วันนี้ของเจ้าของกระทู้แนะนำ...เมื่อฉันถูกลวนลามฯ

กระทู้สนทนา
วันนี้เราไปใส่บาตรทำบุญวันคล้ายวันเกิดแต่เช้าค่ะ
เมื่อกลับเข้าบ้านเราตัดสินใจบอกพ่อกับแม่ว่า
เราจะดำเนินการสู้กับความอยุติธรรมครั้งนี้ต่อไป

สิ่งที่พ่อแม่บอกกะเรา คือ...
พ่อ : หนูยังเด็ก ประสบการณ์ยังน้อย หนูไม่รู้หรอกว่า
สิ่งที่หนูกำลังจะทำมันจะนำอะไรมาหาเราบ้าง
ตอนนี้เราเสียศักดิ์ศรี เสียเกียรติ แต่เรายังมีหน้าที่การงาน
ที่เป็นปกติ แต่สิ่งที่หนูกำลังจะทำ อาจจะส่งผลให้เรา
เสียทั้งเกียรติ ศักดิ์ศรีและหน้าที่การงานด้วย หยุดเถอะ
คิดถึงอนาคตบ้าง พ่อผิดเองที่คิดว่าเค้ามีความสำนึก
เลยคิดให้โอกาสเค้า บอกให้เค้าลาออกไป ไม่คิดว่า
คนที่เรารู้จัก เห็นเค้าเหมือนญาติ คบมาตั้งสิบกว่าปี
จะเลวได้ถึงขนาดที่ไม่มีสำนึกขนาดนี้ ให้เวรกรรม
ตามสนองเค้าเองเถอะลูก...

แม่ : หนูยังจำน้าที่ย้ายมาจากใต้ที่เคยมาเปิดร้านไอศกรีม
ที่หมู่บ้านเก่าที่เราเคยอยู่ได้มั้ย จำได้มั้ยว่าเค้าย้ายมาเพราะอะไร
สามีเค้าไม่ยอมเซ็นตรวจรับงาน(ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่องานนะคะ)
แล้วไง นายเค้าก็ไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจอะไร แต่ส่งคนมายิงเลย
หนูอยากให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดกับครอบครัวเราบ้างเหรอลูก
คนพาลน่ะ มันไม่รบกับเราแบบเปิดหน้าหรอก สิ่งที่หนูจะทำ
ก็เหมือนการออกไปยืนกลางแจ้งตะโกนเรียกให้มันออกมาสู้
ในขณะที่มันอยู่ในที่มืดที่พร้อมจะซุ่มยิง คนพรรค์นี้มันไม่ใช่คนกล้าหาญ
มันไม่รบประจัญหน้ากับเราแบบยุทธหัตถีหรอก มันรบแบบกองโจร
แม่ไม่อยากให้หนูเหนื่อยเปล่า ทั้ง ผอ. ทั้งนายกฯ พวกเค้าทั้งนั้น
เผลอๆไปแจ้งความตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าตำรวจจะเป็นพวกมันด้วยมั้ย
แม่ขอล่ะลูก หยุดเถอะ...

พ่อ : จำไว้นะ โลกทุกวันนี้มันไม่มีหรอกความยุติธรรม100%น่ะ
จะสู้ทางหนังสือ ก็เดาได้ว่าเรื่องต้องถูกดอง ไม่งั้นก็ตั้งกรรมการสอบ
แบบลากยาวจนเรามีปัญหาไปเอง ส่วนเรื่องแจ้งความน่ะ ยังไงก็แพ้
ตอนเกิดเหตุก็อยู่กันสองคน ถึงจะมีคลิปเสียงแต่เราก็นั่งอยู่กะพวกเค้าทั้งนั้น
ถ้าเค้ายืนยันว่าไม่ใช่เสียงเค้าล่ะ? แล้วถ้าสอบปากคำขึ้นมาเค้ายืนยันว่า
เค้าไม่ได้ทำอะไรเราล่ะ จะทำไง? อดทนหน่อยลูก ให้หนูสอบได้
ไปอยู่ที่อื่น ไปมีอนาคตดีๆดีกว่า อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย พ่อก็เจ็บใจ
ไม่แพ้หนูหรอก เวรกรรมตามทันมันในไม่ช้าแน่ หนูเชื่อเถอะ

เราจะทำยังไงต่อไปดี ใจเรามันอยากสู้ แต่คำขอร้องของพ่อแม่
ก็ดังอยู่ในสมองตลอดเวลา ถ้าเราสู้แล้วเกิดเหตุการณ์ร้ายๆ
กะครอบครัวเราจริงๆ เราคงทนไม่ได้ แต่ถ้าให้หยุดซะตอนนี้
ก็คงเป็นเรื่องติดค้างในใจเราไปตลอดชีวิตเช่นกัน

ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้เราตลอดมา
ขอโทษถ้าเราทำไม่สำเร็จ หวังเพียงอาจจะมีปาฏิหารย์
มีสื่อต่างๆได้เห็นกระทู้ของเรา จนเรามีแรงเสริมที่จะต่อกร
กับอำนาจพวกเค้าได้...ก็เท่านั้น

วันเกิดปีนี้--เศร้าที่สุด--
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่