คือคดีที่ทักษิณโดนนี่  ไม่ว่าเรื่องที่ดินรัชดา   เรื่องยึดทรัพย์ 4.6 หมื่นล้าน

มันยังมีข้อคลางแคลง ข้อสงสัยอยู่ครับ  

ด้วยเหตุนี้  มันจึงมีข้อโต้แย้ง   ยินดีปฏิบัติตามคำพิพากษา  แต่ยังยอมรับไม่ได้

เมื่อไม่ยอมรับ   จะให้ยอมรับโทษได้ไงครับ

คดีอื่น ๆ  อีกหลายคดีด้วยเช่นกันครับ  (ทั้งจากองค์กรอิสระ  ทั้งจากศาล)

ทีนี้  คดีพันธมิตรที่ขับรถทับตำรวจนี่   ศาลชั้นต้นตัดสินออกมาว่ารอลงอาญา

มันก็ขัดความรู้สึกครับ  ไม่ได้ว่าศาลไม่ยุติธรรม  แต่คำพิพากษามันขัดความรู้สึก

ไปอ่านคำพิพากษาดูสิครับ  

ทีนี้  พอศาลอุทธรณ์มีการกลับคำพิพากษาศาลชั้นต้น  มันก็ย่อมทำให้เกิดความพอใจ

เกิดความรู้สึกว่า  นี่คือคำพิพากษาที่เป็นธรรม

คนเผาศาลากลาง   โดนเข้าไปกี่คนครับ   ไม่ใช่อาชญากรโดยสันดานนะครับ

ไม่ได้เจตนาเผาเพื่อทำลายทรัพย์สินทางราชการนะครับ   แต่ด้วยเหตุแรงจูงใจทางการเมือง

จึงต้องการแสดงออกถึงการต่อต้านการใช้อำนาจของรัฐ

และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกครับ   การชุมนุมที่ผ่าน ๆ มาก็เผาครับ  ไม่ว่าปี 2516  2519  2535

และไม่ใช่แค่การชุมนุมครับ  ในอดีต  มีชาวบ้านลุกฮือเผาสถานที่ราชการเยอะ

เพราะไม่พอใจการใช้อำนาจรัฐที่ไม่เป็นธรรม

ต้องเข้าใจ  ต้องรู้จักแยกแยะครับ

ไอ้การอ้างแต่ว่า  ต้องเชื่อศาลน่ะ  เชื่อครับ   แต่ย่อมมีความรู้สึกรับได้-รับไม่ได้

อย่าดูแค่คำพิพากษาครับ  ต้องดูอรรถคดี  ดูปัจจัยอื่นประกอบด้วย

มันหมดยุคแล้วครับ    ที่จะยอมรับจากฝ่ายอำนาจอย่างยอมสยบเหมือนในอดีต

สังคมเปลี่่ยน  คนรู้มากขึ้นแล้วครับ