|
เราเข้านอนกันแต่หัวค่ำ... เพราะพรุ่งนี้Anezนัดว่าจะออกจากโรงแรมตั้งแต่ตีสามครึ่ง... เราชิน
กับการนอนเร็ว ตื่นเช้ากันแล้ว... จึงไม่เป็นปัญหามากนัก... ปัญหาก็คือเราออกมาตรงเวลา...
แต่ไม่เห็นAnez... พวกเราคอยอยู่ยี่สิบนาที Anezถึงออกมา... แต่คนขับรถก็ยังไม่พร้อม
กว่าเราจะออกรถกันได้ก็ตีสี่... ช้างน้อยกำลังไตร่ตรองว่าควรจะอบรมเจตคติของไกด์ที่ดีให้ Anezได้รับทราบไม๊
เพราะเกิดซ้ำซากมาสองวันแล้ว... แต่ช้างน้ำห้ามไว้... บอกว่าเราก็จะอยู่ด้วยกันอีกแค่วันสองวัน
เมื่อมาถึงจุดที่พวกเราลงจากรถ...ช้างน้อยทราบมาว่าเราต้องเดินกันไกลพอควรและเป็นทางขึ้นเขา
...ที่ผ่านมาไปใหนมาใหนช้างน้อยก็แบกกล้องด้วยตัวเองตลอด... แต่ครั้งนี้อยากเดินสบายๆบ้าง
จึงบอกAnezตั้งแต่เมื่อคืนว่าให้ช่วยหาลูกหาบมาแบกกระเป๋ากล้องให้ช้างน้อยด้วย... ฟังดูกระแดะ
มากเลยใช่ป่าว... แต่เนี่ยแหละสไตล์เที่ยวของสองช้าง... เมื่อถึงตรงนี้ Anezมาสารภาพว่าหา
ลูกหาบให้ไม่ได้...แต่ยินดีทำหน้าที่นี้ให้เอง... ช้างน้อยก็เลยยกกระเป๋ากล้องให้Anezไป...
จึงเป็นการเดินที่มีความสุขมากที่สุดของช้างน้อยเลยหล่ะ... ทางเดินช่วงแรกเป็นทางไม่ชันมาก
เดินกันได้สบายๆ... เนื่องจากช้างน้อยเป็นคนเดินเร็ว... และเมื่อไม่ต้องรับน้ำหนักเกือบสิบกิโล
ของกระเป๋ากล้อง... จึงเรียกว่าเดินตัวปลิวได้เลย... เดินได้สักพัก... ช้างน้อยได้ยินเสียง
หอบฟืดฟาดของ Anezซึ่งตามมาติดๆ... Anez พูดไปหอบไปว่า... คุณช้างน้อย...ฟืด
ฟาด...คุณเป็นคนที่เดิน...ฟืดฟาด...เร็วที่สุด...ฟืดฟาด...เท่าที่ไอ...ฟืดฟาด...ทำ
ทัวร์มา...ฟืดฟาด...เลยหล่ะ... ช้างน้อยได้แต่คิดในใจ สงสัยยูจะมัวแต่กินเหล้า สูบบุหรี่
นะสิ นอนก็นอนดึก แต่ไม่ได้พูดออกไปหรอกครับ... เข้าใจว่าทางที่เราเดินยาวประมาณสามกิโล
ช่วงครึ่งแรกก็ชิลชิลอย่างที่ว่า... แต่นอกจากช้างน้อยแล้ว... ทั้ง Anez และคุณช้างน้ำก็เริ่ม
ออกอาการบ้างแล้ว... หลังจากนั้นก็เป็นทางชันขึ้นแต่ก็เป็นทางเดินเรียบๆนะครับ... ไม่ต้องปีน
ป่ายลำบากลำบน... ถึงตรงนี้ช้างน้อยก็เดินขึ้นไปได้เรื่อยๆ... แต่ก็เหนื่อยอยู่บ้าง... แต่คุณ
ช้างน้ำเธอบอกว่าเธอไม่ไหวแล้ว...อาจจะเป็นเพราะว่าทุกคนต้องเร่งฝีเท้าตามช้างน้อย... ก็เลย
ตกลงกันว่าให้ทุกคนเดินตามสบาย... ช้างน้อยจะเดินไปก่อนเพราะอยากเห็นว่าช่วงพระอาทิตย์ขึ้น
เป็นอย่างไร... แล้วให้ Anezอยู่เป็นเพื่อนคุณช้างน้ำ... โดยที่ช้างน้อยพลาดอย่างแรงคือไม่ได้
เอากล้องออกจากกระเป๋าแล้วถือไปด้วย... สรุปว่าช้างน้อยเดินขึ้นไปก่อนคนเดียว... ระหว่าง
ทางมีจุดหนึ่งสวยมากๆเลย... เห็นพระจันทร์เต็มดวงลอยอยู่เหนือภูเขาไฟ มีหมอกล่องลอยเป็น
ฉากหน้า... มีฝรั่งที่เดินอยู่ข้างหน้าแวะถ่ายรูปแล้วหันมาบอกช้างน้อยว่า Wow, so beautiful
ซึ่งช้างน้อยก็เห็นด้วยและเสียดายมากๆที่ไม่มีกล้องมาด้วย... มันเป็นแค่momentนั้นจริงๆ
...เมื่อช้างน้อยขึ้นมาถึงปากปล่อง... ฟ้าก็สว่างโร่แล้ว...อากาศดีมากเลยครับ...หลังจากนั่ง
พักซึมซาบกับบรรยากาศได้สักครู่...Anez ก็ตามมาพร้อมกระเป๋าและขาตั้งกล้อง... โดยบอก
ช้างน้อยว่า... เนี่ย ยูรู้ไม๊ คุณช้างน้ำเค้าเป็นห่วงมากเลย เค้าเร่งให้ไอเอากระเป๋ากล้องมาให้ยูอยู่
นั่นแหละ เดี๋ยวไอกลับไปดูคุณช้างน้ำก่อนนะ... ว่าแล้วคุณAnezก็ย้อนกลับไปดูแลคุณช้างน้ำอีก
รอบ... ช้างน้อยก็เลยมีโอกาสได้เก็บภาพเหมืองกำมะถันและทะเลสาบที่เคยเห็นบนเครื่องบินมาแล้ว
จากคุณ |
:
mordek1
|
เขียนเมื่อ |
:
31 ก.ค. 54 13:21:14
|
|
|
|
|