ความคิดเห็นที่ 1 มาเข้าเรื่อง โฮสที่ 2 ที่เล่าไว้บางส่วนในตอนก่อน ว่าอยู่เมืองท่าเล็กๆ ที่ชื่อว่า มินาโตะ ในเมืองคะราซึ จ. ซางะ   ที่นี่ทำไร่สตรอเบอรี่ พันธุ์ ไอเบอรี่ ลูกใหญ่ยักษ์  ในชื่อฟาร์มว่า กาฮาฮาเฮาส์  ガハハハウス เรารออยู่ที่สถานีรถไฟคะราซึเพียงครึ่งชั่วโมง เจ้าของฟาร์มที่เราพอคุ้นๆ หน้าบ้างจากรูปที่โชว์อยู่ที่หน้าประวัติโฮส แต่ดำและโทรมกว่าในรูปอีกแฮะ ฮ่าๆ แอบนินทาในใจค่ะ  แบบว่าไม่ค่อยเจอคนญี่ปุ่นตัวดำขนาดนี้ เจอกันก็ทักทายและแนะนำตัวโฮสนี้ชื่อ ยามากุจิ คะซึโอะ ค่ะ อายุ 49 ปี ยามางุจิซัง และให้เราเรียกตัวเองว่า พ่อ หรือในภาษาญี่ปุ่นว่า โอะโต้ซัง พอเก็บกระเป๋าที่วางกลิ้งอยู่ข้างกำแพงตัวสถานีรถไฟขึ้นมาเรียบร้อย  ก็ไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าสถานีรถไฟค่ะ โอะโต้ซังเคยมาเที่ยวเมืองไทยกับกรุ๊ปทัวร์ เมื่อ 2  ปีที่แล้วด้วย เราก็เลยถามว่าไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง ที่แรกที่จำได้แม่นแล้วพูดออกมาทำเอาเราอึ้งค่ะ นั่นก็คือ พัฒพงษ์ เหอๆๆๆ   เลยถามต่อไปอีกว่าไปไหนอีกบ้าง ก็บอกว่าวัดๆ วัดอะไรซักอย่าง เราเลยบอกให้ว่า วัดพระแก้วใช่มั้ย? โอะโต้ซังบอก ใช่ๆ สวยมากๆ  เราเลยถือโอกาสคุยถึงสถานที่อื่นๆ ที่น่าไปอีกหลายที่ อย่างเช่น อยุธยา เป็นต้น แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 11:01:52 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 10:52:35

ความคิดเห็นที่ 2 คุยเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวไปซักพัก โอะโต้ซังบอกข้อมูลคร่าวๆว่า บ้านที่อยู่ตอนนี้เป็นบ้านโบราณ ที่สร้างมาเป็น 100 ปีแล้ว เก่ามาก เดินๆอยู่อาจจะพังลงมาได้ อ้าวขนาดนั้นเลยเหรอคะ ฮ่าๆ อาทิตย์นี้จะพาไปค้างที่บ้านน้องชาย ซึ่งเพิ่งสร้างแค่ 8 ปีเอง ยังใหม่และทันสมัยกว่ามาก บ้านน้องชายโอะโต้ซังอยู่ติดภูเขา คะงามิยามะ ขับรถจากสถานีรถไฟคะราซึก็แค่ 10 นาทีก็ถึง ส่วนบ้านโอะโต้ซังอยู่ต้องขับรถนาน 30 นาทีแน่ะ บ้านนอกมากเลยนะ บลาๆๆๆ แหม ทำให้เราจินตนาการฟุ้งซ่านอีกแล้ว ที่นี่อยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ มีปู่ย่า แยกไปอยู่บ้านอีกหลังซึ่งสร้างอยู่ติดกัน ส่วนหลังใหญ่นั้น ให้ครอบครัวของโอะโต้ซังอยู่  คือ โอะก้าซัง และลูกๆ 3 คน ลูกชายคนโต ชื่อ ชูเฮ อายุ 25 ปี ทำงานอยู่บริษัทวิจัยและพัฒนาผลิตผลทางการเกษตร ส่วนวันหยุดมักจะไปตกปลา หรือช่วยงานโอะโต้ซังที่บ้านค่ะ ลูกสาวคนที่ 2 ชื่อ อะซึกะ อายุ 19 ปี ทำงาน 2 ที่ ในตัวเมืองคะราซึ ที่แรกทำงานเป็นคอลเซ็นเตอร์ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับการใช้อินเตอร์เน็ต ส่วนตอนเย็นหลังเลิกงาน ก็ไปรับจ๊อบร้านโอโคะโนะมิยากิ (พิซซ่าญี่ปุ่น) ลูกสาวคนเล็ก อายุ 18 ปี  กำลังจะจบ ม. 6 แล้ว ชื่อ มิซึกิ   ปั่นจักรยานไปโรงเรียนหลายๆกิโล ทุกเช้า พอตอนเย็นหลังเลิกเรียนไปทำงานพิเศษ หรือที่เรียกสั้นๆว่า "ไบโตะ" ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต กว่าจะเลิกงานก็ 3 ทุ่ม โดยมีโอะก้าซังไปรับกลับบ้านทุกคืน จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:00:39

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าฮารุ   ...  สาวเจ้าทรมานสายตาคนแก่มากมาย  ตัวหนังสือทำไมมันเล็กจัง  ... เดี๋ยวไปหาแว่นขยายก่อนนะ  เดี๋ยวมาดูต่อ   จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:02:28

ความคิดเห็นที่ 4 อยากกินสตอ(เบอรี่) กี๊ดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:04:10

ความคิดเห็นที่ 5 ป้าเกษจ๋า ....แบบว่าอยากลองใช้ Rich Mode ดู แต่แบบว่ายังใช้ไม่ค่อยเป็น แหะๆ เปลี่ยนเป็น โหมดธรรมดาแล้วค่ะ ไม่ต้องอาศัยแว่นขยายแล้วนะ มังคุด....อยากกินเหมือนกัน เสียดายตอนไปวูฟที่นั่นมีแต่ดอกสตรอฯ เหอๆ """"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" คุยกันไม่ทันไร ก็มาถึงบ้านที่โอะโต้ซังบรรยายซะน่ากลัว อ้าวบ้านไม่เห็นเก่าเลย นี่เหรอที่บอกว่าสร้างมา 100 ปีแล้ว ไม่น่าเชื่อ ดูแข็งแรงทนทานกว่าที่คิดอีกนะ แล้วโอะโต้ซังก็หิ้วกระเป๋าใบใหญ่ของเราเข้าบ้านและพาไปนั่งที่ห้องรับแขก สมาชิกคนแรกที่เราเจอ ก็คือภรรยาของโอะโต้ซัง น่ารักมาก ยิ้มแย้มแจ่มใส ให้เรียกว่า โอะก้าซังค่ะ เอาน้ำเย็นๆมาเสริ์ฟ  แม้แต่แก้วน้ำก็ยังเป็นรูปสตรอเบอรี่อีกด้วย สมกับที่ทำไร่สตรอเบอรี่จริงๆ เมื่อนั่งพัก สิ่งแรกที่ต้องทำคือ ยื่นใบประวัติที่ปริ้นจากเว็บไซต์วูฟเจแปน ให้ไปว่าเป็นตัวเราจริงๆ โดยเราเป็นวูฟเฟอร์คนที่ 4 เราเป็นวูฟเฟอร์คนไทยคนแรกอีกแล้ว และเป็นผู้หญิงคนแรกที่มาวูฟที่นี่ด้วย โอะโต้ซังเลยค่อนข้างเป็นห่วง ไม่รู้ว่าเราจะอยู่ได้รึเปล่า จะสนุกมั้ย? แต่อยู่ๆไป ก็ทำให้รู้ว่า ยัยคนนี้ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงนอกจากคนอื่นๆที่อยู่รอบข้างเท่านั้น ฮ่าๆ ขอเล่าถึงวูฟเฟอร์ที่ผ่านๆมา ที่ฟังมาจากโอะโต้ซังนะคะ ที่นี่เพิ่งสมัครเป็นโฮสเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ถือว่ายังใหม่อยู่   3 คนที่ผ่านมามีแต่หนุ่มๆ ค่ะ   คนแรกเป็นหนุ่มเกาหลี คนนี้ได้มาเกี่ยวข้าว เพราะสตรอเบอรี่เพิ่งจะปลูก ไม่ค่อยมีงาน เห็นว่าทำอาหารเกาหลีให้กินกันด้วย คนที่ 2 เป็นหนุ่มอังกฤษ เห็นโอะโต้ซังบอกว่าคนนี้น่าสงสารที่สุด เพราะพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ค่อยได้ สื่อสารกันค่อนข้างลำบาก เค้าเลยอยู่แค่ไม่กี่วันก็หาโฮสใหม่ที่พอจะสื่อสารภาษาอังกฤษได้ไปแทน ส่วนคนที่ 3 เป็นหนุ่มออสเตรเลีย คนนี้ฮามากๆ โอะโต้ซังเล่าว่า มีปาร์ตี้เลี้ยงส่งแล้วอยากให้เค้าโชว์ฝีมือทำอาหารประเทศตัวเองให้กิน สิ่งแรกที่เค้าถามโอะโต้ซังก็คือ “ที่นี่มีเนื้อจิงโจ้ขายมั้ยครับ”  เอ่อ....มันไม่มีขายแน่นอนอยู่แล้ว “ถ้าไม่มีเนื้อจิงโจ้ งั้นเอาเนื้อจระเข้แทนก็ได้” ทุกคนอึ้งไปเลยค่ะ วูฟเฟอร์ชาวออสซี่คนนี้ก็เลยไม่ได้ทำอาหารประจำประเทศตัวเองให้ที่บ้านได้ลิ้มรส จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:12:36

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่เราไปถึงก็ประมาณ 11 โมงครึ่ง โอะโต้ซังถามว่าเดินทางมาจากไหนยังไง เราก็บอกไปว่า มาจากฟุคุชิม่า นั่ง Night bus มาต่อที่โอซาก้า แล้วก็ต่อรถไฟจากฟุคุโอกะมานี่แหละ เค้าตกใจกันมากค่ะ เดินทางมาราธอนจริงๆ  “งั้นไปนอนพักในห้องนี้ก่อนนะ”   หา อะไรนะ ทวนคำพูดใหม่อีกทีว่าเราไม่ได้ฟังผิด “ให้นอนพักจริงๆเหรอคะ?” “เอ๊า จริงสิ โอะโต้ซังเข้าใจนะ ว่านอนบนรถน่ะมันหลับไม่ค่อยสนิทหรอก ต้องง่วงแน่ๆเลยใช่มั้ยล่ะ ไปนอนก่อนนั่นแหละ ตื่นเมื่อไหร่ก็กินข้าวกลางวัน แล้วประมาณ 4 โมงเย็น เดี๋ยวโอะโต้ซังกับโอะก้าซังจะพาไปส่งที่บ้านน้องชาย”  และมีปาร์ตี้ต้อนรับเล็กๆ ที่นั่นด้วย จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:28:40

ความคิดเห็นที่ 7 สรุป วันแรกไม่ต้องทำงานค่ะ เรานอนไปนานมากๆ ตื่นมาอีกที ก็เกือบๆ บ่าย 2 โอะก้าซังเห็นเราตื่นแล้วก็ ถามว่าหิวข้าวรึยัง เดี๋ยวทำข้าวผัดมาให้ นี่ก็เลยเวลาอาหารกลางวันมาแล้ว หิวค่า อิอิ เลยได้กินมื้อกลางวันเป็นข้าวผัด และขนมกรุบกรอบอีกหลายอย่าง   และก็อยากเข้าห้องน้ำค่ะ ที่นี่เป็นห้องน้ำแบบโบราณ ที่เคยเล่าไว้ในตอนแรก ที่เรียกว่า “คุมิโทริ” เข้าไปก็ชะโงกมองด้านล่าง มีเสียงลมพัด วิ้วๆ ด้วยแฮะ ท่าทางลึกมากมาย ช่องที่ทำไว้ให้เราเอาของไม่พึงประสงค์หย่อนทิ้งลงไปก็ใหญ่ซะด้วย ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเกิดพลาดพลั้งเหยียบพลาดมีสิทธิ์ตกลงไปได้ทั้งขาเลย  แล้วถ้าของมีค่าตกลงไปล่ะ??? ถึงจะเอาขึ้นมาได้ก็คงไม่มีอารมณ์อยากเอากลับมาใช้แล้วหละ ด้วยความที่ติดนิสัยว่าถ้าเข้าห้องน้ำแบบที่มีน้ำราด มาเจอที่นี่ ก็มองหาน้ำ  ไม่มีค่ะ เห็นแต่ทิชชู่ แล้วถังขยะใส่ทิชชู่ก็ไม่มี ทุกอย่างทิ้งลงช่องนี้ทั้งหมด จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:35:31

ความคิดเห็นที่ 8 เรายังเหลือเวลาอีกประมาณ 1 ชั่วโมง สายตาชำเลืองไปเห็นจักรยานจอดอยู่หน้าบ้าน เลยขอเอาจักรยานไปปั่นดูรอบๆ ปั่นวนไปวนมา เจอศาลเจ้า และทะเล  เดี๋ยวเอาไว้ มีเวลามากกว่านี้ค่อยมาปั่นใหม่ ตอนนั้นลมแรงด้วย เป็นเพราะอยู่ติดทะเล เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ปั่นจักรยานเท่าไหร่ เรากลับมาบ้าน โอะก้าซังกับโอะโต้ซังก็เตรียมตัว เอาฟุตงขึ้นรถไปด้วย เพราะที่บ้านเคนจัง (น้องชายโอะโต้ซัง)ไม่มีให้   ทั้งสองพาเราไปแวะซุปเปอร์มาร์เก็ต ซื้อพวกอาหารที่จะเอาไปทำ โอะนาเบะ(หม้อร้อน คล้ายๆ สุกี้ แต่จะมีซุปหลากหลาย เช่น โชยุ มิโซะ กิมจิ ฯลฯ)   อาหารยอดฮิตที่ทุกบ้านนิยมกินในช่วงที่อากาศหนาว ๆ อีกอย่าง เราว่า โอนาเบะเนี่ย เป็นอาหารที่กระชับความสัมพันธ์ด้วย เหมือนสุกี้บ้านเราที่ล้อมวงนั่งกินกัน คุยไปด้วย ทำไปด้วย สนุกสนานเฮฮา จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:39:12

ความคิดเห็นที่ 9 โอะโต้ซังมีพี่น้อง 3 คน โดยโอะโต้ซังเป็นพี่ชายคนโต มีน้องสาว  และน้องชายที่จะให้เราไปพักที่บ้านประมาณ 1 อาทิตย์นั้น ชื่อเคนโกะ ชื่อเล่น "เคนจัง" เราไปถึงบ้านเคนจังซึ่งตั้งอยู่ติดกับภูเขาที่มีชื่อเรียกว่า “คะงามิยามะ” ตอนนั้น ไม่มีใครอยู่เลย แต่แปลกมากที่ประตูไม่ได้ล็อคกุญแจ??? งงมั้ยล่ะ ฮ่าๆ  หลังจากที่เราอยู่บ้านเคนจังประมาณ 1 อาทิตย์ เคนจังไม่เคยล็อคบ้านเลยค่ะ   ไม่มีขโมยเข้าบ้านด้วยนะ เคนจังบอกว่า ในบ้านไม่มีอะไรให้ขโมย ใครคิดจะมาขโมยของก็ผิดหวังไปตามๆกัน หุหุ บ้านเคนจังเพิ่งสร้างเมื่อไม่กี่ปี ประมาณ 8 ปี บ้านสมัยใหม่มี  2 ชั้น ชั้นบนมี 3 ห้องนอน ยังได้กลิ่นใหม่ดูแล้วยังไม่เคยผ่านการนอนมาก่อน มีห้องน้ำ 1 ห้อง เราได้นอนห้องที่มีระเบียงติดภูเขาค่ะ วิวดีอีกละ   ส่วนชั้นล่าง แบ่งเป็นห้องรับแขก มีโต๊ะญี่ปุ่นใหญ่ๆ 1 ตัว สำหรับนั่งทานข้าว ซึ่งหลังงานปาร์ตี้เคนจังก็ใช้ตรงนี้เป็นห้องนอนด้วย   เคาน์เตอร์ทำครัวเล็กๆ ห้องน้ำอยู่ถัดไป และโอะฟุโระข้างบันได   ด้านหลังที่ติดกับภูเขามีระเบียงนั่งเล่นเล็กๆอยู่   ดึกๆ เคนจังบอกว่า มักจะมีหมูป่า หรือลิงมาหากินใกล้ๆ บางวันมากันเป็นฝูงเลย รู้สึกกลัวๆเหมือนกัน เพราะช่วงนั้น ทีวีออกข่าวเกี่ยวกับหมีหรือหมูป่าออกมาอาละวาดชาวบ้านที่อยู่ตามภูเขา หรือมาขโมยกินพืชไร่ที่พวกเขาปลูกไว้ บางทีก็ทำร้ายคนด้วย โชคดีระหว่างที่เราอยู่ไม่เจอหมูป่าจังๆ ได้ยินแต่เสียงที่เค้ามักจะออกมาคุ้ยหาอาหารกิน เพราะข้างบ้านเคนจังมีตู้กดข้าวอัตโนมัติอยู่ สิ่งนี้ละมั้งที่ล่อตาล่อใจให้หมูป่าออกมาหากินแถวนี้เกือบทุกคืน จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:45:23

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากที่เตรียมอาหารเสร็จ คุยไปซักพัก เราก็เกิดสงสัยว่า พรุ่งนี้เราต้องทำงานอะไรบ้าง โอะโต้ซังก็บอกว่า คงเป็นงานเล็กๆน้อยๆ อย่างเช่นถอนหญ้าในสวน เคนจังมีอาชีพจัดสวนญี่ปุ่น และปลูกต้นไม้ค่ะ เราก็พยักหน้า หงึ่กๆ เราเข้ามาในบ้านเคนจัง ในขณะที่เจ้าของบ้านยังไม่กลับมากันเลยค่ะ ฮ่าๆ   อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา เคนจังก็กลับมาจากงานจัดสวน (ช่วงนั้นงานจัดสวนยุ่งมาก เพราะกำลังจะมีงานแห่หุ่นปลา หรือที่เรียกว่า โอะคุนจิ) เคนจังอายุ 42  ปี เป็นน้องชายของโอะโต้ซัง พี่น้องคู่นี้นิสัยเหมือนกันหลายๆอย่าง  เป็นคนสบายๆ ตลก แล้วก็ใจดี เสียงดังมากกกกก ตอนเจอเคนจังครั้งแรกตกใจเลย ไม่คิดว่าจะมีคนญี่ปุ่นที่ดำขนาดนี้ และหน้าตาก็ไม่เหมือนคนญี่ปุ่นเลย จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:51:09

ความคิดเห็นที่ 11 .. เดินสวนฮารุจังในปุ่นเนี่ย ไม่มีทางทักแน่นอน หน้าตากลมกลืนสาวปุ่นมาก ขำโอะโต้ซัง ที่นึกสถานที่ท่องเที่ยวอย่างพัฒพงษ์ได้เป็นอันดับแรกๆ ฮ่าๆ ... แต่ก็ไม่แปลกนะครับ เพราะคนปุ่นนิยมกันจริงๆ  ตอนผมไปโตเกียว คุยกับเจ้าหนุ่มมหาลัยที่โรงแรม เค้าก็บอกว่าเคยแบ็คแพ็คมาเที่ยวเอง แล้วก็ต้องไปพัฒพงษ์  -__-'' อ่านไปก็อิจฉาไป เพราะรีวิวของฮารุ คือ คนที่ได้เรียนรู้สัมผัสคนปุ่นแบบเจาะลึกจริงๆ  ผมใช้เวลาแค่สั้นๆ แต่อาศัยชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน เลยกลับมาโม้ได้มากหน่อย ฮ่าๆ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:58:24

ความคิดเห็นที่ 12 เจาะลึกได้ดีมากครับ  ไปชมวิถ๊ชีวิตชาวญี่ปุ่นด้วยคนครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:05:07

ความคิดเห็นที่ 13 เจ๊ป๊อก...หน้าเราเนี่ย ไปที่ไหนก็มักจะปรับตัวให้เหมือนคนเมืองนั้น เช่น ไปลาว เวียดนามเนี่ย เค้าพูดภาษาบ้านเค้าใส่เป็นชุด สงสัยชาติก่อนเคยเกิดเป็นจิ้งจก ฮ่าๆ รอติดตามรีวิวเกียวโตของป๊อกกี้ต่อนะ ถึงไปไม่กี่วัน แต่เล่าเหมือนอยู่เป็นเดือนเป็นปีเลย เก่งอ่ะ คุณ เล็กทาโร่.....มาเลยค่ะกำลังจะพาไปชมร้านกิโมโนกัน ....................................................................................................... เคนจังเลยเป็นคนสรุปให้ว่า เราต้องทำอะไรบ้าง ช่วงเช้า จะตื่นกี่โมงก็ได้ ตามใจ หือ??? มีงี้ด้วย ???   แล้วก็ทำความสะอาดบ้าน ส่วนชั้นบน ที่ไม่เคยมีใครใช้งานมาก่อนไม่ค่อยสกปรก มีฝุ่นและหยากไย่เล็กน้อย ส่วนชั้นล่างก็กวาดๆ เท่านี้ค่ะ งานของเรา แล้วถ้าตอนบ่ายมีเวลาเหลือก็มาถอนหญ้าที่สวน สวนก็ไม่ใหญ่มากค่ะ เล็กๆ แล้วมิหนำซ้ำ วูฟเฟอร์คนก่อนที่เป็นหนุ่มออสซี่ เค้าก็ถอนไปหมดแล้ว มีหญ้าเหลืออยู่หรอมแหรม แล้วเวลา 1 อาทิตย์ที่อยู่นี่หนูจะได้ทำอะไรบ้างมั้ยคะเนี่ย??? เคนจังก็บอกว่านั่นสิ  อ้าว!!!! ??? ประจวบเหมาะกับที่ลุงมิยูกิ กับป้าเคียวโกะ เพื่อนบ้านเปิดร้านขายอุปกรณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวกับกิโมโน รวมทั้งตัดชุดกิโมโนด้วย มาสมทบให้วงโอนาเบะของเราใหญ่ขึ้น ลุงมิยูกิเลยเสนอให้เรามาช่วยงานที่ร้านกิโมโนก็ได้เอามั้ย? เพราะตั้งแต่วันมะรืนจะมีงานนิทรรศการแสดงเกี่ยวกับกิโมโนของร้าน 3 วัน ซึ่งทางร้านจะเชิญลูกค้ามาชม แล้วให้เราคอยชงกาแฟเสริ์ฟ   และที่สำคัญได้ใส่กิโมโนด้วย!!!  ดีใจมาก นี่จะได้ใส่กิโมโนด้วยเหรอ โอ้วววว....ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าจะมีโอกาสแบบนี้   โดยให้เราเริ่มงานในวันแรก นั่นก็คือมะรืนที่ถัดจากพรุ่งนี้ค่ะ ทำ 2 วันแรก ส่วนวันที่ 3 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายนั้น ติดภาระกิจมีนัดกับโอะโต้ซัง   จะแวะมารับ พาไปออกรายการวิทยุชุมชนคะราซึ เห็นบอกว่าเค้าอยากสัมภาษณ์วูฟเฟอร์ ชาวต่างชาติ นี่เป็นรูปลุงมิยูกิ เจ้าของร้าน และมีโรงงานกิโมโน อยู่ในเกียวโต คุณลุงใส่ชุดนี้เพื่อไปร่วมงานแต่งงานลูกค้า แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 12:11:11 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:09:11

ความคิดเห็นที่ 14 สตรอเบอรี่ลูกใหญ่มากครับ นึกว่าชมพู่ ^^ จากคุณ : PyDE เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:28:18

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อรู้โปรแกรมคร่าวๆ ก็ดีใจ จะได้ไม่ว่างมาก ฮ่าๆ ก่อนปาร์ตี้คืนนั้นจะเลิก ลุงมิยูกิเสนอว่า พรุ่งนี้เย็นจัดปาร์ตี้อาหารไทยกันมั้ย? เอาล่ะสิ  งานเข้า จะทำเมนูอะไร แต่ก็รับปากว่าจะทำให้นะคะ เพราะอยู่ญี่ปุ่นมาครึ่งเดือนรู้สึกคิดถึงอาหารไทยเหมือนกัน นัดกับลุงมิยูกิไปซื้อของกันเวลาบ่าย 3 โมง ของวันพรุ่งนี้ เริ่มดึก ก็ยังไม่มีท่าทีว่าปาร์ตี้โอนาเบะคืนนี้จะเลิกซักที ลุงมิยูกิเห็นเราหน้าตาง่วงๆ เลยบอกให้ไปนอนก่อนก็ได้เราก็เลยขอตัว พอดีมีแฟนเคนจัง ชื่อฮารุมิซัง ทำร้านเหล้า หรือที่เรียกว่าร้าน “ อิซากายะ” ชื่อร้าน ปอมตะ อยู่ข้างๆ ร้านกิโมโนของมิยูกิซังค่ะ นำอาหารมาเพิ่มให้อีก เราเลยได้รู้จักเพิ่มอีกหนึ่งคนก่อนเข้านอน  ฮารุมิซังให้ เราเรียกว่า มาม่า (แม่)  อย่างที่คนอื่นเรียกกัน เสร็จจากการทักทายและแนะนำตัว ก็ได้เวลานอน ห้องข้างบนเป็นห้องโล่งๆ ยังไม่มีอุปกรณ์อะไร  ถึงจะสร้างมาหลายปีแล้ว แต่เคนจังเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่เมื่อไม่กี่เดือนมานี้เอง ว่าแล้วห้องใหม่มาก ก่อนนอนเคนจังเสียสละทีวีเครื่องเล็กยกมาให้ถึงบนห้อง บอกว่าเอาไว้ดูข่าวหรือรายการที่อยากดูเวลาว่าง ร้านอิซากายะ "ปอมตะ" เห็นป้ายอยู่ลิบๆ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:31:17

ความคิดเห็นที่ 16 แอบตามไปเที่ยวด้วยคนค่า อยากกินสตรอเบอร์รี่ >>_<< จากคุณ : PG_008 เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:32:37

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ คุณ PyDE....เพราะเห็นสตรอฯลูกใหญ่นี่แหละค่ะ จูงใจให้มาวูฟ แต่ตอนนั้นเห็นแค่ใบกับดอกค่ะ เพราะฤดูกาลของสตรอฯ เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ คือช่วงนี้แหละค่ะ คุณ PG_008...สวัสดีค่ะ ^^ ตอนนี้ที่นี่เปิดไร่ให้เข้าไปเก็บกินได้ทั้งวัน เก็บค่าเข้า ผู้ใหญ่ คนละ 1,400 เยน นักเรียน คนละ 1,200 เยน และ เด็ก คนละ 700 เยน ......................................................................................................... ผ่านมาถึงตอนเช้า พอได้ยินเสียงเพลงข้างล่างก็รู้ว่าเคนจังตื่นแล้ว เราก็เลยรีบตื่น เดี๋ยวจะโดนว่าขี้เกียจ อิอิ ปอมตะมาม่าก็ตื่นเช้าค่ะ มาทำกับข้าวให้เคนจังก่อนออกไปทำงาน เราก็ได้อานิสงส์ไปด้วย ไม่ต้องทำกับข้าวกินเองอีกแล้ว ฮ่าๆ เมื่อจัดการกับอาหารเช้าเรียบร้อย เราก็เริ่มงานด้วยการกวาดบ้านก่อน แค่ 1 ชั่วโมง ก็เสร็จแล้วอ่ะ เพราะบ้านไม่สกปรกเลย  เราก็เลยออกมาถอนหญ้า เคนจังซึ่งจัดสวนอยู่ละแวกนั้นก็แวะกลับมาดูบ่อยๆ   มื้อกลางวันก็เป็นอาหารฝีมือปอมตะมาม่าอีกเช่นเคย เป็นอาหารอิตาเลี่ยน ที่เราไม่ถนัดเอาซะเลย แต่ก็ต้องกินให้หมด กลัวมาม่าจะเสียใจ   หลังทานข้าว เคนจังก็บอกไปนอนกลางวันได้นะ งานบ้านเสร็จแล้วนี่ ค่อยมาถอนหญ้าบ่ายๆก็ได้  อะไรจะสบายขนาดนี้ เราก็ไปนอนค่ะ ฮ่าๆ ว่าง่ายจัง นอนไปชั่วโมงนึง รู้สึกว่าจะขี้เกียจเกินไปแล้วนะ  เราก็เลยลุกขึ้นมาออกไปข้างนอกถอนหญ้า ที่โดนหนุ่มออสซี่วูฟเฟอร์ก่อนหน้าแย่งถอนไปเกือบหมดนั่นแหละ ถอนไปซักพัก ก็เกือบถึงเวลาบ่าย 3 โมง เราก็ต้องข้ามถนนไปร้านมิยูกิซังเพื่อไปซื้อเครื่องปรุงต่างๆ มาทำอาหารไทย เมนูที่พอจะหาเครื่องปรุงและส่วนประกอบได้ก็เป็นน่องไก่ทอดกระเทียม ต้มยำกุ้ง ไข่เจียวหมูสับ (เมนูนี้ ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนญี่ปุ่นว่าควรมีไว้เผื่อคนที่กินเผ็ดไม่ได้) และผัดผักรวมมิตร โจทย์ของวันนั้นคือต้องทำให้พอเลี้ยงคน ประมาณ 10 คนค่ะ กดดันนะเนี่ย   พอดีมีจัสโก้อยู่ใกล้ๆบ้าน ลุงมิยูกิและเคียวโกะพาขับรถไปชอป เมื่อได้ครบทุกอย่าง ขาดก็แต่มะนาวค่ะ เราต้องใช้ส้มเปรี้ยวๆ แทน มื้อนั้นผ่านไปได้ด้วยดี โดยป้าเคียวโกะบอกให้เราช่วยสอนทำต้มยำกุ้ง ก่อนจะไปวูฟที่อื่นต่อ แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 12:43:48 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:42:37

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาติดตามชมค่ะ น่าสนุกดีนะคะ บ้านพี่ชายสามีก็เคยรับนักเรียนต่างชาติ แต่ไม่รู้ใช่โครงการนี้หรือเปล่า ดูแล้วน่าสนุกดี ถ้ามีบ้านหลังใหญ่ ๆ อยากรับบ้าง ^__^ จากคุณ : Ssachiy เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:48:32

ความคิดเห็นที่ 19 สตอเบอรี่ หย่ายยยยได้อี๊กกกกกกก จากคุณ : umi_chan_2 เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:01:23

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ Ssachiy....ในโตเกียวก็มีบ้านที่สมัครเป็นโฮสค่อนข้างเยอะค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นร้านอาหาร หรือเกสเฮาส์เล็กๆ ........................................................................................................... ผ่านมา 2 วัน เข้าวันที่ 3 เริ่มต้นทำงานชงกาแฟที่ร้านกิโมโนค่ะ ร้านนี้เป็นกิจการครอบครัว มีลูกชายคุณลุง ที่น่าจะสืบทอดกิจการต่อจากลุงมิยูกิ ลุงมิยูกิให้เราเริ่มงาน 9 โมงเช้า พอไปถึงร้าน ทุกคนก็เปลี่ยนชุดเป็นกิโมโนกันหมดแล้ว ป้าเคียวโกะให้เอาชุดกิโมโนที่เคยเป็นของลูกสาวคนเล็กมาใส่ให้เรา ใส่หลายชั้นอึดอัดมาก เดินก็ไม่ถนัดด้วย   เราว่านะใครอยากลดน้ำหนัก ใส่กิโมโนทุกวันต้องผอมลงแน่เลย กินอะไรก็ไม่ค่อยได้   ถ้าปกติที่ร้านจะไม่ใส่กิโมโนค่ะ ใส่เฉพาะ 3 วันที่จัดนิทรรศการเท่านั้น และแขกทุกคนที่มาก็จะใส่กิโมโนมาค่ะ เลยได้เห็นกิโมโนหลากหลายที่ลูกค้าซื้อไปจากร้านนี้ ชุดกิโมโนที่ใส่สำหรับอยู่บ้านและทำงานในร้าน จะมีสีสันและลวดลายพื้นๆ ไม่ฉูดฉาดมากค่ะ เราเลิกงานเวลาประมาณ 4 โมงเย็น โดยเย็นวันนั้นลุงมิยูกิบอกจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวเย็นที่ร้านปอมตะมาม่า นี่เป็นกิโมโนที่เคยเป็นของลูกสาวคนเล็กของป้าเีคียวโกะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:01:23

ความคิดเห็นที่ 21 สตอเบอรี่ หย่ายยยยได้อี๊กกกกกกก จากคุณ : umi_chan_2 เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:01:25

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ umi_chan_2....โพสเวลาเดียวกันเป๊ะ ฮ่าๆ ........................................................................................... เมื่อมีเวลาว่างถึงจะแค่นิดหน่อยก็เถอะ ขอแว๊บไปปีนเขาคางามิยามะหน่อย เลยลองถามเคนจังว่า อยากปีนเขาคะงามิ ที่อยู่หลังบ้านเคนจัง ขึ้นทางไหนได้บ้าง ลุงมิยูกิได้ยินเข้าก็บอกว่า ทุกๆเช้า ลุงมิยูกิจะตื่นไปวิ่งขึ้นเขาเกือบทุกวัน อยากไปด้วยกันมั้ย? เช้าวันเสาร์เราก็เลยได้ไปวิ่งจ็อกกิ้งกับลุงมิยูกิ นัดกันไว้ที่เวลา 6 โมงเช้าค่ะ ยังมืดอยู่เลย ตอนเริ่มวิ่งขึ้นเขา ก็กลัวหมูป่าค่ะ แต่ไม่เจอนะ เห็นมีกลุ่มที่เดินขึ้นเขาอยู่เป็นระยะๆ  ประมาณ 6 กิโลเมตร ด้านบนจะเป็นศาลเจ้า และสวนสาธารณะ ลุงมิยูกิบอกว่าช่วงวันเด็กที่นี่จะจัดกิจกรรมให้ครอบครัวพาเด็กๆมาร่วมกิจกรรม กันครึกครื้น บนนี้มีจุดชมวิวที่สามารถมองลงไปเห็นวิวเมืองคะราซึเกือบทั้งหมด   ที่นี่มีป่าสนหรือที่เรียกว่า มัตซึบาระ ทอดตัวยาวตามแนวชายหาด ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศ ขาลงเร็วกว่าขาขึ้นเป็นธรรมดาค่ะ ใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น กลับมาถึงบ้านเคนจังก็เจอมาม่าทำกับข้าวอยู่  เมื่อ 9 โมงเช้าก็ไปช่วยงานร้านเหมือนเดิม วันนั้นมีงานแต่งงานพอดี ทำให้ป้าเคียวโกะต้องวุ่นวายเรื่องแต่งตัวให้เด็กๆที่มาเช่าชุดที่ร้านเพื่อไปร่วมงานแต่งงาน ชุดเด็กๆสวยมากค่ะ มีสีและลวดลายฉูดฉาด บางคนก็ใส่กิโมโนที่ผ้าตรงช่วงแขนสั้นและช่วงแขนบางคนก็ยาว ป้าเคียวโกะบอกว่า ถ้าแขนยาวๆ หมายถึงยังไม่แต่งงาน แต่ถ้าแขนสั้นหมายถึงแต่งงานแล้ว อ่อ อย่างนี้นี่เอง จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:09:41

ความคิดเห็นที่ 23 เพิ่มรูป มัตซึบาระ ป่าสนที่ทอดยาวด้วยระยะทาง 5 กิโลเมตร และกว้าง 1 กิโลเมตร เรียกอีกชื่อว่า Niji no Matsubara  มองจากจุดชมวิวบนภูเขา คะงามิยามะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:17:55

ความคิดเห็นที่ 24 อายิโน๊ะโม๊ะโต๊ะ..........ให้รส..............อูมามิ...........โซระ..อาโออิ...มีไม๊... จากคุณ : ผู้ช่วยตัวโกง เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:22:31

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีตอนบ่าย ฮารุจัง............. ชุดกิโมโนสวยมากเลย....ท่าจะแพง.... จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:44:48

ความคิดเห็นที่ 26 เวลา 2 วันในร้านกิโมโน เราได้เรียนรู้อะไรมาหลายๆอย่าง เช่น เมื่อแขกมาควรทักทายอย่างไรและการโค้งให้แขก มีหมอบกับพื้นเสื่อเลยด้วย   รวมทั้งวิธีการใส่ชุดกิโมโน ที่กว่าจะเป็นคนใส่กิโมโนได้ต้องเข้าโรงเรียนเพื่อฝึกมาโดยเฉพาะ แล้วเวลาที่เช่าชุดไปใส่ก็ต้องสอนวิธีเดิน รวมถึงรองเท้าที่ทางร้านให้เช่า มีลูกค้าคนหนึ่งคือรองเท้าใหม่ๆ เวลาใส่มักจะหนีบไม่เข้า แล้วสัญชาตญาณของเรา บางทีก็ใส่แล้วกระทุ้งกับพื้น อันนั้นก็ห้าม เพราะจะทำให้สีและส้นรองเท้าเสียง่าย ฯลฯ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:52:48

ความคิดเห็นที่ 27 พี่ ผชตก....ได้ข่าวว่าเพิ่งสละโสดดด ดีใจด้วยค่ะ อิอิ น้าเปรี้ยว....ชุดแพงๆทั้งนั้นเลยค่ะ แม้แต่คนญี่ปุ่นเอง หลายๆคนก็ไม่มีกิโมโนเป็นของตัวเอง ส่วนใหญ่นิยมเช่าซะมากกว่า ได้ใส่ไม่ซ้ำด้วย คงจะเหมือนชุดไทยบ้านเราเนอะ เวลาจะใส่ก็ไปเช่าเอา ....................................................................................................... เข้าวันที่ 5 ช่วงเช้าไม่มีอะไรให้ทำ เราเลยได้ทำความสะอาดบ้านอีกครั้ง พอดีเย็นวันนั้นมีลูกค้าจองร้านเลี้ยงลูกค้าบริษัทที่ร้านปอมตะมาม่า ทำให้เย็นนั้นเราได้ไปทำงานที่ร้านอิซากายะค่ะ แต่ก่อนจะไปทำร้านอิซากายะ บ่ายวันนั้นโอะโต้ซังก็ต้องมารับไปออกรายการวิทยุท้องถิ่น ที่มีกำหนดการออกอากาศในอีก 2 วันถัดมา  คนที่สัมภาษณ์เราเป็นเพื่อนของโอะโต้ซังซึ่งรู้จักกันดี เพราะสัมภาษณ์โอะโต้ซังออกอากาศบ่อยๆ ครั้งนี้เค้าเกิดสนใจโครงการวูฟที่โอะโต้ซังเล่า และเห็นบอกว่าอยากไปวูฟบ้าง คนญี่ปุ่นบางคนก็ยังไม่รู้ว่ามีโครงการแบบนี้ที่ประเทศตัวเองด้วย คำถามที่สัมภาษณ์ก็เป็นคำถามทั่วๆไปเช่น มาจากประเทศอะไร ทำไมถึงเลือกมาวูฟญี่ปุ่น และที่ผ่านมาได้ทำอะไรบ้าง ฯลฯ ใช้เวลาไม่นานค่ะ ประมาณ 1 ชั่วโมง ก็เสร็จ เสียดายไม่ได้ฟังเพราะระหว่างที่วูฟอยู่มินาโตะ ที่นั่นรับสัญญาณวิทยุคลื่นนี้ไม่ติด จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:58:54

ความคิดเห็นที่ 28 ลืมรูป **** แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 14:05:31 แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 14:04:36 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:04:07

ความคิดเห็นที่ 29 สัมภาษณ์รายการวิทยุเสร็จ โอะโต้ซังก็ต้องรีบพาเรามาส่งที่ร้าน ปอมตะ เพื่อเตรียมอาหาร และเครื่องดื่ม ก่อนแขกมา เรารับหน้าที่เป็นพนักงานคอยรับออเดอร์อาหาร และรินเบียร์ที่หน้าเค้าท์เตอร์   ตามกำหนดลูกค้าจะอยู่ถึงประมาณ 4 ทุ่ม แต่ร้สึกว่าเค้าจะไปคาราโอเกะต่อ แค่ 3 ทุ่มก็กลับ เราก็เก็บโต๊ะ ล้างจาน เช็ดจาน เสร็จแล้วจึงได้พักผ่อน และมาม่าก็เลี้ยงข้าวค่ะ โอะโต้ซังกับเคนจังก็เข้ามาแจม บรรยากาศร้านปอมตะค่ะ มีเคาน์เตอร์ให้นั่งสำหรับคนมาเดี่ยวๆ และข้างๆ เป็นโต๊ะญี่ปุ่นสำหรับมาเป็นกลุ่ม จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:05:09

ความคิดเห็นที่ 30 เช้าวันที่ 6 โอะโต้ซังที่ดื่มเหล้ากับเคนจังเมื่อคืนนี้ก็ต้องค้างที่นี่ ตื่นมาเราก็ต้องแพ็คกระเป๋าและข้าวของกลับไปที่บ้านโอะโต้ซังค่ะ อยู่ที่นี่ครบอาทิตย์ ทำงานแทบไม่ซ้ำ ก็ได้เวลากลับไปที่มินาโตะซะที เช้าวันนั้น เจอลูกๆของโอะโต้ซังครบทั้ง 3 คน ทุกคนอัธยาศัยดี เป็นกันเอง น่ารัก   ตอนเช้าที่นี่จะดูวุ่นวายมาก เพราะแต่ละคนต้องเตรียมตัว และทำธุระส่วนตัวต่างๆ เพื่อออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง  เสียงดังกันทั้งบ้านเลยแฮะ วันแรกก็เจออาหารเช้าที่แสนจะน่ารัก จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:07:36

ความคิดเห็นที่ 31 ฮารุจังรอด้วยค่ะ   จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:08:15

ความคิดเห็นที่ 32 งานที่มินาโตะ วันแรก คือการแยกกล้าผักช่วยคุณย่า หรือเรียกว่าโอะบ้าจัง โดยใช้ตะเกียบ เจาะรูเล็กๆตรงกระบะดิน แล้วก็คีบต้นอ่อนลงไปปลูก   โอะบ้าจังปลูกผัก และไปทำงานที่ร้านท้องถิ่น ทำอาหารกล่อง ซาลาเปา และโมจิ คุณปู่หรือเรียกว่า โอะจี้จังปลูกผักและผลไม้ พวกส้ม และอิจิจิขุ  เก็บส่งขายร้านชุมชนใกล้บ้านทุกเช้า ทุกคนในครอบครัวจะไม่รู้สถานที่ทำงานของโอะจี้จัง ไม่รู้ว่าไปปลูกผลไม้พวกนี้ไว้ตรงส่วนไหนบนภูเขาบ้าง แปลกมั้ยล่ะ? ฮ่าๆ ส่วนโอะโต้ซังนั้นปลูกสตรอเบอรี่ พอดีวันนั้นฝนตก งานก็เลยมีแค่แยกต้นกล้า ส่วนพักเที่ยงที่นี่พักกันนานมาก เริ่มตั้งแต่ เที่ยงถึง บ่าย 3 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:42:23

ความคิดเห็นที่ 33 ลิลลี่....รอได้จ้า แต่นานหน่อยนะ อาจจะรีวิวยาวถึงเย็นเลยจ้า """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" บ่ายสี่โมง โอะโต้ซัง ชวนไปตกปลาหมึก เราก็ไปค่ะ อยากตกปลาหมึกมานานแล้ว ตอนนั้นในความคิดเราคือ ต้องขึ้นเรือไปตก แต่ไม่เลย เราไปที่ท่าเรือประมง นั่งตกริมฝั่งนั่นแหละ เป็นการใช้เบ็ดตกปลาแบบนี้ครั้งแรก ตอนเด็กๆอยู่บ้านนอกเคยใช้แต่เบ็ดไม้ที่ทำเอง เหอๆ   นั่งตกเป็นชั่วโมงก็ไม่เห็นมีปลาหมึกมากินเหยื่อปลอมๆ ที่ทำเป็นตัวกุ้งสีสันแสบตาซะที โอะโต้ซังขู่อีกว่า ถ้าตกไม่ได้ วันนี้อดข้าวเย็นนะ ฮือๆๆ กดดันๆๆๆ เราเลยเปลี่ยนที่บ้าง   ประมาณห้าโมงเย็น ฟ้าเริ่มมืด คงเป็นเวลาของปลาหมึกออกหากินค่ะ รู้สึกเบ็ดมันกระตุกๆ รีบเอาขึ้น ปรากฏว่าได้ปลาหมึกตัวใหญ่มาหนึ่งตัว  สรุปวันนั้นโอะโต้ซังตกไม่ได้ซักตัว ฮ่าๆ เลยบอกว่า วันนี้อดข้าวเย็นนะ แก้แค้นๆ หึหึ โอะโต้ซังเอาปลาหมึกที่เราตกได้ใส่กล่องโฟมแล้วก็กลับบ้าน ทำปลาหมึกผัดเนย กับ ซาชิมิให้กิน นึกถึงน้ำจิ้มซีฟู้ดจัง -*- นี่ไง ปลาหมึก จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:49:09

ความคิดเห็นที่ 34 มาเล่าถึงห้องนอนที่บ้านนี้จัดไว้สำหรับวูฟเฟอร์ นั่นก็คือห้องที่เรียกว่า บุซึมะ คล้ายๆห้องพระบ้านเรา ที่มีพระ และรูปปั้นของเทพเจ้าต่างๆอยู่ รวมทั้งมีที่ๆปักธูปและอาหารเซ่นไหว้ มีรูปบรรพบุรุษที่เสียชีวิตไปแล้ว ติดอยู่เต็มผนัง  มิหนำซ้ำอะซึกะ ลูกสาวคนกลาง ยังจะมาถามว่า นอนห้องนี้ไม่เจออะไรบ้างเหรอ? อะซึกะเองยังไม่กล้านอนห้องนั้นเลย อ้าวพูดงี้ก็เริ่มกลัวดิ แต่เอาเข้าจริง พอจะนอนก็หลับไปอย่างง่ายดาย ไม่ได้รู้สึกถึงความน่ากลัวของห้องเลยซักวัน วันต่อมา เราได้เริ่มงานที่ไร่สตรอเบอรี่จริงๆซะทีค่ะ ที่นี่ปลูกสตรอเบอรี่พันธุ์ไอเบอรี่ ที่ลูกใหญ่ยักษ์ แต่ช่วงที่เราไปนั้นยังไม่ออกลูกค่ะ อดเลยเรา ได้แต่มองใบกับดอกสตรอเบอรี่ตาปริบๆ งานในไร่สตรอเบอรี่วันนี้คือการเด็ดใบสตรอเบอรี่ค่ะ ต้องเด็ดใบที่เป็นสีน้ำตาลๆ แก่ๆออกใส่ถุง ทำแบบนี้อยู่ทั้งวันเลย วันต่อมาก็ทำเหมือนเดิม และแถมการถอนหญ้าให้อีก หุหุ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:56:04

ความคิดเห็นที่ 35 ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ จากคุณ : noiwanwannoi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:03:04

ความคิดเห็นที่ 36 ตัดมาที่วันศุกร์เลย วันนี้ทั้งครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า ลูกๆของโอะโต้ซังเห็นพ้องต้องกันว่า อยากกินอาหารไทย (อีกแล้วเหรออออ) โดยเฉพาะต้มยำกุ้ง (อีกแล้วววว)  เช้าวันนี้เราจึงได้ออกไปข้างนอกโอะโต้ซังพาไปกินราเมนที่ขึ้นชื่อของคิวชู คือทงคตซึราเมน (ซุปที่เคี่ยวจากกระดูกหมู รสชาติเค็มๆ) เส้นราเมงก็จะเล็กๆ ตรงๆ เติมได้ไม่อั้นด้วย อร่อยเข้มข้นดี  หลังจากอิ่มท้องจากมื้อกลางวันก็ไปชอปปิ้งต่อที่ร้านประจำของครอบครัว มีเสื้อผ้าราคาถูกมากมายสำหรับคนญี่ปุ่นแต่ยังแพงสำหรับเรา อิอิ เมื่อได้เวลาอันสมควร ต้องไปซื้อเครื่องปรุงต่างๆมาทำต้มยำ  คราวนี้มีน้องสาวโอะจี้จังมาร่วมแจมด้วย แฟนลูกสาวคนกลาง และแฟนลูกชายคนโต วงใหญ่เลยค่ะ ชูเฮ ลูกชายคนโตของโอะโต้ซัง เอามาประยุกต์ใส่ชีส แล้วก็ข้าวผสม กลายเป็นต้มยำชีส เค้าบอกว่ารสชาตินี้ถูกปากคนญี่ปุ่นกว่าแบบที่กินกับข้าวอีก จะดีใจหรือเสียใจกันดีเนี่ย จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:03:26

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะคุณ noiwanwannoi ....ตามมาค่ะ ยังทันๆ ...................................................................................................... ปาร์ตี้ต้มยำกุ้งวันนั้นผ่านไปด้วยดี วันอาทิตย์เรามีนัดกับป้าเคียวโกะเอาไว้ว่าจะไปสอนทำต้มยำกุ้ง และไก่ทอดกระเทียมค่ะ เช้ามา โอะโต้ซังชวนไปเก็บส้มที่โอะจี้จังปลูกไว้บนภูเขา ส้มเต็มต้นเลยค่ะ บอกให้เก็บเยอะๆ เอาไปฝากลุงมิยูกิด้วย เก็บกันสนุกสนาน เยอะซะจนถุงขาดโพล๊ะ กลับมาพร้อมด้วยส้มเต็มถุง เราก็ต้องเตรียมตัวออกไปซื้อเครื่องปรุงอีกรอบกับโอะโต้ซังและโอะก้าซัง วันนี้ถือโอกาสค้างที่บ้านเคนจังเลย เพราะโอะโต้ซังจะได้ไม่ต้องกลับมารับอีก ให้มารับอีกรอบวันอาทิตย์ เพราะวันนี้จะมีวูฟเฟอร์สาวไต้หวันมาเพิ่มอีก 1 คน  เย้ๆ ดีใจ ไม่ต้องนอนคนเดียวแล้ว จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:11:29

ความคิดเห็นที่ 38 เสร็จจากสอนป้าเคียวโกะทำต้มยำกุ้ง แล้วก็ไก่ทอดกระเทียม ก็ต้องมานั่งกินกับเขาด้วย นี่เป็นรอบที่ 3 เรารู้สึกเบื่อต้มยำมากๆเลย กินนิดเดียว ป้าเคียวโกะเข้าใจ เลยเอากับข้าวอย่างอื่นมาให้กินแทน วั้นนั้นลุงมิยูกิทำเซอร์ไพรส์ค่ะ โดยการให้กิโมโนแบบใหม่ ที่มีวิธีการใส่ไม่สลับซับซ้อนยุ่งยากเหมือนชุดกิโมโนแบบเก่า สีชมพูฝาด ลายดอกซึบากิ คุณลุงบอกว่าเป็นการตอบแทนที่มาช่วยงานนิทรรศการและสอนทำอาหารไทย โอยย ไม่ต้องให้ขนาดนี้ก็ได้มั้งคะ  มันมากไปแล้วสำหรับหนูค่ะ แต่เพื่อไม่ให้เป็นการขัดศรัทธา เราก็ต้องรับมา ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ชุดกิโมโนไว้เป็นของตัวเองเลย ตื่นเต้นๆ   พร้อมกันนั้นคุณป้าสอนวิธีการใส่ให้เรา ซึ่งก็ง่ายจริงๆ ง่ายกว่าใส่ยูกะตะด้วยซ้ำ รวมทั้งสอนวิธีผูกโอบิเป็นโบด้วย แต่หลังจากแบกกลับมาไทย ตอนนี้จำไม่ค่อยได้แล้ว เอามาเก็บไว้ไม่ได้ลองใส่ซักที จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:20:55

ความคิดเห็นที่ 39 เช้าวันถัดมา เราไม่รู้จะทำอะไรก็บอกเคนจังว่าเดี๋ยวจะช่วยทำความสะอาดบ้านให้อีกก็แล้วกันนะ คราวนี้เสนอตัวเองเลย เพราะคิดว่าเคนจังคงไม่ให้ทำอะไรอีกนั่นแหละ บ่าย ๆ โอะโต้ซังก็มารับตามสัญญา แต่ก่อนไปรับสาววูฟเฟอร์ไต้หวัน โอะโต้ซังพาไปดูกีฬาที่เค้าโปรดปราน คือ แข่งเรือ หรือที่เรียกทับศัพท์ภาษาอังกฤษว่า Boat race เห็นบอกว่าเป็นที่นิยมของคนที่นี่มากๆ พอดีวันนั้นฝนตกค่ะ อากาศครึ้มๆ และแน่นอนเมื่อมีแข่งขันแบบนี้ก็ต้องมีการพนันเข้ามาด้วย โอะโต้ซังชวนซื้อ ให้ลุ้นดู เราก็ซื้อที่ต่ำสุดอ่ะ แล้วก็เขียนว่าคู่ไหนจะชนะ แล้วก็ส่ง สรุปเราก็เดาไม่ถูก ไม่มีดวงเรื่องพวกนี้จริงๆ โอะโต้ซังถูกรางวัลด้วย ก็เลยแบ่งคืนทุนให้เรา่มาในฐานะที่ดันชวนให้มาเสียเงิน จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:27:11

ความคิดเห็นที่ 40 พอออกจากสนามแข่งเรือโอะโต้ซังก็พาขึ้นรถไปรับสาวไต้หวันที่สถานีรถไฟ สาวคนนี้อายุน้อยกว่าเรา 1 ปีค่ะ ชื่อจัสมิน ไปวูฟมาหลายที่แล้ว รู้สึกว่าที่นี่จะเป็นที่ ๆ 5  มาวูฟตั้งแต่เดือนสิงหาคม แถวๆ เกียวโต โอซาก้า และที่สุดท้ายก่อนมาที่นี่คือโอคายาม่า ลงใต้หนีหนาวมาเรื่อยๆ จัสมิน ใช้วีซ่า working holiday อยู่ญี่ปุ่นได้ 1 ปีแน่ะ   วีซ่านี้สามารถทำงานพิเศษรับเงินได้ โดยไม่ผิดกฎหมายค่ะ  อิจฉามากๆ สาเหตุที่มาวูฟเพราะอยากฝึกภาษาและท่องเที่ยว วันนั้นมีเลี้ยงต้อนรับจัสมินเป็นโอนาเบะอีกเช่นเคย หลังอาหารมื้อนั้นผ่านไป โอะโต้ซังพาไปฝากฝังคุณเพื่อนที่ทำร้านไก่ย่าง ยากิโทริ ว่าพรุ่งนี้เย็นจะให้พวกเรามาช่วยย่างไก่ เพื่อนโอะโต้ซังก็ฮาอีกแล้ว ชอบแกล้งให้พวกเราพูดภาษาท้องถิ่น ชายฝั่งใกล้ๆเป็นท่าเทียบเรือ ดังนั้นละแวกนี้ก็จะเป็นหมู่บ้านชาวประมง ลูกค้าร้านไก่ย่างก็จะเป็นชาวประมงซะส่วนใหญ่ นอกจากภาษาถิ่นของที่นี่ เรายังได้เรียนภาษาชาวประมงแปลกๆอีกด้วย ส่วนใหญ่จะเป็นคำสั้นๆ พยางค์เดียว เพราะเวลาสื่อสารกันระหว่างเรือสองลำที่อยู่ห่างออกไป จำเป็นต้องตัดคำให้สั้นลง เพื่อสื่อสารกันได้ง่าย วันนั้นเพื่อนโอะโต้ซังก็บอกมาว่าต้องฝึกไว้ใช้ตอนมาทำงานที่ร้านนะ พวกเราก็ท่องตาม ไม่รู้ว่าล้อเล่นหรือว่าจริงกันแน่ หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร โอะโต้ซังจึงพาพวกเรากลับบ้าน จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:32:46

ความคิดเห็นที่ 41 มีการ์ตูนญี่ปุ่นอยู่เรื่องนึงที่มีแข่งเรือแบบนี้แหล่ะ...Turn monkey.. ยังจำได้ชอบมากเลย..... กดเอฟ 5 ตามตลอด........ จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:36:33

ความคิดเห็นที่ 42 น้าเปรี้ยว...มีการ์ตูนแข่งเรือแบบนี้ด้วยเหรอ ไม่รู้มาก่อนเลย ที่นี่เค้ามีถ่ายทอดสดทุกรายการแข่งผ่านอินเตอร์เน็ตด้วยนะ เห็นโอะโต้ซังเปิดดูทุกวัน ............................................................................................... หลังจากที่ต้องนอนในห้องพิเศษนี่คนเดียวซะหลายวัน  เช้าวันต่อมาเราได้รับมอบหมายให้สอนงานจัสมินในไร่สตรอเบอรี่ จัสมินบอกว่า คิดว่าที่นี่ทำร้านขายสตรอเบอรี่ เพราะเห็นรูปที่โอะโต้ซังโพสในโพรไฟล์ และบรรยายว่ามีทำซาลาเปา ไก่ย่าง ด้วย เพราะที่ผ่านมาทำงานในไร่มาตลอด เลยอยากเปลี่ยนเป็นทำงานในร้านขายของบ้าง ปรากฏว่ามาที่นี่ก็ต้องทำงานในไร่อีก  เราเลยบอกว่า อยู่ที่นี่ไม่ได้ทำไร่อย่างเดียวนะ มีอย่างอื่นให้ทำอีกเพียบอย่าเพิ่งเบื่อล่ะ พอพักเที่ยง เรามีเวลาเยอะ จึงชวนจัสมินไปขี่จักรยานเที่ยวรอบๆ ขึ้นไปบนภูเขาและเที่ยวศาลเจ้า ละแวกบ้าน รวมทั้งพาไปดูสถานที่ตกปลาหมึกด้วย หลังจากที่เราเล่าถึงตอนตกปลาหมึก ทำให้จัสมินอยากตกปลาหมึกใหญ่เลย  ฮ่าๆ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:40:57

ความคิดเห็นที่ 43 น่าสนใจมากๆเลยค่ะ เลยตามกลับไปอ่านตั้งแต่ ต้นนะคะ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:45:17

ความคิดเห็นที่ 44 ใช่แล้วจร้า มีแปลเป็นไทยด้วย..เรื่อง..ซิ่งหลุด ฉุดไม่อยู่ ครับผม... แล้วนี่   http://www.youtube.com/view_play_list?p=38A4159818B30826 จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:46:39

ความคิดเห็นที่ 45 โฮสน่ารักจังค่ะ จากคุณ : RioMommy เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:49:16

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณนะคะ เขียนเล่าเรื่องดีมากๆเลย รออ่านนะคะ จากคุณ : Miss_Behaving เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:57:32

ความคิดเห็นที่ 47 คุณ CMV ....ร่ายยาวมาตั้งแต่กระทู้แรก ยันกระทู้นี้ ยังไงก็พักสายตาบ้างนะคะ น้าเปรี้ยว....น่าสนุกจริงๆด้วย เดี๋ยวดูมั่งดีกว่า คุณ RioMommy....โฮสที่เราเจอน่ารักทุกที่เลยค่ะ โดยเฉพาะที่นี่โอะโต้ซังบอกว่า ให้ถือซะว่าเป็นลูกคนหนึ่งของบ้าน ไม่ต้องเกรงใจ แต่ก็เกรงใจอยู่ดี คุณ Miss_Behaving....ขอบคุณค่ะ ^^ รีวิวช้ามาก กว่าจะจบคงมืดพอดี ฮ่าๆ ................................................................................................................... ปั่นจักรยานวนไปวนมา ก็เกือบบ่ายสอง จึงกลับมาเริ่มงานต่อค่ะ หลังทำงานไปไม่ถึงชั่วโมง โอะโต้ซังก็มาบอกให้ไปเตรียมตัวช่วยงานร้านไก่ย่างค่ะ คืนนั้นก็เลยได้กินไก่ไปด้วย ฝึกภาษาชาวประมงไปด้วย สนุกสนานกันไป พอถึง 3 ทุ่ม โอะโต้ซังก็มารับกลับบ้าน พร้อมกับกลิ่นควันไก่ย่างติดตัวขึ้นรถไปค่ะ ตอนแรกคิดไว้ว่าจะอาบน้ำอีกรอบ แต่ไม่ไหว ง่วง เอาไว้อาบรอบเดียวพรุ่งนี้แล้วกัน อุอุ รูปนี้ สาวไต้หวัน จัสมินเป็นลูกมือช่วยเพื่อนโอะโต้ซังย่างไก่ค่ะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 16:02:40

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบมากๆค่ะ ติดตามอย่างหนึบๆ ถ้า post ต่อแล้วอย่าลืม แวะมาบอกกันนะคะ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 16:08:23

ความคิดเห็นที่ 49 คุณ CMV....ได้ค่า เดี๋ยวคราวหน้าหลังมือไปนะ ..................................................................................................................... วันต่อมาก็ทำงานแบบเดิมในไร่ แต่คราวนี้เปลี่ยนจากถอนหญ้ากับเด็ดใบสตรอฯเป็น ดึงยอดสตรอฯ มาปักไว้ที่ข้างๆ เพื่อให้แตกออกเป็นต้นใหม่ค่ะ เย็นนั้นพวกเราได้ไปตกปลาหมึกกันอีกรอบ โดยมีจัสมินเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน คราวนี้ได้ปลาหมึกมา 4 ตัว เราตกได้ 1 ตัวเหมือนเดิม ส่วนอีก 3 ตัว จัสมิน กับโอะโต้ซังแบ่งกันตกได้ เมนูปลาหมึกทั้งหมดชูเฮ ลูกชายคนโตของโอะโต้ซังเป็นคนทำ เห็นท่าชำแหละปลาหมึกแล้วขอบอกว่าเท่ห์มากๆค่ะ อิอิ แบบว่าไม่รู้เป็นอะไรแพ้เสน่ห์ผู้ชายทำกับข้าว ทั้งหมด 4 ตัว กลายเป็นเมนู ปลาหมึกผัดเนย ปลาหมึกย่าง และซาชิมิ อู๊ยยย เห็นปลาหมึกย่างที่ไร คิดถึงน้ำจิ้มซีฟู้ดอีกแล้วค่า จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 16:23:18

ความคิดเห็นที่ 50 และแล้วก็ถึงวันที่เรารอคอยค่ะ นั่นก็คือเทศกาล โอะคุนจิ หรือเทศกาลแห่ปลา ปลาไทสีแดงๆน่ารักที่สุดในบรรดาหุ่นทั้งหมด เราจะเห็นป้าย และแผ่นพับที่ติดอยู่ที่ต่างๆ มีแต่ปลาไทนี่แหละค่ะไฮไลท์ของงาน ที่จริงมีหุ่นอย่างอื่นอีก ที่จริงมี 15 ตัว แต่ว่าพังไปแล้ว ทำให้เหลือแค่ 14 ตัวค่ะ ใครๆก็บอกว่า ถ้าอยากดูสวยๆ ต้องไปตอนกลางคืน เพราะจะประดับไฟด้วย แต่จะแห่แค่คืนแรกคืนเดียว งานนี้จะจัดขึ้นทุกปี ในต้นเดือนพฤศจิกายน ปี 2010 จัดขึ้นในวันที่ 2-4 พฤศจิกายน ค่ะ คืนวันที่ 2 พย. ที่รอคอยก็มาถึงอย่างรวดเร็ว พวกเราเตรียมตัว หลังกลับจากทำงานในไร่สตรอเบอรี่ คืนนั้นค่อนข้างหนาว แต่ผู้คนก็แห่แหนกันไปรอชมอย่างเนืองแน่นตลอดสองข้างทางที่หุ่นต่างๆ จะผ่าน รูปนี้ถ่ายตอนที่ขบวนแห่ไปรวมกันที่หน้าศาลเจ้า คนก็มาถ่ายรูปมาดู เบียดกันอุ่นไม่รู้สึกว่าหนาวเลย จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 16:51:53

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นรูปเดียวที่ถ่ายตอนขบวนแห่ เคลื่อนตัวไปตามถนน แล้วชัดที่สุดค่ะ ฮ่าๆ นอกนั้นเบลอหมด เลยตัดสินใจถ่ายเป็นไฟล์วีดีโอกลับมาดูดีกว่า หุ่นมังกรที่มีลูกบอลสีทองอยู่บนหลังตัวนี้เป็นตัวที่ 14 江川町の七宝丸 Egawa machi no shichihoumaru สร้างขึ้นปี 1986 สมัยเมจิที่ 9 มองๆเผิน เหมือน เนโกะบัส เรื่องโตโตโร่ อิอิ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 17:13:42

ความคิดเห็นที่ 52 เอามาให้ดูแค่นี้ก่อน ค่อยมาชมเต็มๆในตอนหน้าที่จะพาทัวร์เมือง คะราซึ พร้อมทั้งขบวนแห่ในตอนกลางวันทุกๆตัว ทั้งหมด 14 ตัว ถือว่าเป็นงานใหญ่ของเมืองนี้เลย ขอบคุณทุก คห. และกิฟนะคะ เป็นกำลังใจให้รีวิวต่อได้ดีเลยค่ะ ^^V ปิดท้ายด้วยภาพสไลด์ที่โอะโต้ซังทำขึ้นเพื่อรวบรวมเหล่าวูฟเฟอร์ที่มาวูฟฟาร์มกาฮาฮาเฮาส์ค่ะ ดูทีไรคิดถึงอยากกลับไปหาทุกที เพลงถึงจะเก่าแต่ก็ซึ้ง ฮ่าๆ ต่อตอนที่ 4 ที่ลิงค์ด้านล่างนี้กันต่อเลยค่ะ ^^ ๔๔^^๔๔ วูฟสาวปลาแห้งตะลุยแดนปลาดิบ ตอนที่ 4 wwoof ลั๊นลา @ Gahaha House ๔๔^^๔๔ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10437969/E10437969.html http://www.youtube.com/watch?v=ZOV4F6c0jmM แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 54 13:10:24 จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 17:31:12

ความคิดเห็นที่ 53 เหมือนตรงไหน? หน้าตาโหดขนาดนี้ -*- เนโกะบัสออกจะน่ารักแอ๊บแบ๊ว จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 17:34:04

ความคิดเห็นที่ 54 มังคุด...เหมือนตรงลำตัวไง ตอนที่เนโกะบัสวิ่งแล้วมีขายุ่บยั่บ อิอิ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 17:43:42

ความคิดเห็นที่ 55 ชอบรีวิวของน้องฮารุมากๆครับ ได้เห็น ได้ความรู้ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 18:29:10

ความคิดเห็นที่ 56 ส้มน่ากินที่ซู๊ดดดดดด จากคุณ : SOYU_K เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 19:28:35

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณที่แบ่งปันครับ อ่านรีวิวแล้วได้รับความสุขมาด้วย ความทรงจำดีๆแบบนี้ เก็บไว้ให้นานที่สุดครับ ไม่ใช่ใครก็หาได้ จากคุณ : โต้คลื่น เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 20:15:21

ความคิดเห็นที่ 58 ตอนนี้ดูไป อ่านไป หิวไปด้วยเลยครับ ^_^ น่าทานมากๆตั้งแต่สตรอเบอรี่ลูกโตๆไปจนถึงเมนูปลาหมึกต่างๆเลยครับ รอตามไปเที่ยวต่อตอนหน้านะครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 21:09:40

ความคิดเห็นที่ 59 สตรอเบอรี่พันธุ์ใหญ่ยักษ์สะดุดตาดีจริงๆเลยค่ะ  กัดกร้วมลงไปน้ำหวานๆคงพุ่งปรี้ด ชุ่มฉ่ำท่วมปาก   ... เป็นวูฟสาวที่กิจกรรมสังคมเยะแยะดีจังเลยนะคะ  ทุกอย่างน่าสนใจน่าสนุกทั้งนั้น ...ยกเว้นให้ไปสัมภาษณ์ออกรายการวิทยุ  ..แบบนี้ถ้าเป็นตัวเองคงมีเหงื่อตกบ้างเพราะผันไวยากรณ์ในหัวไม่ทัน   จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 23:46:54

ความคิดเห็นที่ 60 รีวิวสนุกเหมือนเคย ขอบคุณมากนะคะ ^___^ อ่านแล้วอยากไปมั่ง...อีกหนึ่งอย่างที่อยากทำในญี่ปุ่น^^ แต่ตอนนี้ขอเก็บข้อมูล,ฝึกภาษาบวกเก็บเงินไปก่อนละกัน อิอิ จากคุณ : kizuna_Ai เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 00:22:45

ความคิดเห็นที่ 61 ฮารุเปลี๋ยนไป๋ ใส่กิโมโนแล้วยังกะตุ๊กตาญี่ปุ่นเลยเนอะ ตามอ่านมาหลายตอนแล้วชักอยากไปเปิดหูเปิดตาแบบนี้บ้างแล้วจิ จากคุณ : จูลายกะปลายฟ้า (July 15th) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 00:30:15

ความคิดเห็นที่ 62 ตามอ่านเงียบๆ ทุกกระทู้.... อิจฉาที่ได้ทำตามใจฝันเเบบนี้นะครับ จากคุณ : Art999. เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 06:22:16

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ จากคุณ : mamyammy เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 08:05:51

ความคิดเห็นที่ 64 review ดีๆเห็นภาพสวยๆ น่าติดตาม ดีกว่า review บางอัน อวยกันอยู่ไม่กี่คน เข้าไปตินิดๆโดนไฟแดงซะงั้น จากคุณ : ตำแยเครือ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 09:11:26

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณสำหรับรีวิวสนุกๆ ค่ะ ^___^ จากคุณ : Muimommam เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 11:55:00

ความคิดเห็นที่ 66 เพิ่งอ่านไปได้นิดนึง รีบเลื่อนลงมาแสดงคห. ก่อน อิๆ ชอบครอบครัวใหม่นี้จังเลยค่ะ เห็นรูปก็รู้สึกแล้วว่าเค้าลั้นลากันดีจริงๆ ^^ แต่อ่านตรงหัวกท. รู้สึกขนลุกเลย โชคดีนะคะที่ไม่มีใครเป็นอะไร ขอบคุณมากๆสำหรับรีวิวดีๆแบบนี้ค่ะ ช่วยให้ได้รับรู้สิ่งแปลกๆใหม่ๆที่เราไม่เคยรู้มาก่อน เกี่ยวกับคนและวิถีชีวิตของชาวญี่ปุ่นจริงๆ ชนิดที่รายการทีวีไหนๆก็ทำได้ไม่ลึกซึ้งเท่า จากคุณ : babyroo talk เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 12:35:06

ความคิดเห็นที่ 67 ชอบรีวิวของคุณharumi...ที่ถ่ายทอดให้เราได้เห็นในมุมที่ไม่เคยเห็น ภาพสไลด์ที่โอโต้ซังทำขึ้น ดูแล้วทำให้เรามีความรู้สึกร่วมถึงความสุขที่คุณ harumi ได้รับจากการไปวูฟ... และเพลงที่ใช้ประกอบภาพสไลด์ ฟังแล้วทำให้สัมผัสได้ว่าซึ้งดี (ฟังจากทำนอง) ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ...ดูแล้วมีความสุขมากๆเลย จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 13:25:53

ความคิดเห็นที่ 68 ลุงม่วง....ขอบคุณค่ะ อย่าพลาดทริปหน้านะ จะพาไปดูแห่ปลา คุณ SOYU_K...เห็นโอะโต้ซังบอกว่าปีนี้ส้มออกลูกเร็วกว่าปีก่อนๆ พลอยทำให้ได้กินส้มสดๆ จากต้นเกือบทุกวัน คุณ โต้คลื่น...ขอบคุณค่า เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดเลยค่ะ รีวิวหน้าจะหลังบ้านไปนะคะ ต้องขอโทษด้วยค่ะที่รีวิวตอนที่แล้วไม่ได้ส่งไปเพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวนค่ะ คุณ ตาต้า...รีวิวหน้ามีอาหารน่ากินกว่านี้อีกนะ คุณ ลอร่า อิงกัลส์ ~....ที่นี่มีกิจกรรมให้ทำมากที่สุดในบรรดาโฮสทั้ง 4 ที่ค่ะ ไม่ทำให้เบื่อเลยซักวัน คุณ kizuna_Ai ...ไปแล้วอย่าลืมมาเล่าแบ่งปันกันนะคะ รอติดตามล่วงหน้าค่ะ ^^ คุณ บอล...ลุยเลย ไป 2 คนกับคุณปลายฟ้า ก็ได้นะ คุณ Art999....ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ยังไงถ้ามีโอกาสไปแบบนี้บ้างก็อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ คุณ mamyammy....ขอบคุณมากค่า คุณ ตำแยเครือ...ขอบคุณนะคะ ไม่มีใครคิดเหมือนกันได้ทุกเรื่องหรอกเนอะ คุณ Muimommam....ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ^^ คุณ babyroo talk...เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากๆเลย อารมณ์ดีกันทุกคน โดยเฉพาะโอะโต้ซังกับโอะก้าซัง คู่่นี้รักกันมาก โอะโต้ซังจะชอบทำตลกๆให้ทุกคนหัวเราะ เวลาถ่ายรูปก็มักทำท่าแปลกๆ อย่างที่เห็นในสไลด์นั่นแหละค่ะ ฮ่าๆ คุณ ดอกโสนบานเช้า...โชคดีมากที่เราได้มาวูฟกับโฮสที่นี่ ทุกคนปฏิบัติกับเราเหมือนเป็นสมาชิกครอบครัวเดียวกัน ไม่มีซักวันที่จะเหงา สนุกสนานกันตลอดเวลาเลย จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 19:09:22

ความคิดเห็นที่ 69 เจ๊ เราอ่านรีวิวเจ๊ แล้ว ฮาาาาาาาาาาาาา มากๆ ชอบๆๆอ่า เอามาลงอีกนะ ขำ ที่เขาไปที่แรกคือพัฒพงษ์ อ่า 55+ แล้วก็ คนออส ที่จะ หาเนื้อจิงโจ้ กะเนื้อ จรเข้ มาทำอาหารให้ ทาน 555+ คิดได้ไงเนี่ยะะะะ  ต้มยำรสชาติเจ๊ คงทำให้คนที่นู่น ติดใจกันเลยละซิ ^^ เที่ยวสนุกๆ แบบนี้และได้เจอครอบครัวอบอุ่น แบบนี้ เราเห็นแล้วยังอิจฉาเลยยยยย ไว้จะมาตามรีวิวต่อๆๆไปนะ ยัยเจ๊ฮารุ  หน้าเหมือนคน ญี่ปุึ่นเหมือนที่ป๊อกกี้พูดเลย 555+ จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 21:55:31

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณที่ส่งลิงค์ให้ทางหลังบ้านนะคะ โฮสเจ้านี้ ใจดี น่ารักมากเลย ยิ่งไปดูวิดิโอแล้ว รู้สึกดีมากเลยค่ะ ดีจัง ดีจัง ไม่รู้จะพูดอะไรอีก ^___^ มาถามเพิ่มค่ะ เพลงในคลิป เพลงที่ 2 ชื่อเพลงอะไรคะ คุ้นมาก และชอบมากด้วย แต่ไม่ทราบชื่อ ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 54 22:57:11 จากคุณ : salamanka เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 22:54:56

ความคิดเห็นที่ 71 .. แวะมาเก็บตกชีวิตสาววูฟอีกรอบ   ป.ล. ไส้กรอกคิตตี้เนี่ย ข้าขอคารวะเลย -___-" จะน่ารักกันไปไหน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 23:49:32

ความคิดเห็นที่ 72 เจ๊ก้อง...อบอุ่นที่สุด ไม่ต้องอิจฉานะ ไปเองเลย คุณ salamanka ....เพลงที่ 2 ชื่อ Kotoba ni Dekinai คนร้องคือ Oda Kazumasa ค่ะ ส่วนเพลงแรก Sayonara wa Iwanai ค่ะ เจ๊ป๊อก ...ใช่ๆ ไส้กรอกคิตตี้น่ารักมากกกก ยืมรูปจากเพื่อนวูฟ ชาวไต้หวันมาให้ดูค่ะ ตอนนี้สตรอเบอรี่ออกลูกเต็มต้น และกำลังเปิดให้เข้าไปเก็บ มีครอบครัวพาเด็กๆมา น่ารักมากๆ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 08:38:09

ความคิดเห็นที่ 73 มาอ่านแล้วอยากไปอีกกกกกกก จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 13:25:07

ความคิดเห็นที่ 74 ฮารุจัง ขอโทษก๊าบที่มาช้า ไปบ้านนอกมา คริคริ ดีนะ ที่หลังบ้านไปบอก ไม่งั้น อดอ่าน รอบนี้ได้ งานเบาแถมหลากหลาย อิจฉาจัง ได้เห็นความงามของวัฒนธรรมญี่ปุ่นแบบใกล้ชิด   แอบเทใจ ให้ชุดกิโมโน ได้กลับมาซะด้วย ชอบๆ มีตอนหน้า อย่าลืมมาเคาะหน้าต่างบ้านเค้าอีกน๊า ตะเอง^^ จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 15:09:17

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณสำหรับหลังบ้านค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิวหนุก ๆ ค่ะ ไปคราวหน้าแนะนำให้ซื้อซุปต้มยำก้อนไปด้วย ได้ไม่ต้องไปหามะนาว อิอิ (โชคดีที่ไม่ใช่ชาวออสเตรเลีย ไม่งั้นต้องติดเนื้อนกกระจอกเทศแห้ง เนื้อจรเข้แห้งติดตัวไปด้วย 555) แต่เอาข้าวกะชีสใส่ไปด้วยนี่ ไม่ค่อยกล้ากินแหะ จากคุณ : แม่มดน้อย kiki เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 15:35:38

ความคิดเห็นที่ 76 คุณ kirofsky ....นั่นสิ อยากไปอีกจริงๆ คุณ หนึ่ง ...ขอบคุณค่าที่แวะมาเช่นเคย ตอนหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตามลิงค์ด้านล่างนี้ค่ะ คุณ แม่มดน้อย kiki...นั่นสิคะ คราวหน้าว่าจะขนไปหลายๆกล่องเลย v v v v ลิงค์ตอนต่อไปมาแล้วค่ะ [CR] ๔๔^^๔๔ วูฟสาวปลาแห้งตะลุยแดนปลาดิบ ตอนที่ 4 wwoof ลั๊นลา @ Gahaha House ๔๔^^๔๔ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10437969/E10437969.html จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 15:02:29

ความคิดเห็นที่ 77 โฮสน่ารักมาก อยากไปแต่ไม่อยากใช้ส้วมอะ จากคุณ : Poppartacus เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 22:35:18

ความคิดเห็นที่ 78 ตอนนี้เริงร่ามากมาย โฮสน่ารักจริงๆ ค่ะ ว้าว...ได้ใส่กิโมโนด้วย >_< จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 13:28:08

ความคิดเห็นที่ 79 สวัสดีคะพี่harumi เกือบพลาดชมวูฟฟชุดนี้ หลังจากรอมานานนนนมากกกก บอกได้คำเดียวว่า สุดยอด พี่ออกพอกเก็ตบุ๊คเลยคะ เชียร์เต็มที่ จากคุณ : NSsantorini99 เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 20:02:05