ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น ตามระเบียบขอกางแผนที่เดินทางให้ดูกันก่อน ซึ่งเป็นแผนการที่จะท่องเที่ยวในช่วงปีใหม่ 2 วันนี้ (ที่จริงมีมากกว่านี้ แต่ไม่ทัน ได้เท่าที่เห็นครับ) จากแผนที่ข้างล่าง จะเห็นว่า เส้นทางสีเขียว ที่เป็นการเดินทางในวันที่สอง (วันแรก คือออกจากกรุงเทพฯ) ในช่วงสอง (ช่วงแรกก็คือที่ จ.พิษณุโลกนั่นเอง)  ในตอนนี้เราจะเดินทางยังจุดที่ 1 เพื่อเข้าสู่อุโมงค์ปางตูบขอบ ครับ   ส่วนเส้นสีเหลือง ก็คือการเดินทางในวันที่สาม (คือวันกลับกรุงเทพฯ) ที่จะไป ลุยอุโมงค์ห้วยแม่ลาน ที่นับว่าเข้าถึงยากที่สุด ของอุโมงค์รถไฟทุกแห่งในประเทศไทยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 16:32:05

ความคิดเห็นที่ 2 จากทริปต้นแบบ ของการเดินทางโดยคนรักรถไฟ ที่ไปยัง อุโมงค์ปางตูบขอบ (และ อุโมงค์เขาพลึง) นั้น เขาจะนิยมเดินทางไปยัง จุดหยุดรถเขาพลึง แล้วเดินล่องมายัง สถานีปางต้นผึ้ง (หรือไม่ก็ทำกลับกัน)  แต่สำหรับผม เมื่อได้ศึกษา ข้อมูลดูแล้ว พบว่า อุโมงค์เขาพลึงนั้น มีความน่ากลัวมากๆ ทั้งสภาพชื้นแฉะ มืด ยาวถึง 362.44 เมตร แถมโค้งด้วย อาจเกิดอัตรายได้หลายรูปแบบ จึงตัดสินใจ ไม่เดินลอดอุโมงค์เขาพลึง โดยสังเกตุจาก กระทู้ของคุณ Air Reservoir "ตะลุย 2 วัน 3 อุโมงค์ 22 กิโลเมตร" ว่ามีถนนตัดผ่านรางรถไฟ ระหว่าง อุโมงค์ทั้งสองแห่ง เพื่อไปยังหมู่บ้านหนองน้ำเขียว ผมเลยตัดสินใจ หาทางเข้ามายังจุดตัดนี้ แล้วแบ่งการเดินเป็น 2 ช่วง คือ ไป อุโมงค์ปางตูบขอบ ที่สั้นแค่ 120 เมตร แถมตรงๆ  แล้วค่อยเดินกลับมายังอุโมงค์เขาพลึง ด้านใต้ หลังจากนั้น ก็ออกไปถนนใหญ่ วกเข้ามาทาง ที่หยุดรถเขาพลึง เพื่อมาดู อุโมงค์เขาพลึงด้านเหนืออีกที การเดินทางจึงเป็นไปตามลูกศรสีเขียว ในแผนที่ข้างล่างครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 16:40:33

ความคิดเห็นที่ 3 งานนี้จำเป็นต้องมีการบันทึก หลักกิโลของทางรถไฟ ที่เป็นตัวเลขระยะทางนับจาก สถานีหัวลำโพง แล้วมีตัวเลขทับ ต่อหลัง เพื่อใช้อ้างอิงว่า ใกล้จะถึงหรือยัง  อนึ่ง ตัวเลขทับ หลังตัวเลขกิโลเมตร ที่พิมพ์อยู่บนเสาโทรเลข หรือที่นิยมเรียกสั้นๆว่า สทล. นั้นจะไม่แน่นอน บางครั้ง นับแค่ 14 ก็ปรับขึ้นเป็นกิโลเมตรใหม่เลย บางครั้งนับถึง 19 ถึงจะปรับ  เท่าที่ทราบมา เกิดจากการเปลี่ยนเส้นทางวางรางใหม่ เลยทำให้มีการลดตัวเลข หรือเพิ่ม เพื่อให้ ตัวเลขที่สถานี นั้นไม่ต้องเปลี่ยน คล้ายๆ กับการเพิ่มตัวเลขทับให้กับหมายเลขประจำซอย นั่นเอง เพื่อจะได้ไม่ต้องมาปรับตัวเลขซอยที่มีอยู่แล้ว ให้วุ่นวาย)   จึงทำให้ ระยะทางกิโลเมตรที่แสดงให้เห็น ไม่ตรงตามความเป็นจริงในปัจจุบัน เพียงใช้อ้างอิงตำแหน่งสถานที่เท่านั้น เอาล่ะ... เรามาเริ่มเดินทางกันเลย คือ ออกจากวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร (วัดใหญ่ พระพุทธชินราช) เวลาประมาณ 5 โมงเช้า  ก็ต้องมารถติดแถวๆ สามแยกเลี้ยวซ้ายไปยัง อุตรดิตถ์ กับตรงไปยัง อ.วังทองครับ  อย่างที่ทราบกันว่า ปีนี้คนฮิตไปเที่ยว ภูทับเบิก กันเยอะจริงๆ จากรูปข้างล่าง อย่านึกว่าเป็นสถานที่ต่างประเทศ ที่มีภูเขาไฟคล้ายฟูจิยามา นะครับ  ตรงนั้นใกล้แยกเข้า ต.นาอิน อ.พิชัย จ.อุตรดิตถ์  ถ้าหากผ่านไปแถวนั้นอย่าลืมสังเกตุเขาสวยๆริมถนน บ้างนะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 16:55:40

ความคิดเห็นที่ 4 ปั๊มน้ำมันกับรถเดินทางไกล เป็นของคู่กัน โดยเฉพาะสุภาพสตรี ที่ไม่สะดวกต่อการทำภาระกิจส่วนตัว เหมือนพวกผู้ชาย สำหรับปั้มนี้ ชานชาลาเติมน้ำมันทำได้สวย เลยเก็บภาพมาให้ชมกันครับ  ส่วนภาพล่างนั้น เป็นทุ่งนา ด้านหลังปั้มนี้แหละ ที่กำลังปรับปรุงใหม่ (ดูแล้วน่าจะไม่ใช่เป็นการปลูกข้าว) ทำได้สวยเหมือนนาขั้นบันไดเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:00:31

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้มาถึงสี่แยก อุตรดิตถ์แล้ว สะดุดตา มีดดาบยักษ์บนแท่นโน้นจัง มองไปทางซ้าย ก็เห็นรูปปั้น ลางสาด ผลไม้ขึ้นชื่อจังหวัด ถ้าหากสังเกตุให้ดี ฝั่งโน้นของไฟแดงก็ยังมีผลไม้อีก 2 อย่างคือ สับปะรด กับ ทุเรียน (ไม่ได้เก็บภาพไว้ คิดว่าน่าจะใช่ ทุเรียนอันเป็นผลไม้ขึ้นชื่อเช่นกัน) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:04:15

ความคิดเห็นที่ 6 ตามไปเที่ยวต่อครับ  ฮิ  ฮิ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:09:26

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าหากดูแผนที่ ใน คห.2 จะพบว่า เส้นแบ่งจังหวัด แพร่-อุตรดิตถ์นั้น คดเคี้ยวหยอกล้อไปกับถนน(ทางหลวงหมายเลข 11) จังเลย  เข้าสู่จังหวัดแพร่แป๊บๆ ก็กลับมาจังหวัดอุตรดิตถ์ แบบโดยไม่รู้ตัว...ฮา   แต่ที่สำคัญ จุดที่ผมจะเข้าไปยัง อุโมงค์ปางตูบขอบนี้ อยู่ในจังหวัดอุตรดิตถ์ ครับ แถมยังมีป้ายแบ่งเขตใกล้กับอุโมงค์เขาพลึง ด้วยเลยทำให้มองหาจากแผนที่ใหญ่ๆ ได้สบาย ถนนที่เคยวิ่งสบายๆ 4 ช่องทาง หลังจากผ่านจังหวัดอุตรดิตถ์ มาเกือบจะถึงเขตรอยต่อจังหวัดแพร่ (ไม่เกิน 10 กม.) ก็กลายสภาพเป็นอย่างที่เห็นครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:13:35

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ คุณเล็กทาโร่ : ด้วยความยินดีครับ เป็นการทักทายคนแรกของกระทู้ด้วยครับ ภาพซ้าย : ในที่สุดก็มาถึงทางแยกเข้า หมู่บ้านหนองน้ำเขียว ตามที่ตั้งใจไว้  เนื่องจากผมไม่เคยเห็นทางแยกนี้ อีกทั้งอยู่ในระหว่างการขยายถนนทำให้ป้ายต่างๆ อาจถูกเคลื่อนย้าย บดบังไปหมด  นับว่าโชคดีจริงๆ ที่คาดเดาทางเข้าไป เพราะใน แผนที่ GPS Pocket PC ของผมไม่มีระบุไว้เช่นกัน ภาพขวา : เมื่อเลี้ยวเข้าไปแล้ว ขอหยุดถ่ายภาพหน่อย  โอ้..สวยดีเหมือนกัน โค้งตัวเอส ข้างหน้านี้ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:18:45

ความคิดเห็นที่ 9 ถนนเข้าไป คดเคี้ยวสูงชันพอสมควร แต่ก็พอสวนกันได้ ภาพซ้าย : ตอนนี้ผมมาถึงจุดตัดทางรถไฟแล้ว เห็นอะไรแว๊บๆ อยู่ข้างหน้า  ป้ายเตือนครับ ภาพขวา : เมื่อเข้าไปใกล้ พบว่า ตัวอักษรหายไป 2 ตัว กลายเป็นแค่ ระ..ไฟ ไป  แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีรูปรถไฟอยู่   จุดข้ามทางตรงนี้นับว่าอันตรายไม่น้อย เพราะเป็นทางลาดชัน ทั้งสองฝั่ง  อีกทั้งมีอะไรบังตาไว้ด้วย ต้องหยุดรถ มองให้ดีก่อนข้ามครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:21:49

ความคิดเห็นที่ 10 อุโมงค์ที่รอคอยมาแล้วๆๆๆๆ  ^^ จากคุณ : CK-ONliNE เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:22:58

ความคิดเห็นที่ 11 ข้างล่างเป็นลักษณะถนนทั้งสองด้านครับ ถ่ายมาให้ดูกันชัดๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:22:59

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับ คุณCK-ONliNE : รู้สึกเหมือนผมเลย ว่าอยากทำรีวิวเร็วๆ จะได้เห็นกันอีกที  สนุกได้อารมณ์ไปอีกแบบ ครับ (ตอนไปเดินเก็บภาพ นั้นมักจะต้องเร่งรีบในเรื่องเวลา ระมัดระวังอันตรายต่างๆ และความพร้อมของอุปกรณ์ต่างๆ เลยทำให้กังวล รับรู้สิ่งต่างๆ รอบกายได้น้อย  กล้องที่ถ่ายมาช่วยเก็บทดแทนได้ดีเยี่ยม ทุกครั้งที่ กลับมาแล้วจะเพิ่งมาเห็นสิ่งต่างๆ ในภาพ ครับ) จากภาพซ้าย เป็นภาพทางลงไปยัง หมู่บ้านหนองน้ำเขียว ซึ่งคล้ายกับภาพถ่ายของคุณ Air Reservoir (ภาพขวา) ที่ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 30 พย. 2550 โน้นครับ นับว่าเปลี่ยนแปลงไม่มากเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:28:42

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาดูด้วยคน......รักนะ...ฉึก..ฉึก จากคุณ : น้ำเพชรสามโคก เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:30:19

ความคิดเห็นที่ 14 ภาพซ้าย: ลองมองไปทางซ้าย (ทิศใต้) จะเห็นทางรถไฟที่มุ่งไปยัง อุโมงค์ปางตูบขอบ ที่เราจะไปสำรวจกันในตอนนี้ เป็นทางโค้ง มีคันทางสูงชัน ราวกับสะพานเลย  คงต้องขอบคุณที่ไม่ทำเป็นสะพาน ไม่งั้นคงลำบากในการเดินอย่างมาก ครับ ภาพขวา : มองไปอีกด้าน (ทิศเหนือ) ก็คือทางรถไฟ ที่ตรงไปยัง อุโมงค์เขาพลึง ที่จะโพสให้ในตอนถัดไป  สังเกตุได้ว่ามีทางดินที่รถยนต์วิ่งได้อยู่ข้างๆ ด้วย เดินสบายกว่า(เพราะไม่ต้องเดินบนราง) มีจุดสังเกตุ คือต้นจามจุรี (ต้นก้ามปู) อยู่ไกลๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:33:29

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ได้เข้าเน็ตมาหลายวัน....ขอตามไปทู้เก่าก่อนครับ............ และไม่ลืมเก็บเข้าคลังกระทู้ครับ.............. จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:35:17

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ คุณน้ำเพชรสามโคก : ยินดีต้อนรับไปรถ..เอ๊ย..เดินด้วยกัน  ฉึก..ฉึก นี้คงหมายถึงรถไฟ ฉึก กะ ฉัก นะครับ ไม่ใช่ หมู ฉึก ฉึก อย่างในโฆษณาทีวีนะครับ...ฮา หลังจากหาที่จอดรถร่มๆ ที่ถนนข้างบน (ภาพขวา ใน คห.11 ใกล้ๆ กับ ภาพซ้าย คห.9)  ที่โค้งและชัน จนต้องหาอะไรมาหนุนล้อรถด้วย ก็ลงมาเดินกัน ทีมสำรวจผมมี 2 คนครับ คือผม กัปตันทีม กับ ผู้ช่วย หลานชายคนเดิมที่ไปร่วมทริป ทีลอซู ครั้งโน้นครับ "ลุยดีไม่มีบ่น" จุดแรกที่เห็นก็คือ คันทางสูงๆ ในรูปซ้ายคห. 14 ฝั่งซ้าย ครับ (ฝั่งขวาไว้ดูตอนขากลับ)  เป็นคอนกรีตราบโล่ง ชันลงไปข้างล่าง ชนิดที่เรียกว่า หยุดไม่ได้เลยครับ ซึ่งก็คือเหวนั่นเอง   ดังนั้นเวลาเดินตรงนี้ก็ต้องระวังด้านซ้ายเข้าไว้ แม้จะเดินสบายกว่าบนรางก็จริง จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:40:03

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับ คุณถนนสายนี้เปรี้ยว : ขอบคุณมากครับ ที่ช่วยเก็บเข้าคลังให้ กระทู้ดีมีคุณค่าอย่างนี้ น่าเก็บไว้เป็นประวัติศาสตร์...ชมตัวเอง..ว่าเข้านั่น...ฮา ยังมีอีกหลายตอน ค่อยๆติดตามให้ครบทั้ง 3 อุโมงค์นะครับ สนุกตื่นเต้นแน่นอน ภาพซ้าย : หมดแนวคันทางเรียบๆ ก็ต้องกลับมาเดินบนราง (ไม้หมอน) ครับ  วันนั้นแดดจัดมาก ฟ้าสวย แต่ถ้าหากต้องหันกลับไปถ่ายด้านพระอาทิตย์ เป็นต้อง จ้าแสบตา ขาววอกไปหมด ภาพขวา : เริ่มเจออะไรสวยๆ แล้ว (บางคนอาจไม่รู้สึกว่าสวยก็ได้) คือช่องเขาข้างหน้าครับ  วิวแบบนี้ ถ้าหากนั่งรถไฟมาจะไม่เห็น และไม่สามารถถ่ายภาพได้สะดวก ต้องเดิน..เดิน..และก็ เดินอย่างเดียว จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:45:13

ความคิดเห็นที่ 18 มาถึงช่องเขา (ขาด) แล้วครับ ชอบตรงต้นหญ้าสีเขียวๆ นี่ เหมือนปูด้วยพรมเลย นุ่มน่านอนจริงๆ... จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:46:46

ความคิดเห็นที่ 19 ภาพซ้าย : ระหว่างเดินก็ได้พบสิ่งนี้ ที่เขาเรียกว่า "กระปุกจารบีติดราง" มีไว้สำหรับให้บังใบล้อรถไฟ (ลักษณะบานๆ เหมือนจานที่อยู่ด้านในล้อ) ได้เคลือบผิว เพื่อลดการเสียดสี เวลารถไฟเข้าโค้งเร็วๆ มิฉะนั้นจะร้อนมาก จนรางละลายบิดตัวเสียรูปได้  แต่เวลาใช้งานจริงนี้ผมไม่แน่ใจ ว่าจะเป็นอย่างไร เท่าที่สังเกตุ จารบีน่าจะออกมาตรงด้านในรางเพื่อให้สัมผัสกับ บังใบล้อรถไฟนะครับ แล้ว จนท.ก็คอยขันสกรูดันจารบีออกมาเรื่อยๆ  ส่วนปุ่มกดทั้งสองนั้น ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีไว้ทำไม เพราะคิดว่าล้อไม่ได้กดลงตรงนั้นเลย (ทีแรกยังคิดว่าไปกดทำให้จารบีพ่นออกมาอีก)  ขนาดก็เทียบกับรองเท้าผมดู (ต้องขอโทษที่หาอะไรแถวนั้นมาเทียบเคียงไม่ได้จริงๆ เวลาก็น้อย เลยเล่นง่ายๆแบบนี้และ คงไม่ถือสาอะไรกันนะครับ) ภาพขวา : มองไปข้างหน้า หนทางยังอีกไกล (ประมาณกิโลครึ่ง) ไปต่อดีกว่า แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 54 17:54:49 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:53:36

ความคิดเห็นที่ 20 เดินมาพบป้ายหยุด ของรถไฟ ที่มักไม่ค่อยเห็นกัน (ปกติจะเห็นแต่ของรถยนต์ตามสี่แยก) ทางผู้รู้เขาได้บอกไว้ว่าเป็นการหยุดเพื่อทดสอบเบรครถไฟ ก่อนเข้าอุโมงค์  แต่ก็มีข้อยกเว้นไว้สำหรับรถโดยสาร, รถพิเศษโดยสาร และรถยนต์ราง (ตัวหลังนี้ก็คือ รถซ่อมบำรุงของจนท.บำรุงรักษารางนั่นเอง)  อ้าว..แล้วรถอะไรล่ะที่ต้องหยุด ก็น่าจะเป็นพวกรถบรรทุกเท่านั้นนะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 17:58:35

ความคิดเห็นที่ 21 ภาพซ้าย : หนุ่มน้อยนายแบบผม เดินๆอยู่ก็หยุดดู คงจะเห็นอะไรข้างหน้าแล้วเป็นแน่แท้ ภาพขวา : พ้นโค้งลับตา ก็มองเห็นอุโมงค์ปางตูบขอบแต่ไกล เลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:03:24

ความคิดเห็นที่ 22 ลองใช้กล้องซูมดูจากระยะไกล จะได้เห็นมุมมองแปลกตา ที่ไม่สามารถเห็นด้วยตาเปล่าได้ เพราะอันที่จริงรางโค้งไม่มาก แถมอุโมงค์ยังอยู่ไกล แต่พอซูมเข้ามา ดูเหมือนอุโมงค์อยู่ตรงนี้เอง แถมรางก็โค้งจนรถไม่น่าจะวิ่งได้เร็วๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:06:44

ความคิดเห็นที่ 23 ภาพซ้าย : เอาล่ะ มาถึงทาง(ราง) ตรงสักที ดูเหมือนใกล้ตา แต่จริงๆ ไกล(เท้า) นะครับ (ที่จริง เป็นคำคล้องจอง ที่ใช้คำไม่สุภาพ ผมจำต้องเปลี่ยนไม่งั้นโดนแบนแน่ๆ) ภาพขวา : ระหว่างเดินเข้าไป อย่าลืมมองวิวเหวด้านขวามือด้วยนะครับ ต้นไม้ขึ้นรก ไม่มีคันทางคอนกรีตเหมือนตอนแรกๆ อาจไม่ทันสังเกตุ  ให้ระวังเวลาหลบรถไฟ อย่าเผลอรีบร้อนจนลื่นตกเหวนะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:10:57

ความคิดเห็นที่ 24 ภาพซ้าย : ใกล้เข้ามาแล้ว อุโมงค์รถไฟปางตูบขอบ ที่นับว่าเป็นอุโมงค์ที่สั้นที่สุด แถมยังตรงเป๊ะ ด้วย  อาจบอกได้ว่า กระจอกที่สุด เข้าถึงก็ไม่ยากนัก แต่เชื่อไหมว่าอย่าดูถูก จนไม่ระมัดระวังก็ได้   ภาพจากระยะไกล จะดูเหมือนว่า อุโมงค์ตื้นมาก คล้ายอุโมงค์ลอดสะพานเท่านั้น แต่พอเข้าไปใกล้ๆ (ภาพขวา) จะพบว่า ระยะทาง 120 เมตร ก็ไกลไม่น้อยเหมือนกัน ก่อนถึงปากอุโมงค์จะมีต้นไม้ขึ้นสองข้างทาง จนดูเป็นซุ้มโค้งๆ ด้วย บอกได้ว่า ร่มเย็นดีครับ ภาพขวา : ขอวงหมายเลขบน เสาโทรเลข(สทล.) ไว้อ้างอิงด้วยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:16:28

ความคิดเห็นที่ 25 ภาพ 4 : ตรงริมข้างทางก่อนเข้าปากอุโมงค์จะมี โครงเหล็กเล็กๆ 2 ฝั่งๆ ละ 2 อัน คาดว่าไว้สำหรับกันก้อนหินหล่นลงมาขวางรางตรงปากอุโมงค์  ซึ่งนับเป็นจุดอันตรายมาก เพราะตู้โบกี้ที่พ่วงมาจะอัดกันในอุโมงค์ นึกภาพไม่ออกเลย.... ภาพ 2 : มองขึ้นไปข้างบน มีการโยงสายไฟผ่านอุโมงค์ด้วย ซึ่งมีจุดพักสายที่เก่ามาก  น่าจะมีหลอดไฟติดภายในอุโมงค์ด้วย เพื่อป้องกันสัตว์เข้าไปแอบในอุโมงค์ ภาพ 1 : เอาล่ะ ถึงเวลาเดินเข้าอุโมงค์แล้วละ นับเป็นอุโมงค์ที่ดูไม่น่ากลัวเลยสว่างเกือบตลอดแนว ไม่ต้องใช้ไฟฉายก็เดินได้สบาย ภาพ 2 : ก้มลงดูที่เท้า (ใช้แฟลชถ่าย) จะเห็นว่ามีรางคู่ในด้วย คงมีไว้ช่วยยึดไม้หมอน เพราะการซ่อมบำรุงในอุโมงค์นั้นลำบากกว่าข้างนอก  อย่างน้อยก็ไม่มีไฟส่องสว่าง  จากรูปจะเห็นว่ายังคงเป็นไม้หมอนอยู่ แสดงว่านานแล้วมากๆ ที่ไม่ได้เปลี่ยน เหมือนรางข้างนอก จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:24:47

ความคิดเห็นที่ 26 ภาพบนซ้าย : ผนังด้านในอุโมงค์ เป็นอิฐมอญ สีแดง นับว่าดูเหมือนโบราณสถานแถวๆ อยุธยาจังเลย ภาพล่างซ้าย : นายแบบหนุ่มของเรากำลังย่องๆ เข้าไปในอุโมงค์  ทางเดินด้านข้างรางดูแคบมาก ถ้าหากรถไฟมาคงหลบไม่พ้นแน่ๆ ภาพขวา : ผมลองหันกลับมาดูปากอุโมงค์ด้านเหนือที่เพิ่งผ่านมาอีกที (หูก็คอยฟังเสียงรถไฟด้วย) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:28:15

ความคิดเห็นที่ 27 แต่แล้ว....สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ  รถไฟมา! ครับ  หูผมได้ยินเสียงครางหึ่งๆ มาทางเหนือ ผมหันกลับไปดู ภาพขวาของ คห.26  มีหัวรถไฟสีเหลืองๆ โผล่มาในระยะไกล พร้อมส่งเสียงหวูดทันที! ผมยังคงเหลือระยะทางในอุโมงค์ประมาณ 1 ใน 4 งานนี้ก็ต้องวิ่งร้อยเมตรชายแล้วละครับ หลานผมเร็วกว่า ออกไปหลบตรงปากอุโมงค์ด้านใต้อย่างรวดเร็ว ผมเองมีเครื่องมือเยอะกว่า รองเท้าแตะด้วย แต่ก็ใจเย็น ที่เคยเจอรถไฟที่ปากอุโมงค์พระพุทธฉาย มาแล้ว (นั่นเป็นอุโมงค์ยาว มืดด้วย ผมได้ยินเสียงล่วงหน้านานเกือบนาที รถไฟถึงโผล่ออกมา)  เลยพอหาที่เหมาะๆ มายิงภาพได้  แต่กล้องดันวัดแสงเอาในอุโมงค์ที่มืดๆ เลยทำให้มองเห็นภาพรถไฟและบริเวณหน้าอุโมงค์ โอเว่อ ขาวจ้าไปเลย นับเป็นบทเรียนการถ่ายภาพรถไฟหน้าอุโมงค์ครับ ที่อย่าหันกล้องเข้าไปในอุโมงค์ก่อน และถ้าให้ดีควรถ่ายแบบวิดีโอ เพราะกล้องดิจิตอลนี่ กดไปแล้ว กว่าจะเริ่มกลับมาบันทึกภาพถัดไปได้ก็ต้องใช้เวลา 3 - 5 วินาที ก็เลยได้ภาพเดียว ที่แก้ตัวอะไรไม่ได้เลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:40:25

ความคิดเห็นที่ 28 งานนี้นับว่า เล่นเอาความมั่นใจหมดไปเยอะเลย เพราะขนาดอุโมงค์ตรงๆ ใกล้ๆ ยังเจอรถไฟได้ ต่อไป อุโมงค์อื่นๆ โค้งๆ ยาวๆ หรือสะพานยาวๆ คงมีโอกาสเจอได้มากกว่านี้  ยิ่งได้ยินเสียงหวูดรถไฟ กับความเร็วที่วิ่งผ่านเรานี้ สูงมาก ไม่มีการเบาทางใดๆ พูดได้คำเดียวว่า.....เสียว ครับ ถ้าหากผมได้ยินเสียงหึ่งๆ ล่วงหน้านานกว่านี้สัก 5 - 10 วินาที จะไม่รู้สึกตกใจเลย นี่ได้ยินเสียงปุ๊บ ก็ หวูดก็ตามมาเลย  รู้สึกเหมือนเราทำผิดอย่างไรก็ไม่รู้ (เหมือนขับรถแล้วโดนบีบแตรใส่) ยังเคยคิดหาวิธีปลอดภัยๆ คือนำคนไปลงดักรถไฟทั้งสองฝั่ง ให้คอยวิทยุบอก ว่าปลอดภัย ในช่วงที่เราเดิน โดยเฉพาะสะพาน 2 หอ 3 หอ อะไรนี่  รับรองเจอแล้วหลบไม่ทันแน่นอน....บรื๋อยย์..... ภาพซ้าย ข้างล่างนี้ถ่ายได้ทัน ก่อนที่รถไฟจะหายลับตาไป ซึ่งบังเอิญไปใกล้เคียงกับของคุณ CivilSpice ที่ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 21 ธันวาคม 2550 โน้นครับ (ภาพขวา)  ซึ่งจะเห็นความแตกต่างของสภาพแวดล้อมอย่างมาก   คือ ในตอนนั้น เป็นที่โล่งมีแต่ดินลูกรัง เดินสบาย คงเพิ่งจะปรับปรุงพื้นที่กัน แต่ในปัจจุบันมีแต่หญ้ารกไปหมด จนมองหาเนินดินที่ คณะผู้รักรถไฟไปยืนยิงกล้องไม่ได้เลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:50:15

ความคิดเห็นที่ 29 จะเรียกว่าผวากันเลยก็ว่าใช่ อานุภาพเสียงหวูดและความเร็วนี่ น่ากลัวไม่เบา ขนาดผมไปสำรวจทางรถไฟมาหลายแห่ง และเจอมาประจำก็ไม่เสียวเท่านี้ เนื่องจากแถวนี้เป็นพื้นที่แคบ คดเคี้ยว เรามักจะเห็นรถไฟก็ในระยะใกล้ๆ แล้ว  ผมเคยพบที่ สะพานโคกคลี สะพานเหนือเขื่อนป่าสัก  ก็ไม่รู้สึกน่ากลัวเพราะเห็นล่วงหน้าในระยะไกลมากๆ เลยทำให้ภาระกิจพรุ่งนี้ สำรวจอุโมงค์ห้วยแม่ลาน ที่ทราบมาว่ามีสะพานเล็กๆ หลายจุด ตัวอุโมงค์เองก็โค้ง ด้วย เล่นเอากังวลมาหลายวันเหมือนกัน (รู้สึกคล้ายว่าจะไปโดดหอ) หลังจากรถไฟไปแล้ว ก็คงอีกนานกว่าจะมาอีก ตอนนี้ก็สบายใจได้ เดินไปเก็บภาพหน้าอุโมงค์ได้สบายๆแล้ว  แหม..ตอนที่เข้ามา เผลอเดินถ่ายภาพเพลินไปหน่อย ความจริงแล้วเมื่อจะเข้าอุโมงค์ ก็ควรรีบเดิน ถ้าจะถ่ายภาพ ในอุโมงค์ให้ใช้แฟลชยิงทันที หรือไม่ก็ไปยืนใกล้ๆปากอุโมงค์ จะสบายใจกว่า...เฮ้อ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 18:57:01

ความคิดเห็นที่ 30 สบายใจแล้วก็ยืนถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกหน้าอุโมงค์(ด้านใต้) กันหน่อย เพราะต้องเดินลอดมา ไม่เหมือนปากอุโมงค์ฝั่งโน้นครับ ภาพซ้าย : เห็นร่ม อย่านึกแปลกใจว่าเอามาทำไม ก็คือเอาไว้ป้องกันสัตว์ร้าย เช่น งู หรือสุนัข ก็ได้ กางออกเพื่อป้องกันทางที่จะเดินเข้าไป ถ้าหากจำเป็นต้องเดินผ่านหญ้ารกๆ  แต่หลานผมเขาใช้วิธีขว้างหินเข้าไปในหญ้ารกๆ ก่อน เผื่อมีสัตว์ร้ายจะได้หนีไป จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:01:06

ความคิดเห็นที่ 31 ภาพบน : ถ่ายป้ายชื่ออุโมงค์ชัดๆ ไว้เป็นที่ระลึกและอ้างอิง ภาพล่าง : ก้มลงมา ก็จะเห็นโครงเหล็กกันหินหล่นมาขวางราง ตรงหน้าปากอุโมงค์เช่นกัน ด้านนี้หญ้ารก มองไม่ค่อยเห็นครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:03:31

ความคิดเห็นที่ 32 ถ่ายภาพด้านหน้าอุโมงค์ชัดๆ เต็มๆหน่อย เอาให้ติดตัวเลขบนสทล. ไว้อ้างอิงด้วยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:05:18

ความคิดเห็นที่ 33 ขอเก็บภาพจากข้างในอุโมงค์ออกมาทางด้านใต้นี้สักภาพ  เพราะตอนที่ออกมา วิ่งครับวิ่ง เกือบลืมภาพนี้ไปแล้วซี จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:07:40

ความคิดเห็นที่ 34 เล่นลวดลายหน่อย "แนบชิดติดราง"  เป็นมุมมองของสัตว์เล็กๆ ที่กำลังจะข้ามรางรถไฟนะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:10:04

ความคิดเห็นที่ 35 หันมาทางหน้าอุโมงค์เยอะแล้ว ลองถ่ายไปทางใต้ดูบ้าง ภาพขวา : ก็คือเนินดินที่เคยโล่งสมัยที่ คณะคนรักรถไฟมาสำรวจกันเมื่อ 3 ปีที่แล้วครับ  ธรรมชาติย่อมเปลี่ยนไป ไม่มีอะไรคงเดิมครับ ภาพซ้าย : เนื้อหิน ตรงหน้าผาหลายระดับด้านซ้ายมือ นั่นไม่มีต้นไม้มาขึ้น ยังคงโล่งเหมือน 3 ปีที่แล้ว จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:14:40

ความคิดเห็นที่ 36 นี่เป็นภาพระหว่างการเดินห่างออกมาจากปากอุโมงค์ปางตูบขอบด้านใต้นะครับ ซึ่งจะค่อยๆลับโค้งหายไป  ซึ่งก็เหมือนกับการเดินเข้าไป แล้วค่อยๆเห็นเช่นกันครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:17:57

ความคิดเห็นที่ 37 ผมลองค่อยๆ เทียบกับภาพคุณ CivilSpice เคยถ่ายไว้ ให้ใกล้เคียงที่สุด ซึ่งแทบไม่น่าเชื่อว่า จะเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้  ตอนที่ผมอยู่ตรงนั้นถึงกับลืมเรื่องเนินดินโล่งๆ ที่ชาวคณะเขาไปยืนเล็งภาพรถไฟเลย  เพราะต้นไม้รกมาก  กลับมาเห็นในภาพที่ถ่ายนี้ถึงได้รู้ว่า อยู่ตรงไหน แหม... แค่หญ้ารก เท่านี้ทำให้มองดูเหมือนกับว่า พื้นที่ตรงโค้งนี้ แคบไปถนัดใจเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:22:35

ความคิดเห็นที่ 38 มาสำรวจกันต่อไปดีกว่า  เป้าหมายของผมที่ยังไม่กลับ ก็คือ ป้ายบอกทางไปหมู่บ้านหนองน้ำเขียว ที่ก้นเหว โล่งๆ ที่คุณ CivilSpice ถ่ายไว้ตอนโน้นครับ ช่างประทับใจผมจริงๆเลย  วิวโล่งๆ ลึกๆ ไกลๆ แบบนี้ อยู่ตรงไหนกันนะ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:25:51

ความคิดเห็นที่ 39 เดินต่อไปอีกนิด ก็สังเกตุเห็นเหวข้างทางแล้วครับ หลานชายนายแบบผม กำลังใช้วิธีขว้างหินข่มนาม เอ๊ย..ไล่สัตว์มีพิษในพงหญ้าอยู่ครับ ไม่ได้มีปัญหาทางเทคนิคใดๆ หรือกำลังทำท่า ยิงกระต่าย ให้ดู มองลงไปข้างล่างจะเห็นถนนดินลูกรังขาวๆ ด้วยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:29:16

ความคิดเห็นที่ 40 ผมตามลงไปดูตรงคันทางคอนกรีตโล่งๆ ครับ โอ้โฮ..ใช่เลย.. ใช่แล้วครับ เหวที่ผมต้องการมาเห็นจริงๆ  กว้างโล่งลึกดังใจจริงๆ กาลเวลาผ่านมา 3 ปี ไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงมากอย่างที่คิดเลย ภาพซ้าย : ตรงทางลาดโล่งนั้น มีเสาโทรเลข อันหนึ่งตั้งอยู่  ซึ่งแปลกไปจากเสาต้นอื่นๆ คือไม่มีตัวเลขพิมพ์ลงไป อาจเป็นเพราะเสียว... เสาตั้งอยู่ตรงกลางทางลาดเลย ทำให้จนท.พิมพ์ตัวเลขไม่กล้าเสี่ยงชีวิตไปพิมพ์ตัวเลข (ผมคิดเอาเองนะครับ เหตุผลจริงๆ อาจเป็นแบบอื่นก็ได้...ฮา) ภาพกลาง : มองตรงๆ ลงไปข้างล่าง จะเห็นถนนอยู่ก้นเหว มีป้ายบอกทางไป หมู่บ้านหนองน้ำเขียว (โชคไม่ดีถ่ายเก็บมาไม่หมด เพราะย้อนแสง เลยทำให้มองกล้องไม่ถนัด อีกทั้งตั้งใจซูมภาพมากกว่าด้วย) อ้อ..มีป้ายเล็กๆ เพิ่มขึ้นมาอยู่ใกล้ๆ ด้วย แต่อ่านไม่ออก เพราะตัวอักษรเล็กกว่าอีก ภาพขวา : เดินไปจนสุดขอบเหวด้านใต้ แล้วหันกลับมาถ่ายภาพเหวเต็มๆ ซึ่งจะเห็นเสาต้นเดิมอยู่ ด้วยครับ (ไม่ใช่มีเสา 2 ต้นนะครับ) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:36:55

ความคิดเห็นที่ 41 ลองมาดูภาพของคุณ CivilSpice ถ่ายไว้ เทียบกันครับ พอจะหาใกล้เคียงได้ (ตอนถ่ายภาพ ผมลืมดูภาพของเขาก่อน เลยจำมุมมองไม่ได้) โดยนำมาต่อกันดังที่เห็น (น่าเสียดายที่ เก็บภาพป้ายก้นเหวไม่เต็มอัน) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:40:16

ความคิดเห็นที่ 42 ลองซูมภาพเข้าไปใกล้ๆ ดู พบว่า น่าจะเป็นป้ายอันเดิม ตำแหน่งเดิมด้วย เพียงแต่พื้นดินข้างล่าง ปัจจุบันมีหญ้าขึ้นรก มองแทบไม่เห็นท้องร่องด้านข้างเลย  ตรงจุดนี้แหละ ที่ผมคิดว่า ผ่านมา 3 ปีน่าจะเปลี่ยนแปลง เช่นมีการทำป้ายใหม่ หรือทำขอบทางใหม่ ตลอดจนทำถนนใหม่ไปแล้ว ช่างอนุรักษ์จริงๆ อบต.ที่นี่ เขาไปทำอะไรกันอยู่ ถนนข้างนอกกำลังเป็น 4 เลนแล้ว ถนนข้างในนี่ยังลูกรังเหมือน 20 - 30 ปีก่อนโน้นเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:44:11

ความคิดเห็นที่ 43 อุ๊บ..หาไปหามา เจอภาพมุมมองคล้ายกับของคุณ CivilSpice อีกแล้ว นับว่าใจเราตรงกันจริงๆ ทีคิดว่ามุมนี้น่าถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึก ซึ่งภาพของคุณ CivilSpice นี้  คันคอนกรีตโล่งน่าเดินจริงๆ ยิ่งเห็นรอยยิ้มของพี่ตุ้ย ด้วยทำให้รู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างมาก (เหมือนเคยรู้จักเป็นการส่วนตัวกับพี่เขาเลย)   ชื่อทริป "สมหวังจริงๆ" ก็ดูเป็นเอกลักษณ์ของพี่เขาจริงๆ ในทริปนี้ เพราะคำตอบอยู่ที่รอยยิ้ม ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:49:53

ความคิดเห็นที่ 44 ภาพซ้าย : ตรงเหวชมวิวแห่งนี้ เนื่องจากเสาโทรเลขตรงกลางไม่มีการพิมพ์ตัวเลข เลยต้องเดินหาเอาใกล้ๆ ตรงขอบด้านเหนือนี่แหละครับ ภาพขวา : มองไปทางราง แทบไม่เห็นเลย  แต่หน้าผาหลายระดับ (ต่างระดับ) นี่ มองให้ดีก็สวยน่าดูเหมือนกันนะครับ เพราะต้นไม้ขึ้นเป็นชั้นๆ เหมือนมีคนปีนขึ้นไปปลูกไว้บนนั้น  ต้นไม้พวกนี้เก่งจริงๆ ไม่มีการรดน้ำพรวนดิน หินแข็งบนโน้นก็ดันไปขึ้นกันได้  แถมนี่ฤดูหนาว ว่างเว้นฝนมานาน ยังเขียวให้ดูอีก สงสัยได้น้ำค้างนะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 19:59:02

ความคิดเห็นที่ 45 กลับมาดูเหวของเราต่อครับ ภาพซ้าย : สูงชันขนาดนี้ เขาลงไปข้างล่างกันได้อย่างไรนะ หมายถึงการซ่อมบำรุงนะครับ ภาพกลาง : มองลงไปก็มีเสียว เพราะไร้ขอบกั้นใดๆ อะไรที่หล่นลงไป ก็จะกระดอนลงไปข้างล่างทีเดียวเลย ภาพขวา : มองไปมองมา อ้าว...เจอแล้วครับ คำตอบเรื่องนี้ บันไดทางลงไป เขาทำโดยการบากเป็นร่องๆ ให้ก้าวขาลงไปข้างล่าง บรื๋อยย์... ดูอย่างไรก็เสียวครับ ขนาด บันไดลิง ที่ว่าน่ากลัว ยังไม่เท่าบันไดแบบนี้เลย กว้างแค่คืบ ไม่มีอะไรเกาะ ข้างล่างก็โล่งจริงๆ  รู้สึกสงสารคนที่ต้องทำงานตรงนี้เลย  เวลาทำจริงๆ เขาอาจมีเชือกโรยตัวลงไปก็ได้นะครับ แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 54 20:04:36 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:03:29

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่อได้เสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็เดินต่อไป  อ้าว.. ทำไมยังไม่กลับล่ะ ก็เพราะในกระทู้ของคนรักรถไฟ เขาบอกว่า เหวแห่งนี้อยู่ที่ สทล. 512/18 แต่จากภาพซ้าย คห.44 บอกว่าเป็น สทล. 513/10 อีกประมาณครึ่งกิโลเมตร ผมเลยรู้สึกสงสัยว่า ตรงนั้นเป็นอย่างไร มีเหวหรือไม่ ก็เลยเดินต่อไปอีกเล็กน้อยครับ ภาพซ้าย : เจอเจ้าสิ่งนี้กลางราง  คงมีไว้ให้รถมอเตอร์ไซด์ผ่านนะครับ ภาพกลาง : ในที่สุดก็เจอเหวอีกแห่ง มีหลักสีเหลืองด้วย น่าจะเป็นสายอะไรสักอย่างที่ฝังไว้ใต้ดินนะครับ ระบุระยะทางเป็นกิโล ตามด้วย เมตร ชัดเจนเหมือนที่สถานีเลยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:11:04

ความคิดเห็นที่ 47 ภาพซ้าย : เดินออกจากราง แวะไปชมเหวตรงนั้นกันหน่อย ครับ ภาพขวา : ผมเดินไปจนสุดขอบเหว(ด้านใต้) ก็ได้พบ เสา สทล. 512/18 แล้วก็ถือว่าพอแค่นี้ เดินมาไกลจากปากอุโมงค์ปางตูบขอบมากแล้ว อีกประมาณ 3 กิโลเมตร ก็จะถึง สถานีปางต้นผึ้ง ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:15:05

ความคิดเห็นที่ 48 มองลงไปข้างล่าง โอ้โฮ...น่ากลัวจริงๆ ครับ เหวแห่งนี้ เพราะข้างล่างมืดและรกมากๆ เลย  ขนาดแดดจัดๆ แบบนี้ ยังมองไม่เห็นก้นเหวเลยครับ น่าจะเป็นร่องน้ำ ถึงมีต้นไม้ขึ้นรกไปหมด  แต่อย่างไรก็ดี ยังมีขั้นบันไดเหมือนกับ เหวเมื่อกี้ ด้วย  ซึ่งดูแล้วก็ไม่น่าเดินลงไปเช่นกัน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:18:51

ความคิดเห็นที่ 49 ภาพซ้าย : ผมกลับขึ้นมาบนรางอีกครั้งหนึ่ง หันหน้ามองไปทางใต้ ที่มุ่งไปสู่สถานีปางต้นผึ้ง ที่อยากไปเห็นเหมือนกัน แต่ทางเข้า(รถยนต์) นั้น ต้องอ้อมลงไปทางอุตรดิตถ์อย่างมาก เอาไว้คราวหน้าค่อยมาแวะครับ ภาพขวา : หันหลังกลับดีกว่า เพราะนี่ก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมงแล้ว ยังต้องไปอุโมงค์เขาพลึงอีก กลัวจะมืดซะก่อน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:28:09

ความคิดเห็นที่ 50 นี่เป็นวิวระหว่างเดินกลับไปอุโมงค์ปางตูบขอบ ซึ่งตอนที่เดินมาไม่ได้ถ่ายภาพไว้ เพราะกลัวจะเสียเวลา จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:30:04

ความคิดเห็นที่ 51 เดินผ่านเหวที่มีป้ายข้างล่างแล้ว  ไม่ต้องแวะอีก ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:32:01

ความคิดเห็นที่ 52 มาถึงปากอุโมงค์ปางตูบขอบด้านใต้แล้วครับ การเดินกลับเข้าไปก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเจอรถไฟอีกนะครับ เพราะผมเดินเลยไปไกล  แต่คราวนี้ต้องรีบเดินทำเหมือนกับว่า จะมีรถไฟโผล่มาได้ตลอดเวลา จะไปช้าๆ ก็ให้ใกล้ถึงปากอุโมงค์ด้านโน้นก่อน ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:34:39

ความคิดเห็นที่ 53 ภาพซ้าย กับภาพขวา นั้นถ่ายจุดเดียวกัน แต่ปรับแสงหน้ากล้องให้แตกต่างกันครับ  คือภาพซ้ายเน้นแสงบริเวณผนังอุโมงค์  ภาพขวาเน้นแสงบริเวณปากอุโมงค์ด้านนอกครับ ผลเลยต่างกัน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:36:46

ความคิดเห็นที่ 54 ตอนนี้ใกล้ถึงปากอุโมงค์ด้านเหนือแล้ว  รอดแล้วเรา... เลยเก็บภาพด้านในอุโมงค์ไว้เป็นที่ระลึกอีกทีครับ คงไม่ง่ายที่จะได้มาอีกละครับ  แค่นี้ ท่านผบ.ทางบ้าน ก็ค้อนจะแย่แล้ว มีอย่างที่ไหน สถานที่เที่ยวสวยๆ มีตั้งมากมาย ไม่ยักกะไปเที่ยว ดันมามุดอุโมงค์มืดๆ แถมอาจมีรถไฟโผล่มาแบบเผลอๆ ด้วย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:40:23

ความคิดเห็นที่ 55 ตอนนี้ถือว่าผ่านเรื่องเสียวๆ ไปแล้ว โล่งใจกันมาก (เดี๋ยวพรุ่งนี้เถอะ จะเสียวกว่านี้เป็นสิบเท่า....ฮา)  ระหว่างเดินก็มองเห็นอุโมงค์ต้นไม้ร่มๆ ข้างหน้า  "ร่มดีไม่มีเสียว" จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:43:03

ความคิดเห็นที่ 56 ภาพบน : หนทาง(ที่จะกลับไปยังรถ) ยังอีกไกล... ต้องเดินกันไป ภาพล่างซ้าย : ดีใจที่ยังเห็นแดดอยู่ครับ เพราะกลัวจะมืดค่ำจริงๆ  แต่แดดหน้าหนาวนี้ไว้ใจไม่ได้นะครับ พอร่มปุ๊บก็มืดปั๊บเลย ภาพล่างขวา : เดินๆ อยู่เห็นแผ่นฝาอะไรอยู่ที่พื้นราง เลยถ่ายมาให้ดูกัน เผื่อ คนรักรถไฟผ่านมาเห็นจะได้แจ้ง จนท.ให้ทราบ ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:46:35

ความคิดเห็นที่ 57 เกือบลืมบอกไปว่า ตอนที่ผ่านอุโมงค์ต้นไม้เพลินๆอยู่นั้นก็มีอันได้ประสบพบเจอกับ รถไฟอีกครา ซึ่งคราวนี้สบายใจได้ ว่ามีที่หลบสบายๆ อยู่ข้างทาง ผมได้อัดคลิ๊ปมาด้วยแต่ ยังอัปโหลดขึ้น Youtube ไม่สำเร็จ จึงขอผลัดเอาไปแปะทีหลังนะครับ ตอนนี้ระหว่างเดินอยู่ ก็พลันได้ยินเสียงเครื่องยนต์อีกแล้ว.... แต่ทำไมมีหลายเสียงจังแถมมาไม่ถึงสักที  สักครู่จึงทราบว่าเป็นเด็กแวนซ์ นี่เอง เขามาทำไมกันนะ คันทางก็มีแต่หินกรวด ขี่รถมอเตอร์ไซด์ยากมากๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 20:58:57

ความคิดเห็นที่ 58 ภาพซ้าย : หลังจากสอบถามแล้ว พวกเขาบอกว่ามาตามผมกลับนั่นเอง โอ้โฮ..อุตส่าห์บากบั่นขนาดนี้เลยหรือนี่... ภาพขวา : นี่เป็นความยากของการขี่มอเตอร์ไซด์บนหินกรวดริมทางรถไฟครับ ทั้งลื่นทั้งไหลอย่างมาก แต่ผมกลับรู้สึกกลัวแทนว่า ถ้าหากรถไฟมาจะหลบได้มากแค่ไหน สมเป็นเด็กแวนซ์แห่งป่าเขาจริงๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:03:01

ความคิดเห็นที่ 59 ภาพบน : แต่จะว่าไปแล้ว ก็ต้องนึกขอบคุณเด็กๆ เหล่านี้ เพราะผมใช้เวลาชั่วโมงกว่าแล้ว แถมยังมีรถไฟวิ่งผ่านไป 2 ขบวนอีก คณะที่รอแถวๆรถ ก็ต้องรู้สึกห่วงเป็นธรรมดา อ้อ..โทรศัพท์มือถือ ที่นั่นไม่มีสัญญาณนะครับ น่าแปลกที่อยู่ติดกับถนนใหญ่แท้ๆ กลับไม่มีสัญญาณมือถือ ภาพล่าง : ถึงอย่างไร รถก็ต้องเร็วกว่าเดินเท้าอยู่ดี แม้จะขี่ยากปานใด  หายไปหมดแล้วครับ เด็กแวนซ์ คงกลับไปรายงานคณะที่รถ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:07:11

ความคิดเห็นที่ 60 ภาพนี้ขอแสดงให้เห็นว่า ปลอกล้อ..ศัพท์เทคนิคเฉพาะของคนรักรถไฟเขา ซึ่งก็คือรองเท้า ที่ผมใช้นั้น ดันเป็นรองเท้าแตะ เพราะลืมไป ไม่ได้เตรียม เพราะรองเท้าผ้าใบผมปกติจะอยู่ที่ทำงาน เอาไว้วิ่งตอนเย็นๆ ก่อนออกทริปนี้ลืมสนิท เพราะมีเรื่องต้องคิดมากมาย ตั้งแต่ แบตเตอรี่สำรอง GPS ขณะเดินสำรวจ(ถ้าไม่มีจะเปิดได้นานแค่ชั่วโมงเดียว)  ไฟฉาย แผนการเดินทาง ภาพต่างๆ ที่คณะคนรักรถไฟเคยไปมาแล้ว แถมช่วงนั้นยังยุ่งกับการโพสกระทู้ ตลาดน้ำ 4 ภาคให้เสร็จก่อนด้วย ผลคือลืมเรื่องรองเท้าไปสนิท จะย้อนมาเอาที่ทำงานก็ไม่ทันแล้วด้วย ก็เลยต้องลุยตามมีตามเกิด ดีกว่าลืมเรื่องอื่นๆ ที่อาจทำให้โครงการล่มได้ ขาตอนนั้นรู้สึกปวดตรงต้นขาขวามาก อาจเกิดจากการเดินบนไม้หมอนคอนกรีตเอียงๆ เพราะเดินตรงกลางก็ไม่ได้ มีหินกรวดเยอะ  ด้านด้านข้างราง ก็มักสะดุดกับเหล็กยึดรางอีก ต่างจากไม้หมอนจริงๆ ที่แบบเรียบตลอดความยาวไม้ และหมุดยึดก็มีหัวขนาดเล็กอีก  ไม้หมอนสมัยใหม่นี้เดินยากจริงๆ ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:22:00

ความคิดเห็นที่ 61 ระหว่างเดินทางกลับ ใกล้จะถึงจุดจอดรถ ก็ได้พบกับเหวฝั่งตรงข้ามกับตอนแรกที่เดินเข้าไป ในคห.16 ซึ่งเป็นวิวหมู่บ้านหนองน้ำเขียวนั่นเอง  นับเป็นเหวลึกมากๆ เช่นกัน อย่างนี้ถ้าหากฝนตกหนักๆ สงสัยน้ำจะไหลลงไปยังหมู่บ้านอย่างมาก ที่เรียกว่าน้ำหลาก ดินอาจพังทลาย นับว่าอันตรายเหมือนกัน  (ถนนใหญ่ข้างนอก ก็สูงกว่ารางรถไฟ แล้วรางก็สูงกว่าหมู่บ้านอีก) ตรงจุดนี้ผมได้เก็บภาพตัวเลขบนเสาโทรเลขไว้เป็นอ้างอิง ทั้งสองด้านของเหวด้วยครับ อ้อ..มองไปทางขวามือ จะเห็นทางเล็กๆ ลงไปยังหมู่บ้าน ซึ่งก็คือจุดตัดทางรถไฟที่รถผมไปจอดรออยู่นั่นเอง จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:29:48

ความคิดเห็นที่ 62 เลยแนวคันขอบเหว ก็กลับมาเดินบนรางอีกที ใกล้จะถึงจุดจอดรถแล้วครับ แต่สังเกตุเห็นป้ายขวามือมีสัญญลักษณ์  "ต" และตัวเลขกำกับ ไม่ทราบว่าคืออะไร แต่ตอนนี้เกิดนึกได้ คิดว่า น่าจะแปลว่า มีถนนตัดผ่านข้างหน้า ให้ใช้ความเร็วไม่เกิน 30 กิโลเมตร/ชั่วโมง  ถ้าหากไม่ใช่ตามนี้ช่วยแย้งด้วยนะครับ อ้อ..มองไปไกลๆ ข้างหน้าจะสังเกตุ เสาไฟฟ้าที่มีหม้อแปลงอยู่ข้างบน คาดว่านี้คือแนวถนนที่ออกไปยังถนนใหญ่ข้างนอกนะครับ แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 54 21:33:46 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:32:20

ความคิดเห็นที่ 63 ถึงแล้วครับ จุดถนนตัดผ่าน แหม..มุมนี้เหมือนกับผมขับรถไฟมาด้วยตัวเองเลย...ฮา  ข้างหน้าก็คือ อุโมงค์เขาพลึง ที่จะไปสำรวจต่อกันในตอน 4 สัปดาห์หน้าครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:36:19

ความคิดเห็นที่ 64 ฮ่า..ฮ่า.. ทริปนี้มีอะไรให้ลุ้นด้วย   นึกถึงภาพที่มีคนวิ่งหนีรถไฟแล้วขำดีค่ะ... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:37:30

ความคิดเห็นที่ 65 หลานผมขอขึ้นไปเก็บของยังรถหน่อย เพราะอุโมงค์เขาพลึงที่จะไปต่อนั้น ไม่ต้องใช้ไฟฉาย เนื่องจากจะไม่มีการเดินลอดไปด้านโน้น...มันน่ากลัว.... ครับ   ทางก็ชัน กลัวจะถอนตัว ไม่ลงมาอีก..... จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:38:58

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีครับ คุณป้าฟู : ฮี่ฮี่..... เรื่องแบบนี้ต้องตั้งสติให้ดี อย่าให้สติแตก แล้วหน้าจะแหก..เอ๊ย.. อาจเกิดอุบัติเหตุได้ครับ  ตอนนั้นรู้สึกกลัวเสียงหวูดมากกว่าครับ เพราะเหมือนกับเราไปทำอะไรผิด แล้วเขาจับได้ ไล่ทัน เลยต้องวิ่งหนีกัน...ฮา   นี่ถ้าหากอุโมงค์ทุกแห่งเขาสร้างที่หลบไว้ให้ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลย  จะได้ค่อยๆเดินอย่างสบายใจได้ เรื่องรถไฟสายเหนือนี่ มักมากันไม่ตรงเวลา เรามีตารางเวลาเดินรถก็อาจใช้ไม่ได้ เพราะรถเสียเวลาเป็นประจำ อีกทั้งยังอาจมีรถบรรทุก ที่ไม่มีใครรู้เวลา โผล่มาได้ด้วยอีก  ขนาดกลุ่มคนรักรถไฟเขามีวิทยุฟังเสียงจากสถานีได้ ยังไว้ใจไม่ได้เลย เพราะหุบเขาคดเคี้ยว ตามด้วยอุโมงค์ นั้นจะปิดกั้นสัญญาณวิทยุได้ดี  สรุปคือ ให้ระมัดระวังไว้ก่อนเป็นดี หูต้องฟัง มีสมาธิ โดยเฉพาะตอนจะเข้าอุโมงค์ หรือข้ามสะพาน ถ้ามั่นใจแล้วต้องรีบ อย่ามัวเพลินเดินชมวิว รถไฟจะมาแบบไม่รู้ตัว แค่หวู๊ดเดียวก็ขาสั่นตกสะพานแล้วครับ ตอนนี้ผมเดินไปรอหลานชาย เลยจากทางตัดเล็กน้อย ตรงนี้จะมองเห็นหมายเลขบนเสาโทรเลขด้วยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:46:53

ความคิดเห็นที่ 67 ผมเดินมาทางเหนืออีกหน่อย  เอ..มุมนี้คุ้นๆตา เคยเห็นจากในเว็บคนรักรถไฟ อ๋อ..ของคุณ Air Reservoir  ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 30 พฤศิจกายน 2550 โน้น ครับ  มีสิ่งหนึ่งที่แตกต่างกันคือ กระท่อมริมทางรถไฟ ตรงจุดตัดพอดี มันหายไปครับ กลายมาเป็นต้นไม้แทน ครับ ต้องขอบคุณ คุณ Air Reservoir แห่ง เว็บรถไฟดอทคอม มากๆ ที่แจ้งข้อมูลเรื่องถนนตัดผ่านตรงจุดนี้ เลยทำให้ผมสามารถไป อุโมงค์ปางตูบขอบ โดยไม่ต้องลอดผ่านอุโมงค์เขาพลึงเลย กระทู้ตอนนี้ขอจบแค่นี้ก่อนนะครับ ไว้สัปดาห์หน้าจะมาต่อ สำรวจอุโมงเขาพลึง ที่เยือกเย็น มืดชื้น แถมมีเสียงน้ำหยด หลอนเป็นระยะๆ ให้ฟังด้วย คอยติดตามชมนะครับ อ้อ..สำหรับคลิ๊ปรถไฟที่ออกมาจาก อุโมงค์ปางตูบขอบแล้วเจอกันตรงซุ้มต้นไม้ แถวๆ ภาพล่างคห.55 นั้น ผมยังอัพโหลดขึ้น Youtube ไม่สำเร็จ (เล่นเอาเครื่องค้างเลย) ถ้าทำได้เมื่อใดจะมาโพสให้ดู ครับ บรรยากาศรถไฟเวลาเปิดหวูดแล้ววิ่งผ่านใกล้ๆ เล่นเอาผวาได้เหมือนกันครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 21:58:52

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณค่ะ   หายากดู นะคะ    มีความพยายามจริงๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 54 22:00:49 จากคุณ : luckyfarm6662 เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 22:00:26

ความคิดเห็นที่ 69 ตามมาชมต่อครับ จากคุณ : tiger's nest เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 22:04:39

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณครับสำหรับรีวิว นั่ง refresh สลับไปทำนั่นนี่ตั้งแต่ทุ่มกว่า ชอบดูรถไฟครับ (แต่ไม่ชอบนั่ง) (^^) แต่แอบฮาตรงแว๊นซ์แห่งป่าเขานี่แหละ (^_^) จากคุณ : Army_PT เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 22:09:24

ความคิดเห็นที่ 71 ยอดเยี่ยมมากครับ จากคุณ : Red Fox เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 23:13:50

ความคิดเห็นที่ 72 แวะมาชมครับ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ จากคุณ : กัปตันลูกชุบ เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 23:23:41

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาลอดอุโมงค์ด้วยคนค่ะ คงจะเดินกันจนเหนื่อยเลย ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ ^^ จากคุณ : คืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 00:22:28

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีครับ คุณluckyfarm6662, คุณtiger's nest, คุณ Army_PT, คุณ Red Fox และคุณกัปตันลูกชุบ : ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายกัน ตอนรีวิวมีคนเข้ามาไม่เยอะนัก ยังนึกแปลกใจว่า ตอนไปสถานีพิษณุโลกคนตรึม พอเข้าอุโมงค์จริงๆ หายไปไหนหมด... สงสัยวันศุกร์สุดสัปดาห์ คงไปหาอะไรอร่อยๆ ทานก่อนกลับบ้านกระมัง...ฮา พอดี อัพโหลด ภาพรถไฟออกจาก อุโมงค์ปางตูบขอบได้แล้ว (ใช้เครื่องคอมฯที่บ้าน) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 00:30:34

ความคิดเห็นที่ 75 จบและเหรอเนี่ยติดตามรอชมต่อไป เรื่องที่หลบรถในอุโมงค์ สงสัยว่าเป็นอุโมงค์สั้นๆ หรือเปล่าเลยไม่มี เพราะเคยสังเกตในอุโมงค์ขุนตาล จะมีชื่องเล็กๆ ลึกเข้าไปในผนังอุโมงค์เป็นระยะๆ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะไปสังเกตการณ์แบบบนขบวนรถบ้าง จองตั๋วขบวน 51 ไปเชียงใหม่ไว้ 555 ที่แรกจะจอง 13 แต่ดันเป็น JR ไม่ชอบ ด่วนนครพิงค์ก็เต็ม เลยจัดหนัก 51 นี่แหละ จากคุณ : CK-ONliNE เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 01:47:41

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณครับ  จากคุณ : หนุ่ม ณ วันวาน เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 07:08:42

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณมากๆ จ๊า ตามไปชมด้วยคนนะ จากคุณ : snas89Pink เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 08:10:08

ความคิดเห็นที่ 78 คุณ CK-ONliNE : ครับ ขอจบตอนสามไว้แค่นี้ก่อน เพราะเนื่องจากมีจำนวนภาพเกือบ 60 ภาพแล้ว เครื่องอาจช้า และผมได้จัดเตรียมภาพไว้ล่วงหน้าก่อน ตั้งกระทู้ไว้เท่านี้ครับ  ใช่ครับ เรื่องที่หลบในอุโมงค์ นั้น อุโมงค์เขาพังเหยที่ยาวแค่ 230 เมตรยังมีที่หลบให้ 2 จุด  แต่อุโมงค์เขาพลึงนี่ยาวถึง 362 เมตร ดันไม่มีช่องหลบเลย แถมยังโค้งและชื้นแฉะมากๆ ผลคือผมใช้วิธีขับรถอ้อมไปปากอุโมงค์อีกด้านแทนครับ ยินดีด้วยครับที่คุณจะได้ไปเห็นอุโมงค์ทั้งหมด แม้จะเห็นจากบนรถไฟก็ตาม ซึ่งควรเป็นรถชั้น 3 ที่มีหน้าต่างเปิดได้ เพื่อจะได้โผล่ออกมาสังเกตุการณ์ได้ชัดๆ ครับ  ขอให้สนุก และอย่าลืมเก็บภาพมาแจมผมในตอนต่อๆ ไปด้วยนะครับ สวัสดีครับ คุณหนุ่ม ณ วันวาน และ คุณsnas89Pink : ขอบคุณเช่นกันครับ อย่าลืมติดตามตอนต่อๆ  ไปนะครับ ยังมีอีก 2 อุโมงค์ให้ผจญภัยครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 13:30:34

ความคิดเห็นที่ 79 จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 19:36:02

ความคิดเห็นที่ 80 เปิดมาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยรอเข้ามาดูรูปที่โหลดช้ามาก เพราะวันนี้ผมอยู่ที่ปากช่อง NETช้าเป็นพิเศษ คือไม่มีทั้ง LAND LINE และไม่มี 3G ให้บริการประชาชนตามคำสั่งศาล ก็เลยต้องหงอยเหงาเศร้าใจอยู่กับ Air Card EDGE ความเร็วแค่ไม่ถึงเม็ก โหลดไม่ไหวครับ มาขอติดเอาไว้ก่อน จากคุณ : xebec เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 23:49:10

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีครับ คุณสาวหน้าใส : ขอบคุณเช่นกันครับ สวัสดีครับ คุณ xebec : ไม่เป็นไรครับ ค่อยๆ โหลดกันไป ถ้าไม่ขึ้น เจอเครื่องหมายกากบาท ก็ต้องคลิ๊กเมาท์ขวา เลือก Show Picture ทีละภาพ ครับ เน็ตช้าๆ จะมีผลมาก นี่ขนาดผมแปะไม่ถึง 60 รูปนะครับ แถมขนาดรูปเฉลี่ยจะอยู่ประมาณ 150 KB เท่านั้นครับ วันนี้ขอจัดเตรียมภาพในตอนต่อไปก่อนนะครับ เสร็จแล้วจะรีบมาต่อให้ไวๆ เลยครับ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 54 11:35:33 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 11:32:41

ความคิดเห็นที่ 82 การผจญภัยสนุกจริงๆครับ.. จากคุณ : เจ้าชายแวมไพร์ เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 12:30:13

ความคิดเห็นที่ 83 ขอแวะเข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลเกี่ยวกับการเดินทางไปสำรวจยังสองอุโมงค์นี้ หากนำรถยนต์ไปที่บ้านหนองน้ำเขียว ต.บ้านด่านนาขาม อ.เมืองอุตรดิตถ์ครับ หากใช้เส้นทางลงจากเขาพลึงก็ได้ แต่ขาลงสู่หมู่บ้านจะชันมาก และต้องระวังรถไฟตรงทางตัดก่อนลงสู่หมู่บ้าน ถ้าเป็นขบวนรถขาล่องลงจากเขาพลึง จะไม่ค่อยให้สุ้มเสียงให้ได้ยินถนัด ขอย้ำว่าต้องใช้ความระวังให้มากๆ ครับ ในปัจจุบันนี้ ทาง อบต. ได้ตัดถนนท้องถิ่นแยกจากด้านเหนือสถานีปางต้นผึ้ง คือบ้านห้วยเกี๋ยงพา เลาะทางรถไฟไปยังบ้านห้วยเกี๋ยงพาที่มองเห็นในภาพนั่นแหละครับ เพื่ออำนวยความสะดวกในการเดินทางและขนส่งผลไม้จากสวนออกมายังถนนใหญ่ ตรงตลาดผลไม้ริมทางบ้านแม่เฉย โดยเราจะแยกจากด้านซ้ายมือ ตรงเหนือตลาดเข้าทางหลวงชนบทสาย อต 4013 บ้าน แม่เฉย - บ้านปางต้นผึ้ง ซึ่งเป็นทางลาดยางตลอดสาย เลียบทางรถไฟด้วยสิครับ จนถึงสถานีปางต้นผึ้ง และสำนักสงฆ์ปางต้นผึ้ง ก่อนแยกเข้าถนนสายบ้านหนองน้ำเขียวนี้ จะสะดวกกว่า ยกเว้นช่วงหน้าฝน เส้นทางสายนี้มักถูกน้ำป่าท่วมครับ ตามแผนที่เส้นทางที่จัดให้นี้ สำหรับการสำรวจอุโมงค์รถไฟนี้ จะว่าไป ไม่ใช่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไปครับ  นอกจากผู้มีใจรักรถไฟเท่านั้น  จึงต้องระมัดระวังความปลอดภัยขณะเดินเท้าบนเส้นทางรถไฟช่วงนี้เป็นพิเศษ เพราะเราจะไม่ได้ยินเสียงขบวนรถขาล่องเลย และสัญญาณมือถือ จะเงียบสนิททุกค่าย รวมถึงสัญญาณวิทยุสื่อสารด้วย   ยังมีเรื่องราวการสำรวจอุโมงค์ปางตูบขอบและเขาพลึงที่ผมกับน้องอีกคนหนึ่งจากเว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอมเคยเข้าไปในช่วงปี 2548 มาร่วมเปรียบเทียบบรรยากาศ ก่อนมีการปรับปรุงภูมิทัศน์ขนานใหญ่บนเส้นทางสายเหนือ ภายหลังจากเกิดอุทกภัยในปีถัดมาด้วยครับ http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=251 แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 54 09:32:13 แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 54 23:39:19 แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 54 23:26:48 จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 23:22:31

ความคิดเห็นที่ 84 ขอเพิ่มเติมแผนที่ซึ่งเพิ่มรายละเอียดข้อมูลด้านสถานที่ประกอบ มาให้ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 54 23:28:25 จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 23:25:57

ความคิดเห็นที่ 85 สวัสดีครับ คุณเจ้าชายแวมไพร์ : ยินดีที่ชอบครับ  เวลาไปจริงๆ อาจเงียบๆ ร้อนๆ  เมื่อยขา ปนกังวลใจ แต่เวลามาโพสนี้  ใส่มุขลงไปได้  เลยดูสนุกไปกว่าความเป็นจริงบ้าง  อย่างไรก็ไม่แนะนำให้เลียนแบบ การโพสรีวิวของผมก็ละเอียดมากพอที่จะแสดงมุมมองต่างๆ เทียบได้กับไปจริงๆ (เหมือนผมเป็นตัวแทนเพื่อนๆ คล้ายๆกับนักข่าวนะแหละครับ) สวัสดีครับ คุณowl2 : ขอบคุณมากๆ ที่ได้เข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลลับ ชนิดที่ GPS Pocket PC ผมไม่มีครับ คือถนนจากสถานีปางต้นผึ้งนั้น แผนที่ของผมยังมาแค่บ้านห้วยเกี๋ยงพาครับ  (ถ้าหากดูจากแผนที่ข้างบน ก็คือ มาสิ้นสุดตรงถนนที่เลยปุ่มสีเหลือง มาใกล้กับทางรถไฟเท่านั้นครับ)  มิฉะนั้นผมก็คงได้แวะไปชมสถานีปางต้นผึ้งไปด้วยแล้ว เพราะทางเข้า สถานีปางต้นผึ้งนั้นต้องเข้าล่วงหน้าตั้งแต่แยกแม่เฉย โน้นเลย(ถ้าหากขืนมั่วเข้าไปแล้วย้อนกลับมาที่หนองน้ำเขียวจากถนนใหญ่ คงมืดก่อนเสร็จภาระกิจแน่ๆ ครับ จากที่ผมเห็น เส้นทางระหว่าง หนองน้ำเขียว - บ้านห้วยเกี๋ยง นั้นเป็นถนนลูกรังนะครับ ยังไม่ได้ลาดยางมะตอย และช่วงที่จะถึง ม.หนองน้ำเขียวนั้นเป็นทางสูงชันมาก เพราะตอนขาไป ผมไปจนถึงทางแยกที่ตรงไปยัง ห้วยเกี๋ยงแล้ว จึงทราบว่าถนนจากตรงนั้นไปเป็นลูกรังครับ แต่ถึงอย่างไรก็น่าลองดู ถ้ามีเวลา หรือไปคราวหน้า วิ่งลัดเลาะออกมาจากข้างในเลย โดยไม่ต้องย้อนไปแยกแม่เฉย ก็จะเป็นการดีมาก เพราะจะได้เห็นคันทางรถไฟสูงๆ ลอยอยู่บนหัว เป็นมุมมองกลับกัน จากที่ผมไปมองจากทางรถไฟลงมา ครับ แหม.. นึกๆแล้วรู้สึกขำ ตลกเหมือนกันนะครับ นี่เรามาคุยเรื่องอะไรกัน ที่ไม่เกี่ยวกับชีวิตประจำวัน และการทำงาน อีกทั้งไม่มีใครจ้าง ไม่มีรายได้อะไรจูงใจให้ทำเลย  ทำไปด้วยใจรักกันทั้งนั้น ผมถึงเรียกว่า คนรักรถไฟ ไงครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 00:18:19

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณครับ สำหรับความเห็นด้านข้อมูลกับเส้นทางสายบ้านห้วยเกี๋ยงพา - บ้านหนองน้ำเขียว ซึ่งยังไม่ปรากฎข้อมูลในแผนที่ทั่วไป แม้ว่าในขณะนี้ยังมีสภาพแค่เส้นทางลูกรัง แต่ผมหวังใจว่าในอนาคตคงได้รับการพัฒนาให้ดีขึ้นตามกำลังงบประมาณของท้องถิ่นในแต่ละปีครับ เพราะบ้านหนองน้ำเขียว เป็นหมู่บ้านเหนือสุดของตำบลนี้ที่ยังไม่มีถนนติดต่อกับหมู่บ้านอื่นได้สะดวก ทั้งๆ ที่มีผลผลิตจากสวนลางสาด ทุเรียน ออกสู่ท้องตลาดไม่แพ้ตำบลต่างๆ ใน อ.ลับแล ทีเดียว ความสนใจของแต่ละคนนั้นอาจไม่เหมือนกัน แต่สำหรับเรื่องรถไฟไทย ยังมีอะไรที่น่าสนใจน่ารู้ และความสวยงามอยู่สองข้างทางอีกมากมายรอให้ค้นพบ เรื่องราวในกระทู้นี้ เปรียบเสมือน jigsaw ย่อยๆ ที่นำมาประกอบเป็นภาพใหญ่อันสวยงามของผู้ยังรัก ชื่นชอบรถไฟไทยอีกด้วยครับ จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 09:09:46

ความคิดเห็นที่ 87 มารอชมครับ ^^ จากคุณ : สุดท้ายตรงไหน เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 17:04:12

ความคิดเห็นที่ 88 วันนี้มาต่อในตอนที่ 4 แล้วนะครับ  ไปสัมผัสอุโมงค์เขาพลึง อุโมงค์ที่ดูลึกลับ วังเวง น่ากลัวไม่น้อยครับ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10143781/E10143781.html จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 54 12:29:45

ความคิดเห็นที่ 89 ติดตามชมมาจากหลายๆ ทริปครับ สนุกสนานและมีรายละเอียดครบถ้วนสมบูรณ์มากๆ เลยทีเดียว ของพระคุณที่นำมาให้ชมนะครับ ขอตอบสำหรับความเห็นที่ 62 เกี่ยวกับป้าย ต. 30 โดยเจ้าป้ายนี้คือ "ป้ายเตือนระบุความเร็ว" ทำหน้าที่เตือนพนักงานขับรถไฟ ให้ทราบว่าทางข้างหน้าจะมีมีการจำกัดความเร็ว หรือจะต้องมีการลดความเร็วของขบวนรถลง เหลือ 30 กม./ชม. โดยส่วนใหญ่จะใช้เตือนในกรณีที่ทางข้างหน้ามีการซ่อมบำรุงทาง หรือสภาพทางชำรุดอยู่ เป็นต้นครับ ปกติแล้วจะปักเป็นระยะไม่น้อยกว่า 800 เมตร ก่อนถึงจุดที่จะต้องลดความเร็วหรือจำกัดความเร็ว  เพื่อเตือนให้พนักงานขับรถเตรียมพร้อมที่จะลดความเร็วลง ดังนั้น ถัดจากป้ายนี้ไป ก็จะเห็นป้ายลดความเร็ว (วงกลมพื้นสีเขียว ตัวเลขสีขาว) หรือป้ายจำกัดความเร็ว (พื้นสีขาว ตัวเลขสีดำ) ตามมาอีกครับ จากคุณ : ปุ๊กก้า เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 54 18:06:51

ความคิดเห็นที่ 90 คุณ owl2: นับว่าเป็นเส้นทางชนบทแบบสมัยผมเด็กๆ ที่น่าไปลองวิ่งดูเหมือนกัน  เพื่อระลึกถึงถนนที่บ้านต่างจังหวัดสมัยก่อนครับ  เพียงแต่ว่า หลังจากกลับมาแล้ว ต้องนำรถไปขึ้นแท่นล้างอัดฉีดใต้ท้องรถ เพื่อไล่ดินลูกรังที่อาจกัดกร่อนตัวถังรถได้ภายหลังครับ สวัสดีครับ คุณสุดท้ายตรงไหน: ผมได้มาต่อในตอนที่ 4 แล้วนะครับ มหากาพย์ครั้งนี้คาดว่า อาจจะมีถึง 8 ตอน ! สวัสดีครับ คุณปุ๊กก้า: ขอบคุณที่เข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลให้กับกระทู้ครับ  สงสัยคุณก็เป็นแฟนๆ คนรักรถไฟกับเขาด้วย เพราะทราบข้อมูลรายละเอียดเชิงลึกขนาดนี้ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 54 00:10:41