ฆากรรมกลางกรุง/คนตายและบาดเจ็บ/จากคำสั่ง ใช้กระสุนจริง/โดยลุงจุก ตอน2

เด็กชายคนหนึ่งที่เพิ่งจบม3 จากนครสวรรค์  ด้วยชีวิตที่ต้องดิ้นรน เพราะพ่อ/แม่ของเขาได้ตายไปตั้งแต่เขายังเล็กๆ

เขาต้องอาศัยอยุ่กับปู่และย่า  ที่กัดฟันส่งเขาเรียนจนจบม3 และเขาก้ขอปู่ขอย่า เพื่อเข้ามาหางานทำที่กทม.เหมือนเด็กหนุ่มจากตจว.ที่ยากจนทั่วๆไป

ด้วยชีวิตเด็กน้อย..ที่มีความรู้แค่ม.3 งานอะไรล่ะที่จะอ้าแขนรับเขาได้  นอกจากกรรมกร ใช้แรงงาน

ทั้งงานก่อสร้าง เด็กปัีม  หรือแม้กระทั่งรปภ.ตามหมุ่บ้าน..2ปีผ่านไป.ชีวิตในกรุงแกร่งกล้าขึ้น..เขาเริ่มเรียนรู้ชีวิตมากขึ้น..

แล้ววันหนึ่งเขาได้งานใหม่ที่ไม่ต้องใช้แรงงานมากนักคือเด็กเสริฟ ร้านสุกี้ร์..ที่เปิดตอนบ่ายๆจนถึง4ทุ่ม

เขาเริ่มตั้งเป้าหมายชีวิต..เมื่อเวลาว่างมี เขาเริ่มไปสมัครเรียนกาศ.หวังจะเอาวุฒิม.6ไปเรียนมรามคำแหง  หวังเอาปริญญามาอัพตัวเอง มาหางานที่ดี เพื่อตัวเองและเพื่อเลี้ยงดูปู่และย่า จะได้ไม่ลำบาก

ที่ทำงานเขาอยุ่แถวสยามฯ..วันนั้น จนท.ทหารสั่งให้ทางร้านปิด.เพราะจะบุกเข้าไปไล่ยิงคนเสื้อแดง(เขาใช้คำว่าสลายการชุมนุม)

หัวหน้าให้เขากลับบ้าน ที่เขาเช่าอาศัยวุกหัวนอนแถวแยกดินแดง(ซ.บุญอยู่)......

เขารู้ว่าข้างหน้ามีทหารพร้อมอาวุธสงครามจ้องดูพวกชุมนุมอยู่

แต่เขาก้รู้ว่าเขาแค่ปชช.คนทำงานคนหนึ่งไม่ใช่ผุ้ชุมนุม...จึงเดินฝ่าแนวเขตใช้กระสุนจริง..เขาเจ๊บแป๊ปเข้าหัวใจ ล้มลงเอามือจับที่คอ.มีเลือดใหลออกมา..แขน/ขาเริ่มชา..แล้วเขาก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย

----------------------------------------------------------

หลายสัปดาห์.........เขารู้สึกตัว ลืมตามารับรู้ว่าเขาอยู่รพ.มีปู่ย่ามานั่งเฝ้าที่ขอบเตียง..เขาอยากจะลุกขึ้นไปกอดปู่กอดย่า..แต่เขาไม่มีแรง..

กระสุนนัดนั้น จัดเส้นประสานสันหลังตรงก้านคอเขาพอดี..

น้องคนนี้ต้องนอนเป้นอัมพาตไปตลอดทั้งชีวิต  ด้วยวัยแค่17ย่างเข้า18ปี

ความฝันที่เขาวาดไว้..พังทลายลง..เพราะ ไอ้ฆาตกร คนเดียวที่สั่งให้ทหารใช้กระสุนจริงยิงเขา.......


จากกระทู้นี้ครับว่าพวกเราช่วยเหลือเขาอย่างไร

http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P13070526/P13070526.html