ความคิดเห็นที่ 1 มาพอดีกำลังเปิดบล็อกอยู่เลย.........555 จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:03:33

ความคิดเห็นที่ 2 ในรถมีโอะโต้ซังซึ่งขับรถพาไปส่ง ผู้ที่โดยสารมาด้วย มีโอะก้าซัง,  มิซึกิ (ลูกสาวคนเล็ก) และจัสมิน วูฟเฟอร์ชาวไต้หวัน   ระหว่างนั่งอยู่ในรถ ทุกคนเอาแต่เงียบซึ่งถ้าเป็นปกติ จะต้องคุยกันสนุกสนานเฮฮา ทุกคนชอบเพลงที่เรานำมาใช้ประกอบวีดีโอภาพ โอะโต้ซังพูดทำลายความเงียบขึ้นมาด้วยคำถามว่าใครเป็นคนร้อง พอรู้ว่าวงนี้เป็นเพื่อนของโยชิมิที่เรากำลังจะไปหา ก็เลยขอชื่อวงมา เราก็บอกไปว่าชื่อวงนี้ๆ มีเพลงในยูทูปด้วยนะ ลองเปิดหาดูได้ มิซึกิก็หวังดีเหลือเกิน ใช้มือถือหาจนเจอแล้วเปิดฟังในรถอีก โอะก้าซังเลยเสียน้ำตาอีกรอบนึง ทำเอาเราตาแดงๆ ไปเหมือนกัน ล่ำลากันอยู่นานจนคนขับรถต้องบอกให้รีบขึ้นรถ เพราะได้เวลารถออก เราขึ้นรถเมล์เพื่อไปต่อรถ Night bus ที่สถานีฮากาตะ จ. ฟุคุโอกะ รายละเอียดจากเว็บนี้ค่ะ http://www.nishitetsu.co.jp/bus/highway/gb/guide/harimaya.htm ซื้อตั๋วไว้ล่วงหน้า 4 วัน โดยโอะโต้ซังเป็นคนโทรจองให้ เพื่อไปโคจิต่อ ในราคา 10,400 เยน ก่อนจะมาลงเอยที่การขึ้นรถบัสนี่ ก็คิดเรื่องการเดินทางไว้หลายวิธีค่ะ วิธีแรก ขึ้นเรือจาก จ. โออิตะ ข้ามทะเลไปลงที่จังหวัด เอะฮิเมะ เกาะชิโกกุ แล้วก็นั่งรถต่อไปที่โคจิ แต่รู้สึกว่าจะหลายต่อไปหน่อย แถมของก็เยอะแบบนี้ท่าทางจะลำบาก ส่วนอีกวิธีหนึ่งคือ ใช้บัสพาสที่ยังเหลืออีก 1 เที่ยว แต่ต้องไปรอต่อรถที่โอซาก้าอีก นี่ก็ยุ่งยากอีกเหมือนกัน จนมาได้วิธีสุดท้าย คือนั่งจากฟุกุโอกะ ไปถึงโคจิรวดเดียวเลย ไม่ต้องต่อรถ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:05:20

ความคิดเห็นที่ 3 แวะมาส่งกำลังใจ ให้ฮารุมิก่อนเลย รอมานาน แล้ว ดีใจจัง^^ จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:17:41

ความคิดเห็นที่ 4 น้าเปรี้ยว...สวัสดีค่า มาเร็วมากกกก วันนี้รู้สึกพันทิปแปลกๆเนาะ เข้าไม่ค่อยได้เลยอ่า ...คุณหนึ่ง...ฮ่าๆ เพิ่งจะมีอารมณ์ศิลปิน คิดออกแล้วววว ................................................................................. เราไปถึงสถานีฮากาตะ แล้วยังมีเวลาเหลือ จึงโทรไปหาพ่อกับแม่ของโยชิมิ  ว่าจะไปลงตรงไหน ทางนั้นจะได้มารับถูก โทรไปก็โดนโอะก้าซังพูด “โทสะเบน” ใส่เป็นชุด “โทสะ” เป็นชื่อเก่าของ จ. โคจิค่ะ รู้สึกว่าตั้งแต่ใช้ชีวิตวูฟอยู่ในญี่ปุ่นเดือนกว่าๆ นี่จะเริ่มฟังภาษาถิ่นได้เยอะขึ้นแฮะ เราก็ตอบไปว่าจะถึงตอนเช้าของวันพรุ่งนี้ที่สถานีรถไฟโคจิค่ะ โอะก้าซังซึ่งพรุ่งนี้ต้องไปทำงานมารับเองไม่ได้ ก็ส่งต่อโทรศัพท์ให้โอะโต้ซังเป็นคนนัดสถานที่และเวลา เพื่อเจอกันที่นั่นอีกครั้ง เป็นอันเรียบร้อย ก็กลับมานั่งรอรถต่อไป มาเล่าถึง จ. โคจิกันบ้างค่ะ   จ. โคจิ อยู่บนเกาะเล็กๆที่ชื่อว่า เกาะชิโกกุ มีอยู่ 4 จังหวัดด้วยกัน คือ 1.จังหวัด คากาว่า 2.จังหวัด เอะฮิเมะ 3.จังหวัด โทคุชิมะ 4.จังหวัดโคจิ หลายคนอาจจะไม่ค่อยรู้จักเกาะชิโกกุกันเท่าไหร่ เลยเอาแผนที่มาให้ดูด้วยค่ะ อยู่ตรงลูกศรสีแดงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 14:32:04 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:26:59

ความคิดเห็นที่ 5 เรารู้จักจังหวัดนี้ก็เพราะดูการ์ตูนเรื่องหนึ่งของ ค่ายจิบลิ ชื่อเรื่องว่า Umi ga kikoeru  หรือ Ocean Wave ค่ะ ตอนนั้นเพิ่งเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่น มาดูการ์ตูนเรื่องนี้ เอ๊ะ นี่ภาษาญี่ปุ่นเหรอเนี่ย ทำไมไม่เห็นเหมือนที่เคยเรียนเลย   เพิ่งมากระจ่างก็ตอนที่ถามอาจารย์ที่สอนภาษานี่แหละค่ะ ว่าแต่ละถิ่นเค้าก็มีภาษาของเค้าเอง เหมือนบ้านเรา ที่จะมีภาษาแตกต่างกันไป จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:29:49

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อรู้จักกับโยชิมิ ก็ได้รู้เรื่องราวของ จ. โคจิจากโยชิมิบ้าง เลยเริ่มสนใจอยากลองไปดูซักครั้ง พอดีกับช่วงที่เราไปวูฟญี่ปุ่น โยชิมิ มีแพลนจะกลับบ้าน เราเลยขอไปแวะ โยชิมิก็โอเคค่ะ นัดกันไว้ล่วงหน้าก่อนเดินทางซะอีก   เช้าวันที่เราไปถึง โยชิมิยังอยู่ที่สนามบินฮาเนดะ เพื่อรอต่อเครื่องมาลงที่โคจิ พ่อของโยชิมิก็มารับเราก่อนที่จะไปสนามบินกันค่ะ  รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน มาถึงก่อนเจ้าของบ้าน   โอะโต้ซังชวนคุยเราก็ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่แปลกใจตรงที่ ภาษาที่นี่บางคำก็ใช้เหมือนที่คะราซึ  (โฮสก่อนหน้าที่จ. ซางะ) และแปลกใจมากขึ้นไปอีกจากที่เมื่อก่อนที่เราเคยอยู่กับโยชิมิแล้วฟัง ตอนที่โยชิมิคุยโทรศัพท์กับที่บ้านไม่ออกเลย แต่ตอนนี้กลับฟังเข้าใจขึ้นเยอะ  กลับไปคราวนี้สงสัยพูดภาษากลางไม่ได้แล้วแหงๆ ฮ่าๆ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:33:03

ความคิดเห็นที่ 7 เราไปถึงสนามบินก่อนเวลาที่สายการบินสัญชาติญี่ปุ่น  ANA ซึ่งโยชิมิจะโดยสารมาลงที่สนามบินแห่งนี้ซะอีก ดังนั้นจึงมีเวลาพอสมควรให้เราซอกแซกดูนู่นดูนี่ไปเรื่อย  เข้าไปด้านใน ก็เจอกับห้องนี้ค่ะ โอ๊ะๆๆๆ นี่แหละ ที่เราใฝ่ฝันว่าซักวันถ้ามีเวลาและโอกาสก็อยากจะทำบ้าง ก็คือ การเป็น "โอะเฮนโรซัง"  お遍路さん Ohenro San  คือ นักแสวงบุญ ที่เดินทางทั่วเกาะชิโกกุเพื่อไปสักการะวัดทั้ง 88 แห่ง ที่ภาษาญี่ปุ่น เรียกกันว่า 四国八十八ヶ所　(Hachijuu Hakkasho) อยู่ที่นี่ 1 อาทิตย์ ขึ้นรถไปไหนก็จะเห็น โอะเฮนโรซัง เดินตามท้องถนน เยอะแยะเลยค่ะ แต่งชุดแบบนี้แหละ เวลาเห็นทีไรเราก็จะตื่นเต้น และยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป ทำไมก็ไม่รู้ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:38:25

ความคิดเห็นที่ 8 F5 ตลอดๆ ยันเที่ยงเลยน๊า จัดหนักมาอย่าให้ช้า... น๊าฮารุจัง^^ ปีนี้ไม่ได้ไป ต้องดูรีวิว เพื่อนๆ เอา ปีหน้า คงต้องกลับไปกอดกับบอกรักญี่ปุ่นด้วยตัวเองแล้วล่ะ^^ จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:39:14

ความคิดเห็นที่ 9 มาทันถ่ายทอดสดด้วย ^__^ จากคุณ : BeeVee' เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:43:32

ความคิดเห็นที่ 10 ...คุณหนึ่ง...สงสัยทริปญี่ปุ่นปีหน้าจัดหนักแน่เลยนะเนี่ย อิอิ ....บีวี่...มาทันอยู่แล้ว วันนี้รีวิวถึงเย็น และอาจจะเลยไปดึกดื่นเที่ยงคืนก็ได้ ฮ่าๆ ................................................................................................. ส่วนประกอบของชุด โอะเฮนโรซังคร่าวๆ เลยก็จะมีดังนี้ค่ะ ดูตามรูปภาพนี้เลย เครดิต จากเว็บ http://www.meihosya.com/ohenro_item.html 1.菅笠(すげがさ) Sugegasa เป็นหมวกทรงแหลมๆ เหมือนหมวกเวียดนาม ที่ใส่กันแดด, กันฝน, กันหิมะตกใส่หัว 2.輪袈裟(わげさ) Wagesa เป็นสายผ้า มีลวดลายและสีต่างๆกัน เอาไว้คล้องคอ 3.白衣(びゃくえ) Byakue เสื้อคลุมสีขาว 4.数珠(じゅず) Juzu ลูกประคำ 5.持鈴(もちすず) Mochisuzu กระดิ่ง 6.ズタ袋(ずたぶくろ) Zutafukuro ย่าม 7.金剛杖(こんごうづえ) Kongoutsue ไม้เท้า เอาไว้ใช้เกิดเดินสะดุด จะได้มีไม้คอยช่วยค้ำไม่ให้ล้ม จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:49:50

ความคิดเห็นที่ 11 กรี๊ดดดดดดดดดดด วันนี้มาทันถ่ายทอดสด เย่ๆ รอตั้งนานว่าเมื่อไหร่จะมาต่อ o(〃＾▽＾〃)o จากคุณ : kizuna_Ai เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:57:22

ความคิดเห็นที่ 12 วิธีการเดินทางแสวงบุญปัจจุบันก็มีหลากหลาย ที่นิยมกันมากที่สุดก็เห็นจะเป็นการเหมารถบัสไปกันหลายๆคน เหมือนบ้านเราเวลาปิดทอง 9 วัด นั่นแหละค่ะ บ้างก็ปั่นจักรยาน ขับมอเตอร์ไซด์ บ้างก็ใช้บริการรถโดยสารประจำทาง หรือรถไฟ บ้างก็เดิน แล้วกว่าจะเดินสักการะครบ 88 วัดนี่ ก็ใช้เวลากันเป็นเดือนนะคะ แล้วที่แปลกสุดๆ เห็นจะเป็นจากในหนังเรื่องนี้ค่ะ   ロード88　出合い路　四国へ อ่านว่า Ro-do hachi-juu-hachi –de-ai-michi –shikoku - e　 หรื อ ชื่อ ภาษาอังกฤษว่า Road 88 ที่นางเอกใช้วิธีเดินทางแสวงบุญด้วย สเก็ตบอร์ด  เรายังไม่เคยดูหรอก แต่เคยอ่านเนื้อเรื่องคร่าวๆ เมื่อนานมาแล้ว ประมาณว่า นางเอกเป็นเด็กสาวมัธยมปลายที่ป่วยเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ออกเดินทางเพื่อค้นหาความหมายของการมีชีวิตอยู่ ไปแสวงบุญยังเกาะชิโกกุ ด้วยสเก็ตบอร์ด ระหว่างทางเธอก็ได้พบปะกับผู้คนมากหน้าหลายตาที่มาจากที่ต่างกัน หลายคนคงสงสัย ถ้าเราเดินทางแสวงบุญไปหลายๆวัน นั้นจะพักที่ไหน ที่นี่ใกล้ๆวัดบางที่จะมีที่พักสำหรับโอะเฮนโรโดยเฉพาะ ราคาจะไม่แพงมาก และไม่ได้มีเฉพาะคนญี่ปุ่นเท่านั้นนะคะ ที่นิยมมาแสวงบุญ ณ เกาะแห่งนี้กัน ชาวต่างชาติก็มีไม่น้อยเลยค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นแบบแบ็คแพ็คเกอร์ ที่ใช้วิธีเดินเท้า จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:58:54

ความคิดเห็นที่ 13 ีรออยู่นานเลยฮารุ อิอิ พักงานพาไปเที่ยวเหรอเนี่ยยย ชอบเลย จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:08:26

ความคิดเห็นที่ 14 ....คุณ kizuna_Ai...อิอิ แบบว่ากว่าจะบิ้วอารมณ์ให้เริ่มเขียนได้นี่ ยากเหมือนกันนะคะ ...คุณ กาแฟปั่น เหนื่อยมานานแล้ว ขอพักบ้างเอาแรงค่ะ แต่รู้สึกเหมือนไม่ค่อยได้พักยังไงไม่รู้แฮะ ....................................................................................................... เมื่อตัวหนังสือแสดงบนจอว่าเครื่องบินที่โยชิมิขึ้นบินมาถึงแล้ว ไม่นานโยชิมิก็ควงคู่มากับจนท.สายการบิน  ที่พาออกมาส่ง พร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่   พอเห็นหน้าโยชิมิแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกของคนที่เดินทางอยู่ต่างบ้านต่างเมืองมานาน แล้วพอได้เจอคนที่คุ้นเคยน่ะค่ะ แหะๆ   ครอบครัวโยชิมิ มีสมาชิกทั้งหมด 5 คน คือ พ่อ แม่ ยาย พี่สาว และ โยชิมิค่ะ แต่พี่สาวทำงานต่างอำเภอ ก็เลยย้ายออกไปอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน และโยชิมิก็เดินทางและอยู่ต่างประเทศตลอด ทำให้เหลืออยู่กันแค่ 3 คน เท่านั้น   พ่อโยชิมิทำอาชีพเกษตรกรค่ะ ปลูกข้าว ทำไร่ เมื่อก่อนปลูกผัก ปลูกข้าวเยอะมากถึงขนาดต้องจ้างคน แต่ด้วยอายุที่มากขึ้นและสุขภาพไม่ค่อยดีแล้ว งานจึงน้อยลง แม่โยชิมิทำงานในบริษัทประกันภัยอยู่ในเมืองโคจิ ส่วนคุณยายก็อยู่บ้านรับหน้าที่ทำงานบ้านต่างๆ ครึ่งวันที่เหลือ เราก็ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ด้วยการนอนตีพุงอยู่ในห้องนอนของโยชิมิ คุณยายน่ารักมาก ตอนนั้นอากาศหนาว เห็นคนแก่ๆ มักจะใส่หมวกแบบนี้ เหมือนเด็กแบเบาะ ฮ่าๆ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:19:42

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อผ่านการนอนตีพุงอย่างเต็มที่มาจากวันแรกแล้ว วันที่ 2 เป็นวันครบรอบการเสียชีวิต 49 วัน คุณย่าของโยชิมิ  เราก็เลยมีโอกาสได้เข้าไปร่วมพิธีกรรมด้วย มีพระ 1 องค์มาทำพิธีให้ แล้วก็นำกระดูกที่เก็บไว้ในห้องของบ้าน ไปใส่ลงในสุสาน ตอนไปสุสานพระก็ขับมอเตอร์ไซด์ไปทำพิธีด้วยค่ะ ตอนแรกตกใจ เลยนึกออกว่า ศาสนาพุทธที่ญี่ปุ่นคนละนิกายกับของเรา จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:23:55

ความคิดเห็นที่ 16 กลับมาบ่ายเลยได้แวะเที่ยววัดอีกหนึ่งแห่ง รู้สึกจะเป็นวัดแห่งที่ 33  ในบรรดา 88 แห่ง จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:25:34

ความคิดเห็นที่ 17 ใกล้ๆบ้านโยชิมิ กำลังมีงานสวนดอกเบญจมาศจัดเป็นที่ท่องเที่ยวเล็กๆ อยู่บนภูเขา เลยแวะดู และชิมอาหารอย่างอุด้ง และทาโกะยากิ ให้หายหนาวลงได้บ้าง จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:28:43

ความคิดเห็นที่ 18 วันที่ 3 วันนี้เป็นวันที่โยชิมิ นัดญาติๆ และเพื่อนๆ มาทำความรู้จักกับโครงการ “คาราวานหนอนหนังสือ” หรือ ในภาษาอังกฤษว่า “Alwaysreading Caravan” ที่โยชิมิกำลังทำอยู่ในประเทศไทย  ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ในเมืองโคจิ โยชิมิ สาวโคจิคนนี้ ถึงแม้ว่าตาทั้งสองข้างจะบอดสนิท แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคเลยค่ะ โยชิมิเดินทางไปประเทศต่างๆ ด้วยตัวเองมาแล้วหลายประเทศ   และหนึ่งในประเทศที่โยชิมิประทับใจที่สุดก็คือ .....ประเทศไทยของเรานี่เองค่ะ  ^^  (ปลื้มจริงๆ) โยชิมิรู้จักประเทศไทยได้ยังไง? สมัยเรียนม.ปลาย โยชิมิได้ทุนไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกา 1 ปี ระหว่างเรียนอยู่ที่อเมริกา มีวันหนึ่งโยชิมิเข้าไปร่วมงานรวมนักเรียนแลกเปลี่ยนของแต่ละประเทศ และเจอกับนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เป็นคนไทย พอโยชิมิได้ยินภาษาไทยครั้งแรกก็รู้สึกว่า ภาษาไทยฟังแล้วเหมือนเสียงดนตรี ไม่เหมือนภาษาอื่นๆที่เคยฟังมา น่าสนใจดี ไม่เฉพาะภาษาไทยเท่านั้นที่โยชิมิประทับใจ อุปนิสัยของคนไทยที่ชอบช่วยเหลือ อบอุ่นเป็นกันเองช่างคล้ายกับคนญี่ปุ่นมากๆ พอกลับมาญี่ปุ่นก็เลยหาทางมาเมืองไทยจนได้ ด้วยการเป็นอาสาสมัครไปแถว จ. ทางภาคเหนือเพียงไม่กี่อาทิตย์ หลังจากนั้นก็หาทางมาไทยอีกเป็นครั้งที่ 2 ครั้งนี้แหละค่ะที่เราได้เจอกับโยชิมิ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:32:15

ความคิดเห็นที่ 19 น่าสนใจมากครับ  ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:37:48

ความคิดเห็นที่ 20 เรารู้จักกับโยชิมิตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย โดยการแนะนำจากเพื่อนของพี่สาวที่ได้ทุนไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น ในปีนั้นโยชิมิ มาเป็นครูสอนภาษาให้มูลนิธิคนตาบอดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ  และช่วงที่เป็นวันหยุดต้องการอาสาสมัครพาเที่ยวแถวๆ กทม. พอดีว่ามีประสบการณ์คลุกคลีกับคนตาบอดมาบ้าง ก็เลยตกลงเป็นคนพาเที่ยวเอง เราจัดทริปหฤโหดให้โยชิมิโดยเริ่มต้นจากการพาขึ้นเรือด่วนเจ้าพระยาไปเดินเล่นหาของกินที่เกาะเกร็ด แล้วก็พาขึ้นเรือไปบ้านขนมต่อ  ดีนะที่รอดมาได้โดยไม่ตกเรือ ฮ่าๆ   ในปีต่อมาโยชิมิก็สอบทุนแลกเปลี่ยนได้มาอยู่ไทยอีก 1 ปี ต่างฝ่ายต่างต้องการแลกเปลี่ยนภาษา เมื่ออุปสงค์อุปทานตรงกัน ทำให้เรามาเช่าหออยู่ด้วยกันค่ะ ปรากฏว่า โยชิมิได้ภาษาไทยไปเต็มๆ จนคนละแวกนั้นไม่มีใครคิดว่าโยชิมิเป็นคนญี่ปุ่นเลย ส่วนเราเหรอ เหอๆ ไม่ได้พัฒนาภาษาญี่ปุ่นไปถึงไหนเล๊ย   แต่ก็ได้เรียนอักษรเบรลล์มาด้วยน๊า....หุหุ ร้านกาแฟ ที่จัดสัมนาค่ะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:38:49

ความคิดเห็นที่ 21 เพื่อนฮารุมิเจ๋งมาก ฝากบอกด้วย ว่ามีคนไทย ชื่นชมเขาอีกหนึ่งคน.... เก่งจริง แม้ร่างกายไม่พร้อม แต่ก็ใจสู้สุดกำลัง...ดูแลตัวเองได้ อาจต่างจากคน ร่างกายพร้อม แต่ใจดันพิการซะงั้น... เฮ้อ...กรรม จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:42:42

ความคิดเห็นที่ 22 ..คุณ เล็กทาโร่ ขอบคุณค่ะ แวะมาทักทายทันถ่ายทอดสดทุกกระทู้เลย ..คุณหนึ่ง ไว้ว่างๆ ก็มาสมัครเป็นอาสาได้นะคะ อุ๊บส์ จะเป็นการโฆษณารึเปล่าเนี่ย แหะๆ ............................................................................................................. ระหว่างเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่  1 ปี ทำให้โยชิมิมีโอกาสรู้จักคนไทยมากมาย ได้ออกพื้นที่ไปทำกิจกรรมสำหรับเด็กพิการตามพื้นที่ต่างๆ โดยเฉพาะเขตชนบท เห็นเด็กพิการที่ไม่มีโอกาสเข้าเรียนหนังสือ บางทีถ้าเดินไม่ได้ก็ต้องนอนอยู่บ้าน และกิจกรรมยามว่างส่วนใหญ่ก็คือ การดูทีวี   โยชิมิพบว่าคนไทยหลายๆคน เข้าใจว่าการอ่านหนังสือ คือการเรียนซึ่งถ้าเข้าใจแบบนี้ ก็จะคิดว่าการอ่านคือเรื่องน่าเบื่อ อีกอย่างหนังสือหลายอย่างที่วางขายอยู่นั้นราคาค่อนข้างแพง ทำให้เกิดแรงบันดาลใจอยากทำโครงการหนึ่งขึ้นเพื่อส่งเสริมให้เด็กๆรักการอ่านหนังสือ โดยไม่แบ่งแยกว่าเด็กคนนั้นจะเป็นเด็กปกติหรือพิการตาบอด (มีหนังสืออักษรเบรลล์) ก็สามารถเข้าใช้ห้องสมุดของเราได้ แต่โครงการก็ยังไม่ได้เริ่ม จนกระทั่งโยชิมิกลับไปญี่ปุ่นและได้รับทุนเพื่อไปเรียนเฉพาะด้านเพื่อนำมาสานต่อโครงการนี้ที่อินเดีย   โยชิมิใช้เวลาเรียนที่อินเดียเป็นเวลา 1 ปี พอเรียนจบแล้วโยชิมิก็กลับมาเริ่มทำโครงการที่ว่านี้โดยเลือกประเทศไทยเป็นที่แรก ในชื่อโครงการว่า “คาราวานหนอนหนังสือ” Alwaysreading Caravan  เมื่อต้นปีที่แล้ว นี่ก็เพิ่งครบปีเองค่ะ   วันนี้มีคนสนใจเข้าฟังประมาณ 40 คน มีนักข่าวหนังสือพิมพ์จากอะซาฮี ที่เป็นเพื่อนเคยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับโยชิมิมาทำข่าวด้วย หลังจากการแนะนำประเทศไทยให้ทุกคนรู้จัก หลายคนสนใจประเทศไทยอยากลองมาซักครั้ง และหลายคนเคยมาเที่ยวเมืองไทยแล้วก็ชอบอยากกลับมาอีกก็มี ถ้าสนใจเรื่องราวของคาราวานหนอนหนังสือของโยชิมิ ก็ติดตาม www.alwaysreadingcaravan.org ได้ที่เว็บนี้นะคะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:49:11

ความคิดเห็นที่ 23 วันที่ 15 พฤศจิกายน 2010 และแล้ว....เราก็โดนหวัดเล่นงานจนได้ กินยาแล้วหวัดดีขึ้นไม่ค่อยมีน้ำมูก แต่ดันมีอาการไอตามมาด้วยนี่สิ พอเจออากาศหนาวๆ เรายิ่งไอหนักกว่าเดิม ตั้งแต่นั่งรถเมล์เข้าเขต จ. โคจิ ก็จะเจอป้าย และชื่อของ ซากาโมโตะ เรียวมะ ตลอดค่ะ แม้แต่ชื่อสนามบิน ก็ยังชื่อ เรียวมะแอร์พอร์ตเลย หลายคนที่ญี่ปุ่นบอกว่า ปีนี้เป็นปีของเรียวมะเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าไปที่ไหนมีแต่คนพูดถึง แล้วก็มีละครออกมาเพิ่มความนิยมในตัวเรียวมะเข้าไปใหญ่  ช่อง NHK ตอนต้นปี 2010   ส่วนตอนนี้ที่ประเทศไทยก็อัพเดทเหมือนกัน เพราะกำลังออกอากาศให้ดูทางช่อง TPBS ทุกวัน พฤหัส-ศุกร์ ประมาณ 8:20 pm. วันนี้เราจะได้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์นี้ซะีที โดยมีเพื่อนโยชิมิเป็นไกด์มาพาไปเที่ยวตามที่สำคัญๆ เพื่อนคนนี้เคยตาบอดมาก่อน แต่พอผ่าตัดก็กลับมามองเห็นเหมือนเดิม และขับรถได้ด้วย โชคดีจัง ที่แรกที่เราอยากไปก็คือ พิพิธภัณฑ์เรียวมะ ซึ่งบังเอิญอีกเป็นครั้งที่ 2 ไปโคจิตรงกับช่วงวันเกิดของ ซาคาโมโตะเรียวมะ พอดี แต่คนก็ไม่ได้เยอะมาก หน้าทางเข้าก็เจอกับรูปปั้นเรียวมะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:59:18

ความคิดเห็นที่ 24 ตามมาชมต่อ ขอบคุณมากนะคะ คุณ harumi จากคุณ : Miss_Behaving เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 13:03:25

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาด้านใน มีเคาท์เตอร์บริการข้อมูล และเก็บค่าเข้าชม ด้านในมีของเก่าต่างๆ ที่เรียวมะเคยใช้ แสดงอยู่ เช่น ดาบ ปืน (แต่รู้สึกว่าบางอย่าง เช่น ปืน จะไม่ใช่ของจริงที่เรียวมะเคยใช้นะคะ) พร้อมกับมีรูปภาพเรียวมะ และข้อความบรรยายประวัติความเป็นมา ซึ่งเป็นภาษาญี่ปุ่นที่ยากสำหรับเราค่ะ เดินขึ้นมาชั้นบน ก็เจอกับมุมนี้ค่ะ สำหรับเด็ก นี่แหละ ใช่เลย อ่านเพลินมากๆ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 13:04:43

ความคิดเห็นที่ 26 ตามมาแล้วครับน้องฮารุ^^ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 13:05:16

ความคิดเห็นที่ 27 อร๊า มาทันถ่ายทอดสดด้วย ชอบกระทู้คุณ harumi มากเลยค่า ติดหนึบติดหนับ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 13:11:52

ความคิดเห็นที่ 28 รีวิวคุณฮารุได้ความรู้เยอะแยะเลย  อินเทรนด์เรียวมะอีกต่างหาก ... นอกจากเป็นนักเดินทางแล้วเป้นนักกิจกรรมตัวยงเลยนะคะ ติดตามต่อไปๆๆๆ จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 13:18:26

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ Miss_Behaving ...ขอบคุณเช่นกันค่ะที่ตามมาทุกกระทู้เลย ลุงม่วง...เปิดตัวไปถึงไหนแล้วคะ ฮ่าๆ คุณ CMV...รีวิวรออยู่เลยค่ะ อิอิ ไม่ตกรถแน่นอน คุณ ลอร่า อิงกัลส์ ~*...ไม่ได้เป็นนักกิจกรรมเท่าไหร่หรอกค่ะ ช่วงนี้ก็ร่วมกิจกรรมบ้างไม่ร่วมบ้าง แต่ถ้ามีเวลาว่างก็จะพยายามไปค่ะ ส่วนเรื่องเรียวมะ เพิ่งมารู้ว่าเค้ากำลังอินเทรนด์ก็ตอนที่มาถึงโคจิแล้วเนี่ยแหละ ฮ่าๆ ...................................................................................................................... ชอบที่เค้าใส่ใจและพยายามทำประวัติศาสตร์ที่เป็นเรื่องเข้าใจยาก และรู้สึกน่าเบื่อมาให้เด็กๆอ่านนี่แหละค่ะ เราก็พลอยได้ความรู้จากมุมนี้ไปด้วย เค้าแบ่งเล่าประวัติเีรียวมะออกเป็นแต่ละช่วงอายุค่ะ คร่าวๆก็ประมาณนี้นะคะ ซาคาโมโตะ เรียวมะนั้น เกิดวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1835 หรือในปี เทมโปที่ 6 ใน จังหวัด โคจิ มีพี่น้องทั้งหมด 5 คน และเขาเป็นคนสุดท้อง ก็ตามสไตล์ลูกคนสุดท้องที่มักจะขี้แง ร้องให้บ่อยๆ และพี่สาวที่แก่กว่าเรียวมะ 3 ปี ก็คอยดูแล และสอนวิชาดาบให้กับเรียวมะ สมัยนั้น ที่ญี่ปุ่น ถ้าอยู่คนละจังหวัดหรือตอนนั้นเค้าเรียกว่าแคว้น เวลาจะเดินทางไปจังหวัดอื่นก็จำเป็นต้องมีหนังสืออนุญาตผ่านแดน คิดว่าคงเหมือนกับ การขอวีซ่า เข้าเมือง ที่ประทับบนพาสปอร์ตในปัจจุบันนะคะ จะข้ามจังหวัดแต่ละที ก็ต้องขออนุญาต เวลาจะไปไหนทีลำบากน่าดู จนกระทั่งอายุ 19 ปี เรียวมะก็ได้รับอนุญาตให้ไปเรียนวิชาดาบเพิ่มที่ เอโดะ หรือ โตเกียวในปัจจุบัน เป็นปีที่ อเมริกานำเรือดำเข้ามาที่น่านน้ำของญี่ปุ่นพอดี เขาได้รับคำสั่งให้ไปช่วยป้องกันใกล้ๆ และได้เห็นเรือดำอย่างใกล้ชิด พอเรียนวิชาดาบจบ หลังจากนั้น 1 ปี ก็กลับไปที่โทสะ และได้ฟังเรื่องต่างๆของต่างประเทศ ที่จอห์น มังจิโร่ เล่าไว้ รวมทั้งวิธีที่จะทำให้ญี่ปุ่นอยู่ได้ยังไงจากวิกฤติการณ์ครั้งนี้ จากอาจารย์เขียนภาพ ที่ชื่อว่า คาวาดะ โชเรียว และช่วงนั้นทาเคจิ ฮัมเปตะซึ่งเป็นกลุ่มที่ต่อต้านต่างชาติชักชวนเรียวมะเข้ากลุ่มด้วย ซึ่งเรียวมะไม่คิดว่าวิธีนี้จะช่วยให้ญี่ปุ่นนั้นต่อสู้กับต่างชาติได้เลย พออายุ 28  ปี เขาก็หนีออกมาจากโทสะ เป็นโรนิน แล้วใช้ชีวิตในฐานะที่ไม่ใช่เรียวมะแห่งโทสะ แต่คือ เรียวมะแห่งญี่ปุ่น ต่อมาเขาได้กลายเป็นศิษย์ของ คนสำคัญของรัฐบาลที่ชื่อ คะซึ ไคชู และได้รับการอภัยโทษจากการหนีออกจากแคว้นด้วยความช่วยเหลือของไคชู เขามาเรียนวิชาต่อเรือที่โกเบ แต่ไม่นานโรงเรียนก็ถูกปิด เขาจึงเริ่มต้นเปิดบริษัททำการค้ากับ ไซโก ทะคะโมะริ ณ แคว้นซะซึมะ หรือจังหวัด คะโกชิม่า ในปัจจุบัน ในชื่อบริษัทว่า คะเมยามะ ที่ จังหวัด นางาซากิ และยังไม่ทิ้งการร่ำเรียนวิชาการต่อเรือที่ตัวเองสนใจ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 13:54:29 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 13:49:28 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 13:48:48

ความคิดเห็นที่ 30 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 14:02:55 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:01:53

ความคิดเห็นที่ 31 ระหว่างที่เรียวมะมีความคิดที่จะล้มรัฐบาลเก่าและจัดตั้งรัฐบาลใหม่ แคว้นที่มีอำนาจในขณะนั้นก็คือแคว้นซะซึมะ กับแคว้นโจชู (คือจังหวัด ยามางุจิในปัจจุบัน) แต่ทั้งสองแคว้นไม่ลงรอยกัน ทำให้เรียวมะที่ต้องการให้ทั้งสองแคว้นปรองดองกันด้วยวิธีการอาศัยบริษัทของตัวเองเชื่อมสัมพันธไมตรี แคว้นโจชูกำลังต้องการอาวุธที่ยังไม่มี เรียวมะก็หาอาวุธนั้นมาให้ โดยใช้ชื่อของแคว้นซะซึมะ ส่วนแคว้นซะซึมะที่กำลังต้องการข้าวอยู่ในขณะนั้น เรียวมะก็หาข้าวมาให้โดยใช้ชื่อของแคว้นโจชู ทำให้ทั้งสองแคว้นหันหน้ามาปรองดองกันจนได้ในที่สุด  หลังจากเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองแคว้นได้แล้ว 2 วันให้หลัง เรียวมะไปพักอยู่ที่ร้าน เทราดะยะ ที่เกียวโต โดนคนของรัฐบาลที่กลัวว่าเขาจะนั้นจะเป็นศัตรูโค่นล้มรัฐบาลก็มาล้อมจับ แต่ด้วยความช่วยเหลือของ “โอะเรียว” ทำให้เขารอดออกมาได้ แต่ก็ได้รับบาดเจ็บตรงนิ้วมือด้านที่ถือปืน เขาแต่งงานกับโอะเรียว พร้อมกับไปรักษาอาการบาดเจ็บของนิ้วมือที่ออนเซ็นในจังหวัด คะโกชิม่า กับโอะเรียว กล่าวกันว่า เป็นการฮันนีมูน ที่เกิดขึ้นครั้งแรกในญี่ปุ่นด้วยค่ะ อิอิ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:03:21

ความคิดเห็นที่ 32 จากการที่เรียวมะได้พบเจอกับผู้คนเป็นจำนวนมาก ก็ได้นำข้อคิดเห็นของคนเหล่านั้นมารวบรวมเป็นกลยุทธ์ที่คิดได้ระหว่างล่องเรือ ที่จะเปลี่ยนการปกครองประเทศให้เป็นแบบใหม่ขึ้นโดยไม่มีการต่อสู้ให้เสียเลือดเสียเนื้อ 8 ประการ ดังนี้ 1. รัฐบาลต้องมอบอำนาจการปกครองประเทศกลับคืนให้กับองค์จักรพรรดิ 2. ตั้งสภาบนและสภาล่างขึ้นมาเพื่อ ร่วมกันอภิปรายหาข้อสรุปให้กับปัญหาต่างๆ 3. รวมอำนาจของทุกแคว้นให้เป็นหนึ่งเดียวกัน 4. ทำการเชื่อมสัมพันธไมตรีกับต่างชาติจากการหารือของสภาต่างๆ และทำสัญญาให้เป็นลายลักษณ์อักษร 5. ร่างรัฐธรรมนูญขึ้นใหม่ 6. ส่งทหารไปรักษาความปลอดภัยให้กับองค์พระจักรพรรดิ 7. ข้อตกลงเรื่องการค้าขายกับต่างชาติก็ต้องตกลงกันอย่างเป็นธรรม ก่อนที่ญี่ปุ่นจะเปลี่ยนแปลงการปกครองตามแบบที่เรียวมะเสนอ เพียง 1 เดือน เรียวมะก็ถูกฆ่าตายที่เกียวโต ในวันที่ 15 พ.ย. ปี 1867 ในวันเดียวกันกับที่เค้าเกิดนั่นเอง และไม่รู้อย่างแน่ชัดว่า ใครเป็นคนฆ่า จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:08:12

ความคิดเห็นที่ 33 นอกจากเรื่องของ ซาคาโมโตะ เรียวมะแล้ว ก็ยังมีชีวประวัติของ จอห์น มังจิโร่ และ คะซึ ไคจูให้อ่านด้วย โดยเฉพาะเรื่องของ จอห์น มังจิโร่ นี่ น่าสนใจมากสำหรับเรา เขาเป็นคนที่มีดวงชะตาแบบสุดโต่งมากๆ เริ่มต้นจากเขาเกิดที่ จ.โคจิ เหมือนเรียวมะ และเป็นลูกของชาวประมง พ่อก็เสียชีวิตไปตั้งแต่ที่เค้ายังเด็ก ต้องคอยช่วยงานที่บ้าน เมื่ออายุ 15 ปี วันหนึ่งเค้าออกเรือไปหาปลากับชาวประมงอื่นๆ แล้วเรือโดนพายุซัดเรือแตกไปติดเกาะแห่งหนึ่ง ชื่อ “โทริชิมะ” แปลว่า เกาะนก ก็ตามชื่อเกาะเลยค่ะ มีแต่นกเยอะแยะไปหมด ก็เลยได้นกพวกนี้มาประทังชีวิตไปวันๆ ติดเกาะผ่านไป 5 เดือน ก็มีเรือล่าปลาวาฬของอเมริกามาเจอเข้า และทุกคนได้รับการช่วยเหลือเอาไว้ เรือล่องไปจนถึงอเมริกา คนอื่นๆ ตัดสินใจลงกันที่ฮาวาย ส่วนมังจิโร่ไปต่อกับหัวหน้าคุมเรือ ที่ชื่อ Whitefield เขาเอ็นดูมังจิโร่มาก จึงให้เขาเข้าเรียนในโรงเรียนที่อเมริกา และอีก 10 ปีให้หลังก็กลับมาญี่ปุ่น เขามีบทบาทสำคัญหลายเรื่อง เป็นล่ามระหว่างรัฐบาลญี่ปุ่น ตอนเจรจากับอเมริกา และจัดทำพจนานุกรมภาษาอังกฤษ รวมทั้งแปลหนังสือต่างๆ ไว้ด้วย และเป็นกำลังสำคัญที่มาร่วมกับคะซึ ไคจูเกี่ยวกับการสร้างเรือรบ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:16:15

ความคิดเห็นที่ 34 หลังจากที่ไปชมพิพิธภัณฑ์เรียวมะจบ เราก็ไปต่อกันที่ หาด คะซึระฮามะ ที่อยู่ใกล้ๆกับพิพิธภัณฑ์ หาดนี้มีอยู่ในฉากละคร เรียวมะด้วยค่ะ เห็นผู้คนส่วนใหญ่ก็มาเที่ยวเดินเล่นกัน กลุ่มวัยรุ่นมาถ่ายรูปหมู่ตะโกนแข่งกับเสียงคลื่นทะเลเสียงดังเชียว จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:20:04

ความคิดเห็นที่ 35 และไฮไลท์ของที่นี่ค่ะ พลาดไม่ได้เลย อนุเสาวรีย์ของ ซาคาโมโตะ เรียวมะ ใหญ่โตมโหฬาร แถมสูงอีกต่างหาก เพื่อให้ได้เข้าไปชมอย่างใกล้ชิด เค้าทำทางขึ้นชั่วคราวไว้ด้วยค่ะ เรากับโยชิมิและเพื่อน ก็ขึ้นไป มีเก็บเงินค่าขึ้นด้วยละ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:26:28

ความคิดเห็นที่ 36 หลังจากเที่ยวไป 2 แห่ง ก็ได้เวลากินข้าวกลางวัน วันนั้นลมค่อนข้างแรง หนาวมากๆ เลยเลือกร้านอุด้งค่ะ หน้าตาเป็นแบบนี้ ไข่ดิบอ่า T_T แต่ก็กินเพราะหิว  หลังจากอิ่มจากมื้อกลางวัน เค้า่ว่าอุด้งขึ้นชื่อของ จ. คากาวะ ส่วนโคจิน่ะเหรอ ปลาคะซึโอะค่ะ เสียดายที่เราไม่ค่อยชอบกินปลาคะซึโอะเท่าไหร่ ทริปนี้เลยไม่ได้ลองค่ะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:31:31

ความคิดเห็นที่ 37 โปรแกรมต่อไปคือ ปราสาทโคจิค่ะ  อยู่ใกล้ๆกับร้านอุด้งที่ไปกิน ก็เลยเดินย่อยไปเรื่อยๆ เจอลุงคนหนึ่งขี่จักรยานแจกใบปลิวอะไรซักอย่าง เข้ามาถามว่า “มาเที่ยวกันใช่มั้ย? เย็นนี้จะมีการแสดงเนื่องในวันเกิดเรียวมะด้วย อย่าลืมดูกันนะ เริ่มประมาณ 6 โมงเย็น” กรี๊ดดดด!!!! อะไรจะบังเอิญอีกเป็นครั้งที่ 3 ล่ะเนี่ย ไม่นึกว่าจะได้ดูเต้น Yosakoi Naruko Dori เดี๋ยวค่อยกลับมาอธิบายว่ามันคืออะไรนะคะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:33:53

ความคิดเห็นที่ 38 เดินมาถึงปราสาทโคจิแล้วค่ะ ส่วนใหญ่ปราสาททุกที่จะมีป้อมปราการที่ล้อมรอบด้วยคูน้ำ เป็นกำแพงชั้นนอกสุด พอเข้าไปก็จะมีบันไดขึ้นกว่าจะถึงตัวปราสาทก็เล่นเอาหอบแฮ่กไปเหมือนกัน แต่อากาศหนาวๆแบบนี้ ไม่กลัวเหนื่อยอยู่แล้ว ค่าเข้าชมในตัวปราสาท คนละ 400 เยน ค่ะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:37:05

ความคิดเห็นที่ 39 ด้านในก็มีข้าวของ รูปภาพ เครื่องใช้ สมัยก่อนโชว์เหมือนๆกันทุกที่ ส่วนใหญ่คนก็จะขึ้นมาชมวิวกันด้านบนมากกว่า จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:39:37

ความคิดเห็นที่ 40 ชมวิวเมืองโคจิ ที่ส่วนใหญ่รายรอบด้วยภูเขา อยู่ดีๆ คุณเพื่อนก็อุทานขึ้นมาว่า รุ้งกินน้ำ ใครที่เห็นก็แปลกใจกันใหญ่ ฤดูนี้มีรุ้งกินน้ำด้วยเหรอ!? เห็นทุกคนต่างอธิษฐานกันใหญ่ เราก็เลยเอามั่ง อันนี้ขอแบบขำๆนะคะ งั้นก็..... โปรดส่งใครมาร๊ากกกฉันที ฮ่าๆๆ   คำอธิษฐานของเราจะสมหวังหรือไม่ ติดตามอ่านไปเรื่อยๆ นะคะ นี่ค่ะรุ้งกินน้ำ พยายามเพ่งกันหน่อยก็แล้วกัน จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:42:59

ความคิดเห็นที่ 41 หลังจากชมปราสาทและอธิษฐานกับรุ้งกินน้ำแล้ว เราก็พากันเดินไปที่ๆ จะมีการแสดงเต้น   “โยซะโค่ย นารุโกะ โดริ” Yosakoi Naruko Dori มีต้นกำเนิดก็จากจังหวัดโคจินี่แหละค่ะ โยซะโค่ย แปลว่า ออกมาตอนกลางคืน นารุโกะ คือ ไม้ที่เอามาสั่นๆแล้วจะมีเสียงดัง แบบในรูปค่ะ (หามาจากอากู๋เช่นเคย) ส่วน โดริ แปลว่า เต้น จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:48:44

ความคิดเห็นที่ 42 ท่าทางที่เต้นประกอบเพลงส่วนใหญ่ก็มักจะประยุกต์มาจากท่าหาปลา เพราะอาชีพดั้งเดิมของคนที่นี่คืออาชีพประมงค่ะ   ทีมที่แสดงมีทั้งหมด เกือบๆ 30 ทีม แต่ตอนนั้นอาการไอของเราเริ่มเป็นหนัก เพราะอากาศที่เย็นลงอย่างรวดเร็วตอนหัวค่ำ เลยทนดูได้แค่ไม่กี่กลุ่มเท่านั้น เสียดาย.... จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 14:50:32

ความคิดเห็นที่ 43 .......................ทีมสีฟ้า........................................ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:00:14

ความคิดเห็นที่ 44 ส่วนทีมนี้มีเด็กๆ มาเต้นกันด้วย น่ารักดี จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:02:14

ความคิดเห็นที่ 45 กำลังสนุกเลยครับ ตั้งแต่ตอนที่ 1 เหมือนอยู่ญี่ปุ่นจริงๆเลย จากคุณ : world_peace เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:03:10

ความคิดเห็นที่ 46 ดูการแสดงเต้น โยซะโค่ยฯ ยังไม่ทันจบก็ต้องรีบกลับไปกินข้าวที่บ้าน ซึ่งนัดกับป้าที่อยู่ข้างบ้านใกล้ๆกันทำอาหารมาให้ เป็นซูชิหน้าปลา (สุก) เพราะเรากินดิบไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แหะๆ แล้วก็มีโอนาเบะอีกแล้ว   ป้าอายุก็น่าจะพอๆกับยายของโยชิมิค่ะ แอบเห็นแกมีหนวดด้วย เรากับโยชิมิเลยเรียกแกว่า ป้าหนวด ๆ ก็เป็นอันรู้กัน ตอนนั้นมีลูกพลับเยอะแยะ เราก็ชอบกิน เลยอาสาช่วยยายของโยชิมิปอกเปลือก ทุกคนแปลกใจกันใหญ่ ที่เห็นท่าการจับมีดปอกเปลือก โดยการหันคมออกจากตัว ปกติคนไทยก็จะปอกกันแบบนี้อยู่จนชินใช่มั้ยคะ แต่ญี่ปุ่นเค้าจะหันคมเข้าหาตัวค่ะ ฮ่าๆ แปลกดี จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:09:18

ความคิดเห็นที่ 47 ...คุณ world_peace....ใกล้จบแล้วค่ะสำหรับตอนนี้ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ ............................................................................................................... พอวันจันทร์ ซึ่งเป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่โคจิแล้ว เพราะวันต่อไปต้องเดินทางเพื่อไปวูฟต่อที่ จ. นากาโน่ วันนี้แม่โยชิมิอุตสาห์ลางานเพื่อพาเราไปเที่ยว แต่เมื่อวานเราไม่สบายหนัก เพราะอากาศหนาวแถมตากลมดูการแสดงเต้น โยซะโค่ย อีก เลยกลายเป็นว่า ทุกคนอยากให้พักผ่อนน่าจะดีกว่า เดี๋ยวจะวูฟต่อไม่ไหว ตอนเช้าเราก็เลยนอนยาว ไปถึงตอนบ่าย พอดีเมื่อวันที่เราไปช่วยถ่ายรูปให้คาราวานหนอนหนังสือ ได้เจอกับสมาชิกคาราวานที่คอยช่วยเหลือ ช่วยหาทุนอยู่ทางนี้ ชื่อ ลุงอะเมโนะโมริ เป็นชื่อที่แปลก ไม่เคยได้ยินเลยแฮะ ลุงแกทำไร่มะเขือเทศ  และจ้างคนงานชาวจีนมาช่วยทำงานหลายคน ลุงแกได้ยินว่าเรามาวูฟญี่ปุ่นส่วนใหญ่ก็ช่วยทำงานในไร่จากโยชิมิ ก็เลยจะพาไปชมไร่ เพราะชื่อลุงแกเรียกยาก เรากับโยชิมิเลยเรียกแกว่า ลุงมะเขือเทศ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:16:46

ความคิดเห็นที่ 48 ไปถึงไร่ลุงแกก็พาเข้าไปดู มะเขือเทศแล้วก็เด็ดมาให้ชิม อร่อยมากๆๆๆๆ กินสดๆ แล้วหวานจริงๆ ไม่เหม็นหืนด้วย ทุกๆวัน ลุงจะเปิดรายการวิทยุภาษาไทยให้ผักต่างๆฟัง เห็นบอกว่ากำลังฝึกพูดภาษาไทยอยู่ด้วยแหละ ทัวร์ไร่มะเขือเทศจบ ก็ไปต่อกันที่ภูเขาของลุงมะเขือเทศกันค่ะ เค้าจะปล่อยแพะมากำจัดหญ้าวัชพืชด้วย ลุงมะเขือเทศมีบ้านอยู่บนยอดเขา เห็นวิวเมืองโคจิเกือบทั้งเมืองเลยทีเดียว ลุงแกบอกว่า ถ้าสนใจอยากมาช่วยทำงาน ลุงจะช่วยจ่ายค่าเดินทางให้ด้วย โอ้โห ดีจังเลยค่ะ แต่เสียดายที่เรานัดกับโฮสที่ 3 ไว้แล้ว ไม่งั้นคงมาช่วยงานที่นี่แน่ๆ ลุงมะเขือเทศไม่ได้ปลูกผักอย่างเดียวนะ แต่ทำสวนดอกไม้ ที่ชื่อว่า “Shakuyakuen” หรือสวนโบตั๋นค่ะ ซึ่งจะเปิดให้เข้าชมประมาณปลายเดือนเมษายนทุกๆปี มีเว็บให้ดูและถ่ายทอดสดอีกด้วย http://island.geocities.jp/fu_taro_s/sub_1/syakuyaku_en_map_p.html จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:21:31

ความคิดเห็นที่ 49 เจาะเกาะติด ครับ จากคุณ : โบริโบริ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:21:45

ความคิดเห็นที่ 50 ...คุณ โบริ โบริ...ไปเที่ยวโคจิกันค่ะ แพลนสำหรับปีหน้าจะไปที่ไหนบ้างเอ่ย? ........................................................................................................... ที่โคจิ ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวน่าสนใจอีกมากมายค่ะ แต่เพราะสุขภาพไม่อำนวย วันนั้นแพลนที่วางไว้ว่าจะไป พิพิธภัณฑ์กระดาษ และอันปังแมน ก็เป็นอันต้องล้มเลิก อ่อ ลืมบอกไปว่า คนเขียนการ์ตูนอันปังแมน ขวัญใจเด็กหลายๆคน เค้าเกิดโคจิค่ะ เลยมีพิพิธภัณฑ์ให้เข้าชมด้วย รถรางที่นี่ก็มีการ์ตูนอันปังแมนเหมือนกัน จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:35:46

ความคิดเห็นที่ 51 เค้ายังตามชมอยู่น๊า เป็นกำลังใจอย่างต่อเนื่อง อิอิ ฮารุมิจัง สู้ๆ ^^ จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:36:30

ความคิดเห็นที่ 52 เกือบห้าชั่วโมงแล้วนะครับที่รีวิว  ทรหดมากครับ  ติดตามอยู่นะครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:46:03

ความคิดเห็นที่ 53 F5 ทุกๆ 5 นาที ヾ(＠°▽°＠)ﾉあはは รีวิวสนุกและได้ความรู้เพียบเลยอ่าาา สวนคุณลุงมะเขือเทศน่าสนมากกก อิอิ อู้งานตามติดถ่ายทอดสด ขอจบก่อน 6 โมงได้มั๊ยค๊าาา v(^-^)v รถรางอันปังแมนน่าร๊ากกกกกก >< จากคุณ : kizuna_Ai เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:55:25

ความคิดเห็นที่ 54 เย้ๆ คุณหนึ่ง มาอยู่เป็นเืพื่อน ค่อยยังชั่วหน่อย วังเวงจริงๆ คุณ เล็กทาโร่..อิิอิ นี่แหละ รีวิวเต่าขั้นเทพ คุณ kizuna_Ai...ฮ่าๆ กำลังจะจบพอดีเลยค่ะ ก่อนหกโมงแน่ๆ ....................................................................................................... ในที่สุด เมื่อมีการพบ ก็ต้องมีพราก ฮือๆ วันนี้จะต้องเดินทางไปโตเกียวเพื่อต่อรถไปหาโฮสที่ จ. นากาโน่ค่ะ บัสพาสที่ซื้อมาก็เกือบจะหมดอายุ เลยขอใชัขึ้นจากนี่กลับไปจะได้คุ้ม แต่จุดขึ้นรถดันไม่มีที่โคจิเนี่ยสิ ต้องไปขึ้นที่ เมืองมัตซึยามะ จ. เอะฮิเมะอ่า T_T ไม่เป็นไร ไปขึ้นที่นั่นก็ได้ โยชิมิก็จัดการจองตั๋วจากโคจิ ไปมัตซึยามะให้ค่ะ ขึ้นรถบ่ายสอง ไปถึงเย็นๆ ตอนที่ซื้อตั๋วรถบัสก็ได้แถมตั๋วรถรางที่มัตซึยามะมาด้วยค่ะ คิดว่าคงไม่ใช้หรอกเก็บไว้ในส่วนลึกของกระเป๋า แต่พอไปถึงที่มัตซึยามะเท่านั้นแหละ งงค่ะ จุดขึ้นรถที่จะไปโตเกียว เขียนไว้ว่า "Matsuyama Ekimae" ซึ่งแปลว่า หน้าสถานีรถไฟมัตซึยามะ เราก็เดินหาไปเถ๊อะ ไม่เจอ เลยเข้าไปถามประชาสัมพันธ์ของ บ. รถทัวร์เจ้าหนึ่ง ใจดีมากค่ะ อธิบายว่า ไม่ใช่ตรงนี้นะ ต้องไปขึ้นอีกสถานีนึง ที่ชื่อสถานี "Matsuyama ekimae" ชื่อนี้เลย เพราะที่นี่คือสถานี "Matsuyama" เฉยๆ อ้าว แล้วจะไปยังไงล่ะคะเนี่ย แบบว่าตอนนั้นเริ่มลนลาน เพราะใกล้เวลาขึ้นรถแล้ว เค้าก็บอกว่าให้ขึ้นรถรางไปค่ะ จากหน้าสถานีนี้แหละ เอาละสิแล้วตั๋วรถรางที่ได้ฟรีมาเอาไปไว้ไหน ค้นๆๆๆ ก็เจอจนได้ รีบขอบคุณ และรีบฉวยกระเป๋าวิ่งไปรอรถราง เมื่อรถรางมาแล้วก็กระโดดขึ้นไปนั่ง ใช้เวลาวิ่งประมาณ 20 นาที ถ้าตอนนั้นเวลาไม่บีบบังคับคงจะนั่งมองวิวเมืองนี้แบบลั๊นลา ในที่สุดก็มาลงที่ Matsuyama ekimae อย่างเฉียดฉิว ก่อนรถออกเพียง 5 นาที เฮ้ออ...โล่งอกมากกกกก นี่ถ้าตกรถจะทำยังไงต่อไปก็ไม่รู้นะ ฮ่าๆ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 16:23:35 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 16:03:53

ความคิดเห็นที่ 55 หลังจากวันนี้ชีวิตของสาวปลาแห้งไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิดค่ะ มีเรื่องราวที่ต้องลุ้น และแก้ปัญหาเฉพาะหน้ารออยู่ เราจะต้องเจออะไรบ้าง รอติดตามตอนหน้านะคะ ปิดท้ายด้วย เพลงนี้ค่ะ   Dew/君へ~forever friend ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ติดตามอ่านรีวิวยาวๆ แบบนี้ด้วยนะคะ ตอนที่ 6 มาแล้วค่า ตามไปเลย ๖๖^_^๖๖ วูฟสาวปลาแห้งตะลุยแดนปลาดิบ ตอนที่ 6 เมื่อ wwoofer สาวไทยได้ไปตำโมจิ ๖๖^_^๖๖ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10757671/E10757671.html http://www.youtube.com/watch?v=mA-KB9vVnW0 แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 54 13:17:09 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 16:10:49

ความคิดเห็นที่ 56 เก่งมากเลย ฮารุจัง......เป็นรีวิวที่ทรหดอดทนมาก...... ขอบคุณที่นำรีวิวดีๆ มาให้อ่าน ได้ความรู้ด้วย... จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 16:22:44

ความคิดเห็นที่ 57 เย่!! จบแล้วววว รอคอยตอนต่อไปจ้าาา o(〃＾▽＾〃)o ขอบคุณมากๆ เลยค่าาา ได้ความรู้เพียบเลย^^ จากคุณ : kizuna_Ai เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 16:33:49

ความคิดเห็นที่ 58 สนุกมากเลย เราเข้าห้องบลู ทุกครั้งจะสอดส่ายสายตาหาทู้คุณตลอด วันนี้มาเจอและไล่อ่านถึงได้รู้ว่าคุณกำลังรีวิวอยู่และกำลังจะจบตอนนี้พอดี จากคุณ : บ้านเพื่อน เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 16:41:00

ความคิดเห็นที่ 59 เล่าได้สนุกน่าติดตามมากเลยค่ะ เหมือนได้ไปด้วยเลย ^ ^ จากคุณ : Littleเจ๊ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 16:57:05

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณสำหรับวันสนุกๆนะคะ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 17:01:29

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณสำหรับข้อมูลต่างๆ และรูปภาพครับ อ่านไปได้ความรู้เพิ่มขึ้นหลายอย่างเลย จากคุณ : นาหม่อมLFC เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 18:23:05

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ >______< สนุกมากเลย จากคุณ : Muimommam เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 18:35:39

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณมากคะที่มาตามสิบล้อให้ไปดู  รีวิวของคุณ harumi เป็นมากกว่ารีวิวทั่วๆไปจริงๆนะคะ เหมือนนวนิยาย (แต่มาจากเรื่องจริง) ที่อ่านแล้ววางไม่ลง มันมีครบทุกอย่าง สุข เศร้า เหงา ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ บวกกับความรู้เชิงสาระคดี ประวัติศาสตร์และวิชาการ และ..... เฮ้อ..บรรยายสรรพคุณไม่มีหมด เอาเป็นว่า ดีใจจริงๆที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องของคุณ ไม่เสียดายเวลาแม้แต่ซักนาทีที่ได้อ่าน ขอบคุณมากคะ   ตอนหน้าก็มาตามอีกนะคะ จะรอ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 19:12:55 จากคุณ : สิบล้อชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 20:09:44

ความคิดเห็นที่ 64 ตามมาชม ตามมาเชียร์ค่ะ จากคุณ : ขาหมูน้ำใส เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 20:11:03

ความคิดเห็นที่ 65 .. มะเขือเทศฟังภาษาไทย -___-" ป.ล. จำโยชิมิได้ๆๆๆ มังจังเคยแนะนำให้รู้จัก .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 20:26:12

ความคิดเห็นที่ 66 ตามมาอ่านแล้วค่า   ทั้งสนุก ทั้งเศร้า ทั้งสาระและความรู้เพิ่มเติมมากมาย ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ แบบนี้นะคะ และจะติดตามต่อไปเรื่อยๆ เย้ ^^ จากคุณ : PG_008 เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 21:06:46

ความคิดเห็นที่ 67 ได้เกร็ดความรู้มากมายเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ จากคุณ : ColaGirl เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 22:41:30

ความคิดเห็นที่ 68 มานั่งตาแดงๆอ่านกระทู้ค่ะ (ซึ้งอ่ะ) เพิ่มเติมค่ะ เห็นหาดนั้น แล้วนึกถึงฉากที่ครอบครัว ซากะโมะโตะ มานั่งดูทะเลพร้อมหน้ากัน ก่อนโอโตะซามะตายนะคะ (ใช่หรือเปล่าไม่รู้) ตอนนั้นซึ้งมากเลย (ตาแดงอีก) แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 23:09:16 จากคุณ : salamanka เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 23:03:50

ความคิดเห็นที่ 69 รีวิวสุดยอดมากค่ะ >w<b ขอบคุณมากนะคะที่มาเคาะถึงบ้านไม่งั้นพลาดไปแน่ๆเรา ^^" จากคุณ : ซารุ (saruseiyuu) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 00:04:36

ความคิดเห็นที่ 70 น้าเปรี้ยว ขอบคุณค่ะ อยู่จนจบ สงสัยถ้าจัดอันดับเวลาการรีวิว ฮาคงได้ครองแชมป์การรีวิวที่ใช้เวลานานที่สุดแหงๆ คุณ kizuna_Ai....ดีใจที่ยังอยู่ด้วยกันมาจนถึงกระทู้นี้นะคะ จะพยามยามมาต่อให้จบเร็วที่สุดค่ะ แต่ไม่รู้อารมณ์ศิลปินจะมาเมื่อไหร่ ฮ่าๆ คุณบ้านเพื่อน ...หูยยย ปลื้มมมจัง ^_____^ งั้นเดี๋ยวถ้ารีวิวกระทู้ต่อไปจะหลังบ้านไปบอกดีกว่า จะได้ไม่ต้องหา คุณLittleเจ๊ ...อิอิ ดีใจที่กระทู้นี้ให้ความรู้เพิ่มเติมกับคนอ่านค่ะ คุณ CMV...ขอบคุณเช่นกันค่าที่ติดตามอ่านกระทู้ที่เขียนยาวๆแบบนี้นะคะ คุณ นาหม่อมLFC...ขอบคุณเช่นกันค่า อย่าลืมติดตามกระทู้ต่อไปด้วยนะคะ มีเรื่องที่น่าสนใจอีกเยอะเลย คุณ Muimommam ....ขอบคุณค่ะที่ตามมาให้กำลังใจตลอดทุกกระทู้ คุณสิบล้อชอบเที่ยว....ฮ่าๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคะ มีนิยายกว่านี้อีกนะโดยเฉพาะตอนท้ายๆ คุณขาหมูน้ำใส...ขอบคุณเช่นกันค่า ป๊อกกี้...ไม่รู้มะเขือเทศจะฟังออกรึเปล่านะ ฮ่าๆ คุณ PG_008...เมื่อพบก็ต้องมีการพลัดพรากเป็นธรรมดา แต่เวลาจากกันก็ทำใจไม่ได้ทุกที T_T คุณ ColaGirl ....ขอบคุณค่ะ จะคอยหาข้อมูลความรู้มาสอดแทรกเรื่อยๆ นะคะ คุณ salamanka....ใช่แล้วค่ะคิดว่าน่าจะเป็นหาดนี้นะคะ คลื่นที่นี่แรงเหมือนกันค่ะ พัดทีนึงเสียงดังตูมๆ หรือเป็นเพราะวันนั้นลมแรงก็ไม่รู้ คุณ ซารุ (saruseiyuu)....ขอบคุณเช่นกันที่ตามมาค่ะ เที่ยวญี่ปุ่นสนุกมั้ยเอ่ย? จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 07:16:36

ความคิดเห็นที่ 71 สามารถถ่ายทอดความรู้จากประสบการณ์ออกมาได้ดีจริงๆค่ะ ให้ไปค้นหา รวบรวมอ่านเอง คงไม่สามารถ ขอบคุณจริงๆค่ะ ปล. ตอนไปเรียนหนังสือที่อเมริกาสมัยก่อน เพื่อนญี่ปุ่นชอบมานั่งฟังตอนเราคุยภาษาไทยกัน เค้าบอกเหมือนกันเลยว่าภาษาไทยเหมือนดนตรี มีเสียงขึ้นๆ ลงๆเพราะดี จากคุณ : teddy bear in the box เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 13:17:47

ความคิดเห็นที่ 72 หลังจากแผ่นดินไหว คุณซารุติดต่อโฮสที่ Fukushima อีกรึเปล่าคะ เห็นตอนหลังเมล์ไปแล้วพวกเค้าไม่ตอบกลับ สงสารพวกเค้าค่ะ ไม่รู้ว่าต้องทิ้งบ้านไปอยู่ที่อื่นรึเปล่า จากคุณ : สวยด้วยแสง-แรงด้วยสี เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 18:09:10

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาดูรีวิว เพราะ เมืองโคจิแท้ๆ กำลังคิดว่าที่นั่นมีอะไรเที่ยวน้อ เลยเป็นว่าได้มาดู มหากาพย์ แทน แบบติดใจเลยไปดูตอนก่อนๆด้วย เราว่า คุณ ฮารุมิ ญี่ปุนทริปนี้ เที่ยวเพื่อประสบการณ์ มากกว่า เที่ยวเพื่อพักผ่อนนะคะ   ขอบคุณ สำหรับรีวิวดีๆ เปิดมุมองใหม่ๆ ได้ดีจังเลยค่ะ   จากคุณ : JinMingTian เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 19:37:34

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านสนุก อ่านเพลินไปเลยจริงๆจ้า ไม่ยาวเลยยย (แต่คนรีวิวคงเหนือยแย่ ^^") รีวิวของฮารุมิเนี่ย ไม่ดีอยู่อย่างเดียว เวลาอ่านจบแล้ว อาการอยากไปญี่ปุ่นก็ยิ่งกำเริบหนัก ฮ่าๆ จากคุณ : pititee เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 22:31:53

ความคิดเห็นที่ 75 คุณโยชิมิสุดยอดไปเลย... ^^ เป็นการเดินทางที่คุ้มค่ามากจริงๆนะคะ อิจฉาเล็กน้อย 55555 (อยากให้กิ๊ฟตั้งหลายภาพแต่หมดไปนานแล้วอ่า..) จากคุณ : babyroo talk เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 22:44:01

ความคิดเห็นที่ 76 ตามมาชมรีวิวแจ่มๆ ช้าไปนิดนุงไม่ว่ากันนะคะ อะแฮ่ม มัวเพลินกับดูละครดอกส้มสีทองย้อนหลังอยู่อ่ะ  :) จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 03:04:16

ความคิดเห็นที่ 77 ตามมาอ่าน ชอบมากค่ะ เห็นแล้วอยากไปอย่างงี้บ้าง ต้องขยันเรียนภาษาญี่ปุ่นแล้ว อยากไปแบบนี้บ้าง  เห็นโยชิมินี้ สุดยอดมากเลย เก่งมากกก จะมาตามตอนต่อไปน่ะค่ะ...:) จากคุณ : nongpoompui เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 16:32:43

ความคิดเห็นที่ 78 ไม่ยอมพลาดกระทู้นี้ครับ..... จากคุณ : Art999. เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 08:26:28

ความคิดเห็นที่ 79 สนุกและน่าติดตามมากครับ ผมต้องหาเวลาว่างจริงๆ เพราะอยากอ่านและมีเวลาให้จิตนาการมันโลดแล่นไปกับตัวหนังสือด้วย ขอบคุณสำหรับบทความ ข้อมูล ต่างๆ อ่านแล้วเหมือนได้เข้าไปสัมผัสด้วยตัวเองเลย ......เธอจะอยู่ในใจฉันเสมอ ไม่ว่าเธอจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม ตอนนี้ฉันอยากส่ง(ของขวัญ)ให้เธอ ถ้าจะมองกลับไปอีกครั้ง ก็จะหายไปเหมือนฝัน เพราะฉะนั้นก็คุยเรื่องที่คุยกันอยู่เสมอกันเถอะ ถ้าเธอยิ้มอย่างนั้น ฉันก็รู้สึกว่า พรุ่งนี้ที่เหมือนเดิมยังคงรออยู่ รู้สึกโล่งขึ้นมานิดหน่อย ใต้ซากุระตูมี่(tsubomi)กำลังรอที่จะลืมตาอยู่ที่ปลายกิ่ง ก่อนที่จะเริ่มเดินทาง มีเรื่องที่อยากจะพูดออกมา อยากส่งคำขอบคุณทั้งหมดให้เธอตอนนี้ อยากส่งผ่านสายลมของฤดูใบไม้ผลิไปให้ เพราะว่าตอนบอกลา ไม่สามารถจะจับมือเธอไว้ได้ ความฝันที่ฝันกับเธอมีมากมายจนไม่สามารถนับได้ ตอนนี้จะปลดปล่อยมันไปสู่วันพรุ่งนี้ที่ไกลแสนไกล ถึงอาจจะรู้สึกเศร้า แต่ก็รู้สึกว่า ไม่ได้อยู่คนเดียว แค่เชื่อมั่นก็พอแล้ว จะไม่ลืมคำๆนั้น อยากส่งคำขอบคุณทั้งหมดให้เธอตอนนี้ จะยืดอกบอก ถ้าเป็นตอนนี้ละก็ สามารถพูดได้ ว่าได้เจอกับเธอเป็นสิ่งที่ดี พูดได้จากหัวใจ (ดีที่ได้เจอกับเธอ) .......You'll be in my heart No matter how far you are いつまでも忘れないよ 胸をはって今なら言える 君と会えて良かったと　心から 心から คำแปลของเพลง เครดิตจาก http://baicha-cafae.exteen.com/20090528/j-pop-dew-thank-you แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 54 05:03:33 จากคุณ : โต้คลื่น เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 13:28:38

ความคิดเห็นที่ 80 มาช้า ยังดีกว่าไม่มา ใช่มั๊ยคะ? คุณฮารุ... บอกเหมือนกันทุกๆครั้ง ที่เข้ามาชมรีวิวของคุณฮารุ คือ "ชอบมากกกก" จะติดตามจนถึงตอนจบเลย... ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 13:49:21

ความคิดเห็นที่ 81 คุณ teddy bear in the box.....พูดถึงภาษาไทย มีหนุ่มญี่ปุ่นอีกคนเค้าชอบสำเนียงตอนที่คนไทยพูด "ฮัลโหล" บอกว่าน่ารักดีค่ะ ฮ่าๆ คุณ  สวยด้วยแสง-แรงด้วยสี....เราเมล์ไปหลายรอบแล้วค่ะ แต่ไม่ได้เมล์ตอบกลับมาเลย เราเลยเข้าเว็บ wwoof japan เค้าประกาศไว้ว่าโฮสที่อยู่ในพื้นที่ประสบภัยนั้นปลอดภัยทุกคนค่ะ ก็ได้แต่หวังว่าทางนั้นน่าจะอพยพไปอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ำไกลจากพื้นที่เสี่ยงสารกำมันตรังสี เลยทำให้ตอบกลับมาไม่ได้.... คุณ JinMingTian...ถูกต้องนะคร๊าบบบ ครั้งนี้ไปเพื่อประสบการณ์จริงๆค่ะ ส่วนการท่องเที่ยวนั้นเป็นของแถม คุณ pititee....อิอิ ขอบคุณนะคะ ที่อุตสาห์ตามอ่านทุกกระทู้ยาวๆทั้งนั้นเลย คุณ babyroo talk....แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ ไม่ต้องให้กิฟต์อะไรหรอก ลิลลี่ .....ไม่เป็นไรจ้า ดีนะที่มีให้ดูในเน็ต ไม่งั้นลิลลี่คงลงแดงแหงๆ เพราะอยู่ ตปท. nongpoompui....สู้ๆนะคะ ^^ คุณ Art999.....ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ คุณ โต้คลื่น....ไม่นึกว่าจะมีคนเอาเพลงนี้มาแปลด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ คุณ ดอกโสนบานเช้า ....ใช่แล้วค่ะ อิอิ คาดว่าเหลือไม่กี่ตอนคงจะจบได้แล้วค่ะ อีกไม่นานเกินรอ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 09:54:07

ความคิดเห็นที่ 82 มาช้าไปนิดจ้ะฮารุ จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 21:30:30

ความคิดเห็นที่ 83 ประทับใจโยชิมิจังเลยค่ะ   จากคุณ : @}-- เยอบีร่า -- เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 13:10:21

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณมากๆคะ ที่เอาประสบการณ์ดีๆมาฝาก อยากให้วัยรุ่นไทยเอาเป็นแบบอย่าง ในการใช้เวลาว่างแสวงหาความรู้รอบด้านเช่นนี้ค่ะ ถือว่าเป็นทานอย่างหนึ่งเลยค่ะ อนุโมทนาสาธุในบุญกุศลนี้ด้วยค่ะ ขอให้คุณฮารุ ประสพความสำเร็จในหน้าที่การงานและชีวิตส่วนตัว มีสุขภาพแข๊งแรงนะค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : NSsantorini99 เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 54 19:58:29

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณค่าที่ไปเคาะเรียก แล้วขอโทษด้วยที่เข้ามาดูช้า ไปเที่ยวยาวเลย พึ่งจะกลับมาค่ะ ชอบทู้ซีรี่ย์นี้จังเลย ได้บรรยากาศญี่ปุ่นแบบที่ถ้าแค่ไปเที่ยวจะไม่ได้เห็น แล้วยังประทับใจสุดๆ ด้วย รอชมตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : ยูจินคุง เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 12:49:57

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ รีวิววูฟสาวปลาแห้งตอนที่6 ค่ะ ๖๖^_^๖๖ วูฟสาวปลาแห้งตะลุยแดนปลาดิบ ตอนที่ 6 เมื่อ wwoofer สาวไทยได้ไปตำโมจิ ๖๖^_^๖๖ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10757671/E10757671.html จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 16:53:43