ความคิดเห็นที่ 1   แหะๆ เชิญชวนทุกท่านครับ                ๏ ทางด่วนที่สุดนั้น    คือไฟ                มิว่าฤดูกาลใด          ก็ร้อน                สุริยคราสคาดใน      วันดับ                ไฟกับรุกเข้าต้อน      เปิดฟ้าคืนดำ                คืนเด่นขับขึ้นด้วย         แรงลม                เพลิงแห่งจิตใจสม-       สู่หล้า                บทกวีกับสังคม            ขับกล่อม                ขับเคลื่อนโลกอ่อนล้า    ขับเอื้อนทำนองธรรม                ทำนองทองเอ่ยเร้า      วิไลวาบ                หวังวาดวิมานตราบ      ดับสิ้น                บทเพลงแห่งสันติภาพ  ขับเอื่อย                หลายบทเคยแดดิ้น     จากห้วงทำนองเลว                ฤๅหัวใจจะไร้             รักจริง                จิตสำนึกคอยติง         ฉุดรั้ง                ก่อเพลิงรัก,เพื่อผิง      ไออุ่น                ฤาว่าลืมเมื่อครั้ง         เด็กน้อยเคยทะนง                วางเรื่องราวนึกย้อน     แล้วอืม...                ภาพที่เราหลงลืม         เข้าร่วม                จุดเพลิงรักเพื่อยืม       คำอุ่น                จินตนาการลุกท่วม       ถักถ้อยกรองคำ ๚ะ ------------------------------------------------------------------------------  . จากคุณ : xers เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 17:16:06

ความคิดเห็นที่ 2   ขอบคุณมากครับ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 52 15:38:55

ความคิดเห็นที่ 3   โคลง 2 บทนี้ฝากคุณ Xers ช่วยดูใหม่ด้วยนะครับ               คืนเด่นขับขึ้นด้วย         แรงลม               เพลิงแห่งจิตใจสม-       สู่หล้า               บทกวีกับสังคม            ขับกล่อม               ขับเคลื่อนโลกอ่อนล้า    ขับเอื้อนทำนองธรรม               วางเรื่องราวนึกย้อน     แล้วอืม...               ภาพที่เราหลงลืม         เข้าร่วม               จุดเพลิงรักเพื่อยืม       คำอุ่น               จินตนาการลุกท่วม       ถักถ้อยกรองคำ ๚ะ อยากจะให้คุณ Xers ตรวจสอบเอกโท ให้ดี ๆ ด้วยนะครับ เพราะเป็นเวทีการประกวด ควรจะแม่นฉันทลักษณ์ เพื่อให้เป็นตัวอย่างครับ จากคุณ : หมึกมรกต เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:10:30

ความคิดเห็นที่ 4   กลอนแห่งกาล กาพย์กลอนร่อนเต็มฟ้า กล่อมดาราเวหาหาว แต้มแต่งแสงสกาว ระยับพราวระยิบตา เด่นเดือนเยือนส่องสู่ แมกไม้หมู่มวลพฤกษา ชโลมไล้ใบกิ่งกล้า น้ำค้างคาร่าระเริง ริ้วคลื่นบนผืนน้ำ เล่นระบำหลงระเหลิง มัจฉาท่าเทิดเทิง เล่นเปิดเปิงเริงไล่กัน มนุษย์.. นิ่งไฉน นอนหลับไหลใต้หลืบชั้น เพลียกายวุ่นวายกัน หลับยังฝ้นหางานเงิน เกิดแก่จนแดดับ กิเลสทับระหกเหิน กะลาครอบกลับชอบเพลิน จมทุกข์เกินเพลินชมจันทร์ กาพย์กลอนร่อนจากฟ้า ร้อยอักษรากล้าขับขาน บรรเลงเพลงแห่งกาล กล่อมคนฝัน ..ลืมวันคืน จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 08:10:14

ความคิดเห็นที่ 5   .. คือฝั่งฝัน     ฝั่งฝัน..จินตนาการจะสรรค์สร้าง เพื่อวาดหวังสร้างสรรค์ในบ้านเก่า ต่อเติมนิด ติดนั่นนี่ไม่มีเป้า เรื่อยๆ เบาๆ ไม่เร้าเร่งไม่เกรงใคร อาจดูรกรุงรัง ไม่ได้ดังคิด แต่ลิขิตจากใจจริง ที่ยิ่งใหญ่ พอดีพอเพียง ไม่เกี่ยงอะไร แค่พอใจให้ถึงฝัน..แค่นั้นเอง ! เก็บของเก่า เต้าแต่งแบ่งเป็นฉาก ปลุกฟื้นซากถากเหลา ให้เงาเช้ง ต่อติดปะคละผสม ชมตัวเอง ใช่ช่างเก่ง เล็งปะแล้วละเลย ทุกสิ่งสรรพ นับค่าเมื่อตาเห็น ตรงประเด็นเป็นเฉพาะเหมาะเฉลย จะเก่าใหม่ไร้ค่าก็น่าเชย มันก่ายเกยเผยพร้อมน้อมติชม ห้องรวมกิจ ชีวิตฉันความฝันพร้อม สิ่งรายล้อมน้อมเอาเข้าผสม แสงแดดส่อง ต้องกลิ่นอายของสายลม ทั้งหวานขมกลมกลืน ไม่ฝืนใจ โลกส่วนตัว ไม่กลัวเกรงไม่เร่งร้อน ทั้งพักผ่อนนอนดื่ม ปลื้มไฉน ย่อโลกกว้างวางตรงหน้าตาเห็นได้ เป็นโลกใหญ่ ในห้องนิดชีวิตจริง ฝั่งฝัน..จินตนาการสานฟากฝั่ง สร้างพลังหวังคาด ไม่ขาดทิ้ง ร้อยโลกฝัน พันโลกนี้ ที่โลกจริง   คือทุกสิ่ง..คือฝั่งฝันของฉันเอง ! จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 08:14:49

ความคิดเห็นที่ 6   พอเพียง.. เพื่อเพียงพอ กึ่งกลางระหว่างด้าน  ณ จุดนั้น คือจุดนิ่ง ขวาซ้ายไม่ประวิง   เป็นความจริง สัจจธรรม   ฉลาดคิดผลิตผล  อย่าทำล้นจนเกินล้ำ น้อยนักผลมักงาม  มากซ้อนซ้ำทำลายตน ซัพพลาย ต้องไม่โลภ  ดีมานด์จบ ครบเหตุผล ประมาณประเมินตน   ไม่ไหลล้นหล่นหายซ้ำ เกษตรเหตุแห่งต้น  ปลูกพืชผลอย่าล้นหลาม สินค้าอุตสาหกรรม  อย่ามากล้ำทำเกินไป พออยู่สู่พอกิน   หมั่นออมสินหนี้สิ้นหาย บัญชีมีรับจ่าย    จัดการได้ไม่ฟุ่มเฟือย สร้างภูมิคุ้มกันไว้  ต้องใส่ใจไม่ชาเฉื่อย ฝึกซ้ำทำเรื่อยเรื่อย   เหนื่อยก็พักไม่หักหาญ รอบคอบใฝ่รอบรู้    ตามโลกดูรู้โลกทัน เทคโนฯ อย่าโลว์สั้น  ต้องใช้มันให้ทันตาม ซื่อสัตย์ขจัดชั่ว   บาปเกรงกลัวบัวพ้นน้ำ สุจริตคิดดีงาม   มีคุณธรรมมีทำใจ พร้อมสู้อยู่กับโลก   ไม่รอโชคตกมาใส่ มือสองสมองใช้  ทำด้วยใจให้เหมาะควร แบ่งปันและสรรค์สร้าง  สิ่งรอบข้างอย่างขวายขวน ทรัพยากรอาทรถ้วน  ใช้เหมาะควรคำนวณกัน สังคมสมสุขได้      ต่างร่วมใจไม่เหหัน ระบบนิเวศน์นั้น   สมดุลมั่น ฐานเหมาะสม สายกลาง..หนทางพุทธ   ไม่สะดุดฉุดไม่ล้ม ไม่หลวมฝืด จืดเค็มขม   ไม่หวานอม ข่มขืนกิน พอเพียง..เพื่อพ้นผ่าน  วิกฤติการณ์อันผกผิน เพียงพอ..ต่อชีวิน   ก็พอกินสิ้นชั่วกาล พอเพียง ไม่เสี่ยงสูญ  จึงมีคุณหนุนคงมั่น มีภูมิคอยคุ้มกัน  จึงสุขสันต์อย่างมั่นคง เศรษฐกิจแนวคิดนี้  ในหลวงชี้ มีพระประสงค์ ให้โลกอยู่ คู่คนคง    ยั่งยืนยง..ตรงพอดี จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 08:16:42

ความคิดเห็นที่ 7   ชัยชนะ ! ของ..ผู้แพ้             ..ซากกองสุม คลุ้มคลั่ง หลังเรื่องยุ่ง        สาบกลิ่นคลุ้ง  ควันชัง หลังเผาผลาญ   เสียงสวดส่ง ปลงผู้สิ้น สืบวิญญาณ                                            ร่ำไห้กัน กลั้นสะอื้น ฝืนบรรเทา  ข้างสองฟาก ซากเคยอยู่ ของผู้แพ้                         เหลือเพียงแค่ แลร้าง ความว่างเปล่า                         บ้านร่วมอยู่ อู่อิงอุ่น นอนหนุนเกล้า                     ถูกสองเรา เผาผลาญ คืนผ่านมา   ไฟโกรธา.. ถาโถม โหมน้องพี่ กลบความดี ที่เรา เฝ้าก่อกล้า                                                      เกาะเกี่ยวก้อย คอยช่วยกัน ฝ่าฟันมา                                            สร้างหลังคา คลุมดิน ถิ่นแม่พ่อ  ไฟโลภหลงปลงปลด หมดสายเยื่อ                                ไม่มีเหลือ เชื้อตระกูล คุณเคยก่อ                           เป็นศัตรู ไม่รู้ตัว กลัวไม่พอ                        ซ้ำเติมต่อ พ่อแม่ยั้ง ไม่ฟังกัน                                ช่างน่าเศร้า.. ต่างเผาบ้าน อนันต์อนาถ                                            เข้าฟันฟาด ประกาศศึก ฮึกเหิมลั่น                                               เลือดพี่น้อง ผองเผ่า เราขาดกัน !                                                   ต่อนี้นั้น บ้านจะพัง ช่างหัวใคร    รวมเพื่อนกล้า ถาโถม โรมรันสู้                                 ถ้าพี่อยู่ น้องอย่าอยู่ จงรู้ไว้                            เร็วพวกเรา ! เผาเข้าไป ให้วอดวาย                       เอาให้ตาย ต้องชนะ  ฉะพวกมัน ! เห็นกองซาก ยากกอบกู้..จะอยู่อย่างไร ?                                      เหลือเศษไฟ ไหม้ดำ ช้ำโศกศัลย์                                                   ฝั่งฟากสอง พี่น้องจ้อง มองตากัน                                                    ร่ำรำพัน ฝันหรือจริง นิ่งงงงวย              ใครชนะ.. หรือ ใครแพ้.. ก็แค่นี้              หลงตนดี หลงตัวไป ใครจะช่วย              บ้านมอดไหม้ ใครหลายคน ก็มอดม้วย              หวังใครช่วย เพราะสองเรา เผาบ้านเอง !                        บทกวีศรีสมภพ   ๒๙พ.ย.๕๑ จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:16:10

ความคิดเห็นที่ 8   ๓๖ ปี..อยู่ที่เดิม     ๑๔ ตุลา..มหาวิปโยค โศกวิกฤติ หลายชีวิต ถูกปลิดลง ตรงต่อหน้า เฮลิคอปเตอร์ กราดกระสุนพรุนกายา ยิ่งทายท้า ยิ่งกล้าสู้ ผู้เรียกร้อง ! ประชาธิปไตย..ในอดีตกรีดใจนัก เหมือนกับดัก เผด็จการผลาญผยอง คอรัปชั่น ! มันอำนาจฉกาจลำพอง ใครขัดข้อง ต้องกำจัดกัดให้ตาย พวกหนุ่มสาว เยาว์วัยใฝ่ศึกษา มีปัญญา รู้ท่ากลคนสาไถย ลุอำนาจ ข่มเหงไม่เกรงใคร หารู้ไม่ ? ใครรู้ลึกผนึกต้านทาน ปัญญาชน..ล้นไหลในธรรมศาสตร์ ป่าวประกาศปลดแอกแหกสะท้าน หมดเวลา สิ้นเสร็จ เผด็จการ ยุคทหาร ผลาญข่ม อมบ้านเมือง เสียงปืนกล พ่นสาด กราดกระสุน ชุลละมุน วุ่นวายตายต่อเนื่อง มือเปล่าโหม กล้าโรมรันสนั่นเมือง พร้อมมีเรื่องเปลืองกระสุน หนุนเข้ามา ในที่สุด..มนุษย์บ้า ก็ลาจาก เสือลำบาก สามทรราษฎร์ พลาดถลา หนีออกเขตประเทศไทยไม่กลับมา เหล่าประชา โห่ร้องก้องธรนินทร์ ๓๖ ปี.. ที่ผ่าน แม้นานนัก ยังจมปลัก ตะกักตะกายไม่รู้สิ้น บทเรียนสอน ย้อนหลายหนจนชาชิน กัดกร่อนกินไทยสิ้นสุข ทุกข์ลำเค็ญ ! หวลรำพึง ถึงวีระชน เหล่าคนกล้า คนตุลา กล้าสู้ตาย หากได้เห็น ต้องร้องไห้ ฟูมฟาย ใจกระเด็น ประชาธิปไตย อยากให้เป็น อยู่เช่นเดิม ! .. รำลึก ๓๖ ปี วีระชนคนตุลา                                                                   ร่วมรำลึกโดย  โสภณนภา จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 08:03:25

ความคิดเห็นที่ 9   คืนสวรรค์ วันลอยกระทง                 เพ็ญสิบสอง ส่องแสงแห่งสุขสันต์ คืนสวรรค์ จันทร์สกาวพราวไสว สาดสีนวล อวลอาบฟ้าอ่าอำไพ ต่างคลั่งใคล้ใฝ่ฝัน..วันลอยกระทง ! ริมฝั่งน้ำ ค่ำคืนรื่นเริงจิต หลายชีวิต หลายอารมณ์ สมประสงค์ หนุ่มควงสาว เคล้าคู่ดูเหมาะจง พร่ำคำหวานหว่านคำตรง ประสงค์ใจ เพลงรำวง ส่งรับกับรำโค้ง กลองทุ่มโมงลงนำเต้นรำร่าย หนุ่มและสาวเยาว์หรือแก่ แผ่ลวดลาย พลุตะไลไฟพะเนียงเสียงแตกดัง ฟ้าไสวไฟสว่าง ริมฝั่งน้ำ คนคราคร่ำนำกระทงจงใจหวัง ต่างตั้งจิต อธิษฐาน มั่นประดัง ปล่อยกระทง ลงจากฝั่งอย่างตั้งใจ ลอยกระทง..ลงทยอย ลอยตามน้ำ ทิ้งเคราะซ้ำ กรรมซัด ลอยลัดหาย         ตั้งจิตพร้อม น้อมขมา คงคาอภัย        ขอพรชัย.. ให้สุขสันต์ ทั่วกันเทอญ                                                 โสภณนภา  ๒ พ.ย.๕๒ จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 12:08:01

ความคิดเห็นที่ 10   เพลง  ลอยรัก ฝากกระทง Intro    Dm Am Gm C7                                          เพ็ญเดือนสิบสอง          นั่งมองริมสองฝั่งน้ำ                                                   หนุ่มสาวพรอดพร่ำน้ำคำ    ช่างสุขล้ำเมื่อยามน้ำทรง                                          เคลียคลอเคล้าคู่        ยิ่งดูยิ่งใจไหลหลง       ข้างกายไร้คนคู่คง     ลอยกระทงคนเดียวเปลี่ยวใจ                        * กระทงเจ้าเอ๋ย        เจ้าเคยมีคู่ลอยไหล            อธิษฐานมั่นรักปักใจ      สองใบสองใจใกล้กัน                                      แต่ค่ำคืนนี้              ไม่มีกระทงร่วมฝัน   ร่วมลอยร้อยเรียงเคียงกัน  หลอกให้ฝันเปลี่ยนผันปันใจ                                                                         * * เพ็ญเดือนเคลื่อนคล้อย  หลงลอยกระทงเดียวดาย          ลอยรักซากหักหัวใจ         ฝากลอยไหลไปลับกับน้ำ                         ( ซ้ำ )  *  **                      คำร้อง/ทำนอง โดย โสภณนภา จากคุณ : Home_Nature เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 12:18:51

ความคิดเห็นที่ 11   มนุษย์หน้ากาก 2009 โลกหมุน คนวุ่นวาย  ล้มป่วยตาย ใกล้กลียุค สังคมเคยสมสุข   หมดสนุกไม่คลุกคลี ต่างปลีกหลีกหลบฉาก  ใส่หน้ากาก ปิดปากหนี ใกล้กันมันไม่ดี  หวัด[^_^] ! ชีวาวาย ไวรัส ระบาดระเบิด  จากจุดเกิดเตลิดใหญ่ เม็กซิโก มาเมืองไทย  มันเร็วไวในข้ามคืน วัคซีน สิ้นทางสู้   มันโจมจู่ผู้คนตื่น ขี้โรคโชคไม่ชื่น  ปอดบวมชื้น กลืนชีวา กินร้อน ใช้ช้อนกลาง มือต้องล้างอย่างนักหนา หน้ากากปิดปากหน้า  ป่วยไข้มา หาโรงพยาบาล เด็กน้อยคอยระวัง  คนแก่นั่งอยู่ในบ้าน โรคเสี่ยงต้องเลี่ยงมัน   อ้วน เบาหวาน โรคหัวใจ สายพันธุ์ใหม่ มันร้ายเหลือ  ฤทธิ์คลุมเครือเหนือหวัดใหญ่ กินปอด! ตลอดฉับไว  ดุเหลือร้าย ตายเร็วจริง ทำใจให้ชินชา  รีบรักษา อย่าละทิ้ง ผีป่า! มาสุงสิง   กับคนจริง นิ่งระวัง วัคซีนใหม่ ไม่สิ้นสุด   มวลมนุษย์ไม่หยุดสร้าง ทดลองต้องถูกทาง     ตายก็ฝัง หวังกันไป โลกหมุน โรคหนุนหนัก  ใส่หน้ากากปิดปากไว้ ห่างพ้นคนจามไอ   เอาความตาย ยื่นให้กัน ไวรัส ระบาดวิกฤติ   เปลี่ยนแนวคิด ชีวิตน่าขัน “ สวมหน้ากากเข้าหากัน ”  อยู่ไปวันๆ แค่กันตาย !                 โสภณนภา จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 12:39:43

ความคิดเห็นที่ 12   ผู้ให้..  คือใจแม่     แม่โอ้กอ้ากปากสั่นปั่นป่วนใส้ กินไม่ได้ คลื่นเหียนอาเจียนหนัก ปากอยากเปรี้ยวเฉียวฉุนวุ่นใจนัก  สายเลือดรักจักกำเนิดก่อเกิดกาย ต่อแต่นี้ มีเจ้า..เราแม่ลูก เก้าเดือนนั้นจะพันผูกปลูกเจ้าใหญ่ อุ้มท้องเจ้าเบาจนหนักจักนำไป ทั้งใกล้ไกลใช้สองขา แม้ล้าลง เฝ้าระวังฟังครรภ์ทุกวันค่ำ ข้าวทุกคำน้ำทุกหยดบดเป็นผง รสเผ็ดร้อน ก่อนชอบนัก แม่จักปลง ไม่กลืนลงกลัวเจ้าร้อน นอนดิ้นรน แม่ร้องหวีด กรีดก้องในห้องหมอ กุลีกุจอ บอกให้เบ่งเร่งเจ้าพ้น ปวดสุดท้อ หมอร้องเร่งเบ่งหลายหน แม่สุดทน จนเจ้าคลอดอย่างปลอดภัย ยุงจะไต่ไรจะตอมไม่ยอมพลั้ง ต้องตื่นก่อนนอนทีหลังระวังไว้ แม้ผ่ายผอมยอมทนเลี้ยงจนใหญ่ แม่พร้อมให้ ได้ทุกอย่างไม่หวังคุณ หวังได้เห็นเจ้าเป็นเช่นแม่คิด มีชีวิต มีการงานอันอบอุ่น เอาตัวรอด ปลอดภัยได้เจือจุน หวังแทนคุณ แค่ปิดตา..คราแม่ตาย !               บทกวีศรีสมภพ จากคุณ : ศรีสมภพ (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 12:45:02

ความคิดเห็นที่ 13   ปรองดอง อยากร้องขอ   ปรองดอง ! เสียงร้องขอ      ว่าฉันพอขอเสนอ จับมือคือฉันเธอ          ที่แล้วเผลอเกินเกลอกัน อารมณ์ผสมผสาน         สถานการณ์ที่ผ่านผัน ทายท้าฆ่าฟันกัน           ไม่คาดฝันทำกันลง บ้านพังทั้งเจ็บตาย         น่าอับอายไม่ประสงค์ ต่างฝ่ายไม่ยอมปลง       มุ่งหน้าตรงไม่ลงกัน เกลียดโกรธแต่โคตรไหน    เป็นคนไทยใช่ไหมนั่น ? เผาผลาญรานโรมรัน          ตึกรามร้านย่านวอดวาย ต่างชาติกวาดตาจ้อง      โจษจันมองมันต้องร้าย เลิกเที่ยวอย่าเทียวไป      อาจเจ็บตายให้ระวัง บ้านทรุดหยุดชะงัก        จมในปลักจักถอยหลัง ขัดแย้งแบ่งชิงชัง           สุดยับยั้งตั้งนานปี มาเถิดมาร่วมสร้าง        ร่วมพลังตั้งวิถี หาทางวางวิธี              เหมือนเคยมีเหมือนเคยทำ เรื่องร้ายที่กรายผ่าน       จงลืมมันอย่าตอกย้ำ ให้เห็นเป็นเวรกรรม       จะไม่ทำอีกต่อไป รวมผองมองข้างหน้า     ช่วยพายฝ่าฝ้าม่านร้าย พาเรือเพื่อผองไทย        ล่องลอยไปให้ผ่านพ้น ปรองดอง อยากร้องขอ  มันมากพอต่อเหตุผล ใช่ต่างห่างชั้นชน          ทุกตัวตน.. คือคนไทย ปรองดองเถิดผองไทย ปรองดองเถิดสองฝ่าย ก่อนมลายท้ายที่สุด เลิกแบ่งแย่งยื้อยุด   ขอจงหยุด..อย่าเข่นฆ่า    ปู่ย่าตายายสร้าง   พลิกผืนร้างอย่างนักหนา    ปกป้องผองไทยมา  พลีชีวารักษาถิ่น    น้ำตาและเลือดหลั่ง    ร่างกลบฝังมากมายสิ้น    มรดกตกทรัพย์สิน  ได้อิ่มกินบนถิ่นไทย    สุดเศร้า..ยุดคราวหลาน  แบ่งชนชั้นปั่นป่วนใหญ่    แจงจัดอำมาตย์ไพร่  แบ่งฝักฝ่ายไล่ฆ่าฟัน    เมามัวถือตัวถูก   ป่าวปั่นปลุกลุกต่อต้าน    กฎหมายไม่ฟังกัน   จุดไฟผลาญทั่วบ้านเมือง ปรองดองเถิดผองไทย ก่อนจะสายไม่ได้เรื่อง เกี่ยวแขนเลิกแค้นเคือง สร้างบ้านเมืองให้เฟื่องฟู ไม่มีสี..ไม่มีฝ่าย  เราทั้งหลายไทยทุกผู้ เลือดเดียวเกี่ยวกันอยู่   เร่งกอบกู้..อยู่ร่วมกัน จากคุณ : สีไทย (Home_Nature) เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 08:26:11

ความคิดเห็นที่ 14   เพ็ญอาสาฬหะ  ธรรมะบังเกิด..กำเนิดแห่งสงฆ์ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน                                                            เกิดเหตุการณ์สำคัญนานมาแล้ว                                                    องค์แห่งพุทธบริสุทธิ์ดุจดวงแก้ว                                                  แสดงแนว นำทางมั่น ปัญจวัคคีย์                                                   “ ..ทรมานกั้นกายก็ผ่ายผอม                                                            หรือสมยอมความอยากก็ยากหนี                                                    ทำย่อหย่อนผ่อนต่ำความพอดี                                                       อีกตึงตัง ตั้งตรงชี้ไม่ดีเลย                                                                                                 มัชฌิมาปฏิปทา กล้าประกาศ                                                         คิดฉลาดตัดขาดทุกข์สุขวิถี                                                           เรารู้แจ้งแห่งธรรมความพอดี                                                        เดินสายกลาง..ทางนี้ที่พ้นทุกข์                                                อริยสัจ ชัดชอบมีขอบเขต                                                          ธรรมวิเศษเทศนานำมาปลุก                                                         การยึดมั่นตัวตน ใช่พ้นทุกข์                                                         การหลงสุข คลุกกิเลสเหตุแห่งปลาย                                              การเกิดดับสรรพสิ่งเป็นนิ่งแน่                                                     ความเจ็บนำความแก่แท้ไฉน                                                         ต่อจากนั้นพลันก็สิ้นดับดิ้นไป                                                         วกเวียนว่ายไหลวนไม่พ้นกรรม.. ” อัญญาโกณฑัญญะ  ละได้ก่อน                                                  ทุกข์ถ่ายถอนผ่อนคลายใจดื่มด่ำ                                                    ได้ดวงตาโสดาบัน ขั้นแห่งธรรม                                                    บวชเป็นสงฆ์ องค์สาม ตามรัตนตรัย                                               เพ็ญอาสาฬหะ พระธรรมนำพระสงฆ์                                                  ปฐมเทศน์ พุทธองค์ ทรงแสดงให้                                                 สองพันกว่าปี มีปรากฏ กำหนดไว้                                                     นำปฏิบัติ ฝึกหัดใจ.. ไม่ทุกข์เอย ! จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 08:33:27

ความคิดเห็นที่ 15   เข้าพรรษาหาพระธรรม วสันต์ฤดู..พรูพรั่งหลั่งฝนฟ้า ปลุกชีวากล้าพันธุ์แตกก้านกิ่ง วัฏจักรประจักษ์แจ้งแห่งความจริง ว่าสรรพสิ่งวนเวียนและเปลี่ยนไป อดีตกาลผ่านพ้นต้นบัญญัติ เหล่าสาวกเลาะลัดตัดทุ่งใหญ่ เหยียบข้าวกล้าฝ่าฟันด้วยกันไป หวังเพียงได้เผยแผ่ธรรมนำแนวทาง พุทธองค์ทรงบัญญัติอย่างชัดแจ้ง ทั่วหนแห่งห้ามสงฆ์ลงเหยียบย่าง อยู่รวมกันจำพรรษาหาที่ทาง รอฝนจางสามเดือนครบจบเวลา วิถีทางย่างสอนธรรมแสนลำบาก ฝนพรำหนักพักแผ่ธรรมจำพรรษา สวดปาติโมกข์ร่วมถกกันคั่นเวลา ออกพรรษาจึงคลาไคลไปเผยธรรม เข้าพรรษาอาสาฬหะ ละชั่วบาป สารภาพนับเริ่มใหม่ไม่ถลำ ลดละเลิก จิตเบิกบานผสานธรรม ให้งดงาม..เหมือนข้าวกล้าคราฝนเยือน   โสภณนภา จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 08:39:18

ความคิดเห็นที่ 16 นกเงือก..คู่รักอมตะ                                                                                             รักแท้..ที่มีให้   ในโพรงไม้ซบไออุ่น คาบเหยื่อมาเจือจุน   อย่างเนื่องหนุนไม่เหนื่อยหน่าย เมียลูกผูกรักมั่น   เหยื่อป้อนปันปากโพรงไม้ เร้นลับบินนับไกล   รังปลอดภัย ไม่เคยท้อ หัวเเรงแห่งครอบครัว   ใจเกินตัวหัวอกพ่อ รักแน่ จริงแท้หนอ     แม่ลูกรอ พ่อกลับมา วันใด.. พ่อไม่กลับ     ถูกคนจับ หายลับหน้า บ้านโพรงก็โล่งตา   ลูกเมียลา ตายตามไป รักแท้ ..ที่โลกเห็น       ป่าลับเร้นเป็นไปได้ นกเงือก เทือกพงไพร   รักยิ่งใหญ่..คนอายจัง !   13 ก.พ. “  วันรักษ์นกเงือก  ” จากคุณ : โสภณนภา (Home_Nature) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 08:15:09