ความคิดเห็นที่ 34
๓. ปัตตานีสมัยก่อนเป็นเจ็ดหัวเมือง (พ.ศ. ๒๓๑๙-๒๓๕๑) การสิ้นพระชนม์ของอาลง ยูนุส (Along Yunus) หรือ Yang Di Pertuan เมื่อ พ.ศ. ๒๒๗๒ ถือว่าเป็นการสิ้นสุดอำนาจของราชวงศ์กลันตันที่มีต่อปัตตานีระยะหนึ่ง และเป็นปรากฏการณ์สำคัญที่ทำให้บัลลังก์ของราชสำนักมลายู-อิสลามปัตตานีต้องว่างลงนานถึง ๔๗ ปี จนถึง พ.ศ. ๒๓๑๙ จึงได้มีการแต่งตังให้ สุลต่าน มูฮัมหมัด (Sultan Muhammad) ปกครองปัตตานีต่อมา
มาถึงยุคนี้ ดินแดนปัตตานีก็ยังคงเป็นสนามรบเหมือนเก่า และเป็นยุคแห่งการปราบปรามหัวเมืองมลายูอย่างจริงจัง
เมื่อย่างเข้าสู่สมัยรัตนโกสินทร์ เพียงไม่กี่ปีหลังจากนั้น สยามสามารถปราบปัตตานีในสมัยสุลต่านมูฮัมหมัดได้สำเร็จ สุลต่านมูฮัมหมัดได้รับบาดแผลจากกระสุนปืนและสิ้นพระชนม์เมื่อ พ.ศ. ๒๓๒๙ สงครามครั้งนี้ชาวบ้านรุ่นปู่ย่าตายายเล่าต่อ ๆ กันมาว่าโหดร้ายมาก เรื่องนี้คงไม่มีใครสมัยนี้สามารถยืนยันได้ว่าเท็จหรือจริง แต่เหตุการณ์ณ์ที่เกิดขึ้นครั้งนี้มีเล่าไว้ในบันทึกของ Light ซึ่งก็น่าที่จะเชื่อถือได้ (หนังสือ Light ถึง G.G., 12 September, 1786, SSR, 2, 281 (FWCP 13 December 1786) บันทึกไว้ว่า
.the Siamese General is extirpating Pattany (patani) all the men, children and old women, he orders to be tired and thrown upon the grounds and then trampled to death by elephants (ภาษาอังกฤษตอนนี้ไม่ยากเท่าไร ผู้อ่านน่าจะแปลออก ขอไม่แปลนะครับ)
สงครามครั้งที่สองเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๓๓๔ เป็นกรณีสงครามเพื่อการกู้เอกราช ซึ่งนำโดยตึงku ลามิดดีน และได้รับความช่วยเหลือจาก sheikh Ahmad Kamal จากนครเมกกะ ซึ่งเดินทางมาขึ้นฝั่งที่ท่าเรือเคดาห์ การณ์นี้นัยว่า สุลต่าน อับดุลลอฮฺ แห่งเคดาห์ ทรงรู้เห็นด้วย สุดท้าย ตึงku ลามิดดีน ถูกจับตัวส่งไปบางกอก (กรุงเทพฯ) และสิ้นพระชนม์ที่นั่น
สงครามครั้งที่สามเกิดขึ้นเมื่อพ.ศ. ๒๓๕๑ เป็นกรณีการกอบกู้เอกราชปัตตานี ซึ่งนำโดย ดาโต๊ะ ปึงกาลัน (Datuk Pengkalan) สงครามครั้งนี้ปัตตานีแพ้พ่ายและดาโต๊ะ ปึงกาลัน สิ้นพระชนม์
หลังสงครามครั้งนี้ สยามจึงต้องปรับโครงสร้างปกครองหัวเมืองปัตตานีใหม่ ดังนั้น เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๑ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช จึงได้มีพระบรมราโชบายโปรดเกล้าฯ ให้แบ่งเมืองปัตตานีออกเป็นเจ็ดหัวเมืองดังต่อไปนี้
๑. เมืองปัตตานี
๒. เมืองยะลา (ปัจจุบันเป็นจังหวัดยะลา)
๓. เมืองยะหริ่ง (ปัจจุบันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดปัตตานี)
๔. เมืองระแงะ (ปัจจุบันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดนราธิวาส)
๕. เมืองราห์มัน (ปัจจุบันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดยะลา)
๖. เมืองสายบุรี (ปัจจุบันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดปัตตานี)
๗. เมืองหนองจิก (ปัจจุบันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดปัตตานี)
สังเกตว่าไม่มีจังหวัดสตูลเลยนะครับ
ภาพข้างล่างเป็นภาพแผนที่ราชอาณาจักรมลายู-อิสลาม ในช่วงพุทธศตวรรษที่ ๒๒ จากหนังสือ Umat Islam Patani; Sejarah dan Politik โดย Mohd. Zamberi A.Malek, HIZBI, Shah Alam, 1993 (คัดจากหนังสือ รัฐปัตตานี ใน "ศรีวิชัย")
จากคุณ :
วศินสุข 
- [
23 ก.ค. 47 22:46:57
]
|
|
|
