สวัสดีค่ะ  ตอนที่แปดมาแล้วนะคะ  หวังว่าหนูมิลค์จะทำให้คนอ่านมีความสุขนะคะ

ตอนที่ผ่านมาค่ะ สำหรับท่านที่พลาดไปนิคิ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13058231/W13058231.html#12


ถอด...ชิ้นที่แปด   หวง หึง ???

         สวัสดีครับคุณแม่ริน  ไม่เจอกันตั้งหลายวันคิดถึงแม่รินจังเลยครับ


          แหมลูกกร  ปากหวาน  แม่รินกำลังคิดถึ้งคิดถึงลูกกรอยู่พอดีเลย ดารินพูดจบก็เตรียมกางแขนจะโอบร่างแข็งแรงของคนตรงหน้า  แต่ติดที่เสียงกระแอมของคุณเทพสามีที่รักที่ดังขึ้น  ทำให้ดาริน  เสไปตบไหล่บึกบึนของเพื่อนรักลูกชายแทน  


          มาค่ะ  มานั่งก่อนนะคะลูกกร  แล้วก็ถือโอกาสควงแขนกรเทพพามานั่งที่โซฟาชุดรับแขก  ก่อนจะถลาไปนั่งข้างสามีที่มองมาทางเจ้าหล่อนอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับคนเจ้าหล่อนดี


            สวัสดีครับคุณพ่อ


           ไงตากร  ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่  งานยุ่งหรือเรา  


          นิดหน่อยครับ


          แล้วลมอะไรหอมลูกกรมาละคะ


        ลมคิดถึงแม่รินไงครับ  คนปากหวานอดจะหยอดไม่ได้ตามประสา  
 
       
        ปากหวานจริงๆเรานี่  มิน่าสาวๆถึงหลงนัก  ไม่รู้ที่ยุ่งนี่งานหรือสาวๆ


        แม่รินก็กรเทพยิ้มอย่างเขินๆ


      แล้วนี่จะออกไปไหนกันอีกหรือเปล่าลูก


      ผมว่าจะมาขอฝากท้องที่บ้านแม่รินซักมื้อได้ไหมครับ   ทานข้าวที่ไหนก็ไม่อร่อยเหมือนบ้านคุณแม่รินจริงๆนะครับ  คนพูดทั้งออดทั้งอ้อน  ป้อนคำหวานขนาดนี้  แล้วมีหรือที่ดารินจะปฏิเสธ  


      ได้สิตากร  แหม ปากหวานตลอดเลยเรานี่   แม่ให้เด็กไปตามลูกธีมาแล้ว  รอแป๊บนะจ๊ะ


      ขอบคุณครับแม่รินใจดีที่สุดเลยครับ  


      อ้าวลูกธีมาพอดีเลย  ไปคุยกันเถอะตากร   คุณเทพบอกอย่างเรียบเรื่อย  แม้ปากจะดูยิ้มแย้มแต่สายตาประหนึ่งจะขับไล่  โทษฐานที่กล้าไปหยอดคำหวานดารินต่อหน้า  


            กรเทพรู้ตัวรีบขอตัวแล้วลุกไปหาเพื่อนอย่างรวดเร็ว


          คุณพ่อนายนี่หวงคุณแม่รินไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ


        แต่นายก็ยังไปออเซาะคุณแม่ต่อหน้าคุณพ่อไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกัน  


          ก็นานๆจะเห็นอาจารย์เทพพ่อนายหลุดนี่น่า  ขนาดคนๆไข้เคสหนัก ผ่าตัดยากแค่ไหน  ท่านก็ยังเฉย  แต่พอเป็นเรื่องแม่รินทีไรหลุดทุกที คนพูด พูดยิ้มๆ   ราวกับถูกใจที่ค้นพบความลับของอาจารย์หมอที่ขึ้นชื่อในเรื่องผ่าตัด  ว่าประณีตใจเย็น   ไม่ว่าเคสจะหนักแค่นี้ท่านจะยิ้มแล้วแก้ปัญหาอย่างใจเย็นเสมอ  


            นะไปออเซอะแม่รินมาก   มากๆระวังคุณพ่อจะไม่ให้เข้าบ้านแมีอะไรหรือเปล่า  ช่วงนี้ยุ่งไม่ใช่เหรอ  จากที่ตอนแรกว่าจะพาเพื่อนไปที่ห้องสมุด  ก็เปลี่ยนใจเมื่อหางตาของธีรักษ์ของลูกแมวเจ็ดสีเดินไปทางสระน้ำ  


         ก็นิดหน่อย  แต่มีเรื่องน่ะเลยมาบอก  คนตอบเดินตามเพื่อนมาที่ห้องนั่งเล่นริมสระน้ำ  กรเทพแอบแปลกใจเล็กน้อยที่คราวนี้ธีรักษ์เลือกที่นั่งหันหน้าออกไปทางประตูกระจกที่มองเห็นสระน้ำ    ทั้งที่ปกติเจ้าตัวจะบ่นว่ามุมนี้นั่งแล้วปวดตาเพราะประกายน้ำที่สะท้อนกับแสงแดด  


        เมื่อเพื่อนเลือกนั่งหันหน้าเข้าหาสระน้ำ   ก็เป็นการบังคับกรเทพกลายๆให้ต้องนั่งฝั่งตรงข้ามหันหลังให้สระว่ายน้ำโดยปริยาย


         เรื่องอะไรหรือ ธีรักษ์ถามเรียบเรื่อย  สายตาเลยคู่สนทนาไปทางด้านสระน้ำ


          มายด์กลับมาแล้วนะ  คำตอบของเพื่อนทำให้ท่าทางสบายๆของธีรักษ์หายไป


        เมื่อวานฉันเจอเค้า   เลยบอกนายก่อน


        คงไม่มีอะไรเรื่องผ่านไปนานแล้ว  ธีรักษ์ถอนใจ  บอกเสียงเรียบเรื่อย   ภาพในอดีตที่เกือบทำลายอนาคตของเขาวนกลับมาอีกครั้ง   แต่ภาพร้ายๆในอดีตก็เป็นอันสะดุดลงเมื่อหันไปเห็นร่างกลมกลึงของลูกแมวเจ็ดสีอุ้มตุ๊กตาตัวใหญ่เดินดุ๊กดิ๊กไปมาริมสระน้ำ


          กรเทพที่มองอยู่เห็นสายตาเพื่อนแล้วก็แปลกใจ   เมื่อท่าทางเหนื่อยหน่ายของเพื่อนหายไปรวดเร็ว....เร็วจนน่าประหลาดใจ   มุมปากที่ยิ้มน้อย  ทำเอากรเทพอดจะมองตามสายตาเพื่อนไม่แล้ว


           วี้ดวิ้ว  กรเทพถึงกับผิวปาก  เมื่อหันตามสายตาเพื่อนแล้วเห็นสาวน้อย ในชุดเสื้อเชิร์ตตัวโคร่งเดินนวยนาดอยู่ริมสระน้ำ  


           ใครอ่ะ


            คนที่คุณแม่รินจ้างมาดูแลสุขภาพของคนในบ้านน่ะ  คำตอบไม่ให้ความกระจ่างอะไรมากนัก  


            ยังไงวะ  ก็แกก็เป็นหมอ  คุณพ่อก็เป็นหมอ แถมมีโรงพยาบาลเป็นของตัวเองอีก


            เห็นคุณพ่อบอกว่าคุณแม่ชอบ  ถูกชะตา  เคยช่วยกันไว้  แล้วยัยลูกแมวเจ็ดสีก็ขี้ประจบ  คุณแม่ก็เลยหลงน่ะ


              คนถามถึงกับเลิกคิ้วเมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อน   แม้ท่าทางและน้ำเสียงจะดูเรียบเรื่อย ราวกับไม่ใส่ใจ   แต่คำที่ใช้เรียกคนที่อุ้มตุ๊กตาไปวางไว้บนเก้าอี้ที่อยู่ริมสระน้ำกลับดูสนิทสนม  เอ็นดู ไหนยังสายตาไม่พอใจตวัดมาแว้บหนึ่ง  ตอนที่เขาผิวปากแซวสาวที่เดินอยู่ริมสระ ชักน่าสนุกแล้วซิ คนคิดอมยิ้มน้อยๆ  มองตามร่างมนต์อัปสรที่วุ่นวายกับการหามุมวางตุ๊กตาอยู่ครู่ใหญ่   พอได้มุมที่เจ้าหล่อนพอใจ   แม่ลูกแมวน้อยของธีรักษ์ก็เต้นอย่างยั่วยวน  ค่อยๆปลดเสื้อตัวโคร่งนั้นออกช้าๆ


          ธีรักษ์ที่กำกน้ำขึ้นจิบ   ถึงกับสำลักน้ำ  


         แม่เจ้า กรเทพอุทานอย่างตะลึง  


         ตึง  เสียงวางแก้วน้ำที่แรงกว่าปกติของธีรักษ์  ดึงกรเทพมาจากภวังค์ความยั่วยวนของแม่ลูกแมวน้อย

          พอหันมาอีกทีก็เห็นหน้าเพื่อนบึ้งตึงอย่างที่ไม่เคยเห็นบ่อยนัก   ก่อนจะลุกเดินไปทางสระน้ำอย่างรวดเร็ว