได้ฟังเท่าไรหรอกที่เด็ดๆ เจ๋งๆ นั้นก็อยู่ใน Walkman หมดแล้วล่ะโนะ ส่วนงานที่เคยส่งไป-มาอาจจะยังหลงเหลืออยู่ใน Sent Box ของบริการเมล์ที่ใช้อยู่ก็ได้นะ ส่งนไฟลืหนังที่หายไปก็อาจจะเป็นการลงทัณฑ์จากเบื้องบนก็เป็นได้ เฮ้อออ ทำใจให้สบายดีกว่า บางทีการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งก็อาจเป็นเรื่องดีก็ได้ เดี๋ยวนี้ราคาฮาร์ดดิสก์ก็ถูกลงกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะเทคโนโลยีอะไรก็ดีกว่า ไหนๆ ก็ไหนๆ ถือโอกาสอัพเกรดความจุไปซะทีเดียวเลยดีกว่า หากมองกันตามความเป็นจริงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนั้นล้วนแต่มีการเกิดและดับไม่มีอะไรอยู่ค้ำฟ้า เราควรให้ความสำคัยกับความทรงจำที่เกิดขึ้นกับเราดีกว่าสิ่งที่หายไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่หายไปนั้นไม่จำเป็นหรอกเราสามารถดำรงชีวิตอยู่ต่อไปได้โดยที่ไม่มีมัน ยกเว้นก็แต่เซตภาพถ่ายพวกนั้น ทำไมเราไม่แบ๊คอัพไว้แต่แรกวะเนี่ย !! (อ่าว...)