ความคิดเห็นที่ 1 .. ก่อนไปละเมียดละไมกับบรรยากาศใบไม้เปลี่ยนสีท่ามกลางอุณหภูมิเลขตัวเดียวในเกียวโต ประสบการณ์การเดินทางท่องเที่ยวอันแสนน้อยนิดของผมนั้น เคยสัมผัสความหนาวเพียงไม่กี่ครั้ง แถมหนาวที่สุดเท่าที่เจอ ก็แค่ ๑๒ องศาเซลเซียส ในช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงเวลารุ่งสาง บนดอยเสมอดาว จังหวัดน่าน ... ถัดจากคราวนั้น ผิวเนียนๆของผมก็มิเคยต้องแตกระแหงด้วยลมหนาวจัดๆอีกเลย ดังนั้นแม้ไม่ใช่การเดินทางไปเกียวโตในฤดูหนาวแท้ๆ แต่อุณหภูมิปลายฤดูใบไม้ร่วงในเมืองเก่าของญี่ปุ่น ก็เป็นอุณหภูมิต่ำที่สุดในชีวิตของผมแล้ว . . เมื่อพูดถึง “ความหนาว” เรามักพูดถึง “ความเหงา” ควบคู่กัน อาจเป็นเพราะความหนาวมักทำให้คนเหงา อยากมีใครมาช่วยทำให้หัวใจรู้สึกอบอุ่น ซึ่งกรณีนี้รวมถึงฤดูฝนก็เช่นกัน ...  ส่วนฤดูร้อนนั้นรอดตัวไป ไม่ค่อยมีใครบ่นว่าร้อนมากจนเหงา คงเพราะการมีใครสักคนทำให้หายเหงา เราน่าจะรู้สึก “อบอุ่น” พออากาศมันร้อนๆ จึงไม่ต้องการความอุ่นมาเพิ่มเติมอีก .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:41:36

ความคิดเห็นที่ 2 .. เมื่อก่อน .. เวลาแบ็คแพ็คเดินทางไปไหนคนเดียว ผมมักบอกคนอื่นว่า “ไม่เหงาหรอก” เพราะเรื่องราวระหว่างการเดินทาง มิตรภาพที่เกิดขึ้นใหม่รอบตัว มักช่วยเติมเต็มให้ความเหงาจางลงไปเอง แต่เมื่อเริ่มเดินทางคนเดียวบ่อยครั้งขึ้น ระยะทางไกลมากขึ้น พ่วงด้วยความรู้สึก “อิน” กับหนังเรื่องหนึ่งที่ผมเพิ่งบรรจุเข้าไปเป็นหนังในดวงใจ คือ “Up in The Air” เห็นทีผมคงปฏิเสธความเหงาได้ยาก ... สุดท้าย จึงต้องอ้าแขนรับความเหงาเข้ามาร่วมเดินทางไปด้วยกันเสียเลย ซึ่งการเดินทางไปญี่ปุ่นทั้ง ๒ ครั้ง ผมไม่ลืมพกความเหงาติดตัวไปเป็นเพื่อน แม้บางครั้งเพื่อนรายนี้จะกระเจิดกระเจิงหนีหายไปบ้าง เวลาเจอสาวๆญี่ปุ่นหน้าตาจิ้มลิ้มโปรยยิ้มมาให้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:42:32

ความคิดเห็นที่ 3 .. เมื่อ ... “ความเหงา” กับ “การเดินทาง” เขย่าให้เข้ากัน จากนั้นเติม “สายฝนโปรยปราย” หรือ “สายลมหนาว” เพิ่มไปตามฤดูกาล ... มันก็น่าทานใช่ไหมล่ะครับ (ฮาๆ) ประสบการณ์เหงาๆจากญี่ปุ่นของผมจึงอาจเรียกได้ว่า “โตเกียว เหงาในสายฝน - เกียวโต เหงาในลมหนาว” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:43:13

ความคิดเห็นที่ 4 .. แต่ผมเชื่อว่า ส่วนใหญ่เรามักเหงาในฤดูหนาวมากกว่าฤดูฝน ... เพราะฤดูฝน ถึงแม้จะมีบรรยากาศเหงาๆ แต่ก็มาพร้อมกับความเฉอะแฉะ ซึ่งเป็นปัญหาจุกจิกสร้างความขัดใจให้กับใครๆหลายคน จนอาจบั่นทอนอารมณ์เหงาให้กลายเป็นความหงุดหงิดไปแทน ปัญหาหลักของฤดูฝนที่ลดทอนความเหงา เพราะบ่อยครั้งที่สายฝนไปเพิ่มความลำบากในเรื่องการคมนาคม รถติดต้องใช้เวลาในการเดินทางนานขึ้น เกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง เรือเล็กควรงดออกจากฝั่ง หรือจะนั่งเครื่องบินก็เสียวลำไส้ใหญ่มากกว่าเดิม ฯลฯ ส่วนปัญหาจุกจิกอย่างเช่น เดินฝ่าฝนแล้วผมเสียทรง เสื้อผ้าเปียกทำให้เสียบุคลิกภาพ กิจกรรมกลางแจ้งต้องยกเลิก จนถึงปัญหาใกล้ตัวอย่างการตากผ้าไม่แห้ง !! (มีใครรู้สึกเหงาใจมากขึ้น เวลาตากผ้าไม่แห้งบ้างไหมครับ ?) . . ไม่ต่างกันกับครั้งที่ผมไปเที่ยวโตเกียว ในช่วงปลายฤดูฝน เพราะฝนเจ้ากรรมทำให้โปรแกรมหลายอย่างต้องปรับเปลี่ยนกันแบบฉุกละหุก จนเพิ่มความปวดหัวในการวางแผน ไปทดแทนอารมณ์เหงาๆ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:44:23

ความคิดเห็นที่ 5 .. แต่ถ้าเป็นช่วงฤดูหนาว หรือแค่หนาวๆแบบใบไม้ร่วงก็ตาม อารมณ์เหงาคงได้อรรถรสมากกว่า (เว้นเสียแต่ว่าหนาวมากไปจนอุณหภูมิติดลบ) เมื่อถึงฤดูกาลแห่งใบไม้เปลี่ยนสีของเกียวโต กับอุณหภูมิความหนาว ที่ลดต่ำระดับลงไปเหลือเลขตัวเดียว ... ผมจึงรับรู้ถึงระดับอุณหภูมิความเหงาที่เพิ่มขึ้นแปรผกผันกับอุณหภูมิอากาศที่ลดต่ำ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:45:02

ความคิดเห็นที่ 6 .. ๕ – ๗ องศาเซลเซียส ... กับการต้องเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดินชมสีสันแห่งความงามในฤดูใบไม้เปลี่ยนสีคนเดียว ... ท่ามกลางผู้คนมากมาย ซึ่งมาเป็นครอบครัว เป็นหมู่คณะ หรือเป็นคู่รัก ถามว่า “เหงาไหม ?” ตอบได้เลยว่า เหงาสิครับ . . ... แต่เนื่องจากผมไม่ใช่ “เหมยลี่” แบบในหนังไทยสุดฮิต อุณหภูมิความเหงาในเมืองเกียวโต จึงไม่ได้สร้างความสะทกสะท้านแก่ชายหนุ่มมาดเซอร์คนนี้ได้มากมายนัก แล้วร่างกายมนุษย์ทั่วไป จะทนอุณหภูมิความเหงาได้กี่องศา ? .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:45:59

ความคิดเห็นที่ 7 .. จากคำถามนี้ ผมคิดว่า มนุษย์เราทนอุณหภูมิความเหงาได้แตกต่างกัน คล้ายกับการทนร้อน ทนหนาวนั่นล่ะ ... ซึ่งที่บอกว่าคล้าย เพราะมีข้อต่างอยู่บ้าง คือ การ “ทนทานต่อความเหงา” นั้น เป็นเรื่องของสภาพจิตใจล้วนๆ . ถ้าเรามีทัศนคติต่อความเหงาในด้านลบ ... โอกาสที่ความเหงาจะแทรกซึมเข้าไปทำให้หัวใจสั่นสะท้านพร้อมกับอุณหภูมิความหนาว ย่อมมีมากขึ้น แต่ในทางกลับกัน หากมองความเหงาเป็นอารมณ์ชิวๆ โรแมนติก ร่างกายย่อมปรับตัวได้ดีกว่า . เช่นเดียวกัน ที่ผมรับเอาความเหงาเป็นเพื่อน จนรู้สึกว่าอารมณ์เหงาๆ เป็นเพียงอารมณ์กลางๆ ไม่บวกไม่ลบ ... เป็นความรู้สึกที่ทำให้เราได้สงบจิตใจ หยุดนิ่ง ครุ่นคิด ตกผลึกในสิ่งต่างๆที่ผ่านมา และใส่ใจเก็บรายละเอียดของเรื่องราวรอบตัวได้ดี โดยเฉพาะ หากได้ไปในสถานที่ท่องเที่ยว หรือบรรยากาศดีๆ ความเหงาก็ยิ่งทำให้ผมเคลิบเคลิ้ม กรึ่มๆ มึนๆ ลอยล่องราวกับอยู่ในความฝันเลยทีเดียว ... นี่คืออาการเหงาในแง่บวกนะครับ อย่าสับสนว่าผมเมากัญชา .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:46:53

ความคิดเห็นที่ 8 .. ผมยังจำบรรยากาศที่อุณหภูมิความเหงาพุ่งขึ้นอยู่ในระดับสูงสุด (แต่ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพใจ) ในเมืองเกียวโตได้ดี . คืนนั้นเป็นค่ำคืนฝนพรำๆ อุณหภูมิลดต่ำเหลือเลขตัวเดียวเช่นเคย ผมเข้าไปหลบฝนในสถานีเกียวโต ท่ามกลางหนุ่มสาวชาวญี่ปุ่นอีกจำนวนมาก สถานีรถไฟหลักแห่งเมืองเก่า ซึ่งออกแบบโดย ศาสตราจารย์ Hiroshi Hara สถาปนิกชื่อดังของญี่ปุ่น ไม่ได้เป็นสถานีรถไฟที่ดูคร่ำครึโบราณแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับดูหรูหรา โฉบเฉี่ยวทันสมัย มีลักษณะเป็นโถงขนาดใหญ่ เป็นทั้งที่ตั้งของโรงแรม ห้างสรรพสินค้า โรงภาพยนตร์ ร้านอาหาร ฯลฯ ... ภายในพื้นที่อาคารอันโอ่อ่า ด้านบนมีต้นคริสต์มาสขนาดยักษ์ประดับไฟสว่างจ้า พร้อมรับเทศกาลแห่งความสุขซึ่งกำลังจะมาถึงอีกไม่กี่สัปดาห์ ต้นคริสต์มาสยักษ์ นี่ล่ะครับ คือ สถานที่ที่ทำให้อุณหภูมิความเหงาพุ่งปรี๊ด .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:47:43

ความคิดเห็นที่ 9 .. เมื่อฝนยังตกปรอยๆ และดูเวลาแล้วยังไม่ดึกมากนัก .. ผมจึงขึ้นบันไดเลื่อน ตั้งใจไว้ว่า ขอแวะไปชมแสงสวยๆจากต้นคริสต์มาสแบบใกล้ๆ ระหว่างรอให้ฝนซา เมื่อขึ้นไปถึงที่หมาย ผมได้ยินเสียงเพลงที่แว่วมาจากต้นคริสต์มาสยักษ์ ซึ่งเป็นเพลงแบบกล่องดนตรี (Music Box) ขับกล่อมให้บรรยากาศช่างโรแมนติก ขณะเดียวกันกับที่ละอองฝนเม็ดเล็กๆผสมไอหนาว เล็ดรอดโปรยลงมาจากหลังคาโปร่งที่เปิดโล่งด้านบนอาคาร .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:48:25

ความคิดเห็นที่ 10 .. ท่ามกลางแสงไฟกระพริบระยิบระยับในม่านละอองฝน มีหนุ่มสาวชาวเกียวโต นั่งกันเป็นคู่ๆ แนบชิด จับมือ โอบกอด พูดคุย รายล้อมอยู่บริเวณรอบต้นคริสต์มาสยักษ์ ... นอกจากนั้นก็เดินทางกันมาเป็นกลุ่มเพื่อน หรือครอบครัว ... คงมีแต่ผมนี่ล่ะ ที่เดินถ่ายรูปอยู่คนเดียว . . นาทีนั้น ผมไม่แน่ใจว่า ร่างกายตัวเองทนทานกับความเหงาได้มากแค่ไหน ... แต่รู้ตัวว่า ต้องกระชับ “เสื้อกันเหงา” ให้แน่นขึ้นกว่าเดิมอีกนิดหน่อย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:49:18

ความคิดเห็นที่ 11 .. คันโต ชิดซ้าย , คันไซ ชิดขวา [ความมีระเบียบวินัย คือ ปัจจัยนำชาติพัฒนา] . . . “ญี่ปุ่นเป็นประเทศพัฒนาแล้ว และเป็นชนชาติที่มีระเบียบวินัยสูง” ประโยคบอกเล่านี้ เป็นประโยคที่ผมอ่าน และได้ยินมาตั้งแต่เด็ก แต่อ่านซ้ำกี่ครั้ง หรือฟังมากี่หน ... ความเข้มข้นจากการรับรู้ ย่อมไม่เท่ากับการได้ไปสัมผัสสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเอง สำหรับคนไทยแท้อย่างผม ที่คุ้นเคยกับภาพระเบียบแบบไท๊ยไทยอันหลากหลาย อาทิ การโดนแซงคิวใน 7-11 , วิ่งเบียดเสียดกันขึ้นรถเมล์ , ป้ายรถเมล์เคลื่อนที่ไปตามคนยืนรอ , เห็นรถวิ่งฝ่าไฟแดง , คนเดินข้ามถนนใต้สะพานลอย ฯลฯ   ... เมื่อได้เห็นความมีระเบียบวินัยของชาติที่พัฒนาแล้ว จึงเป็นสิ่งที่รู้สึกอิ่มเอมยิ่งนัก คล้ายกับการได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปในเมืองไทย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:50:24

ความคิดเห็นที่ 12 .. ผมว่า มันเป็นภาพที่น่าทึ่งมากทีเดียว เมื่อเห็นถนนโล่งๆ ไม่มีรถสักคัน แต่กลับไม่มีใครข้ามถนนไปสักคน ต่างยืนรอสัญญาณไฟคนข้ามถนนให้ปรากฏขึ้นมาก่อน แม้กระทั่งบางครั้งจะเป็นเพียงถนนสายเล็กๆระยะทางไม่กี่ย่างก้าว หรือเป็นเวลาดึกดื่นแล้วก็ตาม รวมทั้งการยืนรอเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ สำหรับขึ้นรถเมล์ จากนั้นค่อยๆทยอยขึ้น – ลง ทีละคน ... คงเป็นภาพหาชมได้ยาก(มาก)ในเมืองไทย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:51:03

ความคิดเห็นที่ 13 .. ส่วนตัวผมคิดว่า เมืองไทย ก็สามารถพัฒนาระเบียบวินัยขึ้นได้บ้าง ถ้า ๑) ผู้มีอำนาจทั้งหลาย บังคับใช้กฎระเบียบ – กฎหมายอย่างจริงจัง ๒) ประชาสัมพันธ์ให้เป็นกระแส และ ๓) ทำอย่างต่อเนื่อง . . ตัวอย่างที่ผมพอจะเห็นความมีระเบียบวินัยของคนไทยเป็นรูปธรรมอยู่บ้าง คือ การยืนต่อคิว(ค่อนข้าง)เป็นระเบียบเมื่อใช้บริการ “รถไฟฟ้า BTS กับ รถไฟใต้ดิน MRT” ของชาวเมืองหลวง ซึ่งก็เป็นผลมาจาก ๓ ข้อดังกล่าว เริ่มที่หน่วยงานรณรงค์อย่างจริงจัง จนผู้ใช้บริการปฏิบัติตามกันเป็นกระแส และยังคงทำมาอย่างต่อเนื่อง แต่ระบบขนส่งมวลชนทั้งสองหน่วยงาน ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จมากนัก สำหรับการรณรงค์ให้ผู้ใช้บริการ “ยืนชิดขวา”บนบันไดเลื่อน เพื่อเปิดช่องให้คนที่เร่งรีบ “เดินขึ้น” ทางซ้าย . แต่ที่ญี่ปุ่น การยืนชิดขวา หรือ ชิดซ้าย บนบันไดเลื่อน ถือเป็นสิ่งปกติ ... โดยจำง่ายๆว่า “ภูมิภาคคันโต ยืนชิดซ้าย ส่วนฝั่งคันไซ ยืนชิดขวา” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:52:05

ความคิดเห็นที่ 14 .. ความสำคัญตรงนี้ ไม่เพียงแค่เป็นการจัดระบบระเบียบสำหรับ “การเดิน” ให้คล่องตัวขึ้น สำหรับคนที่เร่งรีบ มีธุระสำคัญ รวมถึงเป็นการจัดระบบให้การเดินไหลลื่นมีแบบแผนกว่าเดิม แต่หากมองให้ลึก ถือว่ามีความหมายคล้ายเป็นระเบียบวินัยขั้นพื้นฐาน ที่ทำได้ง่ายแสนง่ายที่สุดแล้ว เพราะคุณแค่ “ยืนเฉยๆ” ให้ถูกฝั่งเท่านั้นเอง ... หากทำตามระเบียบง่ายๆแค่นี้ไม่ได้ ก็คงป่วยการจะไปคาดหวังกับระเบียบวินัยในด้านอื่น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:52:42

ความคิดเห็นที่ 15 .. เรื่องการยืนชิดฝั่งใดฝั่งหนึ่งบนบันไดเลื่อนสาธารณะ จึงเป็นระเบียบวินัยอย่างหนึ่ง ที่ผมได้รับอิทธิพลนำเข้ามาจากแดนอาทิตย์อุทัยโดยตรง และใช้ในชีวิตประจำวันของตัวเอง (ผมเลือกใช้ตามธรรมเนียมไทย คือ การยืนชิดขวา) แต่นั่นก็ทำให้ต้องขัดใจอยู่บ่อยครั้ง เมื่อต้องเจอกับผู้ร่วมบันไดเลื่อนในเมืองไทยซึ่งไม่ได้คิดแบบเดียวกันกับเรา ไม่ว่าจะเป็นการยืนตรงกลางบันไดเลื่อน ยืนคู่กันเต็มซ้ายขวา ไปจนยืนสลับชิดซ้ายบ้าง ชิดขวาบ้าง ไม่เป็นระบบระเบียบ ใครที่มีความจำเป็นเร่งรีบก็ต้องอาศัยทักษะการหลบหลีกเดินซิกแซกฝ่าขึ้นไปเอง แม้จะขัดใจอยู่บ่อยครั้ง แต่ผมคิดว่าคนไทยเราอาจรับอิทธิพลมาจากญี่ปุ่นตามภูมิภาคที่ต่างกัน ดังที่ว่า “คันโตชิดซ้าย คันไซชิดขวา” เมื่อนำระเบียบวินัยจากต่างภูมิภาคมาปรับใช้ จึงกลายเป็นยืนเต็มบันไดทั้งซ้ายทั้งขวาไปอย่างที่เห็น !!?? - โปรดติดตาม ตอนต่อไป – .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:53:30

ความคิดเห็นที่ 16 มาแอบปราด และกดโหวต เบาๆ ครับ จากคุณ : ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:54:45

ความคิดเห็นที่ 17 .. อ่านทิ้งท้ายสักนิด . . “ญี่ปุ่นหมุนรอบตัว” ตอนที่ ๓ ... อาจจะสั้นไปสักหน่อยครับ แต่ผมก็ตั้งใจเขียนไม่น้อยไปกว่า ๒ ตอนแรก สาเหตุที่เขียนสั้นลง เนื่องจากภารกิจอื่นๆที่ค่อนข้างยุ่ง บวกกับ “ความตั้งใจส่วนตัว” ที่ไม่อยากเขียนมากเกินพอดี เพราะนอกจาก “คนอ่าน” จะล้าในการอ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์มากไปแล้ว ... “คนเขียน” ก็เกรงว่า รายละเอียดของความเรียงอาจจะขาดความพิถีพิถัน ผมจึงตั้งใจ .. เขียนแต่น้อยเพื่อให้มีเวลาในการคิดเนื้อหา ผูกโครงเรื่อง และขัดเกลาสำนวน มากขึ้นดีกว่า . . ***** เรื่องสำคัญอีกประการ ที่ผมขออนุญาตใช้พื้นที่กระทู้นี้ ในการกล่าวถึงบุคคลท่านหนึ่ง ***** หากใครที่ติดตามอ่านกระทู้บันทึกนักเดินทางของผมมาอย่างต่อเนื่อง คงพอจับเอกลักษณ์ด้านหนึ่งของผมได้ครับ ว่าในระยะหลัง ผมจะเขียนไม่มากนัก กระทู้หนึ่งมักโพสต์ไม่เกิน 20-30 ความเห็น ส่วนหนึ่งของจุดเริ่มต้นที่ผมเริ่มลดปริมาณรูป ลดปริมาณความเห็นลง แต่พยายามใส่ใจเนื้อหาในรูปแบบงานเขียนมากขึ้น คือ [bคำแนะนำของสมาชิกท่านหนึ่ง[/b] ครั้งนั้นผมโพสต์กระทู้ “โตเกียวหมุนรอบตัว” ... จากนั้นผมก็ได้รับข้อความจากสมาชิกท่านนี้แนะนำว่า ... “กระทู้ของผม มีจุดเด่นที่งานเขียน ดังนั้นไม่ต้องโพสต์รูปมาก แต่ให้เน้นเนื้อหา นั่นเป็นสิ่งที่ดีแล้ว” (ข้อความอาจไม่ตรงเสียทีเดียว เพราะผมเคยล้างกล่องข้อความไป แต่ความหมายประมาณนี้ล่ะครับ) . จุดเริ่มต้นเล็กๆครั้งนั้น ก็ทำให้ผมค่อยๆปรับรูปแบบกระทู้บันทึกนักเดินทางของตัวเองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทุกวันนี้ก็พัฒนามาเป็นรูปแบบ “ความเรียง” ดังที่เพื่อนๆได้เห็นกัน ดังนั้น ผมจึงขอกล่าวคำขอบคุณในความกรุณาและความปรารถนาดีของสมาชิกท่านนั้นครับ และไม่ว่า ณ เวลานี้ท่านจะอยู่ที่ใด แต่คำสอน คำแนะนำของท่าน ผมจะจดจำ นำมาใช้อยู่เสมอ ขอบคุณนะครับ อาหมู . . . . สุดท้าย การเดินทางและบทความว่าด้วยญี่ปุ่นของผม คงไม่อาจสำเร็จได้ หากปราศจากคำแนะนำ หรือข้อมูลที่ได้รับจากบุคคลเหล่านี้ ได้แก่ เจ๊ว่านน้ำ ผู้เลอโฉม , MaNgKoOd เพื่อนซี้ , พี่ฟ้า SkyBox ผู้เป็นดั่งกูเกิลเจแปน , ท่าน NumAromDee , อ.ตู่ - ติวเตอร์ตู่ (CEOTHAI42) , คุณ ลาบราดอร์สีดำ , คุณ เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย , คุณ Art999. , คุณ ก่วยก๊วยตาลสด , คุณโต้คลื่น , คุณปังแปด , คุณหนุ่ม NMkrung , คุณ k i m m i e z , คุณหมอดาริน , คุณยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ , คุณลอร่า อิงกัลส์ ~* , คุณ กาแฟขม , เจ้าแม่คันไซ aomnan ,คุณ วันนี้รักเธอที่สุด , คุณ ohhioh , ครอบครัว  inint&anant , ท่านประธาน LVP@HEART ... รวมถึงคนรักญี่ปุ่นทุกๆท่านที่เคยตั้งกระทู้บอกเล่าประสบการณ์ดีๆเอาไว้ ณ ห้อง Blueplanet แห่งนี้ และที่สำคัญที่สุด “ผู้อ่านทุกท่านครับ” <<< พระเอกมากเลยนะแก  (>__<”) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 02:55:09

ความคิดเห็นที่ 18 มาเจอกระทู้สุดท้ายก่อนนอน ก็เป็นกระทู้คุณ POGGHI พอดี คืนนี้นอนหลับสบายใจแน่ๆ ครับ "ส่วนฤดูร้อนนั้นรอดตัวไป ไม่ค่อยมีใครบ่นว่าร้อนมากจนเหงา" มีนะครับ "ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน เมื่อต้องขาดเธอ" ฤดูร้อน - Paradox (คิดว่าน่าจะเป็นเพลงเดียวที่บอกว่าเหงาตอนฤดูร้อน) ฤดูฝน "ผ่านมากี่ฝนยังทนไม่ได้ ไม่รู้ทำไมใจต้องหวั่นไหว แค่เพียงความเหงาที่เข้ามากับฝน แต่ก็ยังซึม ไปถึงหัวใจ" วันฝนพรำ - Basket Band ส่วนหน้าหนาว ไม่มีใครไม่รู้จักเพลงนี้ เรียกได้ว่าเป็นเพลงชาติของคนเหงา "ลมหนาวมาเมื่อใด ใจฉันคงยิ่งเหงา คืนวันที่มันเหน็บหนาวไม่รู้จะทนได้นานเท่าไร" ลมหนาว - Tea for Three แต่ในความเหงา มันก็ทำให้เราได้ซึมซับกับทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวได้อย่างเต็มที่จริงๆ โดยที่ไม่มีใครขัดจังหวะความคิดของเราในขณะนั้น อาจจะเรียกได้อีกอย่างว่า มันคือ "พื้นที่ส่วนตัว" ที่เรากันไว้ให้กับตัวเราเองจริงๆ และสุดท้าย ถ้าเราไม่รู้จักความเหงา เราคงไม่รู้ว่า ความอบอุ่นจากความรัก ...มันมีค่าเพียงใด ขอบคุณที่ถ่ายทอดความเหงาออกมาได้อย่างละเมียดละไมครับ จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 03:29:37

ความคิดเห็นที่ 19 อีกนิด “ภูมิภาคคันโต ยืนชิดซ้าย ส่วนฝั่งคันไซ ยืนชิดขวา” ของบ้านเราก็มีนะครับ "คนขวา หมาซ้าย" แต่บางคนก็บอกว่า "คนซ้าย ควายขวา" จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 03:34:58

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาอ่าน "ความเรียง" ก่อนนอนค่ะ เป็นนิทานก่อนนอนที่ทำให้ใครๆหลายคนหลับฝันดีได้เลยนะคะ ทั้งสายลมหนาวและสายฝนที่ชุ่มฉ่ำ เป็นตัวแปรชั้นดีที่ทำให้อุณหภูมิความเหงาเพิ่มขึ้น แต่อย่างน้อย... การเดินทางก็มักทำให้เราพานพบกับอะไรๆที่ช่วยบรรเทาความเหงาของเราได้เสมอ จากคุณ : + ฝนสุดท้ายเมื่อปลายกันยาู + เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 03:37:46

ความคิดเห็นที่ 21 ความเรียงชุดนี้กว่าจะออกรอนานมากเลยค่ะ นี่ นอนไม่หลับเลยลุกมาเปิดคอม ดีใจจังค่ะ ได้อ่านเรียงความดีๆก่อนไปนอนอีกครั้งคงฝันดีถึงเกียวโตด้วยภาพสีส้มๆนะคะ ^^ ป.ล. ฝากเพลงมาให้เหงาค่ะ   จากคุณ : oriole เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 03:39:57

ความคิดเห็นที่ 22 แวะเข้ามาอ่านเรียงความตอนดึกๆครับ จากคุณ : เจ้าชายแวมไพร์ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 03:50:26

ความคิดเห็นที่ 23 ที่นี่กรุงเทพฯ ฝนตกพรำๆ เช่นเกียวโตในช่วงนั้น แต่ปริมาณความ 'เหงา' ยังไม่พุ่งขึ้น เพราะว่านั่งอบอุ่นในบ้านตัวเอง ^_^ ซึ่งที่พุ่งขึ้นเป็นความ 'อยาก' ไปสัมผัสความเหงาเช่นเดียวกับป๊อกกี้บ้าง จากคุณ : เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 04:21:29

ความคิดเห็นที่ 24 ตรงใจจังเลยค่ะ ตรงคห.ที่ 7 เวลาเหงาๆ แล้วไปไหนมาไหนคนเดียว ในบรรยากาศโรแมนติกๆ มันก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ^^ จากคุณ : LittleEntchen เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 04:33:08

ความคิดเห็นที่ 25   เจอรีวิวคุณPOGGHI  ก็ดูดกิ๊ฟไปหลาย...ตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ   แต่..เต็มใจอย่างที่สุด   กระทู้ที่ไม่ต้องเสียตังซื้อ   หาอ่านได้จากห้อง BP  นี่หละ   กด   อีกคน   ทึ่งอย่างที่สุด ระเบียบของประเทศญี่ปุ่น   สักครั้งในชีวิต  ต้องขอไปเยือนให้ได้ค่ะ    รออ่านตอนต่อไปค่ะ  จากคุณ : DOGHALL เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 04:57:15

ความคิดเห็นที่ 26 เกิดมาก็ไม่ค่อยจะเหงาเหมือนใครๆ    ชีวิตมันวุ่นวายมากไปหน่อยจนไม่เหลือเวลามาเหงา....  อ่านรีวิวคุณป๊อกกี้แล้วก็อยากเหงามั่งจัง...  คงโรแมนติคน่าดู...อิอิอิ... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 05:12:24

ความคิดเห็นที่ 27 ปรกติป๊อกกี้เขียนอะไร ก็อ่านง่ายและมองเห็นภาพตามได้อย่างไม่ยากนัก :-p แต่ตอนนี้มีอยู่ประโยคหนึ่งที่อ่านแล้ว......... "...เดินฝ่าฝนแล้วผมเสียทรง...." นึกภาพไม่ออกจริงๆ 555 จากคุณ : SkyBox เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 05:56:40

ความคิดเห็นที่ 28 ตื่นเช้าๆได้อ่านบทความเรียงดีๆแบบนี้  ชื่นใจค่ะ แม้จะมีความเหงาซุกซ่อนอยู่ ส่วนตัวแล้วมีความอดทนต่อความเหงาและความหนาวได้น้อยพอๆกัน   เวลาเจอความหนาวมากๆ น้ำตาจะไหลออกมาโดยอัตโนมัติ  เพราะความรู้สีก เหงาอยู่ข้างใน  หนาวทีไรอยู่คนเดียวทุกที  เกิดคำถามขึ้นมาว่า หนีความเหงาไม่ได้เลยใช่ไหมชีวิตนี้ :)   ญี่ปุ่น เท่าๆกับ เมืองไทย เชียงใหม่ *ขอบคุณรูปสวยๆค่ะป๊อกกี้   จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 06:13:44

ความคิดเห็นที่ 29 @  ตอนนี้แม้จะสั้นไปนิด .. แต่เพลิดเพลินกับเรื่องราวและรูปภาพครับ .. จากคุณ : MRBIG173 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 06:53:35

ความคิดเห็นที่ 30 ภาพเล่าเรื่องได้ดี เรื่องที่เล่าได้ข้อคิด สุขสันต์วันที่มีภาพสวยๆให้ชม จากคุณ : SkylineKip เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:10:31

ความคิดเห็นที่ 31 อยากมีเวลาเหลือให้เหงาบ้าง มีสิ่งก่อกวนชี้ชวนแบบนี้  เดี๋ยวคงต้องหนีความวุ่นวาย แอบไปทำซึน มึน เหงา เศร้า โรแมนติค กับเขาบ้างแล้ว จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:23:13

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาละเมียดอ่านตอนเช้าๆ ยามฝนพรำๆแบบนี้ ทำให้ชักเริ่มเหงาขึ้นมาเลยครับ ขอบคุณสำหรับบทความดีดีเช่นเคยครับ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:24:43

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ ขอบคุณสำหรับคำบรรยายเหงาๆ ในวันฝนตกค่ะ จากคุณ : armearn เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:27:25

ความคิดเห็นที่ 34 บางครั้ง...อารมณ์เหงาก็มีคุณค่าในตัวเอง.... อยู่คนเดียวเงียบๆ  ในที่สวยๆแบบเกียวโต....ท่ามกลางใบไม้แดง.... คิดถึง ใคร หรือ อะไร  ที่เคยผ่านเข้ามาสร้างสิ่งดีๆในชีวิต.... เป็นเรื่องที่น่ารื่นรมย์ไม่น้อยนะครับ.... บางทีผมอยู่คนเดียวก็คิดถึงความเรียงดีๆจากญี่ปุ่น.... หรือน้องๆที่เดินเล่น แถวสยาม แถวบีทีเอส....เหมือนกัน.... จากคุณ : LVP@HEART เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:45:23

ความคิดเห็นที่ 35 ส่วนใหญ่เรามักเหงาในฤดูหนาวมากกว่าฤดูฝน ... เพราะฤดูฝน ถึงแม้จะมีบรรยากาศเหงาๆ แต่ก็มาพร้อมกับความเฉอะแฉะ ซึ่งเป็นปัญหาจุกจิกสร้างความขัดใจให้กับใครๆหลายคน จนอาจบั่นทอนอารมณ์เหงาให้กลายเป็นความหงุดหงิดไปแทน (มีใครรู้สึกเหงาใจมากขึ้น เวลาตากผ้าไม่แห้งบ้างไหมครับ ?) ชอบประโยคนี้มากๆ ค่ะ   อ่านรีวิวของหนุ่มเซอร์คุณป๊อกกี้ในเช้าวันฝนพรำแล้ว รู้สึกเริ่มจะเหงาขึ้นมาอีกแล้วอ่ะคะ จากคุณ : ย้ำคิดย้ำฝัน เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:49:25

ความคิดเห็นที่ 36 ...รีวิวสวยจัง... มาเป็นสมาชิกชมรมความเหงาด้วยคน จากคุณ : เด็กใต้..ตัวดำ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 07:51:27

ความคิดเห็นที่ 37 มาเหงาเป็นเพื่อนอีกคนค่ะ ภาพสวยจังนะคะ จากคุณ : nakaoka เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:01:34

ความคิดเห็นที่ 38 หายไปนานเลยนะฮะ ว่าแต่ไปเหงามาจากไหนเนี่ย จากคุณ : Yukung เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:03:30

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อยามฝนพรำ เธอทำอะไร ?? เข้ามาเหงาท่ามกลางสายฝนพรำ ๆ ค่ะ ขอบคุณกระทู้ดี ๆ ต้อนรับเดือนสิงหาจ้า จากคุณ : ครอบครัวตัว ป เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:05:46

ความคิดเห็นที่ 40 ความเรียง ที่อ่านแล้ว ละเมียดละมุนเหลือเกินครับ ทำไงจะเขียนให้ได้แบบนี้มั่งเนี่ย อิอิ ถ้าบ้านเรามีระเบียบวินัยได้ซักครึ่งหนึ่งของคนญี่ปุ่นก็คงจะดีนะครับ จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:08:04

ความคิดเห็นที่ 41 บรรยากาศแบบนี้มันชวนเหงาเนอะ พี่ป็อกกี้ ปล.รูปสวยมากๆ จ้า จากคุณ : นายโอเลี้ยง (ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:09:35

ความคิดเห็นที่ 42 ตามไปเที่ยวด้วยคนค่ะ จากคุณ : Us-Sama Iland เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:09:36

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบการเปรียบความเหงาในฤดูฝน กับฤดูหนาว จังเลยค่ะ   " ส่วนใหญ่เรามักเหงาในฤดูหนาวมากกว่าฤดูฝน ... เพราะฤดูฝน ถึงแม้จะมีบรรยากาศเหงาๆ แต่ก็มาพร้อมกับความเฉอะแฉะ ซึ่งเป็นปัญหาจุกจิกสร้างความขัดใจให้กับใครๆหลายคน จนอาจบั่นทอนอารมณ์เหงาให้กลายเป็นความหงุดหงิดไปแทน "   จากคุณ : kungtalay เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:12:55

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่หลับไม่นอนอีกแร้ววววเหรอคะ Mr.Pogghi หัวข้อชวนให้อ่านจิงๆ หัวข้อนี้จะอ่านให้ครบทุกตัวอักษรเลย ฮ่า ฮ่า :P จากคุณ : คนของเมื่อวาน เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:19:09

ความคิดเห็นที่ 45 ซาบซึ้งความเรียงของคุณ POGGHI อีกแล้ว บรรยายได้เห็นภาพดีจริงๆ ผมก็อยากเห็นเมืองไทยเรารับวัฒนธรรมด้านดีๆของญี่ปุ่นเข้ามาใช้บ้างจัง ไม่เพียงแค่รับด้านการแต่งกายหรืออาหารการกินเท่านั้น หวังว่าสักวันคงมีโอกาสได้เห็น ถ้าโลกยังไม่แตกสลายไปเสียก่อน ขอบคุณความเรียงดีๆของคุณ POGGHI ด้วยครับ จากคุณ : Koon Shy_Tour Dee เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:20:59

ความคิดเห็นที่ 46 เสื้อกันเหงาที่ดีที่สุด น่าจะเป็นเสื้อของคนข้างๆนะ ป.ล. แล้วทำไม คันโตกับคันไซ ไม่ยืนชิดด้านเดียวกัน? จากคุณ : Pat :o) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:29:38

ความคิดเห็นที่ 47 หลบฝนไปรับลมหนาวด้วยคนครับ ๆๆ จากคุณ : ชานมชงเอง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:38:16

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาดู"คนเหงา" จากคุณ : areewan เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:42:03

ความคิดเห็นที่ 49 รักญี่ปุ่นเหมือนกันครับ  เหงาได้ใจ ขอบคุณสำหรับการถ่ายทอดอีกอารมณ์หนึ่งของญี่ปุ่นครับ จากคุณ : white koala เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:47:16

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านอยู่ทุกตอนครับ จากคุณ : tan_www เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:59:42

ความคิดเห็นที่ 51 สวัสดีครับ. เข้ากับบรรยากาศเหงาๆในเช้าฝนพรำ..ซะจริงๆ ขอบคุณครับสำหรับความเรียงดีๆภาพสวยๆ ปีใหม่นี้ผมก็มีแผนไปเกียวโตเหมือนกัน... จากคุณ : actloma เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:03:51

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่เคยสังเกตุเลยว่าคันโตกับคันไซเดินกันคนละข้าง ขอบคุณรูปสวยๆบทความดีๆกับเช้าวันฝนพรำ ส่วนตัวเดินทางคนเดียวตลอดด้วยหน้าที่การงานจนเป็นความชอบ พอมีเพื่อนขอเดินทางด้วยเลยกลายเป็นอึดอัดแทน ตอนนี้อารมณ์ประมาณไปไหนคนเดียวชักไม่สนุก คิดถึงลูก เลยกลายเป็นวางแผนพาลูกเที่ยวเวลาที่เค้าโตมากกว่านี้แทนแม่ก็survey รอไปก่อน จากคุณ : Ganit เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:06:53

ความคิดเห็นที่ 53 ชีวิตป้า  ไม่ค่อยเปิดโอกาสให้ความรู้สึกที่เรียกว่า "เหงา" เข้ามาซักเท่าไร  เพราะรู้สึกถึงความโหดร้ายของมัน  .. แต่ซักวัน  ที่เวลาและโอกาสมาถึง  ป้าจะไปชมใบไม้เปลี่ยนสีด้วยตาตัวเอง   ในอุณหภูมิที่อบอุ่น  ไม่เดียวดาย  ... จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:19:21

ความคิดเห็นที่ 54 ตามไปเที่ยวด้วยครับพี่ป็อกกี้ จากคุณ : Banq T31 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:23:10

ความคิดเห็นที่ 55 มาแอบเหงา กับ Pogghi บางครั้งแอบรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก แม้มีคนอยู่รอบกายเต็มไปหมด "เหงา"   ♪♪ ♫ เคยเหงากันบ้างไหม เคยรู้อยู่ใช่ไหม ว่าเหงามันโหดร้ายเกินจะเปรียบ มองหาคนข้างกาย ลองถามเขาบ้างไหม ทุกคนรู้สึกเหงาเท่าเท่ากัน อยากให้โลกเห็นใจ อยากให้คนสงสาร ทุกคนก็ต้องการเหมือนเหมือนกัน โอ้ใครหนอใครช่างทำเธอให้ น้ำตาหล่นไหล หลั่งริน จึงร้องเพลงกล่อมทั้งคืน ส่งไปตามสายลมโบกโบย ถึงเธอ เพื่อนเอย ชีวิตยังมีหวังอีกยาวไกล เพื่อนเอย จะเศร้าจะซึ้งกันไปใย ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย ให้ค้นหา ถึงรู้อยู่แก่ใจ ถึงคิดจนซึ้งใจ ทำไมยังเศร้าใจยังเจ็บปวด จึงหาโลกกว้างไกล ค้นหาอยู่เพียงไหน ยังไปไม่ถึงเพียงครึ่งทาง เพื่อนเหงาเราก็เหงาใครเศร้าก็ปลอบใจ ใครถมใครจะซ้ำก็ช่างเขา โอ้ใครหนอใครช่างทำเธอให้ น้ำตาหล่นไหล หลั่งริน จึงร้องเพลงกล่อมทั้งคืน ส่งไปตามสายลมโบกโบย ถึงเธอ เพื่อนเอย ชีวิตยังมีหวังอีกยาวไกล เพื่อนเอย จะเศร้าจะซึ้งกันไปใย ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย ให้ค้นหา... ♪♪ ♫                                   ...พงษ์สิทธิ์ คำภีร์... จากคุณ : +G@To+ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:26:20

ความคิดเห็นที่ 56 ยังคิดถึง ใบไม้แดง ที่ญี่ปุ่นอยู่เหมือนเดิม จากคุณ : aeewil เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:26:40

ความคิดเห็นที่ 57 คนถ่ายรูปสวย ๆ พวกนี้ พี่โผ้มมมมครับ ... พี่โผ้มมมม จากคุณ : ladydunce เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:27:26

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วชอบมากเลย สงสัยว่าตุลานี้คงต้องไปเดินเหงาๆคนเดียวกลางฝนพรำที่โตเกียวแน่ๆ จากคุณ : ฮิโนเดะ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:30:39

ความคิดเห็นที่ 59 ปลายเดือนพฤศจิกายนเหรอพี่ป๊อกกี้...เค้าอยากไปมั่ง ดิ้น ดิ้น... จากคุณ : Jook^Ka^Jick เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:35:50

ความคิดเห็นที่ 60 ทั้งรูป และเนื้อหา ... เยี่ยมไปเลยครับ ^^ จากคุณ : I_Jayjay เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:44:49

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณสำหรับเนื้อหาดีๆ และภาพน่ารักๆค่ะ หวังว่าจะมีโอกาสได้ไปเยี่ยมเยือนตามรอยสักวัน ส่วนความเหงาไม่ค่อยมีค่ะ เพราะมีเจ้าตัวเล็กคอยป่วนทั้งวัน 555 จากคุณ : nongteatree เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:57:56

ความคิดเห็นที่ 62 คิดถึงแต่ก่อน เหงาได้ทุกเมื่อ ทุกฤดู : จันทร์แจ่มฟ้า แสงดาวกระพริบพร่างพราว    เงาเหล่าแมกไม้ แกว่งไกวโยกเย้าคลอเคลีย โอ้เดือนดาว ดาราราย ฝากใจส่งไปให้เธอ    คร่ำครวญเพ้อ  ฮึม............ คอยเธอเสมอ ดวงใจ ฉันไร้คู่เคียง               อยากมีรักร่วมเรียง ผูกพันสัมพันธ์ไม่คลาย ก่อนนอนคืนนี้ โอ้เธอ คิดถึงใคร                  ถ้ามีเธอ คงสุขสม น้ำตาเอ่อล้นทรวงใน                                                                 ค่ำคืน....เหงา แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 54 10:04:15 จากคุณ : หนุ่ม ณ วันวาน เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:03:34

ความคิดเห็นที่ 63 มาอ่านเอาเรื่องและเอาอารมณ์ค่ะ เราทนความเหงาไม่ได้พอๆ กับความหนาวค่ะ แหะๆ แต่ทน "ร้อน" ได้ อิอิ พยายามฝึกใจให้ทนได้กับทุกสภาวะอยู่ เอิ่ม..นอกเรื่องนะนี่ ก็รีวิวมันชวนให้คิดใคร่ครวญถึงตัวเองนี่นา เง่อ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:09:02

ความคิดเห็นที่ 64 การอยู่คนเดียวแล้วเหงา ดีกว่า มีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ แต่เหมือนอยู่คนเดียว ......เหงามากมาย ........ จากคุณ : สาวนุ้ย@ภูเก็ต เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:16:20

ความคิดเห็นที่ 65 ดูภาพแล้วทำให้เหงาไปด้วยเลยค่ะ รูปสวยมาก เห็นแล้วอยากไปเที่ยวจริง ๆ จากคุณ : verdandi เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:19:16

ความคิดเห็นที่ 66 ไม่ไหวแล้ว อ่านถึง คห 7 จะบอกว่าเป็น 1 ในรีวิวที่โดนใจที่สุดของคุณป๊อกกี้ตั้งแต่ผมอ่านมาเหมือนกัน ประสบการณ์ความเหงา ความหนาว และการเดินทาง สนุกจน(แืทบจะ)วางเมาส์ไม่ลง แต่ก็ต้องวาง ไม่งั้นตกงานแน่ๆ เดี๋ยวคืนนี้มาอ่านต่อ และเมนต์ต่อนะครับ ฝากกิฟไว้เป็นมัดจำก่อน จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:29:22

ความคิดเห็นที่ 67 ไม่เหงา เเต่เข้ามาดูค่ะ รูปสวยมากค่ะ ขอบคุณที่นำมาเเบ่งปันนะคะ จากคุณ : prdd26 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:31:11

ความคิดเห็นที่ 68 ภาพสวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  กราบในความงามของภาพ พี่มาถ่ายรูปงานพรีเวดดิ้งให้ผมที 555+ ^^" --------------------------------------------------------------------------- ส่วนเรื่องความเหงา ... แค่องศาเดียวที่เย็นขึ้น หัวใจก็ทนไม่ไหวแล้วครับ 555+ จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:34:01

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ... สักวันเราต้องไปเยือนญี่ปุ่นในฤดูใบไม้เปลี่ยนสีบ้าง... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:36:43

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณเรื่องราวดีๆๆมากนะครับ  ชอบภาพเปิดมากมายจริงๆๆ ได้ อารมณ์มากๆๆ  หามาให้อ่านอีกนะครับ......โหวตไป,,, จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:38:02

ความคิดเห็นที่ 71 เรียบง่าย ละมุนละไม จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:38:44

ความคิดเห็นที่ 72 บอกได้คำเดียวว่า ”โดน” จริงๆ ค่ะ (≡^∇^≡) ซุ่มอ่านรีวิวของคุณป๊อกกี้ทุกครั้งแต่ไม่ค่อยได้โผล่มาทักทาย ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ ค่าาาm (_ _) m จากคุณ : kizuna_Ai เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:39:31

ความคิดเห็นที่ 73 เหงามากๆ ไม่ไหวแล้ว จากคุณ : boy next door เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:53:16

ความคิดเห็นที่ 74 เหงาๆ หนาวๆ ต้องหาสาวยุ่นมากอดแก้เหงาแก้หนาวน่าจะช่วยได้นะครับ จากคุณ : keep it up เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:56:49

ความคิดเห็นที่ 75 เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ แต่ติดตามกระทู้เที่ยวญี่ปุ่นในห้อง blueplanet มานานแล้วค่ะ ชอบ review ของคุณ Pogghi ภาพสวยมากมาย ^_^ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 54 10:59:20 จากคุณ : piece_of_mind เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:57:25

ความคิดเห็นที่ 76 ชอบชื่อตอนมากๆ จากคุณ : ประธานชมรมคนมีแฟนน่ารัก เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:59:51

ความคิดเห็นที่ 77 มีใครเคยคิดเหมือนกันไหมคะ เมื่อเราอ่านรีวิวดีดี ข้อความดีดี หรือเห็นภาพสวยๆในห้องนี้ แล้วนึกสงสัยว่า เอ คนทำงานดีดีแบบนี้ออกมา จะหน้าตาเป็นอย่างไร นิสัยใจคอจริงๆเป็นแบบไหน แล้วยังมีบางข้อความที่โดนใจ เพราะเราก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกัน ทำให้รู้สึกถึงมิตรภาพ รู้สึกว่าถ้าได้รู้จักกัน คงเป็นเพื่อนที่ดีมากๆเลย ประมาณเธอเป็นเพื่อนฉันแล้ว (แบบโมเมเอาเอง) คุณ POGGHI ทำให้รู้สึกแบบนั้นเลยค่ะ จะติดตามความเรียงของคุณเงียบๆอย่างซาบซึ้งไปตลอด ตลอด ค่ะ จากคุณ : ทะเลที่รัก เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:00:56

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณมากครับ เรียกได้ว่าประทับใจมากกับรูปและงานเขียนครับ จากคุณ : SpEyTRo_M เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:08:50

ความคิดเห็นที่ 79 สวยจัง... จากคุณ : ปลาไหลตัวเล็ก เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:13:02

ความคิดเห็นที่ 80 มาแอบดูรูปสวย ๆ ของพี่ป๊อกกี้ แฮะ ๆ เดี๋ยวมาอ่านอีกรอบ ครับ จากคุณ : นายฟ้าใส เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:15:39

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านจบแล้วรู้สึกถึงความเหงาได้จริงๆ คุณป็อกกี้มาพร้อมกับบทความดีๆให้ข้อคิดและความรู้สึกอีกแล้ว ติดตามทุกตอนครับ ไม่พลาดแน่นอน ปล.เน้นบทความเยอะๆก็ดีครับ แต่ผมก็เป็นคนหนึ่งแหละที่ชอบชมภาพสวยเยอะๆ ดังนั้นถ้าจะลงภาพเยอะๆก็ถูกใจผมนะครับ จากคุณ : inint&anant เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:17:22

ความคิดเห็นที่ 82 ภาษาสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ คุณป๊อกกี้ กำลังอยู่ในความเหงาเหมือนกัน ได้อ่านรีวิวนี้แล้ว คลายเหงาไปได้เยอะเลยค่ะ จากคุณ : มา รัก กัน เถอะ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:22:17

ความคิดเห็นที่ 83 ภาพสวย  เรื่องดี อินไปด้วยเลย ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ ปกติขึ้นบันไดเลื่อน ยืนชิดซ้ายตลอดอะค่ะ  เหมือนเวลาขับรถเราก็อยูเลนซ้าย ไงค่ะ จากคุณ : HANEUN เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:26:36

ความคิดเห็นที่ 84 ชอบความเป็นระเบียบของบ้านเมืองเขาเนี่ยเเหละครับสุดยอดจริงๆ จากคุณ : ทำหน้าไม่เล่น เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:29:58

ความคิดเห็นที่ 85 สารภาพว่ายังอ่านไม่จบ แต่จะขอติดไว้ก่อน เดี๋ยวคืนนี้ค่อยมาตั้งใจอ่านอีกที สำหรับความเหงา เรามีมันเป็นเพื่อน ไปเที่ยวทุกครั้งกับมัน แต่เราก็มีความสุขและสนุกกับความเหงาของเราได้ เพราะเราเชื่อว่า "โดดเดี่ยวในโลกกว้าง ดีกว่า อ้างหว้างท่ามกลางฝูงคน" จากคุณ : ohhioh เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:32:43

ความคิดเห็นที่ 86 ความเหงาที่ซ่อนอยู่ใต้ความมีชีวิตชีวา คงเป็นสมบัติที่ติดตัวมนุษย์มานะคะ แต่....แต่ละคนจะทนได้กี่องศา  เป็นมุมน่าสนใจที่จะลองสำรวจตัวเองดูบ้าง     จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:37:30

ความคิดเห็นที่ 87 เข้ามาชมแบบหา "เสื้อกันเหงา" ไม่ทันค่ะ ขอลองอาจหาญเข้ามาชมรีวิวท้าทายความเหงาของคุณป๊อกกี้ดูว่าจะเป็นอย่างไร ชมภาพไป อ่านความเรียงไป เคล้าเสียงฝนและลมพัดเย็น ๆ เข้าบรรยากาศให้เหงาสุด ๆ เลยค่ะ หน้าหนาวเหมาะกับความเหงาที่สุด ส่วนหน้าฝนก็เหงาได้มาก ๆ ถ้านั่งอยู่ริมหน้าต่างแล้วมองสายฝนพรำ อ่านจบแล้วแอบจินตนาการถึงผู้ชายมาดเซอร์ (ผิวเนียน) .... ยืนอยู่ใต้ต้นคริสต์มาส ฟังเสียง Music box บรรเลง เคล้าบรรยากาศหนาว ๆ เย็น ๆ....ก็ได้ความโรแมนติคแบบเหงา ๆ ดีนะคะ ขอบคุณสำหรับรีวิวความเรียงชุดนี้นะคะ ทำให้จิตใจเบิกบานกับความเหงาได้ดีจัง จากคุณ : Yai Klong_Tour Rai เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:37:54

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาอ่านเรื่องราวเหงาๆด้วยครับคุณป๊อกกี้ บางครั้งเราอยู่กับความเหงาบ้างก้อทำให้รู้สึกดี รู้สึกได้อยู่กับตัวเองมากขึ้นนะครับ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ จากคุณ : BANBONDOI เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:40:25

ความคิดเห็นที่ 89 รูปสวยจังค่ะ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันความเหงา ในต่างประเทศ จากคุณ : nong2215 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:43:53

ความคิดเห็นที่ 90 อย่าเหงามากนะครับเดี๋ยวจะไม่สบายนะ หาเติมความรัก ความอบอุ่น จากคนรอบๆข้างน่าจะช่วยให้หายและทุเลาได้บ้างครับ กระทู้ดีมีประกันจาก k pogghi แบบนี้ หาอ่านได้จากกระทู้แนะนำประะจำสัปดาห์เสมอครับ ^__^ จากคุณ : 1twenty2 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:45:55

ความคิดเห็นที่ 91 ขอบคุณคุณ POGGHI สำหรับความเรียงดีๆ และรูปสวยๆ เช่นทุกครั้งค่ะ จากคุณ : la liga fan เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 11:51:50

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นรีวิวพร้อมคำบรรยายลึก ๆ ซึ้ง ๆ ที่ไม่มีใครเทียบเคียงได้ครับ จากคุณ : รักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:06:23

ความคิดเห็นที่ 93 ชอบทุกถ้อยคำ จากคุณ : tiger's nest เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:24:20

ความคิดเห็นที่ 94 กลับมาอ่านแบบละเมียดละมัยอีกรอบ....อ่านไปพร้อมๆกับสายฝนพรำๆยิ่งเพิ่มดีกรีความเหงา ขอบคุณสำหรับบทความเหงาๆ  ของผู้ชายเซอร์ๆคนนี้ จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:26:10

ความคิดเห็นที่ 95 ความสวยของภาษา บวกกับภาพที่สื่อความหมาย อ่านแล้วคุ้มค่าจริง ๆ ค่ะ ถ้ามีโอกาสได้รวมเล่มก็จะดีนะคะ หยิบได้จับต้องได้ คงเป็นหนังสือที่มีคุณค่ะ จากคุณ : สวยด้วยแสง-แรงด้วยสี เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:29:02

ความคิดเห็นที่ 96 น้าป๊อก  ชอบจังสั้นๆ ง่ายๆ แต่โดนใจชะมัด หนึ่งเองก็เป็นคนนึงที่มีประสบการณ์เหงาๆ กลางสายฝนและในที่สุึด ความไม่ชอบฝนตกเป็นอันพับไป เพราะเหมือนมีเพื่อนเิดินอยู่ด้วยกัน  ความเหงามีประโยชน์เยอะค่ะ เพราะมันหมายถึงเราได้อยู่กับตัวเอง ได้คุยกับตัวเอง ได้ให้กำลังใจตัวเอง เปลี่ยนความคิดตัวเอง และนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงตัวเอง... ให้ยอมรับกับความเหงา.... บางคนอาจโดนความเหงาทำร้าย  แต่คนที่โชคดีที่มองเห็นประโยชน์ของความเหงา เค้าจะเป็นเพื่อนที่ทำให้โตขึ้นเสมอๆ ^^ ขอบคุณการแบ่งปันความเหงาผ่านตัวอักษรที่อ่านแล้ว แอบคิดถึงความเหงาขึ้นมาเฉยๆ ^^ จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:29:25

ความคิดเห็นที่ 97 เดินฝ่าฝนแล้วผมเสียทรง เสื้อผ้าเปียกทำให้เสียบุคลิกภาพ ^ ^ ใช่เลยค่ะ ไม่ชอบฝนเพราะทำให้หัวเละอย่างรุนแรง ^^ โดยเฉพาะเมื่อเหล่ไปมองสาวญี่ปุ่นคนข้างๆ อ้าว...ทำไมผมเค้ายังปิ๊งได้อยู่เลยเนี่ย >.< จากคุณ : White Amulet เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:32:09

ความคิดเห็นที่ 98 งามทั้งรูป งามทั้งข้อความ ทำเอาอ่านจบต้องหาเพลงมาฟังเพิ่มความเหงากันเลยทีเดียว ...  กำลังฟังเพลง ฤดูที่ฉันเหงา วง ฟลัวร์ อยู่ค่ะ จากคุณ : reddao เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 12:32:24