ความคิดเห็นที่ 1 |
|
ผู้คนบนหาดเริ่มบางตา ต่างก็อิ่มเอมกับบรรยากาศแล้วกลับไป
สองหนุ่มสาวแทบจะไม่รับรู้ จนกระทั่งทั้งหาดไม่มีผู้ใดเหลืออยู่
ท้องเริ่มร้องจนหญิงสาว สะดุ้ง และชายหนุ่มถอนหายใจยาว
หิวแล้วสิ ไปกินข้าวกัน อยากทานอาหารทะเลใช่ไหม
เอ้อ...ค่ะ
เขาลุกขึ้นยืน รอจนเธอลุกตามปัดเศษทรายตามกางเกงแล้วค่อยๆเดินขึ้นจากชายหาด คุณฮองเปิดประตูรถรออยู่แล้ว
ชายหนุ่มบอกสถานที่อย่างคุ้นเคย
ร้านอาหารไปไม่ไกลจากหาดนัก คล้ายกับระเบียงที่ยกพื้นมีคนนั่งรับประทานอยู่ก่อนไม่มาก เมื่อได้ที่นั่งแล้ว
ยอนฮวาขอตัวไปล้างมือที่ห้องน้ำ
ใบหน้าที่สะท้อนจากกระจกซีดเซียว และเป็นทุกข์
เธอวักน้ำล้างหน้าแล้วตบเบาๆที่ข้างแก้มเพื่อเรียกสีเลือด
จะวิตกทุกข์ร้อนทำไม เรื่องที่คาดคะเนอาจจะไม่ร้ายแรงจนรับไม่ได้ ถ้าเตรียมใจตั้งแต่ตอนนี้เราคงไม่บอบช้ำนักหรอก
เราอาจจะเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานในกรุงโซลทำแล้ววันหยุดก็เลยมาเที่ยวพักผ่อน ทางบ้านก็คงไม่รู้ว่าเราหายไป
มีคนต่างจังหวัดมากมายที่ไม่ได้ติดต่อครอบครัวอย่างเราก็คงเหมือนกัน
ถ้าจำได้ ก็..ก็แค่กลับบ้านเท่านั้น
เมื่อเดินกลับออกมาที่โต๊ะอีกครั้ง เธอมองไปรอบๆเพื่อดูว่าโต๊ะอื่นสั่งอาหารอะไร
ยิ้มสดชื่นให้ชายหนุ่มที่มองอย่างระแวง ตั้งแต่เธอเดินยิ้มกลับเข้ามา
มีอะไรกินบ้างคะ ฉันอยากกินปลาหมึกย่าง แค่กลิ่นก็เรียกน้ำย่อยน่าดูเลย เอากุ้งด้วย ปลาเผาได้ไหมคะ
หรือเขาจะเอาไปนึ่งได้ ไม่เอา เผาดีกว่า ฮู๊ย... ถ้ามีพริกมะนาวล่ะก็ แซ่บแน่ๆเธอเอ่ยอย่างร่าเริง สำนวนนั้นทำให้เขายิ้ม
สั่งทั้งหมดแล้วจะกินไหวหรือ
ไหว เอ เขามีปูไหมคะ ปูสดๆเผา
ไม่รู้สิ ลองถามดู
อาหารตามที่หญิงสาวต้องการหลายชนิดถูกยกมา ยอนฮวาหยิบใส่ปากแล้วร้องเบาๆ
เยี่ยมเลย สดๆแบบนี้รสหวานจัง
ไม่กลัวท้องเสียเหรอ
ไม่หรอก คุณทานนี่ค่ะเธอแกะเปลือกกุ้งให้หรือว่าคุณกลัว
ไม่ ฉันกินได้ เอ้านี่เขาตักเนื้อปลาเผาชิ้นใหญ่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นวางให้
ขอบคุณค่ะ คุณทานข้าวด้วยนะเธอผลักชามข้าวมาไว้ตรงหน้าชายหนุ่ม ส่วนของตนเองเลื่อนแอบไปด้านข้าง
แล้วเธอไม่ทานข้าวหรือ ทานแต่ของทะเล เดี๋ยวไม่อยู่ท้อง
โอ๊ะ ลืมขอไวน์ขาว ได้ไหมคะ
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ให้ทานข้าวแต่ขอเหล้าแทน ทำให้บรรยากาศดีขึ้นทันที เขาสั่งไวน์ตามที่เธอร้องขอ แต่เป็นไวน์พื้นบ้านไม่ใช่ไวน์ต่างประเทศ
ไวน์พื้นบ้านก็คือเหล้าขาวกลั่นนั่นเอง
พนักงานเอามาเสิร์ฟ พร้อมแก้วทรงสูงธรรมดา เปิดจุกแล้วเทใส่แก้วทั้งสอง
ชายหนุ่ม หญิงสาวมองไวน์แล้วพยักหน้าพร้อมกันเรียกเสียงหัวเราะอีกครั้ง
ยอนฮวายกแก้วขึ้นจิบเล็กน้อย ในขณะที่ชายหนุ่มยกขึ้นดมกลิ่น เขย่าดูแล้วจิบทดลอง
ใช้ได้ไหม
เอามาเถอะค่ะ ฉันไม่ค่อยแยกรสหรอก แยกไม่ถูก แต่ก็ใช้ได้นะ
เขาพยักหน้าให้พนักงาน รินใส่แก้วที่พร่องไปให้หญิงสาว
แยกรสชาติไม่ถูก แต่บอกว่าใช้ได้ เธอนี่ยังไงกัน
ใช้ได้ตรงที่ดื่มแล้วครึ้มดี
อ้อ ฉันจะได้รู้ว่าเวลาเธออารมณ์ไม่ดี ดื่มเหล้าแล้วหายเหมือนกัน
รู้ได้ไงคะว่าฉันอารมณ์ไม่ดี
ก็เห็นเงียบไปตั้งนาน ปกติเธอจะพูดไม่หยุด
บ้า ฉันไม่ได้ช่างพูดขนาดนั้น
อย่างนั้นเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ยทั้งสองหัวเราะได้ตามเดิม ลืมเรื่องที่ค้างอยู่ชั่วครู่
แต่เธอช่างซักแบบมีขั้นตอนมากเลย รู้หรือเปล่า เธอไม่ได้พูดไปเรื่อยเปื่อยแบบผู้หญิงอื่นๆ
เหมือนเธอมีแผนอะไรในใจแล้วถึงค่อยๆตะล่อมถาม จนคนตอบให้เธอพอใจเธอถึงหยุด เธออาจจะเป็นนักสอบสวนก็ได้
หมายถึงฉันเป็นตำรวจหรือคะ
คงไม่ใช่ ถ้ามีตำรวจหายไปคนหนึ่ง ป่านนี้กรมตำรวจเองต้องออกข่าวแล้ว
ช่างมันเถอะ ฉันจะเป็นอะไรก็ตาม แต่ตอนนี้ฉันชื่อยอนฮวาก็พอ
ดีแล้ว ฉันก็อยากให้เธอเป็นแค่ยอนฮวาเขาบอกเสียงเบานุ่ม
หญิงสาวเหลือบมอง แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มจนหมด ชายหนุ่มรินไวน์ให้อีกครั้ง ยกแก้วของตนเองดื่มช้าๆ
สลับกับพูดคุยเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวบริเวณนี้
นอกจากหาดเคียงโพ ที่มีหาดทรายสีนวลสะอาดแล้วยังมีหาดชูอัมที่อยู่ไม่ไกลมากนักและยังมีถ้ำที่น่าสนใจ
ลายแห่งไว้คราวหน้าถ้าแข็งแรงพอที่จะปีนถ้ำแล้วจะพามา
คงเป็นเพราะแอลกอฮอล์อีกขวดหนึ่งที่เปิดตามทำให้ทั้งสองไม่ได้ติดใจคำพูดใดๆ
กว่าจะอิ่ม ไวน์ก็ถูกดื่มหมดโดยหญิงสาวเป็นผู้ดื่มเกือบสามส่วนในสี่ส่วน
ใบหน้าที่ไม่เปลี่ยนสี แต่ดวงตาหวานเชื่อมทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอคงมึน ตัวเขาเองพยายามดื่มไม่มากก็ยังมึนๆไปเหมือนกัน
ระยะทางที่นั่งรถกลับที่พัก ทั้งสองเหน็ดเหนื่อยจึงครึ่งหลับครึ่งตื่นและเข้านอนเมื่อถึงที่พักทันที
กีแจ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ผมเชื่อใจคุณตอนที่บอกให้ขายหุ้นแล้วจะซื้อกลับมาคืนให้ตอนที่ราคาต่ำกว่า
ตอนนี้ราคาก็ลงมามากแล้ว ทำไมยังเสนอซื้อส่วนของผมไม่ได้
ก็ผู้ถือหุ้นเขาไม่ขายนี่ครับ จะให้ผมทำอย่างไรล่ะเสียงบอกความไม่ใส่ใจ
ก็คุณรับปาก เงินที่ขายได้ผมก็ให้คุณไปลงทุนเปิดบริษัทใหม่ด้วย ตอนนี้ราคาลดลงแล้วคุณน่าจะทยอยซื้อกลับมา
เอ๊ะ ผมพยายามอธิบายโปรดเข้าใจหน่อยสิครับ ช่วงนี้ราคาหุ้นตกลงมาก เขาก็ไม่อยากขายราคาต่ำ
คงถือกันไว้อยู่ รอให้รีบาวน์กว่านี้ คงมีคนอยากขายบ้าง
(รีบาวน์ ราคาหุ้นที่ตกลงอย่างมากแล้วกลับราคาสูงหรือดีกว่าเดิมขึ้นมาใหม่)
ผมรอไม่ได้แล้วนะ ท่านประธานจะเรียกประชุมผู้ถือหุ้นเพื่อชี้แจงงบประจำปี
แล้วถ้าบัญชีออกมาจำนวนหุ้นของผมหายไปเกือบหมด พี่สะใภ้อาจจะปลดผมออก
ก็ดีแล้วนี่ครับ คุณบริหารก็ขาดทุนมาตลอด ปล่อยให้คนที่มีความสามารถเข้ามาบริหารแทน
ผลประกอบการอาจจะดีขึ้น แล้วราคาหุ้นก็จะดีดกลับมา
หมายความว่าไง กีแจ คุณอยากให้ผมถูกปลดใช่ไหม
ไม่ได้หมายความอย่างนั้น เพียงแต่ให้คนที่สามารถทำผลงานได้ดีกว่าเข้ามา ธุรกิจจะได้ไปรอด
ท่านรองประธานก็กลับไปดูแลด้านการเงินอย่างเดียว จะได้ทำงานดีเหมือนเดิม
ใครที่บอกว่ามีความสามารถ หมายถึงใคร
คงต้องรอดูวันประชุมมังครับ มีผู้ถือหุ้นรายใหม่ๆหลายราย ผมบอกตอนนี้ไม่ได้
คุณหักหลังผมลีควอนวูตะคอกเสียงดัง
ทำไมพูดอย่างนั้น ผมไม่กล้าหรอก
แต่คุณหลอกผม
สถานการณ์ต่างกันแล้วนะครับ ตอนนั้นก็ควรทำแบบนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
กีแจ ผมไม่ยอมหรอก คุณหารายชื่อผู้ที่ซื้อหุ้นทั้งหมดมา ผมจะไปเจรจาเอง
แล้วคุณมีเงินพอที่จะไปกว้านซื้อคืนหรือ
คุณต้องหามาสิ
ทำไมผมต้องหาล่ะ ตอนนี้มันอยู่ในหุ้นอื่นๆด้วย กับลงในทรัพย์สิน รอหน่อยเถอะแล้วผมจะหาทางจัดการให้ทีหลัง
ไม่ได้ พี่สะใภ้และพี่ๆของผมไม่ยอมแน่เขารีบค้านอย่างหวั่นใจ
ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้
กีแจ คุณ...เสียงลีควอนวูบอกความโกรธและผิดหวัง
ทั้งสองนั่งอยู่ในร้านเหล้าหรูที่หลังจากนัดหมายหลายครั้ง โซกีแจก็หลบหลีกไม่ได้ต่อไปต้องมาพบลีควอนวูในที่สุด
ชายหนุ่มทั้งสองนั่งดื่มมาสักพัก เมื่อเปิดการพูดคุยกลับทำให้ลีควอนวูเห็นธาตุแท้ของเพื่อนหนุ่ม
ผมมีนัดต่อ ต้องกลับก่อน ถ้ามีคนสนใจผมจะติดต่อกลับไป
โซกีแจ...
ชายหนุ่มผิวคล้ำคมยักไหล่ไม่สนใจเสียงเรียกของลีควอนวูที่ครั้งหนึ่งเคยสนิทสนม
อย่าทำอย่างนี้เลยกีแจ ผมคงทนไม่ได้ลีควอนวูมองแก้วเหล้าในมือพึมพำ
หาดชูอัมอยู่ลงมาทางใต้ของเมืองคังนึง เป็นหาดทรายเล็กๆเงียบสงบกว่าที่หาดเคียงโพที่ได้ไปเมื่อวันแรกที่มาถึง
ระยะทางไกลจากรีสอร์ทที่พักมากกว่า และไม่มีโปรแกรมต้องไปแช่น้ำแร่แล้ว ชายหนุ่มจึงตกลงใจจะมาพักที่เมืองนี้แทน
เพื่อพรุ่งนี้เช้าจะได้ไม่ต้องย้อนกลับไป
โรงแรมที่พักไม่หรูหรานัก แต่สะอาดสะอ้านมาก สิ่งอำนวยความสะดวกก็ตามมาตรฐานของโรงแรมขนาดนี้
มีเพียงสบู่อาบน้ำ ผ้าขนหนูเท่านั้น
เมื่อเก็บสัมภาระแล้ว ชายหนุ่มบอกคุณฮองให้ไปพักได้เลย บริเวณนี้เดินไปมาได้สบายไม่ต้องใช้รถยนต์อีก
ยอนฮวาถือกระเป๋าผ้าใบเล็กๆมาด้วย เธอวางไว้ที่หาดทราย
ทางเข้ามาที่หาดทำให้ยอนฮวาหมายมั่นว่าอาหารเย็นคืนนี้ต้องเป็นปลาหมึกสดย่าง
ที่ชาวบ้านแขวนไว้เป็นราวเหมือนตากผ้า ดูน่ารับประทาน
โอ๊ย อย่าสาดน้ำ เปียกหมดแล้วลีมินชูที่เดินท่องอยู่ริมหาดเหนือคลื่นร้องตะโกนบอกหญิงสาวที่วิ่งรี่เข้าไปที่น้ำทะเล กอบน้ำที่ซัดเข้ามาเป็นระยะสาดใส่
มาเดินในน้ำสิ สนุกดีออก
ไม่เอา ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยน
ใครบอก ฉันจัดมาเผื่อด้วย มาเถอะยอนฮวาเข้ามาฉุดมือแข็งแรงและร่างสูงหนาที่เดินห่างออกไปกลับลงมาที่ชายหาด
พร้อมหัวเราะเสียงดังที่เขาทำท่าจะกระโดดหลบ
หนอย..แกล้งกันหรือ ได้เลยเขาวักน้ำด้วยฝ่ามือใหญ่สาดไปที่หญิงสาวจนเปียกโชกเพราะหลบไม่ทัน เสียงหัวเราะและเสียงคลื่นผสานกันอย่างลงตัว
ภาพหญิงสาวในกางเกงขาสามส่วนเสื้อยืดสีสดวิ่งสาดน้ำวนรอบชายหนุ่มร่างสูงที่ยังเคลื่อนไหวได้ช้ากว่า เหมือนเด็กๆ
ใบหน้าที่สดใส ดวงตาพราวระยับบอกความสนุกสนาน
ลีมินชูอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ เสียงทุ้มนุ่มกังวานทำให้ยอนฮวาดีใจ
นานแค่ไหนที่เขาไม่เคยหัวเราะเต็มเสียงแบบนี้
ตั้งแต่เธอมาอยู่บ้านบนเขาจนเดี๋ยวนี้ หลายเดือนแล้ว เพิ่งจะได้ยินครั้งแรก เสียงของเขาเพราะมาก น่าจะหัวเราะบ่อยๆ
หญิงสาววิ่งลงไปที่น้ำทะเล ทำให้ลีมินชูต้องเดินตามไปด้วยความเป็นห่วง
อาจจะเป็นน้ำทะเลที่ยังเย็นทำให้เธอชะงักแล้วหันมายิ้มจนตาหยี
ไม่ลงดีกว่า ท่าจะหนาว
นึกว่าจะลองซะอีก หิวข้าวหรือยัง ฉันเริ่มหิวแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาหาข้าวกินดีกว่าชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่อง
เมื่อเห็นหญิงสาวที่ไม่ยอมแพ้ ทำท่าจะลองลงน้ำตามคำพูดของเขา
ก็ได้ ฉันเห็นปลาหมึกน่ากินมากเลย คืนนี้เราสั่งปลาหมึกย่างกันอีกนะ
ได้ ไปเถอะ ตากลมนานๆชักหนาว เดี๋ยวจะไม่สบาย
อาหารเย็นกลายเป็นอาหารค่ำ เพราะเมื่อกลับลงมาอีกครั้งพระอาทิตย์กำลังจะลาลับ ภาพที่พระอาทิตย์ค่อยๆย้อมสีท้องฟ้าสวยงาม ทั้งเหลืองจัดอมส้มและแดง
จนยอนฮวาขอกลับลงมานั่งชมศิลปะการแสดงของธรรมชาติ ท่ามกลางเสียงดนตรีจากคลื่น
เสียงเพลงจากนกนางนวล จนจบการแสดงจึงยอมลุกไปร้านอาหาร
หญิงสาวขอสั่งเป็นเบียร์ดื่มแทน เมื่อเริ่มรับประทานอาหาร
เธอดื่มเหล้าเก่งจริงๆ ไม่เห็นเมาซักอย่าง มีอะไรไหมที่ดื่มแล้วเมาลีมินชูอดไม่ได้ ที่จะถาม เพราะตั้งหลายวันที่ผ่านมา
หญิงสาวคนนี้ดื่มแอลกอฮอล์ได้ทุกชนิดที่มีโดยมีอาการมึนเมาน้อยมาก แถมหน้าก็ไม่เปลี่ยนสี เขาเสียอีกที่บางครั้งมึนทั้งๆที่ดื่มน้อยกว่า
อืม...ฉันคิดว่าไม่มีนะ สงสัยว่าฉันคงเคยดื่มเหล้าตั้งแต่เด็กแน่เลย แต่ปกติฉันก็ไม่ได้ติดนี่นา ก็บอกแล้วว่ามาพักผ่อน ก็เลยดื่มให้เคลิ้มๆๆเท่านั้น
อย่าไปดื่มจนเมากับใครนะ จะอันตราย
คุณเป็นห่วงฉันเหรอยอนฮวาถามแล้วกลั้นใจรอคำตอบ
ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวตรงหน้า ใบหน้างดงามโดยไม่ปรุงแต่ง เต็มไปด้วยชีวิตชีวา แม้จะยังจำอดีตไม่ได้ ตราบใดที่เธอจำไม่ได้ เขาก็จะได้ดูแลเธอต่อไป
เพื่อไม่ให้เธอต้องประสบอันตรายใดๆ อาจจะเป็นหนทางเดียวที่เขาจะตอบแทนกำลังใจที่เธอผลักดันเขาจนสามารถกลับมาเดินได้
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 52 11:36:22
| จากคุณ |
:
เฒ่าไม่เก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ก.ย. 52 11:32:22
|
|
|
|
