ความคิดเห็นที่ 1   การเดินทางเริ่มในวันที่  1 เมษยน 2552 ถึงวันที่ 12 เมษายน 2552 ความจริงแล้วตังใจจะเดิทางในวันที่ 31 มีนาคม แต่การบินไทยบอกว่าคุณสวยเกินไป ไปเที่ยวบินนี้ไม่ได้ ต้องเลื่อนการเดินทาง อิ อิ อิ ตื่นเต้นตั้งแต่ยังไม่ได้บินเลย สายบินเสนอให้เดินทางเที่ยวบินเย็น ซึ่งจะถึงอินเดียตอนมืด สวยๆ แบบนี้จะกล้าเสี่ยงเหรอ อิ อิ อิ เราเลยต้องขอเลื่อนเป็นวันที่ 1 เมษา แทน เพราะจะไปถึงตอนกลางวัน ที่เหลือค่อยฝ่าฟันกันเอาเอง มาติดตามกันนะคะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:32:34

ความคิดเห็นที่ 2   เรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องที่สมบูรณ์แล้ว รายละเอียดครบถ้วน เริ่มด้วย.... วันที่ 1 เมษายน 2552 Mumbai I       สายการบินไทยที่แสนน่าภูมิใจของเราร่อนลงจอด ณ สนามบินนานาชาติ Mumbai International Airport หรือที่ในอดีตเรียกว่า Chhatrapatri Shivaji International Airport  เมือง Mumbai เวลา 11.00 น. ตรงตามเวลาที่ระบุในบัตรโดยสารสมคำร่ำลือสายการบินหนึ่งในห้าสายการบินที่ดีที่สุดในโลก   กาญจนาเดินตามผู้โดยสารคนอื่น ๆ ไปรอตรวจคนเข้าเมือง ที่นี่มีช่องตรวจคนเข้าเมืองเยอะมาก คงมีนักท่องเที่ยวและคนต่างชาติที่เดินทางมาทำธุรกิจที่นี่เยอะจริง ๆ  เลือกเข้าคิวช่องทางหนึ่ง พยายามอธิษฐานในใจขออย่าให้ visa มีปัญหาใด ๆ เลย แม้จะรู้มาก่อนแล้วว่าอินเดียไม่ได้เข้มงวดกับคนเข้าเมืองมากนัก แต่ก้อยังอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ เจ้าหน้าที่ยื่นเอกสารที่จะต้องกรอกรายละเอียดต่าง ๆ เหมือนทุกๆ ประเทศ มีหัวข้อให้ระบุที่อยู่ในประเทศอินเดีย ตายแล้ว ฉันจะระบุโรงแรมไหนละเนี่ย เพราะเดินทางมาแบบไปตายเอาดาบหน้า ไม่มีการจองโรงแรม ไม่มีแผนการอะไรทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 13:18:56 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:35:04

ความคิดเห็นที่ 3   กาญจนาไม่รู้จักเมือง Mumbai ด้วยซ้ำเลยแม้แต่น้อย รู้แค่ว่าเมื่อเรียนสังคมตอนอยู่มัธยมปลาย เมืองนี้เรียกว่า Bombay เป็นเมืองท่าขนาดใหญ่ทางด้านตะวันตกของประเทศอินเดีย  รู้แค่นี้จริง ๆ นอกจากนี้ฉันจะมาหาคำตอบที่นี่ และเวลานี้ เจ้าหน้าที่รับเอกสารไปอ่านแบบรวดเร็ว แล้วถามคำถามสากล มาทำไม มากี่คน ไปที่ไหนบ้าง แล้วยื่นเอกสารกลับคืนมา บอกให้กรอกที่อยู่ในอินเดียด้วย ฉันจะกรอกได้ยังไงเนี่ย นอนที่ไหนก้อยังไม่รู้ ระหว่างที่ลุ้นระทึก มีการขอร้องว่าไม่กรอกไม่ได้เหรอ ฉันไม่รู้เลยว่าจะนอนที่ไหน เจ้าหน้าที่ถามกลับมาว่ารู้จักใครในอินเดียหรือเปล่า ไม่รู้จักใครสักคน อิชั้นคิดขึ้นมาได้ว่า ได้ print ชื่อ hostel มา 3 โรงแรม เลยถามว่ากรอกชื่อ hostel ได้หรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 13:21:17 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:35:56

ความคิดเห็นที่ 4   เขายอมแต่โดยดี ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาได้ก้อต้องไปรับกระเป๋า เลี้ยวซ้ายตามคนข้างหน้าไปแบบไม่ได้อ่านป้ายบอกทางแต่อย่างใด เจอด่านอีกแล้ว เจ้าหน้าที่เรียกหาตั๋วเครื่องบิน กาญจนางงมาก ดูทำไมอีกนี่ เจ้าหน้าที่กั้นไม่ยอมให้ผ่าน เราไม่สนในหรอก รีบแทรกตัวหนีผ่านเข้าไปข้างใน แกล้งเป็นไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ เอาตัวรอดแบบโง่ๆ เมื่อผ่านเข้ามาได้ แวะเข้าแลกเงินที่เอเจนซี่ในภายในสนามบิน จาก US dollar เป็นเงิน Rs ค่าบริการแพงมาก 300 Rs เสร็จจากภาระกิจแลกเงิน หันไปมองรอบ ๆ ตัว  เฮ่ย...ทำไมหน้าตาผู้โดยสารเปลี่ยนไปแฮะ ไม่มีหน้าตาที่คุ้นเคยแม้แต่คนเดียว ชิ-หาย เขาหายไปไหนกันหมดนะ เอ๊ะ หรือว่าเขาได้กระเป๋าแล้วเดินออกไปหมดแล้ว กาญจนารออยู่นาน ไม่เห็นกระเป๋าจากสายการบินไทยโชว์บอกอยู่เลย  เดินเข้าไปถามฝรั่งคนหนึ่ง กระเป๋าจากสายการบินไทยรับได้ตรงไหน เขารีบบอกทันที ไอไม่รู้ ไอมาจากลอนดอน แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 13:22:08 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:36:36

ความคิดเห็นที่ 5   บรรยากาศตลาดสดค้าปลายามเย็น จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:39:29

ความคิดเห็นที่ 6   โอ้ว...โอ้ว เริ่มตื่นเต้นเสียแล้ว ไม่มีอะไรติดตัวเลย จะทำอย่างไรดี เดินไปสอบถามเจ้าหน้าที่ ปรากฏว่าต้องกลับไปทางด้านขวาของด่านตรวจคนเข้าเมือง กระเป๋าสายการบินไทยจะอยู่ทางด้านนั้น เพิ่งมาเข้าใจตอนนี้เองว่าทำไมเจ้าหน้าที่จึงต้อง stop ไม่ให้เราเข้าไป ที่แท้คือมาผิดด้านนั่นเอง กาญจนาเดินย้อนออกไป เจอเจ้าหน้าที่กลุ่มเดิม มีการส่งยิ้มมาให้ด้วย พยายามมองดูว่าเขาแอบสมน้ำหน้าหรือเปล่า แต่ไม่เจอแววตาแบบนั้น ผ่านไปทางด้านขวามืออีกไกลพอสมควร ไปรับกระเป๋าออกมาเป็นใบสุดท้ายที่วางอยู่บนราง  ป่านนี้เจ้าหน้าที่คงแอบสงสัยแล้วว่ามียาเสพติดอยู่ข้างในหรือเปล่า ถ้าช้ามากไปกว่านื้อาจจะมีการค้นออกดูไปแล้วก้อได้ อิชั้นออกจากสนามบินไปยืนเก้ ๆ กัง ๆ  ด้านนอกมีคนรอรถเมล์คิวยาวเป็นกิโลเมตร ไม่เคยเห็นคนเข้าคิวรอรถได้ยาวขนาดนี้มาก่อนในชีวิต โอ้ว เขาจะไปไหนกันละเนี่ย ถ้าไปต่อคิวด้วย อาจจะเป็นลมคาสนามบินแน่ ๆ เพราะอากาศเดือนเมษายนร้อนมากจริง ๆ เห็นแท็กซี่จอดรออยู่เป็นแถวยาว แปลกแฮะแทบไม่มีใครใช้บริการแท็กซี่เลย มีอะไรแปลก ๆ หรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:30:54 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:40:18

ความคิดเห็นที่ 7   แท็กซี่แบบอินเดีย นั่งดีๆนะ มีสิทธิ์ลงไปนอนวัดพื้นเอาง่ายๆ รูปลักษณ์อาจจะไม่งาม แต่วิ่งฉิวเลย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:41:37

ความคิดเห็นที่ 8   หรือว่าราคาสูงมาก ตัดสินใจไม่ถูกจริง ๆ ว่าจะใช้บริการแบบใดดี มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา รีบวิ่งเข้าไปขอคำปรึกษา พร้อมยื่นชื่อโรงแรมและแผนที่ให้เขาดูประกอบ เขาแนะนำว่าไกลพอสมควรนะ ใช้แท็กซี่ดีกว่า เพราะถ้าไปต่อคิวรถเมล์ จะเสียเวลามาก และรถเมล์แวะส่งผู้โดยสารหลายที่ แท็กซี่จะสะดวกที่สุด  สอบถามราคา ปรากฏว่าต้องไปซื้อตั๋วก่อนที่เคาว์เตอร์ด้านใน เดินย้อนกลับเข้าไปอีกครั้งหนึ่งที่เคาว์เตอร์ให้บริการแท็กซี่ ราคา 180 Rs  แบบมาตรฐาน ดูราคาแล้วถือว่าไม่แพง  ที่สำคัญไม่ทราบราคามาก่อนด้วยว่าราคามาตรฐานประมาณเท่าไหร่ เดินไปที่แท็กซี่ มีคนกุลีกุจอมาล้อมหน้าล้อมหลัง น่ารำคาญแต่บ่นไม่ได้นะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:42:06

ความคิดเห็นที่ 9   ยินดีต้อนรับสู่แดนภาระตะครับ แหะๆๆๆๆ จะรับถั่วไหมครับ ขายถูกๆ ครับ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:44:22

ความคิดเห็นที่ 10   เขาเสนอตัวจะพาไปหาแท็กซี่คันที่ระบุไว้ในบัตร สภาพแท็กซี่ที่เห็นมันช่างอนาจใจยิ่งนัก มันไม่น่าจะเรียกว่าแท็กซี่ได้เลย แต่เราก้อยอมขึ้นไปแต่โดยดี คนขับถามอีกครั้งว่าจะไปที่ไหน อ้าว ฉันจะอธิบายถูกไหมเนี่ย ในบัตรก้อระบุสถานที่ไว้แล้ว ไม่เข้าใจเหรอเนี่ย เขาถามหลายครั้งมาก เราเริ่มระวังตัว เฮ่ย จะโก่งค่าโดยสารหรือเปล่าเนี่ย ยื่นแผนที่โรงแรมให้เขาดู ยังถามอีกหลายครั้ง แบบว่าบังไม่เข้าใจนะ ตายละ จะพาฉันไปที่ไหนละเนี่ย ก่อนจะออกจากสนามบินจะมีด่านดักรถแท็กซี่ทุกคัน คนขับขอบัตรโดยสารอีกครั้ง เรางงว่าเขาจะเอาไปทำไม ลงจากรถแล้วไปยื่นให้เจ้าหน้าที่ที่ป้อมยามลงประทับตรา ไม่มีการเรียกเก็บเงินเพิ่มแต่อย่างใด คงเป็นระบบการตรวจสอบจำนวนรถแท็กซี่นั่นเอง จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:47:11

ความคิดเห็นที่ 11   ออกมาจากสนามบินสู่ถนนใหญ่ สภาพถนนดีแบบอินเดียนะ คงเทียบกับบ้านเราไม่ได้แน่นอน รถขับผ่านเมือง ตลาด สลัม ดูสับสนไปหมด ไม่มีปัญญาจะจำเส้นทางได้เลย แม้จะพยายามขนาดไหน  ต้องคอยสอดส่ายสายตาดูและจำให้มากที่สุด อาจจะเป็นประโยชน์ในวันข้างหน้า รถขับผ่านไปทางโน้นทีทางนี้ที นานพอสมควร โรงแรมที่ต้องการจะไปพักอยู่ใกล้สถานีรถไฟ Khar ในเขต Santacruz ซึ่งคิดว่าคนขับแท็กซี่น่าจะรู้จักดี แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย คนขับแท็กซี่จอดถามเป็นระยะ ซึ่งเราทราบทีหลังว่ามันเป็นแผนการนั่นเอง ทำให้เหมือนรู้สึกว่าไกล ไปยากเหลือเกิน ส่งถึงที่แล้วคุณควรจะทิปผมมาก ๆ หน่อย ค้นหาทางจนมาถึงโรงแรมที่ต้องการคือ Hotel Samrat เราไม่จ่ายค่าแท็กซี่เพิ่มแต่อย่างใด พร้อมทั้งไม่มีการทิปด้วย เพราะคิดว่าไม่จำเป็น แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:31:15 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:47:57

ความคิดเห็นที่ 12   กาญจนาเดินพุ่งตรงเข้าไปโรงแรม มีหญิงสาวยืนอยู่ด้านในเคาว์เตอร์ และพนักงานชายอีก 3 คน แต่ละคนกุลกุจอเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง (เหยื่อมาแล้วโว้ย) สอบถามว่ามีห้องพักหรือไม่ คำตอบคือมี เตียงเดี่ยว ราคา 1500 Rs จะบ้าเหรอ รีบบอกว่าขอห้องที่เป็นแบบ dorm ที่ราคาถูก ๆ หน่อย ฉันไม่สนใจจะแชร์ห้องกับใครก้อได้ เธอยืนยันว่าไม่มี dorm เอาละสิ งงเลย เพราะเราเปิดอินเทอร์เนตเมื่อคืนก่อนเดินทาง โรงแรมแห่งนี้ยังแจ้งรายละเอียดเรื่องห้องพักและราคา รีบเถียงเลยว่าจะไม่มีได้ยังไง ฉันเปิดอินเทอร์เนตดูเมื่อคืนนี้เอง เขารีบถามกลับเลยว่า จองมาแล้วทางเน็ตใช่ไหม เราไม่ตอบ เขาถามซ้ำหลายครั้งมากจนเราเริ่มงงว่าเขามีจุดประสงค์อย่างไร เขาพยายามจะฉกแผ่นกระดาษที่เรา print รายละเอียดของโรงแรม เราไม่ยอมให้ เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเรายังไม่ได้จอง พยายามยืนยันว่าจะพักใน dorm เท่านั้น คราวนี้เธอเริ่มฉุน ไม่มี dorm เข้าใจหรือเปล่า dorm กำลังซ่อม จะพักได้อย่างไร แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:32:08 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:48:20

ความคิดเห็นที่ 13   มรึงไม่เห็นหรือไง พนักงานกำลังทำงานอยู่นะ ซึ่งตอนนั้นมีช่างเต็มไปหมด บ้างกำลังเลื่อย บางคนกำลังตอกตะปูเสียงสนั่น  เรารีบต่อว่าทันที ทำไมคุณต้องโกหกด้วย ไม่มีแล้วไปโพสลงในอินเทอร์เนตว่ามีทำไม ลงเพื่อหลอกให้นักท่องเที่ยวมาที่นี่แล้วไม่มีทางเลือกก้อต้องจำใจยอมพักที่นี่ เพราะว่าเขตนี้หาที่พักยากมาก อย่างนี้หลอกลวงนี่หว่า ทำไมต้องหลอกลวงด้วย เขาเห็นเราเอาจริงเอาจังมาก แถมเถียงระเบิดเลย เขาเลยแก้สถานการณ์ด้วยการเสนอห้องเดี่ยวให้เรา ราคา 1500 Rs เรายืนกรานทันที ไม่เอา ใครจะพักห้องราคาสูงขนาดนั้นได้ ราคาที่โชว์ทางอินเทอร์เนตแค่ 1250 Rs  ตั้งใจจะใช้เงินแค่ 10000 บาทไทยเท่านั้น พักราคาเท่านั้นก้อคงต้องเที่ยวแบบไม่รับประทานอะไรเลย 12 วันเป็นแน่ แล้วจะมีโอกาสกลับไปเล่าเรืองราวให้ใครเขาฟังได้เล่า แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:32:58 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:48:46

ความคิดเห็นที่ 14   บรรยากาศเมืองมุมไบ เขต Santacruz จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:49:51

ความคิดเห็นที่ 15   กาญจนายืนยันว่าไม่เอา ไม่เอา มีที่ถูกกว่านี้หรือเปล่า คำตอบเหมือนเดิม ไม่มี เหลือแต่ห้องนี้เท่านั้น เขาบอกว่าอย่าใจร้อน ลองขึ้นไปชมห้องก่อน บางทีอาจจะถูกใจก้อได้ เราเดินขึ้นไปชม ลักษณะห้องเป็นห้องเล็ก ๆ มีแอร์ ไม่มีหน้าต่างเลย เหม็นอับมาก ความสูงของแต่ละห้องไม่สูงมาก ทำให้เหมือนติดอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่ปลอดโปร่งเอาเสียเลย ถ้าไม่มีทางเลือกอาจจะต้องพักที่นี่ แต่ไม่ใช่ราคา 1500 Rs เดินกลับมาที่เคาว์เตอร์อีกครั้ง เขาเสนอให้ว่า 1200 Rs เราบอกว่าฉันรับได้แค่ 800 Rs เท่านั้น เขาไม่ยอมเหมือนกัน ไม่ยอมแบบไม่ง้อเสียด้วยสิ แม้ว่าเราจะบอกว่าเราเป็นนักเขียน จะแนะนำโรงแรมของคุณลงในหนังสือท่องเที่ยวด้วย จำใจต้องเดินออกมาแบบโมโหมาก แค้นใจจริง ๆ ความจริงน่าจะสำนึกตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว เข้าไปอ่านคำวิจารย์เกี่ยวกับโรงแรมแห่งนี้ที่โพสโดยนักท่องเที่ยวหลาย ๆ คน ส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง มีข้อความหนึ่งโพสไว้ว่า NO MORE AND NEVER AGAIN แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:33:36 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:50:45

ความคิดเห็นที่ 16   ถ้าเชื่อเขา ชีวิตเราคงไม่สาหัส อิ อิ อิ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 53 16:27:43 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:51:13

ความคิดเห็นที่ 17   และมีบางข้อความที่หยาบคายกว่านั้น ไม่อาจพิมพ์ลงไปได้ เราไม่คิดว่ามันจะเลวร้ายขนาดนั้น เป็นคนที่เชื่ออะไรยากพอสมควร ต้องเห็นด้วยตัวเองจึงจะเชื่อ และคิดว่ามาตรฐานของฝรั่งกับคนไทยต่างกัน เอามาเป็นมาตรฐานของตัวเองไม่ได้ กาญจนายังยืนยันความตั้งใจเดิมที่จะมาพักที่โรงแรมแห่งนี้ ด้วยเหตุผลเดียวคือราคาถูกที่สุด คืนละ 340 Rs เท่านั้นเอง ในขณะที่โรงแรมอื่นๆ ราคาอย่างต่ำ 900 Rs นั่นแปลว่าฉันจะเที่ยวได้อย่างสบายใจที่สุดด้วยเงิน แค่ 10000 บาท ที่ติดตัวมา เมื่อออกมาจากโรงแรมแห่งนั้นแล้วรู้สึกเคว้งคว้างมาก ใช่คะ มันยังไม่มืด ยังมีเวลาอีกมากที่จะหาโรงแรมที่ถูกกว่านี้ แต่ฉันจะไปทางไหนดี และไปที่ไหน ไม่มีจุดหมายเลย แต่มีอีกโรงแรมที่บอกว่าอยู่บริเวณเดียวกันคือโรงแรม Hotel Royal Castle  น่าจะอยู่ใกล้กัน เลยต้องเดินย้อนกลับเข้าไปข้างในอีกครั้ง สอบถามว่าโรงแรมแห่งนี้อยู่ที่ไหน ไปไกลหรือเปล่า เขาบอกว่าโรงแรมที่ถามถึงก้อคือโรงแรมนี้ละคะ ที่คุณยืนอยู่นี่แหละ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:34:29 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:51:52

ความคิดเห็นที่ 18   ตึกสวยๆ สำหรับคนรวยเท่านั้น จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:53:06

ความคิดเห็นที่ 19   ส่วนชาวบ้านเขาอยู่กันแบบนี้คะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:53:48

ความคิดเห็นที่ 20   มาต่อนะคะ     เรางงอีกแล้ว อะไรวะเนี่ย ทำไมถึงโกหกมากมายขนาดนี้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาทำแบบนี้ทำไม ส่วนโรงแรมสุดท้ายที่ print รายละเอียดมาจากเมืองไทยเป็นโรงแรมที่อยู่อีกด้านหนึ่งของเมือง Mumbai ชื่อ Hotel Manama อยู่ใกล้กับสถานีรถไฟ Chhatrapatri Shivaji terminus ซึ่งไกลจากตัวเมืองมุมไบมากมาก ต้องเสียค่าแท็กซี่จากที่นี่ไปอีก 2000 Rs หมดตัวเห็นๆ เลยคะ ราคาค่าที่พักค่อนข้างสูง ประมาณ 900 Rs มันยังไม่จำเป็นมากขนาดนั้นที่จะต้องจ่ายแพง ๆ เพื่อหลับนอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงต่อคืน มีโรงแรมอีกโรงแรมหนึ่ง ชื่อ Red plaza hotel อยู่ห่างออกไปไม่เกิน 15 เมตร กาญจนาเดินพุ่งตรงเข้าไปทันที ใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง ไม่ง้อก้อได้ ความหวังยังมีโว้ย... เจอพนักงานต้อนรับเป็นผู้ชาย สอบถามราคาห้อง เขาไม่ตอบแฮะ  ได้แต่ยื่นบัตรเล็ก ๆ ส่งให้ ในบัตรบอกราคาค่าห้อง ห้องเดี่ยว 3300 Rs ห้องคู่ 3500 Rs เห็นราคาแล้วแทบเขกหัวตัวเองสักสองครั้ง หน้ามืดในบัดดลเลย หนีเสือปะงูเหลือมเลยวุ้ย แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:35:24 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:54:16

ความคิดเห็นที่ 21   แทบจะกลืนเงินฉันหมดไปจากกระเป๋าหากว่ายังบ้าระห่ำจะพักที่นี่เพียงแค่ 3 คืน สอบถามว่ามี dorm หรือเปล่า เขาตอบแบบไม่สนใจใยดี ไม่มี แล้วเดินจากไปแบบว่าเราไม่มีตัวตนไปเลย ยืนเซ่ออยู่ตั้งนาน  แน่ใจแล้วว่าเขาไม่สนใจเราแน่แล้ว จึงเดินออกมาแบบเซ็ง ๆ  สงสัยเป็นโรงแรมสำหรับคนมีเงินเท่านั้น               อิชั้นออกมายืนเซ่อหน้าถนนอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี จำได้ว่าผ่านตลาดมา อาจจะมีโรงแรมขี้ไก่แถบนั้นก้อได้ เลยเดินย้อนกลับไปแบบไม่มีความหวังอีกครั้ง  สภาพเหมือนคนพลัดถิ่นมาก เดินไม่ไกลหันไปเจอร้านอาหาร หรูมาก ชื่อร้าน Simply Goa restaurant บรรยากาศน่านั่งมาก ทำไมมันช่างแตกต่างจากสภาพข้างนอกเสียจริง ๆ ท้องใส้เริ่มประท้วง กาญจนาตัดสินใจเดินเข้าไปทันที ขอชิมอาหารอินเดียเสียหน่อย อาจจะเป็นโอกาสอันดีที่จะขอพึ่งพาอาศัย สอบถามหาโรงแรมที่พัก  ด้านในร้านบรรยากาศดีมาก มืดนิด ๆ โรแมนติก น่าจะมากินกับคนรักยิ่งนัก อิ อิ อิ เพ้อเจ้ออีกแล้ว ถ้ามีคนรัก หล่อนจะตะลอนคนเดียวทำไมเนี่ยหะ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:38:00 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 23:09:47 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:55:20

ความคิดเห็นที่ 22   แล้วในที่สุด ไอ้เมนูนี้ก้อเข้าไปอยู่ในท้อง(มาน) ของดิฉันเอง จานเล็กเท่าเนี๊ย ราคาไม่ใช่เล็ก ๆ นะคะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:57:08

ความคิดเห็นที่ 23   พอเราหย่อนก้นลงนั่ง เด็กเสริฟเดินไปเปิดแอร์ทันที แปลกใจนิดหน่อย เพราะมีแขกนั่งอยู่ก่อนแล้วเป็นคนอินเดีย แต่ทางร้านไม่ได้บริการแอร์แต่อย่างใด กลัวเหมือนกันว่าเขาอาจจะเขม่นเราได้ หรืออาจจะแอบขอบคุณเราอยู่ในใจว่าช่วยให้เขาได้อานิสงค์รับแอร์เย็น ๆ ไปด้วย นอกจากนี้เขายังเปิดไฟสวยงามให้ด้วย คิดว่าที่นี่ค่าไฟคงแพงมาก เพราะเขาคอยจะปิดอยู่ตลอดเวลา ไม่เปิดทิ้งไว้เลยบนโต๊ะที่ไม่มีแขก อิชั้นรับเมนูมาดู อาหารแต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้น ราคาแพงสมกับความหรูของร้าน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา มื้อเดียวคงไม่ถึงกับหมดตัวหรอกนะ เสียค่าเสียหายให้ร้านอาหารไป 190 Rs  สั่งอาหารไปเรียบร้อย chicken masala เสริฟพร้อมขนมปังที่เรียกว่า Nan เด็กเสริฟพยายามคาดคั้น ชักชวนให้ดื่มเบียร์ของที่นี่ ต้องปฏิเสธไป เพราะคิดว่าไม่เหมาะนักที่จะดื่มเบียร์ตั้งแต่ตะวันยังอยู่ตรงหัว ที่พักก้อยังหาไม่ได้ เมาแล้วอาจจะเกิดอันตรายได้ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:40:18 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:57:49

ความคิดเห็นที่ 24   แหะๆๆๆ ดิฉันกลัวปล้น ฆ่า แต่ไม่ข่มขืนคะ ผิดหวังแย่เลย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:58:30

ความคิดเห็นที่ 25   ระหว่างที่รออาหาร พนักงานเสริฟรวมทั้งลูกค้าคนอื่น ๆ เริ่มหันมามอง มันคงเป็นเรื่องแปลกด้วยที่หญิงสาวนางหนึ่งเข้ามาในร้านแบบไม่สนใจใคร สั่งอาหารมานั่งกินคนเดียว เด็กหนุ่มพยายามเดินเข้ามาใกล้ ๆ คงอยากสนทนาด้วยอย่างยิ่ง พร้อมทั้งยังไม่เลิกเชิญชวนให้ดื่มเบียร์ เรารีบบอกความประสงค์ไปเลย ช่วยไอด้วยเถอะ ไอมาเที่ยวที่นี่ ไอหาโรงแรมที่จะพักคืนนี้ไม่ได้เลย ไม่รู้จะพักที่ไหนดี เราร้องบอกแบบเสียงดังพอสมควร แกล้งให้ได้ยินกันหลาย ๆ คน พร้อมทำเสียงออดอ้อน แบบฉันกำลังตื่นตกใจ พร้อมทั้งกังวลมากเลยนะ ถ้าพวกคุณไม่ช่วยฉัน ฉันคงแย่แน่ ๆ ได้ผลแฮะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:58:54

ความคิดเห็นที่ 26   ทุกคนรีบหันมาอย่างสนใจเต็มที่ เริ่มมีการพูดคุยกัน พยายามช่วยเหลือเต็มที่ ลูกค้าคนอื่นเข้ามาผสมโรงด้วย มีคนหนึ่งถามว่าทำไมไม่ไปพักโรงแรมที่เราเข้าไปติดต่อมา เรารีบบอกทันทีเลยว่าแพงมาก พักไม่ไหวหรอก ไม่มีเงินด้วย เขาพยายามช่วยนึกชื่อโรงแรมอื่น ๆ ที่อยู่บริเวณนี้ แต่ก้อไม่มี บางคนเดินออกไปถามสามล้อที่รอผู้โดยสารอยู่ด้านหน้าร้านอาหารแล้วเดินกลับเข้ามาแบบไม่มีความหวัง ไม่มีโรงแรมที่ราคาถูกในแถบนี้เลย เราเริ่มกังวลมากขึ้น สีหน้าคงไม่ดีเอามาก ๆ หลายคนเริ่มปลอบใจ บอกให้ใจเย็น ๆ ก่อน ทานอาหารเที่ยงก่อนแล้วค่อยคิดอีกที  มีคนหนึ่งบอกว่าอย่ากังวลไปเลย เดี๋ยวจะไปถามเพื่อนให้ แบ่งห้องให้เราไปพักที่บ้านของเขาได้หรือเปล่า สักพักเดินกลับมาบอกว่าไม่มีห้องว่าง ตอนนั้นรู้สึกเครียดมากจริงๆ คิดว่านอนตรงไหนก้อได้ ขอแค่ซอกเล็กๆซุกหัวก้อพอแล้ว เฮ่อ ตายแล้ว ความหวังของฉันเริ่มร่อยหรอจริง ๆ หรือจะต้องยอมเดินย้อนกลับไปง้อโรงแรมเดิม จ่าย 1200 Rs ยอมให้เขาเยอะเย้ยแอนด์สมน้ำหน้า ผ่านไปนานพอสมควร อาหารมาวางตรงหน้า เห็นสภาพอาหารแล้วลืมเรื่องโรงแรมไปเลย น่ากินมาก กลิ่นหอมจนน้ำลายสอ จัดการอาหารหมดไปในพริบตาทั้งที่กินอาหารมาจากบนเครื่องบินแล้ว แต่อาหารบนโต๊ะขณะนี้รสชาติดีมากจริงๆ  อาหารหมด ความกังวลก้อกลับมา ตอนนี้ทุกคนเงียบไป ไม่มีใครหันมาสนใจเราอีกแล้ว ไม่มีใครช่วยฉันแล้วหรือเนี่ย เดินเข้าไปถามอีกครั้ง หาโรงแรมได้หรือเปล่า คำตอบคือไม่มีเลย แต่อย่าเพิ่งหมดหวัง เขาจะไปเรียกสามล้อให้ช่วยพาเราไปหาโรงแรมอีกด้านของสถานีรถไฟ ชื่อโรงแรม Air View hotel พร้อมทั้งต่อราคาสามล้อให้เรียบร้อย 10 Rs จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:59:31

ความคิดเห็นที่ 27   สามล้อพาข้ามสะพานย้อนไปย้อนมา ซ้ายบ้างขวาบ้าง ขับขี่แบบหวาดเสียวมาก รถเยอะมาก จราจรติดขัดมาก แต่คนขี่สามล้อมีความสามารถพิเศษจริงๆ เจาะเข้าทุกซอกทุกซอยอย่างรวดเร็ว ลุ้นแทบขาดใจว่าจะชนใครหรือเปล่าเนี่ย ฉันจะร่วงลงไปโดยที่คนขี่ไม่รู้เลยสักนิดหรือเปล่า สองมือยึดราวรถไว้แน่นมาก กอดกระเป๋าแน่นแนบกับตัว กลัวว่าจะบินร่อนลงไปตกอยู่กลางถนนให้เกิดการรุมแย่งได้  ไม่อยากบาดเจ็บตั้งแต่วันแรก ไม่ได้ทำประกันการเดินทางมาเสียด้วยสิ เหตุผลที่ไม่ยอมทำเพราะว่าเราสอบถามแล้วว่าถ้าไม่สบายหรือมีอุบัติเหตุ ประกันจะช่วยอย่างไร เขาบอกว่าเราต้องสำรองเงินสดไปก่อนแล้วมาเบิกจ่ายกับบริษัททีหลัง ซึ่งมันไม่มีประโยชน์อะไรกับเราเลย เพราะอย่างไรเสียเราก้อไม่มีเงินสดจะจ่ายอยู่ดี ที่สำคัญคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นที่นี่ ส่วนเหตุการณ์การข่มขืน ไม่น่าจะมีบริษัทประกันแห่งไหนรับผิดชอบได้  อิ อิ อิ ระหว่างที่สามล้อวิ่งหาโรงแรม  พยายามจะจดจำทางให้ได้มากที่สุด พร้อมทั้งช่วยสอดส่ายสายตามองหาโรงแรมอื่น ๆ ตลอดสองข้างทาง แต่ไม่มีโรงแรมแถบนี้เลย สามล้อแวะถามหาที่ตั้งของโรงแรมอยู่หลายครั้ง จนมาถึงโรงแรม Air View hotel คนขี่สามล้อมองมิเตอร์บอกอย่างรวดเร็ว 20 Rs เราไม่ยอมเพราะตกลงกันแล้วแค่ 10 Rs แต่เถียงสู้เขาไม่ได้สุดท้ายยอมเสียไป 20 Rs นี่คือการโกงครั้งแรก และยังตามมาอีกหลายครั้ง จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:00:03

ความคิดเห็นที่ 28   หน้าโรงแรมเป็นรั้วเหล็กขนาดใหญ่ มียามเฝ้าประตู มองเข้าไปสภาพโทรมมาก ไม่น่าจะเป็นโรงแรมได้เลย จนต้องถามคนขี่สามล้ออีกครั้งแบบงงๆ ว่าใช่โรงแรมหรือเปล่า เขาบอกว่าโรงแรมซ่อนตัวอยู่ข้างใน ต้องเดินเข้าไปอีก เดินเข้ามาสภาพโรงแรมค่อนข้างดี ห้องพักทั้งหมดมีแอร์คอนดิชัน ไม่มีห้องพักแบบ dorm  เดินเข้าไปสอบถามห้องว่าง ที่นี่ไม่มีห้องว่างสำหรับวันนี้ โอ้ว... สวรรค์ไม่เมตตาฉันบ้างเลยหรือเนี่ย อ้อนวอนขอความช่วยเหลืออีกครั้งให้เขาช่วยหาโรงแรมให้ โดยยืนยันราคาว่าประมาณ 500-600 Rs เขาแนะนำให้ไปอีกโรงแรมหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มาก เดินผ่านลอดใต้ western express highway ข้ามสะพาน Vakola bridge แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าซอยเล็กๆ อีกประมาณ 20 เมตร ราคาประมาณ 500 Rs สภาพไม่ดีนัก และยังบอกให้เดินไปไม่ต้องนั่งสามล้อ ต้องสอบถามทางจนแน่ใจ ด้วยว่าไม่มั่นใจว่าไกลหรือเปล่า  พร้อมให้เขาวาดแผนที่พร้อมทั้งระบุชื่อโรงแรมคือโรงแรม Airport hotel  Palace ชื่อถนน สถานที่สำคัญที่อยู่ข้างเคียง เดินผ่านสะพานที่มีคนนั่งบนราวบันไดอยู่กันเต็มไปหมด สังเกตแล้วไม่มีผู้หญิงเลย สายตาทุกคู่มองมาแบบสงสัยมาก แต่ไม่มีใครถาม ไม่มีใครเสนอตัวช่วยเหลือ สามล้อที่จอดรอผู้โดยสารอยู่ไม่ได้เรียกให้เราเข้าไปใช้บริการแต่อย่างใด มันช่างต่างจากเมืองไทยมากจริง ๆ  ไกลพอสมควรก้อไปถึงโรงแรม สภาพที่เห็นคือโรงแรมที่เก่าที่สุดในชีวิต โทรมมาก มันไม่น่าจะเป็นโรงแรมได้เลย (แต่เป็นโรงแรมที่นอนได้อย่างมีความสุขมากที่สุด ปลอดภัยที่สุด) จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:00:36

ความคิดเห็นที่ 29   โรงแรมหรู ขนาดโอเรียนเตลยังอาย อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:01:29

ความคิดเห็นที่ 30   เก่งจังค่ะ ไปคนเดียว นับถือๆๆๆ จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:02:28

ความคิดเห็นที่ 31   ไม่เชื่อ มาดูห้องส้วมดิ สวยสะเด็ด หนังสยองยังสู้ไม่ได้เล้ย แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 53 13:08:54 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:03:01

ความคิดเห็นที่ 32   จะนอนด้วยไหม ถ้าคุณกล้าก้อมาเลย (แต่ขอบอกว่านอนสบายมาก) มาติดตามกันต่อนะคะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:04:29

ความคิดเห็นที่ 33   ตอบคุณ Cookies คะ ไม่ได้เก่งนะคะ แต่บ้าระห่ำมากกว่า เคยอ่านเจอคะว่า ถ้าผ่านอินเดียมาได้ ที่ไหนๆ บนโลกใบนี้ก้อไปได้หมด ครั้งหน้าว่าจะลองไปดาวอังคารคะ ไปด้วยกันไหมคะ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:06:27

ความคิดเห็นที่ 34   มีคนนั่งกันอยู่หลายคนและกำลังสนทนากันอย่างออกรสชาติ  คิดว่าน่าจะเป็นพนักงานของโรงแรม ไม่มีห้องว่างอีกแล้ว โอ้ว ...สภาพแบบนี้ยังมีคนพักเต็มด้วยเหรอเนี่ย มีคนประสงค์จะพักที่นี่ด้วยเหรอ มันเป็นไปได้อย่างไร รีบบอกความประสงค์ทันที ฉันจะพักที่นี่ มีคนแนะนำฉันมา และบอกด้วยว่าราคาที่นี่ไม่แพง ประโยคนี้บอกไปเพื่อเรียกเครดิต คิดว่าเขาน่าจะไม่ปฏิเสธและสมควรจะต้อนรับฉันอย่างดีหน่อยเพื่อรักษาชื่อเสียงของโรงแรม  ไม่ได้ผลแฮะ เขายังยืนยันว่าห้องไม่ว่าง เลยต้องขอความช่วยเหลือให้ช่วยหาโรงแรมให้หน่อย เขายึกยักมาก ลีลาท่ามากจริง ๆ เราก้อยังตื๋อไม่ยอมเลิกเหมือนกัน ตื๋อเท่านั้นที่ครองโลก ขอความเห็นใจ รีบบอกอีกว่าฉันเป็นนักเขียนนะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:07:16

ความคิดเห็นที่ 35   เรื่องเอาตัวรอด กาญจนาถนัดนัก จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:07:56

ความคิดเห็นที่ 36   ฉันจะแนะนำโรงแรมของคุณให้คนไทยคนอื่น ๆ ที่มาเที่ยวที่นี่มาพักโรงแรมของคุณนะ คุณได้ผลประโยชน์เต็มที่เลยนะ ถ้าไม่มีห้องจริง ๆ ให้ฉันพักตรงไหนก้อได้ ซอกเล็ก ๆ หรือริมทางเดินก้อได้ ฉันไม่มีที่ไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหนอีก อย่าไล่ฉันออกไปเลย ขอให้บริการฉันแค่ห้องน้ำก้อพอ เขาให้เรารออยู่นานมาก หันไปคุยกับคนโน้นที คนนี้ที ทำเหมือนจะปรึกษากัน เราไม่รู้หรอกว่าความจริงเขาคุยอะไรกัน เกี่ยวกับเราหรือเปล่า มีการโทรศัพท์ด้วย เหมือนจะสอบถามไปที่อื่น ๆ แต่ในที่สุดเขาบอกว่าให้พักก้อได้ ราคา 600 Rs นะ  ตกลงหรือเปล่า เราขอต่อเป็น 500 Rs  เขายินยอมเพราะเราบอกว่าเราจะพัก 3 คืนเป็นอย่างน้อย และหลังจากเสร็จภาระกิจท่องเที่ยวจนครบตามโปรแกรมแล้ว เราจะต้องกลับมาที่นี่อีกครั้งและจะพักที่นี่อีกเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพ เขายินยอมแต่มีข้อแม้ว่าขอชาร์จโดยคิดคืนแรก 560 Rs ส่วนคืนถัดไปคิด 500 Rs  เขาพาขึ้นไปดูห้องพักซึ่งอยู่ชั้นสาม ระหว่างชั้นที่สองดูแล้วน่าจะเป็นที่พักของเจ้าของโรงแรมหรือพนักงาน มองเข้าไปข้างในมีหญิงสาวกำลังปรุงอาหารเช้ากลิ่นหอมโชยเข้าจมูก แต่ความรู้สึกไม่ได้บอกว่าหิวเลย เพราะสภาพที่เห็นมันไม่น่าอภิรมณ์แต่อย่างใด จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:08:30

ความคิดเห็นที่ 37   สภาพห้องพักแย่อย่างที่บอก แย่มาก ๆ ห้องเหม็นมาก กลิ่นสาบจนเราคิดว่าเราโดนหลอกแล้ว ไม่น่าจะมีใครมาพักนานมากแล้ว และคงไม่เคยทำความสะอาดเลยด้วย ห้องกว้างพอสมควร โชคดีที่มีหน้าต่างบานใหญ่อยู่ด้วย ดูไม่น่าอึดอัดมาก นอกหน้าต่างมองเห็นท้องฟ้าสีคราม คงช่วยให้รู้สึกดีขึ้นไปหน่อย เรายอมพักอย่างที่บอก อย่างน้อยที่สุดราคาก้อพอรับไหว และเหนื่อยมากแล้ว ไม่มีแรงที่จะไปเดินหาอีกแล้ว ที่สำคัญไม่มีความหวังเลยว่าจะหาเจอ ลงไปกรอกเอกสาร ในสมุดบันทึกมีคนมาพักอยู่หลายคน บางชื่อคาดว่าน่าจะเป็นฝรั่งจากทางยุโรป แปลกใจเหมือนกัน อาจเป็น backpacker แบบจน ๆ เหมือนเรามั้ง จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:08:57

ความคิดเห็นที่ 38   อยู่ไปนานๆ กาญจนาก้อมีสภาพแบบนี้ละคะ หรือว่าชาติที่แล้วฉันเป็นคนอินเดียวะเนี่ย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:10:32

ความคิดเห็นที่ 39   ระหว่างรอเราได้สอบถามสถานที่ท่องเที่ยว วิธีเดินทาง ความปลอดภัย พยายามหาข้อมูลเบื้องต้นก่อนให้มากที่สุด คิดว่าพนักงานโรงแรมคงไม่หลอกเรามากนัก และน่าจะทราบดีว่าสถานที่ใดน่าจะไปเที่ยวชม  เขาแนะนำให้ขึ้นไปพักผ่อนเสียก่อน กลับขื้นมาบนห้องอีกครั้ง สิ่งแรกที่จะต้องดูหลังจากเห็นสภาพห้องแล้ว ต้องขอเข้าไปดูห้องน้ำหน่อยเถอะ โอ้ โห มันคืออะไรกันเนี่ย สภาพแย่กว่าห้องที่พักมาก ห้องน้ำเป็นแบบชักโครก โบราณที่สุด ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต เกรอะกรังมาก ไม่น่าจะหย่อนก้นลงไปนั่งได้เลย สภาพฝาผนังก้อไม่แตกต่างกันแต่อย่างใด เกรอะกรังมาก เลอะเทอะ ถ้าใครที่ชอบดูหนังผีคงจะชอบที่นี่มาก เพราะตื่นเต้นเร้าใจดีจริงๆ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:10:59

ความคิดเห็นที่ 40   พี่สาวแอนด์น้องสาว จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:12:04

ความคิดเห็นที่ 41   ที่น่ากลัวมากที่สุดคือมีเครื่องไฟฟ้าที่ไม่แน่ใจว่าเป็นเครื่องทำน้ำอุ่นหรือเปล่า สภาพโบราณพอ ๆ กับโถชักโครก และเจ้าเครื่องไฟฟ้าเครื่องนี้ติดตั้งอยู่ติดกับฝักบัวเลยทีเดียว หวาดหวั่นมาก เปิดน้ำแล้วไฟจะดูดตายเสียที่นี่หรือเปล่าก้อไม่รู้ ไม่อยากตายเปลือย เกรงใจคนที่มาพบเจอ ในห้องน้ำมีถังน้ำพลาสติกเก่า  ๆ อยู่ด้วย ไว้สำหรับใส่น้ำล้างก้น เจ้าถังพลาสติกนี้มีประโยชน์กับเรามาก เพราะเราใช้ซักผ้า สะดวกดี แม้ว่าจะรู้สึกผะอืดผะอมมากก้อตาม แต่ย่อมดีกว่าใส่เสื้อผ้าไม่ซักหมักหมมเดินลุยอินเดียในเดือนเมษายน ในห้องน้ำไม่มีตะกร้าสำหรับใส่ขยะ ต้องเอาถุงพลาสติกที่ถือติดมาด้วยจากกรุงเทพแก้ขัดไปก่อน ไม่มีทิสชูบริการ อ่างล้างหน้าสภาพเขรอะขระไม่ต่างกัน  มันไม่มีอะไรที่น่าเจริญหูเจริญตาเลยแม้แต่น้อย ลองเปิดน้ำดู น้ำไหลแรงมาก สะอาดด้วย ไม่มีฝุ่นตะกอนเลย คิดว่าที่นี่ไม่น่าจะขาดแคลนน้ำมากนัก ต่างจากประเทศเนปาลที่แม้กระทั่งในเมืองหลวง น้ำที่ใช้ยังเป็นฝุ่นตะกอนสีแดง ไม่สามารถนำมาล้างหน้าหรือแปรงฟันได้เลย แต่เราไม่แคร์เลย ถึงแม้ว่าจะรู้สึกรังเกียจในวูบแรกที่เห็น แต่มันก้อหายไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีความสุขสบายหรอกหากว่าตัดสินใจมาเที่ยวที่นี่แบบงบน้อย เราตั้งใจแล้วด้วยว่าจะมาดูความแตกต่าง ที่อาจจะต่างอย่างหลุดโลก ชนิดที่อาจจะต้องอุทานออกมาว่า ยังมีแบบนี้ในโลกนี้อีกเหรอ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:12:44

ความคิดเห็นที่ 42   ออกมาสำรวจสภาพในห้องบ้าง ผ้าปูที่นอนเก่ามาก ระคายมากด้วย คงปูไว้นานมากแล้ว กลิ่นสาบหึ่ง ในห้องไม่มีน้ำดื่มให้บริการ ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากหมอนเพียงสองใบ เป็นหมอนใบเล็ก ๆ สมัยคุณยายใช้ ทำให้เราอดคิดถึงชีวิตวัยเด็กที่นอนอยู่บ้านยายจนโตและหนุนหมอนแบบนี้อยู่หลายปี สภาพพื้นห้องฝุ่นหนาเตอะ รู้สึกระคายเท้ามากเมื่อเดินเท้าเปล่า พลิกเท้าขึ้นมาดู เท้าดำปี๋ คงรู้สึกแปลกเหมือนกันนะหากว่าจะต้องใส่ร้องเท้าในห้องนอน เพราะคนไทยไม่ทำแบบนี้ โชคดีมากที่นำผ้าถุง(โสร่ง)มาด้วย เอามาปูทับผ้าปูที่นอนของโรงแรมแล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างเหน็ดเหนื่อย แปลกจัง รู้สึกสบายมาก ถึงแม้ว่าที่นอนจะไม่นิ่มเหมือนที่นอนราคาแพง แต่มันสบายมากในขณะนั้น สมองปลอดโปร่ง ได้ปลดปล่อยพันธนาการทั้งปวง ไม่มีงาน ไม่มีความรัก จะมีแต่การผจญภัยที่โชคชะตาเป็นผู้กำหนด จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:13:25

ความคิดเห็นที่ 43   ลมเย็นพัดผ่านเข้ามาทำให้หายร้อนอย่างรวดเร็ว อากาศดีมาก ไม่มีมลพิษเลย ต่างจากที่กรุงเทพมาก มองออกไปด้านนอกเห็นท้องฟ้าแจ่มใส มีเมฆสีขาวลอยอยู่ไกล ๆ  เสียงใบไม้ลู่ลม เสียงนกร้องอยู่นอกหน้าต่างตรงตำแหน่งปลายเท้า ฟังแล้วเป็นสุขมาก อิจฉาจัง ทำไมนกช่างมีความสุขอย่างนี้ มันเหงากันหรือเปล่าหนอ ทำไมฉันรู้สึกว้าเหว่จังนะ เพราะไกลบ้านหรือไม่มีใครกันแน่นะ นอนคิดวางแผนการว่าฉันจะไปไหนต่อดีนะ จะไปอย่างไร หยิบหนังสือคู่มือขึ้นมาดู แทบไม่ได้ข้อมูลใด ๆ เลย รู้แต่เพียงสถานที่สำคัญหลักๆ ซึ่งมีไม่กี่แห่ง แผนที่ก้อหยาบมาก เผลอหลับไปนานเหมือนกัน เพราะเพลียมากทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นเลยสักนิดเดียว แอบตื่นเต้นอยู่นิด ๆ ว่าแล้วฉันจะต้องฝ่าความลำบากและความตื่นเต้นอีกมากมายขนาดไหนหนอ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:13:45

ความคิดเห็นที่ 44   ถึงเวลาจะผจญภัยแล้ว มาลุ้นกันดีกว่าว่าฉันจะรอดกลับมาไหม จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:15:34

ความคิดเห็นที่ 45   ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเกือบบ่ายสองโมง จัดการพิสูจน์น้ำประปาที่นี่ อาบน้ำแบบหวั่น ๆ ใจมาก เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีใครมองผ่านช่องเข้ามาหรือเปล่า  ตื่นเต้นกลัวไฟฟ้าจะช๊อต ไม่กล้าปิดประตูห้องน้ำ อันนี้เป็นนิสัยส่วนตัว รู้สึกกลัวห้องน้ำมาตั้งแต่เด็กแล้ว และสภาพห้องน้ำของที่นี่ช่างน่ากลัวจริงๆ  แต่งตัวเรียบร้อยแล้วคว้ากระเป๋าได้พร้อมนำทรัพย์สินมีค่าทั้งหมดติดตัวไปด้วย เพราะสภาพห้องแบบนื้ไม่ควรมีสิ่งมีค่าใด ๆ ทิ้งไว้ที่ห้อง เดินลงมาข้างล่าง เพิ่งสังเกตเห็นที่บันใดทางขึ้นลงเขียนว่า NO SPIT ที่แปลว่าห้ามปัสสาวะและขาก:-)บริเวณนี้ แต่ความเป็นจริงมันช่างตรงกันข้ามยิ่งนัก เพราะกลิ่นฉี่เหม็นหึ่ง โรงแรมเหรอวะเนี่ย ถ้าไม่เขียนห้ามไว้กลิ่นจะเป็นอย่างไรหนอ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:16:04

ความคิดเห็นที่ 46   ลงมาข้างล่าง สอบถามข้อมูลการท่องเที่ยวอีกครั้ง ออกจากโรงแรมแบบไม่มีความหวังใด ๆ เจออะไรน่าสนใจก้อจะไปทางนั้น ให้โชคชะตาเป็นผู้กำหนด ฉันจะเริ่มตามหาความฝันแล้ว มาถึงหน้าปากซอยที่เป็นร้านขายชุดสาหรี่สีสันแสบไปถึงทรวง เจ้าของร้านเชิญชวนให้ลองสวมดูก่อน ไม่ซื้อไม่เป็นไร  สาหรี่วางโชว์เต็มร้าน หลากหลายสไตล์ แบบเซ็กซี่ก้อมี แบบเรียบร้อยก้อมี เราแอบดีใจนิด ๆ ที่เกิดเป็นคนไทย เพราะถ้าจะต้องใส่สาหรี่สีแดงแจ๊ด มันคงตลกน่าดู คิดไว้ว่าจะซื้อกลับไปเป็นที่ระลึกด้วย ไม่ได้สอบถามราคา  เลี้ยวขวาไปตามถนน Jawaharal Nehru road เป็นเส้นทางที่ยังไม่ได้ผ่านอยากจะขอสำรวจเส้นทางใหม่ก่อน เดินผ่านร้านค้ามากมาย ยามบ่ายคึกคักดีแท้ น่าตื่นตาจริง บนถนนมีของขายเต็มไปหมด บางคนกำลังรื้อของออกมาวาง บ้างกำลังต่อราคากันเสียงดัง ดูวุ่นวายดีจริง ๆ เดินได้ไม่ไกล ผ่านกลุ่มคนเป็นจำนวนมาก กำลังรออยู่หน้าทางเข้าซอกเล็ก ๆ ที่จอแจมาก จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:16:29

ความคิดเห็นที่ 47   น่ารักไหมคะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:17:30

ความคิดเห็นที่ 48   งานหนัก งานเบา เหนื่อยแล้วเราพักผ่อนก้อหาย ไม่ทำงานอาจจะมีอดตาย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:18:52

ความคิดเห็นที่ 49   รีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ อยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ทำไมโกลาหลจัง ปรากฏว่าโรงเรียนกำลังเลิก ผู้ปกครองมารับเด็ก ๆ กลับบ้าน น้อยมากที่จะเห็นเด็ก ๆ เดินกลับเอง คงเป็นเพราะว่าไม่มีรถประจำทาง ส่วนใหญ่จะขึ้นรถสามล้อซึ่งมาเข้าคิวรออยู่เต็มหน้าโรงเรียน สังเกตเห็นว่าแม้ว่าผู้หญิงบางคนจะอายุมากแล้ว แต่ยังมีลูกเล็ก ๆ อยู่อีกหลายคน เรื่องการคุมกำเนิดไม่เป็นที่นิยมมากนักในประเทศอินเดีย จึงไม่แปลกเลยที่อินเดียจะมีประชากรมากกว่า 1100 ล้านคน และเป็นประเทศที่ยากจนมาก ผ่านออกมาได้ไม่ไกลเริ่มเข้าสู่ตลาด มีของวางขายอยู่เต็มถนน หลากหลายมาก ส่วนใหญ่จะเจอผักและผลไม้ เจอร้านขายดอกไม้หลายร้าน แปลกใจอีกแล้ว คนร้อยดอกไม้เป็นผู้ชาย แค่คนที่ทำหน้าที่ขายเป็นผู้หญิง ดอกไม้และพวงมาลัยเป็นเรื่องจำเป็นมากของที่นี่ เพราะใช้บูชาตามพิธีกรรมต่าง ๆ คนที่นี่ยังเคร่งศาสนามาก เห็นดอกไม้และพวงมาลัยวางเกลื่อนถนนเพื่อบูชา เวลาเดินต้องคอยหลบหลีกให้ดี เพราะถ้าไปเหยียบเข้าจะทำให้รู้สึกแย่  ผู้ชายที่นี่ร้อยดอกไม้และมาลัยเก่งมาก จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:19:40

ความคิดเห็นที่ 50   แหะๆๆๆ น้องไปไถนานะ ส่วนพี่จะร้อยมาลัยขาย จะได้ร่ำรวยกันนะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:20:51

ความคิดเห็นที่ 51   พี่พูดงี้ได้ไง ขายควายไปหมดแล้ว น้องช่วยขาย(ดอกไม้)ด้วยแล้วกันนะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 53 16:34:13 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:22:11

ความคิดเห็นที่ 52   เดี๋ยวมาต่อกันนะคะ ผิดพลาดอย่างไร ขออภัยด้วยคะ มือใหม่คะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:22:53

ความคิดเห็นที่ 53   โห ปกติ ไม่ค่อย อ่านรีวิวใครสักเท่าไร พอมาอ่านของคุณกาญจนาแล้ว สนุกดีครับ ขาลุยตัวจริงเลยนะเนี่ย จากคุณ : ใช่แล้ว.....ผมเองครับ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:44:35

ความคิดเห็นที่ 54   มาแย้ววววว ดีใจจัง จากคุณ : thaiMBA เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:47:37

ความคิดเห็นที่ 55   หนุกจังค่ะ...แต่ป้าคงไม่กล้าลุยแบบนี้แน่ๆ ....หยดหยองจริงๆ.... ขอตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:58:46

ความคิดเห็นที่ 56   เก่งจังเลยค่ะ เที่ยวคนเดียว แก้ปัญหาเฉพาะหน้าคนเดียวด้วย ลุยจริงๆ ค่ะ รอดูๆ ต่อค่ะ จากคุณ : กะบี้ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 09:24:40

ความคิดเห็นที่ 57   ไม่วางแผนยังไง อย่างน้อยก็ควร จองโรงแรมไว้ จากคุณ : Rovershearer เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:01:02

ความคิดเห็นที่ 58   มาต่อกันนะคะ โห ขอบคุณมากๆ คะสำหรับการติดตาม จะเป็นแรงใจอันดีเยี่ยมสำหรับดิฉัน จะรีบเอามาลง ตัวหนังสืออาจมาก แต่ความมันส์มากกว่าคะ ประสบการณ์ครั้งนี้มหาศาล จากอินเดียไม่นาน กาญจนาแบกเป้ไป CAPETOWN อะคะ มันส์มาก มันส์กว่าอินเดียอีก คอยติดตามกันนะคะ เขียนเกือบเสร็จแล้วด้วย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:21:13

ความคิดเห็นที่ 59   ความจริงดิฉันไปต่างประเทศมาแล้ว 3 ครั้งแต่ไม่ได้ไปคนเดียว เลือกอินเดียเลย เล่นของสูง อิ อิ อิ สอบผ่านด้วยสิ เลยติดใจการแบกเป้มาก จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:23:16

ความคิดเห็นที่ 60   มาต่อนะคะ        แวะดูไปเรื่อย ๆ  พ่อค้าแม่ค้าชักชวนให้ซื้อของอยู่ตลอดทาง จนมาถึงร้านหนึ่ง อยากได้รูปถ่ายมาก แต่ยังไม่กล้าที่จะปล่อยให้กล้องถ่ายรูปไปอยู่ในมือของคนอื่น เพราะบางทีอาจจะไม่ได้กลับคืนมาอีกเลยก้อได้ เลยวางกล้องบนกระสอบแล้วตั้งค่าให้ตั้งถ่ายแบบ set เวลา ได้มา 2 รูป ก้อต้องหยุดเพราะเริ่มมีคนให้ความสนใจและเดินเข้ามาดู ที่สำคัญอายมากที่ต้องมองไปที่กล้องแล้วยิ้มแห้งๆ ใส่กล้องโดยที่มีสายตาเป็นสิบคู่กำลังมองอยู่ เขาคงคิดว่าถ้าจะไม่ค่อยเต็ม ยิ้มคนเดียวก้อได้ด้วย เดินผ่านต่อไปอีก สองข้างทางสกปรกมาก  เจอหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่ไม่สาวแล้วกำลังวุ่นอยู่กับอะไรบางอย่าง รีบเข้าไปดูใกล้ ๆ มีเสียงโวยวายตามมา เราตกใจรีบถอยออกมาทันที ผลคือเหยียบขี้หมากองโตเต็มเท้า เขากำลังโม่พริกอยู่ โม่ด้วยเครื่องโม่ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนในเมืองไทย โม่ได้ทีละมาก ๆ เสียด้วย แอบประหลาดใจที่เขาก้อทันสมัยเหมือนกัน มีเครื่องมือที่ช่วยได้มากจริง ๆ ผ่านมาเจอมัสยิดขนาดใหญ่มาก ๆ สวยมากด้วยเช่นกัน แต่ดูจากสภาพภายนอกน่าจะเป็นมัสยิดร้าง ไม่ได้ใช้งานแล้ว จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:25:33

ความคิดเห็นที่ 61   ผ่านถนน Jawaharal Nehru road ไปเรื่อยๆ มีสายตานับไม่ถ้วนมองตามอยู่ตลอดเวลา มีเสียงซุบซิบตามมาด้วยเช่นกัน เสียความมั่นใจไปเยอะจริงๆ รู้สึกทันทีว่าขาพันกันไปมา ตัวเล็กไปในบัดดล ไม่รู้สึกกลัว แต่รู้สึกแปลก ๆ มากกว่า ไม่เคยมีใครมองมาแบบตั้งใจและสงสัยมากขนาดนี้มาก่อน แต่ชอบที่นี่มากที่ไม่มีใครตะโกนแซวเลยสักคนเดียวหรือเขาจะไม่คุยกับผู้หญิง เพราะสังเกตดูไม่ค่อยมีหญิงชายคุยกันมากนัก  เดินมาจนเกือบสุดถนนจนเจอเข้ากับรั้วขนาดใหญ่สูงท่วมหัว ทำด้วยเหล็กอย่างดี คิดว่าคงเป็นสถานที่ที่ต้องสำคัญมาก และมันก้อเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เพราะเป็นเขตทหาร เลี้ยวขวาไปตามถนนเป็นทางเล็ก ๆ สภาพเริ่มเปลี่ยนแปลงไป เริ่มร้มครึ้มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ มีคนเดินสวนทางมาเยอะมาก ไม่รู้ว่าเขามาจากทางไหนกัน ทำไมมากมายขนาดนี้ เราเลยเพิ่มความเร็วของฝีเท้าด้วยความอยากรู้ที่เริ่มผสมไปด้วยความกลัว ไปได้ไม่ไกลมาก ทางเริ่มแคบลงอีก น่ากลัวมากขึ้น เลยต้องถอยหลังย้อนกลับ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:25:53

ความคิดเห็นที่ 62   สุดยอดเลย เป็นผมคงตายตั้งแต่ออกจากสนามบิน จากคุณ : nut_nuch เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:26:44

ความคิดเห็นที่ 63   รถเมล์แบบอินเดีย มรดกจากอังกฤษ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:28:41

ความคิดเห็นที่ 64   ขากลับเลือกเดินอีกด้านของถนนเพื่อสัมผัสและชมด้านตรงข้ามดูบ้าง ด้านนี้ไม่มีอะไรมากนัก เจอรถเมล์สองชั้นสีแดงแบบที่ไม่มีในประเทศไทยเช่นกัน บางคันสภาพโทรม แต่บางคันยังใหม่อยู่  แปลกใจว่ามีรถเมล์แบบนี้ได้อย่างไร เพิ่งมากระจ่างแจ้งทีหลังว่าเป็นรถเมล์แบบอังกฤษ เพราะอินเดียเป็นเมืองขึ้นของประเทศอังกฤษมาก่อนหลายปี อยากจะขึ้นไปลองนั่งดูเหมือนกัน คงได้บรรยากาศไปอีกแบบ แต่ไม่รู้ว่าจะไปลงที่ไหนดี และไม่รู้ว่ารถสายนี้จะไปที่ไหนต่อ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 10:31:15 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:30:26

ความคิดเห็นที่ 65   เดินผ่านมาเจอครอบครัววัว วัวที่นี่ตัวใหญ่มาก เพราะไม่มีใครทำร้าย คงเลี้ยงอย่างดีด้วย สีสันสวยงาม ขนมันเชียว วัวเข้ามาทักทายแต่เรากลัว ไม่กล้าเข้าไกล้ เพราะอาจโดนขวิดไส้แตกได้ เดินผ่านมาเรื่อย ๆ ด้านนี้ของถนนไม่มีตลาดนัด เจอร้านโทรศัพท์หลายแห่ง ให้บริการเป็นแบบโทรศัพท์พื้นฐานเหมือนของบ้านเรา อยากจะโทรก้อให้เดินเข้าไปแจ้งความประสงค์แล้วโทรได้เลย คุยอะไรได้ยินกันหมด เพราะไม่มีที่กำบังแต่อย่างใด บางร้านมีเครื่องให้บริการหลายเครื่องมาก และเกือบทุกร้านมีคนมารอใช้บริการ หรือว่าโทรศัพท์จะยังเป็นสิ่งใหม่ของที่นี่ อยากจะใช้บริการเหมือนกัน เพราะคิดว่าป่านนี้ที่เมืองไทยคงรอลุ้นขาดใจแล้วว่าเราจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง แต่ไม่ได้โทรเพราะกลัวว่าค่าโทรคงจะแพงมาก และอยากให้พวกเขาตื่นเต้นเล่นๆ สักสองวัน พยายามมองหาร้านอินเทอร์เนตแต่ไม่เจอเลยสักร้านเดียว อินเทอร์เนตไม่มีความจำเป็นมากนัก แต่อยากจะเข้าไปใช้บริการชาร์จ Sony walkman สักหน่อย มีเพลงเป็นเพื่อนยามเหงาอาจจะทำให้ไม่น่าเบื่อมาก จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:32:14

ความคิดเห็นที่ 66   สนใจพริกป่นไหมคะ ถ้าไม่กลัวเชื้อรา ลองชิมฟรีได้นะ ไม่คิดเงินหร็อก อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:33:10

ความคิดเห็นที่ 67   คนยากจนแทบตาย แต่วัวควายอ้วนท้วนสมบูรณ์ อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:34:39

ความคิดเห็นที่ 68   ผ่านมาเจอทางเข้าเล็ก ๆ และเวลายังเหลืออีกมากมาย เลยเดินเข้าไปข้างใน เจอตึกใหญ่พอดู เดินตามคนกลุ่มหนึ่งที่มุ่งตรงเข้าไปข้างใน พยายามเร่งฝีเท้าให้ทัน เผื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้มีคนช่วยเหลือ หรือจะโดนยำก้อไม่รู้ ข้างในเป็นโรงเรียนอนุบาลอยู่ทางด้านหลังของวิทยาลัย วิทยาลัยแห่งนี้ใหญ่พอสมควร โรงเรียนกำลังจะเลิกเรียน คุณครูกำลังจัดให้เด็ก ๆ เข้าแถวเพื่อรอผู้ปกครองรับตัวกลับไป เสียงตะโกนสั่งให้มีระเบียบดังสนั่น ครูที่ไหนก้อเหนื่อยไม่ต่างกันเลย  ส่วนผู้ปกครองมารออยู่แล้วหลายคน พอเราเดินเข้าไปหยุดท่ามกลางพวกเขา กิจกรรมทุกอย่างเลยหยุดตามไปด้วย เพราะทุกคนหันมามองที่เรา เริ่มให้ความสนใจเพราะเราเริ่มถ่ายรูป จริงแล้วเขาสนใจกล้องถ่ายรูปมากกว่า หลายคนเริ่มเข้ามาแจม ร่วมสนุกด้วย บางคนเหนียมอายไม่ยอมให้ถ่าย บิดซ้ายบิดขวา แต่ไม่ยอมเดินหนี อิ อิ อิ ใจจริงแล้วอยากจะถ่ายรูปเหมือนกัน คงรอให้เราร้องชวนซ้ำอีกสัก 2-3 ครั้ง เราต้องอ้อนวอนขอถ่ายเพราะอยากได้ภาพบรรยากาศน่ารักแบบนี้กลับมาด้วย  คุณครูช่วยมาหลอกเด็ก ๆ ให้เราด้วย เด็ก ๆ นะหลอกง่ายจะตาย ไม่นานจากที่มีแค่สองคน เริ่มกลายเป็นว่าเกือบทุกคนมารุมอยู่ที่เรา พร้อมทั้งขอดูรูปในกล้อง ผู้ปกครองบางคนจับเด็ก ๆ มาตั้งท่ารอถ่ายรูป น่ารักมาก สนุกสนานมาก ประทับใจจริง ๆ ได้รูปมาหลายรูปมาก สนุกจนเราคิดว่าน่าจะมีรูปตัวเราเองร่วมกับพวกเขาบ้าง จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 10:35:25

ความคิดเห็นที่ 69   ปาดดดครับ ใจกล้ามาก สาว(สวย)ท่องอินเดียคนเดียว หน้าตาคืออาวุธ  จงอย่ากลัว 5555 อิจฉาครับ  ขอบคุณสำหรับรีวิว แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 11:14:26 จากคุณ : แมงปอซ่า เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:13:51

ความคิดเห็นที่ 70   โห น่าสนุกจัง นับถือจริง ๆ ผู้หญิงตัวคนเดียวไปเที่ยวได้ขนาดนี้ มีโอกาสจะทำแบบนี้บ้าง ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ดี ๆ แบบนี้ค่ะ จากคุณ : ข้าวหอม เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:21:07 A:202.129.41.250 X: TicketID:207707

ความคิดเห็นที่ 71   แหะๆๆๆๆ มีหน้าตาเป็นอาวุธจริงนะแหละ แต่ไม่วายหนุ่มภาระตะมาจีบหลายคนเหมือนกัน ติดตามกันไป อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 53 16:37:06 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:29:14

ความคิดเห็นที่ 72   ว่ากันต่อคะ      พอดีที่มีเด็กโตกลุ่มหนึ่งมารับน้องกลับบ้าน ถามว่าถ่ายรูปเป็นไหม คนแรกปฏิเสธส่วนอีกคนรับกล้องไปทันที แนะนำนิดหน่อย เขาบอกว่าถ่ายได้ เราสนุกจนลืมตัวรีบเอากระเป๋าไปวางไว้ที่ใต้ต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไป เพราะไม่อยากได้รูปที่มีเจ้ากระเป๋าขี้เหร่ใบนั้นติดไปด้วย เพลินกับการถ่ายรูปมาก บ้าเห่อจริง ๆ มารู้สึกตัวอีกที เฮ่ย กระเป๋าฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย มองไม่เห็นกระเป๋าแล้ว ตกใจมาก รีบฉกกล้องคืนแล้ววิ่งไปดูกระเป๋า ปรากฏว่ายังอยู่ใต้ต้นไม้ ไม่รู้ตัวจริง ๆ ว่าไปวางไว้ตั้งแต่ตอนไหน เมื่อเห็นแล้วว่ายังอยู่ ก้อยังชะล่าใจอีก ไม่ได้ไปหยิบแต่อย่างใด แต่คอยมองบ่อยขึ้น เสร็จภาระกิจการถ่ายรูป จริงๆ แล้วคือต้องบอกว่าใช้มารยาขอตัวหนีออกมา เพราะแต่ละคนไม่ยอมหยุดถ่าย บ้ากล้องมาก และขอดูรูปอยู่ตลอดเวลา คิดว่าถ้ายังอยู่ตรงนี้ต่อไปอาจจะแบตเตอรีหมดได้ มีเด็กกลุ่มที่ช่วยถ่ายรูปให้ยังคงเดินตามมาด้วย ชวนคุยตลอดทาง ถามคำถามมากมาย พวกเขาดีใจมากที่เจอเรา และเกือบทั้งหมดพูดภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี รู้สึกสนุกมากสำหรับการสำรวจมุมไบในวันนี้ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:32:01

ความคิดเห็นที่ 73   ทั้งที่ก่อนหน้านี้รู้สึกผิดหวังและเบื่อ เพราะคิดว่าจะต้องเหงามากจนกว่าจะผ่านไป 12 วัน เด็ก ๆ ยังคงขอถ่ายรูป เราไม่ได้ปฏิเสธ มีคนที่เจอทีหลังมาแจมอีก จนกลายเป็นกลุ่มใหญ่ ผ่านมาหยุดกันกลางตลาดหน้าร้านขายปลา แม่ค้าหลายคนชวนให้ถ่ายรูป พร้อมนำเสนอสินค้าเต็มที่ มิตรภาพเกิดขึ้นง่ายนิดเดียว เพียงแค่เราเปิดใจให้กว้าง พร้อมทั้งยอมรับในความแตกต่างของแต่ละบุคคล อินเดียของฉันเริ่มสนุกน่าประทับใจจริง ๆ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:32:16

ความคิดเห็นที่ 74   จากลาจากกลุ่มเด็กๆ แล้วเดินผ่านเลย  western express highway ข้ามไปด้านที่ผ่านมาเมื่อเช้านี้คือถนน Station road เป็นถนนที่เชื่อมต่อไปถึงสถานีรถไฟ Santacruz โชคดีที่ถนนมีต้นไม้ใหญ่ร้มครึ้มปกคลุมอยู่จึงไม่ร้อน ตลอดเส้นทางของถนนสายนี้เป็นตลาดขนาดใหญ่มาก มีของวางขายทั้งที่อยู่ในร้านและบนถนน เกลื่อนไม่มีระเบียบวินัย เดินนานจนเริ่มรู้สึกหิวมาก อยากจะเข้าไปชิมอาหารอินเดียอีกสักมื้อ ผ่านร้านขายน้ำชาเป็นซอกเล็ก ทุกร้านมีคนมาเข้าคิวรอซื้อเต็มไปหมด ร้านส่วนใหญ่ไม่มีเก้าอี้ให้นั่งบริการ ที่หน้าร้านจะมีแก้วใส่ถาดวางอยู่ แก้วแต่ละใบสกปรกมาก คนแรกกินเสร็จส่งแก้วคืนให้เจ้าของร้าน จากนั้นเจ้าของร้านจะเอาแก้วมาวางไว้บนถาดต่อไป ไม่มีการล้าง คนถัดไปก้อมาซื้อดื่มอย่างเอร็ดอร่อยมาก ไม่มีการรังเกียจแต่อย่างใด กระหายน้ำมาก อยากจะลองดื่มดูบ้าง แต่ทำไม่ได้จริง ๆ แค่เห็นมือคนขายแล้ว ของที่กินไว้อยากจะออกคืนกลับมาสู่โลกกว้างเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้อีกครั้ง ไม่กล้าเสี่ยงเพราะว่าเป็นคนที่ท้องเสียง่ายมาก คงไม่ดีนักหากว่าท้องร่วงที่นี่  แต่ละคนซื้อแล้วยืนรอดื่มกันที่หน้าร้าน คุยกันอย่างมีความสุขมาก รู้สึกเหมือนทุกคนเป็นเพื่อนกันไปหมด คงเป็นวัฒนธรรมของที่นี่ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:33:16

ความคิดเห็นที่ 75   ถนนด้านนี้มีความเจริญพอสมควร มองหาร้านอินเทอร์เนตอีกครั้งแต่ก้อไม่เจอ ยังไม่มืด แต่คิดว่าจะไม่ไปที่ไหนอีก กลับมาที่โรงแรม ก่อนที่จะเข้าโรงแรม แวะเข้าไปสอบถามข้อมูลการท่องเที่ยวจากบริษัททัวร์ที่อยู่ใกล้โรงแรม พนักงานต้อนรับดีมาก สอบถามเรื่องรถไฟที่จะไปเมือง Jaipure อยากไปชมแม่วิมานสีชมพูอันร่ำลือชื่อของเมืองนี้ พนักงานตรวจสอบเที่ยวรถไฟปรากฏว่าไม่มีที่นั่งแบบแอร์คอนดิชันเหลืออยู่เลยในเที่ยว super fast train เรารีบบอกความประสงค์ไม่ต้องการแอร์ ต้องการราคาถูกที่สุด  ราคาชนิดมีแอร์คอนดิชันอยู่ที่  1200 Rs มีรถไฟแบบ express train จะไปถึง Jaipure ตอน 18.30 น. ใครจะกล้าเสี่ยง ค่ำมืดขนาดนั้นอาจจะหมดตัวได้ สอบถามเรื่องโรงแรมที่พัก เขาเสนอที่พักที่ต้องพักอย่างน้อย 3 คืน ราคาค่อนข้างแพงเกินกว่า 1000 Rs ต่อคืน สู้ไม่ไหวจริงๆ จำต้องปฏิเสธไป คุยกันนานมาก เพราะต้องวางแผนหารถไฟเดินทางกลับมาที่มุมไบอีกครั้ง เพื่อไปเที่ยวที่อื่นต่อไป ตรวจสอบจนครบทุกขบวน ที่นั่งที่เหลือมีแต่แบบพัดลมเท่านั้น เราจึงจำใจต้องเลือก ได้ขบวนแบบ super fast train ออกจาก Bandra terminus Station เวลา 15.45 น. ราคา 600  Rs ทางบริษัทคิดค่าบริการเพิ่มอีก 100 Rs แพงจริงๆ ขอต่อราคาแต่พนักงานหญิงสาวไม่ยอม ส่วนพนักงานชายยอมให้ราคา 80 Rs ความเป็นหญิงมีประโยชน์เหมือนกัน จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:33:49

ความคิดเห็นที่ 76   ให้ 3 คะแนนเลย  สุดยอด ๆ น่านับถือจริง ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปัน จากคุณ : nama_biiru เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:33:59

ความคิดเห็นที่ 77   อย่าให้ต้องยืนยันนะคะว่า ใครสวยท่สุด ภาพมันฟ้องอยู่แล้ว อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:35:07

ความคิดเห็นที่ 78   ตอบคุณ nama_biiru  ด้วยความยินดีเลยคะ อยากแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ที่ไม่มีวันลืม อยากสร้างแรงบันดาลใจให้เพื่อนๆ หยิบเป้มาใช้สักครั้งในชีวิตคะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:36:32

ความคิดเห็นที่ 79   ขอยืนยันเพิ่มอีกสักรูป สวย ดูดี มีเสน่ห์ งามเกินห้ามใจ อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:37:45

ความคิดเห็นที่ 80   ต้องสอบถามอีกว่าสถานี Bandra ไปอย่างไร เขาบอกว่าให้นั่งสามล้อไป ราคาประมาณ 100  Rs มีเสียงสวนกลับมาว่า ไม่ถึงหรอก ประมาณ 50 Rs  เท่านั้น ห้ามจ่ายแพงมากกว่านี้ เราไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี เลยบอกว่าพรุ่งนี้ช่วยเรียกแท็กซี่ให้ด้วย เขารับปากเป็นอย่างดี การสนทนายังไม่จบ มีอีกคนหันมาบอกว่าให้นั่งรถไฟจากสถานี Santacruz ไปก้อได้ ไปลงที่สถานี Bandra ประหยัดดี เพราะเสียค่ารถไฟแค่ 6 Rs กลับเข้ามาโรงแรมเข้าไปคุยกับพนักงานของโรงแรมอีกครั้ง พนักงานของโรงแรมแนะนำให้ซื้อทัวร์แบบ one day trip จากบริษัท TPH tour & travel จะได้เที่ยวรอบๆ มุมไบภายในวันเดียว ทัวร์จะพาไปสถานที่สำคัญทั้งหมด และพากลับมาส่งที่นี่ซึ่งสะดวกมาก ราคาทัวร์ไม่แพง ประมาณ 350 Rs  ส่วนวันอื่นให้ซื้อทัวร์อีกแบบเที่ยวนอกเมืองมุมไบ หรืออาจจะไปค้างแรมที่ชานเมืองมุมไบเปลี่ยนบรรยากาศ ซึ่งมีสถานท่าตากอากาศอยู่ไม่ไกลจากมุมไบมากนัก ไม่เกิน 200 กิโลเมตร หรืออาจจะไปขอคำแนะนำจากบริษัททัวร์น่าจะดีที่สุด จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:38:17

ความคิดเห็นที่ 81   ได้ข้อมูลจนพอใจ กลับขึ้นไปนอน คืนแรกของที่นี่ผ่านไปอย่างประทับใจ เพราะตั้งแต่เริ่มเกือบจะมืด เหนือหัวคือยอดไม้ที่เป็นรังของนกพิราบ ตอนนี้นกทุกตัวกลับเข้ารัง เริ่มคุยกันเสียงดังมาก บ้างทะเลาะวิวาท จิกกันวุ่นวายไปหมดแต่ไม่รู้สึกน่ารำคาญเลย เพราะรู้สึกเหมือนมีเพื่อนอยู่ด้วยอยู่ตลอดเวลา ฟังนกพิราบจีบกันรู้สึกดีจริง ๆ หลับไปจนสะดุ้งตื่นอีกครั้งตอนเกือบสองทุ่ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม !!!! เสียงระเบิดดังสนั่น ตายแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอเนี่ย ตรงนี้ไม่มีโรงแรมหรู ๆ นี่นา เขาจะระเบิดทำไมเหรอ มีการก่อการร้ายหรือเปล่าเนี่ย ฉันจะซวยไปด้วยหรือเปล่า พรุ่งนี้หัวกะโหลกของฉันจะไปโผล่ที่  BBC News หรือเปล่าหนอ  เสียงระเบิดดังหลายครั้งมาก เราได้แต่ทำตัวเงียบ รอฟังเสียงว่าคนอื่นจะทำอย่างไร แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ห้องข้าง ๆ ก้อเงียบเชียบเชียว หรือสถานที่เกิดเหตุจะอยู่ไกล หรืออาจจะเป็นเสียงปืน มีการฆ่ากันตายหรือเปล่าหนอ รออยู่นานก้อไม่ได้มีสัญญาณเตือนใด ๆ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:38:40

ความคิดเห็นที่ 82   เลยคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรง เราได้คำตอบเรื่องนี้ในคืนที่ 3 เพราะเสียงระเบิดที่ดังเกิดขึ้นสามคืนติดกัน และในคืนที่สามเรายืนดู เป็นเสียงของประทัด เพราะมีการฉลองใหญ่แต่เราไม่ทราบว่าในโอกาสอันใด นอนคิดเรื่องแผนการท่องเที่ยวสำหรับวันพรุ่งนี้จนหลับไหลไปอีกครั้งอย่างมีความสุขมาก นานมากแล้วมี่ไม่ได้นอนหลับเต็มอิ่มแบบนี้   ฝันถึงวันพรุ่งนี้ที่กำลังจะมาถึง(ฝันค้างหรือเปล่านะหล่อน) จบวันแรกอย่างเมามันส์ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:39:29

ความคิดเห็นที่ 83   ขอนำท่านสู่วันที่ 2 ในตอนที่ชื่อว่า ข้าจะลุย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:40:59

ความคิดเห็นที่ 84   2 เมษายน 2252 One day trip กาญจนาตื่นตั้งแต่ยังไม่สว่างด้วยว่าตื่นเต้นมาก ออกจากโรงแรมก่อนแสงอาทิตย์จะสาดส่อง สอบถามเส้นทางไปยังบริษัท TPH tour & travel จากพนักงงานโรงแรมอีกครั้ง พร้อมให้เขาเขียนแผนที่ให้ เพื่อสะดวกในการสอบถามเส้นทางจากคนที่เดินผ่านไปมา รู้สึกตื่นเต้นมาก หาวิธีการไปยังบริษัท TPH tour & travel  คิดว่าการเดินน่าจะดีที่สุด ประหยัดเงินด้วย  เดินไป ถามไป เป็นเส้นทางเดิมของเมื่อวานนี้ที่ผ่านถนน Station road จนสุดถนนแล้วขึ้นบันไดข้ามสะพานไปยังฝั่งตรงข้าม   ถนนวันนี้ไม่น่ากลัวอย่างเมื่อวาน เพราะเป็นกลางวัน และมีคนเดินขึ้นไปบนสะพานกันเยอะมาก ที่แท้แล้วเป็นสะพานเชื่อมต่อไปยังสถานีรถไฟ สะพานยาวมากเพราะคร่อมเส้นทางรถไฟทั้งหมด ลงจากสะพานต้องเดินต่อไปตามถนนลูกรัง เฉอะแฉะมาก สกปรกด้วย คนอินเดียเดินผ่านไปแบบไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย แต่เราต้องคอยกระโดดหลบอยู่ตลอดเวลา  แถมยังต้องเบียดเสียดกับผู้คนจำนวนมาก วันนี้ดูจะไม่สนุกเสียแล้ว แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 23:21:58 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:41:22

ความคิดเห็นที่ 85   เดินไปขึ้นอีกสะพานหนึ่งซึ่งคร่อมทางรถไฟเหมือนกัน ที่สะพานนี้มีช่องขายตั๋ว แต่วันนี้ยังไม่มีความจำเป็นที่จะใช้บริการการรถไฟแต่อย่างใด เดินออกมาสู่ถนนใหญ่  สภาพแตกต่างจากเมื่อ 3 นาทีที่แล้วอย่างสิ้นเชิง เจอตึกใหญ่โต หรูหรา น่าจะเป็นห้างสรรพสินค้า ประตูปิดอยู่เพราะยังเช้ามาก หน้าอาคารมีคนรอรถเมล์อยู่เต็มไปหมด เพราะเป็นป้ายรถเมล์ มีการเข้าคิวเป็นอย่างดี ต่างจากบ้านเราแฮะ เดินผ่านสายตาหลายคู่ที่มองมาอย่างสนใจใคร่รู้ อีนี่มันใครหว่า ทำไมมาเดินท่อมๆ อยู่คนเดียวหนอ ท่าทางตื่นๆ กลัวๆ หน้าตาก็ไม่เหมือนใครเสียด้วย แต่งตัวก็แตกต่างจากใครเขา ไม่ใช่สาวอินเดียแน่นอน  เดินออกมากลางถนน พยายามกวาดสายตาอ่านชื่อบริษัทแต่ไม่เจอสักที  ชักตื่นเต้นอีกแล้ว หรือว่าฉันจะมาผิดที่กันแน่ หรือเขาจะหลอกเราหนอ บางทีบริษัทแห่งนี้อาจยกเลิกกิจการไปแล้วก้อได้ เดินผ่านกลุ่มชายหนุ่มกำลังจัดหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าเพื่อไปส่งขาย ทำงานแบกะดินเลย ระเกะระกะเต็มถนนไปหมดแต่ไม่มีใครบ่น จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:42:00

ความคิดเห็นที่ 86   วัดแบบฮินดูคะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:42:50

ความคิดเห็นที่ 87   บริเวณรอบ ๆ ก็สกปรกมาก น้ำขังเจิ่งนองท่วมถนน เดินมาไกลพอสมควรก้อยังไม่เจอ ตัดสินใจยอมหน้าด้านสอบถามทางอีกครั้ง จะได้ไม่เสียเวลาไปเปล่า ๆ ที่สำคัญไม่แน่ใจด้วยว่าวันนี้จะมีนักท่องเที่ยวไปเที่ยวกันหรือเปล่า หากไม่มีจะได้วางแผนการณ์อื่นทัน  คนตอบชี้โบ้ชี้เบ้ไปข้างหน้า บอกว่าไม่ไกลแล้ว ไม่ไกลของคนอินเดียจะเชื่อได้แค่ไหนกัน  เดินจนสุดถนน มาเจอถนนอีกเส้นหนึ่งคือ Tilak road  แล้วฉันจะเลี้ยวซ้าย หรือเลี้ยวขวาดีละเนี่ย พอดีกับที่หัวมุมถนนมีร้านน้ำชา มีลูกค้าเต็มร้านเลย ตัดสินใจจะเข้าสอบถาม พอดีที่ชายแก่อีกคนเดินผ่านหน้ามา ถามไปว่าบริษัท TPH tour & travel อยู่ที่ไหน ปรากฏว่าเขาพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย เราใช้ภาษามือจนเมื่อยมือไปหมด คนในน้ำร้านชาเริ่มหันมาสนใจ มีคนเดินออกมาพยายามจะช่วยเหลือ ช่วยอธิบาย แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจสักคน จนสุดท้ายเทวดาก็มาช่วย ว่าเข้าไปนั่น เด็กส่งหนังสือพิมพ์ปั่นจักรยานผ่านมา  รีบเข้ามาช่วยทันทีพร้อมทั้งพาเราไปส่งจนเกือบถึงบริษัทเลย บริษัทยังไม่เปิด แต่ร้านขายเฟอร์นิเจอร์ข้าง ๆ กำลังเปิดประตู เจ้าของร้านแอบมองอย่างสนใจ แต่ไม่ได้คิดจะช่วยหรือจะถามแต่อย่างใด คอยมองอยู่เรื่อย ๆ นั่งรออยู่นานมากจนหมดความอดทน ทนไม่ไหวแล้วโว้ย จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:43:49

ความคิดเห็นที่ 88   อ่านกันช้าๆ จะได้อะไรเยอะเลย ขอนอกเรื่องหน่อยคะ ดิฉันอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่ง มีหญิงสาวคนหนึ่งวัยเดียวกับเราเลย เธอประชดชีวิต ลาออกจากงาน ไปเที่ยวอินเดีย 1 เดือน เจ๋งมาก กาญจนาเลยเอามั่ง จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:45:09

ความคิดเห็นที่ 89   บริษัทปิดทำการหรือเปล่า หรือล่มไปแล้วก็ไม่รู้ เดินเข้าไปถามชายแก่เจ้าของร้านเฟอร์นิเจอร์ เขาพูดภาษาอังกฤษไม่ได้  เราเลยเอาชื่อร้านที่เขียนในเศษกระดาษให้ดูพร้อมทั้งชี้มือไปยังร้านข้าง ๆ คุณพี่ตอบมาเป็นภาษาอินเดีย @#!$%$#@~ เฮ่อ... ฉันจะเข้าใจไหมเนี่ย ต้องถามแล้วถามอีก again again and again  หลายครั้งมาก จนคุณพี่ต้องใช้ภาษามือ ทำนิ้ว 8 นิ้ว โถ่ เอ๊ย เปิดแปดโมงนะเอง ร้านเปิด 08.00 น. ยังต้องรอต่อไปอีกเกือบชั่วโมง ท้องไส้เริ่มทรยศ หิวมาก ตัดสินใจเดินออกไปถนนเดิมจนไปถึงบริเวณป้ายรถเมล์เดิม พบว่ามีถนนอีกเส้น ลักษณะน่าเดินมาก มีต้นไม้ใหญ่เต็มไปหมด ร่มรื่นมาก ผ่านไปได้ไม่ไกล แปลกใจกับถนนเส้นนี้จริง ๆ  เต็มไปด้วยบ้านหรูหราทั้งหมด คงเป็นแหล่งของคนมีอันจะกิน ถิ่นคนร่ำรวยนี่หว่า จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:45:30

ความคิดเห็นที่ 90   ทุกบ้านมีรถยนต์ยี่ห้อดี ๆ จอดอยู่เกือบทุกหลัง   เดินสวนกับชายขายพวงมาลัย เดินมุ่งตรงไปเผื่อว่าจะมีอะไรน่าสนใจ ผ่านสายตาหลายคู่เหมือนเดิม แต่ละคนมองจนแทบทะลุเสื้อผ้าเลยแฮะ ไม่มีนักท่องเที่ยวผ่านมาแถวนี้บ้างเลยเหรอ ไปได้ไม่ไกลทางเริ่มแคบลง เห็นกลุ่มคนคุยกันเสียงดังมาก ดูแล้วน่ากลัวมากกว่าน่าสนใจ จะทะเลาะกันหรือเปล่าก็ไม่รู้ เรื่องของชาวบ้านเขา เราอย่ายุ่งดีกว่า เดินย้อนกลับทางเดิม ทอดน่องชมนั่นชมนี่ไปเรื่อย ๆ  ผ่านป้ายรถเมล์อีกครั้ง คราวนี้เป็นงง คนล้านเจ็ดมาจากไหนเนี่ย คิวที่เคยมีหายไปหมดแล้ว  เขาจะไปไหนกันหนอ ทำไมมากมายมหาศาลอย่างนี้นี่ ผ่านไปแค่ไม่กี่นาที  คนมากขนาดตลาดนัดจตุจักรยังยอมแพ้เลยนะ  ย้อนกลับมาที่บริษัทอีกครั้ง ประตูบริษัทยังปิดเหมือนเดิม เฮ่อ หรือเขาจะรวยกันแล้ว ไม่ทำมาหากินแล้ว อยู่อย่างพอเพียง!!! จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:46:57

ความคิดเห็นที่ 91   มองไรวะ ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:47:41

ความคิดเห็นที่ 92   หย่อนก้นนั่งรอแบบหน้าด้าน ๆ บนม้าหินอ่อนใกล้ร้าน ไม่สนใจสายตาเจ้าของบริษัทเฟอร์นิเจอร์ที่ยังมองมาอย่างสนใจ เฮ่อ... หรือฉันจะสวยแปลกมากไปหน่อย รอได้ไม่นานมีคนมาทุบประตูบริษัทแบบชนิดเอาเป็นเอาตาย ยังกะมีใครตายเสียงั้น เราพลอยตื่นเต้นไปด้วย แต่แอบดีใจลึก ๆ ตูไม่ต้องตะโกนเรียกเองแล้วโว้ย สบายฉันละ ไม่ต้องหน้าด้านเรียกด้วยตัวเอง ทุบประตูกันนานมากแต่ไม่มีเสียงตอบจากสวรรค์ ทุบนานจนเด็กหนุ่มเซ็ง หยุดไปเอง หรือจะเจ็บมือก็ไม่รู้ จะอาสาช่วยทุบก็กระไรอยู่ เฉยดีกว่า รอว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ไม่นานไอ้หนุ่มจากไปเฉยเลย  ปล่อยให้เรารอต่ออย่างไร้ความหวัง สักพักก้อมีคนจากข้างในมาเปิดประตูบริษัท ไม่พูดพล่ามทำเพลง รอมานานแล้วนี่ เรารีบพุ่งเข้าไปหาทันที ทำเอาชายหนุ่มตกใจ ผงะ อีนี่จะมาไม้ไหนละนี่ ยังเช้าขนาดนี้ จะธุระอะไรเหรอ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:48:31

ความคิดเห็นที่ 93   เขาถามกลับมาซื้อตั๋วใช่ไหม เข้ามาเลย เข้ามานี่ come here come here เอาแล้วไหมละ บทจะง่ายก็ง่ายเสียยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากช้าง   น่าน รู้ใจเสียด้วย เราเดินตามเข้าไปในร้านได้แค่ 3 ก้าว ต้องชะงัก บรรยากาศมันช่างน่ากลัวเสียจริง ๆ มืดมาก ไม่มีใครเลย พนักงานก็เร่งอยู่นั่นแหละ inside inside inside ให้เดินเข้าข้างในเร็ว ๆ หน่อย โอ้ย ตายแล้ว ฉันจะรอดไหมเนี่ย  จะโดนปล้ำแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย อิ อิ อิ จะโชคดีไปหรือเปล่า  ประตูก็โดนล็อคเรียบร้อยแล้ว แล้วฉันจะวิ่งออกทางไหนดีละนี่ จะตะโกนให้ใครช่วยก้อคงไม่มีใครได้ยินแน่ ๆ  ทางเดินลึกลับเสียด้วย เดินผ่านเครื่องคอมพิวเตอร์เยอะมาก เอ๊ะ หรือว่ามันจะเป็นบริษัทจริง ๆ อาจไม่หลอกก็ได้ เสี่ยงดวงเดินเข้าไปข้างใน เจอประตูกั้น ไม่มีใครสักคน ผ่านประตูด่านที่สามเข้าไปเจอพนักงาน 2 คน วุ่นอยู่กับคอมพิวเตอร์  รู้สึกดีขึ้นหน่อย เข้าไปคุยกันข้างใน ห้องแอร์เย็นฉ่ำ รู้สึกดีขึ้นมาก บอกความประสงค์ทันที one day trip ในเขตเมืองมุมไบ ชมสถานที่สำคัญภายในหนึ่งวัน  พูดตั้งหลายหนแต่เขาไม่เข้าใจ  หรือว่าภาษาอังกฤษของเราจะแย่ หรือเพราะยังเช้าอยู่ สมองของเขายังไม่ทำงาน ต้องตั้งสติกันพักใหญ่ ๆ เราไม่ค่อยเข้าใจสำเนียงแบบอินเดียเสียด้วย จนพนักงานอีกคนไปตามแม่บ้านที่พูดภาษาอังกฤษได้มาช่วยสื่อสาร  (แปลกดีแฮะ แม่บ้านพูดภาษาอังกฤษได้ดี แต่คนทำทัวร์พูดไม่ค่อยได้ ใครเงินเดือนสูงกว่ากันหว่า) จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:48:58

ความคิดเห็นที่ 94   ดอกไม้นะสวยอยู่หร้อก แต่คนขายหน้า......ม๊าก จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:49:49

ความคิดเห็นที่ 95   ทางบริษัทมีโบรชัวแนะนำโปรแกรมท่องเที่ยวที่น่าสนใจหลายโปรแกรมทีเดียว มีทั้งแบบ one day trip  และแบบค้างคืน 2 คืน หรือ 3 คืน ที่เมืองท่องเที่ยวอื่น ๆ นอกตัวเมืองมุมไบ  เลือกได้โปรแกรมที่ถูกใจ สอบถามราคาให้แน่ใจ ราคา 150  Rs ได้ยินคำตอบแล้วแทบอยากจะกระโดดจูบแก้มคนขายสักสองฟอดแบบไม่ตะขิดตะขวงใจว่าปากเหม็นหรือเปล่า งานนี้ตูได้กำไรเห็น ๆ ถามราคาย้ำหลายครั้งมาก กลัวโดนโกงตามนิสัยเดิมนะแหละ เพื่อความรอบคอบถามย้ำอีกว่าจะต้องไปจ่ายเพิ่มเติมอีกหรือเปล่าบนรถ เรื่องนี้จำเป็นต้องถามอย่างยิ่ง จะได้เตรียมตัวล่วงหน้าและเตรียมใจไว้ก่อน พร้อมทั้งเตรียมเงินไว้ด้วย  พนักงานย้ำเสียงแข็งเลย NO NO NO ราคานี้ ไม่มีเพิ่ม ไม่มีชาร์จ แฮะ ๆ ๆ  ไอ้คำว่า NO นี่แหละที่ทำเอาเรายิ้มจนฟันเหยินเพิ่มไปอีกหลายองศา จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:51:59

ความคิดเห็นที่ 96   เราแอบกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ หวานหมูละ ถูกจัง ทำไมราคาต่างจากที่ถามมาจากโรงแรมมากโขอยู่ หรือว่าเราจะเป็น first lady  ของวันนี้ ลดแลกแจกแถมเอาฤกษ์เอาชัยเสียหน่อย   จุดหมายของทัวร์วันนี้ไปสิ้นสุดที่ Juhu beach ตอนหกโมงเย็น จากนั้นต้องหารถกลับโรงแรมด้วยตัวเอง อ้าว เฮ่ย เที่ยวเสร็จแล้วทิ้งเลยโว้ย จ๊าบจริง ๆ แล้วฉันจะกลับอย่างไรละนี่ ทัวร์อะไรหว่า ทิ้งลูกทัวร์ไว้กลางทาง เราไม่รู้เส้นทางเสียหน่อย  ไอ้ beach  นี่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงส่วนไหนของแผนที่ ตรงไหนของมุมไบ ดูอาการแล้วไม่ดีเลย มืดด้วย จะปลอดภัยไหมเนี่ย เจ้าหน้าที่แนะนำให้นั่ง auto กลับมาที่โรงแรม เรางงกับคำว่า auto มาก มันคืออะไรหว่า ถามซ้ำตั้งหลายครั้ง ไม่เข้าใจสักที จนแม่บ้านต้องมาช่วยอีกครั้ง ที่แท้มันคือ สามล้อนะแหละ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:52:54

ความคิดเห็นที่ 97   ที่เรียก auto  เพราะว่ามันมีมิเตอร์นะเอง สามล้อที่นี่ทันสมัยดีแท้ มีมิเตอร์ด้วย บ้านเราอายไปเลย สอบถามราคาไว้เลย 30 Rs ถือว่าเล็กน้อย รับไหว  ได้ข้อมูล one day trip  แล้วเลยสอบถามสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจสำหรับโปรแกรมวันต่อไป มี 2 แบบให้เลือก คือ Mumbai area กับ Surberb area ชานเมืองนั่นเอง  เราสนใจจะไป Goa เพราะว่าพอจะทราบข้อมูลเบื้องต้นมาบ้างแล้วจากเพื่อนสนิท ทะเลที่ Goa  สวยพอสมควร และน่าจะดีสำหรับนอนอาบแดดแบบส่วนตั๋ว ส่วนตัว ชนิดที่ไม่ต้องคอยอายขี้กลากบนผิวสาว อิ  อิ อิ   เมือง Goa เป็นที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของฝรั่ง โดยเฉพาะยิปปี้ น่าจะง่ายต่อการหาโรงแรมหรือที่พัก ที่สำคัญน่าจะไม่แพงมาก ที่บริษัทนี้มีแต่ package  ขาย แบบ 2 คืน หรือ  3 คืน  เห็นราคาแล้วแทบหงายหลังเอาเท้าจูบฟ้าสักสองครั้ง ราคา 5000 Rs ขึ้นไป สำหรับพัก 3 คืน ความจริงถือว่าไม่สูงมากเมื่อเทียบกับบริการที่ได้รับ แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือ เขาคิดราคาเป็นคู่ เศร้าจริงวุ้ย ไม่มีคู่นี่หว่า เอ๊ะหรือว่าฉันจะไปหาคู่เอาข้างหน้า  เพื่อแชร์ค่าห้อง ถูกลงตั้งครึ่งราคาด้วยสิ หรือจะให้เอเจนซี่หาให้ดีหนอ หรือจะปิดประกาศหาคนร่วมทริป  เฮ่อ..แล้วใครจะบ้า กล้าทะลึ่งรับเราเป็นคู่หนอ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:53:42

ความคิดเห็นที่ 98   เห็นห้องน้ำแล้วจะเป็นลม เป็นโรคกลัวห้องน้ำสกปรกมากๆ จขกท.ใจเด็ดสุดๆเลยค่ะ ยกนิ้วให้ 555 จากคุณ : cntip เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:54:24

ความคิดเห็นที่ 99   ราคานี้ไม่สามารถสู้ไหว เพราะราคาค่ารถบัสไป-กลับอีก 1200 Rs ถือว่าไม่ใช่น้อย ๆ เงินที่เหลืออยู่หลังจากกลับจากเมือง Jaipure ก็ไม่เพียงพอที่จะไปได้ นอกจากนี้ราคาค่ารถบัสยังขึ้นอยู่กับว่าเราจะไปวันไหน ราคาไม่เท่ากันในแต่ละวัน บางครั้งราคาต่างกัน 2 เท่า ต้องเลือกวันเดินทางให้ดี ไม่งั้นหมดตัวแน่ ๆ ราคาในวันที่ 7-8 เมษายน 2552 อยู่ที่เที่ยวละ 600 Rs อย่าวางแผนล่วงหน้าหลายวันเกินไป เพราะเสี่ยงมากที่จะไม่ได้เดินทางตามแผนที่วางไว้ และไม่สามารถเรียกเงินคืนได้ พนักงานขายตั๋วแนะนำว่าอย่าเพิ่งซื้อตั๋ว ให้ไปเที่ยวเมือง Jaipure ก่อน กลับมาแล้วค่อยวางแผนไป Goa จะได้ไม่ผิดพลาดทั้งเรื่องเงินและเวลา และที่สำคัญต้องคำนวณเวลาให้ดีเพราะจะต้องเดินทางไปเกาะบาหลีต่อในวันที่ 14 เมษายน 2552 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:54:27

ความคิดเห็นที่ 100   ดอกดาวเรืองฮิตที่สุด จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:55:18

ความคิดเห็นที่ 101   จะได้บุญไหมเนี่ย อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:56:17

ความคิดเห็นที่ 102   เสร็จภารกิจการเตรียมแผนเที่ยวแล้วนั่งรอรถที่จะมารับไปเที่ยว รถมาตรงเวลา เห็นรถแล้ว รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าทันที รถเก่ามาก เป็นแบบไม่มีแอร์ มีนักท่องเที่ยวนั่งอยู่ก่อนแล้วเกือบเต็มคันรถ มองดูแล้วไม่มีใครหน้าตาแบบฉันสักคน ที่สำคัญไม่มีผมทองให้ชื่นใจเลย แล้วฉันจะคุยกับใครละเนี่ย หัวใจห่อเหี่ยวเลยเรา ฝันสูงไปหน่อย สูงมากเสียด้วย เพราะรถบัสนำเที่ยวบ้านเราทันสมัยมาก น่านั่งแอนด์น่านอน แอร์เย็นฉ่ำ แต่นี่มันเป็นรถเมล์เมื่อหลายสิบปีก่อน ทั้งเก่า ทั้งเยิน ไม่ต้องถามแอร์ มีแต่แอร์ธรรมชาติเท่านั้น เราเป็นนักท่องเที่ยวคนสุดท้ายของรถคันนี้  เอาวะ มันคงได้บรรยากาศแบบอินเดียนั่นแหละ  ลืมคำว่า hi so ไว้ที่ประเทศไทยเสียก่อน ตรวจสอบดูรายการสถานที่ท่องเที่ยวแล้วช่างน่าสนใจดีแท้ ดีใจได้ไม่นานรถก้อมาจอดที่กลางถนน เป็นย่านที่จอแจมาก เพื่อชม Jain temple วัดแบบฮินดูที่เลื่องชื่อของเมืองมุมไบ ไม่สามารถถ่ายรูปภายในวัดได้ ไกด์รีบบอกว่าให้เวลาแค่เวลา 20 นาที ทราบจากเพื่อนร่วมทริปคอยแปลจากภาษาอินเดียเป็นภาษาอังกฤษให้อีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 23:38:47 จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:57:33

ความคิดเห็นที่ 103   เที่ยวเป็นกลุ่มนี้ช่างไม่โปรดปรานเอาเสียเลย เบื่อการรอคอยมาก แต่ไม่มีทางเลือก เพราะเราต้องเรียนรู้เส้นทางจาก one day trip  แล้วค่อยตะลุยเดี่ยวเที่ยวเองในวันพรุ่งนี้ ลงจากรถแป๊บเดียว เพื่อน ๆ หายไปหมด ไกด์วิ่งย้อนกลับมาเรียกตัวไว้ ไกด์ออกอาการเป็นห่วงเรามากที่สุด คงเป็นชาวต่างชาติคนเดียวของ trip นี้ เดินผ่านซอกเล็ก ๆ ผ่านต้นโพธิ์ใหญ่ นักท่องเที่ยวอินเดียหลายคนก้มลงกราบไหว้ไม่ต่างจากบ้านเรานัก ศาสนาและไสยศาสตร์ยังคงติดอยู่กับชาวอินเดียอย่างเหนียวแน่น  เดินลึกเข้าไปเจอบันไดขนาดใหญ่ น่าจะเป็นทางผ่านไปที่ไหนสักแห่ง มีหญิงสาวคนหนึ่งคอยเรียกตัวเราไว้ พร้อมทั้งบอกให้ถอดรองเท้า แต่เราไม่สนใจ เพราะคนอื่นๆ เดินต่อไปข้างหน้าจนถึงทางแยก เจอร้านขายดอกไม้เต็มไปหมด ที่แท้มันคือทางเข้าวัดนั่นเอง เลี้ยวซ้ายเข้าไปด้านในของวัด เป็นวัดแบบฮินดู ต้องถอดรองเท้า ทำเอาเราหวาดหวั่น ออกมาร้องเท้าจะอยู่ที่เดิมหรือเปล่าหนอ  เลยต้องเลือกที่วางรองเท้ากันหน่อย ชนิดที่ไม่อยู่ในจุดสนใจ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:58:01

ความคิดเห็นที่ 104   ไม่อยากเปลี่ยนชื่อทริปเป็น ทริปตีนเปล่าอะนะ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:58:29

ความคิดเห็นที่ 105   ร้านขายของที่ระลึกหน้าวัด จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 11:59:23

ความคิดเห็นที่ 106   คุฯแม่พาลูกชายมาทำบุญ เป็นเด็กต้องมากับแม่ เป็นผู้ใหญ่ต้องไปกับเมีย อิ อิ อิ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 12:00:41

ความคิดเห็นที่ 107   ผ่านเข้าเขตวัดมีการตรวจอาวุธด้วย ประตูแยกเป็นชายและหญิง ไม่มีการใช้ร่วมกันโดยเด็ดขาย ข้างในกำลังทำพิธีกรรมกันอยู่  เราไม่สนใจเดินตรงต่อไปด้านหลังหวัดปรากฏว่าติดทะเล แต่เป็นทะเลที่ดำปี๋ หาความสวยไม่ได้เลย แต่ดูแปลกตาไปอีกแบบ ชอบมากที่ลมพัดผ่านเย็นสบาย มีนักท่องเที่ยวอินเดียวัยรุ่นหลายคนมาเที่ยว พร้อมทั้งมาจีบกัน ชมนานจนหิวน้ำ ซื้อ pepsi 1 ขวด ราคา 13 Rs ถือว่าถูกมาก เดินย้อนกลับเข้าในวัดอีกครั้ง มีคนชวนให้เขาไปดูพิธีกรรมข้างใน น่าสนใจมาก ต่างจากศาสนาพุทธอย่างสิ้นเชิง พระที่นี่แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยนัก ไม่น่าเคารพนับถือสักเท่าไหร่ คอยนั่งชักชวนหรืออาจจะเรียกว่าชักจูงก้อได้ให้นักท่องเที่ยวบริจาคเงินจำนวนมาก อิ อิ อิ เรื่องนี้ที่มีส่วนคล้ายกับวัดบางวัดในเมืองไทย  โดยหย่อนเงินลงในรางที่มีเหล็กกั้นอยู่ด้านบน ป้องกันการลักขโมย ข้างในรางมีเงินวางอยู่แล้วเยอะมาก เราไม่ได้บริจาค เพราะไม่ศรัทธาแต่อย่างใด (ความจริงคือ สันดานงกนะคะ) จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 12:01:35

ความคิดเห็นที่ 108   ระหว่างทางออก จะมีหญิงสาวแจกลูกกวาด ความหมายคือให้ขอโชคดี เราได้รับด้วย กินได้ด้วย เหมือนลูกกวาดงานเดือนสิบที่นครศรีธรรมราช ออกจากวัดแล้วเดินชมรอบ ๆ ที่นี่ร้อยดอกไม้และพวงมาลัยได้สวยจริง ๆ แอบมองสาวอินเดียด้วย ชอบชุดส่าหรี่มาก สีสวยแสบทรวงมาก สีสันช่วยให้บางส่วนที่ไม่น่ามองเปลี่ยนเป็นน่าสนใจได้เป็นอย่างดี แวะทักทายครอบครัวหนึ่งซึ่งน่ารักมาก มาร่วมทำบุญกันทั้งครอบครัว แม่อุ้มลูกชายที่น่าจะอายุไม่เกิน 3 ขวบ สามียืนอยู่ใกล้ๆ กำลังเลือกดอกไม้ไว้บูชา เขายอมให้ถ่ายรูปเป็นอย่างดี  คนอินเดียบางส่วนจะไม่ยอมให้ชาวต่างชาติถ่ายรูปแม้ว่าเราจะขออนุญาตแล้วก้อตาม ต้องระมัดระวังในเรื่องนี้เป็นพิเศษ จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 12:01:58

ความคิดเห็นที่ 109   เพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกัน จากคุณ : blackbubble เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 12:03:26