Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
จับหัวใจสะพายเป้ : ฮาเอ๋อร์ปิน..หนาวนี้ที่ใจอยากจำ # 2{แตกประเด็นจาก E8828367} vote  

กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก E8828367

ไม่รู้ว่าทำไม วันของฉันจึงเริ่มช้ากว่าใครเขา ไปเสียทุกครั้ง
ทำงานก็เลือกที่จะไปมันเที่ยงๆบ่ายๆ
แถมสายตลอดดดด
ตอนที่จะมานี่ ก็ออกจากบ้านช้าาาาา
เครื่องออก 8.40 ...นังนี่...ออกจากบ้านซะเจ็ดโมง
เมื่อวานนี้ ตามแพลนที่วางไว้ ก็ว่าจะออกจากโรงแรมเช้าๆ เพื่อมาหาซื้อรองเท้าใส่เดินแถวฮาร์บิ้นนี่
ปรากฏก็ออกซะเที่ยงกว่า แถมดันลืมกระเป๋า ต้องย้อนกลับไปเอาที่โรงแรม
กว่าจะขึ้นชัทเทิลบัสได้ ปาเข้าไปเกือบบ่ายสอง
ช้าขนาดไหนนั้น คิดดูกันเอาเอง
นี่ขนาดมาเที่ยวนะ
เสียเงินมาแพงนะ
ฮี่ๆๆๆ อย่าคิดว่าดั๊นจะแคร์
ยิ่งได้เพื่อนร่วมทางคอเดียวกัน ยิ่งไปกันใหญ่

คนที่นี่ก็ตื่นเช้ากันเป็นกิจวัตร
ข้าวเช้าที่ รร เจ็ดโมง ถึงเก้าโมง

..บ้าไปแร้ววววววว..

หลังจากตาลีตาเหลือกตื่นไปกินจนคุ้มค่า ไอ้คุณเพื่อนก็กลับมานอนต่อซะงั้น
เออ มันทำไปด้ายยยยยย
กินปุ๊บ นอนปั๊บ
ไอ้ฉันก็เป็นประเภทไม่ยอมคน..เรื่องอะไรจะยอมเสียเปรียบมันง่ายๆ
ฮ่าๆๆ นอนมั่งสิคร้าาา

กว่าจะได้ออกจากโรงแรมกันก็บ่ายกว่าๆ
ทั้งๆที่ตื่นมากินข้าวเช้ากันตั้งแต่แปดโมงได้
คุณเพื่อนผู้มีสันหลังยาวกว่าไม้บรรทัดซักเจ็ดกิโลออกตัวไว้ว่า

มาเที่ยวนะเว้ยยย อย่าคิดมากก...พักผ่อนๆ

คิดสะระตะอยู่เพียงสองวิ ฉันก็ล้มตัวลงนอนตามมันไป
ถ้าใครมาร่วมทริปกับเรา คงมีการด่าลับหลัง
สงสัย ประเทศไทยจะเล็กไป มันเลยย้ายมากิน(บ้านกินเมือง)กันถึงนี่
ค่าที่ใช้เวลาได้คุ้มแสนคุ้ม (กับดีกรีความชิวในเส้นเลือด)
อ่านมาถึงตรงนี้ คงพอเห็นภาพคร่าวๆ ว่าทำไม..
กะอีแค่เมืองเมืองเดียว ใช้เวลาถึงสิบสองวันในการเก็บความประทับใจ

...ใครที่ไหนเขาทำกัน...??!!...
(น้ำเสียงเหมือนภูมิใจ ฮ่าๆๆๆ เอิ๊กกกก)

ทำเป็นค่อนขอดมันไปงั้น
จริงๆ..อะไรที่ขุดไม่ได้..ในตัวฉัน ก็คงไม่ต่างกะมันเท่าไหร่
กินเมื่อหิว
นอนเมื่อง่วง
ออกเดินทางเมื่อใจเรียกร้อง
บิดขี้เกียจเมื่อขี้เกียจ (ดูเหมือนเราจะบิดกันตลอดทริป อิ อิ)
เรอดังๆเมื่อกินเป๊ปซี่ (อันนี้ชั้นไม่ทำ มารยาทของคนสวยมันค้ำคอ  เลยแอบๆเรอตลอด คริคริ)
จังหวะชีวิต..จังหวะหัวใจ..ของเรา..คงเดินตรงกันบ้าง ไม่มากก็น้อย
ไม่งั้นเราคงเดินทางร่วมกันไม่ได้

..ไม่งั้นเราคงไม่มาฮาร์บิ้นด้วยกัน..

ใช่..ฉันชอบเดินช้าๆ
ชอบพูดคุยกับผู้คน..เรียนรู้ความเป็น..เขา..
แล้วละเลียดกาลเวลา และลิ้มลองทุกนาทีที่หมุนผ่าน

ขณะที่ฉันเดินลองรองเท้าถุงเท้า ที่มาเล็งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
คุณเพื่อนก็เดินพึมพำๆ หาซุปเปอร์
จะหาไปทำไมเนี่ย
ฉันแอบหงุดหงิด งุดงิดอยู่ในใจ
หวังว่า คงไม่ใช่จะไปกินข้าวในซุปเปอร์นะ
มาไกลถึงนี่ ให้กินข้าวในห้าง ???
ฉันขอยอมพลีกาย ทำฮาราคีรี..คว้านหน้าอกตัวเอง..(ที่แม่ให้มาแบบจำกัด)..จะดีกว่า

เอ หรือมันจะซื้อโรลออน เต่าเหม็นล่ะสิแก

คิดได้ดังนั้น ฉันจึงทำตัวเป็นแค่ผู้สังเกตการณ์ไปโดยปริยาย
เอาเฮอะ จะซื้อไรก็ซื้อไป
ฉันได้ของที่ฉันต้องการละ

เน่ยอี (ลองจอน) แบบหนาๆ 65 หยวน
หว้าจึ (ถุงเท้า) ลายน่าร้ากก 25 หยวน (ซื้อที่ กทม มาคู่ 199 แน่ะ TT )
เสวี่ยตี้เสีย (รองเท้าบูทเดินบนหิมะ) มีขนๆข้างใน 85 หยวน
โฮะๆๆ อะไรจะถูกปานนี้ เรานี่ ช่างฉลาดใช้เงินเสียจริง

"ว่าแต่ วันนี้จะกินอะไร" ฉันถามหลังจากเดินจนหมดแรงง

"ลองไปร้านนั้นมั้ย king of dumpling มีแนะนำไว้ในเว็บด้วยนะ"

"เออ เอาดิๆ" ฉันตอบแบบผู้มีปัญญาเข้าขั้นตรัสรู้ได้เลยทีเดียว

"ดั๊มปิ้งนี่มันอะไรนะ"
คุณเพื่อนนี่ก็ออกเสียงซะไทยแท้ แถมตัด ล ลิง ที่ติดมาออกไป แบบไม่แคร์สื่อเอาซะเล้ยย

"อ๋ออ ก็ติ่มซำไง" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ประหนึ่งว่า มันเป็นเรื่องที่รู้ๆกันอยู่
เหมือนแมงสาบมาก็ต้องโดดหนี
ไม่น่าถามเล้ยย ไอ้คุณเพื่อนเอ๊ยย (จะบอกว่า ถามโง่ๆ มันดูหยาบคาย)

"อ๋อ เหรอ" คุณเพื่อนทำหน้างงๆ แบบ อืม ติ่มซำก็ติ่มซำวะ

หลังจากเดินหาอยู่พักใหญ่ แบบว่าจงยางก็เป็นถนนเส้นเดียวตรงๆแท้ๆ
แต่ไอ้การตามหาร้านแบบ  "เราว่ามันอยู่แถวนี้นะ คุ้นๆ เมื่อวานเห็นอยู่"
ก็ทำให้ความหิวในตัวเราสองคนพุ่งปี๊ด จนสามารถสั่งอะไรก็ได้ในเมนูมากิน..เมื่อเหยียบเข้ามาในร้าน

"เอ่อ ว่าแต่ว่า จะอ่านเมนูกันยังไงล่ะเนี่ย ภาษาจีนทั้งนั้น"

"โหย่วรื่อเหวิน เหอ เอ๋อลว่อซือเหวิน"

ฉันทำหน้างงเมื่อพนักงานสาวในร้านยิ้มสวยบอกมาอย่างนี้
มันอาไรหว่า รื่อเหวิน กะ เอ๋อลว่อซือเหวิน
บอกเพื่อนหนุ่มไปแบบนี้ ก็ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นเท่าไหร่
พนักงานสาวเห็นว่างง เลยเดินไปหยิบเมนูสองเล่มมาให้ดู
โอ้ววว เมนูภาษาญี่ปุ่น กะภาษารัสเซียนี่เอง
เจริญพรสาธุชนและญาติโยม
มีภาษาญี่ปุ่น กะรัสเซีย แต่ไม่มีภาษาอังกฤษ????

เปล่า ฉันไม่ได้มีแฟนเป็นฝรั่งหัวทอง
ไม่ได้มีญาติผู้น้อง เป็นคนตะวันตก
พ่อแม่ก็หัวดำนี่แหละ
เพราะฉะนั้น จะหาว่าฉันชาตินิยม..ฝรั่ง...คงไม่ได้

แต่..เอ่อ อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ
ภาษาอังกฤษไม่ง่ายกว่าภาษาญี่ปุ่นเรอะ
มันไม่ใช่ภาษาสากล ที่มีคนใช้มากกว่าเรอะ

ดี..ฉันไม่ขอเมนูภาษาไทยให้สาวเจ้าค้อนเล่น

เอาเถอะ จะอย่างไรก็แล้วแต่
หน้าที่อ่านเมนู ก็ตกเป็นของคุณเพื่อนไปโดยปริยาย
จริงๆ ต้องบอกว่าสวรรค์โปรด ที่มีเมนูภาษาญี่ปุ่น
ไม่งั้น เราคงใช้วิธีอันชาญฉลาด คือเหล่โต๊ะข้างๆ แล้วชี้ๆขอแบบนั้นมั่ง..อีกครั้ง

"เอ่อ เอานี่ๆ แล้วก็นี่ ละกันนะ"

"มันคืออะไรมั่งน่ะ"

"ก็พวกเนื้อๆอะ เราเลือกแบบเป็นเนื้อๆมา"

"อืมๆ เอามาเหอะ กินได้หมดแหละ จานนึงมันมีกี่อันอะ"

"ก็คงซักห้าหกชิ้นมั้ง เขียนตัวเลขไว้ข้างกันตรงนี้ไง"

"อืมๆ ได้ๆ กินหมดแหละ" ฉันแอพพรูฟเมนูที่คุณเพื่อนสั่งทุกเมนู ราว 3-5 อย่างได้
แถมมีน้ำซุปอีกชาม แล้วก็จานผักหนึ่งจาน

จานผักนั้น ฉันขอบอกว่า texture มันหยึ่มหยึยดีแท้
แถมพี่แกหั่นแบบซอยๆ เป็นเส้นยาวๆ เลยให้ความรู้สึกเหมือนเป็นหนอนด่วนขบวนสุดท้ายยังไงไม่รู้
รสชาติก็ประหลาดใช้ได้ ไม่ใช่ไม่อร่อย แต่มันแปลกลิ้น
ถามไปถามมาได้ความว่า น่าจะ เป็น เต้าหู้ นั่นเอง ถ้าภาษาจีนของฉันไม่มั่วซั่วเกินไปนัก

น้ำซุปไม่้ต้องพูดถึง น้ำก๊อกที่บ้านเรายังอร่อยกว่า

คิดแล้วก็แปลก น้ำซุปที่นี่ เป็นแบบนี้ไปเสียทั้งหมด

ตอนกลับไทย แม่ยังถาม อยู่โน่นคงกินแต่อะไรร้อนๆ แบบข้าวต้งข้าวต้ม ไม่ก็ซุปๆอะดิ
ป่าวเลยแม่ คนที่นั่น ดูๆแล้วไม่นิยมกินซุป
ดูจากรสชาติ ที่ช่างไม่มีพัฒนาการเลยดูก็ได้
น้ำล้างจานยังอาย คิดเอาละกัน
ข้าวต้มก็เหมือนกัน น้ำที่ใช้ต้มข้าวมันช่างจืด ไร้คำบรรยาย
แต่ฉันและคุณเพื่อนซึ่งไม่อยากติดคอ และชินกับการกินข้าวคำน้ำคำ
ก็เอาไอ้ผักๆที่ว่า มาจุ่มๆในซุป เพื่อให้คล่องคอเล่น
เดือดร้อนคุณพนักงานคนเดิม ที่คอยยืนจ้องอยู่แล้ว ด้วยความเอื้ออาทร
ต้องส่งสัญญาณ ท่าทาง ทั้งภาษาใบ้ ภาษามือ ภาษาพูด
บอกให้รู้ว่า..
ไม่ได้นะคะ ซุปก็มีไว้ซด เอามาจุ่มๆแบบนั้น มันผิดหลักจารีตประเพณี ผิดผี ผิดเหล่า
ผิดมโนธรรม ค้ำใจอย่างยิ่งงง

ฉันแอบสบตากับเพื่อน พลางอ้าปาก กะนินทาระยะเผาขน แต่ก็แพ้คุณสุภาพบุรุษไปเศษหนึ่งส่วนล้านวิ

"มันจะเป็นไรเนี่ย จะจุ่มไม่จุ่ม มีการยืนกำกับด้วยแฮะ" ชียืนกำกับจริงๆค่ะ
แบบว่า ยืนมองเรากินกันเงอะๆงะๆ แล้วทำหน้ายิ้มๆ อำนวยความสะดวกทุกอย่าง
เค้าคงกลัวเราจะบ้านนอก กินไม่เป็น
..เอาซุปไปล้างมือ หรือไม่ก็เอาพริกไปจุ่มผัก..นะ ฉันว่า


"เราว่า เราพอเข้าใจเค้านะ"

"ยังไง"

"ก็เราเคยเห็นฝรั่งอะ เอาหนมปัง ไปจุ่มในมาม่ารสต้มยำอะ มันบอก ก็เป็นซุปไง ผิดตรงไหน
ตอนนั้นดูก็ตะหงิดๆนะ แบบ เฮ้ยยยย มานไม่ช่ายยอะ กิฟท์ มานม่ายช่ายยย"

ผ่านเรื่องซุปและผักหนอนไปได้
แต่...พออาหารมาได้สองอย่างเท่านั้น
เราก็ต้องตาเหลือก เรียกพนักงานยิ้มสวยคนเดิมมาถามย้ำ

"เอ่อ นี่คือ หนึ่งจาน หนึ่งอย่างเหรอคะ"
หนึ่งจานหนึ่งอย่างที่ว่า มีซักยี่สิบชิ้นได้ในจานเดียว

"ใช่ค่ะ"

"เอ่อ งั้นที่เหลือ ขอยกเลิกได้มั้ย เรากินไม่หมดอะค่ะ เยอะมั่กๆ"

โชคดี ที่เธอยอมค่ะ โอ้วว นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว

นอกจากเรื่องจำนวนชิ้น ที่มาเกินกว่าเราจะกินหมดแล้ว
อีกอย่างที่เซอร์ไพรส์เรา และทำฉันหน้าแหกยิ่งกว่าลมฮาร์บิ้นก็คือ

"ดั๊มปิ้งนี่มันเกี๊ยวต่างหากเจ๊ แม๋ พูดมาด้ายยย ติ่มซำ"
พูดไม่พูดเปล่า มีการแอบซ่อนรอยยิ้มเชือดเฉือนในหน้าอีกแน่ะ

เอาเหอะ แก ฝากไว้ก่อน พลาดไปนิดนี่ใส่ไม่ยั้งเลยนะยะ


เมื่ออิ่มท้องกันเป็นที่พอใจ
คุณพื่อนตัวดี ก็พาลองรองเท้าคู่ใหม่้ซะขาแทบลาก
เราสองคนเดินลัดซอยโน้น ออกซอยนี้ จนหลุดออกมาจากจงยาง
ถนนมืดๆ แฉะๆ มีคนขายอาหารบ้าง ผลไม้บ้าง ภายใต้แสงไฟสลัวราง ข้างถนน มีให้เห็นประปราย
อารมณ์เหงาๆ บนถนนสายเปล่าเปลี่ยวแบบนี้ ไม่มีทางได้เห็น ที่จงยางต้าเจีย

เราเดินผ่านห้องกระจก ที่มองเข้าไปเห็นผู้หญิงรูปร่างอวบมากกกก
แถมแต่งตัว แบบไม่กลัวหนาว คือมองไปก็รู้ว่า อะไรอยู่ตรงไหน แบบภูมิใจนำเสนอ

ฉันพยักเพยิดให้คุณเพื่อนดู

"นี่เค้านั่งเล่นทำไรกันเหรอ"

"คงเป็นร้านเสริมสวยมั้ง" คุณเพื่อนที่อินโนเซ้นท์พอกัน ตอบมาแบบซื่อๆจนหน้าเขกหัว

เดินไปอีกก็เจออีก
คราวนี้การแต่งตัวของพวกหล่อนๆ ดูจะสวิงสวายมากกว่าร้านแรกๆเสียอีก
ฉันว่า มันแหม่งๆละนะ

" เอ่อ นี่มัน นานาฮาร์บิ้นปะเนี่ย"

"อืม คงใช่"

จะจ้องไปก็กระไรอยู่ กลัวคุณเธอเปิดประตูออกมาด่า
หรือหนักกว่านั้น ก็เชื้อเชิญเข้าไปพิสูจน์ ทำสารคดี เพื่อนหญิง อะไรแบบนั้น
อะแฮ่มม  ถ้าเป็นสารคดี เพื่อนชาย ก็ค่อยน่าพิณาหน่อย อิ อิ


********************************************************

Title: นางงามตู้กระจก
Artist: เทียรี่

Intro:G7/C  G7/C
          C                                F              C                        
น้ำตานองอาบสองแก้มสายลมแย้ม พัดผ่านมา
        G          Am       F             C
นาฬิกาบอกเวลาย้ำเตือนว่าเลยเวลานอน
        C                          F             C
ทอดถอนใจไม่คำนึงวันๆหนึ่งให้ผ่านไป
            G7                 Am           G7                  C/G7/C
ร่างของเธอถูกปรนเปรอชายด้วยดวงใจแหลกเหลวระบม
            C                                       F              C
สังคมทรามทรามเพราะคนความยากจนใครทนได้
      Dm       Am                  F            C          
พ่อก็แก่แม่ไม่สบายน้องหญิงชายวัยกำลังหม่ำ
              C                         F                  C
ช้ำเพราะความที่เธอจนนี่หรือคนสังคมรังเกียจ
          G7                 Am              G7              C
ช่วยผู้ชายระบายความเครียดสิบร้อยพันยันรัฐมนตรี
  C/Em/Am       C      C/Em/Am  C    
*เป็นนวลนางในอ่างน้ำเป็นนางงามตู้กระจก
F           G7               C
น้ำตาตกหัวอกเธอล้มเหลว
C/Em/Am    C    C/Em/Am  C        
ใครจะรู้ใครจะเห็นใครจะเป็นผู้เห็นใจ
           G7         C           G7        C
ใครจะมาคิดจริงใจผ่านเลยไปไม่จริงจัง
         C                                F              C
น้ำตานองอาบสองแก้มสายลมแย้มพัดผ่านมา
       G7        Am        F               C
นาฬิกาบอกเวลาดังเตือนว่าเลยเวลานอน
              C                     F             C
ทอดถอนใจไม่คำนึงวันๆหนึ่งให้ผ่านไป
         Dm          Am              G7            C/G7/C/G7/C
เพื่อพ่อแม่เป็นอยู่สบายน้องหญิงชายได้เล่าเรียน

Instru:C/F/C/G7/Am/G7/C

(ซ้ำ*จนจบเพลง)
          G7        Am               G7             C/G7/C
เพื่อพ่อแม่เป็นอยู่สบายน้องหญิงชายได้เล่าเรียน




***********************************************************
http://www.youtube.com/watch?v=UdSiOB3dlYs&feature=related

แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 53 16:20:56

แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 53 16:17:12

จากคุณ : cinta
เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 15:58:48





[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ]       
 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com