|
ชาวคณะก็เห็นพ้องต้องกัน ว่าไม่ลงดีกว่า เพราะเดินเมื่อยเต็มที แต่มีสัญชาตญานบางอย่าบอกผมว่าต้องลง ผมเลยเปลี่ยนใจเดินตามไกด์ข้ามไปอีกฝั่งของถนน คนในคณะเห็นผมเปลี่ยนใจก็เลยลงตามมาทั้งหมด ในศูนย์หัตถกรรมบางจุดเค้าจะห้ามถ่ายรูป จุดแรกเป็นการแสดงผ้าปักที่ฝีมือประณีตมาก ถ้าไม่เข้าไปดูใกล้ๆ ผมต้องคิดว่าเป็นภาพเขียน การไล่ระดับสี การวางองค์ประกอบ อารมย์ภาพ มันเป็นงานศิลป์ที่น่าดูมาก เลยคิดว่าจะซื้อไปประดับห้องซักรูป ผมตรงดิ่งไปที่รูปสาวสวย ในชุดอาวใหญ่ ในอิริยาบทที่กำลังพริ้วไหวไปกับเสียงเพลง ขนาดประมาณ 30 x 60 ซม. เห็นตัวเลขบนกระดาษเล็กๆ ที่ปิดอยู่ตรงมุมภาพ 3,000 เฮ้ย.... ไม่แพงนี่กว่า ทำไม่ค่าแรงงานฝีมือที่นี่มันถูกอย่างนี้วะ แต่ก่อนที่ผมจะเรียกพนักงานมาแสดงความจำนงเป็นเจ้าของภาพ สายตาผมก็เหลือบไปเห็น ตัวอักษะตัวนึ่ง ที่วิ่งตามตัวเลขที่ผมบอกแบบ ทิ้งช่วงเล็กน้อยพองาม $ คำนวณคร่าวตามประสาคนที่อยู่กับตัวเลข แปลเป็นไทย 90,000 บาท ภาพห้องที่บ้านประดับด้วยสาวน้อยในชุด อ๋าวหญ่าย กำลังพริ้วไหว หายไปขจากมโนภาพผมทันที
จากคุณ |
:
รักสามเศร้า
|
เขียนเมื่อ |
:
8 มิ.ย. 54 11:32:49
|
|
|
|
|