PANTIP.COM : K5292666 "ไอน์สไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น" หนังสือที่เผยความจริงของจักรวาล [งานสัปดาห์หนังสือฯ 50]

ความคิดเห็นที่ 1

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เป็นผู้ที่มีแนวคิดและมีการค้นพบทฤษฎีต่างๆ ทางวิทยาศาสตร์ที่ลึกลับและซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง สร้างปรากฏการณ์ใหม่ และลบล้างความเชื่อเก่าๆ ลงโดยสิ้นเชิง

การค้นพบของพระพุทธเจ้าเป็นการค้นพบทางนามธรรม ยากต่อการพิสูจน์ แต่การพบทางวิทยาศาสตร์ฟิสิกส์ ไม่ว่าจะเป็น สสาร พลังงาน จักรวาล ปรมาณู การยืดหดของเวลา เป็นต้น ของไอน์สไตน์ กลับช่วยให้การค้นพบส่วนหนึ่งของพระพุทธเจ้าได้รับการพิสูจน์และยืนยันทางคณิตศาสตร์อย่างไม่น่าเชื่อ

หนังสือ “ไอน์ไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น” เล่มนี้ เป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านที่สนใจในวิทยาศาสตร์ ปรัชญา พุทธศาสนาอย่างมาก เพราะผู้เขียนได้วิเคราะห์ให้เห็นถึงแนวความคิดและทฤษฎีของไอน์สไตน์ที่สอดรับกับความรู้ในทางพุทธศาสนา มีการยกข้อมูลและทฤษฎีต่างๆ มาอธิบายอย่างแจ่มชัด ยิ่งอ่านก็จะยิ่งเห็นว่า วิทยาศาสตร์สามารถช่วยยืนยันและพิสูจน์ความจริงหลายๆ ด้านของพุทธศาสนาที่ปุถุชนคนธรรมดาอาจจะสัมผัสได้ยาก จนทำให้หลายคนเข้าใจผิดไปว่าไม่มีได้จริงๆ

เนื้อหาของหนังสือแบ่งเป็น ๑๐ บท มีรายละเอียดอย่างคร่าวๆ ดังนี้

บทที่ ๑ “ทำไมต้องไอน์สไตน์” ผู้เขียนปูพื้นฐานให้ผู้อ่านทราบประวัติชีวิตของไอน์สไตน์ พร้อมทั้งทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ก่อนหน้านั้น ของนักวิทยาศาสตร์หลายๆ ท่านจนมาถึงทฤษฎีสัมพัทธภาพอันลือลั่นของไอน์สไตน์

บทที่ ๒ “จักรวาลกับพุทธศาสนา” แม้พุทธศาสนาจะบอกไว้ว่า เรื่องความเร้นลับของจักรวาลเป็นเรื่องอจินไตยไม่ควรคิด แต่ความรู้ทางพุทธศาสนาก็ปรากฏเรื่องราวเหล่านี้อยู่หลายแห่ง และตรงกับการค้นพบและการพิสูจน์ของนักวิทยาศาสตร์สมัยใหม่เรื่อยมา ชนิดที่นักวิทยาศาสตร์ต้องพิศวงว่าพระพุทธเจ้าทราบความรู้เหล่านี้มาก่อนได้อย่างไร

บทที่ ๓ “ทฤษฎีสัมพัทธภาพ” ทฤษฎีอันลือลั่นของไอน์สไตน์ ที่ขัดกับสามัญสำนึกของคนทั่วไป แต่ท้ายที่สุดก็ได้รับการพิสูจน์ว่าทฤษฎีนี้ถูกต้อง เช่น เรื่องความเร็วของแสงที่คงที่เสมอ และไม่มีสิ่งใดไล่ทันความเร็วของแสงนี้ได้ แต่แสงก็ตกอยู่ภายใต้กฏของแรงโน้มถ่วง ดังนั้นจึงเดินทางเป็นเส้นโค้งได้ ตามแรงโน้มถ่วงของดวงดาว หรือไอน์สไตน์พิสูจน์ให้เห็นว่า เวลาสามารถยืดหด และเดินช้า เดินเร็วได้ ขึ้นอยู่กับสถานที่แต่ละแห่ง เช่นเวลาของคนที่อยู่บนยานในอวกาศที่เดินทางด้วยความเร็วสูงจะเดินช้ากว่าเวลาของคนอาศัยอยู่บนโลก

บทที่ ๔ “ความว่างภายในอะตอม” นอกจากทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์แล้วยังมีทฤษฎีควอนตัมซึ่งทฤษฎีนี้ช่วยอธิบายส่วนที่เล็กที่สุดที่บรรจุอยู่ภายในอะตอม อันเป็นการช่วยยืนยันว่า ไม่มีสิ่งใดคงที่ มีการเปลี่ยนแปลงเสมอ

บทที่ ๕ “พุทธกับวิทยาศาสตร์” วิทยาศาสตร์เน้นในเรื่องของเหตุผล หลังจากการพิสูจน์ข้อเท็จจริงหลายๆ อย่าง พบว่าตรงกับความรู้และคำสอนทางพุทธศาสนา ต่างกันเพียงวิทยาศาสตร์พยายามค้นคว้าและพิสูจน์ในทางวัตถุหรือรูปธรรมแต่พุทธศาสนาได้ค้นคว้าอย่างลึกซึ้งรวมไปถึงเรื่องทางนามธรรมหรือเรื่องราวของจิตด้วย

บทที่ ๖ “ปัญญาญาณ” ความรู้ ไม่จำเป็นว่าต้องเกิดขึ้นจากการค้นคว้าเสมอไป แต่การรวมจิตให้เป็นหนึ่งก็สามารถทำให้เกิดความรู้ในเรื่องราวที่ลึกซึ้งได้เหมือนกัน และเป็นความรู้ที่แม้แต่ผู้รู้ก็ไม่สามารถบอกได้ว่ารู้ได้อย่างไร เกิดจากจินตนาการ การหยั่งรู้ หรือการ “ปิ๊งแวบ” ได้ทั้งสิ้น

บทที่ ๗ “ความมหัศจรรย์ของจิต” นักวิทยาศาสตร์ยังมีความรู้เพียงน้อยนิด เมื่อเทียบกับความลึกลับซับซ้อนของจิต แต่พระพุทธเจ้าได้สอนเรื่องของจิตนี้มาตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้ว และเป็นความจริงที่จริงแท้ตลอดมาจนถึงปัจจุบัน และจิตเป็นสิ่งที่เร็วกว่าแสงมาก

บทที่ ๘ “เกิด-ดับ” ทุกสิ่งมีการเกิดดับ ไม่เว้นแม้แต่จักรวาล รวมไปถึงทฤษฎีความรู้ต่างๆ ของนักวิทยาศาสตร์ซึ่งเมื่อความรู้ใหม่ๆ เกิดขึ้น ทฤษฎีเก่าก็ล้าสมัยไป ต่างจากสัจธรรมของพระพุทธเจ้าที่ยังคงจริงแท้ตลอดมา

บทที่ ๙ “มิติที่ ๔ มิติของเวลา” นอกจากเวลาจะยืดหดได้แล้ว ไอน์สไตน์ยังยืนยันอีกว่า เวลายังย้อนกลับได้ด้วย ตรงกับการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานทางพุทธศาสนา ซึ่งเมื่อรวมอารมณ์ให้เป็นหนึ่งเดียว มีสมาธิแน่วแน่แล้ว สามารถย้อนเวลาไปหาอดีต หรือล่วงรู้เรื่องราวในอนาคตได้ หรืออีกนัยหนึ่ง มิติที่ ๔ เรื่องเวลานี้สามารถเปรียบได้กับนิพพานซึ่งเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้ยาก ทั้งที่มีอยู่จริง แต่เราสัมผัสไม่ได้ สัมผัสได้เพียง ๓ มิติ ยกเว้นแต่ต้องได้รับการอบรม และปฏิบัติอย่างดี ก็อาจจะได้เข้าถึงมิติที่ ๔ หรือนิพพานได้

บทที่ ๑๐ “ความสุขและความจริงแท้” ท้ายที่สุดบทพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ของไอน์สไตน์และนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ ก็ยังไม่สามารถพิสูจน์ความจริงของจักรวาล และความลึกลับต่างๆ ได้ทั้งหมด แต่เมื่อหันกลับมามองความรู้ทางพุทธศาสนากลับสามารถตอบโจทย์ทั้งหมดได้ พุทธศาสนาจึงมีความรู้ที่ครอบคลุมมากกว่าวิทยาศาสตร์ และนอกจากจะรู้เพียงอย่างเดียว ยังนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตให้มุ่งไปสู่ความสุขที่สมบูรณ์แบบได้อีกด้วย

หนังสือเล่มนี้ นอกจากจะอัดแน่นไปด้วยสาระทางวิทยาศาสตร์ และการร้อยเรียงร่วมกันไปกับการพิสูจน์ความจริงทางพุทธศาสนาแล้ว ยังมีภาพประกอบทางวิทยาศาสตร์ที่สวยงาม สำนวนภาษาของผู้เขียนร้อยเรียงอย่างเป็นเหตุเป็นผล สอดรับกันและกัน แม้ว่าวิทยาศาสตร์อาจจะเป็นเรื่องที่ดูยุ่งยากสำหรับผู้ที่ไม่มีพื้นความรู้ทางด้านนี้มาก่อน แต่ผู้เขียนสามารถอธิบายให้เข้าใจได้โดยง่าย โดยมีตัวอย่างประกอบที่ชัดเจน อาจทำให้อ่านจบแต่ละบทไปโดยไม่รู้ตัว

จากคุณ : นายหนังสือ (นายหนังสือ) - [ 5 เม.ย. 50 12:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14

ผมขอประกาศให้ทุกท่านที่คิดจะอ่าน โปรดอ่านเรื่อง "แฟนพันธ์แท้ไอน์สไตน์" โดย ดร.บัญชา ธนบุญสมบัติ ก่อนนะครับ เพื่อที่จะได้เข้าใจ ทฤษฏีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์ มิเช่นนั้น ก็คงจะ "ไม่รู้เรื่องแน่นอน" ทั้งนี้เพราะหนังสือ "แฟนพันธ์แท้ไอน์สไตน์"นั้นอธิบายทฤษฎีสัมพัทธภาพไว้เป็นเนื้อเรื่องที่อ่านง่าย พร้อมตัวอย่างประกอบ และ มีสมการคณิตศาสตร์ด้วย แต่หนังสือ ไอน์สไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็นนั้น สรุปรวมความรู้จากทฤษฎีสัมพัทธภาพมาอย่าง ลัดสั้น เพราะเน้นประเด็นไปที่ การเชื่อมโยงความรู้ทางวิทยาศาสตร์กับพุทธศาสตร์

ผมอ่านเล่มนี้ 6 ชม.รวดเลยทีเดียว แต่อ่านจบไปเพียงครึ่งเล่ม(หยุดไว้ เพราะกลัวจะตายคาหนังสือ) ทั้งนี้เพราะ เป็นหนังสือที่เน้นเนื้อหาสาระ และต้องทำความเข้าใจตามไปด้วย
ประเด็นด้านความเห็นขัดแย้งก็มีอยู่บ้างเล็กน้อยแต่ขอข้ามไป เพราะความรู้ที่ให้โดยรวมนั้น น่าพอใจมากกว่า

ความรู้สึกแรกที่อ่านครึ่งแรกจบ นั้นประทับใจมากและได้คิดคำนิยามสั้นๆ ขึ้นมาสำหรับหนังสือเล่มนี้ว่า "หนังสือเล่มสุดท้ายของวงการวิทยาศาสตร์" และพร้อมกันนั้นก็จะเป็น "หนังสือเล่มแรกของวงการวิทยาศาสตร์เช่นกัน"

ที่ว่า เป็นหนังสือเล่มสุดท้ายของวงการวิทยาศาสตร์นั้นก็เพราะว่า วงการวิทยาศาสตร์ปัจจุบันมาจนสุดทางแล้ว วงการวิทยาศาสตร์ปัจจุบันกำลังพบทางตัน เพราะมาจนสุดสายป่านแล้ว และกำลังเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่า ที่สุดแห่งที่สุดแห่งที่สุดของทุกสิ่งนั้น...ไม่มีอะไร!!!

หนังสือเล่มนี้เป็นส่วนเชื่อมต่อระหว่าง "ยุคเก่า" กับ "ยุคใหม่" อย่างแท้จริงในความเห็นของผม

ที่ว่า เป็นหนังสือเล่มแรกของวงการวิทยาศาสตร์นั้นก็เพราะว่า หากจะศึกษากันต่อไปบนวิถีทางแห่งปัญญาและเหตุผล อันเป็นรากเหง้าของ วิทยาศาสตร์นั้น หนังสือเล่มนี้ได้บอกถึง วิธีการและวิถีทางที่ วิทยาศาสตร์จะเดินหน้าต่อไปได้ นั่นคือ "พุทธศาสตร์" หรือศาสตร์แห่ง "พุทธะ" คือศาสตร์โดยผู้รู้แจ้งและผู้รู้จริง เพื่อให้ผู้ศึกษาและปฏิบัตินั้น รู้จริง และ รู้แจ้ง ด้วยตนเองเช่นกัน

วิทยาศาสตร์ได้แต่ศึกษาในส่วนของ "รูปธรรม" แม้ตัวผู้ศึกษาเองซึ่งก็คือ "มนุษย์" วิทยาศาสตร์ก็ศึกษาค้นคว้าได้แต่ส่วนรูปธรรมของมนุษย์เช่น การศึกษาเรื่องสมอง หรือเรื่องพฤติกรรมที่สัมพันธ์กับสารเคมีในสมอง หรือในร่างกาย ทำให้ที่สุดแล้ว ไม่ได้ตอบสนองต่อ "ความมีประโยชน์ หรือ ความสุขสำหรับมนุษยชาติ" ได้อย่างแท้จริง พร้อมกันนั้นความรู้เหล่านี้กลับสร้างความวิบัติและหายนะให้กับ "มนุษย์" เสียเองอีก ซึ่งเป็นคมของดาบอีกด้านที่หลีกเลี่ยงได้ยาก

ศาสตร์แห่งพุทธะนั้น มิได้ให้บ้าตำรา มีแต่ทฤษฎีไว้โต้เถียงกันอย่างสูญเปล่า และก็มิใช่ให้มุทะลุ ทำตามไปอย่างไร้เหตุผล ไร้จุดมุ่งหมายแห่งความสำเร็จ และเหนืออื่นใด ได้อธิบายรายละเอียดแห่งการศึกษา และปฏิบัติ พร้อมทั้งทิศทางที่อาจจะผิดพลาดจากการปฏิบัติ(กามสุขัลลิกานุโยคvsอัตตกิลมถานุโยค) ในแง่มุมต่างๆนานาไว้อย่างละเอียด ครอบคลุมทั่วถึงครบถ้วนทั้งชีวิตของมนุษย์เลยทีเดียว

พระพุทธศาสนาคือ วิวัฒนาการทางปัญญาของมนุษย์เหนือชั้น วิทยาศาสตร์ถึง2ขั้น
กล่าวคือ
...เมื่อมนุษย์เริ่มใช้สติปัญญาศึกษาทดลองและค้นหาความจริงของธรรมชาติจึงก่อกำเนิดวงการ "วิทยาศาสตร์"ขึ้น เมื่อวงการ วิทยาศาสตร์ก้าวหน้าไปตามลำดับจนในที่สุดถึงทางตันในการศึกษาความจริงแล้ว
กล่าวคือ
...ในระดับที่เล็กกว่าอะตอม คือเล็กที่สุดของที่สุดของที่สุดของที่สุด มนุษย์ไม่สามารถไปรับรู้ได้แล้วไม่ว่าจะด้วยประสาทสัมผัสของมนุษย์เอง หรือการสร้างเครื่องมือใดๆเข้าไปศึกษาค้นหาหรือสำรวจ
...ในระดับที่ใหญ่กว่าจักรวาล มนุษย์ก็ไม่สามารถสร้างยานพาหนะเดินทางไปสำรวจได้ ถ้าแม้จะสร้างยานอวกาศไปสำรวจ ไปศึกษา ไปค้นคว้าจริงๆ คนที่ไปศึกษานั้นก็จะตายระหว่างการเดินทางนั่นเอง ไม่มีทางที่จะกลับมาบอกชาวโลกที่นั่งตาดำๆ รอคอยอยู่เลย (ระยะทางในระดับจักรวาล วัดกันเป็นปีแสง และขนาดของจักรวาลมันเป็นล้านปีแสง มนุษย์จะศึกษากันยังไง)
จบข่าว!

เมื่อถึงทางตัน มนุษย์ที่หลงในอวิชชาเหล่านี้ ก็ควรที่จะมารับฟัง "ผู้ที่กล้าบอกว่าตัวเองรู้แจ้งของจริงแล้ว" และนี่คือจุดเริ่มต้นของการหันมารับฟังและศึกษา "พุทธศาสตร์"-ศาสตร์แห่งผู้รู้แจ้ง

(และนี่คือความเหนือชั้น วิทยาศาสตร์ ไปหนึ่งขั้น)

การศึกษาพุทธศาสตร์นั้น หากจะพยายามบิดเบือนเจตนารมณ์ของพระพุทธเจ้า โดยการมุ่งไปยังจุดหมายอื่นๆ ซึ่งวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏเหล่านี้ ก็มีความเป็นไปได้ เช่น มุ่งเอา ฌานสมาบัติ เอาโลกียอภิญญา ทำความเข้าใจเรื่องบุญบาป ทำบุญเพื่อไปเกิดในสวรรค์ ไม่ทำบาปเพื่อหนีนรก ฯลฯ

ถ้าผู้ศึกษาผ่านมิจฉาทิฐิ ในขั้นนี้มาได้ ก็จะมาถึง ความเป็น "ศาสนา" ซึ่งมิใช่เป็นเพียง "ศาสตร์อย่างหนึ่งเท่านั้น" จาก พุทธศาสตร์ จะกลายเป็น "พระพุทธศาสนา" ซึ่งครอบคลุมทั้งด้านปัญญาความรู้ และ ระเบียบแบบแผนในการใช้ชีวิต รวมไปถึงวัฒนธรรมต่างๆซึ่งผสมรวมกลมกลืนไปกับการใช้ชีวิต เพื่อความเป็นผู้มีสติปัญญารู้แจ้ง
จุดมุ่งหมายของผู้นับถือ พระพุทธศาสนาคือการมีครบทั้งทางด้าน ปริยัติ ปฏิบัติ และ ปฏิเวธ ปฏิบัติตามองค์มรรค๘อย่างบริบูรณ์ เป็นผู้ถึงพร้อมด้วย ศีล สมาธิ และ ปัญญา

(ในรายละเอียดปลีกย่อยแล้ว ชาวพุทธต้องรู้จักการ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ฝึกวิปัสสนา เข้าวัดฟังธรรม กราบพระทั้งพระพุทธรูปและพระสงฆ์เพื่อทำความเคารพในสิ่งที่ควรทำความเคารพ นอบน้อมเพื่อลด ละ ตัวตนออกไปจากใจ ทำบุญตักบาตร ให้ทานเพื่อฆ่าความตระหนี่ถี่เหนียว สนทนาธรรมตามกาลเพื่อให้เกิดสัมมาทิฐิ สิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นมรดกที่พระอริยสาวกรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตาทวดของเราสร้างขึ้นมาให้ ซึ่งรวมอยู่ใน "พระพุทธศาสนา")

และนี่คือ พัฒนาการขั้นที่สอง ที่ข้ามขั้นขึ้นมาจาก วิทยาศาสตร์ -> พุทธศาสตร์

เบื้องต้นคือการศึกษาวิทยาศาสตร์ไปสู่การศึกษาพุทธศาสตร์ในเชิงที่เป็นเพียงศาสตร์อย่างหนึ่งให้ศึกษา แต่มิได้ลงมือปฏิบัติจริงจังและมุ่งหมายจุดมุ่งหมายสูงสุดคือ พระนิพพาน

หนังสือ ไอน์สไตน์พบพระพุทธเจ้าเห็น ในครึ่งเล่มหลัง ก็ทำให้ผมประทับใจอีกเช่นกันเพราะได้สรุปและเน้นไปที่ความสำคัญของจุดมุ่งหมายของพระพุทธศาสนา

***********
พุทธศาสตร์ คือ วิทยาศาสตร์ เพราะใช้เหตุผลและสติปัญญา ทดลอง ศึกษา ปฏิบัติและสรุปผล อย่างเป็นระบบ และผลที่ได้ก็ประจักษ์แจ้งกับผู้ที่ปฏิบัติด้วยตนเองจริงๆ
ระเบียบวิธีทางวิทยาศาสตร์เช่นการตั้งสมมติฐาน การทำการทดลอง การสรุปผล จัดเป็นแค่ส่วนหนึ่งแห่งกระบวนการใช้ปัญญา ผ่านการฝึกกรรมฐานในพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นการทดลองของจริง ด้วยจิตใจของผู้ปฏิบัติเองจริงๆ และจะประจักษ์แจ้งด้วยจิตใจตัวเอง และซาบซึ้งรู้จริง จนไม่ต้องฟังจากปากของคนอื่นอีกต่อไป

ที่มา : http://larndham.net/index.php?showtopic=25942

จากคุณ : neo1982 - [ 14 พ.ย. 50 11:54:50 ]